brei
Minimumloon gloeiend hete
PZC opinie en achtergrond
Aarde spuwt dood en verderf
Publiciteit is
dodelijk voor
straatkinderen
Elvis
Parijs wil raddraaiers
uit voorsteden sturen
Confrontatie ministers Kok en De Vries
Wat mij opviel in Graceland,
het landgoed van Elvis
Presley in Memphis, ivas dat er
op geen enkele' wijze verwezen
werd naar zijn drugsverslaving,
die hem op 42-jarige leeftijd de
dood injoeg. Wel hangt er in een
van de expositieruimten een foto
waarop Presley's ontmoeting
met president Nixon staat afge
beeld; tijdens dit onderhoud liet
The King op niet mis te verstane
wijze weten dat hij een fervent
tegenstander van narcotica
xuas. Ook later zegde hij de FBI
alle hulp toe bij hun strijd tegen
junkies en dealers - zou hij tij
dens een tournee een verslaafde
collega tegen het lijf lopen, dan
zou hij niet aarzelen om dat feit
aan de autoriteiten te melden. Al
die toezeggingen werden ge
daan op een moment dat Presley
zelf al jaren verslaafd was aan
een hele reeks pepmiddelen en
opiaten. Toch beschouwde hij
zichzelf allerminst als een jun
kie. Volgens hem gebruikte die
alleen heroïne, een illegale drug
-1—
--
kokanje
Gerrit Jan Zwier
dus, die in de bloedbaan werd in
gespoten. Presley maakte zelf
ook veelvuldig van de injectie
naald gebruik, maar hij spoot de
vloeistof niet rechtstreeks in de
aderen; verder betrok hij zijn
spullen niet van straathande
laars, maar van bevriende art
sen.
In de souvenirwinkels tegenover
Graceland is van alles te koop,
van theelepeltjes, handdoeken,
petten, sleutelhangers tot para
plu's aan toe - alle voorzien van
Elvis' beeltenis - maar het aan
tal boeken over Memphis' be
roemde zoon is heel gering. Zeer
opvallend is de afwezigheid van
het befaamde en beruchte 'Elvis'
van Albert Goldman, waarin
een ontluisterend portret van
The King wordt geschilderd.
Niet alleen wordt Elvis in deze
biografie van zijn troon gesto
ten, ook Memphis, en daarmee
het hele Zuiden, wordt als een
achterlijke streek uitgebeeld.
Dat alles zal de reden zijn dat
Goldman in het moderne bede
vaartsoord, dat Graceland heet,
wordt geboycot.
Belangstellenden wezen mij op
enkele feitelijke onjuistheden
[zo had de roze Cadillac binten
het. museum nooit tot het wagen
park van Elvis behoordmaar
niernand verwees mij echter
naar de biografie van Goldman.
Ik heb het lijvige boek (600 blad
zijden) uit de bibliotheek ge
haald en heb het gefascineerd
achter elkaar uitgelezen.
Voor Goldman is Elvis Presley
een verwend en verknipt moe
derskindje, dat op geen enkele
manier met de realiteit kon om
gaan. Hij gruwt van zijn platte
humor, zijn narcisme en perver
siteit, zijn liefde voor ivapens en
zijn levenslange voorkeur voor
onnozele kindvrouwtjes. Vooral
de wijze waarop The King zich
steeds dieper liet wegzakken in
het moeras van verveling en ver
slaving, roept bij Goldman een
diepe weerzin op. De ziekte
waaraan Elvis overleed, luidt
het oordeel van de biograaf, is
geen andere dan 'totale verve
ling'.
