De samenhang van verleden en toekomst
Golfcrisis schaduw
over de oliemarkt
opinie en achtergrond zaterdag29december 1990
Psychologische oorlogvoering komt flink op gang
levensbeschouwing
Kuwayt
IEA
Raketten
Vergelding
AUTOGASi
Advertentie
{Door Roy Fox
en Mario Kleinmoedig,
Inter Press Service, IPS)
De olieprijs heeft in de twee
de helft van dit jaar ni
veaus bereikt die al sinds het
begin van de jaren '80 niet meer
voorgekomen waren. De crisis
in de Perzische Golf wierp een
schaduw over een onzekere
markt. Nu 1990 ten einde loopt
zijn de meeste deskundigen het
er over eens dat de afloop van de
crisis over de Iraakse bezetting
van Kuwayt zal bepalen welke
kant het uitgaat met de olieprij
zen.
De Nederlandse oliedeskundige
Peter Odell, die als hoogleraar
verbonden is aan de Erasmus
Universiteit in Rotterdam,
denkt dat de olieprijs snel tot on
der de 20 dollar per vat zal dalen
als Irak zich uit Kuwayt terug
trekt en een oorlog wordt voor
komen. Als Irak en Kuwayt ver
volgens weer olie voor de markt
gaan produceren zal er sprake
zijn van een enorm aanbod,
waardoor de olieprijs verder zal
dalen, verwacht Odell.
Als Irak slechts tot enkele con
cessies bereid is en in Kuwayt
blijft terwijl de multinationale
troepenmacht in de Golf niet
wordt, ingezet voor een aanval
op Irak. dan verwacht Odell dat
de olieprijs zich zal blijven bewe
gen tussen de 20 en 30 dollar per
vat.
Volgens Odell zouden de olie
prijzen dramatisch stijgen als de
multinationale troepenmacht
erin zou slagen Irak in korte tijd
een nederlaag te bezorgen. Kort
daarna zouden de olie echter
weer goedkoper kunnen worden,
afhankelijk van de vraag hoe erg
de olie-installaties zijn bescha
digd.
De Iraakse president Saddam
Husayn probeerde al voor de in
val in Kuwayt de olieprijs te
beinvoeden. Het was onder
Iraakse druk dat de Organisatie
van Olie Exporterende Landen
(Opec) vlak voor de inval besloot
de minimumprijs voor olie te la
ten stijgen van 18 naar 21 dollar
per vat.
Al in november 1989 hadden de
Opec-landen afgesproken om
gezamenlijk niet meer dan 22
miljoen vaten per dag te produ
ceren. Bij die gelegenheid was
ook Kuwayt weer betrokken bij
de quota-afspraken, zodat er
goede hoop was op meer discipli
ne. Maar de Verenigde Arabi
sche Emiraten (VAE) gingen
niet akkoord met de hun toege
deelde quota, terwijl Kuwayt al
gauw liet weten dat het even
veel wilde produceren als de
VAE.
In januari 1990 lag de prijs voor
Opec-olie op 20 dollar per vat,
terwijl de olie die in de Ameri
kaanse staat Texas werd gewon
nen zo'n twee dollar hoger uit
kwam. Al in maart 1990 produ
ceerden de Opec-staten dage
lijks 24 miljoen vaten per dag,
twee miljoen meer dan afgespro
ken. De winter was zacht en te
gen het begin van de lente daal
de de olieprijs. Op een Opec-ver-
gadering in maart stelde Sheikh
Ali Khalifa al-Sabah van Ku
wayt voor om de hele quota-re-
geling te laten varen als de prijs
onder de 18 dollar zou komen.
Dat idee kreeg echter weinig
steun.
Afgelopen mei kwam de OPEC
in problemen doordat Kuwayt
en de VAE hun quota overschre
den met een gezamenlijke hoe
veelheid van bijna anderhalf
miljoen vaten per dag. De ge
middelde prijs van Opec-olie
was toen gezakt tot bijna 15,5
dollar, terwijl op de spotmarkt
gemiddeld 15 dollar werd be
taald. In een spoedzitting werd
afgesproken de totale produktie
te beperken met 1,4 miljoen va
ten per dag, zodat deze niet bo
ven de 22 miljoen uit zou komen.
