Dameswielrennen heeft impuls nodig
Verknocht aan
Oemoemenoe
lugbyspeler Bob Fuchs
PZC sport
WÊKm VRIJDAG 13 MAART 1992
„We hebben het toch een aantal wedstrij
den zeer moeilijk gehad. Er zaten duels
bij. die we net zo goed hadden kunnen ver
liezen", aldus Fuchs. Hij kan wel aange
ven wat het verschil is met de voorgaande
seizoenen. „Ik denk dat er dit seizoen
meer evenwicht in de ploeg zit. We zijn
vooral slimmer geworden."
Natuurlijk speelde het ook een rol dat
coach Hennie Zandbergen dit seizoen wat
versterkingen kon begroeten. Zo keerde
international Arno Seybel terug van RCC
uit Roosendaal en waren er nog enkele
nieuwe spelers, die ervoor zorgden dat de
selectie van Oemoemenoe aan het begin
van het seizoen breder was dan ooit.
Natuurtalent
Fuchs:Eén van die spelers was Rob Mul
der. Kwam tijdens het seizoen binnenlo
pen bij een Blind Date zonder dat hij daar
voor ooit aan rugby had gedaan. Vond het
wel leuk, begon in het tweede en kreeg ver
volgens door blessures een kans in het eer
ste Hij draait nu gewoon mee bij ons.
Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Ie
mand die zo snel alles onder de knie heeft
Zeker als je weet dat de rest van de ploeg
al jaren twee keer in de week traint en ook
nog een keer looptraining heeft om mee te
kunnen. Dan moetje wel een natuurtalent
zijn om zonder problemen mee te kunnen
doen."
Vijftien jaar geleden speelde Oemoeme
noe al eens eerder in de ereklasse. Fuchs is
de enige speler van de huidige eerste se
lectie die dat nog heeft meegemaakt. Hij
herinnert zich dat het geen succes was
„We kwamen toen in de ereklasse terecht
door een herindeling. Het enige, wat me
bijstaat, is dat we maar één pot wonnen.
De overige wedstrijden verloren we."
Fuchs verwacht dat dat volgend seizoen
anders zal zijn. „Ik weet zeker dat we het
aankunnen. Oemoemenoe is niet slechter
dan de zes laagst geklasseerde ploegen in
de ereklasse. Daarboven zitten enkele
toppers, waartegen je normaal gesproken
weinig kans hebt Wij kunnen een goede
ereklasser worden."
Of Fuchs dat allemaal zelf nog gaat mee
maken is nog de vraag De Middelburger
houdt een groot aantal slagen om de arm
wanneer er naar zijn inbreng voor het vol
gend seizoen wordt gevraagd. „Als je
zoiets doet. moet je het goed doen", zegt
de Fly-half van de ploeg „Dat betekent
dus dat je veel zal moeten trainen en er
alles voor opzij zal moeten zetten, zeker
als je een dagje ouder wordt."
Altijd op pad
Fuchs. die een aantal jaren geleden zelfs
nog een jaar voorzitter is geweest, betwij
felt of hij daar nog wel de tijd voor heeft.
„Door mijn werk als vertegenwoordiger
ben ik altijd op pad. Verder moet er hier in
huis nogal wat gebeuren. Dat wilde ik eer
der al aan beginnen, maar ik ben er niet
aan toe gekomen. Je kunt het niet blijven
uitstellen", vindt Fuchs. „Aan het begin
van dit seizoen was ik eigenlijk ook ge
stopt. Ik zei alleen dat ik nog wel bereid
was om eventueel in te springen wanneer
er te weinig mensen waren. Dan weet je
precies wat er gebeurt. Henny Zandber
gen viel uit en sindsdien speel ik."
Fuchs heeft het nemen van een beslissing
voor zich uit geschoven. Pas na de laatste
competitiewedstrijd bepaalt hij, wat hij
gaat doen. Maar nu dl weet hij, dat hij na
zijn afscheid als speler niet al zijn activi
teiten staakt. „Ik zal in ieder geval bij de
club betrokken blijven. Oenjoemenoe is
toch een deel van mijn leven geworden."
Taco van den Velde
Leen van de
Parel: „Het is niet
realistisch te
verwachten dat er
een nieuw lid
komt met het
niveau van Keetie
of Heieen Hage."
foto Willem Mieras
een jaar terug. Ik slaagde er te laat'in om
nieuwe sponsors te vinden. We zijn in het
nieuwe seizoen nog wel gestart, maar de
voorbereiding was achterwege gebleven.
De organisatie was minimaal, waardoor
de resultaten uitbleven."
