In Zondert ligt een nieuwe
uitdaging op me te wachten
Eigen oefen- en
lesruimte voorlopig
nog een ideaal
van
Dixhoorn
streek
MMJMË
MEVROUW L. THOMAES-VAN CANTFORT STOPT
WOENSDAG 25 OKTOBER 1989
Portier
Portret
Pralines
Vogels
Vluchtelingen
PASTORAAL WERKER VAN GELOOF VERTREKT
Roeping
HALVE EEUW RK-EHBO TERNEUZEN
Bijblijven
Verrassing
ANTWERPEN - Hij dacht een
manier gevonden te hebben om
makkelijk aan wat extra, pecu
nia te komen. „Ik overval me
zelf' en hij deed het. Maandag
troffen twee agenten P. C. uit
Deurne aan in een steegje bij de
Charlottelei in Antwerpen. Hij
was bewusteloos en iedereen kon
zien dal de man was toegetakeld.
„Ik ben overvallen"mompelde
hij, toen de agenten hem over
eind tilden. Twee overvallers, zo
vertelde hij verder, zuidelijke ty
pes nog wel, hadden hem een pi
stool onder de neus geduwd en
gesnauwd de dagopbrengst van
het hotel waar hij voor werkte af
te geven. Met dat geld, dik vijf
duizend gulden was hij op weg
naar de bank. Voor hij het goed
en wel in de gaten had waren de
mannen met de buit aan de haal
en lag hij met een buil op zijn
hoofd in de steeg.
De politieagenten maakten aan
tekeningen, lieten de man gaan
na verhoor en bleven hem in de
gaten halen. Hij ging naar het
hotel, deed zijn dienst uit ën ging
naar. een garage, waar hij nog
een pittige rekening te vereffe
nen had omdat hij graag in
mooie dure karren reed. Hij at
nog een hapje in een chique res
taurant en kwam vervolgens
thuis ivaar hij de politie aan de
deur kreeg. Die moesten niet
lang aandringen om te verne
men dat de portier wegens geld
gebrek de hele overval gefin
geerd had.
LAKEN - Koning Boudewijn
houdt niet van zijn beeltenis op
de nieuwe vijfenvijftig frank-
stukken. Daarom is voor het
nieuwe stukje van 1 frank geop
teerd voor het oude beeld, zoals
dat op de munt van twintig frank
voorkomt.
De Mechelse kunstenaar J-P.
Laenen, die de nieuwe muntstuk
ken van vijf en vijftig frank heeft
ontworpen is door de Belgische
munt niet vooraf geconsulteerd.
Hetgeen hem heeft aangegrepen.
Laenen was in de veronderstel
ling dat zijn werk er best wezen
mocht. Dat de koning er niet te
vreden mee is stemt hem enigs
zins triest. „Ik respecteer het dat
iemand zijn portret niet ge
slaagd vindt, maar erger is dat
de Munt er in heeft zitten romme
len. Eigenlijk is er teveel misge
gaan."
Met de nieuwe 1 franksmunt ging
het eveneens mis. Daarop prijkt
aan de achterzijde het logo van
Mercedes-Benz, het welbekende
sterretje. Bij de Belgische Munt
vreest men nu dat de Duitse au
tofabrikant gaat procederen,
want plagiaat blijft plagiaat.
GENT - De jeugdige M. S. uit
Wetteren moest zich deze week
voor de Gentse rechtbank ver
antwoorden voor een niët-alle-
daagse diefstal. In een jaar tijd
had de jongeman 400 kilogram
niet te versmaden pralines weten
te verschalken bij een bakker in
Oostakker. De jongen werkte in
de bakkerij en bij wijze van bij
verdienste mocht hij van de bak
ker wekelijks een hoeveelheid
bonbons tegen kostprijs inko
pen, om ze vervolgens zelf in en
buiten familiekring aan de man
te brengen. Het leverde de jon
gen een aardige bijverdienste op,
maar blijkbaar niet genoeg. Tel
kens wanneer de bakker een
nieuwe levering binnenkreeg en
de jongen zijn aandeel gaf, zag
de bakkersknecht kans om enke
le kilo's extra buit te maken.
