PZC
Meer luxe in
strijd tegen
Kanaaltunnel
Twee kanaries
OM met handen in haar
na uitspraak ademtest
opinie en achtergrond
WOENSDAG 8 NOVEMBER 1989
Uitlaatklep
Radicalen
TRIJFEL
Nico Scheepmaker
Vervanging bloedproef
Superferries
Meer afvaarten
Veiligheid
Jordanië krijgt
beperkte vrijheid
bij verkiezingen
De inwoners van Jordanië gaan vandaag (woensdag)
voor het eerst sinds 22 jaar weer naar de stembus. Het is
een parlementsverkiezing zonder politieke partijen,
want die zijn sinds de confrontatie in 1957 tussen mo
narchie en linkse oppositie verboden. Maar de bijna 600
individuele kandidaten, onder wie voor het eerst twaalf
vrouwen, genieten een voor Jordanië en de Arabische
wereld ongekende campagnevrijheid.
De Jordaanse autoriteiten zijn daarentegen wat ner
veus geworden over de kracht waarmee de islamitische
Beweging zich manifesteert. De Moslimbroederschap is
de enige groep die zich na 1957 mocht blijven organise
ren, als tegenwicht voor links. Economische problemen
en de Palestijnse opstand hebben de Broeders een extra
duw in de rug bezorgd.
Koning Hoessein heeft zijn volk de laatste weken her
haaldelijk gewaarschuwd voor de gevaren van gods
dienstig extremisme. De Jordaanse leider doet er van
alles aan om van zijn land een moderne Arabische staat
te maken, maar een groeiend deel van de bevolking
kiest openlijk voor 'de weg terug'.
(Van onze correspondent
Ad Bloemendaal in Amman)
Als het aantal spandoeken in de
straten van Amman maatstaf zou
zijn voor de zeggenschap van het
volk, dan zat het met de democratie in
Jordanië wel goed. Maar de bonte uit
stalling van beschilderd textiel is in
feite het gevolg van de beperkende be
palingen die aan de parlementsver
kiezingen van vandaag zijn gesteld.
Een ervan is het uit 1957 daterende
verbod op politieke partijen, wat be
tekent dat de meer dan 600 kandida
ten onafhankelijk moeten meedingen
naar de tachtig zetels.
In de late avonduren, als het verkeer in
de uit zijn krachten gegroeide Jor
daanse hoofdstad wat tot bedaren is
gekomen, begeven familieleden en an
dere aanhangers van de kandidaten
zich met bestelauto's op weg om
steeds weer nieuwe banieren op te
hangen. Het is een betaalbare manier
van adverteren, bij gebrek aan partij
fondsen en televisiezendtijd. De eni
gen die in staat zijn massabijeenkom
sten te houden, zijn de Moslimbroe
ders. De overige kandidaten stellen
zich tevreden met vergaderingen aan
huis of in speciaal daarvoor opgezette
tenten.
De uitsluiting van politieke partijen is
niet de enige maatregel die de autori
teiten ten dienste staat om de uitslag
van de verkiezingen in een gematigde
richting bij te sturen. Een ingewikkeld
districtenstelsel zorgt er voor dat de
invloed van radicale groepen beperkt
blijft. De Kieswet biedt de overheid
bovendien de mogelijkheid kandida
ten die behoren tot ondergronds ope
rerende politieke partijen uit te slui
ten.
pen voorjaar, als gevolg van de oplo
pende voedselprijzen, brachten 'ook
frustraties aan het licht onder de Jor
daanse middenklasse. Het ontbreken
van een parlement en vergaande pers
breidel zorgden voor een verstikkende
atmosfeer.
Koning Hussein.
Maar de praktijk laat zien dat de wet
uiterst soepel wordt toegepast. „Als
dat niet zo zou zijn, hadden we de rege
ring in de nationale en internationale
pers aangeklaagd en mensenrechten
organisaties ingeschakeld", zegt Ja-
coub Zayadin, leider van de verboden
Jordaanse Communistische Partij.
Als onafhankelijk kandidaat maakt
hij nu kans in het nieuwe parlement te
worden gekozen.
Ondanks de beperkingen heerst in
Jordanië een optimistische stemming.
