Fiks conflict bij Vijvervreugd
Alles is hier kalm, en wat
beweegt, beweegt langzaam
3
lift
ISlr
Half onsje egel
'Beunhazerij' in
de mosselsector
moet verdwijnen
Zonnig
vakantie
Vlas
Vlamingen willen
snel olieveegschip
Gs vragen uitbouw
gezinsvervangende
voorzieningen
Onweer
directeur Verpleeg- en Rusthuizen boos over brieven
Evenementen
i zeeuwse almanak
PZC
zeeland
ZATERDAG 27 JULI 1991
fIDDELBURG - Bij het zwak-
innigeninternaat Vijver-
reugd in Middelburg is een
ooglopend conflict ontstaan
ussen de oudervereniging en
lgemeen directeur G. C. de
Iruijn van de Stichting Ver-
ileeg en Rusthuizen Zeeland
SVRZ) waaronder Vijver-
reugd ressorteert. Ook heeft
)e Bruijn het aan de stok met de
ifdelingshoofden van Vijver-
reugd. In twee brieven, één
an voorzitter Glerum van de
udervereniging en één aan de
fdelingshoofden, maakt de di-
ecteur duidelijk geen overleg
e dulden dat niet via de direc-
ie loopt.
)e inzet in beide conflicten ver-
:hilt. De oudervereniging neigt
q n de reorganisatieplannen voor
Ie zwakzinnigenzorg naar een
oorkeur voor een zelfstandiger
functioneren van Vijvervreugd.
Bij het bestuifr bestaat de in
druk dat de SVRZ-directie druk
wil uitoefenen op ouders om vol
ledig de lijnen te volgen die de
directie uitzet. Voorzitter Gle
rum heeft de ouders daarvoor in
een brief gewaarschuwd.
De Bruijn toont zich daarover
zeer verbolgen. Glerum had de
leden van zijn eigen vereniging
niet achter de rug van de directie
om mogen schrijven. Hij had,
volgens de directeur, direct con
tact moeten opnemen tijdens
een overlegvergadering. „Ach
ter je rug om torpedeert ene heer
Glerum je hele verhaal. Sterker
nog hij stuurt mij niet eens een
kopie van zijn achterbaks ge
schrijf', stelt De Bruijn, die ook
nog opmerkt dat Glerum vol
strekt in strijd met alle fatsoens
normen heeft gehandeld.
'Vakmensen'
De Bruijn trekt fel van leer tegen
de manier waarop Glerum de
brief heeft opgesteld. Hij spreekt
van een 'warrige brief en ver
zoekt de voorzitter van de ouder
vereniging dringend "gezien uw
vaak moeilijk te volgen spreek-
en schrijftrant, voorlichtings
teksten voortaan over te laten
aan vakmensen". De heer Gle
rum was voor commentaar niet
bereikbaar. Mevrouw E. Keu-
ning-Stam, bestuurslid van de
oudervereniging, meldt dat haar
bestuur zich, nog moet beraden
over de mededelingen van De
Bruijn. „Wij mogen wellicht een
ander standpunt hebben over de
reorganisatie van de zwakzinni
genzorg maar dat hebben we
echt vanuit onze betrokkenheid
bij de pupillen. We zijn ervoor
om hun belangen te behartigen.
De directie heeft niets te maken
met de manier waarop de be
sluitvorming in onze vereniging
tot stand komt. Dit lijkt wel erg
veel op dictatuur".
Op een heel ander vlak ligt het
conflict tussen de afdelingshoof-
]\Twee jaar voor
J irugsdealers
HIDDELBURG - De Vlissingers
\jl. van L. (40) en G. W. van D. (36)
iregen bij vonnis van de recht-
lank in Middelburg ieder der-
ig maanden gevangenisstraf
yaarvan zes maanden voor-
vaardelijk opgelegd voor
lrugshandel en gewoontehe-
ing. Zij hadden in de periode
'an 1988 tot april van dit jaar in
in woonplaats harddrugs ver-
;ocht en er, zoals rechtbank-
'oorzitter mr R. A. Fibbe het
«•muieerde, een bloeiende he-
igspraktijk op na gehouden.
namen geregeld gestolen
lederen als betaling voor de
:gs aan en zetten verslaafden
ie aan bepaalde spullen te
ilen. Het vonnis van Van D.
is conform de eis. In de zaak
van Van L. had de officier twin
tig maanden, waarvan vijf voor
waardelijk, geëist, maar de
rechtbank vond hem even schul-
Hg aan de misdrijven als zijn
maat en legde hem daarom de
zelfde straf op.
