Dali was mijn grootste misser
Operatie enige afdoende middel tegen HD
Het leven is vaak
een hel, helaas
Oceaan wordt ruiger
varia
Lode Pemmelaar jaagt op handtekeningen
Hoe moet je dat nu zeggen?
De Noordelijke Atlantische Oceaan wordt ruiger. In het
midden van de jaren tachtig waren de golven er gemid
deld 25 procent hoger dan in de jaren zestig. Nieuwe onder
zoeken lijken aan te tonen, zo weet New Scientist te melden,
dat de toppen van de golven aan het eind van de jaren tach
tig zelfs 50 procent hoger waren. Kr is tevens bewijs dat
stormgolven zo'n 10 procent hoger zijn geworden.
Deze ontdekkingen hebben al gevolgen gehad voor olieplat
forms in de Noordzee, die nu met langere poten zijn uitgerust.
De oorzaak van de toegenomen onrust van de oceaan is onbe
kend. Golven worden door harde wind opgezweept, maar er
is geen corresponderende toename van hardere wind ge
weest. Een mogelijk verklaring is aanhoudend wind uit één
richting. Daarvoor zijn wel aanwijzingen. (GPDi
door Sikke Doele
Lode Pemmelaar (50), beel
dend kunstenaar te Leeu
warden, houdt er een opmerke
lijke liefhebberij op na: hij ver
zamelt handtekeningen van be
kende collega's. Hij heeft er nu
zo'n vierhonderd. Picasso, Mi-
ró. Marcel Duchamp, Henry
Moore, Francis Bacon, Christo,
Kounellis, Yoko Ono, Keith Ha
ring. M. C. Escher - noem maar
op. „En van Rob Scholte, die
verzamelt ze zelf ook."
„Mijn grootste misser is Salva
dor Dali geweest. Het was op een
opening in museum Boymans,
in 1968 of zo, waar hij plotseling
kwam opdagen. Ik stond een
halve meter van hem vandaan,
maar ik had geen papiertje bij
me. Toen ik eindelijk iets had
waar hij zijn handtekening op
kon zetten, was hij al afgevoerd.
Jammer dat ik hem niet heb,
want nou is-ie dood. En hij was
niet moeilijk te benaderen."
De collectie is tot in de puntjes
verzorgd - geen verrassing voor
wie Pemmelaars eigen perfectio
nistische werk kent. Elke hand
tekening is opgeplakt op een vel
karton. Daar omheen enkele re-
produkties en zo mogelijk een fo
to van de kunstenaar. Verder de
envelop plus eventuele begelei
dende brief, als het contact met
de kunstenaar schriftelijk is ge
weest. En dat is voor het meren
deel het geval. Maar toch heeft
hij ook tal van kunstenaars uit
zijn verzameling persoonlijk
ontmoet.
De verzameling valt in twee de
len uiteen. De eerste serie hand
tekeningen stamt uit de jaren
1958-1960. tijdens zijn middel
bare schooltijd in Rotterdam, en
de tweede van na 1988. „Toen ik
in 1960 naar de akademie ging
ide Koninklijke Academie voor
Beeldende Kunsten in Den
Haag) ben ik er mee opgehou
den. Ik vond het een kinderach
tige hobby. Het moest maar af
gelopen zijn. Maar toen ik in
1988 naar Leeuwarden verhuis
de. vond ik ineens het oude pak
met handtekeningen terug en ik
dacht: ach, waarom zou ik er
niet weer eens mee beginnen?"
Zo is de collectie de laatste vier
jaar stevig uitgebreid.
„Het begon op school. De hele
klas verzamelde handtekenin
gen. Van voetballers vooral.
Faas Wilkes, Abe Lenstra en zo.
Maar dat zei mij niet zoveel. Ik
wilde wat anders. Jazzmusici
leek mij wel wat. Dus schreef ik
brieven, dat moest via impresa
rio's. Maar dat lukte niet. Jazz
musici schrijven niet. Ze waren
waarschijnlijk ook nooit thuis,
altijd op tournee. Alleen van
Sidney Bechet kreeg ik ant
woord."
Verjaardag
„In 1958 ging ik naai1 de Wereld
tentoonstelling in Brussel. Dat
was de eerste keer dat ik een
overzicht van moderne kunst
zag. Ik dacht: ik moet die schil
ders hebben, joh. Adressen
kreeg ik van musea. Kees van
Dongen was de eerste die ik bin
nen had. Die vond het als oud-
Rotterdammer wel leuk dat een
jongen uit Rotterdam om zijn
handtekening vroeg."
