Bruinvis zwemclub met traditie
Blue Diamonds vol vertrouwen seizoen in
Handbalteams maken sprong in het duister
Bedrijfsvolleybal
Terneuzen gestart
Samengestelde
wedstrijd in
Hulsterse Bos
streek
Ere-voorzitter Michel Remery lid vanaf eerste uur van zestig jaar jonge vereniging
van onze medewerker
SAS VAN GENT - Het is inmid
dels 42 jaar geleden, maar het
staat de 87-jarige Michel Re
mery nog altijd helder voor de
geest. De ere-voorzitter van
zwem-en poloclub De Bruinvis
staat niet bepaald bekend als
een onruststoker, maar kreeg in
1950 pas na maanden van heibel
en bekvechten zijn zin. Michel
Remery slaagde erin de ge
meenteraad van Sas van Gent
achter zijn geesteskind te krij
gen: een heus wedstrijdbad van
50 meter. De Bruinvis was daar
mee trendsetter in eigen pro
vincie en profiteerde in die ja
ren nog net van een lichting, die
sportief gezien lot de beste in
het bestaan van de dit jaar jubi
lerende club moet worden gere
kend.
Het waren de jaren van Piet Nee-
teson, die 25 jaar lang Zeeuws re
cordhouder was op de vrije slag
en de bij leven al legendarische
Raymonda Vergauwen, die in
1950 in Wenen Europees kam
pioen op de 200 meter schoolslag
werd. Het was net na de periode
waarin een zeer sterk waterpolo-
team onder aanvoering van de
Belg Johan van der Steen tot op
vallend goede prestaties kwam.
Het was ook in de tijd van radio
verslaggever Dick van Rijn. die
destijds een waterpolo-inter-
land tussen Nederland en België
in het splinternieuwe bad van
Sas van Gent rechtstreeks voor
de Nederlandse Radio Unie ver
sloeg.
Veel later, nadat ook De Bruin
vis niet aan een minder succes
volle periode had kunnen ontko
men, werd in dat bad opnieuw de
basis gelegd voor een aantal
glansrijke jaren. Onder leiding
van trainer Henk Goethals deel
de De Bruinvis in het begin van
de jaren tachtig in eigen provin
cie de lakens uit en werd ook bui
ten de eigen streek menig succes
geboekt, De namen van de zus
jes Goethals, Van Haelst en
Cleemput en lange baancrack
Edwin de Causmaecker spreken
in dat opzicht nog altijd tot de
verbeelding.
Het staat allemaal opgetekend
in het clubblad van De Bruinvis,
dat zaterdagavond tijdens een
receptie (van 19.00 tot 21.00 uur)
ter gelegenheid van het 60-jarig
bestaan in hotel La Bourse in
Sas van Gent vers van de pers
klaar ligt. Michel Remery komt
er vanzelfsprekend in aan het
woord, zoals vele anderen die
het verenigingsleven door de ja
ren heen van heel dichtbij heb
ben meegemaakt. 'De Bruinvis-
story', zoals de rode draad door
het jubileumnummer heet,
komt van de hand van de 56-ja-
rige Wim Remery.
Michel Remery is vanaf het al
lereerste begin lid van De Bruin
vis en viert dus in zeker opzicht
dubbel feest. Zijn zoon Wim
kreeg met name het waterpo
loën met de paplepel ingegoten
en maakte evenals de hoogbe
jaarde ere-voorzitter vele jaren
deel uit van het bestuur. Michel
en Wim Remery zetten zich ove
rigens niet alleen voor De Bruin
vis in. Samen hanteerden ze te
vens een kleine twintig jaar de
voorzittershamer van de kring
Zeeland en ze leidden vele jaren
waterpolowedstrijden tot een
goed einde.
„Mijn vader was lid van de
zwemclub en ik moest dus jong
leren zwemmen", weet Wim Re
mery nog goed. „Ik ging al vroeg
mee naar allerlei wedstrijden. Je
moest twaalf jaar zijn om lid te
kunnen worden en toen ik een
jaar of dertien was. ben ik een
beetje gaan trainen voor het wa
terpolo. Op een bepaald mo
ment kwam er tijdens een toer
nooi een ploeg niet opdagen",
vertelt hij. „De toenmalige bad
meester Piet de Vries (die 59 jaar
lid is van De Bruinvis) stelde een
ploeg samen van spelers die wel
eens trainden. Johan van der
Steen was als toeschouwer aan
wezig. Hij had deel uitgemaakt
van een ploeg van De Bruinvis,
die in de jaren net voor en net na
de oorlog onklopbaar was. Ze
speelden in België tegen de
Gentse zwemvereniging. Die
club kwam in de eredivisie uit.
maar verloor van De Bruinvis.
