Biljartkalender
MC Hontenisse is een bloeiende club
Nieuwe regel verwart
spelers en trainers
Biljartcompetitie volgende week van start
Motorcrossclub presenteerde draaiboek voor nieuw seizoen
Vierde keer
Compliment
Snooker
Jeugd
Laatbloeier
Rapport
Frank van Kruijssen. één van de actieve crossers in het bestuur van de MC Hontenisse (foto Camile Schelstraete)
mmm/Ft
«pwfe
De wedstrijdkalender van
het biljartdistrict
Zeeuwsch-Vlaanderen ziet
er voor het nieuwe seizoen
als volgt uit:
Driebanden: dubbelfinale 3e
klas 8/9-16/9 bij Troubadour
Clinge en SBC Sluiskil; 2e
klas 22/9-30/9 CBC Clinge en
De Smickel Hulst; le klas 5,
6 en 7 oktober HGL/KOT
Sas van Gent.
Libre; 5e klas 13/10-21/10
DOS Hoek; 4e klas 27/10-4/11
BCD Aardenburg; 3e klas
17/11-25/11 GBC Groenen
dijk en NASA Axel; 2e klas
8/12-15/12 OBV Oostburg; le
klas 21, 22 en 23 december
GBC Groenendijk; hoofd
klas 4, 5 en 6 januari BCD
Aardenburg.
Bandstoten: 5e klas 12/1-20/1
ABC Breskens; 4e klas 26/
1-3/2 Atlanta Sluiskil en
DOW terneuzen; 3e klas 16/
2-24/2 Steense Carambole
St. Jansteen; 2e klas 8, 9 en
10 maart NASA Axel.
Het districtstoernooi kader
38/2 bekerkader l wordt op
22, 23 en 24 maart door SBC
in Sluiskil gehouden.
Het district houdt ook drie
gewestelijke finales. Het zijn
de eindstrijd 5e klas libre,
die op 30 november, 1 en 2
december in Den Ouden
Arend in St. Jansteen staat,
de finale 4e klas bandstoten
waarvoor De Smickel uit
Hulst op 15, 16 en 17 maart
de organisatie heeft toege
wezen gekregen en de jeugd
finale 4e klas libre die op 15
en 16 december bij JBH in
Hulst wordt gespeeld.
KLOOSTERZANDE - Frans
Serrarens was als bestuurslid
van de Stichting Promotie
Wielersport Zeeuwsch-Vlaan
deren jarenlang mede-organi
sator van de profronde van
Kloosterzande. Door de gigan
tische startgelden die de 'sla
ven van de weg' nu eisen, was
dit wielerspektakel gedoemd
te verdwijnen. Frans Serra
rens betreurt dat in hoge mate.
Maar het heeft er niet toe ge
leid dat hij nu over meer vrije
tijd beschikt. Zo presenteerde
de penningmeester van de MC
Hontenisse samen met PR-
man Paul van der Maas en be
stuurslid Wim van Hoepen de
ze week het draaiboek voor de
motorcrosswedstrijden van
zijn club. En overal in dat
draaiboek komt men de naam
van de Frans Serrarens veel
vuldig tegen.
Wie er uit mocht afleiden dat
de MC Hontenisse draait op
één man heeft het volgens Ser
rarens mis. „Onze kracht is de
uitstekende samenwerking en
taakverdeling binnen het be
stuur. Als dagelijks bestuurslid
en penningmeester draag ik de
verantwoording voor het finan
ciële reilen en zeilen van de
club. Omdat tegenwoordig al
les om geld draait ben ik ook
bijna overal bij betrokken.
Maar geloof me, er zijn mensen
die zeker zoveel werk verzetten
dan ik. Neem maar het in orde
brengen van het terrein en al
het andere wat bij de organisa
tie van een wedstrijd komt kij
ken."
De MC Hontenisse heeft actie
ve crossers, maar ook mensen
die organiseren en in dat op
zicht hun steentje bijdragen.
,,De voorzitter heeft bijvoor
beeld met de motorcross geen
enkele binding gehad, maar in
de organisatie van de jaarlijkse
Molenfeesten functioneerde hij
uitstekend. Je zou toch gek zijn
als je zo iemand laat lopen."