Toen de bakker na een jaar de
kas opmaakte bleek hij 400 kilo
pralines kwijt te zijn geraakt,
zonder dat daar inkomsten te
genover stonden. Toen hij bij zijn
knecht te rade ging, viel deze
diep beschaamd door de maand.
WEELDE - De voorzitter van de
Belgische Ornithologische Ver
eniging (De Vogelkennersclub
ligt overhoop met het Belgische
Verbond voor de Vogelbescher
ming. De voorzitter van de Vogel
kennersclub heeft zich in het re
cente verleden namelijk schul
dig gemaakt aan praktijken die
van een echte vogelliefhebber
niet verwacht mogen worden. Zo
viel de politie bij de voorzitter in
en trof in zijn woning lijmstokken
en tal van kooien aan ivaarin be
schermde vogeltjes huisden. Die
beestjes werden door de politie
onverwijld in beslag genomen.
De Vogelbeschermers hebben di
rect een aanklacht tegen de
voorzitter van de Ornithologi
sche Vereniging ingediend. Wat
de beschermde vogels betreft,
daar kan de voorzitter nu al
naar fluiten, die huizen nu totdat
de zaak voor de rechter komt in
een politiekazerne.
De scheidende ere-consul van België, mevrouw L. Thomaes-van Cantfort bij het wapenschild van België boven de deur van haar woonhuis.
Belgische consul-dynastie
na ruim 11 jaar ten einde
TERNEUZEN - Het grote schild met
het wapen van het koninkrijk België
verhuist op 1 november van de Leeu
wenlaan naar de Axelsestraat in Ter-
neuzen. De reis gaat van de woning
van mevrouw L. Thomaes-van Cant
fort, de scheidende consul van België,
naar de Rabobank waarvan de nieu
we consul, J. Wisse, directeur is.
„Eigenlijk neem ik nu afscheid van een
dynastie", zei ambassadeur dr
L. J. M. Ceyssens van België in april
van dit jaar, toen hij alvast afscheid
nam van de vrouw die twintig jaar lang
grote buurman België vertegenwoor
digde in Zeeuwsch-Vlaanderen. Me
vrouw Thomaes is namelijk de laatste
van de familie die de titel ere-consul
van België mocht voeren. Haar vader,
H. van Cantfort, en haar echtgenoot,
wijlen A. L. Thomaes, gingen haar in
deze functie voor. Een functie die se
dert 1912 (met een paar jaar onderbre
king) in de familie was. Een zeer eervol
le functie en wie wil weten welk belang
een familie kan hechten aan een derge
lijke positie, ook al valt er geen droog
brood aan te verdienen, kan zijn licht
opsteken in de roman Buddenbrooks
van Thomas Mann. Ook de familie
Buddenbrook hield van geslacht op
geslacht een consulaat.
Mevrouw Thomaes is nu 71 en eigen
lijk is 70 zelfs de absolute leeftijds
grens voor dit soort werk. Eerder dit
jaar al deed ze het consulaire werk
voor Frankrijk, waarmee haar vader
reeds in de jaren dertig was begonnen,
over aan Y. H. M. Simenel, algemeen
directeur van Ovet in Terneuzen.
Frankrijk kent geen ere-consuls, maar
alleen consulair-agentschappen. Dat
agentschap bekleedde haar, man van
1955 tot aan zijn overlijden in 1969. Hij
had toen pas twee jaar het Belgische
consulaat erbij, een veel omvangrijker
taak overigens dan het Franse agent
schap. Niet alleen omdat er veel meer
Belgen in Zeeuwsch-Vlaanderen wo
nen (6000 tegenover een handjevol
Fransen) maar ook omdat België zijn
consuls veel meer werk laat doen. Voor
Frankrijk mocht de familie Van Cant-
fort/Thomaes zo nu en dan een overlij-
denskwestie afhandelen, voor België
lag er in Zeeuwsch-Vlaanderen een
zeer omvangrijke taak: het verzorgen
van paspoorten, identiteitspapieren,
monsterboekjes van zeelieden, zee
brieven van kapiteins en het voorui
thelpen van gestrande landgenoten.
Dat laatste omvat in Zeeuwsch-Vlaan
deren, met het vaderland op loopaf
stand, niet veel werk.
