In 1892 kreeg Nederland één tijd
Moreel cynisme: angst voor vuile handen?
PZC
Handel in illegal^
wapens groeit in
Rusland explosie!
Provincieclub IPO
Zomertijd
opinie en achtergrond
De Belgen waren iedereen steeds een slag voor.
T.
VASTENAKTIE!
ZATERDAG 28 MAART 1992 4
van onze Haagse redactrice regiobesturen, m
Miriam van Zuilen üge provincies. C
In de komende nacht rjioet de klok een uur worden vooruitge
zet. Twee uur wordt dan drie uur. een bliksemflits in de tijd
waardoor we een uur kortere nacht hebben. Die zomertijd is
niet zonder slag of stoot ingevoerd. De tijd heeft de ivereld
altijd verdeeld gehouden. Honderd jaar geleden nog had el
ke stad in Nederland een eigen tijd. Daaraan maakten de
spoorwegen een einde door in 1892 een gelijke tijd in te voe
ren voor alle stations. Een reisje door de tijd.
zonnewijzers werd aangegeven.
Uiteraard ontstond over de bere
kening van de tijdvereffening
het nodige geharrewar tussen
geleerden
Jutphaas
doorWim Breedveld
Precies honderd jaar geleden
hakten de Spoorwegen de
knoop door. Niks geen Utrecht
se. Amsterdamse, Arnhemse of
andere plaatselijke tijd meer:
één tijd voor het hele land en af
geleid van de klok van het Pa
leis op den Dam te Amsterdam.
Zo, daar konden de heren geleer
den en politici het mee doen. Al
jaren bakkeleiden die interna
tionaal en over de hele wereld
over de juiste tijd. De Belgen,
ook al uitvinders van de saxo
foon. namen mondiaal gezien
het voortouw en voerden als eer
ste natie in 1892 de West Euro
pese Tijd in voor het gehele land.
De Spoorwegen in Nederland
vonden dat zo'n mooi en kordaat
besluit, dat ze er door gestimu
leerd werden om in hetzelfde
jaar de klokken op alle Neder
landse stations gelijk te trekken.
Het zou nog ruim zestien j aar du
ren eer onze achterlopende rege
ring bij wet de klokken in het
ganse land gelijk zette.
In vroeger eeuwen maakten we
ons niet zo druk over de juiste
tijd. Wanneer de zon het hoogst
aan de hemel stond was het
twaalf uur. Je viel op de knieën,
bad het Angelus, ging schaften
en te bed voor het middagdutje.
Als je een zekere eenheid in één
stad wilde hebben, plaatste het
lokale bestuur een zonnewijzer,
waarvan eenieder de tijd kon af
lezen.
Afwijkingen
Slimmeriken wisten echter al
lang, dat zonnewijzers wel de
juiste tijd aangaven en klokken
niet. Ingenieus die klokken,
maar ze hadden éen nadeel: ze
liepen te regelmatig, mathema
tisch zuiver. Dat zuivere lopen
was een nadeel, omdat de na
tuur een andere tijd kent die sa
menhangt met de stand van de
zon.
Wij, de planeet aarde, lopen da
gelijks een rondje om de zon
heen. Dat doen we doorgaans in
24 uur tijd, maar een vlak sche
ma hebben we eigenlijk niet.
Schaatsers doen het met lichte
afwijkingen in hun rondjes van
om en nabij de 32, de aarde kent
die afwijkingen ook. We gaan
wel eens harder en dan weer eens
trager: de ene dag is de andere
niet. Zomer- en winterdagen,
daar zit gemiddeld wel een stief
kwartiertje tussen.
Dat ongelijke lopen van de na
tuur heeft te maken met de el
lips, die de aarde om de zon
maakt, met de remmende wer
king van de bergen, het klotsen
van de hete massa in de aarde,
de wrijving van de oceanen en
nog wat natuurlijk ongeregeld,
die we in eerste instantie niet
konden overbrengen op het toch
wel subtiele mechanisme van de
klokken.
