Gentlemenkoers: reünie
van Zeeuwse wielersport
Truus Provoost een rots in
de branding voor kanoclub
Zeeuws-Vlaams tennis naar hoger peil tillen
sport
VOORZITTER: UITBREIDING NODIG
Al honderd
aanmeldingen
tennistoernooi
LAATSTE MAAL IN SLUISKIL
Uitbreiding
VERENIGING VIERT 50-JARIG BESTAAN
Verslingerd
Geen oor
BROERS SIMON STARTEN TENNIS CIRCUIT OP
Strijd
Kwaliteit
VRIJDAG 20 OKTOBER 1989
Woeste Kop barst
bijna uit voegen
AXEL - Hij volgde in mei de in het zakenleven geslaagde Hans Hoekman op en heeft dus zijn
eerste maanden als voorzitter van De Woeste Kop achter de rug. Rob van den Bosch, directeur
van het verpleegtehuis Ter Schorre in Terneuzen, verzekert dat hij niet bepaald stond te sprin
gen om praeses van de golfvereniging te worden, maar spreekt niettemin van een uitdaging.
Het is vooral zijn wens om van de meer dan vierhonderd leden tellende club een hechte vereni
ging te maken. Daarnaast wil Van den Bosch zich sterk maken voor de uitbreiding van de
accommodatie.
Rob van den Bosch is al sinds de op
richting van De Woeste Kop lid van de
club. Hij maakte deel uit van verschil
lende commissies en trad vorig jaar de
cember toe tot het bestuur. Van den
Bosch was een half jaar vice-voorzit
ter, toen Hans Hoekman bekend
maakte dat hij met zijn bestuurlijke
activiteiten zou stoppen. „Ik stond ab
soluut niet te trappelen om voorzitter
te worden," vertelt hij, „maar uiteinde
lijk heb ik die taak toch op me geno
men. Hans Hoekman was een uitste
kende voorzitter. Hij heeft met vier
vrienden de club opgericht en het be
stuurlijk gezicht van de vereniging be
paald. Het is altijd moeilijk om zo ie
mand op te volgen."
„Als voorzitter ben je met zo veel be
stuurlijke zaken bezig, dat je spel er
onder lijdt," weet hij. „Maar de taken
zijn nu wat beter verdeeld. Ik vind het
een voordeel dat ik de club van jongsaf
aan ken. Ik ken de 'ins' en 'outs' en ik
kan bovendien op de ervaring van de
andere bestuursleden terugvallen."
In vier jaar tijd groeide De Woeste
Kop uit tot een club met meer dan
vierhonderd leden, die sinds een paar
jaar op het terrein aan de Smitsschor-
re speelt.
„Het is een jonge vereniging en een
jonge vereniging heeft altijd proble
men," weet Van den Bosch. „We willen
een aantal initiatieven ontplooien om
het clubgebeuren meer vorm te geven.
We kennen al uitwisselingen met
Domburg en Reimerswaal, maar ik
vind dat we meer wedstrijden moeten
spelen, met teams in een competitie.
Daarnaast willen we binnen het club
huis behalve golf ook andere sporten
introduceren, bijvoorbeeld bridge. En
je kunt ook denken aan activiteiten
die niet zozeer met sport of spel te ma
ken hebben, maar waarbij het accent
op de gezelligheid ligt." Hij vervolgt:
„We kennen in dat kader binnen de
club ook het mentorschap. De mentor
heeft tot taak om een nieuw lid te in
troduceren. Golf is nu eenmaal geen
teamsport, je maakt dus geen deel uit
van een team. Maar het is wel de be
doeling dat je later binnen de vereni
ging gaat participeren."
In de vijfjaren die hij inmiddels lid is
van De Woeste Kop is het ook Rob van
Voorzitter Rob van den Bosch van De Woeste Kop:
een elitair etiket opgeplakt."
Golf krijgt steeds minder
naar de macht willen (en proberen)
doen.
Verschillende renners hebben toege
zegd deel te zullen nemen. Onder hen
uiteraard de plaatselijke coureurs Pa
trick van Passel en Karei van Goe-
them. Maar voorts ook bijvoorbeeld
Toine Goense en Pierre Raas. En daar
bij hopen Mariette van Tatenhove en
Eddy van Hijfte er opnieuw op dat er
bijvoorbeeld vanuit Brabant een grote
delegatie (met bijvoorbeeld vader en
zoon Wies van Dongen) naar Sluiskil
afreist. Niet voor de prijzen. „Want die
zijn voor ieder gelijk". Maar wel voor
de 'na-koers': de feestavond in café At
lanta, die al regelmatig is uitgelopen
op een zware 'Nacht van Sluiskil'.
