PZC
A
Een pijltje, piekbord
en een rokerig café
Jo Verschuuren neemt
afscheid van wielersport
i
Bedrijfsvolleybal
in Terneuzen
erner Bisschop: ik ben bij AZYY goed opgevangen
streek
VOOR BKCBRESKENS EN ZAAMSLAG
iff)
VRIJDAG 17 NOVEMBER 1989
BKC
laamslag
DARTSPELER LAMI BROEKHOVEN
Winnen
Loopbaan
Ti
Fusie
Prestaties
Trainen
Kick
Vertrouwen
et kwaliteitsduo moet
orfbal hogerop brengen
IeRNEUZEN - Zij is sinds het begin
|an het veldseizoen korfbaltrainster
|ij BKC Breskens. Hij probeert
laamslag al wat langer op een wat
loger korfbalplan te krijgen. Samen
lormen ze een kwaliteitsduo bij KV
luctor in Terneuzen. Voor de leek: het
|aat hier om Mireille Uhlenbusch, de
Vjarige Brabantse die vorig jaar als
nortleidster bij de gemeente Terneu-
jen in dienst kwam. En Kees Op-
keegh (25) heeft als korfballer een
ham die zelfs over de grenzen van de
Jrovincie heen reikt. Na wat omzwer-
ïingen schijnt de boomlange Zeeuw-
topspeler, die er overigens nogal
toeite mee heeft dat hij vorige week
|oor de Zeeuwse selectie werd gepas-
leerd ('ze zijn bezig met lieve vriend-
s-politiek' verwijt hij de keuze-com-
hissie), zijn draai in Zeeuwsch-
Jflaanderen te hebben gevonden.
ËKC en Zaamslag, kleine korfbalver-
inigingen die het doorgaans moeilijk
lebben om een goede trainer voor de
lerste selectie te vinden, zijn met die
lituatie bijzonder gelukkig. „Na mij
jioet BKC iemand aantrekken die de
lloeg wat meer kan bieden", zei (na
Ivee kampioenschappen te beschei-
gen) trainer-coach Willem de Zeeuw
fan BKC bij zijn afscheid. Mireille Uh-
Jnbusch krijgt in BKC-kringen en na
ien eerste helft op het veld onverdeeld
junstige kritieken en Kees Opsteegh
jan bij Zaamslag ook al niet stuk.
tortom, het Brabants-Zeeuwse korf-
Jalduo heeft zich in betrekkelijk korte
Bjd uiterst positief gemanifesteerd.
clubhuis uit te steken. De eerste helft
op het veld heeft Zaamslag de plaats
in de subtop gebracht die een jaar eer
der al werd verwacht. „De kracht van
de ploeg ligt vooral in de mentale in
stelling, de inzet en de conditie. Afma
ken van de kansen is ons zwakste on
derdeel", heeft Kees Opsteegh inmid
dels al ervaren.
Ook hij verwacht geen gemakkelijke
competitie: „net als BKC treffen we
een aantal reserveteams als tegen
stander. Vorig seizoen werden we
tweede, ik teken meteen voor eenzelf
de klassering", schat de Zaamslag-
trainer in. „Dan eindigen we achter
Luctor 2, want die worden zonder eni
ge twijfel kampioen", weet Kees Op
steegh nu al.
Met behoud van de specifieke sterke
eigenschappen van het team wil Op
steegh in zijn tweede trainingsjaar wat
meer tactische lijnen uitzetten. Als de
ploeg dat oppikt en wat meer automa
tismen ingebracht kunnen worden ziet
hij Zaamslag tot de subtop doordrin
gen. De ploeg heeft daarbij één voor
deel tegenover het veld-optreden.
Daar moest Kees Fraanje vaak als spe
ler/coach fungeren. Het programma in
de zaal laat Opsteegh toe om alle
thuiswedstrijden te coachen. Dat
Zaamslag dat nodig heeft is op het
veld al wel duidelijk geworden.