Behalve in 1914. Hubert van Cantfort,
die oorspronkelijk uit Brussel kwam
maar in Terneuzen een overslagbe
drijf in hout en kolen was begonnen,
was toen al twee jaar consul van zijn
oude vaderland. De inval van de Duit
sers leverde een stroom vluchtelin
gen naar Zeeuwsch-Vlaanderen op.
Veel ontredderde Belgen deden een
beroep op het echtpaar Van Cantfort.
„Want dat ben je als consul ook, een
toeverlaat voor je landgenoten in den
vreemde", aldus mevrouw Thomaes,
„maar een consulaat is vooral be-
doeld voor de stimulering van de han
del en ze zagen daarom het liefst con
suls die zelf nauwe banden met de
handel hebben. Vandaar mijn vader."
Inderdaad was haar vader destijds een
belangrijk zakenman in de stad en de
streek. Zijn overslagbedrijf verwerkte
scheepsladingen hout voor Willebroek
bij Brussel, kolen voor de Cokesfa-
briek en andere goederen die zoal
langs het kanaal van Gent naar Ter
neuzen aan de wal werden gezet. Van
Cantfort had in die vooroorlogse jaren
daarnaast nog scheepsagenturen en
andere maritieme belangen, die alle
maal werden behartigd vanuit het sta
tige pand aan de Nieuwstraat, waarin
nu zeilmakerij Van der Sneppen is ge
vestigd. Het wapenschild van België
en later ook dat van Frankrijk ernaast
boven de deur droegen alleen maar bij
aan het aanzien van de firma. Van
Cantfort kreeg als dank voor zijn in
spanningen ten bate van de welvaart
in deze streek zelfs een straat (nabij de
Tramstraat) naar zich vernoemd.
In mei 1940 vluchtte de hele familie
Van Cantfort naar Frankrijk. „Mijn va
der wist nog uit de Eerste Wereldoor
log datje moest vluchten voor de Duit
sers. We zijn naar de Pyreneeën ge
gaan en hebben daar tot augustus 1940
gezeten. Het was een ellendige tijd."
De familie keerde evenwel terug naar
Terneuzen en trof het mooie huis in de
Nieuwstraat aan in droevige toestand:
het was gevorderd door de Duitsers en
een stel officieren had er zijn intrek ge
nomen. „In onze mooie salon, waar wij
anders nooit kwamen, stond nu een
pingpongtafel." Ze mochten er voorlo
pig niet meer in en de familie nam haar
intrek in het hotel Des Pays Bas erte
genover.
In de oorlog viel er geen consulair werk
te doen en na de oorlog (Van Cantfort
was inmiddels ver in de zeventig) was
het niet alleen voorbij met het over
slagbedrijf (concurrent August de
Meyer nam de koppositie over) maar
ook met de consulaten. Directeur
F. Wats van de NSM werd consul en
vestigde zijn consulaat in zijn woning
in Sluiskil. Toen hij in 1955 naar Ter
neuzen ging nam hij de schoonzoon
van de voormalige consul, Thomaes,
tot secretaris. „Vanaf die tijd deed
mijn man het consulaire werk. Wats
was al wat ouder. Die kwam nog twee
keer in de week een sigaar roken en een
praatje maken." In '56 kon Thomaes
het Franse consulaire agentschap er
bij nemen.
„In 1969 overleed mijn man en toen
hebben ze blijkbaar vertrouwen in mij
gehad. Eerst was ik waarnemend con
sul voor België en later definitief. Ik
wist eigenlijk van niets. Ik moest nog
leren typen ook. Je wordt er wel niet
voor betaald, maar ik had een doel ge
vonden en dat was in de toestand
waarin ik mij toen bevond hard nodig,
's Morgens wanneer ik uit mijn bed
kwam, kon ik aan de slag. Ik was wedu
we geworden en een weduwe zit nog
steeds maatschappelijk in een hoekje.
Ze kan geen kant meer uit. Maar die
consulaatschappen voor België en
Frankrijk bewezen dat ze dan toch ver
trouwen in mij hadden en dat is mijn
redding geweest."
