Ik werk
niet voor
kinderen
PZC
l 1 M
Geen goed geld naar kwaad geld gooien
Antiek in Delft
en Amsterdam
Peter Spier
Literaire lezingen
kunst cultuur
19
v
VRIJDAG 9 OKTOBER 1992
Zijn nieuwste boek Circus is in de Verenigde Staten net
van de persen gerold. Auteur Peter Spier heeft er een
promotietrip langs de West Coast opzitten. Twee weken
lang, 24 keer in het vliegtuig, urenlange autoritten,
breakfast-shows, 6200 handtekeningen. „Wedden dat later
alleen de boeken waarin mijn handtekening niet staat iets
waard zijn? Mensen vragen nogal eens: plaats, datum en
handtekening graag. Soms weet ik dan echt niet in welke
stad ik op dat moment ben."
Peter Spier.
De uitputtende rondreis is de 65
-jarige auteur niet aan te zien.
Goed gehumeurd, een vriendelijk
woord voor iedereen in zijn omge
ving, geduldig met handtekening
jagers, alle tijd voor ruimhartige
interviews. Deze en volgende week
is hij één van de speerpunten van
de kinderboekenweek in Neder
land. Zijn prentenboekje Vader
mag ik mee? over de Nederlandse
Redding Maatschappij kan tegen
een gereduceerd bedrag worden
aangeschaft. Afgelopen week was
hij even in Middelburg om het be
gin van de kinderboekenweek luis
ter bij te zetten.
„Je kan nee zeggen tegen een pro-
motietoemee. Maar je verkoopt er
boeken mee. En het is ook leuk om
mensen te zien. Het lukt niet altijd,
nee. Vorige week zat ik Seattle, in
een groot warenhuis, dat veel te
veel van mijn boeken had inge
kocht. Ze hadden me tussen het
damesondergoed gezet. Ik zat daar
voor gek achter een heel groot bu
reau en verkocht geen boek. Alleen
maar moeders die hun kinderen
meesleurden: Néé, je krijgt geen
boek vandaag. Tegen sluitingstijd
kwam er een ouder echtpaar. Ein
delijk, een paar serieuze liefheb
bers, dacht ik. Ze vroegen me hoe
veel het bureau moest kosten."
Peter Spier heeft inmiddels een
vijftig titels achter zijn naam. Het
debuut De koe die in het ivater viel
in 1958 bracht hem meteen wereld
faam. Sinds die tijd bouwt hij aan
een eigenzinnig oeuvre. Met vallen
en opstaan. Een boek als In de zooi-
ken - over kinderen die in wolken
allerlei fantastische figuren ont
dekken - deed het alleen goed in
Japan en een werkje in het kader
van twee eeuwen Amerikaanse
grondwet in 1987 flopte op alle
fronten. „Dat is geen probleem",
zegt de schrijver, „mislukkingen
Yi
-• j 'j
1 - rj r| - I
Ï$|J
'iisék
i ft*. tic... t I
foto Ruben Oreel
- •- I
i
Tekeningen van Peter Spier uit Mensen, mensen wat een mensen (boven) en De koe die in het water viel.
zijn goed voor de ziel." Anderzijds
scoorde Spier wereldwijd met De
ark van Noach (1977) en Mensen,
mensen wat een mensen! 1980).
Peter Spier is Amerikaan, hij
woont sinds 1951 in de Verenigde
Staten. Momenteel heeft hij zijn
thuis in het landelijke Shoreham
op Long Island. 135 kilometer
oostelijk van New York. Zijn wor
tels liggen in Nederland: Geboren
in Amsterdam en opgegroeid in
Broek in Waterland. De Rijksaca
demie voor Beeldende Kunsten in
Amsterdam en vier jaar marine
vormden hem in zijn jonge jaren.
Leermeester
Belangrijker echter dan die scho
ling was de invloed van zijn vader
Jo Spier, in zijn tijd bekend illu
strator en journalist. Het succes-
boek Mensen, mensen zoat een
mensen! is aan hem opgedragen:
'Jo Spier, 1900-1978, Vriend. Vader
en Leermeester'. „Mijn vader heeft
me praktisch alles geleerd. Het te
kenen was heel belangrijk, als er
een vliegtuig neerstortte dan ging
hij er heen om een tekening van de
ravage te maken, hij werkte sneller
dan de toenmalige fotografen. Hij
heeft me altijd goede raad gege
ven. Niet dat hij me in een richting
dwong, maar toen ik serieus aan
stalten maakte om het vak in te
gaan, heeft hij me zeker aangemoe
digd."