„Soms moest ik een paar keer
schrijven voor ik een reactie
kreeg. Van sommigen hoorde ik
nooit iets. Chagall heb ik vijf
keer geschreven, maar hij deed
het niet. Ik stuurde vaak felicita
ties met hun verjaardag. Dan
zijn ze wat vrolijker dan anders,
dacht ik." Zo kreeg hij in die tijd
de handtekening van Bart van
der Leek (overleden in 1958) en
de Zero-kunstenaar Piero Man-
zoni (in 1963 overleden) die in
dertijd nog tamelijk onbekend
was Picasso, Braque, Zadkine,
Morandi. Gabo. Severini, Ko-
koschka, Bissière - ze bleken al
lemaal heel toegankelijk. Bij
zonder zijn ook de autogram
men van Jean Puy en Charles
Camoin, de enige impressionis
ten die toen nog in leven waren.
Bij sommige kunstenaars ging
hij op bezoek. De vroegere Stijl
kunstenaar Vilmos Huszar bij
voorbeeld. die in Harderwijk
woonde, heeft hij vele malen be
zocht. „Elke zomer ging ik een
dagje naar hem toe. Hij maakte
toen realistische stillevens. Zijn
Stijl-tijd noemde hij Spielerei.
Scheldbrief
Dat. had je veel bij die gasten, de
moderne kunst die ze in hun
jeugd hadden gemaakt was een
grap geweest. Het werd anders
toen die kunst in de oorlog ver
boden werd. Na de bevrijding
kreeg de moderne kunst daar
door nieuwe impulsen."
Nu hij opnieuw is begonnen,
gaat hij voortvarender te werk
dan vroeger. Als hij geen reactie
krijgt, belt hij op. Cobra-kunste
naar Pierre Alechinsky belde hij
eens om tien uur 's avonds. Die
werd erg kwaad, want hij lag al
in bed. En korte tijd later kreeg
hij een woedende scheldbrief uit
Brussel. „U bent een ellendeling,
ik ben helemaal niet verplicht
om uw handtekeningenmanie te
bevredigen. U bent tyranniek.
grof en onmatig", schreef Ale
chinsky. Hij besloot zijn brief
met „Je ne vous salue pas" (Ik
groet u niet) enzijn handteke
ning. „Een opvliegend type",
grijnst Lode Pemmelaar, „maar
het is wel een van de meest uit
voerige reacties die ik heb gekre
gen."
Van de Belgische schilder Geor
ge Vantongerloo ontving hij een
zonderlinge brief. Die had wei
nig op met andere kunstenaars
en waarschuwde: „Ik voel mij
verplicht u te zeggen dat er zich
veel oplichters en parasieten on
der mijn zogenaamde confrères
bevinden." Karei Appel wilde
zijn handtekening niet op een
blanco stuk papier zetten omdat
hij bang was dat het bij verval
singen van zijn werk zou kunnen
worden gebruikt. Hij zette zijn
naam op een ansichtkaart.
Van Keith Haring uit New York
kreeg hij een erg sympathieke
reactie. „I hope this is o.k.",
schreef hij bij zijn handtekening.
Pemmelaar: „Die heb ik in 1989
gekregen, vlak voor zijn dood.
Heel aardig, een schat van een
jongen." De Canadese schilder
Alex Colville vond het erg leuk
een brief uit Leeuwarden te krij
gen, want daar was hij in 1945 als
bevrijder geweest.
„Francis Bacon, dat was een ein
deloos getelefoneer met zijn ga
lerie. Maar twee jaar geleden ben
ik met de galeriehoudster naar
zijn huis gereden en heeft zij zijn
handtekening gekregen. Ik ben
zelf niet mee naar binnen ge
weest, hij was toen al ziek." De
Engelsen zijn het meest inschik
kelijk. „Je krijgt altijd ant
woord. Ze zijn heel beleefd. De
Italianen zijn het moeilijkst.
Misschien werken de Italiaanse
posterijen ook heel slecht." Als
hij op reis is, gaat hij ook vaak
naar het atelier van een kunste
naar.
Hoe uitgebreider een collectie is.
hoe begeriger een verzamelaar
wordt. ..Het probleem is nu: wie
heb je niet. Van sommigen gaat
het niet meer, die zijn inmiddels
dood. Beuys heb ik niet en War
hol evenmin. Rauschenberg
moet ik bijvoorbeeld nog heb
ben, en Jasper Johns. En Stella,
misschien lukt dat nog omdat
hij een deel van het nieuwe Gro
ninger Museum heeft ontwor
pen."
