PZC
Jan de Rijke
maalt niet om
etiket titelfavoriet
Voor John Vette
is Goes
de doorbraak
George de Block kan nooit beter
sport
AMAT
VOET
International verruilt Bevelanders voor Oostkapelle
VRIJDAG 31 AUGUSTUS 1990 31
Grote meiden
Kinderschoenen
Wisselvallig
Aanvallend
Geen training
Tussenselectie
Medaille
HWy24 en de erfenis van een succestrainer
Goodwil
Niet zonder pijn heeft
Janita Davidse voet
balvereniging Bevelan
ders (derde klas) de rug
toegekeerd om zich bij
Oostkapelle aan te slui
ten. De talentvolle 15-ja-
rige middenveldspeel
ster verwacht dat de
overstap naar de hoofd
klasser haar spelniveau
ten goede zal komen.
Haar uitverkiezing dit
jaar voor Jong Nederland
heeft een rol gespeeld in
dat besluit.
Eind juni vertrok ze met de Ne
derlandse jeugdselectie tot en
met zestien jaar naar Sölves-
borg in Zweden waar een acht-
landentoernooi werd afgewerkt.
Met een derde plaats en een
schat aan ervaringen keerde de
speelster na acht dagen terug in
Colijnsplaat. „Een geweldige be
levenis. En ik heb er heel wat
voor over om volgend seizoen
weer geselecteerd te worden als
het toernooi in Finland wordt
gehouden."
Toen ze oktober vorig jaar uitge
nodigd werd om selectiewed
strijden te spelen, had de tenger
ogende Janita Davidse nooit ge
dacht tot de laatste zestien door
te dringen. „De voetbalbond
had 45 speelsters opgeroepen. Ik
voelde me tussen die grote mei
den maar een kleintje." Bonds
coach Jan Derks wikte en woog
de voetbalkwaliteiten van Da
vidse en gaf haar vervolgens zijn
vertrouwen. In Zweden stond ze
elke wedstrijd in de basis. „Dat
kwam ook omdat drie goede
voetbalsters in Zweden gebles
seerd waren, geraakt", realiseert
Janita Davidse zich. „Ik ben de
jongste, de meesten mogen vol
gendjaar niet meer voor deze se
lectie uitkomen."
Janita Davidse mag als natuur
talent bestempeld worden. Op
straat en bij de pupillen heeft ze
de beginselen van het voetbal
len eigen gemaakt. Samen met
haar vader ging ze getrouw naar
het voetbalveld. In tegenstelling
tot haar tweelingzuster, Corine,
die veel meer plezier beleeft aan
het tennissen. „Pas dit jaar heb
toonaangevend land in het da
mesvoetbal en dat hebben we
toch mooi met 2-1 verslagen.
Van de Noren konden we echt
niet winnen. Die speelsters sta
ken met kop en schouders boven
de Nederlandse voetbalsters uit.
Ja, letterlijk en figuurlijk. Van
de acht landen zijn we toch op
een goede, derde plaats geëin
digd."
Duidelijk is dat Janita Davidse
het niet van haar fysieke kracht
moet hebben. „Ze zegt natuur
lijk niet graag van haarzelf wat
haar sterke punten zijn, maar ze
is snel en heeft veel techniek",
merkt haar moeder op. En haar
zus Corine beaamt de opmer
king van haar moeder grif. „Ik
was wel een beetje jaloers op Ja
nita, maar misschien dat we vol
gend jaar Janita volgen als ze in
Finland moet voetballen."
Met de ervaringen in Zweden
nog helder in het geheugen ge-
grifd, ziet de Colijnsplaatse met
spanning uit naar het nieuwe
seizoen. „We beginnen tegen Rij-
soord 2. Dat moet niet zo moei
lijk zijn, het is het tweede team
maar."
Overigens lijkt het damesvoet
bal in Zeeland nog altijd in de
kinderschoenen te staan. Twee
clubs spelen in de (interregiona
le! hoogste klas: Vlissingen en
Kloetinge. Na volgend seizoen
komen er drie landelijke eerste
klassen. Alleen de bovenste vier
van de interregionale klassen
zullen promoveren. „En gezien
de standen van vorig seizoen zal
Zeeland dan geen vertegenwoor
diger krijgen in de hoogste klas
van Nederland", zo moet Wim
Broekhoven van de afdeling
Zeeland voorspellen.
