a ramp neemt vliegangst toe
Hulp Nederlandse kolonie in Faro
PZC
Mloot ramptoestel vlak voor pensioen
Middelburgs gezin
annuleerde vlucht
met ramptoestel
„Mij krijg je nooit
meer de lucht in"
Kritiek op medische
voorzieningen wekt
ergernis in Portugal
Grootouders van
Jeremy (4) kwamen
om in Teneriffe
KERST IS GEZELLIG GEPRIJSD BIJ JAC. HERMANS!
binnen- en buitenland
erongelukken DC-10 bezorgt imago luchtvaart een deuk
WOENSDAG 23 DECEMBER 1992
Carine Neefjes
IN HAAG, SCHIPHOL - „Ik
het, dit is m'n laatste
;reis". Bevend staat me-
iuw H. Scheffer voor de in-
jleck-balie op Schiphol. Over
.$1 paar uur vertrekt haar
egtuig naar Sevilla. „Vrese-
k. ik wil niet, nee. ik wil niet",
f*-"] ;t ze wanhopig. „Maar ik
iet", en ze kijkt met een
mine blik naar haar echtge-
H j veel passagiers is de vlieg-
gst toegenomen na de ramp-
ige vliegtuigongelukken van
laatste paar maanden. Toen
Boeing 747 in oktober op de
toer neerstortte, vielen er 46
den. Daarna volgde de vlieg-
np in Vietnam, waarbij elf Ne-
landers om het leven kwa-
in. Deze week vloog een DC-10
n Martinair in brand op de
•hthaven van Faro in Portu-
waarbij zeker 53 doden vie-
i.
lgens drs. L. van Gerwen, di-
teur van de stichting VALK
lieg-Angstbestrij ding Leidse
iversiteit KLM) hebben der-
Ijjke ongelukken vooral veel
(loed op mensen met vlieg-
In Nederland zijn er ruim
miljoen mensen die bang
om te vliegen. Van Gerwen
zelf piloot en als psycholoog
verbonden aan de stichting
VALK.
„Voortdurend hebben die men
sen een beeld op hun netvlies
van huilende landgenoten,
wrakstukken en zwaargewonde
passagiers. Ze worden bijna 24
uur per dag door de media aan
ellende blootgesteld waar ze zelf
doodsbang voor zijn. Iemand die
geen vliegangst heeft, be
schouwt zo'n ongeluk als een in
cident. Maar veel mensen die
nauwelijks durven vliegen, iden
tificeren zich met de slachtof
fers. Zodra ze zelf de lucht in
moeten, zien ze de beelden van
de ramp weer duidelijk voor
zich".
Deuk
Het neergestorte vliegtuig van
Martinair heeft het imago van de
luchtvaart opnieuw een deuk
bezorgd. Hoewel het vliegtuig
nog steeds het veiligste trans
portmiddel is, wordt de reputa
tie van de alom geroemde 'be
trouwbare luchtvaartwereld'
wel degelijk beschadigd, meent
Van Gerwen.
„Vooral de onzekerheid over de
oorzaak van de ongelukken,
maakt mensen wantrouwig.
Toen de Boeing 747 neerstortte
op de Bijlmer, is er nog maanden
gefilosofeerd over wat er nu mis
was met die kist. De ophanging
van motoren zou niet goed zijn,
er was sprake van metaalmoe
heid, een vleugel was niet intact,
en ga zo maar door. Mensen ra
ken het vertrouwen kwijt. De
luchtvaart staat bekend om de
goede technische controle. Men
sen vragen zich daarom af: Kun
nen ze niet snel nagaan wat er
aan mankeerde?"
Van Gerwen verwacht over drie
maanden een grote toestroom
van mensen die voor hun vlieg
angst behandeld willen worden.
„Dat gebeurde ook in 1977, toen
een Boeing 747 van KLM op Te-
nerife verongelukte. Direct na
een vliegramp wordt meestal
geen hulp gevraagd; men neemt
zich dan voor nooit meer te
vliegen. Maar dan komt er toch
weer een moment dat ze 'wel
moeten'. Familiebezoek, een za
kenreis of misschien een sterfge
val in het buitenland".