MIDDELBURG - Een dag lang in de hete zon had dit veertien
dagen oude egeltje danig verzwakt. Het is één van de vondelin
getjes dat Vogelasiel De Mikke in Middelburg er elke zomer
weer bovenop helpt. Vijftig gram weegt dit egeltje. De zes soort
genoten in de doos zijn een week ouder, maar wegen al vier tot
vijf keer zoveel.
Pas als ze zo'n drie ons wegen, acht asielbeheerster Coby Louwer-
se de diertjes sterk genoeg om in het wild te leven. De Mikke is het
enige asiel in Zeeland dat van het ministerie van landbouw en
visserij deze beschermde dieren mag houden. „In april begint het
egelseizoen," zegt de beheerster. „Sinds de egels uit hun winter-
schuilplaats zijn gekomen, hebben we er al achttien binnen ge
had. Eerst zijn het vooral verzwakte dieren, maar in de zomer
komen de egeltjes uit de nesten binnen."
Mensen die hun tuin opruimen, lopen kans dat onder de ruige
takkenbos en de grote hoop bladeren een egelnest zit. Het is zaak
om het nest niet te verstoren en de kleintjes niet op te pakken,
anders vreet moeder-egel haar eigen jongen op. „Dek zo'n nest
weer toe met dorre bladeren en wacht een week of drie, vier. Als
mensen met alle geweld een hele nette tuin willen hebben, dan
brengen ze zo'n nestje maar naar ons."
Het jonkie krijgt om de twee uur te eten via een spuitje. Pas om
middernacht stoppen die voedingen en om 7.30 uur begint de
asielhoudster er weer mee, vertelt ze. „We geven ze een speciaal
soort melk," zegt Coby. „De mensen die egels elke avond een
schoteltje melk geven, maken de dieren doodziek. Wat katte- of
hondebrokken, fruit en wat water is veel beter."
Ongeveer de helft van de egels die in het opvangcentrum aan de
Koudekerkseweg belanden, wordt gered. „We krijgen vaak aan
gereden egels. Als ze niet plat zijn, hebben ze een gebroken
pootje." Andere verwondingen hebben een minder onschuldige
oorzaak. Netten over aardbeibedden kunnen egelnekjes haast
doorsnijden. „We hebben egels gehad die messteken in hun rug
hadden. Walgelijk, wat mensen doen. Een hond zal nooit een egel
pakken." Egels vertoeven graag in de buurt van mensen. Boerde
rijen, grote tuinen, boomgaarden zijn geliefde verblijfplaatsen.
Een half onsje egel in het Middelburgse dierenasiel De Mikke (foto Rubeii Oreel
De Schelde dijk in Terneuzen
Ruimte, water en bij helder
weer de zon, die onge
stoord ondergaat. Ds L. Huis
man, predikant van de gere
formeerde gemeente in Ter-
neuzen, heeft het allemaal bij
de hand. In zijn flat, zeven
hoog, ver boven de kruin van
de Scheldedijk, stelt hij vast
dat het toeval hem op de
mooist mogelijke plek heeft
gebracht. Het toeval, jazeker!
Want voor hij anderhalf jaar
geleden vanuit Terneuzen be
roepen werd, had hij de stad en
de Schelde nog nooit gezien.
„Terneuzen, dat leek me zo'n
kalm, Zeeuws stadje. Meer
met de allure van een dorp".
Huisman kan slechts met
moeite bepalen welke plaats de
mooiste is. Hij ziet de zon, de
wind, het water en de wolken
en vindt het prachtig. Maar hij
kan het niet helpen: de mooiste
plaats op de wereld is toch
waai- je kinderen zijn. En de
vier kinderen van het echtpaar
Huisman zijn in Zuid-Afrika,
het land waar Huisman zeven
tien jaar zendingspredikant is
geweest.
Afkomstig uit de Hoeksche
Waard stond Huisman eerst
tien jaar als predikant in Vlaar-
dingen. Toen er een tekort
kwam aan zendingspredikan
ten, vertrok hij met zijn gezin
naar Bobhuthatswana, het
thuisland van de Tswana's, een
Bantu-stam in Zuid-Afrika.