Maar eerst moet de koppeltijdrit nog
worden afgewerkt. Om 14.30 uur wordt
de eerste start zaterdag gegeven; de
SLUISKIL - Het is inmiddels alweer
jaren geleden dat het wielercomité
van Philippine behoorlijk aan de weg
timmerde. Niets was destijds te dol in
het Mosseldorp. Eén van die dolle
ideeën was de organisatie van een
Gentlemenkoers als 'echte' afsluiting
van het Zeeuwse wielerseizoen. Maar
na enkele jaren zagen de Philipiense
organisatoren geen heil meer in deze
'wedstrijd'. In Sluiskil zag Jan van
Tatenhove er meteen brood in om de
organisatie over te nemen. En met
succes. In het Kanaaldorp is de Gent
lemenkoers steeds blijven bestaan.
Morgen, zaterdag, is het weer zover.
Nog één maal rukt de Zeeuwse wieler-
wereld in al zijn geledingen dan uit
naar Sluiskil. Dan komen de Zeeuwse
wielrenners (maar ook een groot aan
tal 'buitenlandse' renners zijn graag
van de partij in Sluiskil) nog eens in
actie tijdens wat in feite de echte af
sluiting van het Zeeuwse wielersei
zoen is. Vooral voor de 'prominenten'
is de Gentlemenkoers een hoogtijdag.
Officials, bestuurders, supporters en
oud-coureurs komen dan samen; niet
voor de koers op zich, maar wel voor de
Gentlemenkoers. Want deze speelt
zich niet af op de weg.
Als de laatste meters zijn afgelegd, dan
begint voor hen de echte afsluiting van
het seizoen. Tenminste, zo wordt dit
alweer jaren ervaren door Mariette
van Tatenhove (die na het overlijden
van haar echtgenoot de organisatie
heeft voortgezet). „Vooral dit laatste
maakt van de Gentlemenkoers iets
bijzonders. Dan ontmoeten ze elkaar
nog eens. Onder een pint worden dan
nog eens herinneringen opgehaald.
Niet alleen van het wielerseizoen,
maar ook van vroeger. Gezellig", vindt
de Sluiskilse caféhoudster, die samen
met Eddy van Hijfte er jaarlijks weer in
slaagt deze reünie van de Zeeuwse
wielrennerij draaiende te houden.
Maar niet alleen voor de 'prominenten'
is de Gentlemenkoers iets bijzonders.
Ook van de zijde van de renners is er
telkens een grote belangstelling om
aan een schitterende afsluiting van
het seizoen mee te werken. Graag ko
men zij naar Sluiskil om aan de zijde
van een prominent (Gentleman) het
parkoers op te gaan voor het rijden
van de koppeltijdrit.
den Bosch niet ontgaan dat het golf
nog steeds een elitair etiketje krijgt
opgeplakt.
„Het wordt gelukkig steeds minder,"
constateert hij. „Maar de exploitatie
van zo'n hele golfbaan is een kostbare
aangelegenheid. Dat zal dus voor een
groot gedeelte door de leden van de
club moeten worden betaald. Maar,"
zo verzekert hij, „wij zijn één van de
goedkoopste golfverenigingen van Ne
derland. Onze leden betalen driehon
derd gulden entreegeld, duizend gul
den voor een participatiebewijs (een
bedrag dat bij de opzegging van het
lidmaatschap wordt terugbetaald) en
850 gulden contributie per jaar. Dat
betekent dat de drempel bij De Woeste
Kop dus niet zo hoog is." Bovendien,
zo legt hij uit, kan iedereen eens een
keer op proef golfen. Van den Bosch:
„Voor vijf gulden mag iedereen het
eens een keer met de 'pro' (de profes
sional) proberen. De baan op? Nee, dat
is uitgesloten, vanwege mogelijke
schade aan de baan."
Hoewel de club onlangs nog vijftig
nieuwe leden kon verwelkomen, is er
momenteel opnieuw een wachtlijst.