Dus hielden we toch vooral reke
ning met de zonnestand, en die
is op elke plek van de aarde an
ders. Is het hier 12 uur, dan zijn
ze in Japan al weer 8 uur verder
en is de zon al weer onder, waar
ze in het wilde westen van Ame
rika nog niet wakker zijn en nog
vreedzaam de 'night before'
koesteren. Er zat zelfs verschil in
tijd tussen Arnhem en Rotter
dam, tussen het oosten en wes
ten van een grote stad.
Het probleem van de kortere en
langere dagen - niet te verwarren
met zomerse en winterse dagen
met verschillende tijden van
licht en donker - werd opgelost
door met gemiddelden te gaan
werken. Afgesproken werd - de
tijd is een aaneenschakeling van
afspraken - dat dagen voortaan
24 uur zouden duren, zomer en
winter, herfst en lente; ongeacht
de snelheid of vertraging waar
mee we om de zon cirkelden (en
nog ronddraaien).
Dat vroeg om een tijdvereffe
ning met de puur natuurlijke
zonnetijd, die nog steeds door
In 1831 slaagde de amateur
astronoom J.M.C. baron van
Utenhove van Heemstede er in
een berekening op te stellen, die
hij kon aanbrengen op een zon
newijzer in zijn woonplaats Jut
phaas (bij Utrecht). De kerk
klokken werden op die supermo
derne zonnewijzer afgesteld en
daarmee was de vroegere ge
meente Jutphaas (nu Nieuwe-
gein) de eerste gemeente in Ne
derland met een 'middelbare
tijd' die maatgevend was voor
alle klokken in de gemeente.
Met die plaatselijk middelbare
tijden was er echter nog niet veel
gewonnen in een wereld die
steeds kleiner begon te worden.
Diligence, trekschuiten, later
stoomboten en zelfs ijzeren
spoorwegen stelden de mensen
in staat te gaan reizen. Daarbij
ging een tijdsverschil van wel 20
minuten tussen Arnhem en Am
sterdam een nare rol spelen.
Daarom kwam in 1833 uit de we
reld van de diligence het verzoek
aan de regering te zorgen voor
één algemene tijd voor het hele
land. Dat soort moeilijke proble
men kon ook toen een regering
al niet oplossen zonder raadple
ging van een commissie, in dit
geval van het Koninklijk Neder
lands Instituut (de latere Acade
mie van Wetenschappen). Een
mooie opdracht, waar deze club
zich bijna 125 jaar mee heeft be
zig gehouden.
De belangrijkste punten uit een
eerste advies (1835) waren: voer
overal middelbare tijd in, laat al
le openbare klokken voortaan
beheren door de stadsbesturen
in plaats van de kerkbesturen en
voer waai- mogelijk een provin
ciale tijd in. Er werd bovendien
door de adviserende commissie
(waarin de Utrechtse Sterren
wacht de toon aangaf) aangege
ven in welke plaatsen in het land
de moederklokken moesten
staan: de Dom in Utrecht, de
Martinitoren in Groningen en de
Westertoren in Amsterdam wa
ren van die moederklokken.
Doorbraak
Dan wordt langzamerhand het
reizen internationaal. Er komt
behoefte aan een mondiale tijd.
Het zijn weer die verduiveld
vooruitstrevende Belgen, die in
Replica's van beroemde straatklokken, gepresenteerd door de
Duitse klokkenmaker Werner graaf von Rottweil. foto EPA
1875 als eerste spoorwegmaat
schappij voor alle stations in het
hele land de middelbare tijd van
Brussel hanteren. Een door
braak, waar in de hele wereld ge
kift wordt welke plaatselijke tijd
lichttijd zou moeten zijn. Het
Engelse Greenwich met een ei
gen meridiaan wint het van Ve
netië, de stad van wereldreiziger
Marco Polo, van Rome als histo
risch centrum van de1 wereld,
van Frankrijk, België en Zwit
serland die de Behringpas voor
stellen als scheiding tussen twee
continenten in, en van Bethle
hem, dat zich presenteert als ba
kermat van onze jaartelling.
