PZC
Keepersdag met Frans Hoek
KNWU blinkt uit
n nalatigheden
Het definitieve afscheid
van Tonnie Frederiksen
Paul Steijaert
heeft nog een
vleugje hoop
streek
A
'leybaltalentin nationale jeugdselectie
VRIJDAG 13 APRIL 1990
Ouwe rotten
Rode draad
Wielercomité spuit kritiek
Boete betaald
Kaarting
Vijfentwintig jaar scheidsrechter volleybal
Feeling
Niet duur
Hoofdplaat knokt tegen degradatie
Vertrouwen
Invloed
lischa Courtin in de kijker
'1ST - De 15-jarige Mischa
tin uit Hulst kan met recht
ken van een bliksemcarriè-
1.91 meter lange volley-
lier verwierf zich dit seizoen
n plaats in de eerste selectie
Morres/Hulst en greep die
ns het beide handen. Hij pas-
zich snel aan het niveau van
derde divisie aan en speelde
li in de kijker bij bondscoach
on van de Burgt. Mischa
urtin drong door tot de natio-
le eugdselectie en werkt
idsdïen tijdens de school-
k nties in een select gezel-
lap aan een verdere verfij-
ig van de technische- en tacti
le aspecten van zijn sport.
t staat buiten kijf dat hij over
talent beschikt, maar Mis-
a Courtin loopt er liever niet
te koop. Hij is bezeten van
ileybal en heeft er alles voor
om hogerop te komen. De
rige Hulst-aanvaller zit in
de klas van het atheneum
an die studie vooralsnog
combineren met zijn vol-
beslommeringen. Zo
int hij 's maandags en don-
dags met de eerste selectie
i Morres, werkt hij 's woens- -
gs en vrijdags onder leiding
de enthousiaste William
el man met een zeer talen tvol-
igdselectie en speelt hij 's
erdags competitie. Daar-
peelt Courtin dinsdags in
edrijfscompetitie in Hulst
lekt hij geregeld de zoge-
•i steunpunttrainingen van
o Zuid-West Nederland in
ndert. „We remmen hem wel
i af', merkt zijn moeder tij-
is het gesprek op. ,,Dat is
ik ik normaal. Er is nog meer
i volleybal."
kortgeknipte aanvaller
de zich vijfjaar geleden bij
s aan, nadat hij daartoe
zijn eveneens getalenteer-
enden Job Verpoorte en
és van Veenendaal was
ezet. Hij doorliep de mini's
m de C-jeugd, kreeg zijn eerste
vijzingen van de ervaren
famers Ria en Jo Everaert en
ntwikkelde zich temidden van
eergierige groep zeer goed.
ha Courtin werd inmiddels
net de Morres-jeugd al drie keer
ationaal kampioen en moest ei-
lijk nog maar één tegenslag
.verken. ,,Dat was tijdens de
onde voor districtsteams",
met hij nog goed. „Er deden
jad i teams mee en we eindigden
op de zevende plaats."
Het was juist daarom in zekere
zin een verrassing dat hij door
bondscoach Toon van de Burgt
uit Nijmegen werd geselecteerd.
Deze selectie van veertien man
speelt van de zomer onder meer
drie interlands tegen Italië. „Ik
rekende er zeker niet op", vertelt
hij.
„Daar durf je alleen maar op te
hopen. Er is in elke vakantie een
trainingsstage van drie dagen.
Ik vind het heel leuk, maar het is
ontzettend vermoeiend. We trai
nen drie uur 's morgens en drie
uur 's middags. Dan ben je rede
lijk afgebrand. Er wordt telkens
op een bepaald onderdeel tot in
den treure geoefend. De laatste
keer hebben we drie dagen lang
niks anders gedaan dan verdedi
gen. Maar jë steekt er ontzettend
veel van op. Ik merk dat best wel
aan mijn eigen spel. Als afslui
ting hebben we de laatste keer
een wedstrijd gespeeld tegen
PZ/Dynamo 2 (in de 2e divisie
onder meer tegenstander van
Tonny Leynse/EVVC, red.). Er
was een grote bank en er werd
niet veel gewisseld. Ik heb twee
sets mee mogen spelen. Dat viel
me heel veel mee. We verloren
met 3-2, maar ik vond het een he
le ervaring."