Uit het boek blijkt ook dat Elvis
veel waardering had voor zwar
te musici; hij hield van gospels
en contracteerde later zelfs go
spelkoortjes om hem bij optre
dens vocale ruggesteun te ge
ven. Maar tevens wordt duide
lijk dat hij inderdaad geen ver
lichte denkbeelden over de ver
houding tussen blank en zwart
had. Over de strijd voor gelijke
burgerrechten, die in zijn tijd
volop woedde, deed hij geen uit
spraken. Misschien mocht dat
ook niet van zijn manager Kolo
nel Parker, de parasiet die hem
een leven lang uitzoog, en die
niet wilde dat hij in het open
baar politieke of sociaal betrok
ken meningen verkondigde. Het
feit dat Elvis zwart personeel in
dienst had, ivaar een briefschrij
ver mij op wees, is beslist geen
bewijs van een progressieve in-
stelling: ook in de slaventijd was
het dienstpersoneel overwegend
zwart. Het is waarschijnlijk ook
te veel gevraagd om van een ge
wone jongen die opgroeide in
een streek waar de Ku Klux
Klan een factor van betekenis
ivas en is en waar een voetzoe
ker een 'nigger-chaser' genoemd
wordt, te verlangen dat hij soli
dair was met Martin Luther
King. De man dus die in Mem
phis door een blanke werd ver
moord.
Goldman is een intellectueel en
een Yankee Noord-Ameri
kaanen die achtergrond heeft
wellicht zijn visie op Elvis Pres
ley gekleurd. Maar wat ik aan
deze levensbeschrijving zo bij
zonder vind, is dat zij uit afkeer
en niet uit bewondering geschre
ven is, het gevoel waardoor toch
de meeste biografen bezield wor
den.
DINSDAG 11 JUNI 1991
(Door onze redacteur
gen betekenen, integendeel", al
dus het Planbureau.
„Het kabinet is dan ook van oor
deel dat aan de keuze voor een
dergelijke invoering een zeer
grondige bezinning van alle rele
vante aspecten vooraf dient te
gaan", aldus het stuk van De
Vries. Bovendien zou het door
alle betrokkenen moeten wor
den gesteund, ook minister Kok.
Koppeling
Trachtte PvdA-voorman Kok
zijn onwillige CDA-collega via
de media pootje te lichten? Kok
kreeg zijn zin niet, dat is zeker.
De PvdA'er heeft echter andere
belangen. Het overeind houden
van de koppeling tussen
werkenden en niet-werkenden
bijvoorbeeld. Daarvoor moet de
getalsverhouding tussen
werkenden en niet-werkenden
verbeteren. Er moeten meer
mensen aan de slag.
Indien nu een rigoreuze verla
ging van het minimumloon niet
kan, waarom dan niet gekozen
voor een stapsgewijze aanpak?
De jongeren vanaf 18 jaar bij
voorbeeld, waarvan toch al eer
der besloten is dat zij op eigen
benen moeten staan, ook in fi
nancieel opzicht. In de weten
schap dat er deze zomer gepraat
moet worden over de koppeling
in 1992, moetje dus deuren open
houden. En voorkomen dat zij
via de publiciteit over De Vries'
stuk worden dichtgegooid.
Alternatief
Ondertussen is De Vries flink in
zijn wiek geschoten. Hij acht het
onverkwikkelijk dat een collega
de kabinetsbesluiten achteraf
anders tracht uit te leggen. Geen
wonder dus dat hij afgelopen za
terdag op een CD A-bij eenkomst
in Ede nog eens flink uitpakte
over alle nadelen van het morre
len aan het minimumloon. Met
overheadsheets en al. Bert gaf
college.
En hij bood meteen een alterna
tief. Indien je het voor mensen
aantrekkelijk wilt maken laag-
gekwalifeerd werk te gaan doen
tegen het minimumloon, moetje
de belastingaftrek wegens ar
beidskosten voor werkenden
verhogen van 1000 gulden nu
naar 4500 gulden over vijf jaar.
Dan wordt ook de afstand tot de
netto-uitkering groter. Maar ja,
dat plan kost geld. En bij wie?
Juist, bij minister Kok. Het kan
nog een interessante zomer wor
den.
(Van onze correspondente
in Rio de Janeiro
Ineke Holtwijk
In ruim een maand tijd zijn de
lijken van zeven straatkinde
ren gevonden in een van de par
ken in het centrum van Rio de
Janeiro. Allen doodgeschoten.