De jaarlijkse Molenfeesten en
de overlast van crossende jon
gelui, die elk terreintje in de ge
meente gebruikten voor hun
sport, lagen aan de basis van de
MC Hontenisse. Serrarens:
„We hebben in Kloosterzande
nogal wat motorcrossers. Eén
van hen, Alex Warrens, opper
de destijds het idee om tijdens
de Molenfeesten springwed-
strijden voor motoren te hou
den. Dat sloeg geweldig aan bij
de jeugd."
Met als gevolg dat ieder plein
tje wat er geschikt voor was al
snel als oefenterrein werd ge
bruikt, waar overigens de poli
tie weer bezwaar tegen maak-
Claerhoudt: progressie in vijf jaar
Emiel Asselman: Regels zijn regels. Als mijn collega's ook conse
quent zijn, dan moet dat wel lukken (foto Camile Schelstraete
ligt centraal en met enige aan
passing kan de geluidshinder
tot een minimum worden be
perkt. Bovendien is de samen
werking met het Stichtingsbe
stuur van de RES, dat het ter
rein beheert, uitstekend. Dat
wil niet zeggen dat Klooster
zande van zijn jaarlijks cross
evenement verstoken moet
blijven."
Frans Serrarens: „Met alle res
pect voor het milieu, want van
het belang daarvan zijn ook wij
ons terdege bewust, maar men
moet natuurlijk niet overdrij
ven. Met de verbeterde motor
types zorgt deze wedstrijd voor
niet meer overlast dan bij voor
beeld de Molenfeesten of car
naval. En de jeugd moet toch
zijn ontspanning hebben. Zorg
je daar niet voor dan kan dat
leiden tot ergere dingen dan
dat beetje milieu-overlast."
Na drie succesvolle edities
heeft het cross-evenement in
Kloosterzande zijn waarde in
middels wel bewezen. Het eve
nement dat zaterdag voor de
vierde keer wordt gehouden,
mag zich nog steeds in een
groeiende belangstelling ver
heugen. Wel moest de MC Hon
tenisse dit jaar naar een andere
terrein uitzien. Drie jaar ge
noot men gastvrijheid bij de fa
milie De Waal in Ossenisse.
Maar dit jaar kon men er niet
meer terecht.
„Jammer", zegt Serrarens,
„want we hadden daar alles bij
de hand. Er was sprake van een
prettige samenwerking met de
eigenaren, maar nu konden we
er niet terecht. Gelukkig stelde
Eugene de Bakker ons een stuk
grond beschikbaar. We zitten
nu in Perkpolder wel midden in
de polder. Voor electriciteit,
water, toiletwagens en nog veel
meer moest wel worden ge
zorgd. Maar dankzij de inzet
van alle leden is ook dat weer
goed gekomen. Ik zie de wed
strijd van zaterdag dan ook
met vertrouwen tegemoet."
Al dat werk is echter niet voor
één wedstrijd gedaan. De MC
Hontenisse kreeg van de orga
nisatie van de Zeeuwse Motor
cross-trofee de vererende op
dracht om op 22 september één
van de vier competiewedstrij-
den te organiseren. Een teken
dat men vertrouwen heeft in
het organisatie-talent van de
Kloosterzandenaren. Serra
rens: „Dat vertrouwen moetje
wel verdienen. Daar moet je
eerst voor aan de weg timme
ren. Dat hopen we ook in de
toekomst te blijven doen."
HULST - In alle Zeeuwse dis
tricten van de Koninklijke Ne
derlandse Biljart Bond (KNBB)
gaat volgende week de competi
tie van start. De eerste uitnodi
gingen voor de kampioenschap
pen zijn door de wedstrijdlei
ders al verstuurd. De finalisten
van de eindstrijd derde klas
driebanden bereiden zich in
middels op die finale voor. De
een wat meer dan de ander, dat
hangt meestal af van de instel
ling: louter recreatief bezig zijn
dan wel het plezier in de sport
nog wat opkrikken door het be
halen van een kampioenschap.