Passagiers die vlak voordat het
vliegtuig opstijgt, nog doodze
nuwachtig zijn, kunnen op de
luchthaven Schiphol gebruik
maken van de gebedsruimte Op
de dag van de vliegramp in Faro.
knielen er tientallen mensen in
het afgesloten kamertje achter
de douane. Passagiers trekken
er zich terug en proberen tot rust
te komen. In het gastenboek
danken ze voor het gebed en
schrijven hoopvol: „Moge God
ertoe bijdragen dat ik veilig
overkom"
Dominee Jan Blankert wil niet
concluderen dat het door de
vliegrampen de laatste maan
den drukker is in de gebedsruim
te. „Maar ik heb wel vaker con
tact met mensen die 'moeten
vliegen", maar eigenlijk niet dur
ven. Het is voor hen belangrijk
dat ze vlak voor vertrek hun
angst kunnen bespreken. Ik luis
ter, maar geef geen adviezen. Ga
ook niet roepen dat een vliegtuig
negen van de tien keer veilig
aankomt. Dan neem je de angst
niet serieus. Het is reëel dat
mensen bang zijn. De harde
werkelijkheid komt steeds dich
terbij. Soms vragen mensen of ik
voor hen wil bidden als ze in de
lucht zitten"
Miljoenen
Bij diverse reisbureaus zijn er na
de vliegramp op Faro verzoeken
van passagiers binnengekomen
die op het laatste nippertje we
gens vliegangst hun reis wilden
annuleren. De reizigers kwamen
bedrogen uit. In de annulerings
verzekering is geen clausule
voor vliegangst opgenomen. En
de reisbureaus hadden geen zin
om voor de ramp van het Marti
nair-vliegtuig een uitzondering
te maken.
De reisbureaus zijn overigens
optimistisch over de gevolgen
van de vliegramp. Volgens een
woordvoerder van de reisorgani
satie NBBS valt het wel mee met
het imago van de luchtvaart.
„omdat het deze keer om een
echt ongeluk lijkt te gaan. Geen
menselijke fouten of technische
gebreken, maar de weersom
standigheden waren slecht. Dan
reageren mensen vaak soepe
ler".
De reisbureaus verwachten dat
mensen nog even wachten met
het boeken van vliegreizen.
Maar de nare herinneringen aan
de ramp, verdwijnen weer. Ook
al volgen vliegrampen elkaar op,
het weerhoudt de meeste men
sen er niet van om weer in het
vliegtuig te stappen.
Mevrouw C. Inklaar (75). bij de
incheckbalie op Schiphol, op
weg naar Sevilla: „Natuurlijk, ik
beefde toen ik het verschrikke
lijke nieuws hoorde. Maar als ik
mij op mijn leeftijd van reizen
laat weerhouden, kom ik ner
gens meer. Bovendien, ik ben al
leen en wil tijdens de kerstdagen
niet op de lippen van m'n kinde
ren zitten".
van onze verslaggever
MIDDELBURG - Het gezin
De Smit uit Middelburg
heeft de afgelopen dagen
met heel andere ogen naar
de beelden van het vlieg
tuigongeluk in het Portu
gese Faro zitten kijken. De
familie had een paar maan
den geleden een voorboe
king geregeld voor de
vlucht, die in een ramp zou
eindigen.
Toen de reisorganisatie on
langs belde om de voorberei
dingen voor de vakantie aan
de Algarve definitief af te
ronden, besloot het gezin De
Smit de reis te annuleren,
omdat inmiddels was duide
lijk geworden dat de 19-ja-
rige dochter in de periode
van de geplande vakantie
nog een tentamen zou heb
ben.
Vandaar dat werd besloten
de reis naar Portugal een
paar weken te vervroegen.
Mevrouw De Smit: We heb
ben er bij het zien van de
beelden van dat toestel vaak
aan zitten denken: daar had
den we in kunnen zitten."
Met haar persoonlijke bezittingen in een plastic zak aan het voeteneind wordt een slachtoffer van de vliegramp vanaf een lift het vliegtuig
binnengedragen waarmee ze naar Nederland terugkeert. foto Ed Oudenaarden
leen geld terug
ij afzeggen reis
öor vliegangst
IN HAAG (GPD) - De verzeke-
igsmaatschappijen zullen
:n vergoeding uitkeren aan
msen die als gevolg van de
egramp in Faro hun voorge-
men vliegreis willen annule-
polisvoorwaarden van annu-
ingsverzeringen kennen geen
usule voor vliegangst. De ver-
ieraars hadden zich toch over
vraag gebogen of in dit geval
lest worden uitgekeerd. Dit
de ANVR (Algemene Ner-
rlandse Vereniging van Reis-
reaus) had aangekaart reisan-
leringen te verwachten,
ilgens woordvoerder R. Admi-
al van touroperator Arke Rei-
worden de reisbureaus nog
Et geconfronteerd met grote
ntallen mensen die vanwege
Dtselinge vliegangst hun reis
llen afzeggen.