Peter vertrok beginjaren vijftig op
aanraden van een bevriende Ame
rikaanse ambassadeur met zijn va
der voor een verkenningsreis naar
de Verenigde Staten, om te zien of
daar wat te verdienen viel. Na twee
maanden kwamen ze in Houston
Texas terecht, waar Elsevier een
kantoor had. In Nederland had Pe
ter als correspondent voor dat
blad gewerkt en ook in Amerika
bleken zijn diensten welkom. Dat
correspondentschap betekende
definitieve vestiging in het land
van de onbegrensde mogelijkhe
den. Een nieuw leven, met 150 dol
lar op zak, want meer was volgens
de deviezenbepalingen niet toege
staan.
„Die overstap was voor mij belang
rijk. In Nederland zou ik nooit uit
de schaduw van mijn vader zijn ge
komen. In Amerika had ik daarvan
geen last, niemand kende me. Ik
heb me willens en wetens op de
jeugdliteratuur toegelegd, om
maar iets anders te doen dan mijn
vader." Voor hij zich volledig op
kinderboeken toelegde illustreer
de hij tientallen boeken van an
dere auteurs. Werk waarvan hij
zich niet veel herinnert. „Een ver
haal over een huwelijksreis, de
man kwam op een ijsschots te
recht, dat soort dingen."
Toerist
Spier voelt zich Amerikaan. Ge
trouwd met een Amerikaanse, zijn
dochter doceert economie op de
Harvard University, zijn zoon is of
ficier van justitie in New York.
„Mensen vragen me dikwijls naai
de verschillen tussen Nederland en
Amerika. Die zijn er voor mij niet.
Ik woon daar op het platteland, ik
schrijf en teken, dat is alles. Ik kom
minstens één keer per jaar naar
Nederland, als ik de kinderboeken
beurs in Bologna bezoek. Hier ben
ik een toerist, die toevallig de taal
beheerst en de weg kent Maar ik
heb geen eigen vierkante meter in
dit land. Ik schrijf mijn boeken in
het Engels. Toch zegt mijn vrouw
me dat ik in mijn dromen nog altijd
Nederlands praat."
Amerika loste de toekomstver
wachtingen in. Een enquete van de
New York Times maakte hem een
paar jaar geleden duidelijk dat hij
in de States tot een selecte groep
van tweehonderd auteurs behoort
- afgezien van de roman- en non
fictie schrijvers - die van zijn werk
kan leven. „Natuurlijk heb ik ge
boft dat ik iets maak wat aan
spreekt. En het is meegenomen
dat ik me niet hoef vast te zetten
op één genre. In Amerika zeggen
ze: Variety is the spice of life."
Spier publiceerde prentenboeken
en geïllustreerde verhalen, soms
puur amusement zoals Waf zullen
ze blij zijn over kinderen die het ou
derlij k huis een verfbeurt geven,
dikwijls ook met een educatief tin
tje. In meerdere boeken zijn ach
terin tekeningen te vinden voor
wie gedetailleerde informatie wil
over het onderwerp. „Ik wil niet al
leen amuseren, maar ook leren. In
dat verband vind ik het jammer
dat achterin de boekenweekuit-
gave niet alle tekst is meegenomen
die ik had gepland. Het is toch aar
dig om wat te vernemen over de ge
schiedenis van de reddingmaat
schappij. over de aantallen men
sen die uit het water zijn gehaald.
Alles wat extra is juich ik toe."
Pietje
Passend in het beeld van de Ameri
kaanse droom is Spier volledig
zelfstandig. Hij verzorgt zelf de
contracten met de uitgevers. Een
nuchtere, zakelijke instelling is
een vereiste. Lachend verhaalt hij
over de onderhandelingen met
zware bonzen van grote concerns.
