Gandhi laatste telg Nehru-dynastie
PZC
Pressie VS en oprukkende
rebellen verjagen Mengistu
Amerika
Gezondheidszorg
Italië speeltuin
van de politici
Britse regering wil
pitbulls verbieden
opinie en achtergrond
Overleven Congrespartij India zonder bindende factor onzeker
WOENSDAG 22 MEI 1991
De greep van de Nehru-
dynastie op de macht in In
dia is voorbij. De familie, die de
laatste tijd door drama is ach
tervolgd. leverde via de Con
grespartij premiers die 38 van
de 44 jaar dat India onafhanke
lijk is, het land bestuurden.
De draad die de familie aan het
hoogste ambt verbond in de
grootste democratie ter wereld
knapte dinsdag toen Rajiv
Gandhi de dood vond bij een bo
montploffing in de zuidelijke
staat Tamil Nadu.
Menigeen betwijfelt of de Con
grespartij kan overleven zonder
de scepter in handen van een Jid
van de Nehru-dynastie, en houdt
er ernstig rekening mee dat de
partij in stukken uiteenvalt nu
Rajiv Gandhi er niet meer is.
Alleen Gandhi's zoon Rahul, die
af en toe campagnebijeenkom
sten bezocht, zou de politieke rol
van de familie kunnen overne
men. Maar hij is nog maar 17.
De dynastie heeft vaak te maken
gehad met controverses. Rajiv's
moeder Indira Gandhi, de doch
ter van Jawaharlal Nehru, die
premier was van de onafhanke
lijkheid in 1947 tot zijn dood in
1964. kondigde in 1975 de staat
van beleg af die haar haast dicta
toriale bevoegdheden gaf.
Toen ze twee jaar later verkie
zingen uitschreef, werd de Con
grespartij voor het eerst sinds de
onafhankelijkheid uit de macht
gestemd. Ze verloor haar eigen
zetel in het parlement.
Rajiv Gandhi leidde de Congres
partij in november 1989 naar de
nederlaag in een sfeer van be
schuldigingen van corruptie en
onbekwaamheid. Maar de
dynastie bleef meer dan 40 jaar
lang een beslissende factor in de
Indiase politiek.
Campagne
Rajiv Gandhi met zijn moeder en voorgangster als leider van de Congrespartij. Indira Gandhi werd in 1984 door extremistische Sikhs vermoord {foto AP)
Rajiv was intensief campagne
aan het voeren om de macht te
heroveren toen hij gedood werd.
Opiniepeilingen gaven aan dat
de Congrespartij na het stem
men op zondag de grootste par
tij zou zijn, zonder dat ze een par
lementaire meerderheid zou be
halen.
Rajiv was de niet-politieke
Gandhi, die gelukkig was als pi
loot tot zijn jongere broer Sanjay
de dood vond bij een ongeluk
met zijn kleine vliegtuig toen hij
er capriolen mee uithaalde bo
ven New Delhi.
Zijn moeder, de toenmalige pre
mier Indira Gandhi, drong er bij
Rajiv op aan de prominente rol
77* en paar dagen geleden
Ui keerde ik terug van een reis
je door de Verenigde Staten. Ik
was er al eens eerder geweest, in
dit enorm grote land, dat door
sommigen als het land van de
onbegrensde mogelijkheden en
door anderen als een „aircondi
tioned nightmarewordt be
schouwd. Twee jaar geleden
bleef mijn reisdoel beperkt tot
Boston en Cape Cod. Ik herinner
me nog de groeiende ongerust
heid waarmee ik het gesprek
aanhoorde dat twee Amerika
nen naast mij in het vliegtuig
voerden. De een. een zwaarlijvi
ge man van middelbare leeftijd,
somde alle veiligheidsmaatrege-
len op die hij tegen inbrekers
had getroffen: met behulp van
dubbele sloten, grendels, die-
venklauwen, schrikdraad en
een waakhond had hij zijn huis
in een vesting veranderd. Zijn
vrouwelijke gesprekspartner
gooide er nog een schepje boven
op: nadat er bij de buren was in
gebroken, had. haar man een
machinepistool gekocht, dat nu
grijpklaar onder hun bed lag.