Of hij Willem de Kooning nog
aan zijn collectie kan toevoegen,
is twijfelachtig. De oud-Rotter
dammer. die als verstekeling
naar New York ging en daar we
reldberoemd werd. heeft tot nu
toe niet gereageerd. „Na veel
speuren heb ik een vrouw gevon
den, die eens per week bij hem
komt. Maar ik heb gehoord dat
hij de ziekte van Alzheimer
heeft, dus ik denk niet dat het er
nog inzit."
Misvorming heup een kwelling voor de hond
verbeterd. We denken dat dat
komt door de hokrust die de
honden hebben gehad."
Bij Biogenix leggen ze zich in
tussen niet neer bij het nega
tieve oordeel van de Utrechtse
universiteit. Algemeen direc
teur Van Hees: „Ik kan de uit
slag niet rijmen met de stroom
positieve reacties die we van die
renartsen en eigenaren krijgen.
We zijn bezig met een landelijke
enquête onder 300 dierenartsen.
U denkt toch niet dat wij zo'n
duur wetenschappelijk onder
zoek laten doen als wij niet vol
doende aanwijzingen hebben
dat het produkt werkt. We voe
len ons in de hoek gezet door de
universiteit."
Kunstheup
Volgens Hazewinkel is opereren
de enige serieuze optie. De bek
kenkanteling die de Berner Sen-
nenhond Bas heeft ondergaan,
wordt in de kliniek gemiddeld
één keer per week uitgevoerd.
„Je kunt er op korte termijn
goede resultaten mee boeken.
Hoewel het een zware operatie
is. is het voor de hond nauwelijks
belastend. Voor de portemonnee
van de eigenaar geldt dat helaas
niet. De ingreep kost 1500 gul
den per heup. Een echt radicale
oplossing is het inzetten van een
kunstheup. Dat gebeurt onge
veer vier keer per jaar."
Belangrijkste wapen bij het te
rugdringen van HD blijft voor
alsnog een verantwoord fokbe-
leid. In de praktijk kan het ko
pen van een rashondje dat voort
komt uit HD-vrije ouders toch
nog op een teleurstelling uitlo
pen: Fokken met HD-vrije hon
den, geeft geen garantie dat de
nakomelingen ook HD-vrij zul
len zijn.
Hoewel HD in beginsel een erfe
lijke afwijking is, spelen ook uit
wendige invloeden een rol. Bij
voorbeeld groeisnelheid, li
chaamsgewicht, spierontwikke-
ling, beweging en voeding. Hier
door kan de mate van misvor
ming bij honden met erfelijke
aanleg sterk verschillen.
Overmatige voeding en te veel
en te wild bewegen is vragen om
problemen bij jonge honden met
HD-aanleg. Zeker bij grotere
rassen is een hond van een paar
maanden al best aan de maat.
Mensen beseffen niet dat je ei
genlijk nog met een baby te ma
ken hebt. Omdat er nog rek in de
kapsels en banden zit, moet je
het hondje niet forceren door
lange wandelingen te maken.
Mensen die horen dat hun hond
HD heeft, schrikken zich vaak
rot omdat de afwijking het beeld
oproept van een invalide hond
met ondraaglijke pijnen. Dat is
gelukkig lang niet altijd het ge
val. Veel honden kunnen prima
leven met HD.
door Charles Hasselman
Heupdysplasie is nog altijd
het schrikbeeld voor veel
hondebezitters. Onderzoek
heeft aangetoond dat bij som
mige rassen ten minste drie
kwart van het aantal volwassen
viervoeters afwijkingen aan de
heupen heeft. Is daar wat aan te
doen? De fabrikant van het dit
voorjaar op de markt gebrachte
middel HD-Ex meent van wel.
Volgens de faculteit Dierge
neeskunde van de Utrechtse
universiteit is de werkzaam
heid ervan niet aangetoond en
geldt opereren nog steeds als
enige serieuze optie, als verant
woorde voeding, looptraining
en voldoende hokrust geen re
sultaten opleveren.
Diepbedroefd kijkend zit Bas.
een Berner Sennenhond van
ruim een jaar. op de verpleegaf-
deling van de kliniek voor kleine
huisdieren van de Utrechtse
Universiteit. De hond heeft een
ingrijpende operatie aan zijn lin
ker heup ondergaan. Bas' bek
ken is op drie plaatsen doorge
zaagd en met een roestvrijstalen
strip opnieuw gefixeerd om de
aansluiting van de dijbeenkop
en heupkom te verbeteren.