Hoewel deze afspraak inderdaad
leidde tot een vermindering van
de produktie bleven de prijzen
verder dalen. Begin juni was er
ronduit sprake van een prijzen
oorlog. De conflicten binnen de
OPEC begonnen op te lopen en
Irak stelde voor de olieprijs vast
te stellen op 25 dollar. De span
ningen beïnvloedden de markt
en de prijs steeg.
Op de OPEC-conferentie in juli
leek het erop dat de organisatie
weer een stabiele periode tege
moet ging, met Irak als politie
man om de produktiediscipline
af te dwingen. Maar de invasie
van Kuwayt veranderde dit
beeld radicaal. De olieprijs
schoot omhoog tot 40 dollar in
de periode na de inval in Ku
wayt.
Het tegen Irak en het bezette
Kuwayt ingestelde handelsem
bargo deed het olie-aanbod met
4 miljoen vaten per dag dalen.
Om die reden besloten enkele
Opec-lidstaten, zoals Venezuela
en Saudi-Arabië, hun produktie
op te voeren. Toen elf van hen
eind augustus in Wenen bijeen
kwamen werd overeengekomen
de afspraken over beperking van
de produktie voorlopig op een
laag pitje te zetten. „De Opec
slaapt tot de crisis voorbij is", zo
liet de vertegenwoordiger van
Kuwayt, Sheikh Ali, weten.
De Opec vroeg tevergeefs het In
ternationale Energie Agent
schap (IEA) hulp bij de beheer
sing van de prijs door de strate
gische voorraden terug te bren
gen. Oliedeskundige Odell
meent dat als het IEA onmiddel
lijk bevoegdheid tot handelen
had gekregen met name de ont
wikkelingslanden een hoop el
lende bespaard was gebleven,
omdat dan een lagere olieprijs
gerealiseerd had kunnen wor
den.
De passieve houding van het
IEA doet vermoeden dat het
agentschap de Golfcrisis niet se
rieus nam, een houding die de
onzekerheid op de markt ver
grootte, aldus Odell. Daardoor
werden de voortdurende geruch
ten over het al dan niet uitbre
ken van een oorlog de belang
rijkste factor die de hoogte van
de olieprijs bepaalde. Afgelopen
maand erkenden de Opec-sta
ten, tijdens een conferentie in
Wenen, dat zij de markt niet lan
ger beheersen. De in augustus
genomen besluiten werden her
bevestigd.
Odell wijst erop dat de vraag
naar olie, die toch de belangrijk
ste factor zou moeten zijn bij het
bepalen van de prijs, momenteel
in de Verenigde Staten 5 procent
minder is dan vorig jaar. In Eu
ropa blijft de vraag met 4 pro
cent achter. Hij concludeert dan
ook dat de hoge prijzen zijn ver
oorzaakt door speculatie op de
markt. „Als het IEA had inge
grepen met prijscontrole, had
dat de meeste speculanten wel
van de oliemarkt weggejaagd",
aldus Odell.
Woorden ontlenen hun be
tekenis en zeggings
kracht aan het gebruik dat
men ervan maakt. Aldus een
Latijns gezegde, waarmee
wordt aangegeven dat deze
waarheid al heel lang bekend
is. Het is dan ook nauwelijks
omstreden, dat een bepaalde
uitdrukking in verschillende
tijden of culturen een zeer uit
eenlopende betekenis en ge
voelswaarde heeft. Afhanke
lijk van de omstandigheden
kan hetzelfde woord een posi
tieve dan wel negatieve klank
krijgen. Zo kan 't zelfs, in
waarderende of afkeurende
zin, kenmerkend worden voor
een instelling en levensbesef,
die zich in deze of gene tijd, in
dit of dat milieu nadrukkelijk
doen gelden.
Traditioneel en vernieuwend
zijn zulke woorden. Het eerste
roept gemakkelijk de gedachte
op, dat iemand behoudend is,
alles graag bij het oude laat en
wars is van onzekerheid oproe
pende veranderingen. Laten
we liever het vertrouwde vast
houden en ons oriënteren op
wat ook reeds onze voorge
slachten droeg en bezielde. Dat
geeft rust en houvast en be
waart voor een zwalkend be
staan. Traditioneel is zo in be
paalde kringen en tijden een
zeer positief gewaardeerd be
grip.
Anderen kunnen dit echter al
leen zien als de dood in de pot.
Leven is immers veranderen.