Johan van der Steen had de Bel
gische nationaliteit en is in die
wedstrijd ontdekt. Hij had een
verschrikkelijk schot en heeft la
ter met de Belgische ploeg vijf
keer de Olympische Spelen mee
gemaakt. Wij verloren in de fi
nale van dat toernooi van De
Bruinvis, maar ik was vreselijk
trots dat ik met een Belgische in
ternational had gespeeld."
Eerste wedstrijdbad
Dat speelde zich allemaal af in
het huidige Sasse zwembad, dat
naar een idee van Michel Re-
aaiSSBBSB
mery werd aangelegd. „Het eer
ste zwembad (in 1932) was aan
de Draaiput", vertelt de ere
voorzitter. „Dat was een inham
van het kanaal recht tegenover
de stijfselfabriek. Het was een
betonnen bak, die aan ijzers was
opgehangen. Later, na de suc
cessen van Raymonda Vergau
wen, is er een nieuw bad aange
legd. Het was het eerste officiële
wedstrijdbad in Zeeland." Wim
Remery: „Toen het zwemmen in
Zeeland begon te evolueren,
vond mijn vader het nodig dat er
een 50-meter bad kwam. De li
mieten voor een NK moesten bij
voorbeeld in een 50-meter bad
worden gezwommen, maar er
werd nergens in Zeeland een half
voetbalveld aangelegd."
Michel Remery, destijds secre
taris van de club: „Ik heb drie
maanden ruzie gehad met de ge
meenteraad, want ze wilden er
een 25-meter bad van maken. Al
le plaatsen die een 25-meter bad
hadden, kregen na vier, vijfjaar
spijt. Na drie maanden heb ik te
gen burgemeester De Boer ge
zegd: Ik zal zorgen dat hier een
nationaal kampioenschap of een
officiële waterpolo-interland
komt. Ik had als kringvoorzitter
natuurlijk veel relaties bij het
bondsbestuur." Nadien, toen hij
voorzitter was van De Bruinvis,
plukte de club de vruchten van
die wijze beslissing. „De Bruin
vis leefde in die periode op zijn
top", kijkt hij terug. „Ik vond het
erg leuk om zo'n vereniging te
leiden."
Beleidsnota
Zoon Wim hanteerde later de
voorzittershamer en gaf binnen
de kring Zeeland de aanzet tot
een grotere waardering voor de
zwemmers, die op een kam
pioenschap net naast de hoofd
prijs grepen. Hij noemt het één
van zijn mooiste successen op
bestuurlijk vlak. „Ik vond dat er
maar wat aan gerotzooid werd
en ik ben een beleidsnota gaan
schrijven. Er moest wat aan het
uiterlijk vertoon rondom een
kampioenschap worden gedaan.
We zijn toen bij De Bruinvis be
gonnen met een schavotje te
timmeren voor de nummers één.
twee en drie. Ik heb ook gepleit
voor gouden, zilveren en bron
zen medailles, omdat het voor
die kinderen ^toch een bepaajd
hoogtepunt is* De Zeeuwse kam
pioenschappen hebben er een
plechtiger en statiger cachet
door gekregen."
Rugbyclub uit Temeuzen begroet aantal nieuwe spelers
van onze medewerker
AXEL - Een plaats in de top van
de derde klasse moet komend
seizoen voor de Terneuzense
rugbyclub Blue Diamonds haal
baar zijn. Dat is de mening van
speler en jeugdtrainer Walan-
tien de Groote aan de voor
avond van het nieuwe seizoen.
De Groote baseert deze optimis
tische voorspelling op de ver
richtingen van het voorbije sei
zoen en de versterkingen die
zich bij de Terneuzense club
hebben aangemeld.
„Er zijn enkele spelers van het
Belgische Eeklo overgekomen.
Tijdens de voorbereiding op het
nieuwe seizoen bleken zij een
duidelijke versterking. Ook
twee studenten, die stage lopen
bij Dow-Benelux, blijken een
aanwinst."