Als ik het al niet wist, dan maak
ten hun ivoor den mij wel duide
lijk dat Amerikanen zich door
grote gevaren omringd voelden.
Gerrit Jan Zwier
Toen ze hoorden dal ik op weg
was naar Boston, voorzagen ze
me onmiddellijk van een hand
vol praktische tips. Ik moest me
onder geen beding in de zwarte
wijken in het zuidelijke stads
deel ivagen. De Italiaanse en
Chinese buurt kon ik ook beter
links laten liggen. Verder was
het bijzonder onverstandig je 's
avonds te voet in de stad te wa
gen. want dan verliet het schuim
der natie zijn hol en heerste in de
duistere straten de wet van de
jungle.
Dit keer was ik onderweg naar
een oude studievriend, die mij
had gevraagd om samen met
hem een reis door het zuiden van
de Verenigde Staten te maken.
Dick T. woonde al negen jaar in
dit land; hij was er gepromo
veerd op een studie over het Ier
se platteland, en doceerde nu
aan de Universiteit van Indiana.
Zijn colleges gingen niet over
Ierland en evenmin over gehei
me genootschappen, heksen en
aiidere boeiende onderwerpen
die lot de handbagage van de
antropoloog behoren, maar
over misdaad en rechtspraak.
Zijn studenten bleken grote be
langstelling te hebben voor de
gruweldaden die in de annalen
van Sanjay over te nemen in de
Congrespartij die India naai' de
onafhankelijkheid leidde en
sindsdien de belangrijkste poli
tieke groepering gebleven is.
Rajiv nam het ambt van premier
over enkele uren nadat Indira in
oktober 1984 vermoord was door
sikh-lijfwachten. Ze brachten
haar om uit wraak vier maanden
nadat ze het leger opdracht had
gegeven gewapenderhand op te
treden tegen de Gouden Tempel
van Amritsar, de heiligste plaats
voor de sikhs die door separatis
tische sikhs gebruikt werd als
hoofdkwartier.
Ongeveer 1000 mensen, van wie
veel pelgrims, werden gedood en
enkele van de heiligste plekken
in het grote complex werden
zwaar beschadigd.
van de geschiedenis staan opge
tekend en voor de psychologie
van moordenaars.
Toen de man uit Philadelphia,
die op de lieenvlucht mijn buur
man was, hoorde dat ik naar het
„oude zuiden!' zou gaan,
waarschuwde hij me meteen
voor het gevaarlijke New Or-
learis. Bepaalde delen van de
stad waren ook overdag in han
den van rovers en andere straat
schenders. Blijf tussen de men
sen, ried hij mij aan, en dwaal 's
avonds nooit alleen door de
stralen van deze swingende
stad. Volgens hem behoorde
New Orleans met Washington,
Neiv York, Detroit en Atlanta tot
de gevaarlijkste steden van
Amerika. Dick kon mij dat later
bevestigen: per honderdduizend
inwoners werden er in Washing
ton jaarlijks 84 mensen ver
moord, in New Orleans 61. Voor
de laatste stad komt dat onge
veer 'neer op een moord per dag.
Ik heb hier geen statistische ge
gevens over Amsterdam bij de
hand, maar ik kan mij niet voor
stellen dat onze hoofdstad een zo
hoge gruwelscore haalt.
Levy
Dat het onderwerp misdaad al
weer zo snel kwam bovendrij
ven, had alles te maken met het
oponthoud op Schiphol. Ieder
een zat op zijn plaats, behalve
een zekere meneer Levy. Steeds
weer werd via de intercom aan
deze passagier gevraagd zich in
de cockpit te melden, maar me
neer Levy trad niet naar voren.