Vanuit de optimistische gedachte dat
in een week van tien dagen aan ieder
een toch zeker wel een boek te verkopen
moet zijn, wordt tijdens de Kinderboeken
week het hooggeeerd publiek van harte
welkom geheten bij lezingen, met een bal
lonnetje op speurtocht uitgestuurd, aan
tafel genodigd bij schrijvers en blij ge
maakt met een haastig gekrabbelde hand
tekening. In de lijst met al die en nog veel
meer leesbevorderende activiteiten treft
men dit jaar ook twee speciale uitgaven
aan van twee Zeeuwse boekhandels.
jeugdboek
f I II I II I I FFfTF
Toen Hubert Jacobs, leraar aan de inter
nationale school in Taipeh, drie jaar gele
den op vakantie in Nederland was, kwam
hij in Axel bij Joke en Roby Bellemans te
recht. Van het ene glaasje kwam het an
dere en voordat de fles leeg was kwam de
uitnodiging in Taiwan een serie lezingen
over Nederlandse kinderboekillustratra-
ties te komen geven. Tijdens zijn verblijf
daar liep de eigenaar van Zeelands enige
kinderboekwinkel tegen het verschijnsel
op dat in het buitenland opgroeiende Ne
derlandse kinderen onze spreekwoorden
en gezegden nauwelijks begrijpen, omdat
ze zelden in contact komen met die min of
meer archaïsche levenswijsheden. Ook
Bob van Dam, directeur van de Stichting
Nederlands Onderwijs in het Buitenland
(NOB), kende het probleem en vroeg Roby
Bellemans en Peter le Noble van de educa
tieve dienst van Shell iets te bedenken dat
behalve leuk ook mooi geïllustreerd en
educatief verantwoord moest zijn.
Afgelopen woensdag werd in Den Haag het
Spreekzooorden—kwartet gepresenteerd.
De 32 kaarten (7,5 X 11,5 cm) hebben per
kwartet een trefwoord gemeen en werden
geïllustreerd door Joep Bertrams. Friso
Henstra. Margriet Heymans. Wim Hof
man, The Tjong Khing en Sylvia Weve. Re-
né van Halderen, Alice Hoogstad, Gertie
Jaquet, Anka Kresse, Georgien Overwater
en Gitte Spee namen ieder een of twee
kaarten voor hun rekening.
Variatie in tekenstijlen en illustratietech
nieken maken het 'Spreekwoorden—
kwartet' tot een originele, prentenboek
achtige uitgave die, meer nog dan tot spe
len, uitnodigt tot kijken en beter kijken.
Wie geboeid geraakt is door de fraaie
plaatjes in een beeldformaat van 6 X 6,5
cm zal een verrassende veelzijdigheid ont
dekken in de mogelijkheden een spreek
woord te verbeelden. Sommige tekenin
getjes zijn een nauwkeurige vertaling van
een uitdrukking, andere laten de letterlij
ke hetekenis samenvallen met de over
drachtelijke, of zijn absurde fantasietjes
die soms buitengewoon geheimzinnig
(Joep Bertrams) of als beeld zo sterk zijn
(Wim Hofman) dat ze op zichzelf kunnen
staan.
Tovenaar
De tovenaar van Spiegelland is de vierde
kinderboekenweekuitgave van boekhan
del De Koperen Tuin in Goes. Schrijfster
Johanna Kruit mocht in deze krant (23
september) ter gelegenheid van de presen
tatie van het boek (25 september) voor
haar beurt praten en omschreef haar ver
haal bij tekstjes en tekeningetjes van 62
kinderen als een uniek boek, een kwalifica
tie waarmee ze een voorschotje nam op
wat anderen ervan moeten vinden.
IA
2 Men nwet geen slapende honden akker
maken
3 Oude honden leert meh moeilijk pootje
geven
4 mallende honden bijten niet
Illustratie Friso Henstra
In een loeiende storm leiden twee kinderen
schipbreuk voor de kust van een land waar
alles omgekeerd is. Tijdens een rondvlucht
boven Spiegelland met een zekere Okin
Klot als gids krijgt het meisje te horen dat
de tövernaar het land al jaren in een ijzeren
greep houdt „Okin Klot moet verdwijnen
en jij moet me helpen", fluisterde Eilen.
„Kom we gaan naar mijn broer./Die
bouwt in 't geheim aan een wonderma-
chine./Daarmee draaien wij strakjes die
rotzak een loer."
Voordat de schrijfster de tiran per raket
naar de maan stuurt lost ze echter eerst
nog het probleem op van het leger honden
dat Okin Klot beschermt, ('kijk maar eens
eventjes goed om je heen...die grijnzende
honden lusten verschrikkelijk graag men
senbeen.') „RaanevotRaanevot
kermden de honden.'..Raanevot...kauw
gom. dan komt alles goed./Wij zijn maar
betoverd, we zullen geen kwaad doen./
maar stop eerst wat kauwgom in onze
snoet."
