^lonique Knol blij met brons
ndurain: nog jaren op dit niveau
Koenen en Dias met
schrik uit opening
eontien van Moorsel kan twee koplopers niet achterhalen
nti-vedette regeert met zachte hand het hele peloton
Kleurijke opening
Olympische Spelen
PZC
MAANDAG 27 JULI 1992
sport
IT SADURNI D'ANOIA eentje van twintig naar veertig van het peloton. Met de Ameri- I
SADURNI D'ANOIA
D/ANP) - Een veelbeteke-
d moment in de chaos aan de
sh van de Olympische weg-
Istrijd voor vrouwen. Tien
uten nadat Monique Knol
alle kanten was gefelici-
d met haar bronzen plak,
ze Leontien van Moorsel
lallig tegen het lijf. Maar
hand voor de eerste Neder-
dse medaillewinnares tij
deze spelen kan er niet af.
Moorsel mompelt in het
bijgaan alleen: „Proficiat",
bedankt," zegt Monique
toonloos. En weg zijn ze.
naar de huldiging, de an-
ip zoek naar een koel drank-
komt nooit meer goed tus-
de twee sterren van het Ne-
idse damesfietsen, tussen
ambitieuze kopvrouw van
eigen ploeg (Knol) en het
lepaardje van de bonds-
>r (Van Moorsel). Dat was
!e wedstrijd al duidelijk ge-
den. Onder het motto ieder
zich en God voor ons allen,
en Knol en Van Moorsel hun
n race.
ol kreeg de eindsprint waar-
ze zo vurig had gehoopt. Al
het dan een spurt om de der
plaats, omdat twee rensters
de greep van het peloton ble-
De Australische Kathryn
tt, getooid met rugnummer 1,
d de dolgelukkige winnares,
[elouterde Francaise Jeannie
igo vierde haar rentree na
afwezigheid van anderhalf
met haar eerste Olympische
5 er vijftig aan de streep kun-
komen, is er geen wedstrijd
leest", oordeelde coach Piet
ikstra hard. De beslissende
ival van Watt kwam toen er
twaalf kilometer gereden
est worden en de vluchtelin-
Purvis (GBr) en Turcutto
<xli de vaart er niet in konden
len. Watt sprong alleen naar
2 et twee tal en ging meteen door.
b it kan gebeuren", vond
ikstra, „maar dat zij in haar
eentje van twintig naar veertig
seconden wegloopt, is natuurlijk
niet goed."
Leontien van Moorsel, de we
reldkampioene, bracht het pelo
ton nog terug naar Purvis en
Turcutto. maar niet meer naar
Watt. „Ik kan toch niet alles al
leen doen. Iedereen hield onmid
dellijk de benen stil als ik in de
buurt kwam, Longo en Thomp
son voorop. Als ik niet ga jagen,
haalt Knol geen bronzen medail
le en dat hebben wij met het
groepje toch maar gedaan. Ik
denk alleen dat wij Watt een
beetje onderschat hebben. Ik
tenminste had nooit gedacht
dat zij alleen weg kon blijven.
Een stukje hard fietsen wel,
maar bijna een hele ronde, daar
had ik niet op gerekend."
„Op het moment dat Longo voor
haar laatste mogelijkheid ging
en dat was heel laat in de wed
strijd, kon ik even niet. En als zij
een keer een gaatje heeft van
tien meter zie je haar nooit meer
terug. Jammer, maar ik krijg een
nieuwe kans. Over drie dagen ga
ik de baan op."
Monique Knol profiteerde van
de inspanning van Van Moorsel
en natuurlijk van Petra Grim
bergen, de knecht van twee
meesters. Van Moorsel, Knol en
in iets mindere mate Grimber
gen, reden steeds op de eerste rij
van het peloton. Met de Ameri-
kaansen en de Francaises. Maar
aanvallen, zoals Watt al eerder
in de wedstrijd had gedaan, was
er niet bij. De kans was er ook
niet. Hoekstra trouwens vond
dat de durf een beetje ontbroken
had.
De coach gaf Knol het volle kre
diet van haar medaille. „Wan
neer je de allersnelste van het
hele veld bent, is het nietje taak
ontsnappingen te niet te doen.