De vrijheid van meningsuiting is im
mers nog nooit zo groot geweest. De
demonstraties en rellen van het afgelo-
Koning Hussein begreep dat zijn volk
een uitlaatklep nodig had voor kri
tiek, wilden de rellen niet gevolgd
worden door de monarchie-bedrei
gende ontwikkelingen. Hij stuurde
het kabinet van de van corruptie be
schuldigde premier Rifaï naar huis en
beloofde voor het eind van het jaar
verkiezingen voor een nieuw parle
ment. Die waren al noodzakelijk ge
worden nadat de koning vorig jaar de
verantwoordelijkheid voor de weste
lijke Jordaanoever, die de helft van de
zetels in het oude parlement leverde,
had overgedragen aan de Palestijnen.
Onder het nu opererende interim-ka
binet genieten de media een ongeken
de vrijheid. Rakan Al Majali is hoofd
redacteur van Jordanië's grootste
krant, Al Rai. Hij vertelt dat hij sinds
het aantreden van de nieuwe regering
per dag niet minder dan 500 ingezon
den brieven van lezers ontvangt. „Van
die vijfhonderd zijn er zo'n zeventig
met een serieuze opiniërende inhoud.
We kunnen niet alles afdrukken, maar
ik maak iedere dag een hele pagina vrij
voor bijdragen van lezers en tegen het
weekeinde soms wel twee. Ik heb nieu
we columnisten kunnen aantrekken
en de oude schrijven een stuk kriti
scher. Ik plaats alles, van moslim-fun
damentalisten tot links".
In zijn aankondiging van de verkiezin
gen, eerder dit jaar, sprak koning Hus
sein met nadruk van „een experi
ment". Het is dus de vraag hoe lang de
Jordaniërs van hun nieuwe vrijheid
zullen kunnen genieten. Maar vooral
onder de beter gesitueerden blijft het
vertrouwen dat het inderdaad gaat om
een nieuwe fase in de ontwikkeling van
Jordanië tot een moderne staat. Ze
menen dat het nieuwe parlement
straks de gelegenheid zal krijgen de
Grondwet aan te passen, juist omdat
het door zijn gematigdheid geen be
dreiging zal vormen voor de monar
chie.
De angst van Hussein voor een radi
caal parlement, is niet onbegrijpelijk.
In 1956, toen politieke partijen nog
vrijelijk konden opereren, kozen de
Jordaniërs een parlement met een
linkse meerderheid. Het was de tijd
van Nasser, pan-arabisme en sterke
anti-westerse sentimenten. Een jaar
later verbrak de Jordaanse regering
het verdrag met Engeland en stuurde
de Britse troepen naar huis. Toen Jor
danië vervolgens betrekkingen met
de Sovjetunie aanknoopte en Russi
sche hulp kreeg toegezegd, achtte de
destijds 22-jarige koning de tijd geko
men om in te grijpen. Hij maakte be
kend dat er een door Egypte geïnspi
reerd complot was ontdekt en stuurde
het kabinet naar huis. De daaropvol
gende demonstraties en rellen leid
den tot het nog altijd geldende verbod
op de politieke partijen.
Ook de bevoegdheid van de koning ka
binetten naar huis te sturen, staat nog
steeds in de Grondwet en het ligt niet
in de verwachting dat het nieuwe kabi
net daar verandering in zal aanbren
gen. De monarchie en de macht van de
koning staan niet ter discussie, ook
niet in deze verkiezingscampagne.
Zelfs de radicale islamieten, wie de
westerse levensstijl van de vorst toch
een doom in het oog moet zijn, houden
zich rustig. „Zodra we hier onze islami
tische staat hebben, zal de koning van
zelf veranderen", voorspelt moslim
broeder Achmed, een 26-jarige werklo
ze ingenieur. „Misschien wordt hij nog
wel vromer dan de rest van de Jorda
niërs", voegt hij er hoopvol aan toe.
TT et was een zwart-wit foto, maar
li ik schat dat de poes die ons
van de foto aanstaarde behalve
veel wit in haar vacht ook wat rood
en zwart erin had verwerkt. Ze leek
een beetje op Immetje, een van onze
drie poezen, die van jongsafaan
van grote vindingrijkheid blijk
heeft gegeven. Ze wist al snel dat er
verband bestond tussen het omlaag
gaan van de deurknop en het open
gaan van de deur, en maakte mis
bruik van deze kennis door langs de
deurpost omhoog te klauteren en
aan de deurknop te gaan hangen,
zodat ze de kamer uit kon. Maar ze
had ook al snel door dat ze via de
druivenstruik overdag door de
nauwe opening van het tuimel
raampje de keuken binnen kon ko
men, en dat ze 's nachts, via het dak
van het schuurtje, door ons slaap
kamerraam naar binnen kon. Dik
ke Marie kent nu al dertien jaar nog
maar steeds een manier om ergens
binnen te komen: klagelijk miau
wen, tot we -open doen. Koetje, het
zwart-witte dochtertje van Immetje,
lijkt in slimheid weinig voor haar
moeder onder te doen, al heeft zij
nog niet zoveel sluipwegen ontdekt
als haar moeder.