Daarna liet Leen van de Parel het dames-
wielrennen een tijd links liggen. „Dat
had twee oorzaken. Ik had een menings
verschil met Marietta (Zoetewei) en Con
nie Meijer overleed in 1988. het jaar van
de Olympische Spelen Dat heeft me erg
aangegrepen. Elk jaar ga ik op de dag
van haar overlijden en op haar verjaar
dag nog naar haar graf."
Van de Parel en Marietta de Koeijer-Zoe-
tewei staan nu weer op goede voet met
elkaar. „Dat was één van de redenen om
begeleider van Middelkamp te worden
Wilma Rijk zocht onlangs ook contact
met mij. Ze vroeg om enkele trainingsad
viezen." Van het één kwam het ander.
Ronnie Kuys, de trainer van de dames,
moest wegens tijdgebrek gas terug ne
men, waardoor Van de Parel in beeld
kwam bij Theo Middelkamp. „We heb
ben afgesproken samen met de dames
verder te gaan", zegt Leen van de Parel.
De visie van Leen van de Parel is heel
duidelijk. Hij maakt onderscheid in top
sport. wedstrijdsport en recreatiesport.
Hij plaatst Marietta de Koeijer, woon
achtig in Yerseke. in de categorie wed
strijdsport. Volgens hem balanceren Wil
ma Rijk uit Kwadendamme en Agneta
van den Dries uit Oost-Souburg tussen
recreatie- en wedstrijdsport. „Een af
stand van zestig kilometer afleggen tij
dens een training, zegt mij niets. Het
gaat er om met welke intensiteit er tij
dens die afstand is getraind."
Daarop zal Van de Parel het komende
seizoen de rensters voortdurend wijzen
„Ik put er voldoening uit, wanneer ik zie
dat de dames zich verbeteren. Ik denk
dat de dames ook met plezier blijven
koersen zodra ze progressie maken. Ze
weten dat ze daarvoor hard moeten trai
nen. Een talent als Keetie van Oosten-
Hage zou, als ze in deze tijd had gefietst,
nog een topper zijn. Keetie liep over van
talent, maar met veel karakter en een
beetje talent bereik je ook veel. Ik hoop
dat zich spoedig nieuwe wielrensters
aandienen, omdat dan de toekomst van
het Zeeuwse dameswielrennen is ge
waarborgd."
Edith Ramakers
Deze week fietste Leen van de Parel
weer eens over de polderwegen in de
buurt van zijn woonplaats Yerseke, toen
hij in een groepje wielrenners een dame
zag koersen. Hij had niet de 'brutaliteit'
haar te vragen om lid te worden van wie
lervereniging Theo Middelkamp. Van de
Parel beseft dat het dameswielrennen in
Zeeland een impuls nodig heeft. De gou
den tijden van de fietsfamilie Hage uit
Sint-Maartensdijk behoren immers tot
het donkergrijze verleden. „Een wielren-
ster van het niveau Keetie van Oosten-
Hage staat maar één keer in de zoveel ja
ren op. Zij was van uitzonderlijke klas
se", beseft Leen van de Parel, die dit jaar
één van de begeleiders is van de drie da
mesrenners van wielerverenging Theo
Middelkamp.
Van de Parel meent dat het voor het da
meswielrennen in Zeeland noodzakelijk
is, dat meer vrouwen zich aansluiten bij
Theo Middelkamp. „Het is niet realis
tisch te verwachten dat er een nieuw lid
komt met de klasse van Heieen Hage, die
in 1987 nog tweede was op de wereldkam
pioenschappen op de weg in Oostenrijk.
Dat hoeft ook niet. Voor de drie dames,
die we nu hebben (Marietta de Koeijer-
Zoetewei. Agneta van den Dries en Wil
ma Rijk), is het prettig dat er een paar
dames bijkomen. Dan kun je echt over
een groep spreken en met elkaar vaker
trainingen afwerken."
„Neem nu Dorien Janse, die jonge geta
lenteerde schaatsster uit Wolphaarts-
dijk". vervolgt hij. „Het zou toch fantas
tisch zijn als zij in de zomer bij Middel
kamp komt fietsen. Er zijn voorbeelden
te over dat schaatssters ook goed uit de
weg kunnen op de fiets."
Ingrid Haringa is het schoolvoorbeeld
van een schaatsster die als wielrenster
triomfen viert. De ex-sprintster pakte
vorig jaar in Stuttgart op de baan twee
wereldtitels, op de sprint en de punten-
koers.
Drempel
De nieuwe begeleider van Middelkamp
weet, dat er in de provincie redelijk veel
vrouwen op die fiets stappen en kilome
ters maken. Toch kloppen ze niet snel
aan bij een vereniging. „Die drempel is
waarschijnlijk te hoog. Vergeet niet dat
een dame. die mee doet aan een koers,
aan de start staat met olympisch kam
pioene Monique Knol en wereldkam
pioene Leontien van Moorsel. Er is geen
categorie voor beginnende dames, zoals
dat bij de mannen wel het geval is. Bij
afsplitsing zouden de pelotons te mager
worden, omdat er in Nederland te weinig
dames fietsen."
