Ik adviseer, maar
de spelers moeten
zelf beslissen
Het droomdebuut van een laatbloeister
Zeeuwse advocate werkt voor
Gullit, Rijkaard en Van Basten
Christien
Toonstra
sterk op
10.000 m
VRIJDAG 1 MEI 1992
teem met transfergelden. waar de
laatste tijd zoveel over te doen is, zo
ontzettend veel verandering te
weeg zal brengen. „Als transfergel
den niet meer mogen worden ge
vraagd zul je zien dat plotseling de
clubs de nadruk gaan leggen op
langdurige contracten. Wanneer
een speler dan zijn contract wil ver
breken omdat hij naar een andere
club kan. moet er een afkoopsom of
schadevergoeding worden be
taald". weet Adriaanse. waarbij ze
de situatie in Frankrijk aanhaalt
„Daar hebben ze de transfersom
men bij einde contract, geloof ik. al
afgeschaft Maar zaterdag maakte
Jean-Pierre Papin bekend dat hij
zijn contract met Marseille tussen
tijds verbreekt en naar Milan gaat.
Marseille schijnt 28 miljoen gulden
voor hem te krijgen van AC Milan.
Dat bewijst mijn stelling."
Ella Adriaanse pretendeert geen
kennis te hebben van het spel. „In
tegendeel. ik had tot een paar jaar
geleden nog nooit een wedstrijd ge
zien. Af en toe bezoek ik nu wel eens
een wedstrijd van Ajax of AC Milan.
Die wedstrijden voor de Europacup
vind ik in ieder geval fantastisch om
mee te maken. Eigenlijk is de voet
balwereld heel grappig. In Italië
staat bijvoorbeeld bijna bij elke
club een succesvolle zakenman aan
het roer. Voorzitter van een voetbal
club zijn. is blijkbaar iets waarmee
ze hun prestige opvijzelen. In Italië
wordt het voetbal ook ontzettend
belangrijk gemaakt. De pers blaast
het enorm op."
Teletekst
Ze ervaart het gebrek aan voetbal
kennis niet als een gemis. „Ik hoef
de spelers niet te zeggen bij welke
club ze zich sportief kunnen verbe
teren Ik kan hoogstens op teletekst
kijken op welke positie de club
staat. Ook de sportieve beslissing
moeten ze zelf nemen
„Ik ben er puur voor de juridische
kant van het voetbalcontract Ver
der bekijk ik ook de sponsorcon
tracten, bijvoorbeeld voor schoe
nen en kleding. Een bekende voet
baller krijgt ontzettend veel op zich
af en het is moeilijk om het kaf van
het koren te scheiden. Winkels ope
nen en dergelijke wordt meestal
meteen geweigerd omdat daar
domweg geen tijd voor is. Bij AC Mi
lan zijn de spelers in principe alleen
maar vrij op maandag. Het grootste
gedeelte van de rest van de week zit
ten ze opgesloten in een trainings
kamp. Dat is wel wat anders dan bij
Ajax of PSV."
„Ik neem alle contracten van A tot
Z met ze door en geef aan wat de
voor- en nadelen zijn. Ik adviseer,
maar de speler moet zelf beslissen",
aldus Adriaanse. die het geen toe
val vindt dat ze alleen te maken
heeft met de toppers. „Die spelers
zien het meeste op zich af komen.
Iedereen wil ze overal voor inhuren.
Het is logisch dat ze dan juridische
bijstand inroepen."
Adriaanse geeft aan dat de voetbal
lerij nog steeds maar een klein deel
van haar werk is. „Een klein gedeel-
te. waar wel veel tijd in gaat zitten",
aldus Adriaanse, die regelmatig in
Milaan is. „Een paar keer per jaar.
het varieert een beetje. Als de con
tracten van de spelers aflopen zit ik
er meer. Ik doe het ontzettend
graag. Het zijn cliënten die bijna net
zo oud zijn als ik, we zijn van dezelf
de generatie, dus we gaan vrij ge
makkelijk en vlot met elkaar om.
Als ik bijvoorbeeld naar een raad'
van bestuur van een groot bedrijf
ga, gedraag ik me veel gereserveer
der."