„Alles is daar precies het tegen
overgestelde van hier. Het is er
heuvelachtig, droog, er zijn
geen rivieren en als er vijf jaar
achtereen misoogsten zijn,
heerst er armoede".
„Zoals we hier dikwijls naar de
zon verlangen, zaten we daar
vaak te springen om regen.
Tien maanden van het jaar
schijnt een zomerse zon. Als
het eens bewolkt is, komt nie
mand meer op tijd omdat ie
ders horloge aan de hemel
staat. 'De zon is dood', zeggen
ze dan. Maar die komt meestal
heel snel weer tot leven."
Het verlangen naar het Neder
landse klimaat, het 'Holland'
dat altijd 'thuis' was gebleven,
deed Huisman zich beroepbaar
stellen. „Toen Terneuzen rond
was vroeg de kerkeraad hoe we
wilden wonen. Een pastorie is
wat groot voor twee mensen en
onze kinderen wilden in Zuid-
Afrika blijven. Daarom zagen
we het aanbod van een flatje
wel zitten. In het Terneuzen zo-
Zonnig weer met enkele stapelwolken. De wind is aanvan
kelijk zuid, kracht één tot twee en draait in de middag aan
zee naar west tot noordwest, kracht twee tot drie.
Ds L. Huisman op het balkon van zijn flat, zevenhoog boven de Scheldedijk
(foto Camile Schelstraete)
als ik het voor ogen had, waren
flatgebouwen hooguit drie
hoog. Het werd de zevende ver
dieping".
In de hoek van de kamer staat
een verrekijker. Sommige
schepen worden bekenden. De
bananenboot en een schip dat
Evergreen heet, ze komen hier
heel vaak langs. Bij helder weer
zie je van hieruit de centrales in
Borssele, de televisietoren van
Goes en de torenspitsen van
verre dorpen. Alles is kalm, wat
beweegt, beweegt langzaam en
dat geeft een geweldige rust.
Misschien behoedt de schoon
heid van deze plek ons voor het
heimwee".
De Scheldedijk, aan de voet
van het flatgebouw, biedt al
leen wandelaars een route.
„Geen auto's, geen brommers.
Je ziet hier mensen lopend ge
nieten van het uitzicht. Af en
toe een trimmer of een 'ge
stremde' in een rolstoel". De
dominee moet nog weieens zoe
ken naai' het Nederlandse
woord. Het Zuidafrikaans voor
gehandicapte ligt nog vooraan
in de mond.
Hij kan zich voorstellen dat
mensen soms gedeprimeerd ra
ken als de lucht lang zijn best
doet om in grijsheid uit te mun
ten. „Dan denk ik weieens aan
Bobhuthatswana, waar we een
huis in de zon hebben achterge
laten. Zelfben ik niet zo snel ge
deprimeerd. misschien wel
juist omdat ik me zo'n totaal
ander beeld voor ogen kan
toveren".
Al is hij vaak 'dood', de zon is
voor Huisman de hoofdrolspe
ler in het schouwspel aan de
Scheldedijk. „In het begin,
toen we hier pas waren, draaide
de zon voor ons gevoel de ver
keerde kant op. Maai- één ding
zie je nergens zo prachtig als
hier en dat is zonsondergang.
We gaan met onze neuzen naar
het westen zitten als de dag ten
einde loopt. Dan zien we de zon
langzaam naar het water zak
ken. Op de horizon lijkt hij
even te aarzelen en dan is hij op
weg om 's ochtends weer op tijd
in het oosten te verschijnen. In
Afrika kon je niet .zo lang van
de ondergaande zon genieten.
Er is haast geen schemering en
de vuurbal lijkt ook veel groter,
net alsof het een andere zon is.
Het leuke is wel dat mijn kinde
ren, duizenden kilometers van
hier, naar dezelfde zon kijken
als wij".
De meest dierbare plek, is waar
je kinderen wonen. Wat zeven
tien jaar lang thuis leek. blijkt
het niet echt te zijn. Meer een
soort station, vertrouwd dat
wel, en mooi ook. Best een plek
waar het lang goed toeven zal
zijn. Maar als ds Huisman met
emeritaat gaat. pakt het echt
paar meteen het vliegtuig naar
Zuid-Afrika.