„Doordat een groot aantal spe
lers in de continu-dienst werkt,
kwamen we vorig seizoen nogal
eens met een gehavend team
binnen de lijnen. De basis was
gewoon te smal en dat brak ons
telkens op. Dat behoort nu tot
het verleden. We beschikken nu
over een aantal gelijkwaardige
vervangers. Vandaar ook mijn
hoge verwachtingen. Het mooi
ste zou een kampioenschap zijn,
want we vieren ook ons tien-ja
rig bestaan. Dat zou fanstistisch
zijn, maar dat is net iets te hoog
gegrepen, denk ik."
Te kwetsbaar
Ook de wijze waarop de training
op dit moment wordt aangepakt
stemt de 20-jarige rugbyspeler
uit Axel tot tevredenheid. „Met
Andrew Jolly heeft Blue Dia
monds vorig seizoen een trainer
met een rijke ervaring binnenge
haald. Jolly is afkomstig uit Ier
land. Hij kent het spelletje door
en door en beschikt over een
goed tactisch inzicht. Hij staat
ook open voor een gesprek en ie
dere speler is voor hem gelijk.
Vedettes kent hij niet, terwijl er
toch enkele spelers duidelijk bo
ven de rest uitsteken. Dat komt
de sfeer binnen de ploeg ten
goede en begint zijn vruchten af
te werpen. Daar wil ik overigens
niets ten nadele zeggen van zijn
voorganger Jean Louwie Le
Grande. Die kende ook de
kneepjes van het vak, maar
maakte in mijn ogen de fout om
zelf regelmatig mee te spelen.
Dan stel je te kwetsbaar op."
De Groote vindt het jammer dat
de versterkingen voor de Ter
neuzense rugbyclub nog steeds
van buitenaf moeten komen en
niet uit eigen kweekvijver. „Nog
steeds wordt rugby gezien als
een sport voor een stelletje ruwe
Walanlien de Groote: „Rugby is nog altijd heel wat vriendelijker dan voetbal." foto Camile Schelstraete
kerels die er genoegen in schep
pen om elkaar met alle zich ten
dienst staande middelen de
grond in te boren. Maar niets is
minder waar. Rugby is nog altijd
heel wat vriendelijker dan voet
bal. Er is inderdaad veel licha
melijk contact, maar dat is aan
strenge regels gebonden. Elkaar
een doodschop geven, zoals
sommige denken, is er niet bij.
Daarom vind ik het zo jammer
dat slechts met mondjesmaat
jeugdleden komen binnendrup
pelen. Daardoor beschikken we
ook niet over een specifiek
jeugdteam, wat uiteindelijk
toch de basis moet vormen voor
een vereniging."
Levensvatbaar
„Ook het onderwijs werkt be
paald niet mee aan een verbrei
ding van de rugby-sport", zegt
De Groote. „In tegenstelling tot
bijvoorbeeld Ierland, waar rug
by tot een van de populairste
schoolsporten behoort, wordt
men hier vanaf de kleuterschool
met het ronde leer inplaats van
het ovale ei opgevoed. Jammer,
want onlangs kregen we in Oost
burg op de technische school de
kans een dagje met de leerlingen
over rugby van gedachten te
wisselen. En die bleken toen na
afloop erg enthousiast. Er zijn
nu ook enkele jongens lid gewor
den. En een uitnodiging van een
tweede school om een middagje
te komen praten ligt al op het se
cretariaat. Dus je ziet dat rugby
ook hier wel degelijk levensvat
baar is. Het gaat er maar om hoe
je het brengt."
De Groote ziet de toekomst van
het Zeeuwse rugby desondanks
met vertrouwen tegemoet. „Oe-
moemenoe, Tovaal en Blue Dia
monds hebben hierin een be
langrijke taak. Een goede sa
menwerking tussen deze drie
rugbyclubs kan er toe bijdragen
dat Zeeland als volwassen rug-
byprovincie wordt aangezien.
Het aantal clubs is hierbij niet
belangrijk, want ook in de rest
van het land zijn die niet zo dik
gezaaid. Belangrijk is welke uit
straling wij aan onze sport kun
nen geven."
Zeeuws-Vlaamse ploegen in Belgische competitie
van onze medewerker
TERNEUZEN - Dit weekeinde begint voor een deel van de Zeeuws-
Vlaamse handbalploegen het seizoen al. Zes weken vroeger dan ge
bruikelijk moeten de vroegere afdelingsteams aan de bak in de Bel
gische competitie, wat het gevolg is van het uiteenvallen van het
Zeeuwse afdeling. Het blijkt voor de meeste betrokkenen een regel
rechte sprong in het duister.