Taco van den Velde
Mr Ella C. B. Adriaanse ziet zich
zelf niet als de traditionele
'zaakwaarnemer', waar profvoet
ballers in de regel een beroep op
doen wanneer er contractbespre
kingen aan de orde zijn. „Daar wil ik
niet mee geassocieerd worden", ver
klaart ze. Ella Adriaanse zegt het
terwijl ze op de tweede etage van
het advocatenkantoor Stibbe Si-
mont op het Rokin in Amsterdam
onwennig en met flinke tegenzin po
seert voor de fotograaf. „Voetbal
makelaars en zaakwaarnemers. Ik
zie ze zo nu en dan bij interviews
pontificaal op de foto staan. Dat wil
ik dus niet."
Daarmee verklaart de jonge advo
cate meteen haar afkeer van ublici-
teit. Ze is de afgelopen weken be
stookt met verzoeken voor inter
views en artikelen, maar ze heeft al
les afgewimpeld. „Ik ben in eerste
instantie gewoon een advocaat, die
toevallig een paar bekende voetbal
lers als klanten heeft."
„Iedereen vraagt toch in eerste in
stantie naar Marco van Basten,
Frank Rijkaard en Ruud Gullit.
Dan ben ik snel uitgepraat. Ik kan
geen mededelingen doen over hun
contracten. Ik kan zelfs niet zeggen
of de onderhandelingen met de club
makkelijk liepen of gepaard gingen
met veel ruzie. De spelers moeten
zelf maar uitmaken wat ze daar over
kwijt willen", aldus Ella Adriaanse,
die zich toch verbaast hoe de Ita
liaanse pers er altijd in slaagt de
kranten vol te schrijven met de zo
genaamde salarissen van het Ne
derlandse drietal. „Overal lees je
wat Marco van Basten, Ruud Gullit
en Frank Rijkaard precies verdie
nen. Ik kan je verzekeren dat het
nog nooit geklopt heeft."
Ella Adriaanse is geboren en geto
gen in Middelburg, waar ze op
groeide in de wijk Griffioen. Ze volg
de het basisonderwijs op de Dunen-
burchschool en vervolgens doorliep
ze in zes jaar het Gymnasium van
de Stedelijke Scholengemeenschap
in Middelburg. Ze koos er daarna
verrassend genoeg voor om in Lei
den Engels te gaan studeren. Ver
rassend, omdat ze uit een echte ad-
vocatenfamilie komt. Haar groot
vader stopte pas tien jaar geleden
als advocaat en haar moeder enkele
jaren terug. Haar vader, mr F. K.
Adriaanse, is advocaat bij het Mid
delburgse advocatenkantoor
Adriaanse Van der Weel.
„Ik was aanvankelijk niet van plan
om in de voetsporen van mijn ou
ders te treden. Maar na ongeveer
anderhalfjaar ben ik daar met han
gende pootjes op teruggekomen. Ik
vond Engels te abstract. Daarna
ben ik dus toch rechten gaan stude
ren."
Na vier jaar studie kon ze direct aan
de slag bij Stibbe Simont, waar ze
tijdens haar studie al twee maan
den stage had gelopen. Een gere
nommeerd kantoor dat bekend
staat als één van de grootste van
Nederland, met vestigingen in Am
sterdam, Brussel, Parijs en New
York. „Alleen in Amsterdam
werken al zo'n 130 advocaten en no
tarissen, in Brussel ongeveer 70. En
dan heb ik het nog niet gehad over
het niet-juridisch personeel", legt
ze uit. „Hier heb ik het goed naar
mijn zin. Het is een typisch Amster
dams kantoor, makkelijk in de om
gang, niet zo formeel." In Zeeland
komt de tegenwoordig in Amster
dam woonachtige Adriaanse nau
welijks nog. „Toevallig ben ik afge
lopen weekeinde nog bij mijn ou
ders geweest, maar verder kom ik
bijna nooit meer in Zeeland.
Waarom Ik heb het gewoon te
druk."
Ella Adriaanse heeft zich bij Stibbe
Simont vooral toegelegd op het
ondernemingsrecht, waardoor ze te
maken heeft met zaken als overna
mes, fusies, onroerend goed-trans-
acties en arbeidsovereenkomsten.
In 1987 kwam ze voor de eerste keer
in aanraking met de voetballerij,
toen ze betrokken was bij de trans
fer van Ruud Gullit van PSV naar
AC Milan. Later ging ze ook de za
ken behartigen voor Marco van
Basten en Frank Rijkaard. „Je
moet het in mijn vak hebben van
mond-tot-mond-reclame van tevre
den klanten", beseft ze. Naast het
Milanese drietal behartigt de Am
sterdamse advocate nu ook de za
ken voor Ajacied Aron Winter en
doet ze ook wel eens wat voor John
ny van 't Schip.