Tien jaar geleden werd mevrouw Tho
maes vanuit Brussel benoemd tot rid
der in de Belgische Kroonorde en on
langs promoveerde zij tot de nog eer
vollere Leopoldsorde. Bij de over
dracht van haar werk voor Frankrijk
ontving zij uit Parijs de eretekenen die
horen bij de Ordre National du Mérite.
Eén van haar taken is het melden van
ontwikkelingen in het werkgebied die
voor België van belang kunnen zijn.
Mevrouw Thomaes kon dus bij elk be
richt over de Westerschelde de schaar
in de Zeeuwse kranten zetten en vaak
een dikke stapel knipsels naar het con
sulaat-generaal in Rotterdam sturen.
Of ze meldde hoe er in haar werkge
bied over België wordt gedacht. Want
dat willen ze in Brussel ook graag we
ten.
„Boven de rivieren wordt nog wel
eens meewarig over Belgen gedaan,
maar hier in Zeeuwsch-Vlaanderen
niet. De mensen hier hebben er teveel
mee te maken. Ze verdienen aan Bel
gen en ze gaan uit in België en ik denk
dat de mentaliteit hier van oorsprong
pro-Belgisch is. De relatie tussen Bel
gië en Zeeuwsch-Vlaanderen is pret
tig, vriendelijk, fijn."
HULST - Als kersvers pastoraal me
dewerker begon H. M. van Geloof
zes jaar geleden in Hulst. Per 1 decem
ber stopt hij daar, om direct in het
nieuwe jaar te beginnen in het Bra
bantse Zundert. „Toen ik in Hulst be
gon was ik net afgestudeerd, het was
mijn eerste baan, dus van veel erva
ring kun je niet spreken. Het was een
hele fijne tijd, zowel om te werken als
te wonen, maar in Zundert ligt een
nieuwe uitdaging op me te wachten.
Op een feest ga je ook weg op het hoog
tepunt, hier is dat ook het geval."
Ondanks het enthousiasme waarmee
Van Geloof werkt in Hulst, kijkt hij vol
verwachting uit naar zijn nieuwe baan.
Hij heeft er zin in. Net als zes jaar gele
den in Hulst moet hij in Zundert van
de grond af aan beginnen, maar het
grote vershcil is, dat Van Geloof nu de
pastorale zorg krijgt voor 15.000 men
sen. De parochie in Hulst telt 'slechts'
8.500 gelovigen. „Het is eigenlijk wel
fijn dat ik daar de eerste pastoraal me
dewerker wordt'vertelt hijJe wordt
niet vergeleken met een voorganger,
dus je kunt het werk invullen zoals je
dat zelf wil. Op die manier werk je na
tuurlijk het prettigst en dat is in mijn
vak heel belangrijk".
Om de opvolging in Hulst te regelen,
zijn er al enkele informele gesprekken
gevoerd, maar er is nog niets zeker.
doen heb je onregelmatige werktij
den, je moet altijd voor iedereen be
reikbaar zijn. Dat kan niet als je geen
geloofsovertuiging hebt, dan redt je
het niet."
Van Geloof was dan ook al van jongs af
aan betrokken bij de kerk. Hij begon
als misdienaar, om vervolgens lector
te worden, toch maakte hij pas in het
eindexamenjaar van het atheneum de
keuze om theologie te gaan studeren.
Die studie sluit niet bepaald aan bij
zijn vooropleiding. „Ik heb een exact
pakket gevolgd, wiskunde enzo. Het is
niet gebruikelijk dat iemand met athe-
neum-b voor theologie kiest. Nu heb ik
er toch plezier van. Doordat ik heb ge
leerd logisch te denken, blijf ik met
beide benen op de grond staan. In dit
vak moet je niet gaan 'zweven', dan
kun je niet meer goed functioneren."
En goed functioneren is belangrijk.
Het is een heel breed veld, aldus Van
Geloof. „Je werkt op diverse vlakken.
Ikzelf ben bijvoorbeeld actief in de li
turgie, de kerkdiensten dus, maar ook
met mensen." Deze verstrengeling
met de samenleving noemt de pasto
raal werker het voornaamste en tevens
In het werk van een pastoraal mede
werker is het, volgens Van Geloof wel
voornaam dat er een stuk roeping
meespeelt. „Het werken met mensen
in dienst van de kerk vergt ontzettend
veel iznet en tijd. Als je het goed wilt
TERNEUZEN - Sint Joannes den Deo,
de Terneuzense afdeling van de rk-
EHBO (eerste hulp bij ongelukken)
viert dit jaar haar 50-jarig jubileum.