Inmiddels heeft hij zijn vuur
doop in de de derde divisie ook
achter de rug. Hij mocht aan het
begin van het seizoen met de
eveneens 15-jarige Job Verpoor
te meetrainen met het eejste
team en maakte halverwege de
competitie zijn debuut. Mischa
Courtin: „William Taelman
traint ons bij de jeugd. Hij zei dat
we misschien wel een paar keer
mee mochten spelen als er te
weinig zouden zijn. Toen lachte
ik hem uit, zo van: dat kan nooit.
Ik dacht dat het niveauverschil
veel te groot zou zijn. Ik keek wel
tegen die jongens op, ja, maar
het is een hele leuke groep. Voor
en na de wedstrijd gaan we heel
leuk met elkaar om. Je trekt je er
ontzettend veel aan op."
„Vroeger, in de adspiranten, had
je weinig tegenstand. Een blok,
als dat er al was, daar trok je je
weinig van aan. Maar nu moetje
blijven kijken, wantje krijgt die
bal zo terug", geeft hij als voor
beeld. „Natuurlijk was ik zenuw
achtig, toen ik voor het eerst
mocht invallen. Het was toen
prettig dat die eerste bal goed
was. Publiek? Ach, ik hoor al
leen mijn vader, die komt er
goed bovenuit", lacht hij.
„Ik let er verder niet veel op. De
tegenstanders? Dat zijn meestal
allemaal ouwe rotten, mannen
met ervaring. Maar ik trek me er
niet veel van aan. Daar heb je
het ook veel te druk voor in een
wedstrijd."
Mischa Courtin: geselecteerd voor de nationale jeugdploeg (foto Camile Schelstraete)
TERNEUZEN - De bekende
ex-doelman Frans Hoek van
Volendam zal volgende week
vrijdag een keepersdag ver
zorgen voor de voetbalvereni
ging Terneuzen. Zo'n vijftig
deelnemers aan deze promo
tiedag hebben zich al aange
meld. De demonstratiedag
vangt aan om 9.00 uur op één
van de velden van de voetbal
club Terneuzen en duurt tot
omstreeks 17.00 uur.
Frans Hoek, een specialist in
keeperstrainingen, is onder
meer onder Johan Crijff bij
Ajax aktief geweest, speelde
zelf jarenlang bij Volendam en
heeft ook boeken over keepers
en trainingen geschreven. Hij
verzorgt de demonstratie in sa
menwerking met Hoek-doel-
man Ruud Koopman. Wim
Verpoorte uit Terneuzen, die
bij de toekomstige profclub
Vlissingen onder de lat staat, is
uitgenodigd om aan de kee
perstraining deel te nemen.
Verpoorte sukkelde de laatste
weken weliswaar met een lich
te blessure, maar hoopt vol
gende week volledig hersteld
te zijn. Zondag, in de uitwed
strijd met zijn club tegen Desk
in Kaatsheuvel, bleef hij op de
bank. „Ik heb een blessure aan
een middenvoetsbeentje opge
lopen, dus het was beter dat ik
even een week rust nam", ver
telde Verpoorte deze week.
Ruud Koopman, die de organi
satie namens de VV Terneuzen
in handen heeft, sprak in de
weken voorafgaand aan de de
monstratiedag als van een
overweldigende belangstel
ling. „We kunnen ongeveer 150
deelnemers hebben", verze
kert hij„Het loopt tot nu toe al
storm met de aanmeldingen."