Aparte wereld
Ze wil wel toegeven dat de voetbal
lerij een aparte wereld is met eigen
regels en wetten. „Het is niet zo dat
je even een boekje met reglementen
uitje hoofd kunt leren en datje dan
alles weet. Daar blijft het niet bij",
zegt ze, daarbij als voorbeeld de
UEFA-reglementen aanhalend.
„Volgens die reglementen moet een
club altijd eerst de werkgever van
een speler benaderen, voordat ze
met de voetballer zelf gaan praten.
Maar in negen van tien gevallen be
nadert de geïnteresseerde club toch
eerst de speler. Dat schijnt er ge
woon bij te horen. Overigens te
recht, een speler bepaalt toch in de
eerste plaats zelf waar hij speelt."
De oud-Middelburgse gelooft ook
niet dat het afschaffen van het sys
Ruud Gullit, Marco van Basten en Frank Rijkaard maken bij belangrijke beslissingen
in hun voetbalcarrière altijd gebruik van haar juridische adviezen. De in Middelburg
geboren en getogen Ella Adriaanse, advocate bij het gerenommeerde Amsterdamse
advocatenkantoor Stibbe Simont, behartigt al enkele jaren de zaken van de
Nederlandse voetbalvedetten in Milaan. Tot volle tevredenheid van het Italiaanse drietal,
dat zich bij tijd en wijle in interviews lovend over haar uitlaat.
De 31-jarige dochter van een Middelburgs advocatenechtpaar beweegt zich blijkbaar met
verbluffend gemak door de voetballerij, die vooral als een mannenwereld bekend staat en
waarin ze onderhandelt over vele miljoenen guldens met gewiekste en geslaagde
zakenmensen als mediamagnaat Silvio Berlusconi en AC Milan-managers Adriano
Galliani en Braida. „Ik vind het geen nadeel dat ik een vrouw ben", constateert ze
nuchter. „In het begin wordt er wel geringschattend gekeken als ze zien dat ze met een
vrouw te maken hebben, maar daar komen ze dan vanzelf wel achter. Als vrouw heb je
misschien nog wel voordelen bij de onderhandelingen. Er komen situaties voor waarbij ze
een man waarschijnlijk allang hadden uitgescholden, maar bij mij proberen ze dan toch
hoffelijk te blijven."
mi'EllaC. B. Adriaanse. foto persbureau Dijkstra BV
Jarenlang zuchtte zij onder het regime
van Elly van Hulst. Haar prestaties
vielen in het niet bij die van de
Rotterdamse veelvraat. Daarom besloot
Christien Toonstra haar aandacht te
verleggen naar de langere afstanden. De
tien kilometer. En met succes. De eerste de
beste keer was meteen het raak. Afgelopen
zaterdag liep de 25-jarige loopster uit
Velsenbroek voor het eerst van haar leven
een 10 km op de baan in het Belgische
Lommei. Met 31.42,55 minuten schrapte
Toonstra niet alleen de ietwat belegen
nationale toptijd van Carla Beurskens
royaal uit de boeken, zij verzekerde zich
tevens van een olympisch deelnamebewijs.
„Vanaf december heb ik naar die wedstrijd
toegeleefd. Ik was verschrikkelijk
zenuwachtig, maar ik wist dat ik die
limiet aankon."
Lommei werd het begin van een nieuw
tijdperk. Toonstra hoeft niet langer
anderen achterna te jagen. Nu vormt zij
het mikpunt van de midden- en lange-af-
standloopsters. „Het is wel even wennen.
Al die publiciteit opeens. Het ging zater
dag ook allemaal zo makkelijk en soe
pel", vertelt Toonstra, zelf nog een tik
keltje onder de indruk van haar verras
sende prestatie.
Christien Toonstra was zeventien toen
ze voor het eerst hardloopschoenen aan
trok. Ze had nooit gedacht aan een atle-
tiekcarrière, laat staan de Olympische
Spelen. „Ik ben graag buiten. Ik houd er
niet van om een dag binnen te zitten.
Dan vlieg ik tegen de muur op." Daarom
meldde Christien Toonstra zich aan bij
ADA in Amsterdam. Zij liep een 800 me
ter en bleek talent te hebben. „Ik dacht:
dat kan nog wat worden."