Een concrete aanwijzing over
wie of waarom de minderjari
gen hebben vermoord, ont
breekt.
De zeven leefden op het Largo do
Carioca, een druk plein met veel
straatverkopers en winkels in
het hart van de stad. Het plein
en de kinderen die er overdag
rondhangen, 's nachts slapen en
leven van zakkenrollen, bedelen
en kleine diefstallen in winkels,
figureerden uitgebreid in een re
portage die het weekblad 'Veja'
kort geleden publiceerde.
Publiciteit lijkt dodelijk. Dezelf
de groep (kinderen en tieners)
komt namelijk ook voor in een
documentaire die de Braziliaan
se cineaste Sandra Werneck
heeft gemaakt over het leven op
straat, 'Guerra na Rua' (Oorlog
op straat) geheten. De film werd
gemaakt met onder meer geld
van de Nederlandse Stichting-
Kinderpostzegels en komt ook
op cfe Nederlandse televisie.
„Iedere keer als de media aan
dacht besteden aan straatkinde
ren, stijgt het aantal moorden",
zegt de Nederlandse straathoek
werker Nanko van Buuren (42)
die verschillende projecten met
minderjarigen onder zijn hoede
heeft. Weet hij waarom? Intimi
datie, gelooft de Nederlander.
„Er zijn 'groepen die willen afre
kenen met de kinderen. Zij wil
len laten voelen dat ze heus ster
ker zijn". De straathoekwerker
heeft besloten dat zijn organisa
tie geen journalisten meer op
sleeptouw neemt.
De documentaire van Werneck
gaat in op de betrokkenheid van
politie en winkeliers en hun be
wakers, die een hekel hebben
aan de 'pivetes', de jonge dieljes.
Het Braziliaanse dagblad 'O Po-
vo' (Het Volk) verwoordde ruim
een week geleden wat sommige
winkeliers en politieagenten
voor een open microfoon niet
durven te zeggen: dat ze de pive
tes liever dood dan levend zien.
'Ratten'
O Povo had naar voorbeeld van
Veja ook een kijkje genomen op
het plein en schreef vervolgens
over de 'ratten van Largo do Ca
rioca', die de pest waren vooti
samenleving en die moeten w
den uitgeroeid. FijnannM
kan O Povo, dat dagelijks
haar voorpagina bloedenge fc{
to's publiceert van steekpartij
en slachtoffers van drugsoeSj
gen, niet worden verweten.™
het artikel over de straatjas
wordt door Van Buuren betel
als een „directe oproep t
moord."
Ook straathoekwerkers knjd
hun portie, lijkt het. Devootfj
ter van de Beweging van Stasi
kinderen in Rio de Janeiro,i
mer Nascimento, is meermÈ
met de dood bedreigd en hee
politiebewaking. Een ander
stuurslid vond bij thuiskom
enkele maanden geleden eend
gelgat in haar ruit. Op het ka
toor van Nanko van Buureni
vorige week ingebroken. Deé
ven namen behalve 20.000 dol!
(bijna 40.000 gulden), ook
riaal mee dat bestemd was ra
de mensenrechtenorgaiusi)
Amnesty International Op lil
vond Van Buuren een nleii?
dreigbrief gericht aan het afe
van Wolmer Nascimento erna
dewerkers aan een project ra
lijmsnuivers.
Campagne
Amnesty International lancs
de afgelopen week een im
campagne tegen de moorden i
minderjarigen in Brazilië, ws
het geweld beperkt zich niet:
Rio de Janeiro. Het parleme
heeft een onderzoekscommis
geïnstalleerd. De minister vi
volksgezondheid, die ook la
derzaken in zijn portefeui
heeft, beloofde ruim een mas!
geleden dat hij 'binnen enki
dagen' de doodsbrigades die;
rekenen met de straatkinder
zou laten ai-resteren. Maar er
tot nu toé niemand opgepakt
Cijfers zijn er niet veel. In dei
weldstatistiek 'verdrinken' i
minderjarigen. Volgens de au
riteiten worden alleen in Rioi
Janeiro (6 miljoen inwoners)?