De Terneuzense mevrouw Van Rom-'
pu, presidente van het Wit-Gele
Kruis, gaf op 24 januari 1939 de aanzet
voor de eerste bijeenkomst om te ko
men tot oprichting van een onderaf
deling van de Katholieke Bond voor
EHBO. Voor die tijd was men voor
hulp bij ongevallen aangewezen op
het toenmalige Wit-Gele Kruis.
Volgens Herman van Leeuwen, één
van de oudste leden van de rk-EHBO
afdeling Terneuzen, was de invloed
van de oorlog een belangrijk argument
voor oprichting van de rk-EHBO. „Er
was toen veel hulp nodig zodat een
EHBO-afdeling in Terneuzen noodza
kelijk was. Zodoende was het niet ver
wonderlijk dat tijdens de eerste be
sprekingen tot het opzetten van een
onderafdeling van de rk-EHBO vele
mensen aanwezig waren, ruim vijfen
zestig", zo weet de 61-jarige Van Leeu
wen uit de oprichtingsnotulen van 50
jaar geleden.
Ook het vormen van een bestuur was
voor de zojuist opgerichte afdeling
geen probleem en heeft volgens Van
Leeuwen ook in de loop der jaren nooit
moeilijkheden heeft gegeven. Op be
stuurlijk vlak was en is de rk-EHBO af
deling Terneuzen altijd vrij volledig,
met actieve bestuursleden en een
groeiend ledental.
Dé Terneuzenaar Van Leeuwen is als
één van de weinige léden van de rk-
EHBO afdeling Terneuzen ruim 35
jaar lid van deze actieve club waarbin
nen hij in de loop der vele jaren vele
bestuurlijke en leidinggevende func
ties heeft vervuld.
Herman van Leeuwen: „Zo'n 35 jaar
geleden was ik patrouilleleider bij de
verkenners en ik vond het noodzake
lijk om iets meer van EHBO af te we
ten. Ik kon de keuze maken tussen het
Rode Kruis en de rk-EHBO. Vanwege
mijn katholieke achtergrond koos ik
voor het laatste. Tegenwoordig is de
rk-EHBO niet alleen meer voor katho
lieken, maar kunnen mensen van alle
gezindten zich nu bij de rk-EHBO aan
melden als lid,"
De EHBO richt zich vooral op de hulp
bij ongevallen in de huis-tuin- en keu
kensfeer, De rk-EHBO afdeling Ter
neuzen is met haar 150 leden de groot
ste afdeling van Zeeuwsch-Vlaande
ren en goeit nog steeds. Voornaamste
taak van allen: eerste hulp bij ongeval
len en dienen als voorbode van de arts.
„Velen hebben tegenwoordig het EH-
BO-diploma (waaronder ook veel be-
drijfs-EHBO-ers) en dat is een groot
pluspunt. Bij een ongeval is meestal
heel snel een EHBO-er ter plekke. Dan
kan voorkomen worden dat mensen
die onkundig zijn op EHBO-gebied
verkeerde handelingen bij het slacht
offer gaan verrichten die fatale gevol
gen kunnen hebben", zo spreekt de
EHBO-er Van Leeuwen uit ervaring.
Degenen die zich 'aanmelden als lid
van de EHBO-afdeling kunnen een 20
lessen omvattende opleidingscursus
EHBO volgen, waarna men een diplo
ma ontvangt. Jaarlijks moeten er dan
nog diverse herhalingslessen worden
bijgewoond om het diploma geldig te
laten blijven.
„Het is een 'must' om bij te blijven op
dat gebied. De gediplomeerden moe
ten dus de theorie goed bijhouden.
Vandaar dat de afdeling jaarlijks de
herhalingscursussen geeft, vooral
voor hen die nog gebrek aan praktijk
ervaring hebben. Daarnaast start
voor de beginnelingen jaarlijks'een
nieuwe, volledig op de praktijk afge
stemde opleiding die door twee volle
dig gediplomeerde kaderinstructeurs
van de eigen afdeling wordt gedo
ceerd en onder toezicht staat van een
plaatselijk erkende arts", aldus Van
Leeuwen.