Daar zijn anderen voor. Ik had
gehoopt dat Van Moorsel door
was gegaan, nadat zij het pelo
ton dichter bij Watt had ge
bracht."
Vieren
Na het goud van Seoul, nu dus
brons. Monique Knol (28) was er
niet minder gelukkig mee. Voor
haar had de eerste Hollandse
medaille in Barcelona de glans
van goud. „Natuurlijk." gaf ze
ruiterlijk toe. „als de groep bij
een blijft is het wéér bingo. Ik
klopte de rest met een lengte.
Maar als je. zoals ik. gokt op de
sprint dan kan het ook anders
uitpakken. Zeker als je het in je
uppie moet doen. En dat moest
ik. Ik heb me voor de zoveelste
keer bewezen, ik hoef tegen nie
mand dankjewel te zeggen".
Voor de fans van Leontien van
Moorsel was de desillusie groot.
Met vier bussen waren ze uit het
Brabantse Boekei naar Sant Sa-
dumi d'Anoi, een schilderachtig
plaatsje, weggestopt in de
prachtige ruige natuur, geko
men. naar het heuvelachtige cir
cuit, zo'n veertig kilometer bo
ven Barcelona. Maar wat de gou
den race van 'ons Leontien' had
moeten worden, mondde uit in
een party van Monique Knol.
Deze week krijgt de Brabantse
lichtgewicht een herkansing,
wanneer ze op de baan uitkomt
in het achtervolgingstoemooi.
Monique Knol kan na haar twee
de Olympische medaille er onge
twijfeld op rekenen dat de spon
sor van haar ploeg het contract
verlengt.
Monique Knol kan haar geluk niet op tijdens de huldiging.
RIJS (GPD/ANP) - Miguel
urain Larraya, zoals hij
ds 16 juli 1964 bij de burgelij-
stand van het Spaanse dorp-
Villava staat ingeschreven,
ift aan 139 kilometer meer
oldoende gehad om de
Ie editie van de Tour de
mee op zijn palmares bij te
rijven. Het was exact de af-
nd die door alle deelnemers
moest worden afgelegd,
deeld over drie tijdritten,
irain is hierin een meester
'orden. Wat heet...?, een
lotmeester. Eentje van su-
I klasse, die voorlopig even on
laakbaar lijkt. Met een nog
nmer vertoonde overmacht
eg hij in dit specialistische
rk zijn slag. Om vervolgens
een (sympathieke) verdeel-
heerspolitiek de touwtjes
ik in handen te houden. Ge-
Jacques Anquetil. vijfvoudig
trwinnaar, dat in de jaren zes-
placht te doen.
zo hard als Indurain kan
sen, is een groot kampioen,
ïl ts is immers zuiverder - en
s eerlijker - in het cyclisme
J i de 'contre la montre'. Daar
een combine tegen gewassen,
sterkste heeft simpelweg ge-
nnen. Niettemin wordt er hier
daar nogal wat afgedongen
Indurains triomf, hoe soeve-
die ook tot stand is geko-
Voornaamste punt van kri-
is zijn zuinige manier van
irsen.
edaille-spiegel
goud zilver brons
Ina
Staten
iganje
tralie
Island
l;Korea
hkrijk
den
ïarije
and
erland
'Servië
erste goud
RCELONA i ANP) - Kab-
on Yeo uit Zuid-Korea ver-
'rde zondagochtend de eerste
'den medaille bij de Olympi-
e Spelen van Barcelona. De
ittien-jarige Aziatische won
het schieten op het onderdeel
htgeweer.
zilver was voor de Bulgaarse
*la Lettsjeva. De bronzen
daille ging naar Aranka Bin-
die als individuele sporter
dens Joegoslavië uitkomt.
De Spanjaard mist panache, zo
als de Fransen dat noemen. Aan
valslust, die Chiappucci wel in
royale mate uitstraalt en die de
Italiaanse hartendief heeft doen
toetreden tot het bewierookte
heldendom van de Coppi's. Bar-
tali's, Merckxen en Hinaults.
Geplaatst in het retro-perspec-
tief van de periode Anquetil,
speelde Chiappucci echter niet
meer dan de rol van de brave en
moedige, maar immer kansloze
Poulidor, die met het predikaat
'eeuwige tweede' de wielerge-
schiedenis is ingegaan.