In 1884 wordt in Washington een
internationale conferentie ge
houden, waarin besloten wordt
de aarde te verdelen in 24 tijdzo
nes met telkens eén uur verschil
per 15 graden lengte. Besluiten
en invoeren zijn echter nog lang
niet één. De Belgen nemen dus
in 1892 andermaal de leiding
met een landelijke tijd. afge
stemd op de West Europese
Greenwich tijd. Duitsland volgt
een jaar later met de Midden Eu
ropese tijd voor het hele land.
In 1890 gaan de Nederlandse
Rijn Spoorwegen op in de Maat
schappij tot Exploitatie van de
Staatsspoorwegen en de Hol
landse IJzeren Spoorweg Maat
schappij. De noodzaak tot een
dienstregeling en één tijd wordt
steeds groter en in 1892 beslui
ten de twee grote spoorweg
maatschappij samen één tijd te
gaan hanteren, die is afgeleid
van de klok op het Paleis op de
Dam.
De spoorwegen worden wel ver
plicht op hun klokken aan te ge
ven hoeveel verschil er is tussen
hun spoortijd en de plaatselijke
tijd. In het Spoorwegmuseum
hangt nog een klok met twee wij
zerplaten. waarin een stadhuis
de plaatselijke tijd aangeeft en
een stoomlocomotief de spoor
tijd. Uiteindelijk besluit de rege
ring in 1908 - zestien jaar na de
spoorwegen - in het hele land
over te gaan tot dezelfde tijd; de
Duitse tijd, waarbij zich ook
Scandinavië. Polen, Oostenrijk
en Italië aansluiten. We hebben
dan nog wel het verschil met de
spoorwegentij d, twintig minu
ten, maar de spoorwegen gaan
overstag en sluiten zich aan. Op
1 mei 1909 gaat de nieuwe tijd in.
In 1977 werd de zomertijd - die
ook in de oorlog heeft bestaan -
opnieuw ingevoerd. Overigens
ook weer na zeer lange discussie.
Vooral in agrarische kring be
stond grote weerstand vanwege
de natuurlijke ritmes van het
vee, dat alleen met de zon reke
ning houdt. Staatssecretaris
Meijer zette zich sterk in voor de
zomer- en winterklokken. Nu
zegt hij daarvan: „Het is de enige
structurele verandering, die van
het kabinet-Den Uyl is overge
bleven. Ik kijk met genoegen te
rug naar de discussie over deze
zaak."
Bron onder meer: Spiegel Histo-
rial 1975, J. van Cittert-Eymers
„Nederland zet de klokken ge
lijk."
■—IMBillHIll—IHIIHWHIflIIII IIIIIHIillllWHIWIIIÜIIIIWIUIMIIWIIIMMWIMBWiMilWWWiWMBiMIIWMMBWHMHWIlHiWMWMIII^I11 Hlill^lllll ^i^B—
door Jessica Prager-Stein
Dat racisme een diep invre
tend kwaad is, daar zijn
gelukkig massa's mensen het
over eens. Dat bleek eens te
meer uit de grote opkomst vo
rige week in Amsterdam bij de
demonstratie tegen racisme
en vreemdelingenhaat. Een
demonstratie, met de steun
van 500 organisaties georgani
seerd. In reactie erop zie je
twee vormen van cynisme ver
schijnen.
Aan de ene kant van de mensen
die de bevolking van Ne
derland opdelen in wij en zij:
zij, de gekleurde mensen, 'de
vreemdelingen', zijn het pro
bleem, dus die moeten maar
oprotten. Dat is het domme,
cynische denken dat gestoeld
is op eigenbelang, angst en on
wetendheid. Door het no-non-
sense-denken van de jaren '80
eerder versterkt dan aan de
kaak gesteld. Dit en het toene
mend geweld is waar tegen de
ze demonstratie zich onder an
dere ook keert. Dat is duidelijk.
