Voorwaarts trekt opgaande lijn door
PZC sP°rt
Bowlers rekenen op een
krachtige eindsprint
•iet Lossie (50) reist met
(tieten stad en land af
Jeugdbiljarters
strijden om de
titel in het libre
j [ampioenschappen
loor driebanders
1 de laatste fase
seise volleyballers mikken op een hoge klassering
VRIJDAG 15 FEBRUARI 1991 z C
Houtenkwartier in Hulst
oe (EL - Met de beslissende fase
de competitie in het voor
echt kan het seizoen voor de
jeyballers van Voorwaarts
niét meer kapot. De Axelse
jl gg behoort al jaren tot een
ioorlijke promotieklasser,
,Q yooral tegen gerenommeer-
leams tot goede prestaties in
f jl is. In het verleden wissel-
ïoorvvaarts goede prestaties
der meer dan eens af met vol
den onverwachte nederla-
i. Met die slechte traditie
Ut, jide ploeg dit jaar te hebben
erekend. Voorwaarts mikt
een hoge klassering in de
'ij spctitie en zint op een ver
eng in het bekerstrijd,
a (is nauwelijks een jaar gele-
e] jdat Voorwaarts op zijn am-
ai jés werd teruggefloten. De
jlaars verkeerden vorig sei-
zelfs geruime tijd in de on
to iste regionen, maar lieten er
je tweede helft van de compe-
ie geen twijfel over bestaan
sdie klassering onder de maat
Met een indrukwekkende
eindsprint werkte de formatie
van trainer/speler Wilfried Roe-
landt zich op naar de zesde
plaats.
Het heeft er alle schijn van dat
Voorwaarts dit seizoen de lijn
van constant goede prestaties
heeft doorgetrokken. Op 17 no
vember leed de ploeg de laatste
nederlaag. Dynamo'70, de onbe
twiste leider in de promotieklas,
was met 3-1 te sterk. Daarna ech
ter liet Voorwaarts zich nauwe
lijks meer verrassen. Slechts het
tweede team van De Sterre,
staartploeg in de promotieklas,
snoepte onverwacht een puntje
van de Axelaars af.
Kleine erfenis
Dat is volgens Han de Vlieger,
sinds eind vorig seizoen coach,
nog een kleine erfenis uit het ver
leden. „We spelen tegen goede
ploegen altijd beter dan tegen
mindere ploegen." De Vlieger
(35)kwam vier jaar geleden bij
Voorwaarts, nadat hij daarvr bij
Verdegem had gespeeld. „Ik ben
in 1987 naar Axel verhuisd. Ik
wou eigenlijk een beetje gaan af
bouwen en ben daarom mee
gaan trainen. Zo ben ik erin ge
rold."
Je hebt daarna nog tot vorig
jaar meegespeeld. Ben je op ver
zoek van de groep gaan coa
chen?
Han de Vlieger: „Nee, met dat
verzoek is niet speciaal iemand
gekomen. Dat is meer zo ge
roeid. Ik was wat aan de oude
kant en ik had last van mijn
knie. Een chronische slijmbeurs
ontsteking, maar ik vond het
niet nodig om daar nog wat aan
te laten doen. Ik was tenslotte
geen sterspeler, ze hadden mij
dus niet direct nodig. Ik was ook
niet bij Voorwaarts gekomen om
nog een keer voluit te gaan. Wil
fried was trainer, speler en aan
voerder. Dat vond hij nogal
druk. We hadden een speler of
negen en de wissels kwamen er
niet zo uit. Dat bracht wat on
rust. Omdat ik steeds meer wis
selspeler was, hebben we het aan
het eind van vorig seizoen gepro
beerd met mij als coach."
Hoe keek jij daar zelf tegenaan?
Je stond niet gelijk te springen
om er aan te beginnen?
