Afro-Caraïbisch festival show België steelt Fairport is springlevend Herman Brood in De Piek Film in Venetië De basis van de folkrock kunst cultuur VRIJDAG 11 SEPTEMBER 1992 2 7 Het Vlissingse uitgaanscentrum De Piek haalt vrijdag 18 september Herman Brood in huis. Brood, in mei nog in Oost-Souburg, speelt voor een vriendenprijsje in De Piek. Hij zou de achttien de in Noord-Holland optreden, maar dat concert ging op het laatste moment niet door. De Piek is voor Herman Brood geen onbekend ter rein Hij heeft jaren achter elkaar elk seizoen in het Vlissingse uitgaanscentrum gespeeld. Uit finan ciële nood is met die traditie gebroken, maar een buitenkansje deed zich voor. Brood is donderdag avond 17 september al met zijn band en de erg vrouwelijke Bombita's in Roosendaal. Omdat het concert in Noord-Holland niet doorgaat en we donderdag toch halverwege zijn, kunnen we net zo goed vrijdag in Vlissingen spelen", verklaart Koos van Dijk. manager van Herman Brood. „Brood is eigenlijk te duur voor zo n zaaltje als De Piek. maar wij kunnen nu een deel van de kosten afwen telen. En Brood speelt graag in het clubcircuit. Voor hem is dat hetzelfde als vrijen zonder con doom." Het optreden van Herman Brood begint vrijdag 18 september om 22.15 uur. De naam Fairport Convention is onlosmakelijk verbonden met de folk-rock. De innovators van deze muziekstroming zijn dit jaar exact 25 jaar actief. Lang niet meer in de oorspronkelijke bezetting. De geschiedenis kenmerkt zich door constant wisselende groepssamenstellingen. De ene veelbelovende musicus na de andere verlaat de groep om een succesvolle (solo)carriè re te ondernemen. Wat John Mayell's Bluesbreakers voor de blues en the Byrds voor de country-rock betekenden, is Fairport Convention voor de folk: een kruidvat vol talenten. De vernieuwing is er een eind af. Toch is Fairport Convention anno 1992 springlevend, draait de huidige formule als een trein en is het de meest constante formatie in de kwart eeuw Fairport historie. Het vijfentwintig jarig bestaan werd afgelopen maand uitge breid gevierd op het jaarlijkse Fairport Convention Annual Reu nion festival in Cropredy. ooit de woonplaats van Dave Pegg en Da ve Swarbrick en sinds de terugke rende happening geworden tot een soort bedevaartplaats voor iedere fan. Het is uitgegroeid tot het grootste weekendspektakel in En geland. Drie dagen zijn er 18.000 tot 20.000 bezoekers te vinden op een totaal oppervlakte van ruim vijftien vierkante meter. Veel, maar niet uitsluitend dertigers in wisselende outfit. Het motorleder gaat in harmonie met shorts of leg ging en met in wierookgeur door drenkte indiakledij... Naast een programma met diverse topfolk- groepen en -artiesten, bestaat de hoofdmoot van het programma uit een optreden van de jubilaris in de meest actuele bezetting op vrij dag. De zaterdagavond is inge ruimd voor één grote sessie: vijfen twintig jaar Fairport in een note- dop. Nagenoeg alle nog in leven zijnde (exlieden leveren hun speci fieke bijdrage. Daarbij wordt de groep geholpen door speciale gas ten. Uitgenodigde collega's, zoals dit jaar Julienne Regan (All About Eve), Ralph McTell, Vikki Clayton en Robert Plant (Led Zeppelin), of spontane bijdragen van bezoekers (Billy Bragg). Ondanks dat bij de folkmuziek het ongedwongen contact tussen ar tiest en publiek nog steeds een kenmerk is. zijn de heren van Fair port Convention dit weekend press-free. Alleen violist Ric San ders heeft tijd voor een rappe bab bel. Alle tijd. Door een ongeval zit zijn speelarm in het gips: „Afschu welijk. Ik mis alles. Juist op de meest belangrijke dag van het jaar kan ik er niet bij zijn. Dit is een ramp!" Episoden De historie van Fairport Conven tion is in te delen in verschillende episoden. Zo is er de beginperiode, waarin de groep als een van de eer ste Europese bands covers van - toen volledig onbekende - Ameri kaanse singer-songwriters als Joni Mitchell. Leonard Cohen en zelfs Bob Dylan opneemt. Daarna volgt een tijdsbestek waarin de schrij verskwaliteiten van de individuele leden Richard Thompson en San dy Denny tot uitdrukking komen in eigentijdse songs als grondleg gers voor de