Alle districten werken bij de sa
menstelling van de kalender toe
naar een climax. Dat houdt in
dat in elke spelsoort eerst de
minder getalenteerde spelers
hun kampioenschappen afwer
ken. Daarna komen dan de jon
gens die het echt kunnen. Zo
gaat het al jaren en iedereen
kan daar mee leven.
Daarbij valt overigens op dat de
minder begaafde spelers zich
mogen verheugen in de warme
belangstelling van de clubs die
zich vóór aanvang van het sei
zoen bij het district melden voor
organisatie van een kampioen
schap: 'kleine' finales doen het
bij de verenigingen goed, daar
moet vaak voor worden geloot.
'Die mannen zijn niet zo moei
lijk, het organiseert allemaal
wat plezieriger. In grote toer
nooien is er altijd wel wat', is de
mening van een groot aantal be
stuurders van verenigingen. Die
staan (en het invullen van de
wedstrijdkalender bevestigt
dat) niet bepaald te dringen om
een 'groot' kampioenschap toe
gewezen te krijgen. Een compli
ment aan het adrès van de kleine
biljarter dus.
„Dat compliment mag best wor
den gegeven zegt Rob Claer
houdt van de Hulster biljartver
eniging De Smickel. „Een ver
eniging draait immers voor een
belangrijk deel op de doorsnee
biljarter. Die speelt meestal met
veel plezier zijn partijtje op de
clubavond, is nooit te beroerd
om te tellen of te schrijven, staat
als een van de eersten klaar om
in de voorbereiding van welk
toernooi ook een handje toe te
steken. Kortom, een ideale club
man. En gelukkkig maar, want
daar zijn er het meeste van",
steekt Rob Claerhoudt de jon
gens met de wat forsere keuvoe
ring de hoogte in.
Rob en Robin Claerhoudt: Als je maar plezier in het biljarten hebt (foto Camile Schelstraete)
Rob en Robin Claerhoudt heb
ben die fase inmiddels achter
zich liggen. Vijfjaar geleden (het
jubileum is pas nog gevierd met
een nationale titelstrijd en een
groot nederlaagtoernooi) zijn
vader en zoon Claerhoudt, zoals
ze zelf zeggen 'serieus gaan bil
jarten'. De uit west-Zeeuwsch-
Vlaanderen afkomstige restau
rateur, inmiddels alweer bijna 25
jaar in Hulst (dat wordt onge
twijfeld óók gevierd) verhuisde
toen naar de huidige zaak. Eén
blik op het interieur was vol
doende om in de achterzaal een
biljartaccommodatie te realise
ren. De lijfspreuk van Rob Claer
houdt: „Watj.e doet moetje goed
doen", hielp hem vervolgens
naar het huidige niveau, de eer
ste klas libre.
En nou wil hij meer. Naar de
hoofdklas. „Maar ik ken mezelf
goed genoeg om te weten dat, als
ik dat haal, ik weer verder wil. Zo
zit ik nou eenmaal in elkaar",
geeft hij de ambities aan. Dat
komt natuurlijk niet aanwaaien.
Wie op een bepaald niveau zit en
hogerop wil moet gaan 'lessen'.
Rob Claerhoudt doet dat sinds
kort bij Nand van Barel uit
Burcht (bij Antwerpen), waar
ook Dick Jaspers heeft 'gelest'.
De reden waarom hij daar om de
veertien dagen heen gaat is sim
pel: „beter leren biljarten. Mee
lopen kan iedereen, dat wil ik
niet". Om daar overigens geen
misverstanden over te laten be
staan onderstreept Rob Claer
houdt nog eens dat hij 'totaal
geen moeite heeft' met spelers
die op een lager niveau plezier
aan hun sport beleven: „Vrijheid
blijheid. Iedereen moet voor
zichzelf invullen wat hij wil. Het
voornaamste is dat je je er pret
tig bij voelt".
Rob Claerhoudt voelde zich als
gewoon cafébiljarter kennelijk
niet zo gelukkig. En toen na een
eerste serieuze aanpak de pro
gressie resulteerde in een twee
de plaats in het Nederlandse
kampioenschap derde klas libre
in Utrecht was er geen houden
meer aan. De trainingen werden
opgevoerd en de opmars naar de
eerste klas werd ingezet. Waar
het allemaal eindigt weet hij nog
niet: „We zien wel. Vroeger zei ik
als ik maar eens vijf gemiddeld
haal, nu wil ik naar tien. En als
dat lukt probeer je weer verder
te komen. Het houdt niet op.