Ik zou het eigenlijk gewoon eens uit
moeten proberen, om te zien of ze
het ook kunnen, wat die poes op de
foto gepresteerd heeft:
„MOSKOU - Deze Moskouse kat
liep meer dan 600 kilometer om
weer thuis te komen. Het dier was
door haar eigenaars verbannen
naar een dorp op het platteland,
omdat ze twee kanaries had opge
peuzeld. De tocht terug naar Mos
kou duurde een jaar. Volgens een
Russische krant maakt de kat het
uitstekend, wel is ze inmiddels
zwanger".
Tja, dat krijg je als je teveel kana
ries eet! Dat je naar het platteland
wordt verbannen als je iets mis
daan hebt overkomt in de Sovjet-
Unie niet alleen de katten. Als ik nu
een vertegenwoordiger van 'inves
tigative journalism' was, van het
onderzoeksjournalisme, dan trok
ik met een passer vanuit Broek in
Waterland een straal van 600 kilo
meter op de kaart van Europa,
laadde Marie, Immetje en Koetje in
drie poezemandjes in mijn auto en
vervoerde ze naar drie verschillen
de plekken in Europa. Marie liet ik
los op het platteland in Frankrijk,
dat lijkt me de makkelijkste start
plaats voor de weg terug, Koetje op
een alpenweide in Zwitserland, die
krijgt het dan iets moeilijker, en Im
metje moet maar zien vanaf het
Tsjechoslowaakse platteland naar
Broek in Waterland terug te keren,
een hele klus, maar zij is nu een
maal de slimste...
En dan maar wachten. Je zou me
dan met een duivenmelker kunnen
vergelijken, wachtend op de terug
komst van zijn duiven, maar reke
ning houdend met eenzelfde tijds
verschil als moet bestaan tussen de
klandizie van een kruidenier en een
pianohandelaar. Journalistiek ge
zien een interessant experiment, ik
zal het eens opwerpen in de schoot
van het gezin-
Dat katten over gigantische afstan
den hun huis kunnen terugvinden
zonder de weg te kunnen vragen is
bekend, maar het blijft toch iedere
keer weer raadselachtig. Een van
de raadselachtigste gevallen is nog
altijd dat van Daisy, een poes die
zich was gaan hechten aan een ge
zin uit New York, tijdens hun
vakantie in een zomerverblijf. Toen
de vakantie voorbij was, keerde het
gezin terug naar New York, Daisy
(die zwanger was) niet zonder spijt
achterlatend. Een maand later
stond Daisy in hartje New York bij
hen voor de deur, met een klein
poesje in zijn bek. Een paar dagen
later vertrok ze weer, maar een
week later was ze alweer terug, met
een tweede poesje. Na vijf weken
was ze vijf keer heen en weer gelo
pen en had ze haar hele gezin naar
haar nieuw gekozen huis in New
York overgebracht. Hoe ze temid
den van al die miljoenen New Yor
kers juist deze ene familie kon vin
den is raadselachtig. Nog raadsel
achtiger vind ik eigenlijk, dat die fa
milie na het brengen van het tweede
katje Daisy niet in de auto heeft
meegenomen naar het zomerhuis,
om daar even de resterende poesjes
op te halen. Die stumperds moeten
uitgehongerd zijn geweest!
Eigenlijk geloof ik dit verhaal niet.
Wel dat van de hond Bobby, die
door een bulldog werd weggejaagd
toen hij met zijn baasje op vakantie
in Indiana was, en er zes maanden
over deed zijn huis in Oregon terug
te vinden. Daarbij had hij een met
ijsschotsen bedekte rivier moeten
overzwemmen, en woestijnen en
bergen moeten overwinnen. Hij was
uitgemergeld, maar hij huilde zo
luid van vreugde toen hij zijn huis
had teruggevonden, dat het in de
hele straat te horen was. Waarom
geloof ik dit verhaal, dat ik ook in
The People's Almanac aantrof, wel
en dat van Daisy niet? Omdat Col.