folkrock, met veel aandacht voor de melodielijn, tek sten en (meerstemmige) vocalen. Vervolgens volgt het tijdperk, waarin de groep traditionele an- Ric Sanders: Verstokte fan. gelsaksische volksliederen voor ziet van moderne folkrocklarran- gementen. De oude overgeleverde liederen worden langzamerhand vervangen door in dezelfde stijl en sfeer gecomponeerde eigen songs, waarbij een perfecte integratie van oud en nieuw wordt bereikt: nau welijks valt te onderscheiden wat een geschiedsverhaal is en wat ei gentijds. Er volgt nog een periode met een sterke nadruk op het be werken van aloude liederen en me lodieën (met een traditionelere be nadering als voorheen) en een tijd vak met matige folkpop De huidige bezetting richt zich weer op het bewerken van compo sities van Engelse singer-songwri- ters. Is de groep daarbij terug bij het oorspronkelijke uitgangs punt? „Nee. ik geloof niet dat we terug bij afzijn", zegt Ric Sanders. „Het repertoire is een mix van au thentiek en hedendaags. We ge bruiken materiaal overal vandaan. Daarbij hebben we het geluk en kele goede songschrijvers te ken nen. zoals Huw Williams, Ralph McTell, John Richards, die in een folkmuziek idioom schrijven. Toch staat het traditionele materiaal nog steeds op het programma. Na tuurlijk de bekende nummers, maar ook aanvullingen daarop Het wordt echter steeds moeilijker om die te vinden. De poel van origi neel authentiek materiaal is niet zo diep meer als voorheen, je moet intensiever zoeken." Collectief proces „Fairport Convention heeft tal van begaafde muzikanten geherbergd. Een aantal drukte een duidelijk stempel op het groepsgeluid of de muzikale koers die uitgezet werd. Ashley Hutchings in de beginpe riode. Sandy Denny's grote in vloed in het bewerken van traditio nals. Richard Thompson met zijn eigentijdse versie van folkrock, Dave Swarbrick's traditionelere aanpak. Trevor Lucas (folkrock) en nu Martin Allcock. Ik geloof niet dat er ooit iemand is geweest die de rol van muzikaal directeur op zich heeft genomen. Het is altijd een zeer democratische groep ge weest. Ieder kon en kan zijn eigen bijdrage kwijt. Mogelijk ontstaat het beeld dat in het verleden com ponisten als Sandy en Richard een bepaalde dominantie uitstraal den. doordat zij een belangrijk deel van het repertoire aandroegen. Maar bij de invulling, het arrange ren daarvan, heeft zeker ieder zijn rol gehad. Het uiteindelijke resul taat. de Fairportsound, is altijd een groepsproces geweest. Een op telsom van alle individuen die van de band deel uit maakten. Dat is foto Marius Roeting juist een van de sterkste kanten van Fairport." Toch lijkt de huidige versie meer een collectief te zijn dan om het even welke van de achttien voor gaande bezettingen- Ric Sanders maakt duidelijk dat het vooral de gekozen benadering is die deze be zetting al weer zeven jaar bij elkaar houdt. „Met z'n vijven hebben we een goed evenwicht gevonden Niemand streeft een echte solocar rière na We spelen heel graag als Fairport, vooral vanwege het ple zier, Daarnaast verruimen we ons gezichtsveld door met andere za ken bezig te zijn Immens belangrijk noemt Sanders de bijdrage van Martin Allcock. „Hij is een enorm veelzijdig muzi kant. heeft veel gevoel voor tradi tioneel materiaal, is een goed com ponist en arrangeur en often buys you a drink in the bar'" Psycho-folkwizzard Ric Sanders rol in de jubilerende groep is niet minder van belang Brengt Fairport tegenwoordig technisch volmaakte instrumen- taaltjes en keurige ballads in een gepolijst jasje, het swingende, ex centrieke en emotionele spel van Sanders pept de zaak behoorlijk op. Ooit noemde iemand hem de psycho-folkwizzard. Als grote voorbeeld neemt hij zijn voorgan ger Dave Swarbrick. maar de vio list is duidelijk beïnvloed door een reeks van jazzrock collega's. Hij speelde in de jaren zeventig zelfs een tijd bij de Engelse jazzrock- band Solt Machine De overgang van de ene muziekstijl naar de an dere was met zo moeilijk, al vergt het een heel andere benadering Ric Sanders motiveert waarom „Toen Martin en ik bij Fairport kwamen, kenden we vrijwel het ge hele oude repertoire Beiden waren - en zijn - we verstokte