Mieke van der Jagt
Kenners zeggen: vlas is net als wijn, het jaartal speelt
een grote rol. Hoewel de oogst van het frêle gewas nog
maar net is begonnen, is duidelijk dat 1991 niet een écht
goed jaar zal zijn. Daarvoor is een te gróót deel van het vlas
aangetast door regen, hagel en wind. Overal op de Zeeuwse
akkers - maar vooral in Zeeuwsch-Vlaanderen - is vlas te
vinden. Na het plukken wordt het gewas in zwaden op het
land gelegd of opgetast in hokjes. Dat hangt af van de ver
dere verwerking.
Daarbij gaat van het vlas bijna niets verloren. Vrijwel alles
kan gebruikt worden. In spinnerijen wordt linnen vervaar
digd. Uit gezwingelde vlaslokken worden garen en touw ge
maakt. Uit het afval kan papier worden geproduceerd en er
worden bouw- en meubelplaten van geperst. De zaadbollen
leveren lijnolie op, voor verwerking m verven, zeep en
kunsthars. Vlas is niet alleen een rijk gewas, het is ook mooi.
Tijdens de bloei stoffeert het blauw en blond het landschap
(foto Camile Schelstraete)
pagina 15
den en De Bruijn. In soortgelijke
bewoordingen als in zijn brief
aan Glerum wendt de directeur
zich tot de hoofden als reactie op
een brief waarin zij aandacht
vragen voor een aantal knelpun
ten. De problemen rond invul
ling van vacatures, de ellende
die daardoor onstaat bij het op
nemen van vakanties, de grote
werkdruk, de vraag wanneer me
dicijnen moeten worden voorge-
(Slot zie pagina 13 kolom 7)
van onze verslaggever)
BRUSSEL - De Vlaamse deelregering wil nog dit jaar een
olieveegschip aanschaffen, naar het voorbeeld van de Smal
Agt van Rijkswaterstaat in Nederland. Gemeenschapsmi
nister van Openbare Werken Johan Sauwens heeft daarover
overeenstemming bereikt met de Vereniging van Baggeron-
dernemingen Zeeschelde, een combinatie van Dredging In
ternational en nv De Nul in Aalst. De 'olieveger' wordt bij
calamiteiten ingezet op de Westerschelde, maar ook op het
Kanaal Gent-Terneuzen en het Albertkanaal.
Aanvankelijk wilden de plannenmakers van Openbare
Werken gebruikmaken van een bestaand ploeg-baggerschip.
de DN 30. Maar bij nader inzien werd de combinatie van bag
geren en olievegen niet ideaal gevonden. Woordvoerder D.
van den Bulcke van De Nul in Aalst: „Zo'n combinatie lag
min of meer voor de hand. Voor het openhouden van sluizen
en voor andere baggerwerkzaamheden verhuren we ook re
gelmatig schepen aan de staat. Maar waar eerst werd ge
dacht aan het ombouwen van een bestaand schip, is nu beslo
ten nieuwbouw te plegen."
Kamerlid doet beroep op minister
RILLAND - Minister drs P. Buk
man van Landbouw, Natuurbe
heer en Visserij moet acuut
maatregelen nemen om de
beunhazerij in de mosselsector
tegen te gaan. Met name aan het
met de hand rapen van mosse
len en mosselzaad moet paal en
perk worden gesteld. Het Eerste
Kamerlid drs H. Eversdijk
vraagt Bukman per brief om ac
tie. Hij suggereert een snelle,
eenvoudige wijziging van de
Visserijwet, waardoor de beun
hazerij - anders dan nu het geval
is - beter kan worden bestreden.
Met zijn brandbrief aan de mi
nister haakt Eversdijk in op kri
tiek van de belangenvereniging
Zevibel. Voorzitter J. D. de
Voogd van deze club luidde re
cent de noodklok. Vooral op de
bij eb droogvallende wadden
worden meer dan normaal hand
matig mosselen en zaad ver
gaard. Er is geen sprake meer
van rapen voor eigen gebruik.
Het gaat puur om geld verdie
nen en gelet op de schaarste aan
mosselen - waardoor de vraag
groter is dan het aanbod en de
prijzen hoog zijn - lukt dat aar
dig.