Lang niet alle clubs in Zeeland
hebben een damesteam. De af
deling Zeeland telt 96 voetbal
clubs en 'slechts' 34 daarvan be
zitten een damesselectie. In to
taal zijn er 38 damesteams in de
ze provincie en dat wijst er al op
dat de meeste van de 34 clubs
met een damesafdeling, maar
één vrouwelijk elftal hebben.
Wim Broekhoven: „Dat maakt
de zaak kwetsbaar. Als een club
veertien dames heeft en vier be
sluiten ineens om er mee te stop
pen, moet soms het hele elftal
opgedoekt worden. Clubs als
Zierikzee en Goes hadden eerder
wel voetballende vrouwen, maar
nu niet meer". Opvallend is ook
dat een club als Middelburg
geen vrouwenafdeling heeft.
Daar staat tegenover dat er bij
drie andere Middelburgse clubs
(Dauwendale, Jong Ambon en
Zeelandia) wel damesselecties
zijn.
Maar 'oranje-speelsters' als Ja
nita Davidse kunnen zoveel pro
paganda voor het damesvoetbal
maken, dat de de regio meer
vrouwen aan voetbal gaan doen.
„Toch heeft Goes nogal wissel
vallig gepresteerd. In de voorbe
reiding speelden we echt fantas
tisch, we wonnen alles. In de eer
ste competitiewedstrijd verlo
ren we toen van Noad en dat
zorgde toch voor een dreun. De
start van de competitie was dan
ook niet best. Later hebben we
ons uitstekend hersteld en had
den we zelfs uitzicht op een pe-
riodetitel. Daar grepen we net
naast en vervolgens kwamen we
weer in degradatiegevaar, het
einde van het liedje was dat we
op de vijfde plaats eindigden,
toch niet slecht in het eerste jaar
in de tweede klas."
„Ik heb zelf ook nogal wisselval
lig gespeeld. Onze ploeg wilde
ontzettend graag, we waren net
een stel jonge honden. Dat heeft
ons vaak opgebroken, één goal
tegen is vaak al noodlottig tegen
Brabantse tegenstanders."
Wat Goes precies in het komen
de seizoen te wachten staat weet
Vette niet. „Normaal gesproken
wordt het moeilijk, ze zeggen
tenminste altijd dat het tweede
jaar het moeilijkste is."
De linkermiddenvelder uit Yer-
seke weet inmiddels ook dat er
nogal wat is veranderd in de
tweede klas in vergelijking met
vorig seizoen. Vette: „Ik heb be
grepen dat MOC '17 en Dosko uit
Bergen op Zoom zich nogal ver-,
sterkt hebben. Beide ploegen
hebben acht a negen nieuwe
spelers aangetrokken, dus dat
zegt genoeg over hun ambities.."
„Ik denk wel dat het voetbal er.,
op vooruit zal gaan in de tweede
klas. Ploegen als HVV'24 en Mid
delburg zijn aanvallende ploe
gen. Vorig seizoen had je nogal
vaak kleine uitslagen, omdat de
Brabantse ploegen vaak weinig
risico'nemen. Ik denk dat vooral
een ploeg als Middelburg daar
mee te maken zal krijgen. Dat is
een ontzettend knappe ploeg,
maar ze moeten nu eenmaal
kampioen worden. Ze zullen wel
merken dat één tegengoal al
noodlottig kan zijn."
De voorbereiding op het seizoen
loopt in ieder geval een stuk an
ders dan vorig seizoen. Vorig sei
zoen won Goes alles wat er te
winnen viel, dit jaar heeft Ron
Schrier duidelijk voor een ande
re opbouw gekozen. Vette: „Vo
rig seizoen hebben we gepiekt in
de voorbereiding en verloren we
vervolgens in de eerste de beste
competitiewedstrijd. Dit jaar
beginnen we wat rustiger, mis
schien werpt dat zijn vruchten
af."
De selectie van Goes is in verge
lijking met vorig seizoen nauwe
lijks veranderd. Vette: „Er zijn
twee spelers weggegaan en we
hebben daar drie spelers voor te
ruggekregen. Het grootste ver
lies is natuurlijk Ronald Hoek
man, die heeft vorig seizoen toch
de nodige doelpunten gemaakt.
We kunnen alleen maar hopen
dat Ronald de Jonge die taak zal
overnemen."
f
Janita Davidse proeft
aan nationale selectie
Janita Davidse met op de achtergrond haar tweelingzus Corine: voetballen wordt nu pas serieus foto Ruben Oreel)
ik besloten met tennissen te
stoppen. Voetballen wordt nu
serieuzer en daaraan wil ik meer
aandacht geven."