Marteling
Indurain had zondag in Parijs
geen keus. Had hij die wel gehad,
dan had hij gekozen voor het rij
den van een bergetappe met de
Galibier en de Croix de la Fer
naar L'Alpe d'Huez. in plaats
van de persconferenties, offi
ciële recepties en huldigingen.
Plichtplegingen die bij het leven
van een vedette horen, maar die
voor de 28-jarige Spanjaard een
marteling lijken. Erger dan een
helletocht door de Alpen.
Indurain blijft ondoorgronde
lijk. De jongensachtige lach on
der zijn wenkbrauwen lijkt al net
zo geprogrammeerd als de ma
nier waarop hij door zijn ontdek
ker José Miguel Echavarri in
acht jaar is begeleid naar de ab
solute top. Stap voor stap, met
als voorlopig eindpunt de twee
de opeenvolgende Tourzege in
een jaar waarin hij ook de Giro
d'Italia op zijn naam bracht.
Een atleet, zo sterk als een oer
mens. Imponerend als wielren
ner. nietszeggend buiten de
koers. In zichzelf gekeerd, geslo
ten voor de buitenwereld. Nie
mand weet precies wat in zijn
hoofd omgaat. Koel en nuchter
ondergaat hij de poespas om
zich heen.
„Ik heb het idee nog jaren op dit
niveau te kunnen blijven", over
treft de verlegen in de micro
foons kijkende Indurain zichzelf,
„maar het beste is bescheiden te
blijven", corrigeert hij vervol
gens de in zijn ogen gewaagde
uitspraak. „Ik ken mijn sterke
en zwakke punten. Mijn leeftijd
is de ideale. Ik ben op een punt
aangekomen dat ik als sport
man en als beroepsrenner vol
groeid ben."
Indurain regeert het peloton, zij
het niet met een ijzeren hand.
Hij toont mededogen met zijn te
genstanders. Hij laat zijn rivalen
in hun waarde, verslindt ze niet
met huid en haar, zoals in het
verleden Eddy Merckx en Ber
nard Hinault wel deden. Hij
wordt vergeleken met Jacques
Anquetil, „mister chrono"^ vijf
voudige winnaar van de Ronde
van Frankrijk. De renner voor
wie Indurain's ploegleider Echa
varri een jaar als knecht reed.
Niet agressief
Anquetil koerste ook berekend
en sloeg toe in de tijdritten. „An
quetil was een groot kampioen.
Ik kom in zijn buurt, maar mag
me absoluut, nog niet met hem
vergelijken", stelt hij zich be
scheiden op. „Ik ben niet agres
sief, ben ook van nature rustig.
Dring me niet op."
De ondergang van Greg LeMond
verleidde Indurain tot een voor
zijn doen boude opmerking:
„Het lijkt dat een einde is geko
men aan een tijdperk". Hij had
ook kunnen zeggen dat een ein
de was gekomen aan de Lemond
-theorie; alles afstemmen op de
Tour. Zoals Bugno ook deed.
maar inmiddels heeft geleerd
dat het de verkeerde aanpak is.
Indurain fixeerde niet alleen op
de Tour. Hij reed ook de Giro d'I
talia. Op de eerste plaats als
voorbereiding op de Ronde van
Frankrijk, maar hij was zo op
permachtig dat de hoofdzakelijk
Italiaanse tegenstrevers al blij
waren dat ze een ritje mochten
winnen. Zoals Giovannetti en
Chioccioli.
„Zonder dat ik hem gevraagd
had", zegt Echavarri. „Indurain
begreep in de Giro dat de Italia-
Miguel Indurain (midden), Claudio Chiappuci (links) en Gianni Bugno (rechts), respectievelijk eerste,
tweede en derde in het eindklassement, tijdens de huldiging op de Champs Elysees in Parijs.
fotoEd Oudenaarden/ANP
BARCELONA (ANP) - De volleybalster Vera
Koenen en de bokser Miguel Dias bewaren
niet alleen mooie herinneringen aan de ope
ningsceremonie van de Olympische Spelen.
Zij moesten na terugkeer in het Olympisch
dorp ogen en mond laten uitspoelen door dok
ter Hermans.