Keepers en keepsters die aan
de demonstratiedag meedoen
krijgen twee keer een veldtrai-
ning met diverse technische en
tactische aspecten, wedstrijd-
vormen en keepersvormen.
Ruud Koopman: „De keepers
training loopt als een rode
draad door deze demonstratie
dag. Maar na de twee keeper-
straingen, waaraan de deelne
mers zelf aktief meedoen, en de
demonstratie met Wim Ver
poorte houdt Frans Hoek een
lezing en krijgen de deelne
mers uitleg over keepermate
riaal."
Deelnemers aan deze Frans
Hoek-dag (vrijdag 20 april)
kunnen zich opgeven bij Ruud
Koopman of bij de voetbalver
eniging Terneuzen.
Wim Verpoorte (Vlissingen)
zal onder leiding van Frans
Hoek laten zien hoe een kee
perstraining wordt gegeven
'OGELWAARDE - De Konink
lijke Nederlandsche Wielren
JJnic (KNWU) slaagt er kenne-
ijk de laatste jaren geregeld in
om organisatoren van grote
wedstrijden in Zeeuwsch-
VI i iiideren tegen zich in het
harnas te jagen. Vrij recent
spuide het wielercomité Philip
pine nog kritiek op de Unie. Een
ander frappant staaltje van de
dordige' manier waarop de
'clrenunie met zijn leden com-
jmuniceert is, 'de zaak Vogel
waarde'.
Hei begon allemaal in 1986 en na
een boete, door de KNWU aan
het wielercomité Vogelwaarde
op i gd, omdat deze organisa-
n haar jaarlijkse wedstrijd
voor liefhebbers een te groot
aantal renners zou hebben laten
isiarten. Na verweer werd die
boeti jlings teruggedraaid, om-
da de overtreding niet hard ge
maakt kon worden.
I-Maar waarschijnlijk voelde
men zich op de teentjes getrapt
en waren de heren uit op revan
che" zegt voorzitter Miel van
hem van het comité Vogel-
larde. Anders kan hij de boete,
n jaar later, niet verklaren:
■■Cr zouden in de Omloop van
Vogelwaarde in 1987 wéér teveel
fhebbers gestart zijn. Of we
maar een boete van honderd
twintig gulden wilden betalen,
kregen we een schrijven van het
bondsbureau."
én uitgebreide briefwisseling
larin het comité Vogelwaarde
lanvoerde dat het aantal deel
nemers op het jury-rapport niet
bst was vermeld, leidde er ten-
lotte toe dat de KNWU-coördi-
i or J ury en Reglementen in de
Vielren Sport Commissie, de
er Bert de Bruin, de zaak tij
pens een (jury)evaluatie-bijeen-
comst zou bespreken met de se
cretaris van de jury: Jo Dhanis
uit Hulst.
Die bijeenkomst stond in janua-
1988 in Bergen op Zoom. Op 6
maart informeerde Miel van
them bij de wielrensport-
commissie naar de uitkomst van
sprek. „We hadden de boe-
inmiddels betaald en wilden
nu eigenlijk wel weten of er enig
zicht op terugbetaling was", al
dus Van Goethem.
De 'WSC' zweeg echter in alle
toonaarden. Ook na de brief van
4 september 1989 (bijna ander-
alf jaar na de eerste informatie
t de resultaten van het ge
sprek tussen de heren De Bruin
11 )hanis) moest het wielerco
mité nog even geduld oefenen al
vorens het bondsbureau iets van
zich liet horen.
°P 31 januari van dit jaar kwam
dan eindelijk het 'verlossende'
bericht. Daarin werd melding-
gemaakt van het feit dat de heer
Dhanis niet was verschenen op
de jury-evaluatie van begin 1988.
De slotalinea in de brief slaat
echter alles: „Als gevolg van het
feit dat onderhavig geval han
delt over een kwestie uit 1987
wordt e.e.a. door de commissie
als afgehandeld beschouwd",
staat er letterlijk.