De selectie: (dames) Gerda van Doorn, Ma
rianne Fraanje, Monique de Rooy en Conny
van der Staal, (heren) Petro van Doorn, Pie-
ter Hamelink, Werner de Rooy en Sjaak
Westerbeeke.
lees Opsteegh kan bij Zaamslag niet
«reet uit een beloftevolle jeugd put-
ftn. De vereniging heeft een paar sei-
Sbenen terug heel wat doorgesluisd
laar de standaardploeg, maar kan
Bet opnieuw een blik jongeren open
Bekken. De versterking die er kwam
Boor de overstap van Werner en Moni-
lue de Rooy (van Luctor) en dit sei-
®en van Jack en Conny van der Staal
Ban Blauw-Wit) was dan ook aanlei-
ling om bij Zaamslag de vlag op het
Mireille Uhlenbusch, korfbaltrainster van BKC Breskens.
Mireille Uhlenbusch heeft met BKC
in de eerste competitiehelft op het
veld ronduit gestunt. De erg goede
jeugdopvang en -begeleiding móesten
tenslotte wel renderen. Uhlenbusch
kwam mogelijk net op het goede mo
ment om die talentrijke jeugd 'verder'
te brengen. Ze prijst in haar jonge
team; een positieve instelling, en
thousiasme, inzet en de bereidheid
om te leren. Al die eigenschappen, ge
paard gaande met een ook zeker aan
wezig technisch vermogen, hebben de
selectie samen met Volharding aan de
leiding gebracht.
„Maar in de zaal krijgen we het stuk
ken moeilijker", remt ze de verwach
tingen alvast wat af. De BKC-trainster
zegt daar in nog sterker mate voor de
jeugd te hebben gekozen. „En dat
brengt natuurlijk zijn problemen
mee". Ze noemt het gemis aan een lei
der in de vakken en ondermeer ook het
gebrek aan routine. „Met bijna alle
maal reserveploegen als tegenstan
ders wordt het heel zwaar. Want in die
teams zitten vaak niet alleen jongens
en meiden uit de eerste veldteams,
maar vaak ook erg geroutineerde ou
dere spelers en speelsters. We hebben
nu nog duidelijk minder kwaliteit en
routine", beseft ze. De eerste en be
langrijkste opgave is dan ook handha
ven van dit niveau.
Met een dergelijk resultaat is Mireille
Uhlenbusch, die gekozen heeft voor
een 'jeugdige ploeg met toekomst' te
vreden. „Als we het eerste seizoen
goed doorkomen kunnen we met deze
selectie jaren vooruit en hogerop", is
ze ook overtuigd.
De selectie: (dames) Josefine Bakker,
Sonja Faro, Jolanda van Haneghem
en Lilian Rijnhout, (heren) Jacco Fe-
nijn, Jan Roest jr., Edwin Verplanke
en Frans Verplanke.
Lami Broekhoven.
HOEK - Een rokerig café. Glazen op
de bar en de tafeltjes die, zo gauw ze
leeg dreigen te raken, onmiddellijk
worden opgevuld. Wat onvast op de
been staande mannen die met een half
opgebrande peuk in de mond in het
rumoer van de overige stamgasten
een pijltje in de roos van het piekbord
aan de, met kleine gaatjes doorprikte
muur trachten te gooien. Dat is een
beeld wat menigeen ongetwijfeld nog
steeds van het dartspel heeft. Lami
Broekhoven uit Hoek, met zijn ploeg
Dart Team Sassing in de bovenste re
gionen van de Zeeuwse eredivisie
meedraaiend, weerlegt dit vooroor
deel graag.
„Het pieken is een echte café-sport,
dat wel. Maar dat wil niet zeggen dat
iedereen bij ons met een slok teveel op
KOEWACHT - In het voorjaar van
1935 werd de Ronde van Vlaanderen
voor onafhankelijken verreden en
de wind had vrij spel over de vlakke
Vlaamse polders. Vier renners wa
ren er in geslaagd het peloton te ont
vluchten en hadden een grote voor
sprong opgebouwd. Eén van de grote
favorieten voor de eindzege, de ster
ke Belg Marcel Kindt, reed met de
finale in zicht lek. Jo Verschuuren
uit Koewacht was er ook bij; door
het wegvallen van Kindt had hij
geen vertrouwen meer in een goede
afloop van de lange ontsnapping.
Verschuuren wachtte Kindt op en
bracht hem terug bij de leiders. De
Belg had geen dankwoord over voor
Verschuuren; zodra de aansluiting
gemaakt was, ging Kindt er alleen
vandoor om te winnen. Voor Ver
schuuren restte niets meer dan de
tweede plaats.