Het gaat nog niet van harte,
maar twee dagen na deze forse
ingreep staat Bas al weer op vier
poten. Hij snuffelt zachtjes aan
de hand van zijn behandelend
geneesheer dr H.A.W. Hazewin
kel en toont interesse om langs
de witte jas van de orthopedisch
chirurg de kennel uit te glippen.
„Ja. het gaat goed met Bas",
constateert Hazewinkel. „hij
mag morgen naar huis."
Bas is een van de naar schatting
200.000 honden in Nederland die
lijden aan heupdysplasie, kort
weg HD genoemd. Letterlijk be
tekent het misvorming van de
heup. De misvormingen ont
staan doordat de dijbeenkop te
veel speling heeft in de heup-
kom. Bij een gezond heupge-
Heupmisvormingen bij honden zijn in beginsel erfelijk. Maar overmatige voeding, te vroeg en te wild
bewegen vergroten de kans op moeilijkheden.
wricht wordt de gladde, bolron
de kop van het dijbeen door ge
wrichtskapsel, banden en om
ringende spieren goed op zijn
plaats gehouden in de voldoen
de diepe kom van het bekken.
De op het gewricht uitgeoefende
krachten worden over het hele
contactoppervlak tussen kop en
kom verdeeld.
Hebben kop en kom echter te
veel speling, dan zal de kop de
neiging hebben naar buiten te
schieten. Gevolg is dat de kop
slechts met een gedeelte van de
kom in contact staat. Deze punt-
belasting leidt tot beschadiging
van het kraakbeen in het ge
wricht niet alle nare gevolgen
van dien. Uiteindelijk kunnen
door de abnormale slijtage kop
en kom afvlakken. In het ergste
geval ontstaan botwoekeringen
rond de kop en de kom. Voor de
hond kan dit uiterst pijnlijk zijn.
Erfelijk
HD is in eerste instantie een erfe
lijke afwijking, die vooral grote
en middelgrote honden treft.
Overigens niet alleen rashon
den, maar die zijn door het door
fokken met 'slechte' bloedlijnen
wel het meest gevoelig. Door de
jaren heen zijn er produkten op
de markt verschenen die clai
men verlichting te brengen. Bij
voorbeeld Hokamix. Canipla-
sine en Arthroluxyl. Afgelopen
april kwam daar HD-Ex bij. Het
wordt op de markt gebracht
door Biogenix uit Rijswijk.
Bij het Rijswijkse bedrijf zit een
zware delegatie gereed om de
tekst en uitleg te geven over de
„unieke eigenschappen" van het
middel, waarbij ook de uitvinder
van HD-Ex. chiropractor R.A.
van der Kuil. We kijken naar een
op video opgenomen scène van
het Tros-tv-programma Dieren
manieren. Daarin vertelt een
mevrouw enthousiast over haar
Duitse herder Rodi die na een
HD-Ex-kuur van een paar we
ken in plaats van stram overeind
te komen, weer vrolijk op
springt. „Kijk naar het looppa
troon". zegt Van der Kuil. „Bij
het begin van de proef liep deze
herder klassiek te zwabberen.
Dat is gaandeweg een stuk min
der geworden."
Verbluffend
HD-Ex bestaat onder meer uit
azolopine, een fantasienaam
voor een calciumconcentraat
dat door middel van een vrie-
sprocédé wordt gewonnen uit
botten van jonge runderen. Ver
der bevat het eiwitten, spoorele-
menten. mineralen en vitami
nen. Op zich niet wereldschok
kend, erkent Van der Kuil. Het
geheim zit 'm in de juiste verhou
dingen. door de chiropractor al
experimenterend ontdekt. Bio
genix adviseert de HD-Ex-kuur
67.50 per maand) te combine
ren met een looptraining. Dat
heeft een positief effect op de
spieren, waardoor de bloedcir
culatie toeneemt, wat weer
bevorderlijk schijnt te zijn voor
het kalkgehalte van de botten.
In het begin van 1991 verrichtte
een team onder leiding van or
thopedisch chirurg dr H.A.W.
Hazewinkel in drie maanden een
dubbelblind-experiment waar
aan 30 honden meededen. De
helft van de honden kreeg HD-
Ex aan het voer toegevoegd, de
andere helft (placebo-groep)
niet. Alle honden verbleven in
het pension van viervoetergoe
roe M. Gaus en waren onderwor
pen aan hetzelfde uitlaat-re-
gime.