„Na bijna twee jaar niet gerea
geerd te hebben op onze brieven
getuigt zó'n antwoord van onfat
soen", reageert Miel van Goe
them dan ook.
„Maar ze kunnen me wat", ver
volgt hij strijdbaar. Het comité
Vogelwaarde heeft in zijn reactie
op het schrijven van de sport-
commissie aan de KNWU laten
weten dat het met deze oplos
sing niet akkoord kan gaan:
„Het is niet onze schuld, maar
van de commissie jury en regle
menten."
De organisatie van Vogelwaarde
staat bekend als 'volhouders':
„We hopen dat het sectiebestuur
amateurwielrennen deze zaak
nog eens grondig wil bezien en
ons er over wil berichten", be
sluit de laatste brief van het wie
lercomité Vogelwaarde.
Op 16 juni wordt de 13e Omloop
van Vogelwaarde voor nieuwe
lingen en liefhebbers gehouden.
Dat ze voor die tijd iets van de
'zaak' hebben gehoord verwacht
het comité eerlijk gezegd niet:
„Woerden is alleen snel als er
boetes uitgedeeld worden."
GRAAUW - In het gemeen
schapshuis in Graauw werd een
prijskaarting voor ouderen ge
houden, waaraan 35 personen
deelnamen.
Uitslag: 1 C. van de Branden, Kapel-
lebrug; 2 Vic de Caluwé, Graauw; 3
Jos van Laere, Graauw.
De volgende kaarting is donderdag
12 april vanaf 13.30 uur. Vrijdag 13
april kunnen de ouderen jokeren
vanaf 13.30 uur.
IJZENDIJKE - In café Hofzicht
in IJzendijke werd een schieting
gehouden waaraan 15 schutters
deelnamen.
Uitslag: Hoge vogel W. Ongenae, IJ
zendijke; le zijvogel A. de Footer,
Sluiskil; 2e zijvogel J. Kersbuik,
Hoofdplaat. Meeste kleine vogels (7)
W. Ongenae, IJzendijke.
TERHOLE - In café De Kroon in
Terhole werd een kaarting ge
houden waaraan 52 personen
deelnamen.
Uitslag bieden: 1 Van Hooye Hulst, 2
H. van de Berg Westdorpe, 3 E. van
Stevendaal Terhole; jokeren: 1 Van
Gink Axel, 2 Van Goethem Waas-'
munster, 3 Watzeels Beveren.
TERNEUZEN - Hij was een
jaar of twintig toen hij zich
aanmeldde als scheidsrechter
bij de volleybalbond. Tonnie
Frederiksen (45) uit Terneu
zen voetbalde in die tijd met
het eerste team van Terneu
zen in de tweede klas, debu
teerde met Scheldesport in de
volleybalcompetitie en floot
haast ook als vanzelfspre
kend zijn eerste wedstrijden.
Vijfentwintig jaar lang leidde
hij wedstrijden in het district
tot een goed einde. Tonnie
Frederiksen had nooit proble
men, dwong ongemerkt res
pect af en zwaaide dus zelden
met kaarten.
Vorige zaterdag zette hij een
punt achter zijn loopbaan als
volleybalscheidsrechter. Van
een carrière wil hij niet spre
ken, want dat zou op een zeke
re planning kunnen wijzen.
„Ik ben er destijds gewoon aan
begonnen omdat er hier een
volleybalcompetitie begon",
weet hij nog. „Een soort vere
delde bedrijfscompetitie, met
ploegen als Terhole, Schelde
sport, Petrus Hondius Ly
ceum, een team van de mts, de
Douane, Sint Eloy uit Oost
burg en De Instuif uit Sas van
Gent. Er moesten ook mensen
zijn die wilden fluiten. De eni
ge die we hier in feite hadden,
was Joop Klein. Die is toen
scheidsrechterscursussen
gaan geven. Net Wim Kruide
nier en ik waren van die tijd
nog over."