Het is één van de vele herinneringen,
die Jo Verschuuren aan de wieler
sport heeft over gehouden. Morgen
komt er voor Verschuuren definitief
een einde aan het hoofdstuk wielren
nerij in zijn leven. Na 60 jaar actief te
zijn geweest (eerst als actief coureur,
later voornamelijk als organisator)
doet de Koewachtenaar Verschuu
ren een stapje terug.
geld voor. Er bleef dus niets anders
over dan er op de flets heen te gaan.
Dan ging je natuurlijk niet voor één
wedstrijd. Dan bleef je ergens slapen
om daarna weer naar een andere
wedstrijd toe te gaan. Dat gebeurde
uiteraard andersom ook; als er in
Zeeuwsch-Vlaanderen wedstrijden
waren, dan bleven er bij ons oók al
tijd slapen", verhaalt Verschuuren,
die samen met Lau de Groen (jaren
later nog lange tijd eigenaar van de
wielerbaan van Oudenbosch) tot gro
te successen kwam. In de Zesdaagse
van Bergen op Zoom eindigde dit duo
op ereplaatsen; zij werden er tweede
en derde.
In 1929 startte Verschuuren (75) zijn
loopbaan als actief wielrenner.
Eerst op de weg („Hoewel, weg. Als
je dat met nu vergelijkt, dan leek het
toen meer een cross. Maar ja, we wis
ten niet beter") maar later genoot hij
vooral bekendheid als pistier.
Zeeuwsch-Vlaanderen had toen nog
drie wielerbanen: Kapellebrug, Sas
van Gent en Terneuzen. Natuurlijk
reed Verschuuren veel wedstrijden
op deze pistes, maar hij was ook van
de partij bij wedstrijden bijvoorbeeld
in Halfweg, Alkmaar en Oldenzaal.
„En dat waren voor die tijden enorme
reizen. Fatsoenlijk openbaar vervoer
was er niet. Bovendien was daar geen
Slechts tien jaar duurde de actieve
wielerperiode van Jo Verschuuren.
In die twee decennia behaalde hij op
de piste veel overwinningen. Ver
schuuren reed altijd om te winnen.
„Behalve in één van zijn laatste
wedstrijden. In Rotterdam heeft hij
er toen één verkocht; ik was toen in
verwachting en we konden het geld
veel te goed gebruiken", vult Yvon
ne, de echtgenote van Jo aan.
„Maar dat was maar een uitzonde
ring hoor. Normaal reed ik alleen
voor de overwinning", vertelt Ver
schuuren. Die mentaliteit mist de
nog altijd uiterst actieve Zeeuws-Vla
ming bij de huidige generatie wiel
renners: „Ze geven om niets meer. Ze
komen aan het vertrek en als ze kun
nen, dan gaan ze hun reisgeld nog
voor de start afhalen zodat ze zo snel
mogelijk kunnen vertrekken."
„Jan Raas probeerde dat ook eens bij
mij. Ik heb toen tegen hem gezegd,
dat die dan beter maar meteen kon
vertrekken. Ik ken jou, zei ik tegen
hem, dan rij je een paar ronden mee
en je bent verdwenen. Als je door
pech uitvalt, ligt het uiteraard an
ders, maar ze zijn tegenwoordig erg
gemakkelijk. Daarom zie ik de toe
komst van de wielrennerij in
Zeeuwsch-Vlaanderen erg somber in.
Er is geen talent meer. Waarom? Om
dat de mentaliteit ontbreekt", is Ver
schuuren weing hoopvol gestemd.
In de wielerwereld stond Jo Ver
schuuren altijd als eigenzinnig be
kend. Hij had er, vroeger als coureur
en later als organisator, alles voor
over. Niet alleen voor zich zelf, maar
ook voor de renners. Zo presteerde
Verschuuren het destijds om de start
van de Omloop van de Vlassers-
streek, de voorloper van de Driedaag
se van Groot Axel, op te houden.
Eén van de plaatselijke renners, Pe
ter van Acker, was niet in de ploeg
van zijn vereniging opgenomen. „En
als organisatie hadden we geregeld
dat hij als gastrenner bij een andere
club mee zou mogen rijden. Maa dat
mocht niet van Wim Evertse (toen
KNWU-dsl, red.). Nou, dan wordt er
niet gereden, heb ik toen gesteld. Wij
hebben deze wedstrijd georganiseerd
en dan zal een eigen renner mee doen.