Han de Vlieger: „Ik zag dat abso
luut zitten. Ik vond het leuk. De
echte ambitie om te'spelen had
ik toch al niet meer. Toen ik hier
kwam, viel het me op dat het een
ontzettend gezellige vereniging
was. Ik ben twee jaar geleden
ook secretaris geworden. Ik vind
het helemaal niet vervelend om
niet mee te doen. Maar ik wilde
eigenlijk bij de ploeg niet weg."
Maar het is vast niet gemakke
lijk om mannen te coachen met
wie je zelf tot voor kort samen
Han de Vlieger: „Nee, dat valt
niet altijd mee. Het is een ontzet
tende praatgroep. Je hebt ver
schillende types. De één is ge
voelig, de ander nogal driftig en
een derde wil nog wel eens op de
mannen inpraten. Dat is na de
wedstrijd weer over, maar het
beïnvloedt hun spel. Het gaat al
lemaal in een vriendschappelij
ke sfeer. Ik houd er ook niet van
om heel bazig boven een groep te
staan."
Toch is er onmiskenbaar sprake
van een heel opmerkelijke reeks
resultaten. Heb jij daar een ver
klaring voor?
Han de Vlieger; „Je moet dat
succes niet allemaal in mijn
schoenen schuiven, hoor. Ik ben
zelf nogal tamelijk rustig, zeker
buiten het veld. Dat konden ze
gebruiken. Daardoor is Wilfried
beter gaan functioneren en daar
door weer heel de ploeg. Het is
meer een wisselwerking. Er is nu
meer rust in de ploeg en ze willen
allemaal winnen. Ik train zelf
nog mee en na de training belt
Wilfried altijd even op om de ba
sisopstelling voor 's zaterdags
door te spreken. Hij houdt dus
de verantwoording voor het
technisch/taktische gedeelte."
Waar mikken jullie nu op?
Han de Vlieger: ,,Er is veel ambi
tie om te winnen. We mikken op
een zo hoog mogelijke klasse
ring in de competitie. We willen
in elk geval derde worden. Daar
naast willen we in de beker ver
komen. We willen graag de finale
halen. Ik zeg niet dat dat moge
lijk is. maar we dagen iedere
ploeg uit."
Ijarttoernooien BFTS
HULST - In het activiteiten-
centrum 't Houtenkwartier
in Hulst wordt morgen (za
terdag) en zondag het
Zeeuws kampioenschap bil
jarten libre voor jeugdspe
lers gehouden. De Jeugd Bil
jartclub Hulst (JBH) is gast
heer voor de zes finalisten
uit de districten Zeeuwsch-
Vlaanderen en Walcheren
de Bevelanden.
Voor jeugdconsul Willy
Brand uit Hulst, die JBH
zo'n vijftien jaar geleden
overnam van Frank de Rijk
(na eersteen aantal jaren als
jeugdleider bij de club te
hebben meegelopen), is dit
Zeeuws kampioenschap een
routineklus. Brand (54), tim
merman. vader van William
en pleegvader van Jean-
Paul en Enky de Bruin, is
met echtgenote Carla al ja
ren lokaalhouder van de
Hulster jeugdbiljartclub. Hij
heeft er dan ook een schitte
rende staat van dienst opzit
ten: districtskampioen
schappen, gewestelijke fina
les, invitatietoernooien. al
eerder Zeeuwse kampioen
schappen en clubdagen op
donderdag, zaterdag en zon
dag zijn allemaal in het Hou
tenkwartier 'gepasseerd'.
Willy Brand maak je niks
meer wijs.
Die grote ervaring op het ter
rein van de jeugdbegeleiding
lag ook aan de basis van de
aanstelling tot jeugdconsul.
Toen Hans Toet die functie
neerlegde deed het districts-
bestuur niet tevergeefs een
beroep op Brand om die por
tefeuille over te nemen.
Maar aan het eind van dit
seizoen stopt Willy Brand
daar toch mee. „Het wordt
me allemaal toch iets te
veel", geeft hij als reden voor
het terugtreden. Maar na
enig aandringen blijkt dat
ook een bepaalde mate van
teleurstelling heeft meege
speeld in die beslissing.