PRO breekt
rogramma af;
ast vermist
LVERSUM (GPD) - De
'RO heeft gisteravond het
ogramma Lolapaloeza stop
zet toen bleek dat een van de
interviewden de bij de vlieg-
mp vermiste PvdA-wethou-
rRozendaal uit Loenen is.
ak voor de uitzending belde de
ouw van de burgemeester van
)enen naar de VPRO met de
Ededeling dat de wethouder en
n vrouw tot de vermisten bij
Martinairramp in het Port-u
se Faro behoren. Hun zoon
left de vliegtuigramp over-
ïfd.
ït begin van het bewuste item
er de politiek in Loenen liep al
en het telefoontje van de bur-
meestersvrouw bij de redactie
nnenkwam. Volgens een
oordvoerder van de omroep is
t programma toen direct ge-
aakt.
Veel waardering voor efficiente Portugese opvang
door Louis Burgers
FARO - Het toeristenseizoen
in de Portugese Algarve is de
finitief voorbij. Een immense
leegte wacht in deze tijd van
het jaar eenieder die de reus
achtige aankomst- en vertrek
hal van het vliegveld van Faro
betreedt. Slechts af en toe be
wegen er wat passagiers in
een hoek van de hal. Dan ver
trekt een enkel vliegtuig, of
het landt.
De vliegtuigen taxiën langs de
uitgebrande brokstukken van
de Martinair DC-10. Geblaker
de resten metaal die het graf
werden van ruim vijftig vakan
tiegangers. Tot het laatste mo
ment moeten ze zich moed
hebben ingesproken, want mo
derne vliegtuigen storten niet
zo maar neer in een beetje
slecht weer. Tot het ongedach
te toch gebeurt.
Het was zelfs zo onmogelijk dal
passagiers in een volgend Mar-
tinair-vliegtuig grapjes maak
ten over de brandende resten
van de DC-10. Tot, kort na de
landing, de gruwelijke waar
heid doordrong. „Wij waren
ook bijna gecrasht", zegt Carla
Poelsma uit Egmond-Binnen
nu. Zij zat in dat volgende
vliegtuig. „Niemand kon zien
wat er aan de hand was. Later
hoorden we nog dat een ander
vliegtuig was doorgevlogen
naar Sevilla omdat niemand
hier landt onder deze omstan
digheden".
Hoosbuien
De afgelopen maand regende
het voor het eerst in zeker twee
jaar weer eens voldoende in de
Algarve. Maandagochtend
was het afgrijselijk weer: de
haast permanente regen ging
De Boeing van Martin Air passeert bij de landing op Faro het uitgebrande wrak van de maandag
verongelukte DC-10. Met de Boeing 767 keerden gisteren een aantal gewonden terug naar
foto Ed Oudenaarden/ANP
Nederland.
gepaard met subtropische
hoosbuien en zware windvla
gen. De slachtoffers hebben
dat ook gemerkt: na de klap en
het vuur volgde de hoosbui en
moesten velen - letterlijk - uit
haast kniediepe modder wor
den opgeraapt.
Daarna ging het snel. en goed
georganiseerd. Eerder dit jaar
had het vliegveld een rampoe
fening gehouden waardoor
geen tijd nodeloos verloren
ging. „We hebben het later na
gerekend: binnen een kwartier
na het ongeluk hoorden we van
alle kanten de ambulances ko
men", aldus Ellie Gallas, die in
de Algarve woont.
Even later ging bij haar thuis
de telefoon, net als bij tiental
len andere Nederlandse vrou
wen. De een belde de ander en
trok naar het bij het vliegveld
gebouwde Ibis-hotel. Op dat
moment werden de eerste
overlevenden daar- al binnen
gebracht: bebloed, koud, in
stress-toestand, zoekend naar
hun geliefden.
Ze vonden Nederlandse stem
men, begrip en medeleven. De
vrouwen uit de Algarve ver
deelden zich over de drie hotels
waar slachtoffers werden on
dergebracht. Ze verzamelden
namen, om die door te geven
naar het crisiscentrum in Am
sterdam. ze hielpen dokters en
verpleegkundigen waar moge
lijk, bezetten de balie van het
Ibis en zorgden dat naar huis
kon worden gebeld.
