Chansons
zijn emotie
Theo en Thea
komen niet
uit de verf
Nederlandse muziek heeft het moeilijk
PZC
Douwe Heeringa
Sandra
Reemer
presenteert
vrije tijd
29
ZATERDAG 28 DECEMBER 1991
Hij is D'ouwe niet meer. Tenminste, dat vinden
mensen die van vakjes en hokjes houden.
Maar Douwe Heeringa wil niet in een hokje en
zeker niet in dat van de jongen die eeuwigdurend
Jacques Brei in het Fries zal zingen. En als hij
toch in een hokje moet: dan maar in het niet
overdadig ingekleurde vakje van het Nederlandse
chanson.
Douwe zingt. Dat is ook de titel
van de tournee die Douwe
Heeringa, samen met de musici
van De Kompagnie nog de komen
de maanden door de kleine thea
ters van Nederland maakt. Het
programma is tevens de basis van
zijn zojuist verschenen CD Hart
va?i de zomer. Mooie liedjes staan
daarop, met prachtige muziek van
Frans Ehlhart en Peter van der
Zwaag en met sterke teksten van
onder anderen Willem Wilmink,
Jaap van der Merwe, Ivo de Wijs en
vooral Boudewijn Spitzen.
Al doende manoeuvreert Douwe
zich in de richting die hem zijn he
le, 27-jarige leven al voor ogen
staat: het voortzetten van de tradi
tie die door Ramses Shaffy en Lies-
beth Listin 1965 werd gevestigd.
„Het klinkt afgezaagd, maar ik heb
altijd geweten dat ik dit wilde. Als
kind zong ik altijd: op m'n hobbel
paard, als ik eigenlijk moest leren.
De vakanties op Vlieland hebben
natuurlijk ook een belangrijke rol
gespeeld. We woonden in Leeuwar
den, met vakantie gingen we naar
Vlieland. Toen ik elf was, ontmoet
te ik er Liesbeth List. Ik ben naar
haar toegegaan. Ik wist gewoon
dat ik ooit een duet met haar zou
zingen. Het is gebeurd, een paar
maal zelfs. Eén keer playbackend.
Dat was bij René Stokvis. Het was
meteen de laatste keer dat ik heb
geplaybacked. Dit soort teksten,
deze muziek is emotie. Je zingt die
liedjes geen enkele keer het zelf
de."
Droom
„We hebben voor de Avro-televisie
later nog eens samen gezongen,
toen wel live. Het was niet zo zeer
een droom die uitkwam, ik wist dat
het zou gebeuren. Zoals ik nooit
een ander beroep dan dit heb ge
wild. Voorbeschikking vind ik een
te groot woord, maar er lijkt geen
ontkomen aan. Het is een vreemde
drang. Soms vind ik het een beetje
eng."
„Het is ook hard werken. Je vult
zo'n avond in je eentje. De dag voor
een optreden sta ik onder span
ning. Datje van tevoren een beetje
zenuwachtig bent, is normaal.
Maar ik vind dat ik mezelf te veel
onder druk zet. Misschien komt
het doordat ik pas begin. Het zin
gen van dit soort teksten... je geeft
heel erg veel van jezelf weg. Het is
zo privé. Misschien is het een fase.
Als ik dit heb overwonnen, kan ik
misschien ook zelf teksten gaan
schrijven. Daar ben ik nog niet aan
toe. Want schrijven: dat is hele
maal je nek uitsteken. Nou ja, Bar
bara is ook laat begonnen. Voorlo
pig laat ik het maar over aan men
sen die het echt goed kunnen.
- Hoe ben je aan je teksten geko
men?
„Ik heb de tekstschrijvers bena
derd en tot mijn verbazing wilden
ze teksten aan me afstaan. Zo'n Ivo
de Wijs die teksten schrijft voor
Jasperina de Jong, een grootheid
als Willem Wilmink..."
- Misschien zijn ze wel blij dat er
een jongere is opgestaan die hart
voor het Nederlandse lied heeft.