Verwijten
Willy Brand zegt met name
nooit erg gelukkig te zijn ge
weest met de steun vanuit
het districtsbestuur, „Na
mijn aanstelling als jeugd
consul heeft men mogelijk
gedacht: we hebben er weer
één. Brand zoekt het verder
zelf wel uit". Hij verwijt het
districtsbestuur ook inzake
jeugdbiljarten geen visie te
hebben ontwikkeld. De on
dersteuning bleef beperkt
tot het betalen van de kos
ten voor bondstoernooien en
een bekerpakket. Verder
moest Willy Brand het inder
daad zelf maar bekijken.
Niet direct een stimulans.
Schenen
Brand trapt bij zijn afscheid
bewust ook tegen de sche
nen van lokaalhouders en se
nioren-biljarters. In zijn po
gingen om horeca-mensen
door de opvang van jeugd
spelers een sociale functie
aan te praten slaagde hij
niet. Sinds de komst van
Brand is er niet één jeugd
vereniging in het district bij
gekomen. De scheidende
consul ziet dat overigens
niet als een eigen falen: „Een
aantal clubs zegde wel toe
met jeugd te willen of zullen
beginnen. Het is altijd bij be
loftes gebleven", weet hij.
Naast die hele of halve toe
zeggingen waren er boven
dien nog onprettiger reac
ties en maakte de consul
mee dat hij ergens bijna bui
ten werd geschopt. Ook dat
motiveerde, begrijpelijk,
niet direct.
Een groot deel van de senio
ren in het district blijkt ver
der weinig over te hebben
voor de jeugd. „Kwaliteit en
kwantiteit van jeugdbiljar
ten staan of valt met de inzet
van de mensen in de clubs.
Iedere vereniging zou één of
meer mensen moeten heb
ben die de jeugd de beginse
len bij willen brengen en
daarna verder willen bege
leiden. En vertel me nou niet
dat niemand daar tijd voor
heeft. Het is eerder een zaak
van niet willen", doet een te
leurgestelde jeugdconsul
dat aspect af.
Eigen club
Hij heeft het vijfjaren aange
zien. Er heel veel voor ge
daan om de jeugdbiljart-
sport uit het slop te halen. In
eigen omgeving is Willy
Brand daar in geslaagd, el
ders in het district lukte het
niet. En dat is hem tenslotte
'teveel geworden'. Willy
Brand trekt zich terug in zijn
eigen club. Waar 23 jeugdbil
jarters één avond en twee
middagen onderdak kun
nen.
Voor het Zeeuws kampioen
schap dit weekeinde heeft
het JBH-bestuur (Willy en
Carla Brand, Robert van
Gaever. Ankie de Kraker,
Walter Mortier en Adrie Pi-
cavet) het toernooi 'op pa
pier gezet', de arbitrage (ei
gen leden) aangesteld en de
overige taken verdeeld.
Een routineklus. Een test
ook voor het nationale kam
pioenschap, dat JBH bij het
twintigjarig bestaan in 1992
toegewezen hoopt te krijgen.
Voor de Hulster biljartclub
zou dat een absoluut hoogte
punt in het bestaan beteke
nen.
Willy Brand beseft echter
dat dan ook die ene wens van
de vereniging ingelost moet
worden: „We willen in het
Houtenkwartier van de bo
venverdieping. waar we nu
zitten, verhuizen naar de be
gane grond. We moeten op
de houten vloer steeds de bil
jarts stellen. Jammer omdat
we verder over een schitte
rende accommodatie be
schikken", aldus Brand.
Hij hoopt dat de diverse be
sprekingen die hierover met
wethouder Van de Voorde
van de gemeente Hulst zijn
gevoerd, binnenkort positief
afgesloten kunnen worden.
„Op dit moment zit het bij de
gemeente in de fase van 'be
kijken"', weet hij ook.
