Terreinwagens op Sloehavencircuit
Toppositie weggelegd
voor Zeeuwse teams
WR voor jaar vol uitdagingen
Ronald van Oeveren nu spits bij RBC
sport
naar 7-Eleven
Steve Bauer
TER PROMOTIE NIEUWE TAK VAN SPORT
Beheersing
TAFELTENNISDUO BOMHOF EN VAN OSSELAER
Halve kracht
VOOR DAMES VAN 'T ZAND EN ARNEMUIDEN
Bridgers
van start
ZEEUWSE VOETBALLER KOMT OP TOEREN
Tweeling
DONDERDAG 21 SEPTEMBER 1989 =bw25
Ajax - FC Utrecht
toch op 1 oktober
In het district Zeeland van de Neder
landse Bridge Bond is het bridgesei-
zoen 1989-1990 van start gegaan met
de viertallencompetitie. In totaal ne
men 24-viertallen aan dit evenement
deel.
Opmerkelijk is dat er clubs zijn die
met 7 viertallen inschrijven, naast de
clubs waar in het geheel geen belang
stelling voor viertallenwedstrijden be
staat. Er wordt gespeeld in vijf groe
pen. De hoofdkl'as met 6, eerste klas 5,
tweede klas A 5 en B en C met elk vier
tallen.
De hoofdklas, eerste en tweede B en C
spelen het gebruikelijke systeem met
een uit en een thuiswedstrijd. De twee
de klas A spelen vijfhoekswedstrijden.
De hoofdklas moet 10, de eerste klas 8
en de tweede klas 6 wedstrijden spe
len.
Uitslag gespeelde wedstrijden, hoofdklas:
ABC III - Reimerswaal I 92-43 (23-7); Zierik-
zee - Kurketrekker I 77-54 (19-11), ABC I -
ABC II69-55 (17-13). Eerste klas: Valkenisse
I - Valkenisse II 72-51 (19-11).
VLISSINGEN Zaterdag wordt op het motorcrosster
rein van de MSV De Uitlaat de eerste Vlissingse Terrein
wagendag gehouden. Els Traskalik en Ad Landman wil
len hiermee deze sterk groeiende tak van de autosport
naar Vlissingen halen. Els en Ad, beiden betrokken bij de
msv De Uitlaat, zijn zelf enthousiaste beoefenaars van de
ze sport. Ze zijn er zeker van dat er ook in Zeeland een
'markt' is voor deze sport, gezien de reacties die ze kregen
op hun plan.
„De ruimte en accommodatie is uitstekend en voor proe
ven die de motorcrossbaan zouden kunnen beschadigen
hebben we naast ernaast genoeg ruimte", aldus Ad. „En op
die manier wordt het terrein nog beter geëxploiteerd", vult
Els aan.
Toch is men voorzichtig van start gegaan, want de terrein
wagen sport is sterk in opkomst. „We schrokken wel een
beetje van het aantal deelnemers dat bij die wedstrijden
aan de start komt. Dat liep op tot zeshonderd équipes",
zegt Ad, „en dat zou voor zo'n eerste toch een beetje te veel
zijn".
Uitlaat, is Ad maanden bezig geweest met het maken van
de terreinwagenbaan, o.a. het aanleggen van de modder
bak, hellingen en andere hindernissen. Ze zijn dan ook zeer
blij met de medewerking van de MSV De Uitlaat. „Ook op
de wedstrijddag komen er heel wat helpen en voor de pun
tentelling krijgen we hulp van juryleden van de MSV De
Uitlaat".
Er is gekozen voor een kleinere opzet, waarvoor regionale
dealers zijn benaderd om wagens beschikbaar te stellen.
„We hebben veel medewerking gekregen, zodat we er zeker
van zijn dat het niet alleen een evenement wordt voor erva
ren terreinwagenrijders, maar het is ook de bedoeling dat
anderen eens met zo'n wagen door het terrein meerijden".
Geholpen door leden van de terreincommissie van MSV De
Anders dan bij autocross of motorcross gaat er een deelne
mer tegelijk van start en zijn tijd en strafpunten beslis
send voor het eindresultaat. Het terreinwagenrijden kan
het best verlegeken worden met het trial-rijden in de mo
torsport, behendigheid en wagenbeheersing zijn de hoofd
zaak. Goed doseren van gas- en rempedaal en het kiezen
van de juiste versnelling bij het aangaan van een hinder
nis is ontzettend belangrijk. Een keer verkeerd schakelen,
gasgeven of remmen betekenend, vast komen te zitten in
de blubber, of een motor die afslaat, wat strafpunten ople
vert. Iedere wagen wordt bemand door twee personen,
waarvan de bijrijder nog diverse opdrachten moet uit
voeren in de proeven.
Dat de rijders belangstelling hebben werd vorige zaterdag
al duidelijk. „Ik was nog wat aan het terrein bezig toen zich
al een wagen of tien meldde voor de wedstrijd, zij hadden
zich een week vergist, voor zaterdag verwachten we zo'n
dertig tot veertig auto's", aldus het Vlissingse paar.
De terreinwagendag begint om tien uur en duurt tot onge
veer zes uur 's avonds.
GENEVE (AFP) - De Canadese wiel
renner Steve Bauer komt de komende
drie jaar uit voor de Amerikaanse
ploeg 7-Eleven. De 30-jarige Bauer,
vijfde in het FICP-klassement, fietste
voor de Helvetia-La Suisse formatie
van Paul Köchli. De overgang werd
gisteren door de Zwitsers bekend ge
maakt in Geneve.