Er zijn vrouwen die het juist een stimu
lans vinden om naast Van Moorsel of Mo
nique Knol te rijden. „Maar als je net als
Wilma Rijk afgelopen weekeinde na
veertig minuten koersen in de Omloop
van de Houtse Linies moet lossen, dan
kan zo'n sterk veld ook demotiverend
werken", weet Van de Parel. „Daarvoor
doe je niet mee aan een wedstrijd. Ook
Agneta van den Dries haalde het einde
niet. Zaterdag (morgen) doen de drie da
mes mee aan de ronde van Zuid-Holland.
Ik ga er vanuit dat Marietta de koers kan
uitrijden en dat Wilma en Agneta zeker
driekwart van de zware koers kunnen
voltooien."
Voorbereiding
Leen van de Parel laat er snel op volgen
dat het nog vroeg in het seizoen is en dat
de drie rensters de laatste maand vorde
ringen hebben gemaakt. „De dames heb
ben in de voorbereiding van dit seizoen
getraind met de junioren van Middel
kamp. Alleen Mariétta kan zich tussen
die jongeren van 17. 18 jaar handhaven.
Agneta van den Dries en Wilma Rijk
moeten hun uiterste best doen om het
tempo bij te houden Dat is geen schan
de. Het is bekend dat alleen de sterkste
rijdsters tegenstand kunnen bieden aan
de jongens in die leeftijdscategorie."
Die wetenschap baseert hij op ervarin
gen met de loodzware Limburgse klas
sieker 'De Hel van het Mergelland', waar
aan sinds zes jaar vrouwen mee doen.
Aanvankelijk reed alleen de nationale
damesselectie mee, die in 1986 tegelijk
startte met de junioren. Voor de dames
was dat toen een selectiewedstrijd, waar
door er tactisch werd gereden. Zij hiel
den elkaar scherp in het oog en dachten:
'als we bij elkaar in een groepje blijven
dan kan er niets mis gaan' De minder
snelle junioren sloten zich bij de dames
aan en de sterke jongens reden vooruit,
vormden de kop van het peloton. Daarna
is er een aparte 'Hel' voor dames geko
men. Er zijn nu eenmaal anatomische en
fysiologische verschillen tussen mannen
en vrouwen. Mannen zijn van nature
krachtiger. Daarom vergelijk ik mannen
- en vrouwensport liever niet met el
kaar."
Ploegleider
In de loop der jaren heeft Leen van de Pa
rel (46) ervaring opgedaan als ploegleider
van damesteams. „In 1985 ben ik ploeg
leider van Concorde geweest, een lande
lijke sponsorploeg waarvoor top-ren-
sters als Petra de Bruin en Connie Meijer
uitkwamen. Mariétta was nog erg jong
Aan het einde van dat jaar kwam zij ook
bij Concorde. We behaalden veel succes
sen. desondanks trok de sponsor zich na
Iij heeft al meerdere keren aangekondigd te stoppen met rugby en
ook nu zegt de 33-jarige Bob Fuchs weer bezig te zijn aan zijn
itste seizoen. Zijn ploeggenoten van Oemoemenoe en zelfs zijn eigen
iendin geloven hem al niet meer. Zeker niet nu de Middelburgse
jbyclub afgelopen zondag promoveerde naar de hoogste klasse van
derland, de ereklasse. „Je moet toch op het hoogtepunt stoppen",
ittelt Fuchs tegen. Daarna slaat de twijfel weer toe. „Ik weet het niet.
beslis aan het einde van het seizoen of ik doorga."
Bob Fuchs (achtergrond) staat klaar om de bal uit de scrum te ontvangen.
V
foto Lex de Meester
Bob Fuchs:
„Oemoemenoe is
een deel van mijn
leven geworden."
foto Lex de Meester
ik op zoek naar wat afwisseling. Ik wilde
wat anders", aldus Fuchs, die via vrien
den in aanraking kwam met rugby. „Dat
was toen nog meer de sport voor de jon
gens. die steeds uit het veld werden ge
stuurd bij het voetbal. Nee, mij was dat
nog nooit overkomen."
In het rugby vond Fuchs precies wat hij
zocht. „Ik prefereer sowieso een team
sport. Het is enorm gevarieerd, dat heeft
rugby voor op andere sporten. Vroeger
stond het voor bruut geweld, maar zo is
het allang niet meer."
Slechte naam
Fuchs geeft aan dat het rugby nog steeds
met bruut geweld geassocieerd wordt.