Deelnemers
Alexander Paelinck uit Sint
Jansteen is de 'kopman' van
JBH in dit Zeeuws kam
pioenschap. De 16-jarige Ma
vo-scholier, die inmiddels al
twee (districts)titels op zijn
naam heeft en die via een
schoolproject vijf jaar gele
den met biljarten begon, ver
wacht dat dit handicaptoer-
nooi met 4e, 5e en 6e-klassers
'een moeilijk toernooi'
wordt. In zijn eerste Zeeuwse
titeltoernooi denkt Paelinck
dat de vorm van de dag wel
eens beslissend zou kunnen
zijn.
Paelinck, die naar 60 caram
boles moet. krijgt in de titel
strijd tegenstand van de
clubleden Daniël Houwer (40
car.) en Menno Kayser (30).
Walcheren de Bevelanden
zet Marco Verhulst (30), Jos-
lin Barten (40) en Kees
Snoep in. Snoep, onlangs
nog tweede in de nationale
eindstrijd vierde klas libre in
Warmenhuizen is in Hulst
torenhoog favoriet.
Het Zeeuws kampioenschap
in het Houtenkwartier be
gint op beide wedstrijdda
gen om 10.00 uur. De huldi
ging van de Zeeuwse kam
pioen wordt zondagmiddag
omstreeks 15.00 uur ver
wacht.
[RNEUZEN - De Biljartfede-
id, de Terneuzen Stad (BFTS),
ïl organisatie die de onderlinge
Mi mpioenschappen regelt, is na
'ffi litelstrijd in de tweede klas-
al driebanden aan de laatste fa-
tel |oe van de kampioenschap-
Sa j driebanden. Inmiddels
OU «dl er gespeeld in de eerste
is, In totaal strijden twaalf
00 a van de diverse Terneuzen-
biljartclubs om de hoogste
W i.
de tweede klasse driebanden
igde winst naar Ad Buit. De
•O scordia-speler kwam tot een
addelde van 0.357, wat niet
■reikend was voor promotie.
promotie was er wel voor
;s Wissel en Arend Snel, bei-
avan 't Keldertje.
11 issel, die samen-met Van Bree
i'e ide hoogste serie (5) op zijn
]a, ld schreef, veroverde het zil-
ren liet een gemiddelde van
BI noteren. Dat betekende
j (hts een honderste punt meer
(en
T
dan clubgenoot Arend Snel, die
ondanks dat gemiddelde in de
eindstand slechts in aanmer
king kwam voor de tiende
plaats.
Eindstand tweede klas driebanden:
1 A. Buit (Concordia), gemiddelde
0.357, hoogste serie 4; C. Wissel Ct
Keldertje) 0.431-5; 3 W. van Bree
(Bierwinkeltje) 0.335-5, 4 L. de Oude
(Concordia) 0.339-3; 5 D. Kuup (Con
cordia) 0.291-3; 6 J. Sanderse (KOT)
0.333-3; 7 L. Breepoel (Du Commerce)
0.268-3; 8 R. Kint (KOT) 0.258-4; 9 C.
van Eek (BW) 0.240-3; 10 A. Snel Ct
Keldertje) 0.430-4.
Eindstand vierde klas libre: 1 K. van
Belzen ((bierwinkeltje) 1.69-12; 2 A.
Buit (Concordia) 1.84-9 (gepromo
veerd); 3 D. Roffel (Du Commerce)
1.73-9 (gepromoveerd); 4 W. van de
Bree (Bierwinkeltje) 1.46-6; 5 J. de
Vries (Bierwinkeltje) 1.78-14 (gepro
moveerd); 6 W. Nieuwelink (KOT)
1.42-11; 7 M. van der Linde (Du Com
merce) 1.38-9; 8 L. Breepoel (Du Com-
merge) 1.35-12; 9 D. Kuup (Concor
dia) 1.34-10; 10 J. Peeman (DOW)
1.28-10.