Na afloop blijven ze er nuchter
onder. „Als wij er niet waren
geweest, hadden de Portuge
zen dat ook even goed ge
daan". En dan volgt een trits
complimenten aan het adres
van de hulpverleners en poli
tie, brandweer en ambulances.
Het bevestigt de woorden van
professionele hulpverleners,
overgekomen uit Nederland.
Ook zij complimenteren de
Portugezen met hun snelle en
efficiënte aanpak, ondanks
hun beperkte middelen.
Om half elf gisterochtend
kwam voor de overlevenden
het uur van de waarheid. De
avond ervoor zeiden de mees
ten nog dat zij niet met het
vliegtuig naar huis wilden,
maar twaalf uur later hielden
nog maar weinigen vast aan dit
standpunt. Ineke van Merode
en Rene van Oorschot, uit
Kruisland bij Roosendaal, lie
ten zich uiteindelijk ook door
de psycholoog ompraten.
Huwelijk
„Gisteren zei ik nog dat ik
nooit meer wilde vliegen. Maar
misschien is het wel het beste
om snel naar huis te gaan",
zegt de lichtgewonde Ineke.
Maandagavond hadden kenni-
sen en familie al op ze gewacht
na een gerucht dat ze die
avond zouden thuiskomen. De
ramp heeft in ieder geval hun
leven veranderd: binnen een
halfjaar zullen ze trouwen. „Nu
we dit hebben meegemaakt,
weten we zeker dat we bij elk
aar horen".
Niet iedereen is naar huis ver
trokken. Enkelen bleven ach
ter bij familie in en rond Faro.
Anderen, in ieder geval een
groep van vier, begon gewoon
aan hun vakantie. Weer ande
ren willen niet meer vliegen, en
kiezen voor de trein. Zoals Aart
Korsuize en Jan Telders uit
Leiden. Zij hebben Aarts zus
zien vertrekken met het ambu
lance-vliegtuig van Martinair.
tegen haar zin, dat weten ze ze
ker.
Telders- „Na dit ongeluk kan
ik niet meer vliegen. Ik heb een
grens gepasseerd, en het optre
den van Martinair stelde me te
leur. De meesten hebben zich
laten ompraten, en de wijze
waarop dat gebeurde vond ik
stuitend. Ik wist al dat je als
slachtoffer je identiteit kwijt
bent. maar ze hebben de men
sen echt onder druk gezet om
ze maar snel naar Nederland te
brengen".
Telders en Korsuize hebben
het gevoel dat zij meer tijd no
dig hebben de ramp te verwer
ken. Maar ook waren ze bang
voor de emoties die in het
vliegtuig op de terugweg kon
den loskomen. „Mijn ziel is in
totale chaos, en ik wil dit alles
eerst rustig verwerken".
Dat geldt ook voor een andere
groep, die nog enkele dagen in
Faro blijft. Met 36 mensen uit
het Betuwse Herwijnen .begon
hun vakantie. Vijf of zes zullen
niet meer terugkeren, de meer
derheid koos de snelle weg. De
resterende zeven personen wil
len pas over drie of vier dagen
naar huis terugkeren. En dan
nemen ze misschien toch ge
woon het vliegtuig.
door Bill Meyer
FARO -„Mij krijg je nooit
meer in een vliegtuig",
roept Trijntje Pondman uit
Nijmegen. Samen met haar
man en haar dochters van
dertien, elf en zeven jaar
vloog ze gisteren met de DC
-10 van Martinair voor een
korte vakantie naar de Al
garve. De drie dochters be
leefden op een verschrikke
lijke manier hun luchtdoop.
Voordat de DC-10 de landing
inzette, was het toestel
enorm aan het schudden.
„We wisten meteen dat het
fout zou gaan", zegt Trijntje
Pondman die met haar gezin
bijkomt in het Ibishotel na
bij de luchthaven van Faro.
Het gezin zat in het gedeelte
van het toestel waar brand
uitbrak. Eén van de meisjes
zat klem in haar stoel. „Mijn
man moest geweld gebrui
ken om de stoel kapot te krij
gen en mijn dochtertje te be
vrijden", aldus mevrouw
Pondman. Het gezin kon uit
eindelijk ontsnappen via ga
ten in het plafond en de zij
kant van het toestel.