Tot nu toe heeft Janita Davidse
bij het damesteam v^n de Beve
landers geen trainihg gevolgd.
„Als Jan Derks dat geweten had,
dan had hij haar nooit geselec
teerd", zegt haar moeder la
chend. „Ach, ik heb het nooit no
dig gehad. Ik voetbalde een wed
strijd in het weekeinde, tenniste
zo nu en dan, fietste elke dag
zo'n dertig kilometer naar mijn
school in Goes en hier is ruimte
genoeg om een balletje te trap
pen."
Dit jaar komt daar verandering
in. „Bij Oostkapelle trainen we
onder leiding van Jo Keersse-
meeckers twee keer per week en
we bereiden ons serieus voor op
het nieuwe seizoen. De eerste oe
fenwedstrijd tegen Kloetinge
(samen met Vlissingen uitko
mend in de interregionale klas
se) hebben we maar net met 1-0
verloren. Oostkapelle draaide
redelijk goed, ook al waren we
nog niet compleet." Nu Janita
Davidse bij het drie klassen ho
ger spelende Oostkapelle speelt,
moet ze zich wel veel serieuzer
met deze sport bezig houden dan
bij Bevelanders, waar het da
mesvoetbal meer in de recreatie
ve sfeer wordt bedreven.
Terugblikkend op Zweden, 'voor
Nederland was dit echt hét toer
nooi van het seizoen', zegt ze:
„Alle teams overnachtten in het
zelfde hotel. Dat was gezellig,
want dan kon je nog eens met de
speelsters van andere landen
praten. Ik heb gehoord dat er in
Zweden en Noorwegen een na
tionale selectie tot negentien
jaar komt. In Nederland begin
nen ze daar nog niet mee. Jam
mer, want de stap van tot zeven
tien-jarigen naar het nationale
dameselftal is heel groot. Te
groot, denk ik. Door een 'tussen
selectie' zou het gemakkelijker
zijn door te stromen."
Nederland presteerde tussen de
Scandinavische landen naar alle
tevredenheid. „Zweden is een
Hij wil nu wel toegeven dat
hij te lang op een laag ni
veau is blijven hangen. John
Vette speelde heel zijn leven bij
Yerseke en het kwam nooit in
hem op om de zaterdagder
deklasser, die ooit een seizoen
in de tweede klas bivakkeerde,
te verlaten. Na echter een jaar
bij zondagtweedeklasser Goes
te hebben gespeeld beseft hij
pas dat hij meer mogelijkheden
had. „Misschien ben ik wel te
laat weggegaan", verklaart
John Vette.
Dat besef is overigens vrij lo
gisch. Jarenlang was John Vette
die talentvolle linkermiddenvel
der van Yerseke. Pas toen hij vo
rig seizoen naar zondagtwee
deklasser Goes vertrok brak hij
definitief door. Nog in de voorbe
reiding kreeg hij de aanvoer
dersband overhandigd van trai
ner Ron Schrier en tijdens het
seizoen groeide hij al snel uit tot
één van de betere spelers. Vette
schopte het zelfs tot het Zeeuw
se elftal.
„Toch heb ik er vrij lang over na
gedacht om naar Goes te gaan.
Je weet hoe het is op een dorp, je
hangt toch nogal aan elkaar.
Toen Ron Schrier me benaderde
om naar Goes te gaan, heb ik ok
niet meteen toegehapt, dat be
slisje niet 1-2-3", aldus Vette, die
uiteindelijk dus toch toehapte.
„Ik was 26 jaar, dus het was een
kwestie van nu of nooit."
Over het eerste jaar bij Goes is
hij redelijk tevreden.„De over
gang naar de tweede klas is me
ontzettend meegevallen. Het
tempo is natuurlijk hoger en de
tegenstanders zijn fysiek wat
sterker, maar ik kon me toch al
snel aanpassen."
Nog een jaartje studeren en
nog minimaal een jaartje
Middelburg. Zo staat de balans
ervoor bij Jan de Rijke, student
bedrijfseconomie aan de Eras-
musuniversiteit in Rotterdam
en voetballer hij promovendus
Middelburg. De club die, zo zegt
De Rijke (26) „ongetwijfeld
weer het etiket kampioensfavo
riet krijgt opgeplakt". Een De
Rijke ook die constateert dat
het tijd is voor een gesprek tus
sen trainer Paul Telussa en de
sponsorcommissie van de ambi
tieuze club uit Middelburg.