Toch was hij de veiligheidscon
trole gepasseerd, had hij zich la
ten inchecken en had hij zijn kof
fer op de transportband ge
plaatst. „Vraagt u. zich nu ook aj
ivat er in die koffer zit?'hoor
de ik opeens naast mij, en zo
raakte ik met mijn buurman in
gesprek. Er ging een zucht van
verlichting door hel vliegtuig
toen de gezagvoerder aankon
digde dat de bagage van de ver
dwenen passagier uit het ruim
zou worden verwijderd.
Later keek menigeen naar een
film ivaarin het bloed herhaal
delijk tegen de muren omhoog
spatte. Het thema komt zo vaak
in Amerikaanse jilms voor dat
hel wel naar iets essentieels in
de Amerikaanse maatschappij
moet verwijzen. Het gaat daar
bij steeds om normale mensen
die ineens veranderen in levens
gevaarlijke seriemoordenaars.
Een schoolmeisje begint haar fa
milie uit, te moorden: een oude
vrouw hakt met een kapmes op
iedereen in die bij haar aan de
deur belt en een saaie kan
toorklerk trekt opeens ver
krachtend en slachtend door het
land.
Eenmaal op Amerikaanse bo
dem, kostte het. me moeite om
niet elke plek te herkennen als
een lokatie uil een misdaadfilm.
De moord op Indira Gandhi leid
de tot anti-sikh-rellen in New
Delhi, waarbij ongeveer 3000
sikhs doodgeslagen en verbrand
werden.
Uitbarstingen
Hier en daar is men bang dat het
tot dezelfde uitbarstingen van
geweld komt na de moord op Ra
jiv, en de politie van New Delhi
en in een aantal aangrenzende
staten is meteen in staat van
verhoogde paraatheid gebracht.
Nehru, een in Groot-Brittannié
gevormde advocaat die de stijl
van een op en top Britse heer
had. schiep de hoofdlijnen van
beleid die nu pas langzaam be
ginnen te veranderen.
Hij legde de nadruk op staats
toezicht op basisindustrieën en
stevige bescherming tegen bui
tenlandse concurrentie ten ein
de een economie te scheppen die
zichzelf bedruipt en tot doel
heeft de levensstandaard van de
massa van de Indiase armen te
verhogen.
Rajiv Gandhi werd geboren op
20 augustus 1944 in Bombay. Hij
kreeg een opleiding aan de ex
clusieve Doon School en stu
deerde enkele jaren aan het Tri
nity College in Cambridge, ove
rigens zonder een graad te beha
len. Verder studeerde hij werk
tuigbouwkunde aan het Impe
rial College in Londen. Tijdens
zijn studiejaren in Groot-Brit-
tannië ontmoette Rajiv zijn Ita
liaanse vrouw, Sonia Maino, de
dochter van een Turijnse indus
trieel. Ze trouwden in 1968 in
New Delhi en kregen twee kinde
ren: een zoon en een dochter.
Van 1971 tot 1981 werkte Rajiv
als piloot bij Indian Airlines.
Al wilde geen van zijn politieke
tegenstanders dat Rajiv Gandhi
vermoord werd, veel van hen
hadden lang gestreden voor een
eind aan de greep op de macht
door de Nehru-dynastie.
Veel ervaren politici verlieten de
Congrespartij, van wie enkelen
hun weg naar de top geblok
keerd zagen door een Gandhi.
Vishwanath Pratap Singh, die
eens Gandhi's minister van fi
nancien en van defensie was,
stapte in 1987 op nadat collega's
een spaak hadden gestoken in
een campagne tegen de alom
aanwezige corruptie.
Pratap vormde een Nationaal
Front van kleine partijen dat
Gandhi bij de laatste verkiezin
gen uit de macht verdreef, voor
namelijk op een programma van
beschuldigingen van corruptie
aan het adres van Gandhi en de
Congrespartij, die Gandhi fel
ontkende.
Pratap verloor vorig jaar de
macht en hij vecht nu om die te
rug te krijgen. Hij verloor een
deel van zijn partij, maar wist
een alliantie te smeden met de
twee belangrijkste communisti
sche partijen van India.