E. Hofer van de Oregon Humane
Society Bobbie's tocht heeft gere
construeerd, en veel mensen heeft
gesproken die de hond gezien had
den, of tijdelijk onderdak en voed
sel hadden verleend. Daarom ge
loof ik het. Omdat ik geloof dat Col.
E. Hofer bestaat. Omdat dat in dat
boek staat.
Door Jos Heymans)
Het Openbaar Ministerie zit met
de handen in het haar, nu de wet
telijke basis van de ademanalyse door
het gerechtshof in Den Haag is wegge
nomen. „We weten niet wat we moe
ten doen. Het is normaal dat de recht
banken zich conformeren aan een uit
spraak van het hof en dat zou kunnen
betekenen dat voorlopig niemand
meer zal worden veroordeeld op
grond van de ademanalyse", zegt de
woordvoerder van procureur-gene
raal Heijder van het ressort 's-Gra-
venhage.
Het gerechtshof sprak maandag een
57-jarige man uit Voorschoten vrij van
het rijden onder invloed. Bij de alco
holcontrole via het nieuwe systeem
van de ademanalyse was vastgesteld
dat de man teveel had gedronken.
Maar de ademanalyse geeft een ver
dachte geen recht op een tegenonder
zoek en dat is volgens het gerechtshof
in strijd met de wet.
De VECOM, de verkeerscommissie
van het Openbaar Ministerie, komt
nog deze week in spoedzitting bijeen
om zich te buigen over de ontstane si
tuatie. Volgens voorzitter mr. R. Da-
verschot, advocaat-generaal in Leeu
warden, is het niet uitgesloten dat de
rechtbanken de overwegingen van het
Haagse hof zullen overnemen. „Meest
al worden de uitspraken van het hof
overgenomen, maar bindend zijn ze
niet".
Daverschot noemt de beslissing van
het hof 'opmerkelijk'. „De andere ge
rechtshoven hebben tot nu toe altijd
veroordeeld op grond van de adema
nalyse. Het hof in Den Haag is de enige
die dat niet doet. Ik vind het boven
dien opvallend dat het punt van vrij
spraak niet eens in het verweer van de
verdachte aan de orde is gekomen".
De ademanalyse werd in 1987 geleide
lijk ingevoerd ter vervanging van de
bloedproef. Inmiddels maken alle po
litiekorpsen in het land gebruik van
de nieuwe apparatuur, die een enor
me kostenbesparing betekent. Vroe
ger moest een dronken automobilist
mee naar het politiebureau voor een
bloedproef, als het blaaspijpje een te
hoog alcoholpercentage had aangege
ven. Een arts moest dan opdraven om
het bloed af te nemen. De ademanaly
se maakt het inschakelen van een arts
overbodig. Bovendien maakt het ap
paraat de uitslag van het onderzoek
onmiddellijk zichtbaar, wat ook in
tijd een besparing betekent.
Het Openbaar Ministerie gaat tegen
de uitspraak (arrest) van het hof in ie
der geval in cassatie bij de Hoge Raad,
zo heeft een woordvoerster van het mi
nisterie van justitie gezegd. In tenmin
ste twee gevallen hebben andere ge
rechtshoven geoordeeld dat de
ademanalyse ondanks het ontbreken
van het recht op tegenonderzoek wèl
rechtmatig is. „We hebben goede
hoop, juist omdat die andere gerechts
hoven tot tegengestelde uitspraken
zijn gekomen".
Het huidige beleid van het OM wordt
in afwachting van het oordeel van de
Hoge Raad en het advies van de VE
COM voorlopig gehandhaafd. Dat be
tekent dat de politie gewoon doorgaat
met de ademanalyse bij alcoholcon
troles. Bij een te hoog alcoholpercen
tage zal dan ook proces-verbaal wor
den opgemaakt Uit het oogpunt van
verkeersveiligheid zou het onverstan
dig zijn te stoppen met de ademanaly
se. Bovendien staat de kwaliteit van
de apparatuur, die jaarlijks wordt
geijkt, volgens de Centrale Politie Ver-
keers Commissie (CPVC) niet ter dis
cussie.