fans. Zodra er een nieuwe plaat uitkwam, oe fende ik al die melodieen, gewoon om dat ik het te gekke muziek vond. Iedere noot van Swarb ken de ik van buiten." Marius Roeting Ter gelegenheid van het jubileum bracht Island een speciale 4 cd-box uit 25th Anniversary pack. waarin de cd heruitgaven van de albums Rusie. Ba bacombe Lee. Nine en Rising for the moon Van zanger Simon Ntcol ver scheen een nieuwe solo-cd Consonant please Carol op het eigen Woodwormla- bel. terwijl ook Ric Sanders en Martin Allcock enige tijd terug een soloschijf produceerden Een overzicht van de laatste drie Fairport Conventional- bums is verkrijgbaar als The Wood worm years Tevens zal van het Croprc dyfestival 1992 een videoproduktie ver schijnen Hei ri et jaarlijks in Rotterdam te rugkerend spektakel voor lief hebbers van muziek, theater en dans uit het Caraïbisch gebied, het Afro Caribe Festival, begint vrij dag 18 september en duurt tot en met 26 september. Met ingang van deze vierde editie wordt een thea- S^l tercomponent aan het festival toe gevoegd in nauwe samenwerking met de Rotterdamse Schouwburg Het centrale thema dit jaar is de invloed van Europa op de tot standkoming en ontwikkeling van de Caraibische culturen. Het is nu 500 jaar geleden dat Columbus voet aan wal zette op het eiland Hispaniola, de huidige Domini caanse Republiek. De donkere epi sodes van slavernij en kolonialis me hebben tot gevolg gehad dat heide gebieden onlosmakelijk met elkaar verbonde zijn. De bewoners van de Caraïben weten alles over Europa. Maar wat weten de Neder landers? Wat is er bekend over het gebied waarvan de bewoners de 'Ormidabele kracht bezitten om. ondanks alle ellende. Europese. Afnkaanse en ook Indiaanse ele menten om te vormen tot een ge- ^nieuwe. eigen Caraïbische cul- Hetdoel van het Afro Caribe Festi val is om Rotterdam en de rest van Nederland te laten kennismaken met de diverse aspecten van deze cultuur. Muziek Het festival opent met een serie workshops en masterclasses op het gebied van Caraïbische mu ziek- en dansstijlen. Vrijdag vanaf 17.30 Cubaanse dans en Latin per cussie in het gebouw van de Stich ting Kunstzinnige Vorming Rot terdam (SKVR). Zaterdag is er vanaf 10.30 uur een vervolg op deze workshops. In het Rotterdams Conservatorium geeft Israel 'Ca- cho' Lopez een masterclass in con trabas. De 73-jarige contrabassist wordt beschouwd als een 'levende legende' van de Cubaanse muziek. In de zalen van de Rotterdamse Schouwburg speelt 25 september de bijzondere groep Grupo Chan- gül uit Cuba muziek in de stijl van de Son uit de provincie Oriente. Ook uit Cuba komt de formatie La Perspectiva met een fusie van Cu baanse muziek en jazz De groep Rumbata verwent het publiek met Salsa. Son. Rumba. Porro en Güa- jira-ritmes. Gro-Ka Bei-Air uit Guadelupe brengt zwarte volks muziek. een voorloper op de be kende Zouk. Tenslotte speelt het Europees Danzón Orkest speelt Cubaanse dansmuziek die voort kwam uit de 18e eeuwse Franse Contradanse. De volgende avond opent met La Voz Dominicana met Merengue, Salsa en Cumbia. Verder staat op het programma Les Diplomates uit Haiti met Merengue, de Vene zolaanse band Kimbiza en de groep Bravo Bravo vertolkt Calyp so en Soca. Theater De kleine zaal van de Rotterdamse Schouwburg staat vanaf maandag 21 september bol van theater Theatergroep De Nieuw Amster dam verzorgt op geheel eigen wijze een Engelstalige 'dramatic rea ding' van 'Viva Detroit', een nieuw stuk van de Caraïbische toneel schrijver Derek Walcott. Het is een tragi-komische love-story. Het on derliggende thema is de relatie tussen het rijke Westen en de arme ontwikkelingslanden Dinsdag geeft Ina De Wildanis van 'H'Pat- ten uit Groot Britannie een spette rende dansperformance Zowel het leven als het werk van 'H'Patten ontstaat uit de ontmoeting van verschillende culturen, een men geling van traditionele Afrikaanse en Caraïbische muziek en dans, af gewisseld met verhalen en visuele effecten. Het RO-theater en de Nieuw Am sterdam presenteren woensdag en donderdag een voordracht van de versroman 'Omeros' van Derek Walcott. 