Allebei wilden ze een nederlaag-
van de Congrespartij die Gandhi
in verlegenheid zou brengen en
machtige regionale partijbazen
er toe zou brengen hem ten val te
brengen (RTR)
Van onze correspondent
Frans van den Houdt)
Over hei karakter van de gisteren af
getreden en gevluchte president
Mengistu Haile Mariani van Ethiopië is
iedereen het eens: een man van staal, een
meedogenloze onplezierige vent, een sol
daat in hart en nieren en de leider van
een van de meest rigide en brute regimes
in de wereld.
Mengistu werd ook niet gezien als iemand
die vrijwillig de macht zou opgeven, ook
al was de grond onder zijn voeten nog zo
heet. Zowel de bevolking als Westerse di
plomaten reageerden dan ook verrast en
enigszins ongelovig op het nieuws van zijn
vertrek. De Ethiopische leider overleefde
tijdens zijn veertien jaar regeren maar
liefst negen coup-pogingen, wist steeds
weer zijn persoonlijke autoriteit te her
stellen. simpelweg door zijn naaste con
currenten uit de weg te ruimen, en slaag
de er ondanks vele militaire nederlagen
en toenemende onvrede ook in het leger te
vriend te houden.
Waarom nam hij dan toch de wijk naar
Zimbabwe? Dat komt voor een belangrijk
deel door de druk die de Verenigde Staten
de laatste tijd op Mengistu hebben uit-
goefend. De VS, die als bemiddelaar zal
optreden bij de volgende week te begin
nen vredesonderhandelingen, is het blijk
baar met de rebellen eens dat vrede in
Ethiopië niet mogelijk is zolang Mengistu
in het zadel zit. Met geen enkele andere
internationale bondgenoot meer in de
buurt om op terug te vallen, was een
vreedzame door de Amerikanen aange
moedigde aftocht kennelijk toch aantrek
kelijker dan een door rebellen teweegge
brachte bloedige val. Zijn leven-was hem
blijkbaar toch liever dan de macht. Ook al
heeft Mengistu nimmer enig respect'ge
toond voor een mensenleven.
Haile Selassie
Mengistu Haile Mariam kwam in 1977 op
38-jarige leeftijd aan de macht in Ethio
pië. nadat een groep militairen drie jaar
eerder een eind had gemaakt aan het 44-
jarige bewind van keizer Haile Selassie.
Als er één Afrikaans land was dat een re
volutie hard nodig had. dan was het
Ethiopië wel, heette het in internationale
commentaren. Haile Selassie en zijn kei
zerlijke familie hielden er een feodaal sys
teem op na en leefden in ongekende weel-.,
de, terwijl de burgers min of meer als sla
ven werden behandeld en het land verder
wegzakte in armoede. De onvrede binnen
het leger, die incidenteel al naar buiten
was gekomen, leidde tot Mengistu's coup
toen de provincie Wollo in 1973 door
droogte werd getroffen en de regering het
feit geheim wilde houden. Zeker 200 men
sen overleden, terwijl de keizer zich liet fo
tograferen omringd door grote hoeveelhe
den voedsel.
De euforische reacties over de machts
overname verdwenen al snel toen de ware
aard van het nieuwe regime aan het licht
kwam. Mengistu Haile Mariam en het
hoofd van de militaire junta introduceer-
De gevluchte Ethiopische president Mengistu (foto AP)
den een orthodox marxistisch-leninis-
tisch systeem dat vanaf het begin tot aan
het eind korte metten heeft gemaakt met
iedere tegenstander. De eerste slachtof
fers waren honderden leden van de keizer
lijke familie en Ethiopiërs die nauwe ban
den met hen onderhielden. Zij en duizen
den als contra-revolutionairen gedood
verfde burgers werden in koelen bloede
vermoord. Vele burgers en militairen zou
den volgen.
Meedogenloos
Over Mengistu's eigen meedogenloze op
treden doen vele verhalen de ronde. Zo
zou hij. toen een lid van zijn regering de
overheidsterreur ter sprake bracht, een
geweer hebben gepakt, achterover in zijn
stoel hebben geleund en de man zonder
pardon in het hoofd hebben geschoten.