En dat meende ik. Uiteindelijk ging
Evertse overstag en mocht Van Ac
ker mee doen", lacht Verschuuren
nog als hij aan dat 'incident' denkt.
Vanaf 1945, toen het Sportcomité in
Koewacht opgericht werd, is Ver
schuuren bij het organiseren van
wedstrijden betrokken. In die perio
de reed hij vele duizenden kilometers
op zijn fiets door Zeeuwsch-Vlaande-
ren om het geld voor de wedstrijden
bijeen te krijgen. „Ik reed zelfs tot in
IJ/endijke om daar een advertentie
voor het programmaboekje op te ha
len. Dat had ik er allemaal voor over.
De kilometers, die ik heb gereden zijn
niet meer te tellen. Maar ik haalde
toch jaarlijks enkele duizenden gul
dens binnen. Die contacten zal ik al
lemaal wel missen."
k V „KfwsJ s jxMv s"
Voor Jo Verschuuren is er een einde gekomen aan de wielrennerij.
Nadat er jarenlang twee organisa
ties naast elkaar werkten in Koe
wacht, werd in 1979 besloten tot een
fusie. Toen ontstond de Wieier en
Supportersclub Koewacht, waar
van Verschuuren voorzitter werd.
Die club organiseerde niet alleen
wedstrijden, maar steunde ook de
plaatselijke coureurs door bijvoor
beeld de licentie te betalen en wat
materiaal beschikbaar te stellen.
Morgen, zaterdag, is het voorbij. Dan
resten Jo en Yvonne Verschuuren
niets meer dan de vele herinnerin
gen: de contacten met Gerrit Schulte
bijvoorbeeld, maar ook de sport
avonden met Jo de Roo, Rik van
Steenbergen, Jan Janssen, Peter
Post, Theo Verschueren en Wim van
Est. Ze waren er allemaal in Koe
wacht.
Op grootse wijze zal er afscheid wor
den genomen van Jo Verschuuren. 's
Middags is er eerst in café 't Hoekske
vanaf 15.00 uur een bijeenkomst, ge
volgd door een receptie, waarna in de
avonduren de Wieier en Supporters
club Koewacht tijdens een feest
avond afscheid van de voorzitter zal
nemen.
rondloopt", zegt Broekhoven. „Er zijn
er wel die met een pint of vijf beginnen,
maar het resultaat is er dan ook naar.
Voor een goede prestatie heb je een
vaste hand nodig, dus dan laat je de
pilsjes staan voor de wedstrijd."
Toen Lami Broekhoven zo'n zes jaar
geleden stopte met het rally rijden -
Jammer", vindt hij nog altijd - ging hij
op zoek naar een andere hobby. Via
zijn oude race-maatje kwam hij in aan
raking met het dart-spel. Na eerst nog
in enkele andere clubs te hebben ge
speeld, kwam hij drie jaar geleden bij
het Dart Team Sassing terecht.
In het cafeetje aan het eind van de
doodlopende zij-arm van het Kanaal
van Gent naar Terneuzen begon men
van onder af aan. Inmiddels behoren
de Sassingse piekers - dus niet pieke-
raars - tot de top in Zeeland. Achter de
Heinkenszandse koploper La Paloma
bezetten ze namelijk de tweede plaats
in de Zeeuwse eredivisie. De toekomst
ziet er beslist rooskleurig uit. „Vol
gend jaar zullen onze sterkste spelers
samen met de besten van De Gravin
uit Westdorpe uitkomen in de compe
titie om het Nederlands kampioen
schap", vertelt de 39-jarige Broekho
ven niet zonder trots.
Wat de persoonlijke prestaties betreft
ziet de Hoekse dart-speler zich inmid
dels rijp om eens voor een geldprijsje
op een van de toernooien in aanmer
king te komen. Ook zaterdag zal hij in
Westdorpe bij het open Zeeuws
Vlaamse kampioenschap van de par
tij zijn. „Met een beetje geluk moet ik
daar toch tot de laatste zestien kun
nen doordringen", hoopt Broekhoven
hardop. „Je moet het natuurlijk tref
fen met de loting, want als je bijvoor
beeld direct tegen de kampioen van
België uit moet komen kun je meteen
inpakken."