Het verhaal in 90 strofen van 4 regels loopt
regelmatig vast in poezelig gestuntel
waarna het weer enigszins op gang getrok
ken wordt in ratelende zinnen langs versle
ten beeldspraak die weinig regels verder
soms al een cliché van zichzelf wordt.
Voor de bijna 2000 basisschoolkinderen,
die voor de zomervakantie onder school
tijd hun ziel en zaligheid legden in een
reactie op de basistekst van Johanna
Kruit, moet het een teleurstelling zijn te
zien wat de schrijfster, de vormgeefster en
de illustator met dat werk gedaan hebben
in dit boekje, dat dankzij subsidie van de
Provincie Zeeland met een kromtrekkend
maar zilverkleurig kartonnetje versierd
kon worden.
Voor zo'n manier van leesbevordering
waarschuwt het 'Spreekwoorden-kwartet'
met 'Men moet geen goed geld naar kwaad
geld gooien'. In de bloemrijke taal van de
straat betekent dat: Lulligheid troef, hier
verkoopt men toverballen, papier hier. pa-
pie.
Jan Smeekens
Het spreekwoorden-kwartet Diverse illustrato
ren; Boekhandel-Galerij Bellemans, Axel;
f 12.50
Johanna Kruit De tovenaar van Spiegelland.
Uitgeverij De Koperen Tuin, Goes; 36 pag
f9.95
„Pietje Spier aan de tafel met al die
directeuren en managers, maar ik
weet wat ik wil. In zo'n boekje gaat
goed veel geld zitten. 400.000 dollar
voor het in de winkel ligt. Dat be
drag geeft een uitgever niet voor
mijn blauwe oogjes. Ik kèn mijn
vak: zaken doen, een goed produkt
maken dat verkocht moet wor
den."
„Momenteel werk ik aan boeken
over de dood en over de Gelijkenis
sen in het Nieuwe Testament. Heel
informatief. De Gelijkenissen zijn
zo prachtig, ze maken deel uit van
onze cultuur. De blinde die de blin
de leidt, iets valt in goede aarde,
door het oog van de naald kruipen:
we grijpen veel terug op de Gelijke
nissen zonder dat we ons dat be
wust zijn."
„Ik werk niet voor kinderen. Als ik
dat wel zou doen, dan zou ik kin
derachtige boeken afleveren. Nee,
ik ben alleen voor mezelf bezig.
Dat is eerlijk, niet arrogant zoals
sommigen zeggen. Aan een kinder
boek komt geen kind te pas voor
het gelezen wordt. Dat moment is
belangrijk. Literaire prijzen, loven
de recensies zeggen allemaal niets.
Als een kind een boek openslaat en
het zegt even later "jasses, bah',
dan is het boek dood."
Spier heeft desondanks indruk
wekkende literaire prijzen ver
gaard. De Medaillon for distinguis
hed service to children's literature
in 1984 voor zijn gehele oeuvre is de
meest tot de verbeelding spreken
de. „Ach. ik ben wel vereerd met
een onderscheiding. Maar weetje,
prijzen worden toegekend door co
mités. Je kent het grapje over die
kameel? Dat is een paard ontwor
pen door een comité."
Jan van Damme
Peter Spier, Vader, mag ik mee? CPNB.
f3,95. De boeken van Peter Spier ver
schijnen bij Lemniscaat.
Er heerst al enige tijd een
malaise in de kunsthandel.
Het is te zien op veilingen,
waar de opbrengsten meestal
tegenvallen en veel onverkocht
blijft. Het is ook te merken op
de antiekbeurzen van dit
najaar waar het aanbod nogal
teleurstellend blijkt te zijn.
Zelfs de meest prestigieuze eve
nementen lijden er onder dat
velen hun topstukken in afwach
ting van betere tijden vasthouden.
Zo kon deze keer de Parijse Biën
nale des Antiquaires die op 4 okto
ber werd afgesloten niet bijzonder
imponeren Grote uitzondering
was het fabelachtige aanbod van
kunst uit China met wat er op
dit gebied her en der te zien was
zou een prachtig museum gevuld
kunnen worden. Maar verder
moest het uitstekende restaurant
het bezoek voor menigeen redden.
Elke dag werd het menu door een
andere befaamde Franse kok ver
zorgd, bij mijn bezoek was de beurt
aan de gebroeders Troisgros.