„Rugby heeft nog steeds een negatief
imago. We spelen volgens seizoen in de
ereklasse, maar we hebben niet eens een
shirtsponsor. Ik weet zeker dat dat komt
door de slechte naam die de sport in Ne
derland heeft."
„We proberen het rugby al jaren te intro
duceren en populair te maken bij scholen,
maar dat schijnt toch een probleem te
zijn. Rugby of boksen zijn van die sporten
die niet in een verzekering zijn opgeno
men. Teveel risico, zo wordt er gerede
neerd. Onbegrijpelijk, als je weet hoe wei
nig blessures er voorkomen. Ik rugby nu al
zeventien jaar, maar heb nauwelijks wat
gehad. Alleen heb ik ooit een paar wed
strijden gemist door een schouderbles
sure."
„Een sport, die niet populair is. wordt snel
vergeten. Dan ben je vooral ook aangewe
zen op de aandacht die je in de media
krijgt. Dat valt me de laatste tijd trou
wens niet tegen. Studio Sport heeft vrij
veel aandacht geschonken aan het vijf-
landentoemooi. Prima natuurlijk, maar
ik vraag me af waar we dat plotseling aan
te danken hadden."
Oemoemenoe zorgde het afgelopen jaar in
ieder geval ook voor veel positieve publi
citeit. Het Zeeuwse vijftiental is in de play
-offs van de eerste klasse nog steeds onge
slagen. Afgelopen zondag werd via een 14
-3-overwinning op Bassets uit Sassen-
heim de promotie naar de hoogste klasse
van Nederland veiliggesteld. Oemoeme
noe heeft nu veertien punten uit zeven
wedstrijden Die cijfers wekken de schijn
dat Oemoemenoe met kop en schouders
boven de concurrentie uitsteekt. Volgens
Bob Fuchs is dat allerminst het geval.
Aan een partijtje voetbal op de televi
sie kan hij zich behoorlijk ergeren.
Spelers die zich demonstratief laten val
len om een tegenstander een gele kaart
aan te smeren, ongeregeldheden en oer
woudgeluiden op de tribunes en vooral
het gemekker tegen de scheidsrechter.
„Als er een muurtje wordt gevormd bij een
vrije trap. duurt het uren voordat iedereen
op zijn plaats staat. Dat vind ik wel zo irri
tant. Je zou haast denken dat zo'n
scheidsrechter een hoop geld krijgt. Je
laatje toch niet voor niets of alleen voor je
plezier door iedereen uitschelden", zegt
Bob Fuchs. „En dan dat gedoe er om heen.
Vooral aan die oerwoudgeluiden erger ik
me dood. Als ik dat hoor, dan zet ik de tele
visie meteen uit. Zodra zoiets op een rug-
byveld gebeurt, kap ik er meteen mee.
Dan hoeft het voor mij niet meer."
De Middelburger zegt het fel en met over
tuiging. Zijn vriendin Miriam Wasterval
luistert achterin de kamer al een tijdje
mee en veert op bij die laatste uitspraak
van Bob Fuchs. „Dus dan stop je defini
tief', zegt ze cynisch. En dan tegen de ver
slaggever: „Wil je dat vooral opschrijven.
Bob Fuchs stopt definitief: daar zullen ze
hard om moeten lachen bij de club."
Fuchs heeft totdantoe rustig onderuit ge
zeten op de bank. Hij kijkt even verstoord
op, maar vervolgt zijn pleidooi voor het
rugby. „In het rugby zie je dat soort din
gen niet. Er zijn toch genoeg grote wed
strijden, waar net zo veel mensen op af ko
men, maar de supporters kunnen nog
steeds bij elkaar zitten. Daar is nog geen
sprake van gescheiden vakken. Ook
wordt er niet gemekkerd tegen de scheids
rechters. Waarom Misschien ligt het aan
de zware straffen. Wanneer een voetballer
uit het veld wordt gestuurd wegens com
mentaar op de leiding, mist hij een paar
wedstrijden. In het rugby wordt, je één a
twee seizoenen geschorst."
Zeventien jaar
Bob Fuchs heeft enig recht van spreken.
De Middelburger is al weer zeventien jaar
actief rugby-speler bij Oemoemenoe.
Fuchs was vijftien jaar toen hij lid werd
van Oemoemenoe. dat toen net vier jaar
bestond. „Nee. er is niemand meer uit die
periode, die nog speelt. Ik ben de enige.
Alleen bij de jaarlijkse wedstrijd tussen de
oprichters van de club en het eerste team
op Nieuwjaarsdag zie ik nog wel eens wat
van die jongens terug."
Voordat hij zich aanmeldde bij Oemoeme
noe voetbalde hij bij Middelburg. „Bij de
B-junioren. Ik vond dat de organisatie
binnen die club niet goed was en ook was