jaar ongeveer 8.000 mensent
moord. De enige cijfers over
straatjeugd zijn verzameld®
de Beweging van Straatkird
ren zelf. Zij deed onderzoek:
basis van kranteberichten I
1989. Daaruit bleek dat erin:
drie grote steden Rio. Sao Pa
lo en Recife) zeker 440 minds
rigen (tot 18 jaar) in datjaar4"
geweld om het leven kwamen
het aantal agenten in de Par)
voorsteden aangekondigd 3
sneller te kunnen ingrijpen
ongeregeldheden.
Slachtoffers
Afgelopen weekeinde was)
opnieuw raak in Manteslb
lie, een voorstad van Parijs®
wekenlang het toneel is van?
welddadige botsingen W
groepen jongeren en de opri
politie. Zondagmorgen overt
een 32-jarige politieagente
dat de bestuurder van een p
len auto die door de politie®
achtervolgd, bewust was Hp
den op een wegversperring
de politie.
Nog geen uur later sch00"l
collega van de vrouw opvifö
dezelfde plaats de bestuif,
van een andere gestolen Sj
een 23-jarige man van AlTO
afkomst, dood. Het derde®
lijke slachtoffer in Mantós-W
lie in veertien dagen tijd.
weken geleden overleed de n.
rige arrestant Aissa Ihicn,®-;
ongeregeldheden wasopgfP
aan een acute astmatische
val nadat politieagenten
zijn medicijnen hadden?
(Van onze correspondent
in Parijs
Hans Gertsen
Frankrijk vreest een lange,
hete zomer vol geweldda
digheden in de voorsteden. Na
de tragische gebeurtenissen in
de Parijse voorstad Mantes-la-
Jolie, waarbij het afgelopen
weekeinde twee doden vielen,
heeft de regering groot alarm
geslagen. Een heel pakket maat
regelen moet er voor zorgen dat
het deze zomer geen slagveld
wordt in tientallen troosteloze
nieuwbouwwijken rond de gro
te steden.
De meest spectaculaire maatre
gel is afkomstig van minister Mi
chel Delabarre, verantwoor
delijk voor stedelijke proble
men. Delabarre wil 3000 tot 4000
jongeren uit de voorsteden, de
ergste raddraaiers, tijdens de zo
mervakantie naar het platte
land sturen, waar ze enkele we
ken bij boerenfamilies zullen
worden ondergebracht. Dela
barre verwacht dat het platte
landsleven een heilzame invloed
zal hebben op de jongeren uit de
betonnen ghetto's. Verder heeft
Delabarre allerlei sportbonden
opgeroepen deze zomer extra
veel activiteiten te organiseren
in de voorsteden om te voorko
men dat jongeren uit verveling
problemen gaan veroorzaken.
Minister Philippe Marchand van
binnenlandse zaken heeft van
morgen een flinke uitbreiding
gerd.
Hoewel het afgelopen vr
de in Mantes volgens nun-
Marchand niet om soc
ging maar om pure straat-
nerij, is de spanning in °e
tige voorsteden alleen ma'
buitenland
Louis Burgers)
In één week tijd toonden
twee vulkanen, die al hon
derdenjaren zwegen, waartoe
zij toch nog in staat waren. De
uitbarsting van de Unzen-vul-
kaan op het Japanse eiland
Kyushu leidde een week gele
den tot de dood van 37 journa
listen en wetenschappers, en
leidde daarna tot de evacua
tie van duizenden omwonen
den. Een nieuwe, nog veel
krachtiger uitbarsting wordt
verwacht. Bij de laatste uit
barsting, 200 jaar geleden,
kwamen rond 15.000 mensen
om het leven.