Dat het niet goed ging in het Zeeuwse handbal was al enige jaren een
gegeven. Vooral bij de jeugd waren er te weinig ploegen om van inte
ressante competities te kunnen spreken, zodat de afdeling Zeeland
toenadering zocht tot West-Brabant Die afdeling zag niets in een
fusie, zodat er een andere constructie bedacht werd: de afdelings
teams van boven de Westerschelde zouden in de afdeling Rotterdam
gaan meedraaien. De Zeeuws-Vlaamse verenigingen vonden onder
dak in België,
Spelen in België betekent onder andere dat er zes weken eerder dan
vroeger moet worden begonnen. Aanstaande zaterdag al beginnen
Hontenisse, HVSV en Hulst al aan hun avontuur bij de zuiderburen.
Vraagtekens
Hontenisse-voorzitter Hans van der Linden zit nog met de nodige
vraagtekens. „Het is echt een sprong in het duister Je speelt alle
maal tegen onbekende ploegen, dus ik heb eigenlijk geen idee wat
ons te wachten staat." Echt optimistisch klinkt Van der Linden nog
niet. Brabant was voor hem in eerste instantie een stuk interessanter
geweest „Met name voor de meisjes jeugd", stelt hij. „In Belgie zijn
er weinig meisjesploegen, zodat het goed mogelijk is dat we in een
gemengde competitie moeten uitkomen."
wo promotie van de Hontenisse-dames zijn het bij de senioren
enkel de mannen, die vanaf zaterdag over de grens aan de bak moe
ten. Het feit dat de Belg Willy Verlé aangebleven is als trainer (bij de
dames werd hij opgevolgd door Jaap Kwinten uit Goes) zal zeker
niet in het nadeel werken, want hij heeft de nodige ervaring met het
Belgisch handbal. „Maar waar we zullen eindigen Ik heb geen
idee", aldus Hans van der Linden. „Clubs als Distelgem, Izegem, Lo
keren, Lebbeke, Bugenhout. Eeklo. Ik ken ze niet. dus ik kan ook
totaal geen voorspelling maken."
Hulst
Hulst was de enige Zeeuwsvlaamse ploeg die graag aan het Belgi
sche avontuur begon. „Voor ons is Belgie. vooral financieel, een stuk
interessanter als Brabant en Rotterdam", aldus trainer René de
Bart. „Hulst ligt gunstig en de afstanden zijn voor ons niet zo groot."
De samenstelling van de mannenploeg heeft is in Hulst al geruime
tijd rond. Vorig jaar kwam het team voor het eerst in de competitie
uit en slaagde er zowaar in om zich in de tweede klasse'best aardig te
redden. Met dezelfde selectie hoopt De Bart verder uit te kunnen
bouwen. „Gemakkelijk zal dat dit jaar echter niet gaan", verwacht
hij. „We zitten in dezelfde competitie als HVSV en Hontenisse en dat
niveau is wel wat hoger dan wat we vorig jaar gewend waren."
Eerste vier
De nieuwe HVSV-trainer Rudi Boerjan heeft voor zichzelf wel al uit
gemaakt welke positie op de ranglijst zijn club aan het eind van het
seizoen zou moeten innemen. „Bij de eerste vier moet kunnen", ver
klaart hij zelfverzekerd. Hij put zijn optimisme uit resultaten van de
oefenwedstrijden, die de Temeuzenaren in de voorbereiding ge
speeld hebben, waaronder zaterdag nog een toernooi in Gent. „Qua
niveau stond dat toernooi net iets boven dat van de klasse, waarin
van onze medewerker
HULST - Voor de derde
maal houdt de Ruiterver-
eniging Hulst een Samenge
stelde Wedstrijd (SGW).
Twee jaar geleden werd er
in het Hulsterse bos aan de
Waterstraat een oefenter
rein uitgezet: inmiddels is
dit concours uitgegroeid tot
een echte wedstrijd. Voor
aanstaande zaterdag wacht
de deelnemers een volwaar
dig cross-circuit met een
aantal pittige hindernissen.
Hiermee bewijst de Hulster
ruiterclub weer eens, waar
in een kleine club groot kan
zijn, want voorlopig is
Hulst de enige vereniging in
Zeeuwsch-Vlaanderen die
zo'n omvangrijke organisa
tie op zich durft te nemen.