Hoofdklas, extra klas misschien.
Ik wil er uit halen wat er in zit",
zegt hij simpel. Waarbij hij zich
als voorbeeld stelt voor begin
nende biljarters of spelers die
denken dat ze aan hun top zit
ten: „Als je ziet dat ik in vijfjaar
eerste klasser ben geworden, ter
wijl ik er toch weinig of niks van
kon. Alleen, je moet er wel wat
over hebben. Trainen en goed
kijken naar de echte topspelers.
Daar leer je een heleboel van. En
als het even kan les nemen". Hij
bestrijdt dat niet ieder in de ge
legenheid is om elke dag te trai
nen: „Wie écht wil kan elke dag
een uurtje spelen, daar hoef je
thuis geen biljart voor te heb
ben. Die mag hier komen oefe
nen".
Rob Claerhoudt behoort niet tot
het groeiende leger van biljar
ters dat driebanden gaat spelen.
De favoriete spelsoorten zijn li
bre en bandstoten. „Van drie
banden word ik zo moe, je moet
steeds maar weer oplossingen
zoeken". Hij heeft ook een uitge
sproken mening over vrouwen
biljart („in tegenstelling tot
voetbal en wielrennen een sport
die door vrouwen best beoefend
kan worden")snooker („een be
vlieging, voor mij is dat geen bil
jarten"), terwijl hij daarnaast
ook als districtsarbiter actief is.
Over het functioneren van het
district is hij niet al te enthou
siast. Daarbij speelt mogelijk
het 'akkefietje' met het Cl-team
vorig seizoen dat door een be
stuurlijke 'slipper' de mist in
ging. „Dat kost ons toch een leu
ke speler", kijkt Claerhoudt te
rug. Ook het jeugdbeleid van het
district is volgens hem niet
sterk: „alleen in Hulst draait het
fantastisch". -
Hij sluit af met de hoop uit te
spreken dat veel clubs mogen
blijven bestaan. „Het gaat de
laatste tijd niet best. Als de
clubs verdwijnen kun je straks
niet meer zoveel spélen en gaat
de lol er af. Het moet overal blij
ven draaien, niet alleen bij ons",
zegt hij. De biljartvereniging De
Smickel heeft inmiddels na het
bereiken van 30 leden een leden
stop ingevoerd.
Robin Claerhoudt, 20 jaar jong
en net als Claerhoudt senior vijf
jaar serieus bezig, ook eer
steklasser (libre) en districtsar
biter, maakt op dit moment
geen progressie. Na een oplei
dingsperiode bij de jeugdbiljart-
vereniging JBH uit Hulst, waar
hij met plezier aan terug denkt
en waarvan hij vooral het vele en
goede werk van de familie Brand
wil noemen, heeft de studie aan
het banketbakkersinstutuut in
Antwerpen het biljarten even
naar de achtergrond verdron
gen. „En ook de eerstkomende
jaren heeft de studie voorrang en
zal er weinig gelegenheid zijn om
te spelen. Maar ik ben nog jong,
ik haal mijn vader nog wel in",
klinkt het optimistisch.
Vader en zoon Claerhoudt, twee
propagandisten van de biljart-
sport die in het eigen clublokaal
via districtswedstrijden, ge
westelijke- nationale- en ande
re toernooien wordt uitgedra
gen. Net als de bijna 400 clubspe
lers in het district staan ze aan
de start van een nieuw biljartsei
zoen. Of het successen brengt,
moet worden afgewacht. Vast
staat wel dat ze genieten van el
ke partij, vooral als die ook nog
wordt gewonnen. „En het aller
belangrijkste in je sport is datje
er plezier in houdt. En dat kan
gelukkig op elk niveau", besluit
Rob Claerhoudt.