Zondag kwam de Pinatubo
vulkaan op de Filippijnen tot
uitbarsting. Hierbij zijn geen
slachtoffers gevallen, omdat
de omwonenden op tijd kon
den vluchten. Inmiddels heb
ben de Amerikanen de nabij
gelegen Clark luchtmachtba
sis geëvacueerd. De Pinatubo
kwam voor het laatst in 1380
tot uitbarsting, maar over
slachtoffers is niets bekend.
Vulkanen met namen als Ve
suvius, Etna, Krakatau of
Mount Helen zijn haast huis
houdelijke begrippen. Ze ver
oorzaakten dood en verderf
door hun lavastromen en asre-
gens. De filmbeelden zijn in
drukwekkend, een rode vuur
zee die zich een weg zoekt rich
ting dal, of een enorme roet
wolk. Een prachtig gezicht, tot
de kijker zich de achterliggen
de verwoestende kracht van
de natuur realiseert.
'Aardwetenschapper' dr M.J.
van Bergen is als geochemicus
verbonden aan het Instituut
voor Aardwetenschappen van
de universiteit van Utrecht.
Hij vergelijkt vulkanische uit
barstingen graag met een
champagnekurk die na enig
bewegen met een knal tegen
het plafond vliegt. Een verge
lijkbare, maar immens veel
grotere kracht, zorgt dat een
vulkaan letterlijk kan explo
deren,
In de praktijk kunnen vulka
nen overal ter .wereld voorko
men. Maar de meeste van de
(ruw geschat) 1500 werkende
vulkanen liggen in een grote
boog om de Stille Oceaan: Ja
pan telt er 70, de Filippijnen
rond 40, Indonesië nog eens 70
en dan zijn er nog vulkanen op
Hawaii en aan de westkust
van Noord-, Midden-, en Zuid-
Amerika.
Maar Europa telt eveneens
een groep werkende vulkanen:
Etna, Vesuvius, de Stromboli
(Eolische eilanden). Zelfs op
IJsland staan ze te roken.
Daarnaast zijn er enkele ge
bieden (zoals de Eifel, Massiv
Mount Helen tijdens één van de uitbarstingen in 1980 (foto UPI)
Central en Zuid-Toscana)
waar de vulkanen allang dood
zijn. Dat wil zeggen 'allang' in
menselijke begrippen. Voor de
aarde is een periode van enke
le honderdduizenden jaren
'kort geleden'.
Grenzen
Vulkanisme kan zich volgens
dr Van Bergen op drie ver
schillende manieren voor
doen. Ze ontstaan op plaatsen
waar twee aardplaten naar el
kaar toe drijven, in het midden
van een plaat en op plaatsen
waar platen uit elkaar drijven.
De meest explosieve vulkanen
ontstaan daar waar aardpla
ten tegen elkaar schuiven. Op
grote diepte (100 tot 300 kilo
meter) vormt zich vloeibaar
gesteente (magma). Dit mag
ma trekt door barsten in de ho
gere aardlagen naar boven.
„Het ziet eruit als een soort
vloeibare bloemkool."
Het magma verzamelt zich
vlak onder de oppervlakte (en
kele kilometers tot enkele
tientallen kilometers diepte)
in een ondiep reservoir en
koelt langzaam af. Daarbij ko
men gassen vrij, waarop druk
komt te staan. De uitbarsting,
wanneer de kurk van de fles
schiet, volgt zodra de span
ning van het gas te hoog is op
gelopen. Dat is de afgelopen
weken in Japan en op de Filip
pijnen gebeurd.
Veel minder gevaarlijk zijn de
vulkanen die midden op een
aardplaat staan. Van explosie
gevaar- is bijna geen sprake,
veelal worden ze gekenmerkt
door een lavastroom. Dit type
vulkanen ontstaat boven een -
opnieuw op grote diepte gele
gen - hete magmabron. Dit
magma prikt als het ware door
de bovenliggende lagen heen.
De Etna op Sicilië is een voor
beeld van een dergelijke vul
kaan, net als de vulkanen van
Hawaii. Deze laatste bergen
tonen door hun ligging (één
lijn) ook nog eens de beweging-
van de aardplaat: de hete
magmabron diep in de aarde
verplaatst zich niet, maar door
de verschuiving van de plaat
moet het gesteente telkens
een andere opening vinden.