„Die twee partijen moeten eens
als volwassen mensen rond de
tafel gaan zitten", zegt De Rijke,
die weet dat hij daarmee zijn nek
uitsteekt in een kwestie die bin
nen de vereniging uiterst gevoe
lig ligt. „Vrienden zullen ze nooit
worden, maar ze kunnen elkaar
op zijn minst respecteren."
Om even het geheugen op te fris
sen: vorig seizoen was er halver
wege sprake van dat het con
tract van Paul Telussa niet ver
lengd zou worden. De sponsor
commissie had de komst van
Kees Vermunt al rond. Het be
stuur van Middelburg gaf echter
niet toe, temeer niet omdat tij
dens een stemming onder de
spelers duidelijk werd dat de
groep verder wilde met de sterk
bekritiseerde Telussa. „Dat pro
bleem is nooit uitgepraat. Telus
sa en een aantal mensen kijken
elkaar sinds die tijd niet meer
aan. Dat is geen gezonde situa
tie", vindt De Rijke, die zegt
voor alles het belang van de club
voor ogen te hebben.
Want voor je het weet, vermoedt
De Rijke, begint het gesodemie
ter opnieuw. „Stel dat we een
paar keer op rij verliezen. Dan
heb je de poppen weer aan het
dansen. Ik denk dat het bestuur
zich ook eens duidelijk moet uit
spreken. Het wordt tijd dat Paul
Telussa onvoorwaardelijk het
vertrouwen krijgt. Het bestuur
bepaalt het technisch beleid,
niet de sponsorcommissie. We
moeten oppassen voor een te
grote invloed van de sponsors.
Maar alleen door de zaak uit te
praten kun je conflicten voorko
men."
De Rijke begint aan zijn zesde
seizoen in de hoofdmacht van de
hoofdstedelijke club. „We bele
ven nu de andere kant van de
medaille", beseft hij. „Jaren
heeft Middelburg tegen de de
gradatie gevoetbald. Nu zijn we
voor de tweede keer achtereen
titelkandidaat. Ik denk dat we
Jan de Rijke: oppassen voor een
te grote invloed van sponsors.
daar niet omheen kunnen. Er is
een brede selectie, met kwalita
tief goede spelers. Ik denk dat
als deze selectie bij elkaar blijft,
het zeker een potentiële eer
steklasser is. De ambities van
Middelburg liggen zelfs hoger.
Het is aan de spelers en Paul Te
lussa om dat waar te maken."
Het predikaat titelkandidaat
heeft, zegt 'Lange Jan', voor de
spelers ook voordelen. „Je moet
dat ook een beetje nuchter kun
nen bekijken. Je speelt elke wed
strijd voor duizend man, het is
gezellig en als je af en toe een
goal scoort is dat toch het mooi
ste wat er is. Het is te hopen dat
we komend seizoen beter draai
en dan afgelopen jaar. Want ei
genlijk hebben we toen vrijwel
het hele seizoen niet goed ge
speeld. Voor die jonge gasten is
het toch moeilijk om met die
druk om te gaan", zegt De Rijke,
die deze zomer bij een partijtje
strandvoetbal drie tenen brak
en acht dagen in het gips rond
stapte. „Als de competitie be
gint. moet ik daar geen last meer
van hebben."
John Vette (rechts) trainend met de selectie van Goes. Links (met
handdoek) trainer Ron Schrier (foto Pieter Honhaff
Maar vooral dankzij zijn tome
loze ijver is George de Block
wonderwel geslaagd bij Clinge,
dat in de jaren daarvoor de ene
na de andere trainer de laan
uitstuurde. Zijn volgende club
is zo mogelijk nog een grotere
uitdaging. De erfenis van Ri-
nus Zegers zal hem ongetwij
feld als een schaduw achtervol
gen bij HVV.
Het is de dag nadat HVV'24
uit Hulst een uiterst be
scheiden tegenstander met
13-0 heeft opgerold. „Zo'n
wedstrijd heeft totaal geen
waarde, het is een verloren
dag", verzekert George de
Block gelaten. Dertien keer
scoren en geen doelpunt tegen
krijgen: menig trainer in de
voorbereiding zou zich na zo'n
oefenpartijtje in de handen
wrijven. HVV, dat in de na-
competitie is gepromoveerd
naar de tweede klasse, staart
zich echter niet blind op dat
soort uitslagen.