Maar er is nog een vorm van cy
nisme die uit een totaal andere
hoek komt. Ik bedoel de cynici
die zich te pas en te onpas me
nen te moeten afvragen wat
zo'n demonstratie nu voor zin
heeft en wat het. behalve een
goed gevoel bij de demonstran
ten, nu eigenlijk oplevert. Dat
je je dingen afvraagt is altijd
goed en een ieder maakt voor
zichzelf uit welke keuze hij/zij
maakt, dat staat als een paal
boven water.
Ik heb mij geërgerd aan de wat
elitaire discussie in de media
door allerlei zogenaamde des
kundigen. over het nut van een
demonstratie en zelfs de vol
strekte afwijzing ervan. Dit al
les met het argument dat wie
'genuanceerd' denkt, niet ach
ter een spandoek aanloopt met
zo'n simplistische kreet als:
"Wij zijn tegen racisme'. Want.
zo lichten zij dit argument toe:
ten eerste ben je vanzelfspre
kend tegen racisme en ten
tweede ligt het probleem heel
ingewikkeld en zijn 'meelopers'
eigenlijk hypocriet omdat zij
het onderling over veel punten
oneens zijn. Dus is het volgens
deze lieden een a-politieke ma
nifestatie. waar niemand iets
aan heeft.
Verdacht maken
Waarom maakt met name deze
vorm van cynsme mij zo boos?
Omdat zaken als solidariteit en
het opkomen voor een alge
meen belang van de samenle
ving. door deze cynici in wezen
verdacht worden gemaakt en
in discrediet worden gebracht.
Mogen mensen dan geen idea
len en dromen meer hebben en
daar samen uiting aan geven?
Blijkbaar niet, het is trouwens
heel gemakkelijk om welk ide
aal dan ook te ontkrachten en
het af te doen als eigenbelang
(jezelf kietelen). Wat over komt
als een weloverwogen en res
pectabele mening is volgens
sociaal filosoof Tj ailing Swier-
stra, verbonden aan de vak
groep Sociale filosofie en thiek
van de Rijksuniversiteit Gro
ningen, niet meer dan een
goedkope truc die altijd lukt.
Hij noemt deze vorm van cynis
me: een moreel cynisme, waar
hij op zijn beurt morele bezwa
ren tegen heeft. Dat herken ik
en het geeft een naam aan mijn
irritatie en boosheid. Dit soort
cynisme van zogenaamde in
telligente mensen is arrogant
en slaat dood: heeft een geest
dodende uitwerking.
Intellectuelen
Swierstra. die bezig is met een
proefschrift over wetenschap,
ethiek en politieke besluitvor
ming, geeft aan dat deze vorm
van cynisme veld heeft gewon
nen en is ontstaan na de ont
maskering van de grote voor-
uitgangs-ideologieën. Daar is
volgens zijn zeggen iedereen
levens-
beschouwing -
li ii i
ma
enigszins mee besmet maar hec
zijn vooral bepaalde, oudere,
linkse intellectuelen voor wie
er nu op cynisme een premie
schijnt te staan.
Onder het mom van een groots
ideaal waar ze zich met huid en
haar aan hadden verbonden,
zijn er. in de zeer recente ge
schiedenis, de meest afschuwe
lijke misdaden gepleegd. Daar
zijn ze zo van geschrokken dat
het nu hun voornaamste zorg is
om nooit meer medeplichtig te
worden aan iets dergelijks.
Ze geloven niet meer in de roze
gloed van welk ideaal dan ook,
daar koesteren ze een cynisch
(meedogenloos spottend) wan
trouwen tegen. Maar dat is wel
de gemakkelijkste weg, ik ben
het met Swierstra eens als hij
zegt dat je dan altijd schone
handen houdt. Deze angst voor
vuile handen leidt tot apathie
en hoogmoedige afzijdigheid,
die vervolgens verkocht wordt
als een wijze visie.