Koenen en Dias hadden, zoals zo vele andere
sporters, een lichtgevend staafje opgeraapt
dat hen tijdens het défilé door het publiek was
toegeworpen. „Een leuk souvenirtje", zei Koe
nen. „in de bus op weg naar huis spoot plotse
ling de chemische vloeistof uit het buisje in
mijn rechteroog. Tegelijkertijd gebeurde bij
Dias en een paar buitenlanders hetzelfde. Bij
Dias spoot het in beide ogen en in zijn mond."
Koenen vertelde dat er enige paniek ontstond.
Met spullen uit de eerstehulpdoos werden de
ogen uitgespoeld. In het Olympisch dorp zette
dr. Hermans de hehandeling voort. „Ik heb
lang een branderig gevoel gehad", vertelde
Koenen zondag. „Dias ook. maar het is geluk
kig meegevallen. Peter Murphy, onze coach,
was behoorlijk in paniek. We moesten al die
dingen wegdoen."
van onze verslagger
Ruud de Wit
BARCELONA (GPD) - Met een
kleurrijke en op sommige mo
menten spectaculaire openings
ceremonie zijn zaterdagavond
de 25e Olympische Zomerspe
len in de Spaanse stad Barce
lona officieel van start gegaan.
Incidenten deden zich niet voor
tijdens de openingsplechtig
heid die meer dan drie uur in be
slag nam.
Opera-muziek, gezongen door
onder andere Placido Domingo.
Alfredo Kraus, Josep Carreras
en Montserrat Cabbale. Cata
laanse tradities zoals de Sar-
dana-dans en de menselijke
'kastelen', en een indrukwek
kende mytische voorstelling van
de Barcelonese theatergroep La
Fura dels Baus vormden de be
langrijkste niet-olympische on
derdelen van de ceremonie.
Maar de traditionele elementen
van de openingsceremonie, zo
als het défilé van de atleten, het
binnenbrengen van de olympi
sche vlag. het ontsteken van het
olympische vuur en het afleggen
van de eed leverden toch het
meeste applaus op.
Het door 65 000 toeschouwers,
onder wie 32 staatshoofden en
regeringsleiders, bijgewoonde
openingsspektakel had een paar
absolute hoogtepunten. Behal
ve de theaterpresentatie van La
Fura dels Baus was dat de bin
nenkomst van de Spaanse
ploeg, helemaal aan het einde
van het defile. Met name op de
koninklijke tribune leidde dit
tot emotionele toestanden, om
dat de drager van de Spaanse
vlag niemand minder dan
kroonprins Felipe was.
Daverend applaus
Een daverend applaus viel ook
de delegaties uit Slovenië, Kroa
tië en Bosnië-Herzegovina ten
deel. De op het laatste moment
tot de spelen toegelaten verte
genwoordiging van het voorma
lige Joegoslavië nam, volgens af
spraak. niet aan het défilé deel.
De politiek speelde meer dan
een gastrol. Het défilé met 173
landen gaf een perfect overzicht
van de nieuwe grenzen die kris
kras over de wereld zijn getrok
ken. Zuid-Afrika dat van de
sportboycot is verlost en terug is
in de Olympische beweging.
Duitsland dat weer één is. Bos-
nie-Hercegovina dat zo nieuw is
en zo laat te horen kreeg dat het
mocht meedoen, dat het niet
eens in de landenlijst van het
programmaboek was opgeno
men.
Vlaggedrager Zarazevic symbo
liseerde de vastberadenheid van
zijn land. door de stok geduren
de de hele intocht met één hand
te dragen. Toptennisser Ivanise
vic ging de ploeg van Kroatië
fier voor. De vertegenwoordigers
van het GOS torsten de vlaggen
van alle republieken mee.
Het publiek hield niet meer op
met klappen, zoals het ook en
thousiast was bij de hoogge-
laarsde. dikke blootbuiken uit
Mongolië, die ene blanke met
schoenen tussen de zwarten zon
der van Swaziland, de vrouwen
van de Virgin Islands die beslist
niet maagelijk waren gekleed, of
de immense Amerikaanse ploeg
met sterren als Mike Powell. Ma
gie Johnson en Carl Lewis. John
son. sinds zyn besmetting met
HIV alleen maar in populariteit
gegroeid, sneed rare gezichten in
de camera's die niet bij hem weg
te slaan waren. Lewis kreeg een
fluitconcert toen hij het stadion
voortijdig verliet.