De 38-jarige George de Block,
ooit een verdienstelijk spits-
I speler van Terneuzen, had een
makkelijkere club kunnen kie
zen om zijn reputatie als trai
ner in stand te houden. Vier
jaar geleden, toen hij een ver
bintenis aanging met Clinge,
was er ook al de vrees dat het
slechts een kortstondig avon
tuur zou worden. Voor een pas
beginnende oefenmeest was
het zo ongeveer de meest ru
moerige club waar hij terecht
kon komen.
„Ze hebben me vertrouwen ge
geven en me verzekerd dat ik
de eerste keus van de spelers
was. Toen Rinus Zegers zijn
vertrek bekendmaakte, schij
nen ze te hebben gezegd: dan
willen we George de Block als
trainer."
Hij treft in zijn nieuwe omge
ving een mixture van gevestig
de spelers en ontluikend ta
lent. Voetbalkwaliteiten zijn
ruimschoots voorhanden, het
probleem met HW lag immer
op het mentale vlak. Wie van
HVV iets goeds wil maken, die
moet van goeie huize komen,
zo sprak ooit een voorgander
die het ook weer niet had ge
red.
Rinus Zegers heeft in dat op
zicht een klein wondertje ver
richt. Hij was pretentieus en
eiste dat alles organisatorisch
tot in de puntjes verzorgd was.
Zegers slaagde er alleen niet in
de relatie tussen bestuur en
trainer werkbaar te houden.
George de Block, in het dage
lijks leven in dienst van de
technische dienst van de wo
ningbouwvereniging in Ter-
neuzen, lijkt van nature even
fanatiek en eerzuchtig. Hij
heeft in Clinge ook geleerd om
menselijk met bestuursleden
en spelers om te gaan. Het bot
ste wel eens tussen de strijdba
re voorzitter Robert Willaart
en hem. „Maar", zegt De Block,
„dat werd altijd snel opgelost.
„We zetten vaak allbei een gro
te mond open om gelijk te krij
gen. Hij riep me soms bij hem
om te zeggen: De Block, daar
deugt weer niets van. Dan riep
ik terug: je hebt er geen ver
stand van, man. En even latei-
waren we het weer over alles
eens."
HVV moet bij het zoeken naar
een andere trainer hebben ge
redeneerd: wie het in Clinge
vier jaar uithoudt is een klasse
trainer. George de Block (ook
gevraagd door Axel) was ver
eerd met het aanbod en accep
teerde het bijna onmiddellijk.
Hij heeft niet eens versterkin
gen nodig gehad om zich voor
de stap naar de tweede klas
klaar te stomen. De Block: „We
hebben echt kwaliteit genoeg,
daar twijfel ik niet aan. Ik kan
bij HVV beschikken over een
sterke as met Paul Segers, An-
gelo Verbraeken, Dennis
Rietjens en bovendien lopen er
in de selectie vier volwaardige
centrumspitsen. Veel trainers
van een tweedeklasser kunnen
me dat niet nazeggen, denk
ik."
De selectie van HVV: Keepers:
Jean Pierre de Keyzer en Carlo de
Deckere; Veldspelers: Paul Seg-
hers, Jos Hoefnagels, Michel d'Oly-
slager, Fred van Cauteren, Marlon
van der Goes, Carlo Blommaert,
Dennis Rietjens, Angelo Verbrae
ken, Jan Leendertse, Stefan van
den Ameele. Harm Rietjens, Jean
Claude Everaart, Erwin van Dors-
selaer, Mario de Bakker, Ivo Wou
ters, Martin Martens, Carlo Cley-
man en Erik Hevnerickx.
Nieuw: Stefan van den Ameele
(NAC)
Vertrokken: geen
Trainer: George de Block
„Ik kan nooit verbeteren wat
die heeft gedaan", zegt De
Block over zijn voorganger. Ri
nus Zegers is met HVV immers
in vier jaar tijd twee keer ge
promoveerd. Door een hoog
opgelopen ruziën met het be
stuur kondigde hij vorig jaar
zijn vertrek aan, maar de spe
lers droegen hem nog altijd op
handen. De uitdaging voor
George de Block om te slagen
is er des te groter door.
HVV'24 heeft aan goodwil te
ruggewonnen wat het jaren
lang door zeer zwak presteren
had verspeeld. De club waar al
tijd wel een keur aan talenten
rondliep, maar die er nooit in
was geslaagd om dat talent tot
een sterk elftal te smeden,
staat nu weer op een accepta
bel niveau. Trainer George de
Block heeft van het bestuur
carte blanche gekregen om het
verder uit te bouwen.
George de Block temidden van de selectie: vereerd met de uitdaging van HVV (foto Camile Schelstraete)