En toen Eritrese rebellen dreigden zijn
vrouw en kinderen te gijzelen, reageerde
hij koeltjes met: ,,Ga je gang. kook ze
maar in olie, wat maakt mij dat nou uit".
Mengistu's val werd ingeluid met het ein
de van de koude oorlog en de val van de
communistische regimes in Oost-Europa.
De Sovjetunie, lange tijd Ethiopiës be
langrijkste bondgenoot, draaide de geld
kraan dicht en zette de leveranties van
militair materieel stop toen het inzag dat
de zich al tientallen jaren voortslepende
burgeroorlogen in de noordelijke provin
cies Eritrea en Tigre niet gewonnen kon
den worden.
Rebellen
Vanaf dat moment ging het bergafwaarts
met het Ethiopische leger, het grootste in
Afrika. Veldslagen werden verloren, stra
tegisch belangrijke steden moesten wor
den opgegeven en drie rebellenlegers ruk
ten verder op in de richting van de hoofd
stad Addis Abeba. Het moreel van de mili
tairen daalde naar een dieptepunt en het
leger zakte langzaam in elkaar.
Tegelijkertijd groeide onder de bevolking
de onvrede over Mengistu's regerende Ar
beiderspartij, over de gedwongen herves
tigingen, het economische beleid, en over
de onmacht van de regering om de armoe
de en de steeds terugkerende droogte en
hongersnood adequaat te lijf te gaan.
De Ethiopische leider heeft nog even ge
probeerd het tij te keren door in de inter
nationale stroom van hervormingen mee
te roeien door economische veranderin
gen aan te kondigen en de bevolking een
meer-partijenstelsel in het vooruitzicht te
stellen, maar het mocht niet baten. Men
gistu moet koste wat kost weg, hebben de
diverse rebellengroeperingen de afgelo
pen weken steeds harder geroepen. Dat
bleek uiteindelijk niet aan dovemansoren
gezegd.
(Van onze correspondent
Eelco van der Linden in Rome)
Driekwart van de patiënten
in de Italiaanse openbare
ziekenhuizen laat zich verzor
gen door familieleden of moet
een beroep doen op zijn mede
patiënten. Bijna de helft neemt
van huis lakens, slopen en be
stek mee. Er is behoefte aan
20.000 man verplegend perso
neel, maar 38.000 gediplomeer
de verplegers en verpleegsters
doen (zinloos) administratief
werk, bedienen slagbomen of
staan achter de bar van het zie
kenhuis. De bareigenaar blijkt
echter manager te zijn en de
portier de rechterhand van de
directeur-geneesheer.
In de Italiaanse gezondheids
zorg is dus iets mis. En zoals al
tijd het geval is in Italië, moet de
schuld worden gezocht bij de po
litici, die.zich hebben genesteld
in elk onderdeel van de gezon-
heidszorg. Dat was niet moeilijk,
omdat het systeem een op maat
gesneden kostuum is voor het
traditionele Italiaanse cliëntè-
le-stelsel.
Ruim 12 jaar geleden werd de
Italiaanse gezondheidszorg ge
nationaliseerd. naar het voor
beeld van de Britse 'National
Health Service'. Ze moest zorg
bieden gebaseerd op 'solidari
teit en afgestemd op de lokale
behoeften'. Een gezondheids
zorg op maat, dicht bij de men
sen, Het Italiaanse grondgebied
werd verdeeld in 673 USL's (Uni-
ta Sanitaria Locale - lokale me
dische eenheden), waaronder
ziekenhuizen, eerste-hulppos-
ten en andere medische voorzie
ningen vallen. Het bestuur van
elk USL werd toevertrouwd aan
een 'parlementje' van lokale po
litici, onder leiding van een pre
sident.
Solidariteit en lokale behoeften
bestaan inderdaad nog steeds,
maar hebben betrekking op de
intense liefde die het dienst
doende personeel van de zieken
huizen heeft voor zijn politieke
beschermheer die in het bestuur
van de USL zit. Dezelfde liefde
heeft die beschermheer voor
veel inwoners uit het USL-ge-
bied, die hij rijkelijk beloond in
de vorm van baantjes of bevor
deringen in het ziekenhuis.