Senator Eversdijk wijst Buk
man erop dat allerlei handwerk
tuigen worden gebruikt, als
hark, riek en kruiwagen. Er wor
den op grote schaal mossels ver
zameld, in het bijzonder halfwas
schelpdieren. Die worden ver
volgens zwart of grijs verhan
deld, aldus het kamerlid. Het ra
pen vindt bovendien plaats in de
gesloten periode van de mos
selzaadvisserij en in gebieden
waar de mechanische visserij
niet is toegestaan. Eversdijk ver
wacht, als er niet wordt ingegre
pen, toename van de beunhaze
rij, omdat het een uiterst lucra
tieve handel is geworden.
Hij vreest dat de gang van zaken
ertoe zal leiden dat ook de regu
liere kwekers massaal in de ge
sloten periode op mosselzaad
gaan vissen, met alle vervelende
gevolgen van dien. Eversdijk wil
een terugkeer naar de vroegere
situatie, waarin het rapen met
handwerktuigen was verboden.
Hij ziet twee mogelijkheden: wij
ziging van de Visserijwet of toe
passing van de Natuurbescher
mingswet, omdat door het betre
den van de slikken en schorren
forse schade wordt toegebracht-
aan flora en fauna. Het kamerlid
geeft de voorkeur aan wijziging
van de Viserijwet of uitgifte van
een zogenaamde algemene
maatregel van bestuur.
Volgens Eversdijk wordt het tijd
dat het ministerie eens wat doet.
Zevibel trok al in 1990 aan de
bel; er gebeurde niets. Het ka
merlid heeft afgezien van het
stellen van vragen. Hij gelooft
dat een brief aan de minister
sneller werkt en haast is gebo
den.
MIDDELBURG - Het dagelijks
bestuur van de provincie heeft
de staatssecretaris van welzijn,
volksgezondheid en cultuur
geadviseerd Zeeuwse dagver
blijven en gezinsvervangende
tehuizen voor gehandicapten
uit te breiden tot een bedrag
van 787.000 gulden. Het grootste
deel van het geld moet worden
besteed aan uitbreiding van
dagverblijven voor ouderen.
De Rank in Goes kan met tien
plaatsen worden vergroot
(245.920 gulden), De Dagboog in
Terneuzen met acht (226.120 gul
den), Eeckenstein in Sint Jan
steen met twee (56.530 gulden)
en De Windroos in Middelburg
met vier (113.060 gulden). Bo
vendien kan voor de nevenvesti
ging van De Windroos in Vlissin-
gen 25.000 gulden worden be
steed aan huisvestingslasten.
De gezinsvervangende tehuizen
Singelzicht in Middelburg en
Paardestraat in Vlissingen kun
nen hun tweede lokatie elk met
twee plaatsen uitbreiden (res
pectievelijk 60.224 en 56.530 gul
den). Op basis van een speciale
regeling heeft Zeeland recht op
een totaal bedrag van ruim 1,3
miljoen gulden. Het nog reste
rende deel (515.000 gulden) wil
len gs besteed zien aan het ma
ken van nevenvestigingen van
gezinsvervangende tehuizen.
Op die manier kunnen op ver
schillende plaatsen kleinschali
ge voorzieningen worden ge
maakt. Doordat het overleg over
de nevenvestigingen nog niet is
afgerond, kan over de besteding
van de ruim vijf ton nog niet wor
den geadviseerd. Gs schrijven
de staatssecretaris, dat zij dat
advies nog wel dit jaar willen in
dienen.
MMI I I I I I I I I I I I -
Ze zijn nogal benauwd van
onweer. Altijd als het gaat
bliksemen en donderen,
komt de hele familie uit bed
om oudenuets, rond de keu
kentafel het oordeel af te
wachten. Onlangs was het
goed raak. De hele nacht ge
knetter en nog eng dichtbij
ook. De oudste zoon ver
scheen ter vergadering in
zijn mooiste merkspijker-
broek met een gloednieuwe,
dure sioeater. „Waarom heb
jij je goeie goed aan?", wilde
de moeder tussen de don
derslagen door weten.
„Nou, als het inslaat en de
boel brandt hier helemaal
af, heb ik tenminste mijn
beste kleren nog". De vader
bleek onder de indruk van
die redenering. „Die jongen
kan nadenken, dat heeft hij
van zijn vader". Oprecht
verbaasd was de jongste
zoon. „Wat doe 'jij hier dan
in die uitgelubberde tricot-
pyama?".