Dat was vroeger zo (al lijkt het
terugkijkend nog zo gelijk blij
vend) en is ook thans niet an
ders. Een behoudende levens
instelling is remmen van wat in
het vóórtgaan van de ontwik
kelingen z'n waarde bewijzen
moet. Ons openstellend voor
onverwachte en misschien al
leen nog maar experimentele
mogelijkheden dienen we ver
nieuwend in het leven te staan.
Wat tradities aanreiken moge
vroeger waardevol geweest
zijn, we moeten 't nu achter ons
laten.
Traditioneel en vernieuwend:
een tegenstelling, die we ook in
de Zeeuwse samenleving maar
al te goed kennen. Het één lijkt
het ander uit te sluiten. Meer
principeel opgevat worden het
bovendien gemakkelijk tot
kwalificaties, waarmee men
sen en groepen elkaar om de
oren slaan. Wat zich zo, met al
le ellende van dien, in heel de
samenleving afspeelt, vind je.
soms zelfs versterkt, terug in
kerkelijk en levensbeschouwe
lijk verband. Daar kunnen we 't
elkaar in alle oprechtheid
(want juist hier is sprake van
'heilige overtuigingen') met de
ze beoordelingen ontzettend
moeilijk maken.
Het is dan ook niet voor niets,
dat de spanning tussen tradi
tioneel en vernieuwend één
van de thema's is, die in een
vijf-jaarlijks overzicht over het
reilen en zeilen van de Her
vormde Kerk onlangs aan de
orde werden gesteld. De tradi
tie, zo wordt geconstateerd,
kan conserverend werken, een
bewarende functie hebben. En
inderdaad is in het verleden
veel waardevols. Dan moet 't
echter wel als zodanig verstaan
(kunnen) worden; daarvoor is
bezinning en gesprek nodig.
Er blijkt dan ook grote belang
stelling te bestaan voor bijbel-
kringen, waarin de kern van de
traditie aan de orde komt. Zon
der die aandacht wordt het ver
leden tot iets dat om zichzelfs-
wil wordt gekoesterd: conser
verend wordt dan tot conserva
tief en als reactie daarop krijgt
vernieuwend het karakter van
zich nauwelijks doordacht af
zetten tegen een verleden, dat
alleen maar als ouderwets
wordt gezien. Zo raken mensen
elkaar kwijt. Ouderen en jonge
ren raken erdoor van elkaar
vervreemd. En de inspiratie,
nodig om de toekomst moedig
en bezonnen tegemoet te tre
den, wordt onvindbaar of gaat
zelfs verloren.
Er lijkt mij alle reden traditie
en vernieuwing niet als elkaar
uitsluitende tegenstelling te
zien. We doen er goed aan de ei
genlijke betekenis van het
woord traditie in de gaten te
houden: overlevering. Heeft 't
in het spraakgebruik veelal be
trekking op gewoonten en ge
dachten waarin het verleden
verstarde tot stereotiepen en
lege vormen, traditie betekent
eigenlijk, dat de geslachten
aan elkaar iets dóórgeven. De
nadruk ligt daarbij niet op de
angstvallige zorg, dat bij de
overdracht alles vooral gelijk
blijft, 't Gaat veeleer om het
functionele: dit was voor óns
van fundamenteel belang, hier
mee konden wij ons leven zin
vol richting geven, op deze wij
ze kon ónze generatie de uitda
ging van nieuwe ontwikkelin
gen opnemen; welnu, zien jullie
als de opvolgers, hoe je thans
hiermee leven kunt en hoe het
jullie straks zal helpen ten
overstaan van de problemen en
mogelijkheden van de jaren
tweeduizend zoveel.
Per traditie dragen we een en ander over de jaargrens heen... (foto archief PZC)
i i i ii i ii i i ii
traditie de eeuwen door aan
mensen toekomst en levenszin
geschonken. Maar, let wel:
doordat ze ermee aan het werk
gingen; doordat het, op heel
nieuwe omstandigheden be
trokken, op de een of andere
manier hun verhaal werd. Zij,
latere generaties in andere tij
den, ze sloten zich niet voor dat
verleden af, ze trachtten het
naar z'n essentie te verstaan en
gaven het, zoekend en vragend,
zo u wilt: biddend ook, gestalte
in de omstandigheden van een
nieuwe wereld. Zo wérkte de
traditie. En zo werkte ze ver-
niéuwend.