Maar ook heeft hij miljoenen te
vergeven aan leveranciers van
medische apparatuur, schoon
maakbedrijven of hoveniers.
Een goedheiligman? Nee, hij
doet dit alles alleen in ruil voor
steekpenningen, en vooral stem
men, die hem ver, zelfs tot in het
parlement, kunnen brengen. De
USL blijkt dikwijls een spring
plank, vooral voor haar presi
dent, naar een prachtige politie
ke carrière. Alleen de dienstver
lening en dus degenen die het
ongeluk hebben in een bed van
een openbaar ziekenhuis te be
landen, betaalt de rekening.
Voorkeurstemmen
Neem het ziekenhuis Cardarelli
in Napels, een van de grootste
van de stad. Het ontbreekt er
aan alles, maar vooral aan perso
neel, 1300 personen in totaal.
Normaal gesproken worden
voor banen bij de overheid con
coursen uitgeschreven (waarop
duizenden reageren, terwijl al
lang vast staat wie de baan
krijgt), maar in Napels gebeurt
dat zelfs niet. De president van
de USL wacht namelijk al ruim
een jaar op vervroegde parle
mentsverkiezingen. Hij kan zo
veel meer voorkeurstemmen
verzamelen in ruil voor banen.
Die verkiezingen zijn uitgeble
ven en zullen waarschijnlijk pas
volgend jaar plaatsvinden. Er
dus tobt het ziekenhuis voort.
Er is in de Italiaanse ziekenhui
zen een schreeuwend gebrek aart
personeel, maar ook zitten dui
zenden personen op de verkeer
de plaats. Vorige maand kwam
aan het licht dat in het Romein
se Universiteitsziekenhuis Um-
berto acht brancarddragers het
hadden gebracht tot manager.
Zonder opleiding, zonder ooit
aan een concours te hebben
meegedaan, zijn ze daar beland,
Op basis waarvan? Natuurlij^
politieke vriendschappen.
En zo heeft Italië een gezond
heidszorg (jaarlijks kosten: 120
miljard gulden), die alleen maar
dient om het cliëntèle-stelsel m]
stand te houden. Gevolg: cor-j
ruptie, wanbeleid en een dienst
verlening waar de honden geenl
brood van lusten. Talloos zijn de'
'spookziekenhuizen'. die ooit]
zijn gebouwd maar door politie
ke strijd, bureaucratische blun
ders of simpele malversaties niet
kunnen worden afgebouwd eni
bemand.
Sterven op de gang
Ondertussen sterven in de wel in'
bedrijf zijnde ziekenhuizen men-;
sen op een tochtige gang en
wachten anderen uren op een
verpleger of dokter. Het enige
wat de patiënten overblijft om,
een redelijke behandeling te'
krijgen, is het toeschuiven van.
een envelop met inhoud, wat
het zuiden een op de vijf en in het
noorden een op de twintig p
tien ten doet. Anderen zijn e
dwongen zich in een dure privé-
kliniek te laten verzorgen, die'
wordt bestierd door dezelfde
specialist die je nooit op zijn
post in hét openbare ziekenhuis
aantreft.
Dus, zou je zeggen, gooi die poli
tici uit de besturen en een hoop
ellende wordt de wereld uitge-
holpen. Inderdaad is dit het lu
mineuze idee van de liberale mi
nister van gezondheid, De Lo
renzo. Zijn wetsontwerp is al vijf
keer getorpedeerd en even z
veel keren opnieuw voorgesteld
en alles bij elkaar al twee jaar on
derweg in de parlementaire mo
len. Maai' er gloort licht. Voor 151
juni aanstaande moeten de pre
sidenten van de USL's zijn ver
vangen door managers, met mi-;
nimaal 5 jaar ervaring in het be
drijfsleven en in het bezit van
een universitaire titel.