'Omeros' vertelt het ver haal van het Caraïbische eiland St. Lucia en haar vissers. Woensdag middag voert de Campanhia de teatro Munganga de voorstelling 'Xawara' op. Het stuk vertelt over de terloorgang van de Braziliaanse Yanomami-indianen die het slachtoffer worden van de confron tatie met goudzoekers in het Ama zone-gebied. 'Xawara' is geschikt voor iedereen vanaf 8 jaar. Tijdens het Afro Caribe Festival exposeert de Surinaamse kunste naar Carlos Blaaker in de hal van de schouwburg. Hij heeft zich laten inspireren door het Omero.s-pro- ject. Zijn collage-achtige werk ls verwant aan popart en in zijn werk op papier gebruikt hij exotische vogels als motief. Vanaf een uur voor de aanvang van de voorstel lingen in de schouwburg worden video-documentaires vertoond over het Caraïbisch gebied. Marijke Reuser Defilmcompetitie in Venetië is in volle hevigheid losgebarsten. Puenzo's La Peste en meer nog Iosseliani's La Chasse Aux Papillons rijn twee sterke kandidaten voor de palmares'. Daar zijn nog een paar prijzenswaardige films bijgekomen. De Chinese regisseur Zhang Yimou gooit hoge ogen met The Story Of Qiuju. Ook Orlando van Sally Potter mag niet uit betoog worden verloren. Dit «eekeinde volgt de ontknoping van de grote prijzenslag. Zhang Yimou verraste met The Story Of Qiuju. Het verras singselement zit vooral in de losse vormgeving en lichte toonsoort. Zeer afwijkend van wat we kennen van de meester van de strenge tra gedies Ju Dou en Raise The Red Lantern. Hij vertelt nu over een jonge boerin die een klacht heeft ingediend tegen een dorpsoudste die Qiuju's echtgenoot tijdens een onbetekende ruzie in zijn kruis had geschopt. Qiuju krijgt onmiddel lijk haar gelijk, de dorpsoudste wordt tot een schadeloosstelling verplicht. Maar zonder zich te ver ontschuldigen voor zijn misdra ging smijt de oude man die zijn 'gezicht' niet wil verliezen - het geld voor Qiuju's voeten. Zij is te trots om het op te rapen. Ze stapt opnieuw naar de politie. En latei- naar de rechtbank en nog weer la ter gaat ze in hoger beroep. Ze wil geen geld maar excuses. Alom wordt ze met begrip bejegend en hoe zeer iedereen ook zijn best doet. de koppige boerin en de niet minder koppige burgemeester zijn niet tot elkaar te brengen, terwijl ze los van elkaar alle twee heel aar dige mensen blijken te zijn. Hangende een uitspraak van de hoge raad. raakt Qiuju in barens nood en de dorpsoudste weet het leven te redden van moeder en kind. Tijdens het geboortefeest volgt dan de arrestatie van de dorpsoudste, als de vrouw haar voormalige tegenstander alleen nog maar het beste toewenst en toch diens strafvervolging niet meer kan tegenhouden. The Story Of Qiuju is absoluut niet zo'n overweldigend en onrustba rend brok cinema als Raise The Red Lantern is. Dat ijzingwekkend drama was een symbolische ver- zetsfilm geweest die niet voor niets - net als Ju-Dou uit de Chinese bioscopen is weggehouden. Cu rieus is daarom'dat Zhang Yimou nu in zijn nieuwe film de Chinese maatschappij en de overheids dienaren puur positief voorstelt. Het is de fout van de boerin dat ze te lang doordramt om haar recht te halen in een feitelijk onbetekende zaak. The Story Of Qiuju is een mo rele les over de kunst op tijd te kunnen verzoenen. De film zelf heeft ook alles van een verzoe- ningsgebaar. Het kan geen toeval zijn dat Zhang Yimou deze film anders dan zijn vorige werkstuk ken - gemaakt heeft met de offi ciële China Film Corporation als co-producent. Noch kan het toeval zijn dat Yimou's eerdere films in eens wel vertoond mogen worden in China, noch dat The Story of Qiuju twee weken geleden op het nationale filmfestival van China al de hoofdprijs is heeft gewonnen. Intrigerend daarom is de vraag of China ineens zo veranderd is of Zhang Yimou. Diens echtgenote Gong Li tevens hoofdrolspeel ster in alle eerdere films van deze regisseur - creeerde zich in elk ge val een mooie kans om hier in Ve netië op de actrice-prijs beslag te leggen. Heel eerlijk gezegd zou die onder scheiding eerder gerechtvaardigd zijn voor Tilda Swinton die een eminente titelrol neerzet in Orlan do van Sally Potter. Punt is alleen dat Swinton die prijs vorig jaar al ontvangen mocht voor haar rol in Edward II, van Derek Jarman. Het