Omdat de plaat naar het
noordwesten opschuift bevin
den zich de jongste, nog
werkende vulkanen, in het
zuiden van de archipel.
De IJslandse vulkanen zijn
voorbeelden van het derde ty
pe: de vulkanen die"ontstaan
op de plaatsen waar de platen
uit elkaar schuiven. Deze vul
kanen vinden we vooral op de
zeebodem. IJsland is een uit
zondering: het ligt precies bo
ven de mid-oceanische rug,
waardoor het eiland en de vul
kanen boven water uitsteken.
Dit type vulkanen kan gevaar
lijk zijn: in 1973 werd een IJs-
lands dorp nog door een vul
kaanuitbarsting verwoest.
Niet alle uitbarstingen zijn zo
gevaarlijk als die van de Un-
zen op het einde van de 18e
eeuw, waarbij 15.000 mensen
omkwamen. Of de bekende
Krakatau-uitbarsting van
1883, met 36.000 doden.
Ook in deze eeuw was het
raak. De Filippijnse Taai-vul
kaan ontplofte in 1911 (1300
doden) en nog eens in 1965 (200
doden). In november 1985
kwamen 23.000 Colombianen
om bij de uitbarsting van de
Nevado del Ruiz. Om de ha
verklap rommelt het in Japan,
op de Filippijnen en in Indone
sië. Deze landen liggen als op
een vuurgordel, die elk mo
ment kan ontploffen.
Zondag bijvoorbeeld, onder
brak de Pinatubo plotseling
een zes eeuwen durende slaap.
Aan de andere kant zijn er ook
vulkanen die 100 miljoen jaar
geleden voor het laatst actief
waren.
Duizenden mensen kunnen
nog steeds slachtoffer worden:
zoals de 1500 inwoners van Ka
meroen die in hun slaap ver
rast werden door vulkaangas
(vrijwel zeker C02) dat hen in
1986 in hun slaap overviel. Of
de meeste van de 37 Japanse
wetenschappers en journalis
ten die - volgens nog onbeves
tigde berichten - vorige week
ook door het gas van de Unzen
om het leven kwamen.
De Vries was tegen. Volgens hem
wil er straks niemand meer
werken tegen een verlaagd mini
mumloon. Bovendien zouden al
lerlei mensen daardoor onder
het sociaal minimum terechtko
men, vooral alleenverdieners.
Die zouden weer met sociale toe
slagen geholpen moeten wor
den. Te ingewikkeld. Bovendien
zijn talloze uitkeringen aan het
minimumloon gekoppeld. Die
zouden dus ook omlaag gaan.
Met alle gevolgen van dien.
Van onze parlementaire
redacteur Carel Goseling
Oud-minister De Koning (so
ciale zaken) probeerde drie
maal het wettelijk minimum
loon te verlagen. Evenzovele
malen stuitte hij op verzet in de
Tweede Kamer, onder meer
door de afwijzende houding van
de CDA-fractie. Een fractie die
toen onder leiding stond van
ene Bert de Vries. De man die nu
op Sociale Zaken de scepter
zwaait.
Afgelopen week kwam het kabi
net met een lijvige nota waarin
opnieuw een verlaging van het
wettelijk minimumloon centaal
stond. Een reactie op een advies
van de Wetenschappelijke Raad
voor het Regeringsbeleid WRR)
met als titel 'Een werkend per
spectief.
Volgens de WRR kan het wette
lijk minimumloon met 30 pro
cent omlaag. De hoogte is nu
nog afgestemd op de alleenver
diener, iemand die er een heel
gezin van moet onderhouden.
Omdat er steeds minder alleen
verdieners zijn, kan het loon ver
laagd worden tot het behoeften-
niveau van de alleenstaande. En
dat ligt 30 procent lager.