Desondanks zou de plaatwerker uit
Hoek het prachtig vinden om eens te
gen de Belgische kampioen of de Ne
derlandse nummer één, Bert Vlaar-
dingbroek, te spelen. „Je maakt dan
natuurlijk niks klaar, maar het is een
lust om die mannen aan het werk te
zien. Daar waar wij er nog wel eens een
keer of drie over moeten doen om dub
bel af te gooien, doen zij dat zonder
problemen in één keer."
Ook vol lof is Lami Broekhoven over
de prestaties van clubgenoot Leen de
Koning uit Sluiskil. „Hij heeft het in
zich om een grote te worden", vindt hij.
Net als bij alle andere sporten is er
ook bij het pieken maar één manier
om de absolute top te bereiken en dat
is trainen, trainen en nog eens trai
nen. „De Engelse profs, die werkelijk
tot de beste darters ter wereld beho
ren, zijn zo'n twaalf tot dertien uur
per dag met hun sport bezig", weet
Broekhoven. „Een Nederlandse top-
speler zal ongeveer de helft van die
tijd aan het trainen besteden."
De training van de Hoekse pieker be
staat uit 's avonds eens een uurtje
gooien. „Voor mij is en blijft het dan
ook een hobby", verklaart hij. „Je pro
beert in de competitie zo goed moge
lijk te presteren, maar ik vind datje de
gezelligheid niet uit het oog moet ver
liezen."
Vader Lami heeft inmiddels het hele
gezin Broekhoven met het dart-virus
besmet. Zijn echtgenote Paula en zoon
Patrick zijn dan ook dikwijls van de
partij tijdens de donderdagse oefen
avonden op de Axelse Sassing. Vooral
de 13-jarige Patrick is een fanatieke en
hij schijnt bovendien talent te hebben.
Met gepaste trots meldt Broekhoven
dat hij bij het laatste toernooi in West
dorpe op een tweede plaats eindigde
bij de junioren. „Zelfs mij heeft hij al
eens ingemaakt", komt er wat zachter
achteraan.
TERNEUZEN - De ontmoeting Kra
mer HiFi-Dees deze week in de hoog
ste klas van het Terneuzense bedrijfs
volleybal betekende de laatste kans
om Dees van de titel af te houden. Kra
mer deed er alles aan, maar slaagde
niet: na de 3-O-overwinning wordt
Dees met een straatlengte voorsprong
kampioen.
Het werd overigens een erg aantrekke
lijke wedstrijd. Kramer besefte wat op
het spel stond, ging in vaak erg scher
pe slagenwisselingen in alle sets aan
vankelijk met zijn opponent mee,
maar had zowel aanvallend als in de
verdediging minder in huis dan de lei
ders. De set-up was bovendienerg goed
en met vooral Kees Kosten en Ko de
Ruiter aan de kanonnen was er ten
slotte geen houden aan. Het surplus
aan kwaliteit leverde 15-6,15-9 en 11-9
voor Dees op.
In de schaduw van deze topper en in
een cruciale fase van de competitie
werd op alle fronten strijd geleverd
voor promotie en tegen degradatie. In
dat kader deed Verbrugge/De Meyer
goede zaken met de 2-1-overwinning
1MSWAARDE - Werner Bisschop begon zijn voetballoopbaan in Lamswaar-
debuteerde op jeugdige leeftijd in het eerste elftal van de dorpsclub SDO
i scoorde als middenvelder aan de lopende band. Hij gold als de beste speler
f™" SDO en leek voor altijd aan deze club gebonden, totdat AZVV hem voor
EJtet begin van de huidige competitie inlijfde. Met zijn harde en zuivere schot
Bs sterkste wapen veroverde Werner Bisschop een basisplaats als aanvaller.
Bb scoorde in de derde klas inmiddels vijf keer en wordt nu al door zijn tegen
standers gevreesd.
jM heeft ogenschijnlijk dan ook weinig moeite gehad om zich op het hogere
■veau aan te passen. Werner Bisschop speelde een jaar of zeven met SDO in de
~eede klas van de Zeeuwse afdeling en verruilde die club in navolging van vele
aderen voor het naar de derde klas van de landelijke voetbalcompetitie gede-
Jfadeerde AZVV, dat vorig seizoen vooral aanvallend onder de maat bleef. In
■p geheel nieuwe omgeving gaat het de spitsspeler uit Lamswaarde voorlopig
■inter voor de wind.