„Er is blijkbaar een grotere behoef
te," stelt Rob van den Bosch tevreden
vast. „Daarom is op de algemene le
denvergadering vastgesteld dat we er
naar zullen streven om de baan uit te
breiden. We beschikken over een offi
cieel erkende negen holes tellende
baan, we kunnen dus rustig blijven
bestaan. Maar uiteindelijk is een ne
gen holes-baan maar een halve baan.
En meer holes in een baan betekent
meer uitdaging. We zijn momenteel
aan het inventariseren welke moge
lijkheden er zijn. De (nieuwe) grond is
van verschillende eigenaren. We ho
pen onze leden daar in december wat
meer zicht in te kunnen geven en te
kunnen vertellen aan welke termijn
moet worden gedacht."
In verband met de uitbreiding is de
nieuwbouw van het clubhuis wat naar
achter geschoven. „We denken nu
eerst aan een aanpassing. Kleedruim
tes, douches, toiletten, een stokken-
loods en nog wat bergruimte," somt hij
op. „Maar dat is semi-permanent. Uit
eindelijk is het wel de bedoeling dat we
over een aantal jaar een nieuw club
huis neerzetten."
HULST - De voorbereidingen voor het
Etectennistoernooi, dat van 11 tot en
met 19 november in De Dullaert in
Hulst plaatsvindt, zijn in volle gang.
Het voor Zeeuws-Vlaanderen op bij
zonder hoog staande niveau heeft
reeds veel tennisspelers en -speelsters
doen besluiten tot inschrijven. Met
reeds zo'n honderd aanmeldingen kan
nu al van een succes worden gespro
ken.
Tot 23 oktober is er, vooral in de Dl en
C-categorie, zowel bij dames als heren,
nog de mogelijkheid voor het toernooi
laatste wordt nog even afwachtenin te schrijven.
Een aantal leden van Kanoclub Zeeland prepareert zich op de training: Barbara Keijmel, Patrick Keymel, Ivo Provoost. Mieke Buijs, Frans Provoost, Niels
Buys.
TERNEUZEN - Bloemen en fruit
manden vanuit het Zeeuwse kano
wereldje vormen het decor in de
slaapkamer van Truus Provoost. De
voorzitter van de Kanoclub Zeeland
had het echter liever anders gezien,
hoewel ze de belangstelling de volle
honderd procent kan waarderen. In
haar woning aan het Schoolplein in
Terneuzen verbijt ze haar woorden
als ze terugdenkt aan het afgelopen
weekeinde.
Toen vierde de Kanoclub Zeeland
het vijfjarig bestaan met een uitge
breid programma aan het Veerse
meer. Zonder haar voorzitter! Die zat
gekluisterd aan het bed. Eerst in het
streekziekenhuis en vervolgens
thuis. „Ik heb flink zitten balen. Ik
had me er zo op verheugd, maar ik
heb er niet bij mogen zijn."
Een korte impressie van de activitei
ten - Filmydia-avond met Walter van
Tienen die vertelt over de Groenlan
dexpeditie, kanovaren op-het Veerse
meer, juileumreceptie, koudbuffet
met muziek/playback, verrassings-
tocht - maakt in dat opzicht heel veel
duidelijk. Truus Provoost is zo'n
beetje het verlengstuk van de
Zeeuwse kanoclub, welke in kort
tijdbestek onder haar voorzitter
schap is uitgegroeid tot een volwaar
dige vereniging.
Wie had gedacht, toen onder impuls
van Cor Overdulve uit Koewacht vijf
jaar geleden (13 oktober 1984) het
idee ontstond om een kanoclub op te
richten, de vereniging nu een be
stand heeft van 300 leden?
In de eerste uren van het prille be
staan van de Zeeuwse kanoclub was
Truus Provoost nog niet bij de club
betrokken. Zij kwam een half jaar
later in beeld mede door toedoen
van haar man Frans en haar zoon
Yvo, beiden verslingerd aan het ka
novaren. „Zij hebben de stiel ge
leerd tijdens de grote vakanties in
Frankrijk." Het hart van de club ligt
in Zeeuwsch-Vlaanderen, want be
halve Provoost en Overdulve voert
Henk Bouman uit Terneuzen daar
naast nog eens het secretariaat.