Nu. amper acht jaar later behoort ze tot
de wereldtop op de tien kilometer en is
het hardlopen al bijna een dagtaak ge
worden. „Ik heb nauwelijks nog tijd voor
andere dingen. Van mijn vervolgstudie
milieukunde heb ik noodgedwongen
mijn hobby moeten maken". Toonstra,
afgestudeerd in medische biologie aan
de VU in Amsterdam, had een dikbetaal
de baan kunnen krijgen, maar koos voor
het atletiekavontuur. „Ik wil eens kijken
hoever ik kan komen in de sport."
Schoolvoorbeeld
Haar capaciteiten als atlete hebben ei
genlijk nooit ter discussie gestaan. Drie
jaar geleden liep ze al een degelijke 8.53
op de 3000 meter. Haar trainer Frans
Thuys, tevens coach van Ellen van Lan
gen. voorzag toen reeds een veelbeloven
de loopbaan. „Toonstra is net als Van
Langen een schoolvoorbeeld van iemand
die met een minimale inspanning een
maximale prestatie kan leveren."
Een hinderlijke en pijnlijke blessure
(stressfractuur in het kuitbeen) vergalde
evenwel het zomerseizoen van 1990. „Ik
kreeg bovendien last van mijn knieën.
Het was een moeilijke periode, maar wel
heel leerzaam. Ik ben de atletiek toen
nog meer gaan waarderen." Vorig jaar
krabbelde Toonstra weer langzaam
overeind. Omdat ze door de gedwongen
rustpauze te veel was aangekomen, wa
ren haar prestaties nog niet optimaal.
„Toch stond ik weer negende op de we
Christien Toonstra (midden) tijdens haar gedenkwaardige race in Lommei, waarin ze zich verzekerde van een olympisch start
bewijs. foto ANP
reldranglijst van de 3000 meter en dat
deed me deugd."
Dit jaar begon buitengewoon goed. Zy
werd 26e tijdens het WK veldloop, twee
de in Alphen en topnoteringen in tal van
andere wegklassiekers. „Ik mag niet kla
gen. Sinds het najaar loop ik wat meer op
de weg. Toen is het ook bij mij opgeko
men om de 10 km eens te proberen". Met
langere duurlopen, wat meer tempo
hardheid en wat minder krachttraining
bereidde Toonstra zich voor op de baan-
première. „Honderd kilometer per week.
Meer niet". De eerste rondjes gingen soe
pel. Heel makkelijk. „Een paar ronden
voor de finish wist ik dat ik de limiet kon
pakken". In al haar enthousiasme vergat
Toonstra in de stromende regen echter
nog te sprinten voor de overwinning.
Christien Toonstra werd vierde, met een
slotkilometer van 3.02. Het was voorlo
pig ook meteen haar laatste tien kilome
ter-optreden op de baan. „Mij zien ze op
die afstand in Barcelona pas weer terug."
Tot die tijd concentreert de goedlachse
blondine zich op de 3000 en 5000 meter en
gaat ze misschien nog eventjes de weg
op. „Ik kan nog veel leren en moet nog
wat werken aan mijn eindsprint", aldus
Toonstra. Zij weet zich bevrijd van de li
mietstress, maar wil desondanks ook op
de 3000 meter de limiet verpulveren.
Haar voorkeur tijdens de Spelen gaat
evenwel duidelijk uit naar de 10 km. „Het
is een soort kansberekening. Ik denk dat
ik op de 10.000 meter beter uit de voeten
kan. Beter kan scoren. Een medaille zit
er vermoedelijk nog niet in. maar de fi
nale moet toch zeker haalbaar zijn", ver
klapt Toonstra, die zich komende week
in het Italiaanse Cecina op de wedstrij
den gaat voorbereiden.
Ze is gretig en ambitieus. Toonstra. een
opvallend economische loopster, ziet op
langere termijn wel brood in de atletiek.
„Nu verdien ik er natuurlijk nog niets
mee Ik hoop echter dat ik door mijn
goede tijd op de 10 km wat meer kans
maak op deelname op een 3000 of 5000
meter in het Grand Prix-circuit. Voor het
grote geld moet je natuurlijk op de weg
zijn. Ik denk ook al een tijdje aan de ma
rathon. Eerst dacht ik, ik loop er eentje
recreatief. Nu zit er misschien toch wat
meer in. Over een jaar of twee zal ik het
eens proberen. Laat ik me eerst maar
eens rustig op de Olympische Spelen
gaan concentreren", relativeert de
nieuwe topatlete.
Frans Dreissen