Tonnie Frederiksen werd met
een in de hoogste districtsca
tegorie ingedeeld en bleef 25
jaar op dat niveau fluiten. „Ik
ben nooit vooruit of achteruit
gegaan. Dat was bewust, want
als je hoger wilde gaan fluiten,
dan moest je landelijk wed
strijden gaan leiden. Dat heb-
ben'ze me wel een paar keer ge
vraagd, maar ik heb die boot
afgehouden. Het spelen ging
bij mij vóór het fluiten. Als je
landelijk floot, dan was het
streven dat je drie keer per
maand moest kunnen aantre
den. Dat red je niet. Het is
soms al een 'crime' om in de re
gio te kunnen fluiten als je zelf
ook speelt. Ik zag het ook hele
maal niet zitten om in Brabant
of Zuid-Limburg te gaan flui
ten. Dat is in de regel 's
avonds, dan ben je zo laat
thuis."
Zo beperkte hij zich tot het ar-
bitreren van wedstrijden in de
streek. Hij kende alle spelers,
ging zitten en floot zijn wed
strijden. Meestal alleen, on
danks het streven van de bond
om in elk geval in de promo
tieklas twee scheidsrechters
per wedstrijd aan te stellen.
„Ik kan rustig stellen dat ik
tachtig procent zonder tweede
scheidsrechter heb gefloten",
zegt hij. „Of dat een gemis
was? Ach, in principe ben ik
nooit anders gewend geweest.
Vanaf het begin heb ik alleen
op de bok gestaan. Later kreeg
je een fatsoenlijke stoel. En
dan die kleine zaaltjes... In IJ
zendijke hing je in het wand
rek te fluiten."
„Ik weet niet wat het kenmerk
van een goeie scheidsrechter
is. Ik heb altijd gewoon maar
gefloten. Het is wel moeilijk",
beseft hij. „Je hebt geen lijn
rechters, geen tweede scheids
Tonnie Frederiksen: „Het kenmerk van een goeie scheidsrechter? Misschien had ik er wel een
beetje feeling voor..." (foto Camile Schelstraete
rechter en je moet in feite over
al op letten. Misschien had ik
er een beetje feeling voor, van
wege het feit dat ik zelf volley
bal gespeeld had. Ik stond zelf
in het veld natuurlijk ook wel
eens met mijn armen omhoog.
Gele kaarten, die had ik niet
eens in mijn zak. Da's makke
lijk, dan kun je ze niet geven
ook. Ik heb nooit trammelant
gehad. Hoor eens hier: ieder
een maakt fouten. Volleybal is
wat dat betreft een bijzondere
sport, omdat er zo veel tech
niek bij komt kijken. Maar als
de techniek van de ploegen
een stuk minder is, dan moet
je dat toch aanvoelen. Als je in
de bedrijfscompetitie echt zou
fluiten zoals het moet, dan
hoeft er niemand meer te spe
len. En als er een leuke rally is,
dan moet je niet direct voor
een technische fout fluiten.
Rally's zijn toch de jus van het
spelletje. Ze zijn er tegenwoor
dig toch al zo weinig."
„Jaren geleden", herinnert hij
zich, „kon je bij Kikkers in
Aardenburg nog wel eens la
chen. Ze hadden daar een re
delijke ploeg en het was altijd
afgeladen in dat zaaltje. Daar
was altijd stampij. IJVC vond
ik ook nooit vervelend om
naar toe te gaan. Maar in prin
cipe had ik er geen behoefte
aan om toppers te fluiten. De
bekerfinale, dat hebben ze wel
zó vaak gevraagd. Maar dat
was meestal in de tijd dat de
competitie al afgelopen was.
Dan dacht ik: lekker hoor, de
ze jongen kan even wat anders
doen."
