Paradijs voor kwakdenkers Rio de Janeiro PZC reportage ZATERDAG 13 JUNI 1992 Terwijl nog slechts af en toe een legerhelikopter dreigend rondcirkelt, onderhandelen in het kolossale conferentiecentrum Riocentro, aan de rand van Rio de Janeiro, duizenden diplomaten en ministers uit 180 landen nu al bijna twee weken over punten, komma's, haakjes en soms zelfs grotere tekstgedeelten. Zij doen dat in plenaire zittingen van het 'Main Committee' en in de iets minder grote structuren van contactgroepen. Maar echt gepraat wordt er in de honderden uit dunne kunststof platen opgetrokken, te krappe en bloedhete delegatiestands in een aanpalende tentoonstellingshal. Een soort Rai- huishoudbeurs, met dit verschil dat in Rai de stands naar buiten zijn gekeerd om publiek werven en in Rio naar binnen om het discrete karakter van het geritsel en geregel te benadrukken. Aan decorum wordt nauwelijks meer aandacht besteed: De hemdsmouwen zijn opgerold, de stropdassen bungelen losjes rond de hals, of zijn inmiddels geheel afgelegd. Men rent er van hok naar hok, op weg naar het volgende 'bilateraaltje', of om even de honger te stillen met een smerige hamburger en een blikje cola. Zonodig wordt er 's avonds op hotelkamers en tijdens de onvermijdelijke recepties in het voorgeschreven 'tenue de ville' verder gedeald. De broeikas Rio de Janeiro vormt het decor voor de UNCED, de wereldcon ferentie over milieu en ontwikkeling van de Verenigde Naties, waarvan het doel is om de aarde voor vernieling te behoeden. Inmiddels gaven ruim honderd regerings leiders acte de présence, waaronder de Franse president Mitterrand, de Duitse bondskanselier Helmut Kohl, premier Obed Mfanayana Dlamani van Swazi land, onze eigen minister-president Ruud Lubbers, ja zelfs president George Bush van de Verenigde Staten kwam aan, met de bijbehorende helikopterdecibellen. Global Forum Dertig kilometer, vier stranden, twintig tanks, honderden zwaar bewapende mili tairen en tienduizenden scheurende au to's verder, wordt in het centrum van deze stinkende wereldstad (twaalf miljoen in woners) het Global Forum gehouden. Dat is een alternatieve conferentie annex beurs van niet-gouvemementale organi saties die zich sterk maken voor milieu en /of ontwikkeling. Er zijn bijna vijfduizend organisaties uit heel de wereld vertegen woordigd, goed voor zo'n twintigduizend deelnemers. Uit Nederland zijn er onge veer veertig aanwezig. Zij vertegenwoordigen bijvoorbeeld de NOVIB, het Nederlands Centrum voor Ontwikkelingssamenwerking, de Christe lijke Boeren en Tuindersbond, maar ook het Platform Ecologische Landbouw, de Vegetariërsbond en de Wereldfederalis ten. Weliswaar is er geen vertegenwoordi ging van de Christelijke Plattelandsvrou wen, maar wellicht wordt die omissie goedgemaakt door de inbreng van de Werkgroep Kerk en Milieu en de Stichting Vrouwennetwerk Nederland. Plaats van handeling is het Flamengo- park, iets kleiner wellicht dan het Vondel park, maar volgebouwd met standjes en tenten waar diepgaand gediscussieerd wordt over de gevaren van plutonium, het kappen van bossen, zeespiegelrijzing en kernenergie, of de rol van de vrouw bij de afremming van de bevolkingsexplosie. Op het Global Forum heerst de sfeer van de jaren zeventig, van yin en yang, van het een-zijn-van-jezelf-met-je omgeving en van veel goedbedoeld maar oeverloos ge zwets. Wat bijvoorbeeld is de specifieke relatie tussen homosexualiteit en het mi lieu? Een Amerikaanse bosbouwinge- nieur: „Dit is een soort Woodstock-festi val, maar dan niet voor muziekliefheb bers, maar voor eco-fundamentalisten." Een meisje kijkt in het Flamengopark van Rio de Janeiro naar een groot schilderij dat een plaatselijke schilder maakte om het Global Forum op te luisteren. Op het doek wordt de aarde belaagd door milieuproblemen. foto EPA Quiambeti, een indiaan van de Brazi liaanse Caiapo-stam en deelnemer in het Global Forum, doet zich in Flamengo park te goed aan een hot dog. fotoAFP Papegaai Het begint al voor de ingang van het Glo bal Forum, waar plaatselijke handelaren winst zien in de verkoop van eco-T-shirts, overgeschoten carnavalsattributen en