HULST - Scheidsrechters in het
amateurvoetbal zullen meer
nog dan andere jaren ter discus
sie staan. Het bestuur van de
sectie amateurvoetbal heeft in
navolging van het betaald voet
bal besloten om enkele spelre
gelwijzigingen van de interna
tionale F.A. Board over te ne
men. De belangrijkste vernieu
wing is wellicht het onregel-
mentair afstoppen van een spe
ler die zich beweegt in de rich
ting van het doel. De scheids
rechter kent dan maar één straf:
het wegzenden van de overtre
der.
Scheidsrechter Emiel Asselman
uit Hulst paste onlangs in het
bekerduel van Vlissingen C te
gen Terneuzen de nieuwe regel
toe. Gerald Baars van Vlissin
gen moest na het vasthouden
van zijn tegenstander Marcel
Meijer, die in scoringspositie
kwam, het veld verlaten. Het
slachtoffer had echter geen zin
om de kleedkamer op te zoeken.
Hij geraakte zelfs in conflict met
zijn eigen spelers.
Voor deze overtreding (het vast
houden van een tegenstander)
werd voorheen een boeking ge
geven. Daarom is de algemene
verwachting dat de goedwillen
de amateurs en trainers niet zon
der problemen de nieuwe regel
zullen aanvaarden.
Asselman, die inmiddels al zo'n
tien jaar meeloopt als amateur-
scheidsrechter, heeft zich voor
genomen om de nieuwe instruc
ties toe te passen. Aan de voor
avond van de competitiestart
zegt de ambtenaar van de plant
soenendienst in Hulst: „Ik heb
er geen moeite mee. Regels zijn
regels. Als mijn collega's ook
consequent zijn, dan moet dat
wel lukken. We moeten met zijn
allen op één lijn zitten. Het blijft
natuurlijk goed uitkijken welke
strafmaat men moet bepalen.
Het inschatten van een scorings
kans kan weieens moeilijk zijn.
Ook in het betaald voetbal zijn
ze al door de mand gevallen."
Hij vervolgt: „Door de jaren
heen is mijn vel dikker gewor
den. Ik heb nog alle plezier in het
fluiten. Jazeker, ik heb weieens
wedstrijden moeten staken.
Twee jaar geleden nog tijdens
het duel Jong Brabant tegen
Bergeijk stuurde ik een speler
van het veld, maar deze wilde
niet eruit. Daarop heb ik de wed
strijd gestaakt. Ik hou niet van
een afkoelingsperiode of er moe
ten bepaalde redenen voor zijn,
bijvoorbeeld als het publiek op
het veld komt. Meestal gaat het
na een afkoelingsperiode weer
mis."
Emiel, voor zijn collega's Miel,
Asselman heeft nog voor hetere
vuren gestaan. In het begin van
zijn scheidsrechtersloopbaan
stond een speler tijdens een wed
strijd van de lagere elftallen
(„nee, ik zeg niet welke clubs dit
waren.") hem in het scheidsrech-
tershok op te wachten. „Door
tussenkomst van het bestuur is
het toen nog goed afgelopen",
vertelt de 44-jarige Hulstenaar,
die ooit bij Terhole voetbalde en
op verzoek van de afdelingsclub
bij de jeugd als scheidsrechter
begon. „Ik ben eigenlijk een
laatbloeier. Ik wilde altijd al
graag voetballen, maar mijn ou
ders hadden een boerenbedrijf
op Schuddebeurs. Zij vonden de
risico's te groot. Toen ik 26 jaar
was en getrouwd, ben ik alsnog
gaan voetballen. Ik was geen
ster. Daarna ben ik gaan flui
ten."
Dit jaar maakte Asselman pro
motie naar de derde groep, alvo
rens vier jaar in de vierde groep
te hebben gebivakkeerd. „Ik ben
in de afdeling elk jaar gepromo^
veerd. Tot aan de vierde groep,
toen verliep het wat moeizamer.
Met de derde groep heb ik mijn
doel bereikt, je moet je bewust
zijn van je eigen capaciteiten,
maar dat wil niet zeggen dat ik
niet hogerop wil."