Han de Vlieger: „We spelen onze beste wedstrijden altijd tegen sterke tegenstanders" foto Gamïle Schelstraete)
Vlaanderen-team wil degradatie ontlopen
SAS VAN GENT - Boven het
Willy Brand houdt het aan het eind van dit seizoen gezien
als jeugdconsul foto Camile Schelstraete)
'iLossie tijdens een training in de overdekte hal (foto Camile Schelstraete)
eerste bowlingteam van De
Vlaanderen in Sas van Gent sta
pelen zich donkere wolken op.
Met nog drie wedstrijden te
gaan bezetten de Zeeuws-Vla
mingen de weinig benijdens
waardige laatste plaats. Na een
tweejarig verblijf in de tweede
klasse van de nationale league
is de kans op degradatie voor de
hoofdmacht van de Sasse kege
laars ook levensgroot aanwe
zig. Team-captain Johan de
Leux wil daar echter nog niets
van weten. Want de 52-jarige
Sassenaar rekent nog, net zoals
vorig jaar, op een krachtige
eindsprint van zijn team. Zodat
alsnog het tweedeklasserschap
behouden blijft.
Johan e Leux: „Met nog drie
Wedstrijden te gaan is onze ach
terstand op Kranendonk nog
geen vier punten. Dus is er nog
van alles mogelijk. Ook vorig
jaar dacht iedereen dat we het
niet zouden halen. Maar ook
toen lukte het ons in de laatste
wedstrijden zoveel punten te
vergaren dat we zelfs nog als der
de van onderen eindigden. En
ook nu zijn we niet echt minder
dan de meesten van onze tegen
standers. Maar het lijkt soms
wel of er een zekere druk op het
team ligt. Het idee dat we ons
waar moeten maken, neemt ons
te veel in beslag, waardoor we
niet ons normale spel kunnen
spelen. Misschien klinkt het
raar, maar het is best mogelijk
dat als iedereen zich bij de de
gradatie heeft neergelegd, we
beter gaan spelen."
„Bovendien", vervolgt Johan de
Leux, „hebben we dit seizoen
nog niet één wedstrijd met ons
•sterkste team kunnen spelen.
Door werk en blessures waren
we bijna iedere wedstrijd ge
noodzaakt om met enkele reser
ves uit te komen. Zo hebben we
ook een groot aantal wedstrij
den onze sterkste man. Frans
Roeb, wegens een blessure moe
ten missen. Die is er nu weer bij
en is aardig aan het terugkomen.
Aan zo'n speler trekken anderen
zich op. Daarom geloof ik er hei
lig in dat we het nog kunnen red
den."
Oorzaken
Voor de matitge resultaten zijn
nog wel meer oorzaken aan te
wijzen. Johan de Leux: „Het zo
genaamde 'opruimen' is bij ons
ook nog steeds geen honderd
procent. We missen nog te ge
makkelijk aparte kegels. En het
zijn net die kegels die dikwijls
een wedstrijd beslissen. Dat is
eveneens het geval met de na-
beurt. Start je die tiende beurt
Johan de Leux rekent er op dat het eerste team zich nog in veilig
heid zal spelen foto Camile Schelstraete)
met een strike (alle kegels om in
de eerste worp), dan mag je nog
twee maal werpen. Dus zijn er
nogal wat extra puntjes te ver
dienen. Ook op dat onderdeel la
ten we het nog te dikwijls afwe
ten. Dat weten ook onze tegen
standers."
Die tekortkomingen zijn vol
gens de Sasse team-captain te
rug te voeren naai* de trainings
faciliteiten waarover zijn team
beschikt. „We krijgen erg veel
medewerking van de beheerder
van het Vlaanderen-complex.
Maar de banen zijn nu eenmaal
niet zo geschikt om op te trai
nen. In de tweede klasse dien je
minstens over tien nationaal
goedgekeurde banen te beschik
ken wil je voor een thuiswed
strijd in aanmerking komen. Die
banen verkeren in optimale con
ditie, zijn gladder en daardoor
sneller. Door onze tegenstan
ders wordt daar wél regelmatig
op getraind, dus die hebben
geen aanpassingsproblemen zo
als wij."