De enige vrouwelijke bestuurder
werd al gauw tot voorzitter gebom
bardeerd. Zelf is ze nooit als kano
vaarder actief geweest, maar dit be
lette haar niet op andere terreinen
haar 'mannetje' te staan. Zo klopte
ze bij allerlei instanties aan om de
kanosport meer aanzien aan te ge
ven. Ze schreef drie jaar geleden een
brief naar de toenmalige Minister
van Landbouw en Visserij, ing. G.
Braks, omdat ze in een artikel van de
PZC had gelezen dat de minister een
voorstander was van het recreatief
gebruik van de waterlopen die in ei
gendom en onderhoud zijn bij de ver
schillende waterschappen.
De kanoclub was hiervoor inmiddels
al twee jaar bezig voor het verkrijgen
van vaarvergunningen, maar men
kreeg steeds nul op het request. De
meeste waterlopen worden verpacht
aan sportvisclubs of beroepsvissers
en die voelen er niets voor om dat te
delen met de kanoclub. De brief ein
digt met 'Omdat ook de Zeeuwse
Sportraad zei dat ze niets konden
doen, weten we niet meer hoe het
verder moet. Weet u het?'
„Toen ik in het begin bij de gemeen
te Terneuzen voor een gesprek was
uitgenodigd, stond ik na vijf minu
ten weer buiten op de stoep. Men
had geen enkel oor voor mijn ver
haal. Aangaande de Otheense Kreek
in Terneuzen ijveren we al jaren
voor een collectieve vergunning,
maar de gemeente houdt zich nog
steeds vast aan de uitgifte van per
soonsvergunningen. In het begin
hadden we als vereniging geen poot
om op te staan. Geen enkele zeggen
schap. We hadden zelfs geen statu
ten. Het bestuur was volledig ver
antwoordelijk voor haar leden.
Vanaf 1986 staan we ingeschreven
in het verenigingsregister van de
Kamer van Koophandel in Terneu
zen."
Een tweede doelstelling van het
nieuwe beleid was het promoten van
de kanoclub. En dat is aardig gelukt.
Doordat alle leden zijn verspreid
over Zeeland en ook nog daarbuiten
(België, Goeree-Overflakkee en Bra
bant) blijft het moeilijk werken.
Daarom wordt er voor de start van
het seizoen een programma voor de
leden gemaakt, waarin ze hun wen
sen kwijt kunnen.
De leden van de Kanoclub Zeeland
kunnen worden onderverdeeld in ac
tieve en recreatieve sporters. De
laatste groep komt men vaak tegen
op de Veste in Hulst, de prachtige
route door West-Zeeuwsch-Vlaande
ren of op het Veerse meer.
Daarnaast zijn de wildwatervaar-
ders vooral actief op de riviertjes in
de Ardennen. Regelmatig gaan le
den van de Kanoclub Zeeland rich
ting Ardennen om zoals dat heet de
'uitdaging' aan te gaan. Het liefst na
een week met regen en sneeuw, zodat
de wildwatervaarders, ze komen
overal vandaan, uit Duitsland,
Frankrijk, Nederland, eventueel hun
grenzen kunnen verleggen. Wel
wordt aan deze discipline hoge eisen
gesteld. „Er zijn natuurlijk risico's
aan verbonden. Zwemvesten, spat
zeilen, het dragen van een helm en
voldoende drijfvermogen van de
kayaks zijn belangrijk voor de veilig
heid. Ook alcolhol moet ondanks het
soms erg koude weer een taboe zijn",
meent Provoost.
Een andere disclipine is het maken
van een trektocht. „De kanoclub
Zeeland heeft voor het varen op de
Westerschelde een speciale vergun
ning nodig. Die krijgen we dan ook,
mits de voorschriften goed in acht
worden genomen. Zo moeten de zee
kanovaarders als groep bij elkaar
blijven."
Binnen de vereniging zijn er een aan
tal gediplomeerde instructeurs. Zo
herinnert Truus Provoost zich nog
goed, dat er in de eerste jaren veel
polsblessures waren. ,T)it lag aan de
verkeerde houding. De pols moet
recht zijn bij het kanovaren. Nou, dat
was bij onze club niet bekend. Zulke
dingen moet je zien achter te ko
men."