De onvangrijke Nederlandse de
legatie, onder aanvoering van
vlaggedraagster Carina Bennin-
ga van het dameshockey-team,
maakte als 123ste van de in to
taal 172 landen haar entree in
het stadion van de Montjuich.
Maar ook de binnenkomst van
de Olympische fakkel, gedragen
door de kanoër Herminio Me-
nendez, en de laatste volledige
ronde met de fakkel door de in
Barcelona zeer populaire bas
ketballer Juan Antonio San Epi-
fanio, bracht een grote euforie te
weeg onder het duizendkoppige
publiek. De Olympische vlam,
die gedurende de twee weken
dat de spelen duren, in het
Olympisch Stadion van de
Montjuich zal branden, werd
hierna met een raak schot aan-
gestoken door de gehandicapte
boogschutter Antonio Rebello.
nen die geste voor hun aanzien
in eigen land nodig hadden. Je
moet aan jezelf denken, maar
nooit de anderen vernederen",
luidt het parool van het brein
achter het succes. Indurain
toonde net als vroeger Anquetil
respect voor zijn lijdende tegen
standers. Hij is geen kampioen
als Hinault of Merckx. Hij pij
nigt zijn concurrenten niet nog
eens extra met verbaal geweld.
Hij is een beetje een anti-vedet
te.
José-Miguel Echavarri nam In
durain tien jaar geleden in de
amateurploeg van zijn toenma
lige sponsor Reynolds op. Hij
had de jongen uit Navarra een
keer aan het werk gezien en her
kende een groot talent. „Maar
het zou overdreven zijn als ik nu
beweer dat ik toen wist een groot
kampioen te hebben binnen ge
haald. We hebben geprobeerd
hem te adviseren, te begeleiden.
Hij is een schitterend atleet, met
een optimale conditie, uitste
kende instelling en een buiten
gewone discipline. Indurain
heeft me nooit teleurgesteld. Als
hij ooit een klap krijgt, zal ik
hem geen verwijten maken. Ik
weet dat hij steeds zijn best doet.
Ik ben zelf coureur geweest. In
durain is mijn passie. Een win
nend lot uit de tombola."
„Velen hebben gedacht dat hij
nooit een Tour zou kunnen win
nen. Zoals Kelly en Moser dat
ook niet konden. Ik heb de tijd
genomen hem te smeden, kne
den en boetseren. Hij is voor mij
als Carl Lewis in zijn hoogtijda
gen. De Lewis op de fiets. Alles
aan hem is natuurlijk. Het is
moeilijk te zeggen of hij zijn pla
fond heeft bereikt. Dat zal de
toekomst moeten uitwijzen."
Volksheld
De kritiek dat hij in de bergen te
passief heeft gereden kan Indu
rain nauwelijks tot enige boos
heid verleiden. „De Ronde van
Frankrijk duurt langer dan twee
dagen. Een Alpenrit winnen is
mooi, maar daar alleen win je de
Tour niet mee.".
Indurain was de veldheer.
Chiappucci de volksheld Het
idool dat de harten stal van de
wielerliefhebbers. Chiappucci
bespeelt het publiek, Indurain
regeert het peloton. „Ik ben niet
zo mediageniek als Chiappucci.
Ik heb er weinig behoefte aan.
Ben in mezelf gekeerd. Maar ik
ben Indurain. En niet Chiappuc
ci. Ik fiets om te winnen, niet om
aan te vallen. Ik praat met de
media, omdat het erbij hoort.
Chiappucci omdat hij het leuk
vindt."
zie ook pagina 15 en 16
Opvallende leden van de Duitse ploeg, die zaterdagavond het sta
dion binnenkwam, waren de tennissers Boris Becker en Michael
Stich. foto AFP
Ik wil de PZC vier weken lang voor f 12,50
éénmalig binnen moanden
Handtekening:
In envelop zonder postzegel opsturen naar:
PZC. Afdeling abonnementen
Antwoordnummer 123
4380 VB Vlissingen Bellen gaat sneller 01)84-84210