„Misschien. Het zijn liedjes die
nooit zijn gezongen. Of die maar
één keer zijn gebruikt en daarna
nooit weer. Het liedje Spijt van
Boudewijn Spitzen heeft Gerrie
van de Kleij ooit gezongen. Tien
jaar geleden."
„Ik vind het zo jammer dat we de
chanson-traditie die in Shaffy
Chantant is begonnen, niet in ere
hebben gehouden. In het cabaret
is er wel een ontwikkeling geweest,
in de musical ook. Ik vind musicals
vaak razend knap gemaakt, al
leen: ik hou er niet zo van. Ik hou
van het lied. Er is een gat gevallen
tussen de jaren zeventig en nu. Be
grijp me goed, ik heb geen ambitie
om Ramses de Tweede te worden.
Dat zou ook niet verstandig zijn.
Maar ik laat me graag door hem
beïnvloeden. Ik heb onlangs Ju
liette Gréco in Parijs gezien.
Stampvolle zalen. Een kritisch pu
bliek. Waarom kan het daar wel?
Ach, hier kan het natuurlijk ook."
- Je eerste slag heb je geslagen met
Brei in het Fries.
„Ik zag er aanvankelijk geen heil
in. Maar toen ik de teksten zag en
de arrangementen hoorde, ben ik
overstag gegaan. Ik moet mezelf
wel ontzettend op die teksten con
centreren. Het is namelijk hoog-
Fries, universiteits-Fries: dat is
heel moeilijk, hoor, zelfs voor een
Fries."
„Als toegift zing ik in mijn theater
programma Rosa van Jacques
Brei in het Nederlands. Dat lied
heb ik altijd in het Nederlands ge
zongen. Het is een prachtige verta
ling. Als een tekst goed vertaald is,
waarom zou je hem dan niet zin-
gen?"
„Het liefste zou ik alle liedjes ach
ter elkaar doorzingen, zonder ver
bindende teksten. Daar gaat de
discussie onder artiesten vaak
over: teksten tussen de liedjes of
niet. Ik krijg op dat punt ook vrese
lijk veel adviezen. Ik krijg sowieso
veel adviezen. Het is of iedereen
zich geroepen voelt je raad te ge
ven als je net begint. Als die advie
zen hout snijden, neem ik ze aan.
Ik leer ontzettend veel op dit mo
ment. Maar ik wil m'n eigen draad
blijven spinnen.
„Nu puzzel ik over wel of geen tek
sten tussen de liedjes. Want watje
wilt vertellen, zeg je in feite als je
zingt. Gepraat ertussen door: het
schijnt te horen, maar ik vind dat
je de stemming zo gauw verstoort.
Zo'n Gréco, die zegt niks. Ja, dat
het een beetje warm is in de zaal of
zo. Ik voel er veel voor om voortaan
de liedjes gewoon achter elkaar
door te zingen."
„Zo groei je steeds verder. Het gaat
niet vanzelf. Ik vraag me soms af:
waarom doe ik dit? Maar ik heb het
zelf gewild, en al is het vaak wor
stelen, ik doe het werk dat ik leuk
vind."
Els Smit
De VPRO zendt morgen
(zondag) de dolkomische
en zeer spannende avonturen
film Theo en Thea en de ont
maskering van het Tenenkaas
Imperium uit. met verrassende
gastrollen van ondermeer Mar
co Bakker als Marco Bakker en
Adèle Bloemendaal als de wel
lustige heks Brigitte Berber.
Het beroemde duo Theo en
Thea is maandag 6 januari van
een heel andere, onvermoede
kant te bekijken. Dan zendt
Veronica de eerste aflevering
uit van een vierdelige reeks
programma's van hun alter
ego's, Arjan Ederveen en Tosca
Niterink. Het programma heet
De Nederlandse kermis porno
show: Petit Populair en is een
registratie van een aantal
shows waarmee Niterink, Eder
veen en hun trouwe hondje
Trudie twee seizoenen lang in
Nederlandse steden optraden.
Een méér dan levensechte pa
rodie op de sex-industrie.