Justitie is ervan overtuigd dat de in
voering van de ademanalyse destijds
zeer zorgvuldig is voorbereid. „Alle as
pecten van de nieuwe regelgeving zijn
uitvoerig besproken. Ook de Tweede
Kamer heeft ruime aandacht besteed
aan de behandeling van het voorstel.
Juist op aandringen van het parle
ment is het recht op een tegenonder
zoek niet in het voorstel opgenomen",
zegt de woordvoerster.
Volgens mr. Daverschot is dat gebeurd
op praktische gronden. „Bij de adema
nalyse wordt de proef gedaan in het
bijzijn van de verdachte. Hij krijgt ook
onmiddellijk de uitslag uitgereikt. Er
is geen mogelijkheid om met het 'ma
teriaal' te knoeien. Daarom vond de
wetgever het recht op een tegenonder
zoek ook niet echt nodig. In het buiten
land gebeurt dat trouwens ook niet".
Sheik Hamman Saeed van de - radicale - Moslim Broederschap op verkie
zingscampagne.
tWMH
-
Vrachtwagens wachten in Calais op inscheping voor de oversteek w
Groot-Brittannië.
(Van onze verslaggever
Jeroen Smit)
Vier eeuwen na de Spaanse Ar
mada dreigt een nieuwe slag op
Het Kanaal. De strijdende partijen:
aan de ene kant de veerbootrederij
en, aan de andere kant de Kanaal
tunnel. Met grotere winkels aan
boord, een betere service en meer af
vaarten wil de grootste rederij, P
O European Ferries, de strijd in
gaan. „We kunnen de zaak niet op
snelheid, maar wel op luxe winnen.
We willen de bootreis onderdeel van
het vakantieplezier maken", vertelt
P O-topman Graeme Dunlop.
Hoeveel passagiers en vracht de Ka
naaltunnel uiteindelijk van de veer
bootmaatschappijen afsnoept, is
nog duister. Niemand weet dat pre
cies. Het consortium dat de tunnel
bouwt denkt zelf maar liefst zeventig
procent van alle passagiers en dertig
procent van alle vracht van en naar
Engeland te krijgen, maar dat zijn
optimistische cijfers. Dunlop denkt
dat de percentages lager uitvallen,
maar hoeveel lager, daarover zwijgt
hij. „Het is een groot vraagteken".
P O European Ferries, waarvan de
afkorting staat voor Peninsular and
Oriental Steam Navigation Compa
ny, is veruit de grootste veerboot
maatschappij op Het Kanaal. Het
bedrijf vervoert met zijn 21 veersche
pen jaarlijks 11,5 miljoen passagiers,
1,5 miljoen personenauto's en
750.000 vrachtauto's van en naar En
geland. Er werken 5000 mensen, van
wie 500 op de hoofdvestiging in de
Engelse havenplaats Dover, waar
ook managing director Dunlop kan
toor houdt.
„Op snelheid kunnen de veerdien
sten het nooit en te nimmer van de
Kanaaltunnel winnen", weet hij. Het
is straks immers mogelijk om in
tweëeneenhalf uur van het centrum
van London naar het centrum van
Parijs te treinen; daar kan geen boot
tegenop.
Om te zorgen dat de passagiers niet
massaal weglopen, vaart P O daar
om een andere koers: de oversteek
met de boot moet leuker. De veerbo
ten dienen luxueuzer te worden, de
passagier moet iets ervaren van de
sfeer van luxe cruise-schepen.
De service van het personeel, dat nog
wel eens te wensen overlaat, moet
beter worden en het eten dient voor
taan van eerste kwaliteit te zijn.
Voor de zakenreiziger komen er spe
ciale lounges met gratis kranten. De
vrachtwagenchauffeurs worden in
de watten gelegd met eigen kantines
en goede slaapaccommodatie, los
van de passagiersverblijven. Vol
gens Dunlop is alleen op die manier
de slag met de tunnel te winnen. „Als
we de kwaliteit van het reizen per
schip verbeteren, dan moet dat pas
sagiers trekken".
de zaken komt een groter assorti
ment artikelen, van camera's tot kle
ding, zodat het plezier van het win
kelen gehandhaafd blijft, al ver
dwijnt het belastingvoordeel.
Het is niet voor niets dat de maai
schappij zoveel waarde hecht aands
winkels: maar liefst twintig proeeni
van de omzet het veerbootbedrij
komt uit de scheepswinkels.