Het vinden van een huisarts die bereid
is medewerking te verlenen aan de EH
BO-afdeling is niet altijd eenvoudig,
zegt Van Leeuwen. „Die huisartsen
zijn met hun praktijk en de daarbij be
horende nevenactiviteiten vaak zo
druk bezet dat er weinig of geen tijd
meer overblijft voor EHBO-werk-
zaamheden."
In de laatste periode van de jaren vijf
tig was het probleem om een welwil
lende huisarts te vinden dan ook zo
groot, dat er noodgedwongen zonder
arts moest worden gewerkt. De Ter
neuzenaar Albert Hofman heeft uitein
delijk de afdeling Terneuzen van de
rk-EHBO 'erdoor gehaald' en heeft
daarmee de grondslag gelegd voor de
nu zo bloeiende afdeling.
De Terneuzense afdeling is een uni
cum op het gebied van financieel be
leid. Als vrijwel enige EHBO-afdeling
binnen de rk-bond moet de Terneuzen
se afdeling het stellen zonder gemeen
telijke subsidie. „Desondanks wordt
de vereniging toch goed draaiende ge
houden en het mag toch wel gezegd
worden dat het een financieel redelijk
gezonde afdeling is, die alleen inkom
sten ontvangt van de contributie-gel-
den", concluceert Van Leeuwen. Het
financieel rondkomen is voor de rk-
EHBO mede mogelijk door medewer
king van diverse instellingen, scholen
en plaatselijke bedrijven die voordeli
ge zaalruimte voor de EHBO beschik
baar stellen.
Van Leeuwen: „Een ideaal voor zowel
het Rode Kruis als de EHBO is een ei
gen oefen- en lesruimte met voldoende
materiaal, waar we ten allen tijde de
beschikking over zouden kunnen heb
ben, maar dat is op korte termijn wel
licht niet te verwezenlijken".
Het 50-jarig bestaan van de rk-EHBO
afdeling Terneuzen wordt vrijdag (27
oktober) gevierd met een receptie
voor genodigden en een feestavond
voor de leden in de Terneuzense
brandweerkazerne.
Een gezamenlijke oefening van EHBO en brandweer in Terneuzen, in 1986.
Advertentie
Pastoraal werker C.H.M. van Geloof ruilt Hulst in voor Zundert.
het leukste onderdeel van het werk.
„In sommige gevallen treed je op als
een soort maatschappelijk werker.
Veel mensen zoeken steun in de kerk,
bij huwelijken, doopsels of na een
sterfgeval in de naaste omgeving. Je
moet dan ook afstand kunnen nemen.
Dat mogen de mensen niet merken,
want je zit daar tenslotte voor hen. Ik
hoor met grote regelmaat verhalen
aan, waar ik thuis even van moet bij
komen, om vervolgens de voorberei
ding voor iets geweldigs als een huwe
lijk te gaan treffen. Die omgang met
mensen en de afwisseling daarin, dat is
gigantisch leuk!"
Eén van de leukste ervaringen van
Van Geloof in Hulst is het geven van
godsdienstles op de basisscholen in de
gemeente. „Dat was in eerste instantie
een grote verrassing voor mij", lacht
hij. „Op een morgen zat ik koffie te
drinken met, toen nog, pastor Verhey-
den. Die zei op een gegeven moment
dat we naar school moesten om les te
geven. Ik wist van niks en zo stond ik
ineens met knikkende knieën voor een
klas vol met kinderen. Het was even
wennen, maar wel heel leuk altijd".
Door die binding met Hulst die sinds
1983 is ontstaan heeft Van Geloof er
wel een beetje moeite mee om weg te
gaan. „Daarom stop ik ook een maand
vante voren al. Dan hebben we de tijd
om rustig te verhuizen en te wennen
in Zundert. Dat zal wel nodig zijn,
maar als ik langer in Hulst zou blij
ven, zou het ook niet goed zijn. zo
werkt dat nu eenmaal in de maat
schappij..."
Noordstraat 23
4531 GB TERNEUZEN