Wég zijn dus de charmante
tandjes en de koddige bril
letjes. De kinderheldjes zijn
omgetoverd in het slonzige en
aalgladde duo Misty en Tony
Tall, oftewel 'The Golden Sho
wers', compleet met hoogst on
aantrekkelijke en smoezelige
jaren zeventig-kledij, torenho
ge plateauzolen en kapsels van
de snit 'geen gezicht 1991.'
De plaats: een als een nacht
club uitgedoste circustent. Op
een podiumpje voor de ingang
probeert het duo publiek te
trekken door 'opwindende' be
wegingen. rake opmerkingen
en een prikkelende presentatie
van het programma. Zo zijn in
de eerste aflevering te ver
wachten: 'de gedresseerde Pa-
rijse platjes Isodora. Eleanora
en Sandra, erotisch jongleren
en een honden-striptease Dit
alles gelardeerd met zeer bij
zondere 'pornofilmpjes' waarin
The Golden Showers' zélf de
hoofdrollen vervullen.
Belevenis
Het. 'live' bijwonen van de show
- de kermispornoshow was on
dermeer te zien tijdens een
aantal zomerfestivals in de gro
te steden - was een belevenis
op zich. Het publiek werd uit
bundig ontvangen met cham
pagne en 'stimulerende pillen',
en steeds gebeurde er wel iets
onverwachts. De publiekslote-
rij bijvoorbeeld waarbij de
hoofdprijs een jaarabonnene-
ment op het sexblad Candy én
een minuut erotisch dansen
met Misty bedroeg, zorgde
voor veel hilariteit.
Op televisie komt Petit Popu
lair echter totaal niet uit de
verf. De registratie is warrig,
slordig zelfs, het geluid is uiter
mate slecht. De pornofilmpjes
(op zich heel grappig) duren te
lang voor een uitzending van 25
minuten. Een theaterregistra
tie komt vaak niet goed over op
tv. dat blijkt wel weer. Petit Po
pulair is nu niets méér dan een
flauwe, platte parodie. Het was
op zich een aardige poging van
Veronica om komische Neder
landse televisie op het scherm
te brengen. Een mislukte po
ging, dat wel.
Monique Brandt
Arjan Ederveen en Tosca Niterink in De Nederlandse kermis
pornoshow. foto ANP
Sandra Reemer heeft even een jetlag. Net
terug van „een vakantie aan Indonesië, die
tegelijk een werkbezoek was." Ze blijkt
medewerkers van het Liliane Fonds te hebben
bezocht. „Dat is een kleine organisatie in
Vlijmen die zich inspant voor gehandicapte
kinderen in landen van de Derde Wereld. Ik
ben blij dat ik daarvan ambassadrice ben. Ik
doe mijn best zo veel mogelijk propaganda
voor hen te maken. Soms kunnen met in onze
ogen weinig middelen kinderen worden
genezen." Er is weinig gelegenheid om uit te
blazen, want in Nederland komt de zangeres
op het scherm met twee televisieprogramma's,
en een nieuwe CD staat op stapel.
Sandra Reemer presenteert 4 januari
voor de eerste keer haar Zaterdag
avondshow. Hierin wordt zoals het in de
aankondiging heet „het wel en wee binnen
de Nederlandse showbizz op de voet ge
volgd." Sandra: „De achtergrond van het
programma is om het Nederlandse mu-
ziekprodukt wat meer onder de aandacht
te brengen. Dat valt vandaag de dag voor
Nederlandse artiesten niet mee. Dat weet
ik uit eigen ervaring."
Ze loopt inderdaad al zo'n dertig jaar in
het vak mee. Vroeg begonnen, in 1962 met
'Al de la' en 'Ik zweef aan mijn ballon
netje'. Daarna gekoppeld aan Dries Hol
ten in het duo Sandra en Andres en na
1975 als soliste aan de slag, hetgeen resul
teerde in een aantal langspeelplaten en
een paar liedjes die een hit werden, zoals
'The Party's over now' en 'La Colegiala'.
- Waarom is het zo moeilijk als Neder
lands artiest aandacht voor je iverk te
krijgen?
„De mogelijkheden om je platen te pro
moten zijn beperkt. Zo zijn er bijvoorbeeld
nauwelijks programma's op de televisie
waarin het nationale produkt aan bod
komt. Vroeger had je nog Toppop en Op
volle toerenNu heb je alleen nog maar Ne
derland Muziekland, maar daarin wordt
aan de hand van de hitlijsten gewerkt.