Jerner Bisschop (23) doorliep bij SDO de jeugdelftallen en speelde, zoals dat bij
pveel dorpsvereniging is, meer dan eens als jong broekje bij de oudere jeugd
stond zeer snel in het eerste", herinnert hij zich. „SDO was net naar de
T'eede klas gedegradeerd. In fysiek opzicht heb ik daar veel opgedaan. Je pro-
:ert eens een mannetje uit te spelen, maar je krijgt toch nogal eens een schop-
Kh he.k er leren incasseren, maar ook leren uitdelen", geeft hij graag toe. „Ik
B-b altijd wel geweten dat ik een redelijk goede voetballer was, maar er waren
||>oit concrete aanbiedingen. Ik heb er zelf ook nooit achteraan gezeten. Ik
Betbalde bij mijn. vrienden en ik had het naar mijn zin. De sfeer bij SDO was
B goed en ik had er eigenlijk helemaal geen behoefte aan om wég te gaan."
Biankzij Kees de Putter (AZVV), met wie hij bij Van Westen in de hoofdklas
zaalvoetbalt, kwam Werner Bisschop bij AZVV in beeld. „De eerste wedstrij
den vorig jaar ging het goed in de zaal, maar daarna raakte ik geblesseerd. De
laatste zes keer heb ik weer meegedaan en ik scoorde vaak. De één-tweetjes
met Kees liepen goed en bij AZVV stond er helemaal niemand in de spits. Kees
verzorgde de contacten met de trainer. Die is twee keer komen kijken. Ik vond
zelf dat ik toen niet echt sterk speelde, maar hij vond dat ik een vrij goed
positiespel had."
„Ik vond het aan de ene kant een uitdaging", kijkt hij terug op zijn weloverwo
gen besluit om voor AZVV te gaan spelen. „Ik was vereerd, maar je gaat toch
niet zo maar weg. Ik heb er serieus met mijn vrienden over gepraat. Ze vonden
Hanny, omdat ik in de zaal wel eens tegen hem had gevoetbald. Kees de Putter
heeft een conditie als een paard, hij loopt tijdens de training altijd helemaal
vooraan en die zie je dus verder niet. Maar binnen een maand voelde ik me
goed thuis. Er zijn veel jongens van mijn leeftijd, maar ook door de oudere
gasten ben ik goed opgevangen."
„Natuurlijk was het mooi meegenomen dat ik direct scoorde. Onze eerste oefen
partij was een wedstrijdje tussen AZVV 1 en 2. Ik scoorde vier keer, dat was
heerlijk. Je hebt dan meteen wat zelfvertrouwen. Ik had in januari al mijn
vakantie geboekt en ik kwam een week voordat de competitie begon pas terug.
Maar Ferdi (Hermans, de trainer, red.) zei: je hoort bij de dertien van het eerste."
dat ik die kans moest grijpen, dat heeft best geholpen om de keuze te maken. Er
zijn natuurlijk altijd clubmensen die alleen hun eigen kleine club zien, die von
den het jammer. Ik heb echter één voordeel: ik voetbal 's zaterdags. Als SDO
speelt, sta ik 's zondags dus langs de lijn. Het sociale contact is goed. want in de
kantine blijf ik altijd even ouwehoeren."
Bij zijn nieuwe vereniging werd de voetballer uit Lamswaarde, zo verzekert
hij, goed opgevangen. Werner Bisschop: „Ik had altijd in een vertrouwd
groepje gezeten en ik kende bij AZW in feite alleen Kees de Putter en Theo
In de eerste competitiewedstrijden beschaamde hij dat vertrouwen niet. Wer
ner Bisschop deed wat min of meer van hem verwacht werd en had een groot
aandeel in de overwinningen van AZVV. „Je staat in de spits en je staat er om
te scoren", beseft hij. „Nee, er ligt niet echt een druk op me. Ik ben het soms
zelfs zo vergeten. Maar het is natuurlijk belangrijk om te scoren. Het geeft me
een kick, zeker als het belangrijke doelpunten zijn, maar eerst komt het be
lang van de ploeg."