In het hotel vertellen Martin
Westerman uit Amsterdam
en Kees Kelders uit Rietho
ven in Brabant dat de vlucht
tot vlak voor de landing pro
bleemloos verliep. „Toen be
gonnen de problemen. Het
weer was erg slecht. Tot twee
keer toe werd de landing in
gezet. We hadden de indruk
dat de piloot moest zoeken
naar de landingsbaan. Alsof
zijn uitzicht was belemmerd
door de laaghangende be
wolking en de enorme regen
val. Naar ons idee had-ie het
nooit moeten proberen"
Er volgde een enorme klap.
„Het toestel raakte eerst
met de rechtervleugel de
grond en kwam op de linker
vleugel terecht. Daarna een
enorme vonkenregen. Het
plafond in het toestel ging
als golfplaat op en neer. De
bagagebakken raakten los
en vlogen door het toestel.
Er was meteen een klein
brandje in cabine Stewar
dessen hebben de deuren
voor ons opengezet. De glij
baan was in de fik geraakt,
dus zeiden ze dat we uit het
toestel moesten springen".
Geduwd
„Zelf hebben we mensen die
niet durfden te springen
naar buiten geduwd. De ste
wardessen bleven opvallend
rustig en kalm hun werk
doen, Door hun aanwijzin
gen konden nog veel mensen
op tijd het toestel verlaten.
Toch liepen veel passagiers
brandwonden op. Sommi
gen liepen verdwaasd rond
het wrak, soms op zoek naar
familie of vrienden die nog in
het toestel zaten"
Corrie Vroombout uit Maas
sluis zat met haar man en
twee kinderen (haar dochter
en een vriendin) van veertien
in het toestel. „De kinderen
waren al bang door de enor
me turbulentie en toen in
eens die enorme klap. M'n
man riep: Cor, we moeten er
uit. Dus wij weg. Maar we za
gen de kinderen nergens. We
zijn eerst nog teruggelopen
maar konden ze niet vinden.
Gelukkig hebben we net be
richt gekregen dat ze nog le
ven en in Lissabon in een zie
kenhuis liggen".
FARO (ANP) - De dag na de Ereprnisisernokovpruit. N
FARO (ANP) - De dag na de
ramp hangt er een mistroostige
sfeer in Faro. Dat heeft niets te
maken met de voor 54 Neder
landse passagiers fatale lan
ding van de DC-10 van Marti
nair, maar met het erbarmelij
ke weer dat de Portugese
vakantiekolonie in het hartje
van de Algarve teistert.
Faro zelf reageert betrekkelijk
laconiek op de dramatische ge
beurtenissen. Alleen in het
plaatselijke ziekenhuis en in de
hotels waar overlevenden bivak
keren heerst opwinding. Op
straat valt niets te bespeuren
van enig medeleven met de na
bestaanden van de slachtoffers.
Het leven kabbelt verder. Hoog
uit is er wat irritatie over de hor
de binnen- en buitenlandse jour
nalisten die het rustige straat
beeld verstoren in een jacht op
nieuws.
Ergernis is er ook over uit Neder
land overgewaaide kritiek dat
de medische voorzieningen in
het zuidelijk deel van Portugal
ondermaats zouden zijn. Artsen
en verplegend personeel roepen
in koor dat de Algarve in me
disch opzicht allerminst een
achtergebleven gebied is.
Gouverneur Cabrita Neto is zelfs
verontwaardigd over de in zijn
ogen volkomen misplaatste kri
tiek. De hoogste bestuurder van
de Algarve noemt de artsen en
de voorzieningen in zijn gebied
ten minste zo goed als in Neder-
land. „Een bewijs is wel dat alle
slachtoffers bij de landing om
het leven kwamen. Niemand is
onderweg naar het ziekenhuis
gestorven en ook nog niemand is
in het ziekenhuis zelf doodge
gaan". zo beet hij dinsdag van
zich af tijdens een persconferen
tie op de luchthaven.
Een moeder troost haar gewonde kind in de vertrekhal van Faro.
Het tweetal werd later op de dag naar Nederland
teruggevlogen. foto Ed Oudenaarden/ANP
LISSABON (AP) - De 4-jarige Je
remy Klingers uit Hilversum,
die lichtgewond uit de branden
de DC-10 op het vliegveld van
Faro werd gehaald, vroeg en
kele uren na het ongeluk alweer
om lego. Hij wilde een vliegtuig
bouwen.