Vorig jaar kondigde hij aan
dat het absoluut zijn laatste
seizoen zou zijn. Tonnie Frede
riksen vindt het zo langzamer
hand welletjes en zijn besluit
staat vast. Hij keert niet terug,
ook niet voor één enkel keer
tje. „Of ze dat nou leuk vinden
of niet, dat is een beslissing
van mezelf. Die zullen ze moe
ten respecteren. Ze hebben
nooit een dure scheidsrechter
aan me gehad. Ik heb dikwijls
niet eens gedeclareerd. Dat
dubbeltje of die achttien cent,
ik weet niet eens hoeveel het
de laatste tijd was. Ik liep met
mijn declaraties zo'n beetje
één op twee en misschien nog
wel meer. Dat pennetje (met
inscriptie)", lacht hij, „kon er
dus wel af."
HOOFDPLAAT - Met dertien
punten uit negentien wedstrij
den is de zondagvierdeklasser
Hoofdplaat vooralsnog één van
de belangrijkste degradatie
kandidaten in deze klas. De for
matie van Paul Steijaert leek de
laatste weken met twee gelijke
spelen (2-2 tegen Jong Ambon en
1-1 tegen Walcheren) en één
overwinning (1-0 tegen Vogel
waarde) aan een redelijke serie
bezig, maar viel zondag toch
weer terug in een uitzichtloze
positie door een 2-1 nederlaag
tegen Patrijzen.
Drie wedstrijden voor het eind
staat Hoofdplaat voorlaatste
(als er tenminste even van
wordt uitgegaan dat het ge
staakte duel tussen Jong Am-
bon en Luctor'88 overgespeeld
moet worden), op twee punten
van IJzendijke en Steen en op
drie punten van Koewacht en
Breskens. De kans om de degra-
datiedans te ontspringen is zo
doende dus wel héél klein. Hoe
wel? Ook vorig jaar zag het er
somber voor de ploeg uit, maar
werd het vege lijf op de laatste
speeldag gered door een 3-2
overwinning op hetzelfde Pa
trijzen, waarvan zondag dus
verloren werd.
Hoe groot schat Paul Steijaert,
de vertrekkende trainer, Hoofd
plaats mogelijkheden op het be
houd van het vierde klasser-
schap nog in? Heeft Hoofdplaat
eigenlijk nog uitzicht op een suc
cesvol slot?
„Ik zou het niet durven zeggen",
reageert Paul Steijaert aanvan
kelijk, om er vervolgens aan toe
te voegen: „De ene week gaat
het goed, de andere week slecht.
Duidelijk is in elk geval dat het
heel moeilijk zal worden".
Desondanks heeft Steijaert toch
nog een vleugje hoop: „Ze moe
ten onderaan allemaal nog te
gen elkaar. Wat dat betreft is er
nog niets verloren. Wij hebben
Lewedorpse Boys nog thuis,
Luctor uit en Steen thuis. Niet
makkelijk, maar ook niet onmo
gelijk".
Waaraan wijt jij de terugval,
waarmee Hoofdplaat de laatste
twee seizoenen nadrukkelijk te
maken heeft?
Steijaert: „Geef daar maar eens
antwoord op. Laat me het zo zeg
gen: we missen een spelbepaler,
een man die een wedstrijd kan
beinvloeden en naar zijn hand
kan zetten. Hadden we die wel,
dan had ik niet op Cor van de
Velde moeten terugvallen. Die
heb ik inmiddels tweemaal een
helft laten spelen, uit tegen Vo
gelwaarde en zondag dus, thuis
tegen Patrijzen. Tegen Vogel
waarde ging dat nog, maar tegen
Patrijzen had hij geen in
breng..."
Een groot probleem is dit sei
zoen ook het scoren. "Veertien
doelpunten in negentien wed
strijden, dat zegt genoeg toch?
Steijaert: „Dat is inderdaad heel
minnetjes, zeker als je daarbij
bedenkt dat we ons toch wel re
delijk wat kansen creëren. We
schieten ze er alleen niet in. Ik
moet dus zeggen dat het ons niet
alleen aan een spelbepalende
middenvelder, maar ook aan
scorend vermogen ontbreekt.