„Op het veld is het zelfs even geleden dat ik gescoord heb, maar in de zaal
(hoofdklas) heb ik er in zeven wedstrijden 24 gemaakt. Het gaat onbewust",
verzekert hij. „Ik geef er een knal tegen en we zien wel waar de bal uitkomt. De
ene wedstrijd pakt dat goed uit, maar soms valt het wat tegen. Dan hoor je ze
aan de kant ook zeggen: hoe kan hij die bal missen. Maar de week daarna zeggen
ze: hoe krijgt hij hem erin."
op Wiekslag (dat overigens slechts
met vijf man binnen de lijnen kwam),
wordt De Hoop na 3-0-winst op de
PSV-reserves bijna zeker eersteklas
ser en mogen Scharmga, Kramer HiFi
3 en Voorwaarts/Amro volgend sei
zoen ook in een hogere klas verwacht
worden.
Opmerkelijk waren verder de eerste
zege van De Pooter en de gulle hand
waarmee de organisatie diverse ploe
gen aan -overigens terecht uitgedeel
de- strafpunten hielp. B.& S. kreeg er
twee (niet opkomen en geen scheids
rechter leveren), V.& V. één omdat de
ploeg maar met vier spelers op kwam
dagen en ABN liet zich helemaal niet
zien. „Ze hebben om half zeven afge
beld, men vond spelen om half elf voor
de overwegend jeugdige ploeg te laat",
wist de wedstrijdleiding.
Tegenstander Bundeltouw was er wel,
maar stond mooi voor joker. En dat
kan natuurlijk niet, oordeelde de Be-
vobo-leiding. Die overweegt om ABN
een brief te schrijven waarin verzocht
wordt zich beter te gedragen en de
sportieve plichten na te komen.
Freek Dieleman deed dat deze week
wel: zijn team (Gemeente) kreeg door
een arbitrale misser de 2-1-overwin-
ning op PSV toegewezen. Maar nadat
Dieleman de scheidsrechterlijke be
slissing met succes had weten terug te
draaien kwam 2-1 voor PSV op het
wedstrijdformulier. De sportiviteits-
prijs was voor Freek Dieleman en de
Gemeente-ploeg.
Uitslagen
Kramer2-Dow 2-1; Gemeente-PSV 1-2; Dow
2-Dees 2 1-2; B.& S.-Interver 0-3 (regl.);
Dees-Kramer 3-0; Wiekslag-Verbrugge/De
Meyer 1-2; De Hoop-PSV 2 3-0; Scharmga-
Dow 3 2-1; Sterbanden-V.& V. 3-0 (regl.); De
Pooter-Neelemans 2-1; Gemeente 2-Kramer
3 2-1; Gemeente 3-WMZ 0-3; ABN-Bundel-
touw 0-3 (regl.); Havenschap-Verlinde 0-3;
Mts/Meao 2-Voorwaarts/Amro 1-2; Kramer
4-Scharmga 2 2-1.
Standen
IA: Dees 8-22; Stunt Markt 8-15; Kramer 1
8-14; Kramer 2 9-12; Dow 8-10; Sterbanden
8-5; V.& V. 8-2.
IB: Verbrugge/De Meyer 9-22; Wiekslag' 8-
18; Mts/Meao 8-15; PSV 8-12; Neelemans 8-
11; Gemeente 8-7; De Pooter 9-3.
2A: De Hoop 8-17; Dees 2 9-17; NHI 8-14;
Pzem 8-12; Beldo 8-10; PSV 2 9-10; Dow 2 8-7.
2B: Scharmga 8-20; In terver 8-18; Rabo8-13;
Noordzee 8-12; Dees 3 8-9; B.& S. 9-8; Dow 3
9-6.
3A: Verlinde 9-18; Kramer 3 8-17; Philips 8-
16; Bundeltouw 8-16; Gemeente 2 8-15; Ha
venschap 8-7; ABN 9- -2.
3B: Voorwaarts/Amro 9-22; WMZ 9-20; Mts/
Meao 2 8-16; Kramer 4 9-11; Scharmga 2 8-9;
Beldo 2 7-6; Gemeente 3 8-3.