Ander wapen dat P O tegen if
tunnel gaat inzetten, is het opvot
ren van het aantal afvaarten, mei
name op de route Dover-Calais. Hei
is de bedoeling uiteindelijk een zt
hoge frequentie te bereiken dat re
serveren niet meer nodig is. De pas
sagier kan dan bijvoorbeeld in Ca
lais een kaartje kopen en meteen ij
schepen. Nu is in de drukke zomer-
maanden het risico aanwezig dat di
boten zijn volgeboekt.
Om meer afvaarten te bereikei
zoekt P O momenteel samenwer
king met een andere veerbootmaal
schappij, namelijk Sealink, die vij
boten in de vaart heeft. Het is de
doeling dat straks kaartjes van
beide maatschappijen uitwisselbai
zijn. Dunlop: „Als wij blijven concur
reren met elkaar, dan is straks di
tunnel de winnaar". Voor een samei
werking moet wel toestemming ko
men van de Europese Commissie
omdat beide maatschappijen ea
monopoliepositie krijgen in het veer
bootverkeer tussen Engeland en he
Europese vasteland.
Of al die verbeteringen een prijsvei
hoging tot gevolg hebben, hangt
van de tarieven die de Kanaaltunni
gaat hanteren. De verwachting is di
de twee tarieven elkaar niet veel a
len ontlopen vanuit concurrents
overwegingen.
P O wil al in 1992 helemaal klai
zijn voor de slag met de tunnel, hoi
wel de tunnel zelf vermoedelijk d(*
allerlei vertragingen en budgetove
schrijdingen pas veel later ope
gaat. „Wij gaan er vanuit dat de Ki
naaltunnel in juni 1993 wordt gi
opend. Al onze plannen zijn daaio
gebaseerd, omdat we uit de officie!
bronnen nog geen andere data hel
ben vernomen", vertelt Dunlop.
P O is daarom in druk tempo bezig
haar vloot te moderniseren. Zo
werd in juni 1987 de splinternieuwe
Pride of Dover in gebruik genomen
die veel luxe biedt. Aan boord zijn
een winkelcomplex, bars, verschil
lende resturants, lounges en zonne
dekken. Een zusterschip, de Pride of
Calais, kwam eind 1987 in de vaart.
Deze twee 'superferries' kunnen per
keer 2300 mensen, 650 auto's en 100
vrachtwagens transporteren. Ze va
ren alle twee op de route Dover-Ca
lais. En met het oog op de almaar
groeiende vrachtmarkt overweegt P
O de aankoop van twee nieuwe
vrachtschepen. Deze zouden dan in
respectievelijk in 1991 en 1992 in de
vaart moeten komen.
Het winkelen aan boord van de veer
schepen is een probleem apart. Met
het wegvallen van de Europese bin
nengrenzen eind 1992 is het 'taxfree
shoppen' van de baan. P O wil dat
opvangen niet door de winkels in te
krimpen, maar juist uit te breiden. In
Onvermijdelijk is de vraag van
veiligheid, na de ramp met de
raid of Free Enterprise bij Zeebrui
ge in de nacht van 6 op 7 maart 191'
waarbij 135 mensen omkwamei
Het principe van de veerschepen
noodgedwongen onveranderd g
bleven. Het blijven holle, drijveni
bakken zonder waterdichte scho
ten. Die schotten kunnen namelij
niet worden aangebracht, omdat
dan geen voertuigen meer inkii
nen.
P O heeft inmiddels wel een reel
van veiligheidsmaatregelen getri
fen. Zo worden alle vrachtwagens!
voren gewogen, zodat een betere
wichtsverdeling aan boord mogeli
is. Daarnaast krijgen alle passagie
een bewijsje, zodat in ieder geval
kend is hoeveel mensen zich in
schip bevinden. Dat gebeurde vrc
ger niet.
Of de boegdeuren dicht zijn, ra
goed gesloten deuren waren de (X
zaak van de ramp in Zeebrug
wordt bewaakt door een controles
teem. Daarnaast is een videocame
gericht op de deuren, met monitor-
op de brug. Dat laatste lijkt ove
gens een wassen neus: het beeld
slecht en als er een vrachtwagi
voor staat, ziet de kapitein nog wi
nig.
Graeme Dunlop: „Ondanks all
wat er is gezegd, de statistieken l
wijzen dat reizen per veerboot
van de veiligste manieren van tran
port is...zeker veiliger dan reizf
over de weg of door de lucht. Het
waarschijnlijk veiliger dan thuisbi
ven".