Maar ook in de toekomst moe
ten de Sassenaren er op rekenen
dat ze hun wedstrijden altijd op
vreemd terrein zullen moeten
spelen. Want al zou men toe
stemming krijgen om op een
achtbaans-complex, zoals in Sas
van Gent, te spelen, dan nog is
de kans op een thuiswedstrijd
minimaal.
Johan de Leux: „Vanaf volgend
seizoen is goedkeuring van de
baan alleen niet meer voldoen
de. maar moet men tevens aan
gesloten zijn bij de Landelijke
Federatie van Bowlingexploi
tanten. Het lidmaatschap daar
van kost een aardige duit. Dus is
het alleen weggelegd voor bow
lingzalen in de grotere steden,
waar meer wedstrijden op het
nationaal niveau worden ge
speeld. Voor die exploitanten is
het nog lonend. Dat zou trou
wens wel eens de doodsteek voor
de kleindere clubs kunnen bete
kenen. Er gaan steeds meer ge
ruchten dat competitiewedstrij
den uitsluitend op nationale ba
nen mogen worden gespeeld. Als
dat zo is, dan zijn de verplaat
singskosten straks niet meer te
betalen. Dan rest ons niets an
ders dan met de club in België te
gaan spelen."
Gevolgen
De verplichting van het spelen
op nationale banen staat welis
waar nog niet vast, maar ook nu
al ondervindt de Sasse bowling
club nare gevolgen van de vrija
ges tussen de Nationale Bowling
Federatie en de Federatie van
Bowlingexploitanten. A- en B-
toernooien mogen nu al alleen
nog op dit soort banen worden
afgewerkt. Volgend jaar geldt
deze
Ondanks die donkere wolken
gloort er voor de Sasse Bowling
club toch ook nog een tikkeltje
zonneschijn. Het tweede team
van De Vlaanderen doet het in
de derde klasse van de nationale
league bijzonder goed en heeft
nog altijd uitzicht op één van de
promotieplaatsen. Dus is er een
redelijke kans dat Zeeuwsch-
Vlaanderen ook volgend seizoen
van bowling op een acceptabel
niveau verzekerd is.
Aan Johan de Leux zal het be
slist niet liggen, want hij wenst
zich ook bij degradatie van het
eerste team nog steeds niet neer
te leggen. Dat blijkt wel als hij
zegt: „Ik blijf er in geloven dat
we het redden. Ons team be
schikt over voldoende kwaliteit.
We hebben nog drie wedstrijden
te gaan. Die moeten voldoende
zijn om ons te bewijzen en het
tweedeklasserschap veilig te
stellen."
twee honderdsten van een se
conde, dat is maar een haartje,
hè. Ik denk dat hij straks 'bui
ten' kampioen wordt op de hon
derd meter. Dan hangt het na
melijk niet meer van de start af."
Het staat voor Piet Lossie wel
vast dat het deelnemen aan het
NK voor het gros van zijn pupil
len belangrijker is dan preste
ren. „Ik loop al wat langer mee
en op den duur ken je het wel.
Het is voor atleten een hele eer
om daar naar toe te gaan. Daar
streef je als trainer ook naar. Ik
heb natuurlijk in de tijd van Mi
chel Geijsels, Stefan Praet en
Lorenzo Jansen een heel goeie
groep gehad. Zo'n groep krijg je
nooit meer bij elkaar. Dat waren
toevallig net allemaal goeie jon
gens, die bij elkaar op school za
ten en met elkaar bevriend wa
ren. Michel studeert nu, Stefan
studeert, zo valt dat hier uit el
kaar. Daardoor blijf ik altijd met
een juniorenploeg zitten. Nee,
dat vind ik niet vervelend. Je
blijft er jong mee. Ik word vijftig
jaar, maar ik voel me niet oud. Ik
kan gerust nog tien, twintig jaar
mee. Als je maar bezig blijft."