Traditie, overlevering is zo
doende beweging, voortgaan.
En alleen waar mensen daar
aan niet kunnen of durven
deelnemen, daar treedt ver
starring op wordt traditioneel
tot tegenstelling van vernieu
wend. Een levende traditie
speelt verleden, heden en toe
komst niet tegen elkaar uit,
maar tracht ze op elkaar te be
trekken.
Geen mens kan zich van z'n
verleden afmaken en tegelij
kertijd op de uitdaging van de
toekomst ingaan. Maar ook
kan geen traditie zich van de
rest van de maatschappij en
geschiedenis afsluiten, zeker
niet in onze tijd, waarin er im
mers, complicerend en verwar
rend, zo veel op ons allen af
komt, Zowel als kerkelijke ge
meenten als in andere gestal
ten van de maatschappij moe
ten we daarom, vooral ook over
grenzen heen, met elkaar spre
ken en overleggen op het raak
vlak van wat het verleden ons
aanrijkt en de toekomst ons
vraagt.
Traditioneel en vernieuwend
zouden zo, niet als tegenstel
ling maar in onvermoede sa
menhang, de trefwoorden kun
nen zijn bij de overgang van het
ene jaar naar het andere. Ge
lukkig doen we daar, ook in de
kerk, niet meer zo dramatisch
over als vroeger wel eens ge
beurde. Toch: zouden het vuur
werk en allerlei net iets te na
drukkelijk gedoe er niet op
kunnen wijzen, dat we niet he
lemaal in het reine zijn met wat
was en wat komt? Waar we el
kaar een gelukkig niéuw jaar
toewensen, doen we dat als
mensen die ook het óude jaar
met zich mee dragen. We dra
gen het een en ander ook over
deze (jaar)grens heen. En al
leen als de traditie zo functio
neert en we ons dus niet wijs
maken, opnieuw vanuit het
niets te moeten beginnen, zal
er echt van vernieuwing sprake
kunnen zijn.
T. Rinkema
Tel Aviv ongerust, niet in paniek
(Van onze correspondent
Ad Bloemendaal in Israël)
Het dreigement van de
Iraakse president Saddam
Husayn om Tel Aviv met raket
ten te bestoken zodra er een oor
log uitbreekt in het Golfgebied,
heeft in Israël niet geleid tot pa
niek, hooguit tot lichte onge
rustheid.
Militaire commentatoren stort
ten onmiddellijk een verse la
ding analyses uit en politici kwa
men met geruststellende verkla
ringen. Zo zei minister van de
fensie Moshe Arens dat in het ge
val van Iraakse agressie hooguit
twee of drie raketten het Israëli
sche luchtruim kunnen binnen
dringen, zodat de schade mi
niem zal zijn. Premier Jitschak
Shamir stelde Saddam Husayn
voor de zoveelste maal de ver
schrikkelijkste straffen in het
vooruitzicht als hij een vinger
uitsteekt naar Israel. „Een Golf
oorlog is nu heel dicht bij, maar
je zorgen maken helpt niet,"
voegde hij er lakoniek aan toe.
Er blijft een duidelijk verschil
bestaan tussen de verklaringen
van Israëlische regeringsverte
genwoordigers enerzijds en an
derzijds de achtergrondinforma
tie, zoals die sinds het begin van
de Golfcrisis aan de pers wordt
verstrekt door hoge officieren
van de militaire inlichtingen
dienst. De laatsten zijn aanzien
lijk minder optimistisch over de
gevolgen voor de Israëlische
burgerbevolking van een Iraak
se raketaanval. Zij wijzen erop
dat er althans op dit moment
weinig valt te ondernemen tegen
binnenkomende raketten en dat
de veroorzaakte schade bij een
uitgebreide aanval „aanzien
lijk" kan zijn, zeker als de Irake
zen chemische ladingen gebrui
ken.
Israel zal zich pas adequaat kun
nen verdedigen tegen vijandelij
ke raketten als het nu in ontwik
keling zijnde „Chets" (pijl)-rake-
tafweersysteem operationeel is.
dat wil zeggen over minstens een
jaar of drie. De afgelopen zomer
is de Chets voor het eerst gelan
ceerd, zij het nog niet met een ra
ket als doel. Volgens de Ameri
kaanse pers had vorige week de
tweede succesvolle proeflance-
ring plaats. Ditmaal zou de
Chets boven de Middellandse
Zee een enkele ogenblikken eer
der gelanceerde Jericho-raket
hebben neergehaald.