Advertentie
LPHEN A/D RIJN (GPD) De piloot van de maandag verongeluk-
DC-10 van Martinair, H. W. (Wim) van Staveren uit Alphen aan
'Rijn, is aan zijn laatste jaar bij Martinair bezig. De gezagvoer-
is kort geleden 56 jaar geworden, de leeftijd waarop Martinair-
iegers met pensioen gaan. Van Staveren is 23 jaar bij de charter-
>atsehappij in dienst.
EAlphenaar staat bekend als een zeer ervaren vlieger. Hij zou tus-
nde 15.000 en 20.000 vlieguren hebben gemaakt. Ook is hij al 17
et vlieginstructeur en geeft les op de vluchtsimulator. Een collega
«rode het gisteren „dramatisch dat dit vlak voor het einde van zijn
(here moet gebeuren".
een interview van een half jaar geleden noemde de vlieger zijn
roep ..het mooiste wat er is en het wordt bovendien goed betaald,
feral op de wereld kom je bekenden tegen, we leven in een kleine.
Dte wereld." Verder zei hij vrachtvluchten eigenlijk het leukste te
Wen. „Bij vrachtvluchten moetje tijdens de vlucht zelf koken en
voor de koffie zorgen. Dat geeft onder de bemanning van drie tot vijf
personen een heel andere sfeer dan bij passagiersvluchten.
Na zijn HBS-B examen meldde Wim van Staveren zich aan bij de
toenmalige KLM-luchtvaartschool. Van de 2000 kandidaten werden
er in dat jaar 72 toegelaten in Eelde Toen de vlieger zijn opleiding
afrondde, was het slecht gesteld met de werkgelegenheid in de bur
gerluchtvaart. Slechts een enkeling belandde bij de KLM. anderen
weken uit naar het. buitenland. Wim van Staveren kwam bij de Ma
rine Luchtvaart Dienst terecht. Zijn loopbaan bij de burgerlucht
vaart begon bij Schremer Airways, later stapte hij over naar Martins
Air Charters.
Bekenden schetsen de gezagvoerder als een zeer bedachtzame, rus
tige en evenwichtige man. met een gelijkmatig humeur. „Een man
die over alles wist te praten, zonder op te scheppen over zijn presta
ties. Hij vliegt ook al zó lang."
Dat juist deze man de rampvlucht leidde, wekt in zijn omgeving ver
bazing. „Hij vloog vaak op Faro en nam ook andere korte Europese
vluchten voor zijn rekening."
Jac. Hermans s
roodmerk koffie
snelliltermaling
pas 500 gram -AV9~%
Ademu
asperges
I Mik 266 ml „-449"
I La Royale
I 900 gia
/I Jaffajuice
sinaasappel
sap met
vruchtvlees
pak 0.75 hter
469"
Bei voer ce dipblsIbqzijrKie Jac.
Kempenaar
stokbrood
voorgebakken,
449"
0215^-83333 AanbieCirgen 7qn geldig
GEZELLIG UIT. VOORDELIG THUIS
Gehuild of geschreeuwd heeft
hij niet. vertelt zijn vader, Wes-
sel Klingers (28), die Jeremy en
zijn moeder, de eveneens licht
gewonde 27-jarige Sandra Ma-
risa Jesus Cardoso, op het vlieg
veld had staan opwachten. Ze
zouden met z'n drieen de kerst
dagen doorbrengen in Olhao,
waar de uit Zaandam afkom
stige Klingers tegenwoordig
woont.
Klingers' ouders kwamen in
1977 om bij de vliegramp op Te-
nerife. Maar hij vertelt maandag
niet direct aan die ramp van vijf
tien jaar geleden te hebben ge
dacht. Daarvoor maakte hij zich
teveel zorgen om het lot van zijn
vrouw en kind. „Ik was in pa-
mek. Als hij dood was geweest
dan had ik mezelf meteen van
kant gemaakt", zegt hij.
Cardoso en Jeremy lagen dins
dag nog in het Sao Jose-zieken-
huis in Lissabon. Hoewel het
goed met ze ging. konden of wil
den ze de pers niet te woord
staan.
Wessel Klingers zegt dat deze
dagen de gelukkigste van zijn le
ven zullen zijn. „Omdat het zo
goed is afgelopen".