Met zijn trainingshal als ideale
oefenruimte is hij in dat opzicht
in vergelijking met andere ver
enigingen verwend. „We hebben
er veel profijt van", verzekert hij.
„We kunnen nu lekker binnen
trainen. Vroeger liepen we altijd
buiten, in de modder. We kun
nen in de zaal heel goed 'starten'
en we doen ook aan krachttrai
ning. Er zijn ook kinderen die
graag 'binnen' wedstrijden lo
pen. Ik heb een broertje van Er-
win Mortier bijvoorbeeld warm
gemaakt voor indoor. Wie wil
crossen, mag van mij crossen,
hoor", haast hij zich te zeggen.
„Maar voor een cross moetje om
elf uur weg. Je loopt vijf minu
ten, en dan ben je klaar. Bij in
door ligt dat toch anders. Daar
heb je hoogspringen, versprin
gen, kogelstoten, 60 meter en
hordenlopen. We gaan naar Den
Haag, Utrecht. Zwolle, twee keer
jaar naar Dortmund en we gaan
dikwijls naar Hoboken. Ik reis
wat af tijdens zo'n winter. Elke
wedstrijd is toch een training.
Door aan wedstrijden mee te
doen, kom je in vorm. Maar daar
gaan heel wat kilometertjes in
zitten."
Verouderd
Over een maand zet de
RKHAV-groep echter een punt
achter het indoorseizoen. De in-
terclubontmoeting met Schel-
desport en Meetjesland (13 april)
is de eerste wedstrijd van het zo
merseizoen. Het ligtvoor de
hand dat er op de verouderde ac
commodatie in Hulst geen top
prestaties zullen worden gele
verd. Piet Lossie: „Vooral de ver
en hoogspringbak is heel slecht.
Je kunt echt niemand meer ont
vangen. Dat moet snel verande
ren. Ik heb aangegeven hoe ik
het wil hebben en ik heb de plan
nen bij de voorzitter afgegeven.
Maar dat is eigenlijk niet ge
noeg. Ik vind ook dat we een
tweede verspringbak en kogel-
stootring moeten hebben. Zo
veel kost dat allemaal niet, maar
het is wel noodzakelijk. Die tar-
tanbaan komt dan over een paar
jaar weer wel."
ia
rov (1ST- Hij werd ooit voor gek
eer "Haard, toen hij zijn plannen
de 'vouwde om zelf een over-
rig He trainingshal op het ter-
van RKHAV te realiseren
Jte bekostigen. De 50-jarige
m Lossie, atletiektrainer in
H gaat nog altijd voor zijn
1 Hen door het vuur en staat
W'ijks voor de jeugd uit
sl "1st klaar. Het kan dan ook
°h: toeval zijn, dat RKHAV
al jaren met een relatief
lat "e groep presenteert tijdens
•dï nationale kampioenschap
ad 9L
4 lisde Piet Lossie zaterdag en
naar Den Haag, om zijn
-* ta met raad en daad bij te
Met zes jeugdige atleten
JU'RKHAV van de Zeeuwse
rpf lenigingen in aantal het best
,wt "egenwoordigd. Erwin Mor
eel tleverde er een goede presta-
i8! 'door tweede te worden op de
ntf "toter vlak. De C-junior werd
ia) W een slechte start achteruit
o? (orpen, kwam sterk terug,
an-, ^zag zijn inhaalrace net niet
de woond met een gouden me
nie
"1 H Lossie: „Erwin was teleur-
«eld. Hij liep in de halve finale
l°on met zijn tegenstanders
1 Wen. Maar hij was in de fina-
Upt genoeg geconcentreerd.
5,r:.'n auto, zei hij steeds
'«Sj het slecht vond. Maar ik
f. H het helemaal niet slecht.
M tweede wordt, dan is dat
m =oed. Hij had een slechte
■".maar als je op zestig meter
°j twee meter goed maakt,
j^nje sneller dan die andere
Wis. Het scheelde ook maar