Het Israëlische leger heeft kort
na het uitbreken van de Golfcri
sis van de Amerikanen twee bat
terijen Patriot-luchtdoelraket-
ten toegezegd gekregen. Het Pa
triot-systeem is een modern, te
gen electronische oorlogsvoe
ring bestand luchtafweersys-
teem. Het is in principe bestemd
voor de onderschepping van
vliegtuigen, maar onder bepaal
de omstandigheden en binnen
een klein gebied schijnt het ook
effectief te zijn tegen raketten.
Israëlische militaire specialis
ten hebben inmiddels in de Ver
enigde Staten een aanvullende
opleiding voor de Patriot ont
vangen. Het was de bedoeling
dat de raketten omstreeks deze
tijd in Israël zouden worden op
gesteld, maar of ze inderdaad
zijn gearriveerd is niet duidelijk.
In de Israëlische pers zijn be
richten verschenen over een al
gemene vertraging' in de leve
ring van door de Amerikanen
toegezegde militaire systemen.
En ook zou Israël in tegenstel
ling tot eerdere beloften niet de
modernste versie van de Patriot
krijgen.
De „Al-Husayn "-raket, een Rus
sische Scud-B met een zwaarde
re motor en daardoor een bereik
van 600 a 650 kilometer, kan van
uit het uiterste westen van Irak
Israëlisch grondgebied berei
ken. Volgens Amerikaanse infor
matie beschikken de Irakezen
over in totaal ongeveer zestig ra-
ket-lanceerinstallaties, waarvan
de helft mobiel is. Dat wil zeggen
dat ze salvo's kunnen afschieten
van maximaal zestig raketten
tegelijkertijd. Daarna moeten ze
opnieuw raketten installeren, la
dingen monteren, richten en
tanken. Vooral met dat laatste
zijn uren gemoeid.
Een groot deel van de lanceerin-
richtingen bevindt zich in de di
recte omgeving van twee lucht
machtbases langs de oliepijplijn
van Kirkuk naar Jordanië, aan
geduid met de codes H2 (560 km.
van Tel Aviv) en H3 (480 km. van
Tel Aviv).
Als Irak tot een aanval op Israël
besluit zal het om twee redenen
alle in H2 en H3 geplaatste ra
ketten in een salvo verschieten.
In de eerste plaats kan een aan
val alleen effectief zijn als een
flink aantal raketten op dezelfde
tijd binnen een beperkt gebied
terecht komt. De zwaardere mo
tor van de tot Al-Husayn verhe
ven Scud heeft namelijk als na
deel dat de raket maar een lichte
lading (naar schatting 175 a 300
kg. explosieven of 150 kg. chemi-
in het niet valt bij de verwoes
tende Israëlische vergeldingsac
ties tegen Irak. Toch houden Is
raëlische militaire deskundigen
het voor mogelijk, zelfs voor
waarschijnlijk, dat de Iraakse
president zal toeslaan zodra de
Golfoorlog uitbreekt.
Hij zou dat kunnen doen, in de
eerste plaats omdat hij er van
overtuigd zou kunnen zijn dat
Israël zich niet buiten de oorlog
zal houden. Daarom zou hij kun
nen besluiten zijn raketten te
verschieten voor de lanceerin-
stallaties worden aangevallen.
In de tweede plaats zou hij met
een aanval op Israël de oorlog
kunnen uitbreiden tot Jordanië
en wellicht Syrië. Een Israëli
sche tegenaanval zou immers
via het Jordaanse grondgebied
of luchtruim moeten verlopen en
het is niet waarschijnlijk dat het
Jordaanse leger dat zou tolere
ren. Syrië heeft Jordanië al hulp
toegezegd tegen Israël.
Het is zelfs mogelijk dat Irak nog
voor er een Golfoorlog uitbreekt
zal besluiten een raketaanval op
Tel Aviv uit te voeren, namelijk
als het geen mogelijkheid meer
ziet een gewapend conflict te
voorkomen. Saddam zou kun
nen proberen een Israëlische
aanval via Jordanië uit te lok
ken, met de kans op een split
sing in het Westers-Arabische
bondgenootschap. Weliswaar
heeft president Bush toegezegd
dat hij in zo'n geval Israël mili
tair zal steunen, maar of hij dat,
voor de 15e januari en tegen de
wil van de Arabische bondgeno
ten, ook inderdaad zal doen,
moet worden afgewacht.