„Demonstreren deed ik in de
jaren zestig", antwoordde een
gerespecteerd journalist en po
liticoloog in een radioprogram
ma. op de vraag of hij zou mee
lopen in de demonstratie in
Amsterdam. Alsof hij het over
een jeugdzonde had: „Toen
wist ik nog precies hoe het zat.
na een lange journalistieke car
rière bekijk je alles in feite als
toeschouwer, je bekijkt het van
alle kanten en dan is het alle
maal niet meer zo eenduidig;
soms vind ik het weieens jam
mer dat ik die bevlogenheid
kwijt ben. Maar mensen die het
zo precies weten kunnen me
ook bovenmatig irriteren."
Antwoorden
Weten mensen die demonstre
ren het allemaal zo precies?
Pretenderen zij alle antwoor
den en oplossingen te hebben
voor het probleem dat zij aan
klagen?
Natuurlijk niet. Wat hen op dat
moment samenbindt is in het
geval van deze recente demon
stratie, de verontrusting over
een groeiend racisme in Ne
derland en daarbuiten. Zij zijn
het eens over het feit dat de
waardigheid van elk mens. on
geacht zijn of haar afkomst, ras
en kleur, beschermd dient te
worden.
De bewustwording en erken
ning van het feit dat racisme
leeft in onze samenleving en in
zekere mate in ons allemaal
aanwezig is, is al een belangrij
ke stap in de goede richting.
Een mentaliteitsverandering
kan pas op gang komen bij een
persoonlijke bewustwording.
Maar zoals één van de organi
satoren Abdoel Menebhi het
zei: „Het is slechts het begin."
Natuurlijk mag de tweede stap
twee, conclusies trekken, af
spraken maken en werken aan
veranderingen, niet uitblijven.
Hoe meer mensen dit gezamen
lijk uiten, des te groter het sig
naal en het appèl ook naar de
politiek en de samenleving in
haar geheel.
Kosten baten
Het is heel gemakkelijk hier
een cynisch kosten-baten-
plaatje naast te leggen en de
conclusie te trekken dat het di
rect, concreet niets oplevert.
Maar wie kan meten wat het te
weegbrengt? Wie kan de gevol
gen voorspellen?
Alle maatschappelijke veran
deringen voor bepaalde groe
pen in de samenleving, die uit
eindelijk de hele samenleving
ten goede kwamen, zijn be
vochten door middel van onder
andere demonstraties, je mond
open doen, samen ergens voor
staan, kleur bekennen. Denk
aan de droom van Martin Lu
ther King, die miljoenen met
hem meedroomden en die mee
liepen in de grote demonstratie
voor gelijke rechten voor de
zwarte Amerikanen. Denk aan
de vrouwenbeweging, het de
monstreren voor het vrouwen
kiesrecht en aan de grote vre
desbeweging van de jaren '80.
Heeft het wat opgeleverd? In
elk geval veel meer dan wan
neer iedereen zich 'genuan
ceerd' afzijdig had gehouden.
Wie schone handen wil houden,
heeft zeker ook geen dromen
meer. of durft niet meer te dro
men. In ons openbaar debat, in
de media, wordt er volgens
Swierstra veel teveel naar des
kundigen geluisterd en te wei
nig naar 'gewone' mensen. Ge
lukkig zijn er nog heel veel
mensen die wel durven dromen
en dit combinerend met een ge
zonde portie kritisch wantrou
wen, omzetten in daden.
Het ideaal van een rechtvaar
dige. democratische, plurifor
me samenleving kan alleen tot
stand komen wanneer mensen
er in geloven, zich er voor in wil
len zetten en dus vuile handen
durven maken.
De waardigheid van elk mens. waar dan ook op deze wereld, moet beschermd worden.... foto AFP
van onze Haagse redactrice
Mirjam van Zuilen
Het is bijna aandoenlijk. Het
Inter Provinciaal Overleg
(IPO) doet zo zijn best om een
zoen van de juffrouw te krijgen.
Deze week was de juffrouw een
mevrouw, een minister.
