PIANOHANDEL
UIT HET SLOP
vrijdagkrant
de vrij(e)dagkrant
zelf muziek maken moet
weer aantrekkelijk worden
8 reform
8 postkeuken
9 gezicht
9 batcar
10 blondje
11 kunst
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 20 OKTOBER 1989
kleinschaliger
redactie
PZC-bijlagen
advertentie en
Vlissingen
administratie
Terneuzen
opening kantoren
reformvoeding: laat het natuurlij
ke zo natuurlijk mogelijk
speciaal postorderbedrijf voor
professionele keukenapparatuur
brilcollecties zijn modieus en ge
varieerd
batman ging van strip-auto naar
recordwagen
de wekelijkse uit-agenda en joke
bruijs bewijst dat zij geen dom
blondje is
het expositie-overzicht en het pro
gramma van de bioscopen
concertpiano's
vrijdagkrant
maar de top zal nooit meer
bereikt worden; dat realiseren
de handelaren zich terdege.
Maar voor een nieuwe Rijken
De Lange, een Bender of een
Matla is genoeg ruimte op de
markt. Klijnsmit: „De markt
kan weer groeien. Daarvoor
moeten we meer promotie
maken voor het zelf musiceren.
De Nederlandse pianohandel
heeft te veel gewacht op de
dingen die kwamen en zich te
weinig op de markt begeven.
Men is in onze branche altijd
bang geweest voor commercie,
maar met een kleiner budget
moetje wel".
Als voorbeeld noemt hij de
Anton Philipszaal in Den Haag,
genoemd naar de sponsor. „En
ook steeds meer conservatoria
noemen hun nieuwe zalen naar
een of andere geldschieter. Ik
vindt dat positief. Commercie
is niet vies, op voorwaarde dat
het niet overheerst".
Hoewel Klijnsmit en Labree de
publiciteit nog niet gezocht
hebben is de klantenkring van
Rijken de Lange nu al weer
uitgebreid. „Ach, het is
natuurlijk wat kleinschaliger
geworden. Maar wij hebben
nog steeds een naam
opgebouwd, die pianisten wat
zegt. Ons klantenbestand
bestaat uit Rotterdamse
musici en particulieren, maar
we hebben ook klanten uit
Maastricht en Groningen".
Het zijn ook nog wel
particulieren die graag bij een
zaak 'met naam' kopen. „Zo
duur zijn wij echt niet. De
piano's die we hier hebben
staan variëren van 4.800 tot
35.000 gulden. De consument is
nu veel gevoeliger voor
kwaliteit. Het gaat beter sinds
tien jaar geleden, maar hij kan
nog niet alles. Als een
Nederlander geld uitgeeft, wil-
ie dat goed doen".
Veel pianohandelaren richten
zich, nu de verkoop niet
floreert, op de service. Dat heeft
het personeel van de een paar
jaar geleden failliet gegane
pianohandel Goldschmeding in
Amsterdam gedaan. Onder de
naam Clavis is het nu het
grootste pianobedrijf van
Nederland met verhuur, service
en verkoop.
Ook Rijken De Lange zal
nadruk gaan leggen op die
service. „Die service begint al
bij de verkoop. Het gaat niet
alleen om de verkoop, wij
hebben ook geen prijspakkers
van de week. Dat past niet bij
een piano. Wij adviseren in
eerste instantie alleen en hopen
dat diegene bij ons een
geschikt instrument vindt".
ANJE ROMEIN
Oostsouburgseweg 10
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. 01184-84000
Oostsouburgseweg 10
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. 01184-84000
Middelburg
Markt 51
4331 LK Middelburg
Tel. 01180-81000
Goes
Grote Markt 2
4461 AJ Goes
Tel. 01100-31800
Nieuwstraat 22
4531 CW Terneuzen
Tel. 01150-94457
Hulst
Steenstraat 6
4561 AS Hulst
Tel. 01140-14058
Zierikzee
Oude Haven 41
4301 JK Zierikzee
Tel. 01110-15380
Van maandag t/m vrijdag van 08.00 tot 17.00 uur.
Een begrip als biologisch-dynamisch is niet per
se gekoppeld aan reform.
Op 14 augustus viel het
d»ck voor de handel in de
betera piano's.
Gereriommmeerde zaken
waaronder Rijken De Lange
iterdam, Matla in Den
:n Bender in
Amsti rdam, gingen alle
faillid. Een ongelooflijke klap
voorlandelaren èn musici,
rog geen twee maanden
o heeft Bender weer een
in Arnhem en hangt er
itla het hoopvolle bordje
Wegens
herot eningsvoorbereidingen
en' op de deur. Hèt
bewijs van de terugkeer van de
piandiandèl bevindt zich in
sehojwburg De Doelen in
_.io. i\.. i
inRoi
Haag
Maar
na da
filiaa
bij M
Rotti
rdam: Rijken De Lange
in demooiste zaak die het
bedr jf sinds 1852 ooit heeft
gehajl.
De ondergang van de
pianphandel had ongeveer
anderhalfjaar geleden haar
oors irong. Genoemde
piamhandelaren gingen in zee
met ie Fender holding, die een
pres tgieus plan op tafel had
gele ;d. Er zou een winkelketen
komen van gegoede zaken, die
naajt het gebruikelijke
assortiment ook keybords en
higt tech, als synthesizers en
mengpanelen zouden moeten
verkopen. Daarvoor
verkochten ze hun aandelen
aai importeur van
im dekinstrumenten J. Domp
rit Mijdrecht, onderdeel van
ider. Een zaak met een
'estigde naam, waarvan de
méeste pianohandelaren al
jaijer klant waren.
et leek allemaal heel mooi,
wé zigen het al voor ons.