Dus de artiesten die daarin optreden, heb
dringen pas door nadat je ze een paar keer
hebt gehoord."
„De Zaterdagavondshow wil een bijdrage
leveren aan een grotere bekendheid van
Nederlandse artiesten. Trouwens, als een
Nederlander of een Nederlandse groep het
goed doet, maar ze zingen in het Engels,
denkt menigeen dat het om buitenlanders
gaat. De bedoeling van het programma is
dat de mensen weer trots worden op wat
in Nederland wordt gemaakt." In de show
treden artiesten op, maar er zijn ook inter
views en er wordt een overzicht gegeven
van pas verschenen CD's en CD-singles.
„We zijn nog druk bezig over de formule te
praten. De balans moet nog worden ge
vonden."
De toon van het programma zal lichtvoe
tig zijn. „Beslist: positief, gezellig, per slot
van rekening is de uitzending op zaterdag
avond om half negen, als de meeste men
sen vrij hebben."
De Zaterdagavondshow loopt tot eind
maart. Begin april gaat Sandra ogenblik
kelijk door met de presentatie van De Ver
jaardagshow. „Dat wordt een groter pro
gramma, breder van opzet. Het loopt al
een tijdje in België en scoort daar hoog.
We moeten het nog omzetten naar Neder
landse verhoudingen. Alles watje bij ver
jaardagen kan verzinnen komt erin aan
bod."
Tot het eind van het jaar worden de twee
shaws afgewisseld. In totaal staat Sandra
Reemer dit jaar bij RTL4 geboekt voor 42
programma's. „Pffft." Daarbij begint ze
een dezer dagen met de voorbereidingen
voor een nieuwe CD. Haar vorige CD
('She's the one') is deze week in Japan uit
gekomen. „Daar ben ik trots op, want het
valt ook niet mee om op de Japanse markt
door te dringen."
Sandra heeft geen plannen om in de shows
ook als zangeres op te treden. „Nee, hoog
uit een keer als de nieuwe CD van me uit
komt. Het is een hartewens van me: een
programma presenteren qn daarin zelf
zingen. Het zijn twee beroepen, heel ver
schillende, die ik allebei graag beoefen.
Maar het zit er dus voorlopig niet in. Je
moet er ook natuurlijk een goed concept
voor hebben en dat hebben we nog niet. Ik
zou het zo graag doen. Ik merk ook dat
mensen in het land dat van me verwach
ten. Als ik soms vertel, dat ik een pro
gramma ga presenteren, dan vragen ze
vaak: o, en ga je dan ook zingen?"
Els Smit
Sandra Reemer werpt zich in de Zaterdagavondshow op als beschermvrouwe van het Nederlandse muziekprodukt. foto Lex de Meester
ben al een plaats veroverd. Voor de ande
ren, voor jonge mensen, zijn er nauwelijks
mogelijkheden om het publiek te laten
weten dat ze er zijn. Dat is jammer, want
er is de laatste jaren een nieuwe lichting
talentvolle mensen gekomen."
„Een andere handicap voor jonge Neder
landse artiesten is dat je altijd moet op
boksen tegen het. geweld dat uit Amerika
komt. Die Amerikaanse produkten, wat
een geld daarachter zit, alleen al voor pro-
motie-activiteiten... Zo'n Michael Jack
son maakt bij een song een videoclip van
vijftien miljoen, Wat kun je daar tegen
over stellen, met de Nederlandse budget
ten?"
„Het betekent in ieder geval datje het als
Nederlandse artiest enorm moeilijk hebt
om je plaat een paar keer op de radio ge
draaid te krijgen, om ermee op de televisie
te verschijnen. Datje een paar keer de ge
legenheid krijgt je te laten horen, is heel
belangrijk. Er zijn wel liedjes die na één
keer al blijven hangen, maar veel liedjes
foto GPD
Douwe Heeringa: „Als je dit soort teksten zingt, geef je heel erg veel van jezelf weg".