Zo'n attractie moesten helaas al de
Nederlandse antiekbeurzen mis
sen. We hebben drie beurzen die in
ternationaal meetellen. Vér voor
aan staat de beurs van Maastricht
die elk voorjaar wordt gehouden.
Verder zijn de 'Oude kunst- en an
tiekbeurs' te Delft en de 'PAN' te
Amsterdam van belang. In 'Delft'
kan men van 10 tot en met 18 okto
ber terecht, de 'PAN' loopt van 17
tot en met 25 oktober
De malaise in de kunsthandel
heeft uiteraard ook op deze twee
beurzen sporen nagelaten Het ef
fect wordt nog versterkt door de
onderlinge concurrentie. Uit beide
evenementen zou één mooie ten
toonstelling zijn samen te stellen,
voor twee locaties is er eenvoudig
te weinig. In Delft kan men op een
traditie van 44 jaar bogen Maar
daarbij dient aangetekend dat het
verloop groot is. Het aantal deelne
mers is zo beperkt geworden dat
men zich probeert te troosten met
de leus 'klein maar fijn'. In Amster
dam is men trots op het feit dat er
liefst 85 deelnemers zijn, waaron
der een aantal Delft-gangers uit
het verleden. Hierbij moet men be
denken dat de gemiddelde kwali
teit niet bepaald hoog is. vooral de
stands met moderne kunst ken
merken zich door méér van hetzelf
de.
Geen avontuur
Het verzamelgebied dat in het ver
leden voor nieuws zorgde, was de
oude schilderkunst. Op de 'Bien-
Zilveren deksel-bokaal, Lod. XVI
-stijl, gegraveerd met het wapen
van Zeeland, familiewapens en
Latijnse inscripties; hoogte 28 cm.
nale' bleek al dat de markt erg dun
was geworden. Als je van 17e-
eeuwse Nederlanders alleen een
niet al te best werk van Judith
Leyster. een jongensportret door
Jan Lievens, en een vruchtenstille
ven uit 1662 van de Middelburgse
meester Laurens Craen kunt note
ren, heb je geen bijster avontuurlij
ke dag gehad. Maar uit Delft en
Amsterdam valt er op dit terrein
nog minder te melden. Nog maar
twee specialisten laten zich in
Delft zien, op de 'PAN' moet men
het met dne zaken stellen.
Meer recente schilderkunst kan
dit gebrek slechts zeer ten dele ver
hullen In 'Delft' heeft men een re
delijk aanbod schilderkunst uit de
19e eeuw, in totaal worden liefst
acht werken van de maker van
stadsgezichten Cornelis Springer
getoond. Daaronder bij Wim de
Boer een uit 1858 daterende blik op
de Markt te Zierikzee. Bij 'Hof Ga
lerie' is Jan Toorops schilderij Café
Mille Colonnes te zien. Interessant
omdat dit het ontmoetingspunt
van 'Les XX' was, de Belgische
kunstenaarsgroep waartoe Toor-
op een tijdlang heeft behoord. Na
men die men zowel in Delft als in
Amsterdam tegenkomt zfjn die
van Jan Sluyters en Leo Gestel. Op
de PAN toont Loek Brons boven
dien twee schilderijen van Kees
van Dongen
Tot de meest bezienswaardige
stands in Amsterdam behoren ze
ker 'De Blauwe olifant' met een in
drukwekkende collectie sculptu
ren uit het verre oosten en Jan Dir-
ven. Bij de laatste zijn een Madon
na uit Ulm van omstreeks 1500, een
beeld van de heilige Rochus dat
aan Arnt van Tricht wordt toege
schreven én een Umbrische Sedes
Sapientiae uit het eind van de 12e
eeuw te bewonderen
Daksteun
Ook naar Delft heeft men belang
wekkende dingen meegebracht.
Men blijft uitblinken in traditio
nele verzamelgebieden als juwe
len. meubels, zilver en porcelein.
Altijd van hoge kwaliteit is de
kunst uit Azie bij Aalderink, ter
wijl Paul Rutten een fraaie, om
streeks vierhonderd jaar oude dak-
steun uit Kathmandu heelt in de
vorm van een Lokhesvara. Mieke
Zilverberg heeft zich in archeolo
gie gespecialiseerd en toont onder
meer een mooi Egyptisch bronsje
van de godin Neith. Jan Morsink
heeft een bijzonder, Russisch Po-
krov-ikoon uit de 17e eeuw. Terwijl
'Forum' een Brabants getijden
boek uit omstreeks 1450 toont met
17 miniaturen, gesigneerd door
een tot nu toe onbekende kunste
naar Antonis Utenbroec.