Nu afloop van de proef verwijt
Biogenix de universiteit gegoo
chel met de cijfers. Onderzoeks
leider Hazewinkel van de vak
groep Geneeskunde Gezel
schapsdieren is er in zijn werk
kamer op de Utrechtse Uithof
duidelijk over: „De werkzaam
heid is niet aangetoond. Beide
groepen waren in gelijke mate
foto G PD
Lode Pemmelaar met zijn verzameling handtekeningen van kunstenaars.
WOENSDAG 16 SEPTEMBER 1992
Tournee Nana Mouskouri
Nana Mouskouri
door Els Smit
Dat Nana Mouskouri Zo
Gewoon Is Gebleven? Dat ze on
danks haar status als wereld
ster zo toegankelijk is? Dat ze,
zoals Harry Belafonte over haar
zei: 'Een cadeau aan de wereld
is waar we met z'n allen heel
dankbaar voor moeten zijn'? Of
dat ze 'Een van de mooiste men
sen is' die Justin Hay ward van
de Moody Blues in ieder geval
ooit heeft ontmoet? Het is waar
schijnlijk allemaal waar. Deze
week zingt ze in Nederland. Te
gelijkertijd wordt haar geheel
Engelstalige CD Only Love op
de markt gebracht.
Duizend excuses dat ze vijf mi
nuten later dan afgesproken ver
schijnt. Ga nou maar even zit
ten. Even bijkomen. Per slot van
rekening is ze pas twee uur gele
den vanuit Parijs aangekomen
en onmiddellijk daarna in be
slag genomen door andere men
sen. „Oh, maar dat zegt me niets.
Je moet je energie op peil hou
den. Daar geloof ik heilig in."
Zullen we het dan eerst maar
even hebben over haar CD. 'On
ly love' staat erop, natuurlijk.
Maar er staan ook nummers op
die uit de pop-hoek afkomstig
zijn, zoals 'Time after Time' van
Cindy Lauper, 'Why Worry' van
Mike Knopfler en 'The Power of
Love' van Jennifer Rush. En,
wat ook opvallend is: alle liedjes
zijn Engelstalig.
„Dat markeert een stadium in
m'n ontwikkeling. Maar het be
tekent in geen geval dat ik alleen
nog Engelstalig zing. Op de ke
per beschouwd ben ik pas laat
met Engels begonnen. Ik ben
heel erg een Europese zangeres:
in Griekenland liggen m'n wor
tels en toen ik enige bekendheid
kreeg ben ik Duits en Frans
gaan zingen. Engels kwam pas
later. En toen ik ermee begon,
was m'n Engels helemaal niet zo
best. Maar ik heb me laten bij
scholen."
„Met succes kennelijk. Ik was
welkom in Amerika. De CD die
nu in Nederland uitkomt, ver
kocht daar goed. Maar dat wil
geenszins zeggen dat ik nu al
leen in het Engels zing. Julio
Iglesias heeft die keuze wel ge
maakt. Die heeft besloten min
der in het Spaans op te nemen.
Ik zie het Engelstalige als een
nieuwe stap in de ontdekkings
reis. Net zoals die Gospel-CD die
ik twee jaar geleden heb ge
maakt. Het zijn nieuwe wegen en
ik pas ze in in m'n repertoire."
„En wat betreft de keuze van de
liedjes. Er staan inderdaad
songs op die door popsterren be
roemd zijn gemaakt. Ik blijf jon
ge mensen volgen. Er worden
zulke mooie dingen gemaakt. Ik
leer ook van ze. Het is je behoud
om te blijven open staan voor
wat er gebeurt. En weet je wat
het is: als een lied succesvol is,
dan zegt dat iets over degene die
het zingt, maar het zegt ook iets
over het lied: dat bevat Magie,
het raakt iets in mensen."
Hitlijsten
- Toch zit er, wellicht, zelfs voor
jou, een risico in om een nummer
dat zo wordt geassocieerd met
een bepaalde zanger te zingen.
„Natuurlijk is dat een risico.
Kijk. als Cindv Lauper nu nog op
de hitlijsten had gestaan met
'Time after Time' had ik het niet
in m'n haren gehaald om het op
te nemen. Maar nu kan het: het
is zo'n mooi lied, met zo'n goede
tekst. Dat geldt ook voor 'The
Power of Love'."
- En nu kan ik eindelijk ook de
tekst verstaan.