al dan niet zelfgemaakte snuisterijen. Een tje verkoopt onder meer namaak-pape- gaaien. Altijd leuk om aan te schaffen als symbool van solidariteit met de Brazi liaanse regenwouden, moet hij gedacht hebben. Maar nee. Een blonde, bebaarde Westeu ropeaan gaat in discussie met de verko per, en wijst hem erop dat de papegaaien van plastic zijn. En weet hij wel dat plas tic....? De handelaar antwoordt dat hij ook papegaaien van hout heeft, maar dan mengt een eco-Amerikaan zich in de dis cussie. Hij begint over het kappen van bossen, verspilling van natuurlijke mate rialen en is dus zowel tegen houten als plastic papegaaien. Geërgerd mengt zich nu een derde in de strijd die de Amerikaan vraagt hoe hij in Rio is gekomen. Op de fiets misschien? Nee, moet deze toegeven, met het vliegtuig, en tja dat is weliswaar niet milieuvriendelijk maar... Osho Even verder staat een circustent. Het is het spirituele meditatiekamp van de Os- ho-beweging, de nalatenschap van de Baghwan-beweging, en Baghwans foto hangt er nog steeds bij. In de tent kan tus sen tien en elf non-dimensionaal gemedi teerd worden, van elf tot twaalf is er de mogelijkheid tot heelwording op Tibe taanse wijze. Op dit moment echter grijpt een dynamische meditatie plaats. Milieu-activisten demonstreerden deze week in Rio de Janeiro met een ballon in de vorm van een kettingzaag tegen regenwoud. het kappen van fotoAFP En inderdaad, het cliché wordt niet ge schuwd: Een Amerikaanse veertiger, een van het soort dat jarenlang een druk en materieel zakenleven heeft geleid, na zijn onvermijdelijke scheiding is ingeklapt, de kinderen aan zijn vrouw heeft moeten la ten, en vervolgens via de Osho-beweging tot inkeer is gekomen, gaat volledig uit zijn dak. Hij gooit zijn spieren op wilde wijze los, en volgens de bijbehorende folder leidt die activiteit tot opwekking van bio-elektro- magnetisme in het lichaam, „dat ons toe staat de diepten van ons zenuwstelsel te bereiken en het ons mogelijk maakt om onze psychologische en lichamelijke hoe danigheid te transformeren," En dat is nodig ook, om ons te wapenen tegen nieuwe ziekten, als aids en chroni sche moeheidssyndromen. Zoals wij allen weten zijn die nieuwe ziekten het gevolg van akelige stoffen die de aardse atmo sfeer weten binnen te dringen door gaten in de ozonlaag en die een verstorende in vloed hebben op de bio-elektromagneti- sche balans van onze lichamen, hetgeen ziph manifesteert als een negatieve elek trische lading in onze zenuwstelsels. De mens wordt zo een soort magneet die on der meer positief geladen metaaldeeltjes aantrekt uit onze zwaar vergiftigde atmo sfeer. En nou, dan weetje wel. Jacht Geheel ontredderd door zoveel onheil gaan wij op zoek naar het kruidenvrouw tje Katrien uut Zalk, bekend van radio en teevee. Zie biedt immers voor alle kwalen uitkomst met paardebloemenmelk, kar-, weizaadzalf, of gesnipperde brandnetel topjes tegen wintertenen. Helaas, Katrien blijkt niet aanwezig en dat zal haar spijten want ze had hier goede zaken kunnen doen. Ondertussen zwelt vanuit de verte eeii groot rumoer aan. Het blijkt een als india nen uitgedoste blootvoetse stoet wereld burgers te zijn, voornamelijk afkomstig uit West-Europa, die stampvoetend, joe lend, krijsend en gillend, de jacht in het algemeen en de olifantenjacht in het bij zonder de wereld uitschreeuwen. Nadat we een folder in de hand gedrukt hebben gekregen van de Franse wereld- verbeteringsorganisatie 'Al Taisis', die een pleidooi houdt voor een mentaliteits verbetering. door middel van het hervin den van de eenheid tussen lichaam en geest, vinden we in een hoekje van het park enige rust bij het yogagroepje van Jake B. Henderson,"Sacramento. Califor nia, United States of America. Tevens voor al uw adviezen op het gebied van lach -therapie, relax-sessies, waarheid en hel derheid, stress en management. Wetenschap Het is al met al begrijpelijk dat een groep van zo'n driehonderd toonaangevende wetenschappers uit de hele wereld, onder wie 52 winnaars van een Nobelprijs, een waarschuwende brief heeft geschreven aan alle regeringen die in Rio zijn verte genwoordigd. Zij roepen daarin