„Het is inderdaad een berg
werk. voor een relatief klein
aantal deelnemers", zegt
voorzitter Paul Burm. „Toch
vormt dat vele werk geen
probleem. De formule is een
voudig; bij ons in de club
moet niets, maar kan bijna
alles. Wat dat alles is, bepa
len de leden zelf. Vandaar
ook dat we de beslissing om
zoiets op touw te zetten aan
hen overlaten. Als bestuur
zorgen we voor de nodige fa
ciliteiten. Het werk moeten
ze zelf opknappen. En dat
systeem werkt prima. Dat
blijkt, want ondanks het ve
le werk is de cross dit jaar
toch weer met enkele hinder
nissen uitgebreid. Ik durf
zelfs te stellen dat we over
een volwaardig parcours be
schikken."
Belangstelling
Dat de ruiters vertrouwen
hebben in de Hulsterse orga
nisatie blijkt uit de toene
mende belangstelling. Zelfs
van buiten de provinciegren
zen staat er dit jaar een tien
tal combinaties op de start-
lijst- Paul Burm: „Ook dit is
een stimulans om door te
gaan. Er spreekt een stuk
waardering uit en het schept
vertrouwen voor de toe
komst."
„Maar ondanks dit verwacht
ik in de SGW-sport nooit, die
spectaculaire groei als in de
dressuur en het springen",
gaat Burm verder. „Een
cross rijden is machtig mooi.
maar je moet toch over een
paard beschikken met een
apart karakter. Een paard
met lef, dat bereid is om te
werken. Het tempo ligt ho
ger dan in een springwed-
strijd, waardoor je minder
kunt regelen, dus moet het
paard een beetje meeden
ken. Ook de vaste hindernis
sen maken het moeilijker.
Dus moet zo'n beest ook met
bang zijn van het het hout
werk. Je komt in de SGW
dan ook nogal wat van die
'bloedkikkertjes' tegen. He!
nadeel hiervan is, dat ze
meestal dressuurmatig
moeilijk zijn te rijden. En
juist op dat onderdeel, dien
je de basis te leggen vooreen
goed resultaat in het verdere
verloop van de wedstrijd.
Vandaar ook mijn bewering,
dat je toch over een beetje
apart paard moet beschik
ken. De SGW wordt niet zo
maar het predicaat veelzij
digheidswedstrijd opge
plakt."
Indoorwedstrijden
Eveneens een rem op de
SGW-sport is volgens pen
ningmeester Ivonne de
Schepper het toenemend
aantal indoorwedstrijden
„Sinds de opkomst van de
maneges overlappen de pro
grama's van het outdoor-en
indoorseizoen elkaar. De rui
ters en amazones, die niet
over een echt SGW-paard
beschikken, trekken
naar binnen. Dat was vroe-'
ger niet zo. Men reed in het
'groepe' seizoen slechts een
wedstrijd of acht en dan was
de cross in de winter een leuk
alternatief. Maar daar is
geen sprake meer van. Wie
wil kan een heel jaar doorie-
der weekend springen of
dressuurrijden."
Wie denkt dat de SGW met
zijn vaste hindernissen dier
onvriendelijk zou zijn,
volgens beide bestuursleden
de plank finaal mis. Burm
„De hindernissen zijn zo ge
bouwd dat ieder paard deze
normaal kan springen. Bo
vendien is er veelal een alter
natief ingebouwd zodat men
via een lager obstakel het
parcours kan vervolgea
Ook is er een veterinaire
keuring,-zodat paarden die
niet in goede conditie verke
ren vooraf al van deelname
worden uitgesloten."
De veelzijdigheid (dressuur,
terreinrijden en springen! is
de drijfveer voor de ruiters
om voor de SGW-sport te
kiezen. Paul Burm en zijn
ploeg hebben dag en nacht
gewerkt om de obstakels op
te bouwen. Zij zijn er in ge
slaagd om weer een fraai par
cours op te bouwen. De lief
hebbers kunnen zaterdag
hun hart weer ophalen. Een
fraai dagje paardesport ligt
dan ook in het verschiet. Dat
ruiters al vanaf vrijdag in
Hulst hun bivak opslaan is
hiervan het beste bewijs.
wij gaan uikomen. Omdat we daar best goed konden meekomen ver
wacht ik dat we ons op z'n minst al een goede middenmoter zullen
manifesteren."