De derde groep staat gelijk aan
derde en vierde klas of reserve
eerste klas KNVB. Asselman:
„Ik heb er best veel voor over. Ik
besef, dat ik twee keer per week
moet trainen om verder te ko
men. Ik hou niet van scheids
rechters die elleboogwerk ver
richten om hogérop te komen. Ik
ken scheidsrechters die, als ze
vrij zijn, de aansteller opbellen
voor een wedstrijd. Nee, dat doe
ik niet. Aan de andere kant zal ik
nooit afzeggen voor een wed
strijd of dan moet ik helemaal
niet kunnen. Ik wilde zelfs vlak
na de geboorte van mijn dochter
nog gaan fluiten, maar ik werd
tegen gehouden."
Tot nu toe kon hij voor één
scheidsrechtersrapport weinig
waardering opbrengen. „Ik heb
dat rapport teruggestuurd met
de vraag of ze wel bij de goede
wedstrijd gezeten hadden. Nee,
voor de rest geen probleem. De
keerzijde van de medaille is ook,
dat ik weieens een wedstrijd heb
gefloten waarbij ik de grote
boosdoener was voor beide par
tijen. Zelfs de besturen van bei
de clubs hadden ruzie met el
kaar. Ik heb toen mijn pilsje snel
opgedronken en ik ben naar huis
gereden. Achteraf ga je twijfelen,
maar volgens het rapport was
het een van mijn beste wedstrij
den, ik bedoel maar."
Voor zondag bereidt hij zich
voor op de competitiestart in de
reserve eerste klas tussen Baro
nie 2 tegen UDI '19 2. „De voor
bereiding verschilt niet van an
dere wedstrijden. Er is sprake
van enige spanning voor de wed
strijd, maar dat moet later weg
zijn. Ik vind nu wel, dat ik de
grensrechters en de aanvoerders
vooraf op de hoogte moet bren
gen van de nieuwe regels. Dit zal
ik bij de eerste wedstrijden enke
le malen herhalen, maar daarna
moet iedereen zo langzamer
hand weten waar men aan toe is.
Ik verwacht deze competitie
meer boekingen en er zullen
meer spelers weggestuurd wor
den. Zolang ik er nog plezier in
heb, zal ik daar niet wakker van
liggen", aldus Asselman.
Merkwaardig genoeg houdt de
KNVB Zuid 1 voor de scheids
rechters, groep drie en vier, pas
woensdag 5 september een in
structieavond in Bergen op
Zoom.
te. „Een aantal mensen heeft,
toen de koppen bij elkaar ge
stoken om dat wat meer in re
guliere banen te leiden. Je
denkt dan in eerste instantie
aan een geschikt terrein, maar
zonder club heeft dat weinig
zin. Dus kwam al snel de MC
Hontenisse tot stand."
Wat een aantal jaren geleden
begon als een bescheiden club
je is nu uitgegroeid tot een-
bloeiende vereniging met vijf
tig leden, van wie de helft actief
de motorcrosssport beoefent.
Crossers die in de diverse bon
den, zoals de KNMV, BLB en
MON hun mannetje weten te
staan. Zo staat Davy van Hoe
pen op de tweede plaats in de
strijd om het Nederlands kam
pioenschap van de MON (Mo
tor Organisatie Nederland) in
de 80cc. Een competitie waar
aan ook Belgische en Duitse
rijders deelnemen.
Paul van der Maas: „Zo'n suc
ces draagt zijn steentje bij aan
de bloei van de club. Net als bij
voetbal, wielrennen en andere
sporten zijn aansprekende re
sultaten belangrijk, want dat
trekt de jeugd aan."
Ondanks die aansprekende
prestaties van de crossers moet
de club zich nog steeds behel
pen met een bescheiden oefen-
terreintje. Voor de jaarlijkse
crosswedstrijd is men afhanke
lijk van een goedwillende land
bouwer die zijn grond beschik
baar stelt. „Dat zal ook wel zo
blijven", zegt Frans Serrarens.
„Er zijn aanwijzingen dat in
verband met milieu- en ge
luidshinder straks in Zeeland
alleen de terreinen in Axel en
Vlissingen open blijven."
„Zo is", vervolgt hij, „Axel voor
ons onmisbaar en dat moet
koste wat kost behouden blij
ven. Het is een prima terrein,