op om het streven naar een beter wereldmilieu toch vooral te baseren op wetenschappelijke criteria, en niet op irrationele vooroorde len. De wetenschappers vegen in hun brief de vloer aan met de New-Age-beweging en de terug-naar-de-natuur-groepen. Een na tuurlijke toestand waar sommige bewe gingen naar streven, bestaat niet, en heeft waarschijnlijk niet bestaan sinds de ver schijning van de mensheid op aarde, aldus de wetenschappers. En ze voegen er aan toe: „Het grootste kwaad dat de aarde be dreigt, is onwetendheid en onderdruk king, en niet wetenschap, technolgie en industrie. Die verschaffen juist de onmis bare instrumenten om grote probelemen als overbevolking en wereldwijd ver spreide ziekten de baas te worden." En hoewel op het Global Forum het 'kwakdenken' en de sterrenwichelaars de toon zetten, wordt er, ter geruststelling van de wetenschappers, wel degelijk ook aan deelgenomen door rationeel opere rende organisaties die zich concrete doe len hebben gesteld. Zoals de Növib, Greenpeace of het Worldwatch-instituut die zich verre houden van ritueel geda.ns, of staren naar de eigen eco-navel. Neem bijvoorbeld het standje van de Con- sultatiegroep voor Internationaal Agri- .cultureel onderzoek, waarbij achttien honderd wetenschappers zijn aangeslo ten die zich bezighouden met overdracht van westerse technologie naar de ontwik kelingslanden. Dan is er Tree Technology International, een Amerikaans-Austra lisch bedrijf dat na tien jaar onderzoek een snelgroeiende hardhouten boomsoort heeft ontwikkeld die in vijf maanden tijd omhoog schiet naar een lengte van vier meter en reeds na zeven jaar gekapt kan worden. De vertegenwoordigers van TTI voelen zich weliswaar niet geheel thuis op dit eco-festival, maar leggen wel interes sante contacten met regeringen van on der andere India, Tsjechoslowakije en Is raël. Kookdoos In hun nopjes zijn ook de vertegenwoordi gers van de 'Free Cooking Power'. Zij trek ken veel bekijks met een eenvoudige kar tonnen doos die geheel bekleed is met alu minium folie. In zonovergoten gebieden kan in zo'n doos op zonlicht eten worden gekookt en water worden gepasteuri seerd. Een kniesoor die er op let dat dan voor het koken een eenvoudig maal toch al'gauw een halve dag moet worden uitge trokken. Veel minder blij oogt de vertegenwoordi ger van de Wereldbank. Hij is ex-stand houder want zijn hokje met alle materiaal is tot de grond toe afgebroken door kriti sche eco-jongeren. Vervolgens is er de brand in gestoken. De jongeren wilden zo protesteren tegen de huns inziens milieu onvriendelijke investeringen die de We reldbank in de Derde wereld pleegt. Tijd om terug te keren naar de officiële UNCED. Uitèraard in een van de speciale UNCED-bussen en met een chauffeur die, zoals alle Braziliaanse automobilisten, met voetgangers omgaat zoals Neder landse bestuurders met duiven: flink doorscheuren dan gaan ze vanzelf aan de kant. Om de paar honderd meter patrouil leren koppeltjes militairen, de mitrail leurs in de aanslag. Achter het prestigieuze vijf-sterrenhotel Inter Continental staan vijf tanks. De lo pen zijn dreigend gericht op een naastge legen heuvel, waartegen een van Rio's grootste krottenwijken is opgeworpen. Geen wonder dat het aantal berovingen door straatarme jongeren uit deze 'fave- la's' sinds het begin van de conferentie met tachtig procent is teruggelopen. Komma In het conferentiecentrum haalt een Ne derlands delegatielid opgelucht adem. Er zit weer een beetje schot in. De beruchte komma uit Agenda 21, hoofdstuk 34, arti kel 14, waarover nu al dagen vruchteloos strijd is geleverd tussen de rijke en de ar me landen, lijkt eindelijk losgewrikt te kunnen worden. Althans, de ontwikke lingslanden zijn nu bereid om de haken die onvoorwaardelijk rond de komma zijn gezet, als voorwaardelijk te beschouwen. Met een beetje goede wil van beide zijden kan nog vandaag de discussie hierover worden afgerond. En dan? Snel naar de volgende komma. Zo gaat dat bij onder handelingen op hoog niveau. Unced wordt dit weekeinde afgesloten. Harm Harkema

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1992 | | pagina 21