Boerjan begint zijn eerste jaar als trainer van de HVSV-heren met
een praktisch nieuwe eerste selectie. De Terneuzense handbalver
eniging zag trainer-speler John Roelofs vertrekken naar EMM, waar
hij de dames onder zijn hoede heeft genomen. René Neyts en de beide
doelmannen Jan Harte en Ronald Verseput stopten helemaal met
het handbal en Patrick Verburg zette er voorlopig een punt achter
om zich volledig te kunnen weiden aan zijn HTS-studie. Vanuit het
tweede team bleven gelukkig voor Rudi Boerjan genoeg spelers over
om toch nog over één vrij brede selectie te kunnen beschikken.
Operatie
Operatie '71 komt dit seizoeen niet meer in de competitie uit. De
grotere afstanden bleken voor de meeste Oostburgse spelers een pro
bleem. Een toen bleek dat na de overstap naar België een viertal van
de tien spelers ermee zou stoppen, heeft het bestuur van Operatie de
knoop doorgehakt en is Operatie voor de tweede maal in haar ge
schiedenis opgehouden te bestaan.
Hoewel de Zeeuwse afdelingscompetitie ter ziele is, behartigt het
afdelingsbestuur nog steeds wel de belangen van de Zeeuwse teams.
De Zeeuws-Vlaamse deelnemers in de Belgische competitie hoeven
derhalve niet bang zijn vergeten te worden. De weg naar Nederlands
handbal op landelijk niveau blijft open. Om die promotie te maken
moet de hoogst geklasseerde Zeeuwse ploeg in de Belgische compe
titie twee beslissingswedstrijden spelen tegen de hoogste Zeeuwse
afvaardiging uit de Rotterdamse afdelingscompetitie. De winnaar
daarvan mag zich volgend jaar weer derde-divisionist noemen.
van onze medewerker
TERNEUZEN - In de hoofdklas
van het Terneuzense bedrijfs
volleybal (Bevobo) heeft kam
pioen Dees de laatste jaren al
leen in het Hulster Stuntmarkt
en Lichtland uit Terneuzen te
genstanders van formaat. Dees
-Stuntmarkt had deze week, bij
de start van het nieuwe seizoen,
dan ook voor een knallende ope
ning moeten zorgen. Maar de 3-0
zege voor Dees - met 15-4,15-6 en
15-1 als setstanden - maakt wel
duidelijk dat die er niet kwam.
De beschamende nederlaag was
vooraf al te voorspellen: Stunt
markt kon, ruim zes minuten na
het startsein, slechts vijf spelers
in het veld brengen. „Een speler
van de ploeg is verhuisd, we kon
den zijn woning niet vinden", gaf
de Stuntmarkt-woordvoerder
als verklaring. Een bijzonder
knullig excuus, waar Dees overi
gens geen boodschap aan wen
ste te hebben.
De overige hoofdklassers pres
teerden naar verwachting: Het
pas gepromoveerde De Pooter
ni
ttki
deed het niet onaardig te? ;.?1
Broodje Ben. maar bleef W
met lege handen (0-3) en®
Lichtland bevestigde de
tie door een versterkte^
ploeg met 3-0 te verslaan. V®
deden de kampioenen van^
seizoen het, na promotie. M» i
uitzondering uitstekend
hogere klassen: InterverSS!»
(nu PTT Post). Rabobanken-
ter gingen met 3-0 naar dew® j-, w
kamer, Dow moest het metC-
1-zege ietsje minder doen,® R
het debuut in 2B was all®
hoopgevend. In de wedstnp
sen Westerscheldecollege
Neelemans waren de speet*
laire momenten niet van
lucht: 17-16 en 15-13 voor Ne»*,
mans.
Uitslagen: Broodje Ben-De PoNJ Wera
-0; Lichtland-Dow 3-0; SeM™'
Scharmga 2 3-0; Westerscne
lege-Neelemans 0-2. StunW
- 1— 'rOlDO
Dees 0-3; PTT Post-Zeevla3-0.^_
-PSV 1 0-3. Phillps-Deltan 2 -
Hoop-Beldo 2-1Gemeente 1
l. Voorwaarts-'Arnro-Deltan
Rabobank-NHI 3-0; Dees 3 D
2. Aster-VC Schelde 3-0; Lid»— et
B.& S. 2-2.
iflan
lanj
«e
(kef
foto Camile Schelstraete
Vader Michel en zoon Wim (rechts) Remery zijn verknocht aan De Bruinvis.
Het parcours wordt door Jo de Vetter (links), Patrick de
Kind en Paul Burm in gereedheid gebracht.
foto Camile Schelstraete
VRIJDAG 11 SEPTEMBER 1992