De twaalf provincies, vertegen
woordigd in het IPO wilden dat
minister Maij-Weggen hen een
belangrijke rol zou toebedelen in
het opstellen van verkeers- en
vervoersplannen. Zij zouden
graag de uitvoerders worden
van het Structuurschema Ver
keer en Vervoer (SW), dat het
Kabinet twee jaar geleden heeft
opgesteld. De Tweede Kamer
keurde het plan goed. Het komt
erop neer dat 29 te vormen - of
inmiddels gevormde - vervoers
regio's het SW naar de regio toe
moeten vertalen. Als de vervoer-
regio een goed plan heeft ge
maakt. stelt de minister het be
nodigde geld ter beschikking.
Niks mis mee, zou je zeggen. Dat
vinden de provincies echter wel.
Het IPO meldde deze week dat
de provincie heel wat kan bete
kenen voor de minister. De pro
vincie kan immers daar waar
witte vlekken ontstaan, bij
springen. Bovendien willen de
provincies een meer coördine
rende taak. Sterker nog ze willen
dat vastgelegd hebben in een
wet.
Daar wilde minister Maij-Weg
gen nou net niets van weten. Zijn
ze daar nou helemaal betoeterd.
Een extra bestuurslaag maken,
terwijl we in Nederland zo ons
best doen om wat minder bu
reaucratisch te werk te gaan.
Maij bereed haar stokpaardje.
Ze staat bekend als een fervent
tegenstander van 'nog meer pa
pier en nog meer schijven'. Ze
schroomde niet om dat in klare
taal aan de IPO-vertegenwoor-
digers mee te delen. Weg IPO
plan.
Zomerbus
De provincie Zeeland liet - de
persconferentie van het IPO was
nog maar net afgelopen - weten
dat de reactie van de minister
goed aansloot bij de provinciale
activiteiten op het gebied van
verkeer en vervoer. Als voor
beeld voor de voortvarende uit
voering van het SW gaf de pro
vincie het zomerbussenproject
en het onderzoek naar de ver
keersveiligheid West-Zeeuwsch
-Vlaanderen.
Vreemd. Het IPO krijgt van de
minister de kous op de kop en
Zeeland is het eens met de be
windsvrouw. Hoe zit 't nou? De
provincie Zeeland maakt toch
deel uit van het IPO? De schoen
wringt op het punt. van de ver-
oerregio. Want in Zeeland is de
provincie een vervoerregio. In
tegenstelling tot grotere provin
cies, die wel drie of vier regio's
binnen de grenzen hebben. De
provincie Zeeland krijgt als ver
voerregio dus wel alle taken en
geld, die ze wil.
Toch stond het IPO deze week -
ook namens de provincie Zee
land - een beetje voor gek in Den
Haag. De achtergrond van de
krachtige lobby van het IPO is
doorzichtig. Immers de dagen
van de provincie zijn geteld als
het aan politiek Den Haag ligt.
Onlangs heeft de Tweede Kamer
al belangrijke stappen genomen
op weg naar kleinere regio's, die
de provincies gaan vervangen.
Het IPO deed toen al een wanho
pige poging om het belang van
de provincies te onderstrepen.
'Provincies moeten samenwe-
ken', luidde de boodschap. Geen
regiobesturen, maar juist kra
tige provincies. Ook deze reai
was wat aandoenlijk.
Gemeenten
De belangenorganisatie, van
Nederlandse Gemeenten,
VNG, was er deze week als
kippen bij om afkeuring uil
spreken over de voorstellen
het IPO. In haar reactie op
IPO-initiatief wrijft de VNG i
even zout in de wonden van
IPO-debacle. De VNG spre
haar verbazing uit over het
tiatief en constateert dat de c
wikkeling van provinciale mi
liteitsplannen haaks staat
het tot nu toe uitgezette en d
de Tweede Kamer ondersteu:
beleid van Maij waarin een c
trale rol is toebedeeld aan
vervoersregio's.