Rijken Lange door heel
Nederland en zelfs in de rest
vande Benelux en in Duitsland
en Frankrijk. We stonden net
voo' een opvolgprobleem wat
betieft de leiding, omdat er
kor na eikaar twee De Rijkens
ova'leden waren. De overname
leef ons een goede oplossing".
Da; vertellen N. Labree en G.
Kljnsmit, de kersverse
eigenaren-directeuren van
Rjken De Lange-nieuwe
otzet. „We waren toen nog
steeds een gezond bedrijf',
virzekeren ze nadrukkelijk.
Toch ging het voor de
ireenstorting al bergafwaarts
met de instrumentenbranche.
Ondeelnemende bedrijven
Matla en Bender (met filialen in
Arnhem, Breda en Leiden) en
gevestigde zaken in Emmen,
Groningen en Hilversum
konden wel een financiële
injectie gebruiken. De
voorgenomen winkelketen van
Fender leek de toekomst veilig
te kunnen stellen. De laatste
drie zaken gingen verder onder
denaam Rijken De Lange,
„hoewel ze dus in principe niks
met ons te maken hadden".
Toen ging het fout. In
anderhalf jaar tijd stortte de
handel in. J. W. Matla 'zag zijn
zaak als los zand uit zijn
vingers glijden', terwijl het
personeel van Rijken De
Lange al in april het zwaard
van Damocles boven het hoofd
zag hangen. Domp, Rijken de
Lange en Bender kregen
surséance van betaling. Op 14
augustus stonden tientallen
stemmers, verkopers en
technici op straat.
'Hoe heeft dit kunnen
gebeuren', vroegen
betrokkenen zich in
vertwijfeling af. De ware
toedracht is ook Labree en
Klijnsmit niet helemaal
duidelijk. „We waren het vaak
niet eens met het beleid. Zo
wilden ze dat we stopten met
het verkopen van bladmuziek,
terwijl dat juist perfect met de
instrumentenverkoop te
combineren was. We hebben
natuurlijk wel onze
vermoedens, maar zolang we
over veel andere zaken geen
bewijzen hebben, gaan we
Fender niet zonder meer zwart
maken".
In ieder geval weten Klijnsmit
en Labree dat in de
administratie van Fender
holding een aantal bv's
voorkomt waarvan niemand
het bestaan wist en vele
leningen die niet gedekt waren.
Het financiële beleid van
Fender, een onbekende in de
pianowereld, was volgens hen
van dien aard dat binnen 14
maanden diverse gezonde
bedrijven ter ziele gingen.
Klijnsmit zegt het zo: „Als je
een nieuw project opzet, moet
je eerst een paar jaar investeren
en niet direct na een paar
maanden willen oogsten. Dat
heeft Fender wel gewild".
Vanaf april hebben Labree en
Klijnsmit geknokt voor 'hun'
zaak, omdat er volgens hen wel
behoefte is aan een betere
pianozaak. Na het faillissement
zijn ze gekomen tot de
oprichting van de Klijnsmit en
Labree bv, kochten ze met
toestemming van de
Rotterdamse curator F. van der
Stap de naam Rijken De
Lange en vonden ze een
schitterende locatie in de oude
Bözendorferzaal van De
Doelen.
Klijnsmit en Labree durven
het blijkbaar weer aan in de
pianohandel. Ze zijn letterlijk
gestart vanuit de kelder.
Eigenlijk is er weinig
veranderd, de oude crew van
het voormalige Rijken de
Lange is ook nu nog in dienst
bij de zaak, zij het werkzaam
onder twee nieuwe eigenaren.
Het grootste geluk is geweest
N. Labree (links) en G. Klijnsmit, de nieuwe eigenaren-directeuren van de herrezen pianohandel Rijken De Lange.
dat heel piaonominnend
Rotterdam achter hen stond.
Het Rotterdams
conservatorium, de
Rotterdamse muziekschool (de
grootste van Nederland) en als
kroon op hun werk directeur
Van Dael van De Doelen van
wie ze het verzoek kregen het
groot onderhoud te doen aan
de concertvleugels. Klijnsmit
draait er niet omheen: „Daar
zijn wij gewoon ontzettend
trots op".
Klijnsmit en Labree zien het
wel weer zitten. Het gaat in de
gehele piaonowereld ook weer
een heel klein beetje beter, na
de kentering in het begin van
de jaren tachtig. De
pianobranche had toen net tien
vette jaren achter de rug. De
welvaart van de jaren zeventig
bracht in bijna iedere
Nederlands huisgezin wel een
piano. Er werden er zelfs meer
verkocht dan er gebouwd
konden worden. Het hoorde
erbij, zoals ook op
vakantiegaan er bij hoorde.
Muziek was belangrijk, daar
had men zelfs wel een
hypotheekverhoging voor over.
Begin jaren tachtig moesten de
pianohandelaren een paar
grote stappen terug doen. De
verkoop is van vijftienduizend
piano's per jaar gekelderd naar
zo'n achtduizend. Gezinnen
bleven wel geïnteresseerd,
maar er was geen geld meer
voor. Bovendien veranderde de
vrije-tijdsbesteding. Computers
en video's verdrongen de plaats
van de piano. In 1985 kwam
daar een kleine verbetering in,
f
V