Met een lager minimumloon
zouden banen waarvoor weinig
kwalificaties nodig zijn, goedko
per worden. Dat zou leiden tot
extra werkgelegenheid en een
daling van de werkloosheid.
niet bereid 'zijn' minister op So
ciale Zaken te laten vallen.
Daarmee was de discussie ech
ter allerminst afgelopen. Tussen
het moment dat het kabinet de
besluitvorming afrondde, nu an
derhalve week geleden, en het
uitkomen van het stuk van De
Vries, eind vorige week, vond le
vendig overleg plaats. Tussen af
zonderlijke collega's en De
Vries, maar ook in groepjes be
windslieden.
Stukken gingen over en weer.
Tekstsuggesties, nieuwe formu
leringen. Uiteindelijk werd het
een vaag stuk. De nadelen van
een verlaging van het minimum
loon 'lijken' groter dan de voor
delen. Talrijke zaken worden na
der onderzocht „zodat een meer
definitief standpunt op grond
van meer kennis mogelijk
wordt." Wanneer dat standpunt
bepaald zou moeten worden,
blijft volstrekt duister.
Nu zijn er in het kabinet mensen
die het met deze gang van zaken
niet eens zijn. Vice-premier en
PvdA-voorman Kok bijvoor
beeld. Hij stuurde dan ook enke
le uren nadat het stuk van De
Vries geopenbaard was, zijn
mensen op pad om het beeld bij
te kleuren. Eenieder die er open
voor stond werd te verstaan ge
geven dat het kabinet helemaal
niet besloten had om niet te tor-
neh aan het minimumloon.
Besluit
Sterker nog, er was wel degelijk
een besluit genomen. Deze zo
mer zou het wettelijk minimum
loon verlaagd worden voor jon
geren: vanaf degenen die dit jaar
18 jaar zijn geworden. Zo zou de
groep elk jaar groter worden en
over een jaar of 40 iedereen om
vatten.
Een dergelijk 'besluit' is nergens
in de stukken terug te vinden.
Natuurlijk, er wordt wel over ge-,
rept. maar dan vooral in negatie
ve zin. Er zouden gedurende heel
lange tijd twee systemen van mi
nimumloon bestaan. Met zeker
veel ongelijke behandeling, ook
in de sociale uitkeringen die aan
het minimumloon zijn gekop
peld.
De oplossing zou bovendien
uniek zijn in Europa, terwijl de
EG juist naar elkaar moet
groeien nu de grenzen begin 1993
wegvallen. En dat allemaal op
basis van het jaar waarin men
toevallig is geboren. Mocht
zulks juridisch niet houdbaar
blijken (op basis van Europese-
en andere verdragen), dan zijn
de gevolgen niet te overzien. Een
lawine van procedures, nood
wetgeving en kosten.
Geen besparing
En dan is er nog het commen
taar van het Centraal Planbu
reau. Daar wordt voorspeld dat
een verlaging van het minimum
loon voor jongeren ertoe leidt
dat zij weliswaar betere arbeids
kansen krijgen, maar zij worden
voor werkgevers tegelijk goed
koper dan ouderen met een mi
nimumloon. „Vervanging van
ouderen door jongeren zal even
wel geen besparing op uitkerin-
De bewindsman betwijfelt ver
der of alle voor de verlaging van
het minimumloon voorspelde
nieuwe banen (135.000 in een
jaar of vijf, volgens het Centraal
Planbureau) er wel komen. Nu
zijn er immers genoeg van deze
banen voorhanden, kijk maar
naar de circa 100.000 vacatures,
maar memand stapt erin. Ook
niet de uitkeringstrekkers.
De Vries' argumenten wonnen
het in de ministerraad. Ook al
dachten anderen, zoals de minis
ters Kok, Andriessen en Ritzen,
er anders over, Lubbers bleek
Wim Kok, Ruud Lubbers en Bert de Vries vergaderen (Foto Ed Oudenaarden)
AMSTERDAM - Een Nederlandse straatwerker bekijkt enkele
to's van straatkinderen in Rio de Janeiro, (foto ANP)