Van Aalst heeft een Nederlandse
spiegellijst uit omstreeks 1670
Sommigen zijn geneigd het snij-
werk aan grote beeldhouwers als
Rombout Verhulst of Artus Quelli-
nus toe te schrijven Een mooie
lijst, een belangrijke lijst. Maar het
zegt veel over de toestand op de
antiekbeurzen dat we ons vroeger
konden bezighouden met een oud
schilderij en nu de aandacht moe
ten richten op een oude lijst.
Hans Warren
Oude Kunst- en Antiekbeurs - Stede
lijk Museum Het Prinsenhof. Delft -10
tot en met 18 oktober - maandag tlm
vrijdag: van 13 00 tot 22 00 uur - zater
dag en zondag van 11 00 tot 17 00 uur -
Toegangsprijs 10 gulden. Na 18 00 uur
5 gulden, inclusief een presentatie van
'Het Koninklijk Penningkabinet'
PAN Hollandhal, RAI, Amsterdam -
17 tot en met 25 oktober - maandag tot
en met vrijdag van 11 00 tot 20 00 uur -
zaterdag en zondag, van 11.00 tot 18.00
uur Toegangsprijs 20 gulden
De Stichting Literaire Activi
teiten Zeeland iSLAZ) be
steedt dit lezingenseizoen extra
aandacht aan biografieën, het the
ma van de Boekenweek 1993. Dins
dag 15 december is Michel van der
Plas de eerste in de reeks biogra
fen. die in Middelburg voor het
voetlicht treedt. Van der Plas
schreef een biografie van Guido
Gezelle, die in 1991 werd genomi
neerd voor de AKO-literatuur-
prijs. De bijna 65-jarige auteur had
in 1963 zijn prozadebuut met Uil
het rijke Roomse leven Later
schreef hij over onder anderen
Godfried Bomans.
Frédéric Bastet heeft zich verdiept
in leven en werk van Louis Coupe
rus. In 1980 bundelde hij beschou
wingen in Een zuil in de mist. in
1987 publiceerde hij een ortivang-
Michel van der Plas.
rijke biografie en vong jaar zag De
wereld van Louis Couperus het
licht. Dinsdag 19 januari 1993 ver
telt hij over zijn werk.
Een maand later. 16 februari, is
Jan Fontijn aan de beurt. Twee
jaar geleden verscheen het eerste
deel van zijn biografie van Frede-
nk Van Eeden. Het is de bedoeling
dat in maart nog een vierde bio
graaf aan zal treden, wie dat zal
worden is nog niet bekend.
Voor de biografencyclus begint
opent Nelleke Noordervliet vol
gende week dinsdag (13 oktober.
20 uur in de Zeeuwse Bibliotheek
in Middelburg) het lezingensei-
zoen van de SLAZ. Zij debuteerde
in 1987 met het fictieve dagboek
van Everdine van Wijnbergen, de
eerste echtgenote van Multatuli.
Twee jaar later verscheen Mille-
morti, een roman over een Neder
landse kunsthistorica die verwik
keld raakt in Zwitserse dorpstwis-
ten. Eind vorig jaar volgde de his
torische roman Het oog van de en
gel. Schilder-schrijver Armando is
dinsdag 10 november van de partij.
Hij publiceerde ondermeer het au
tobiografische boek De straat en
het struikgezvas (1988) Marcel Mo-
ring Het grote verlangen. 1992)
staat dinsdag 10 april 1993 als hek-
kesluiter van het lezingenseizoen
gepland.
Onder de titel Lurv op zondag
wordt ook kinderboekenauteurs
een podium geboden. Midas Dek
kers is zondag 11 oktober de eerste
schrijver in de Kloveniersdoelen in
Middelburg. Verder staan op het
programma: Paul Biegel il5 nov.i.
Jacques Vriens (13 dec.). Joke van
Leeuwen (24 jan.). Mensje van Keu
len 14 feb.Lydia Rood (28 maart
In de zogenaamde Aula-serie in de
Zeeuwse Bibliotheek komen aan
bod: dr W. Drees (27 okt.), dr H M.
Kuitert. 124 nov i. dr J. Zwemer (8
dec.): in februari en april: S. Ley-
desdorff en G Koolschijn.