„Dat heeft met leeftijd te maken.
Het maakt een groot verschil of
een meisje van twintig of een
vrouw van vijftig een tekst
brengt, Hoe simpel een tekst ook
is: liefde vul je als je ouder bent
anders in dan als je heel jong
bent. Je hebt geleefd.jehebtduv
gen meegemaakt: dat hoor
een stem. je hoort het hoe
mand met die emotie omgaat
„En natuurlijk maken
dezelfde emoties mee
een. Vaak worden artiesU
zien zoals ze op het toneel
pen. Het ziet er allemaal
uit en zo hoort het ook. Aai
andere kant: artiesten zijn
een beetje gekke mensen
hebben geen doorsnee-leven, üj r
dat al bestaat.
Verlies
- Iemand had van te voren leger,
me gezegd: Nana zou een beer;
down kunnen zijn. Een paarde
gen geleden is de Nanny wri ""f
haar twee kinderen overleden
„Begrijp je het nou een beetje'
Ik voel een vreselijk verlies D:(
vrouw heeft vijfentwintig js
voor mijn kinderen gezoq
Voor hen was ze een tweede in»
der. Maar voor mij was ze netzu
goed een soort moeder. Zewasi
voor m'n kinderen - en die zijii
nu in de twintig, studeren
Amerika en Engeland - maart
was er ook voor mij. We haddei
met z'n allen een relatie die niet
zo vaak voorkomt, maar die me;
minder sterk was dan menig sn !<)n
dere relatie. Zij was het aan
speelpunt voor ons alle drie. Ai SS!
m'n dochter mij niet meer koa ad
bereiken, vanwege tijdsverschi
bijvoorbeeld, zei ze tegen has he
Wil je tegen Mammie zeggö n,
dat..." j a
„Dat bedoel ik met: de emoties ni
de diepte ken je. die zijn vanali s
mensen. Alleen, de manier war rth,
op: die is voor artiesten vaaka> nh;
ders dan doorsnee. Omdat t «4
wilt zingen, omdat je met ra: lui
ziek, met dat waarin je gok
bent, ander? mensen wilt beis t
ken. En als dat lukt. wil je dat' tin
mee doorgaan, steeds verder i
„Dat wat we nu hebben mee? nle
maakt, is zo'n verlies. Tegel; 14
kertijd denk ik dat Nanny es 11
vervuld leven heeft gehad, "u te
had zelf geen kinderen. Mijn k£ 3 i
deren waren de hare. We hebbes 4
het gemerkt bij de begrafenis te
waren zo veel mensen enertó ai
muziek. Maar dat neemt rad ioi
weg dat uit ons leven een stuk* ji
weggevallen. Maar het vfr fe
driet... Ik wilde deze toemeerad f.
afzeggen. Integendeel: mua» s
helpt mij ook om het te verre
ken. Van kinds af aan is het MP te
manier geweest om me te uiten t
Stem
„En ik weet dat de mensen te zij
oppakken. Dat kan toch niet an- his
ders? Ik zou er geen andere vff da
klaring voor weten. Ik kan dl
aardig zingen, maar dat kan» hei
niet alleen zijn. En bovenras mu
hou je het dan niet vol op stee» ?len
dat zelfde hoge niveau,"
„Het moet iets in m'n stemaj-;
iets dat ter hoogte van m'nk»
verandert van een persoonlijs
ervaring in iets dat een ervafcs
van veel mensen is. Het levenz
een hel, is dat althans vaak,»'
teleurstellingen, verwachting
die niet uitkomen, maar alW
er de hoop en ook eigenlijk de
kerheid dat ergens die lief»
waar we naar snakken, Dat n
ben we allemaal."
„Ik ook. Ik zou het psycho-^
lyrisch kunnen laten verklare-
Ik heb daar van af gezien ---
meisje opgegroeid, met een
thuis ook niet van alle kan -'-
gesteund om het maar
te drukken. Daarna in de r»
nenwereld die ook de mu-«
nog steeds is. leren
blijven, proberen om
beleefd J
dat 1
zelf tot in al je vezels wee
goed is. te doen. Je daarin®!
haven: dat betekent: vechte
kan dat ook niet altijd, nwJ|
probeert het. Mensen herke
zelfs dat. het kan niet anders
Nana Mouskouri vandaag*
dagin het Muziekcentrum
burg m Utrecht, vrijdag
hal in Kerkrade. zaterdag**?
len in Rotterdam en zondag -n
Congresgebouw m Den Haag