Ook de nog jonge sport het kanowa-
terpolo heeft zijn intrede gedaan in
Zeeland. Een groep jongens in de
leeftijd van 14 tot 24 jaar traint één
keer per twee weken op de Oostkolk
in Terneuzen of op de Kaai in Sluis,
waar volgend jaar in competitiever
band (district en landelijk) de thuis
wedstrijden worden gespeeld. Een
sporttak met vreemde spelregels. Zo
bevindt het doel zich twee meter bo
ven het water en dit mag niet worden
verdedigd door een heuse doelman.
Diegene die de peddel omhoog
houdt is op dat moment doelman.
Regelmatig worden de kano's omge
duwd, want dit is toegestaan. Er
moet gescoord worden met de han
den of via het dragen van de bal met
de peddel. Kortom een niet te onder
schatten sport, als men bedenkt dat
een uitwedstrijd spelen in Alkmaar
de gewoonste zaak van de wereld is.
Al die vernieuwingen dragen ertoe
bij, dat Zeeland met de kanosport op
de goede weg lijkt.
Zo vermeldt het jubileumprogram
ma voor zaterdag (morgen) de eerste
Zeeuwse kampioenschappen Bran
dingvaren met zeekayaks, wildwa-
terkayaks, combi-kayaks en polobo-
ten op het strand bij de hoofdop
gang in Oostkapelle. De eerste se
ries op het met boeien afgezette par
cours begint om 14.00 uur.
„De belangstelling voor deze kam
pioenschappen valt ontzettend
mee", aldus de trotse voorzitter van
de Kanoclub Zeeland, die voorlopig
op afstand de jubileumactiviteiten
van haar club moet blijven volgen.
TERNEUZEN - Twee gegevens. De
Terneuzense tennisvereniging Animo
wil de komende jaren de sprong ma
ken naar de vaderlandse tennistop.
Mike en Rob Simon zitten barstens
vol ambitie om het Zeeuws-Vlaamse
tennis en hun eigen Ador-sporttennis
in de Braakman te promoten. Combi
neer die twee factoren en er komt een
ambitieus plan tevoorschijn om ten
nis in de streek naar een hoger niveau
te tillen.
Een direct resultaat daarvan is het
Top Team Tennis circuit dat zondag in
de hallen in de Braakman van start
gaat. Mike Simon stelt het duidelijk:
„De districtswintercompetitie biedt
aan de getalenteerde spelers en speel
sters te weinig mogelijkheden hun
kwaliteiten verder te ontwikkelen.
Door het opzetten van dit circuit ge
ven we die groep van A- en B-tennis
sers die gelegenheid wel."
Zeker is dat er naar Zeeuwse begrip
pen een sterke samenstelling is gevon-
Overigens hebben ook Mariette van
1 atenhove en Eddy van Hijfte de laat
ste jaren gezien dat de sportieve strijd
steeds is toegenomen tijdens de Gent
lemenkoers. Enkele deelnemers zijn
er op gebrand zo hoog mogelijk in het
klassement te eindigen. Bijvoorbeeld
Heddie Nieuwdorp en Piet Rentmees
ter. Jarenlang schreven deze twee ex-
oeroepsrenners deze wedstrijd op
hun
naam; jaarlijks trainden zij om
deze prestatie te kunnen herhalen.
Meer deelnemers zijn er op deze ma-
mer over gaan denken, waardoor de
suprematie van het Bevelandse twee-
tel aan het wankelen is gebracht,
och zullen zij morgen weer een greep
Het eerste en tweede team van tennisvereniging Animo, waar de ambitieuze gebroeders Simon mee aan de slag gaan.
den voor wat betreft de deelnemende
teams. Naast twee Animoteams zijn
van Zeeuwse zijde het Middelburgse
MLTC en twee teams van de nieuwe
tenniscombinatie CCTV uit Vlissin-
gen en Tholen van de partij. Uit Bra
bant komen tennisschool Wil Simon,
Pro Team uit Sint Willibrord en ten
nisschool Fred Hemmes uit Goirle
naar de Braakman.
We zien dit circuit als een goede voor
bereiding op de zomercompetitie.
Voor de Animoteams is er sterke te
genstand. Je krijgt tenslotte te maken
met spelers en speelsters als Joost
Thorenaar, Serge Carpentier, Remco
Maandag, Yvonne van der Kinderen
en Chris Vermeeren. Goed om erva
ring op te doen en bovendien de kans
om te zoeken naar de sterkste samen
stelling van ons eigen team".