Ook de VNG tamboert op
trom van de vrees voor extra
reaucratie. De VNG staat ds
om achter de minister. Eenza
blijft het IPO achter. En terei
Het IPO mag wel oppassen
haags spoor
I i n I i l lil l ffi
het straks niet als ongeloofws
dige wordt afgedaan. En de i
vincie Zeeland mag zich
eens gaan afvragen of het I
haar belangen wel goed ve
genwoordigt. Want Zeeli
hoeft zich immers niet zo\
zorgen te maken. De provinci
klein. Dat betekent dat als
straks een regiobestuur
vormd moet worden, de rei
grenzen gelijk vallen met de 1
dige provinciegrenzen. 1
geldt ook voor de veroerre
waarvan minister Maij-Weg
beweert dat die model staat v
de bestuurlijke toekomst.
Waar heel Nederland de bure
cratie schuwt, wil het IPO dc
leuk wat extra schijven in de
sluitvorming inbouwen. G
beste beurt. Het IPO zal h
lobby voor het behoud van
provincies zorgvuldiger moe
voeren. Op deze manier hi
Zeeland in ieder geval geen
lang bij haar eigen belangei
ganisatie.
Advertentie
Niet meetellen is
nog lastiger
steunt jaarlijks +450 kleinschalige sod
projekten in de Derde Wereld.
GIRO 5850
banknr. 70.70.70.147 I
door Joanne Levine
Een groeiend gevoel van on
veiligheid en en de open
grenzen hebben in Rusland ge
zorgd voor een bloeiende han
del in illegale vuurwapens. Ko
lonel Anatoly Churzin, verant
woordelijk voor het verstrek
ken van wapenvergunningen,
meldt dat vóór 1988 in heel Rus
land jaarlijks 300 a 400 illegale
vuurwapens in beslag werden
genomen. Dat aantal is inmid
dels vertienvoudigd.
„Door de politieke wanorde zijn
de grenzen tussen de verschil
lende republieken zo lek als een
mandje", aldus Churzin. Met na
me in de grensgebieden van
Azerbaidzjan. Moldavië en de
Baltische staten tiert de wapen
handel welig. Zelfs dienstplich
tige soldaten proberen hun ka
rige maandsalaris van 50 roebel
(2 gulden) aan te vullen met de
verkoop van hun geweren.
Russische functionarissen ma
ken zich ernstige zorgen over
een nieuwe wet in Litouwen die
het de burgers toestaat wapens
te bezitten. De grenscontrole
tussen deze Baltische staat en
de Russische Federatie is nog
steeds zeer soepel waardoor op
grote schaal wapens kunnen
worden gesmokkeld.
Gaspistolen zijn legaal en voor
100 roebel te koop in de f
letjes. De groeiende chaos ij,
voormalige Sovjetunie heeff
toe geleid dat vele Moskovit
een veelvoud van dit bedrag1
geven aan moderne vuul,
pens. De 'nieuwe rijken' val'
hoofdstad geven tussen de Ie
en 18.000 roebel uit voor eert
pen. 1
Het is de Russische burgersi:
boden een wapen te dragenii
de aankoop en het bezit van
vuurwapen staat een gevat
nisstraf van vijf jaar. Vele II
kovieten storen zich niet aaji
strenge straffen. p
Een wapen is in Moskou geil,
kelijk te vinden. Obers en stil
verkopers treden op als tus-
persoon. Rondom winkels v
jachtspullen worden verkoel,
altijd wel een wapenhande
te vinden die een grote vari
aan vuurwapens in de aa
ding heeft.
De plaatsvervangend htf
commissaris van de Moskf*
politie, Anatoly Yegorovj,.
niets zeggen over de illegal!
penhandel in de hoofdstad.!11
soort berichten in de bufc
landse pers leidt ertoe dat ta,
ten afzien van een reis naar r
kou", zegt Yegorov. „Het
meentebestuur kan de hardi
luta die deze bezoekers 1
brengen niet missen." (IPS)
Advertentie
gevestigd:
Mw Mr M. M. C. van de Kraats
advocaat en procureur
Gortstraat 38 4331 LC Middelburg: tel; 01180-37387