Op iets anders kunnen we de te
genvallende resultaten niet ste
ken. Vorig jaar hadden we nog
een groot aantal blessures, maar
dit jaar spelen we sinds de win
terstop praktisch elke week met
hetzelfde elftal. Geen spelbepa
ler, geen scorend vermogen en
niet constant genoeg: zo onge
veer kun je onze problemen sa
menvatten".
Waf er ook nog gebeurt: onge-
tivijfeld zijn dit twee tegenval
lende jaren voor je geworden.
Niet aan te nemen valt tenmin
ste datje het kon voorzien datje
met Hoofdplaat alleen aan de
gradatievoetbal toe zou komen?
Steijaert: „Nee, voorzien heb ik
dit niet, toen ik twee jaar gele
den gevraagd werd om terug te
komen bij Hoofdplaat. Ik heb in
het verleden met de meeste spe
lers al in de C-tjes te maken ge
had en later ook nog toen ik
tweede trainer was. Ik had wel
vertrouwen in deze spelers
groep, zeker omdat de groep zich
twee jaar terug ook voor mij had
uitgesproken. Maar in de prak
tijk is het geweldig moeilijk ge
bleken... Ik bedoel maar: dins
dags en donderdags mag ik niet
mopperen, dan loopt het als een
trein, maar 's zondags komt het
er niet uit. Om wat voor reden
dan ook. Toch blijf ik zeggen:
Hoofdplaat moet met dit mate
riaal minimaal middenmoter
zijn. Daar zijn ook de spelers
trouwens van overtuigd."
Toch blijft het vreemd dat
Hoofdplaat met een in het verle
den toch altijd redelijk scorende
spits als Stanny Soulimans niet
verder reikt dan veertien tref
fers?
Steijaert: „Stanny is typisch een
spits die de ballen van de flan
ken moet krijgen. Dat gebeurt
dus niet. Op zich is Stanny nog
altijd dezelfde als vroeger. Ik
ben ervan overtuigd dat hij ook
nu nog kan scoren. Alleen: hij
moet dan wel op de juiste manier
aangespeeld worden."
Volgend seizoen train jij IJzen
dijke, maar ook die club ver
keert - na een sterke terugval de
laatste competitieweken - nog in
degradatiegevaar. Geen spijt
van je keus?
Steijaert: „Nee, dat kan ik niet
zeggen. Ik heb nooit anders ge
weten dan dat IJzendijke altijd
weer met moeite aan twintig
punten geraakt. Ik heb me wat
dat betreft dus geen illusies ge
maakt toen ik door IJzendijke
gevraagd werd. Vorig jaar kwam
IJzendijke ook maar aan acht
tien punten, evenveel als Hoofd
plaat dus. Waar ik trouwens ook
naar toe zou zijn gegaan: het is
op dit moment maar matig ge
steld met de clubs uit deze om
geving. Je moetje eens voorstel
len wat er met Breskens gebeurd
zou zijn als Bram van de Broec-
ke niet beschikbaar was ge
weest. Die doet vier wedstrijden
mee en schopt er vijf in. Dat
maakt wel eventjes een ver
schil."
Je beleeft, kortom, moeilijke da
gen
Steijaert: „Ja, maar ik slaap nog
goed, hoor. Vorig jaar was dat
minder... Trouwens: ik ben za
terdag nog naar Hoek wezen kij
ken en dan zie ik zo'n Kees Kist,
die toch ook niet kan voorko
men dat Hoek tegen degradatie
moet vechten. Dat bedoel ik
nou: als trainer heb je op zich
niet zoveel invloed op de presta
ties van een elftal. Het is alle
maal geweldig betrekkelijk en
daarom slaap ik ook niet
slecht".
Paul Steijaert: „Je hebt als trainer niet veel invloed op de presta
ties" (foto Camile Schelstraete)