Ziekenhuis ziek
Een revolutie, een aardschok,
wat zal het teweegbrengen? Bij
na 700 presidenten (waarvan 44
procent christen-democraten)
komen op straat te staan. De zie
kenhuizen krijgen een heuse ba
lans, die aan het einde van het,
jaar sluitend moet zijn; dure ma
chines die nu in een kelder staan
te verroesten, zullen echt moe
ten worden gebruikt. Dat is toch
te mal? De politieke klasse heeft
dan ook al haar antwoord gevon
den.
Het oude USL-bestuur wordt na-I
melijk een garantie-comité (ca
deau van de parlementaire poli
tici) dat de algemene lijnen moet
uitstippelen. Ook mag het de
lijst met kandidaten voor de ma
nagerfuncties opstellen. De af-1
gelopen weken zijn die garantie-1
comité's zelf gevormd. Alles is
verlopen volgens de bekende re
gels. De waarde van een USL en
de geldende politiek machtsver
houdingen waren bepalend voor
het toewijzen van de zeven
plaatsen per USL.
In de komende weken zal het be
stuur van de regio de managers
kiezen. De kans dat een echt
'kleurloze' manager zal worden
gekozen, lijkt minimaal, dat is
de belangrijkste garantie die het
comité kan geven. De politici
gaan door de deur naar buiten
en komen via het raam weer bin
nen. En het ziekenhuis I
ziek.
(Van onze correspondent
Cees van Zweeden in Londen
Veertien jaar nadat het eer
ste exemplaar in Engeland
werd ingevoerd, gaat de Britse
regering de pitbull-terriër ver
bieden. De regering zal nog deze
week een wetsontwerp voorbe
reiden. Behalve de pitbull-ter
riër zal ook de Japanse Tosa,
een beest ter grootte van een
ezel, in de ban worden gedaan.
Afgelopen zaterdag werd een
zesjarig meisje in Bradford door
een pitbull-terriër gegrepen en
ernstig verminkt. Het kind was
met enkele vriendinnetjes in een
park aan het spelen toen het
beest zonder aanleiding aanviel.
Vier volwassen mannen hadden
een kwartier nodig om Rifeksa-
na Khan uit de kaken van het
beest te bevrijden. Het kind, dat
maandag nog steeds op de inten
sive care lag, had gebroken rib
ben, een doorboorde long, een
gebroken neus, gebroken tan
den en 25 diepe wonden op haar
rug.
Minister Baker van binnenland
se zaken weigerde kort tevoren
nog een verbod op het bezit van
de beesten te overwegen. Maai
de golf van verontwaardiging
die door het land sloeg, bracht
hem snel op andere gedachten.
Het grote probleem bij elk ver
bod is dat het voor de rechter on
mogelijk is om vast te stellen of
een bepaalde hond een pitbull-
terriër is. De vechthond is een
kruising van de Staffordshire
bull-terriër. de Engelse bull-ter-
riër en de Engelse mastiff. Hij
vormt geen ras.
De Britse regering zou dit pro
bleem willen omzeilen door de
bewijsplicht bij de eigenaren te
leggen. De wet zal waarschijnlijk
alle honden verbieden die 'be
kend staan als Amerikaanse pit
bull-terriërs' of 'lijken op Ameri
kaanse pitbull-terriërs'. Eigena
ren van verdachte honden moe
ten vervolgens bewijzen dat hun
hond niet in een van deze cate
gorieën valt.
Japanse Tosa
Het verbod op het bezit van de
hond kan betekenen dat 10.000
pitbull-terriers vernietigd moe-:
ten worden. Van de Japanse To
sa, een nog gevaarlijker beest,
zou pas een exemplaar in het
land zijn. Daarnaast zal de in
voer van deze vechthonden als
mede het fokken ervan verbo
den worden.
De regering beslist deze week
ook over eventuele maatregelen
tegen andere gevaarlijke hon
den, zoals rottweilers. Eigenaren
van deze beesten zouden ver-,
plicht kunnen worden ze te muil
korven.