Zeven zondagen, gemiddeld een keer
per maand, is er een wedstrijddag ge
pland. Waarbij alle wedstrijden
plaats vinden in de Adorhallen. „Op
die manier kunnen de Zeeuws-Vlaam
se toppers zonder al te veel reistijd
zich goed voorbereiden op de wed
strijden de komende zomer".
Het circuit past uitstekend in de opzet
van Animo om een regionale voortrek
kersrol te vervullen. Bram Stoffels van
de Terneuzense vereniging: „Terneu
zen heeft in de streek al een centrum
functie. Ook op tennisgebied moet dat
mogelijk zijn. Door de toppers te ver
enigen breng je het peil in de streek in
het algemeen omhoog. Het past ge
woon in ons streven steeds vooruit te
gaan".
Feit is dat de tennisvereniging een
sterk team op de been kan brengen.
Met Sandra Begijn, Stephanie Rottier.
Isabelle Leenhouwers, Nathalie Tijs-
sen en Marian Copier staat er niet al
leen een sterke groep dames op de
baan, maar bovendien jeugd die zich
in de toekomst nog verder kan ontwik
kelen.
Ook bij de heren genoeg toekomst.
Naast de routiniers Mike en Rob Si
mon is ook Mark Albers ondanks zijn
20 jaar al een van de ouderen. Tim van
Veldhoven en de deze zomer echt door
gebroken Dethlef Pieters completeren
het team.
Mike Simon is ervan overtuigd dat ge
noeg kwaliteit in huis is om Animo,
nu uitkomend in de overgangsklasse
A en B, in de toekomst naar de hoofd
klasse te brengen. Daarbij zal zijn
broer Rob, als trainer aan Animo ver
bonden, een belangrijke rol vervul
len.
„Alle spelers die we nu hebben willen
we natuurlijk voor de vereniging be
houden," zegt Rob. „We kunnen hier
faciliteiten bieden die mensen van dit
niveau nodig hebben. Naast techniek,
die natuurlijk al in ruime mate aanwe
zig is, richten we ons vooral op tactiek
en conditie. En daar komt dan ook nog
een stuk mentale training bij".
Zo'n tien uur per week wordt er geza
menlijk getraind. Een behoorlijke be
lasting voor de jonge tennissers, die
daarnaast ook individueel de nodige
trainingsuren maken. Bovendien is er
voor de meesten ook nog eens de stu
die.
Wanneer de vraag naar voren komt of
de studie er af en toe niet bij inschiet,
wordt er door sommige teamleden wat
lacherig gereageerd. Maar de meesten
weten sport en studie aardig te combi
neren. Rob: „Je moet gewoon plannen.
Je kunt bij beiden goede resultaten be
halen en dat is dan gelijk weer karak
tervorming die om de hoek komt kij
ken".
Bezwaren van andere verenigingen te
gen de centrale rol die Animo in de
streek gaat vervullen worden niet ver
wacht. „Iedereen kan zoiets opzetten
als wij nu doen. We gaan bovendien
niet aan spelers of speelsters trekken.
Nee, juist omdat we zo'n sterk team
met prima faciliteiten hebben, willen
anderen daar ook deel van uitmaken.
Je komt dan in een stroomversnelling
terecht, want je krijgt automatisch
ook meer publiek". Reden om ook al
eens voorzichtig te gaan denken aan
het plaatsen van een kleine tribune.
Animo bundelt de talenten in een
team. „Het moet ook een echt team
zijn," benadrukt Mike Simon. „Door
een prima teamgeest kun je elkaar tij
dens de wedstrijden opkrikken. Je
houdt nu ook de spelers hier die anders
naar de overkant of België vertrek
ken".
Dethlef Pieters, een representant van
die groep, kan dit alleen maar beamen.
„Met de basis die je nu hebt moet je
tegen sterkere tegenstanders uitko
men. Alleen op die manier krijg je een
verdere doorstroming. De meeste
clubs in de streek kunnen die moge
lijkheid niet bieden. Hier kan het nu
wel".
Animo, een vereniging die zoals de
meeste clubs voor het overgrote deel
uit recreatieve tennissers bestaat,
richt zich met de plannen ook op de
toekomst van het competitieve deel.
De club wil haar naam eer aan doen.
i