is niet waarschijnlijk dat Venetië twee jaar op rij dezelfde actrice be- Tilda Swinton in Orlando. foto G PD Sally Potter heeft deze vertelling weten te vertalen in oogverlusti- gende en sprankelende taferelen die evenwel gratuite esthetiek zou den zijn gebleven indien niet Tilda Swinton het fantastische perso nage van Orlando zo hartverover- end acceptabel had gemaakt. De eer van de Nederlandse cinema, die weer eens door afwezigheid schittert tijdenseen belangrijk fes tival, wordt dus een beetje gered via Orlando. En via de Belgische prestige-produktie Daens. waar aan de Nederlandse maatschappij Shooting Star heeft meegeprodu- ceerd en waarin Linda van Dijck een bijrol speelt. Het betreft de verfilming door Stijn Coninx (die had alleen nog twee Urbanus- kluchten op zijn naam) van de schitterende roman Pieter Daens van Louis-Paul Boon. Over een priester die het eind vorige eeuw krachtdadig opnam voor de uitge buite katoenarbeiders in de fa briekstad Aalst. Daens werd hun vertegenwoordiger in het Belgisch parlement en had niet alleen de fa brikanten te trotseren maar ook zijn eigen katholieke kerk. Daens is het. type rode vlaggen-film dat ei genlijk volstrekt uit de mode is ge raakt. Maar het is een bijzondere verdienste van regisseur Coninx (en niet minder titelrolvertolker Jan Decleir) dan je geneigd raakt de film niet zo zeer als achterlijk maar juist als voorlijk te bestem pelen. Het rode vlagvertoon oogt hier niet langer als een stemadvies, maar als noodzakelijk decorum voor een superieur menselijk dra ma dat van alle tijden is. Bewonde renswaardig is de picturale rijk dom van deze produktie die eer dere sociale drama's uit Belgie - zoals De Witte en Het Gezin Van Paemel - zonder meer overklast. De scènes in de fabrieken en ach terbuurten zijn net zo trefzeker ge schilderd als het tafereel van bil jartende prelaten die boven het groene laken overleggen wat ze aanmoeten met de eigenzinnige dondersteen pastoor Daens. Intussen is het frappant dat jonge Belgische cineasten al twee jaar op rij belangrijke prijzen hebben ge wonnen tijdens het Festival van Cannes. En dat onze zuiderburen nu in Venetie ook weer met drie produkties aanwezig zijn. Het elan van de Belgische cinema blijkt mo menteel veel groter dan dat van filmend Nederland. Dat is enige overpeinzing waard. Pieter van Lierop Tilda Swinton en John Wood in Orlando, de enige film in Venetië met Nederlandse inbreng. fotoGPD kronen zal, maar uitgesloten is het niet. Orlando is de film die over een paar weken het slotstuk zal vor men van de Nederlandse Filmda gen omdat Matthijs van Heijnin- gen een van de co-producenten ge weest is, het duo Roelfs Van Os er een magnifieke art direction aan heeft bijgedragen en Thorn Hoff man er nog een klein rolletje in speelt als Willem van Oranje. Sally Potter baseerde zich op de gelijknamige roman van Virginia Woolf die er in 1928 een soort lief desverklaring mee geleverd heeft aan het adres van een andere Brit se schrijfster: Vita Sackville-West. Die naar het schijnt nogal flam boyante vrouw was van hoog aris tocratische afkomst, maar had aan de andere kant nogal wilde zigeu- ner-achtige trekjes. En ze had ei genlijk liever een jongetje willen zijn. Die gegevens inspireerden Virginia Woolf tot het schrijven van een charmante fantasie over de page Orlando die in 1600 van ko ning Elisabeth I de adelstand en een magnifiek kasteel ten geschen ke krijgt, alsmede de verplichting eeuwig jong te blijven. We genieten Orlando's aanminnige gezelschap gedurende vier eeuwen, waarin ze geen dag ouder wordt maar wel van jongetje verandert in meisje. We maken haar mee tijdens een ongelukkige liefde voor een Russi sche prinses, als diplomate in de zeventiende eeuw. als ambassa deur in Azië, als nauwelijks ge doogde dichteres in een literaire salon met Pope en Swift en als ge passioneerd minnares in het Victo riaans tijdperk. Maar echt geluk kig (en moeder) kan ze pas worden in onze eigen tijd, als Orlando zich verlost heeft van alle materieel of geestelijk erfgoed. foto Brian Cooke Fairport Convention in de beginjaren.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1992 | | pagina 27