De Israëlische regering heeft de
neiging de Iraakse raketdrei
ging te bagatelliseren om de be
volking rustig te laten slapen.
Bovendien valt er weinig tegen
een verrassingsaanval te doen
omdat de waarschuwingstijd te
kort is. Een Al-Husayn raket be
reikt Tel Aviv binnen zes minu
ten. De militaire inlichtingen
dienst daarentegen heeft mis
schien de neiging het gevaar wat
te overdrijven, om later niet te
kunnen worden beschuldigd
van onderschatting. De bijna
noodlottige oorlog van 1973 is in
die kring nog lang niet vergeten.
In ieder geval is de psychologi
sche oorlogvoering nu goed op
gang gekomen. Naarmate het
uur van de waarheid nadert
dient alle op het publiek gerich
te informatie met een stevige
korrel zout te worden genomen.
De christelijke gemeente weet
zich zo in de traditie opgeno
men, die van ver voor het begin
van onze jaartelling tot haar
komt. Het is een van generatie
op generatie doorgegeven
overlevering, die op een voor
ons nauwlijks naspeurbare wij
ze ontsproot aan de ervaring,
door hogerhand bevrijd te wor
den uit de slavernij in de on
menselijke toestanden van de
wereldmacht Egypte. Deze tra
ditie hield dan overigens te
vens in, dat je voor dit uitzicht
op menselijk bestaan God al
leen maar kon en mocht dan
ken, als je dan ook jezelf daar
voor in zette.
Zo werd eeuwen later deze
overlevering door Jezus van
Nazareth in haar meest oor
spronkelijke zin verstaan, in
haar meest radicale toespit
sing vernieuwd en in z'n eigen
leven en sterven ten diepste be
lichaamd. En zo, als verhaal
(maar méér dan verhaal) van
verzoening en bevrijding, van
hoop en vernieuwing heeft deze
sche stoffen) kan vervoeren. En
in de tweede plaats weet Sad
dam Husayn dat de Israëlische
luchtmacht Irak geen tweede
salvo zal gunnen. De verwach
ting is dat alle of in ieder geval de
meeste lanceerinstallaties in het
westelijk deel van Irak na de eer
ste aanval zullen worden ver
woest.
De schade die de Iraakse raket
ten in Tel Aviv zullen aanrichten
hangt af van een aantal omstan
digheden. Bij de zogenoemde
„oorlog van de steden" tussen
Iran en Irak is gebleken dat de
Scud-B en zeker de Al-Husayn
geen wonder van moderne preci
sie zijn. Naar Teheran moest de
Al-Husayn ruwweg dezelfde af
stand overbruggen als naar Tel
Aviv en een aantal liet het on
derweg afweten. De raketten die
wel arriveerden kwamen neer
binnen een straal van twee a drie
kilometer van hun doel.
Tegen het betrekkelijk weerloze
Iran heeft Irak honderden
Scuds-B en Al-Husayns met ex
plosieve ladingen gebruikt. Per
inslag van een Scud-B, met een
lading van 1000 kg., kwamen
tussen de tien en vijftien mensen
om het leven. Het gemiddelde
verlies aan mensenlevens als ge
volg van de explosie van een Al-
Husayn is niet precies bekend,
maar het moet minder zijn om
dat de lading aanzienlijk lichter
is. Als Irak zijn op Israël gerichte
raketten zou uitrusten met che
mische koppen zouden aanzien
lijk meer mensen om het leven
komen. Maar in dat geval is de
effectiviteit nog meer afhanke
lijk van de omstandigheden.
Saddam Husayn weet dat de
schade die hij met een raketaan
val op Tel Aviv kan aanrichten
Afstanden spelen een vitale rol als het werkelijk tot een militaire actie in de Golfcrisis komt (foto
Patrick BazlAFP)
In KRUININGEN vindt u ons
meubelcentrum waar u al
uw woonideeën kunt
realiseren.
Van mimiset tot komplete
woninginrichting.
In onze tapijt- en gordijnen-
speciaalzaken te GOES en
MIDDELBURG kunt u einde- j
loos kombineren: vloerbe
dekking, gordijnen en
zonwering.
DUS... graag tot ziens Wij adviseren u graag.