Dertien renners verlengden hun con
tract bij Köchli met een jaar. Onder
hen de Nederlanders Henri Manders,
Peter Stevenhaagen en Gerard Veld-
scholten. De Zwitser Hans-Rudi Mar-
ki, afkomstig van Panasonic, hoort bij
de nieuwelingen van de ploeg.
AMSTERDAM (ANP) - De wed
strijd uit de eredivisie tussen
Ajax en FC Utrecht zal toch op 1
oktober plaats vinden. De hoofd
stedelijke politie had de wed
strijd aanvankelijk verboden
omdat er op die dag niet voldoen
de personeel beschikbaar zou
zijn voor deze risicowedstrijd.
Dames MZ lonken
naar nationale titel
MIDDELBURG - Na vijf jaar te hebben samengewoond, zijn vorige week vrijdag Jan Henk Bomhof en Ingrid
van Osselaer getrouwd. Twee tafeltennissers van Middelburg Zuid (MZ). Toch wordt er in huize Bomhof in
Middelburg niet vaak over tafeltennissen gesproken. „Soms wel na afloop van een wedstrijd, maar bijna nooit
vóór een wedstrijd. Hoe belangrijk die ook is", zegt Ingrid van Osselaer. Wel stelt Ingrid van Osselaer, de fana
tiekste van het tweetal, vast dat de dames van MZ kampioensaspiraties hebben. „Ik vind het eigenlijk eng om te
zeggen, maar vooruit dan maar. We gaan proberen landskampioen te worden", aldus de 25-jarige Ingrid van
Osselaer.
De dames van MZ komen uit in de
eredivisie. Megacles, Irene, Hoon
horst, Shot en Veldhoven zijn de an
dere ploegen. „Zondag bijten we de
spits af tegen Veldhoven. Ik denk
dat Megacles onze zwaarste tegen
stander zal worden. Een goede Joe
goslavische speelster is wel vertrok
ken, maar ik geloof dat een Chinese
speelster naar de club uit Weert is
overgestapt. En als dat waar is dan
krijgen Ankie Kersten, Inge Tree-
busch en ikzelf het nog moeilijk",
realiseert Ingrid van Osselaer zich.
Driemaal per week trainen de da
mes van MZ onder leiding van
Koen de Vries. „Je kunt je tijdens
zo'n training zo moe maken als je
zelf wilt. Ik train om op mijn niveau
te blijven, niet meer om iets bij te
leren. Die tijd is voorbij", meldt de
talentvolle tafeltennisster. „Ik
train helemaal niet meer", vult Jan
Henk Bomhof aan. „Ik draai deze
competitie voor het eerste team
van MZ op halve kracht mee. Altijd
heb ik al willen voetballen, van
daar dat ik me nu als lid van Mid
delburg heb aangemeld."
Jan Henk Bomhof is niet bang om
het gevoel met de ping-pong bal
kwijt te raken. „Ik teer nog op mijn
ervaring van vroeger. Zowel het eer
ste als het tweede team van MZ
speelt dit seizoen in de tweede divi
sie en die competitie is niet zo zwaar.
Vandaar dat Koen de Vries en onze
coach Hans Beukert toch af een be
roep om me kunnen doen. Het trai
nersduo kan verder putten uit Peter
Slagter, Michiel Heeren en Koen de
Vries. Voor een competitiewedstrijd
in deze klasse heb je drie spelers no
dig, dus kan ik me af en toe terug
trekken", vindt Jan Henk Bomhof.
De aantrekkingskracht die tafel
tennissen vroeger op Jan Henk
Bomhof uitoefende is langzaamaan
weggevloeid. „Ik was dag en nacht
met tafeltennissen bezig. Dat wil ik
nu niet meer. Ik geef training aan
het jeugdteam van MZ tot en met 17
jaar. Dat vind ik op dit moment het
belangrijkste. Daarna komt voet
bal en zelf tafeltennis spelen komt
op de derde plaats."
Als de 26-jarige Jan Henk Bomhot
achter de tafel staat dan wil hij wel
winnen. „Ik kan niet tegen mijn ver
lies. Maar ik wil gewoon lekker ping
pongen. Dus laat ik er niet alles
meer voor."
Ingrid van Osselaer geeft net als Jan
Henk Bomhof ook tafeltennistrai-
ning. „Inge Treebush en ik vangen
de nieuwkomers op en trainen ze.
De allerkleinsten dus. Het loopt de
laatste tijd opvallend goed. In au
gustus zijn we gestart met acht nieu
we leden en nu heeft dat aantal zich
al verdubbeld."
„Dat moet ook", zegt Jan Henk
Bomhof. Volgens hem moet de oude
garde met een gerust hart een stapje
opzij kunnen doen. „En dat kan al
leen als tafeltennissers zich op jonge
leeftijd aanmelden, zodat we vroeg
met een goeie training kunnen be
ginnen."
Jan Henk Bomhof is nog niet echt
met de start van de tafeltenniscom-
petitie bezig. Dat blijkt wel uit zijn
opmerking: „Tegen wie we zaterdag
moeten? Goh, dat weet ik eigenlijk
nog niet." Ingrid van Osselaer loopt
naar de kast waar uit ze het club
blad van MZ plukt. „Tegen DTS uit
Enschede", zegt ze. „Ach, we zien
wel hoe het dit jaar loopt", zegt Jan
Henk Bomhof ten slotte.
Jan Henk Bomhof en Ingrid. van Osselaer: „Thuis wordt er niet over tafeltennis gepraat."
VLISSINGEN - Hij straalt als trai
ner in elke tafeltenniszaal nog al
tijd een grote bezieling uit en is stil-
laan uitgegroeid tot een routinier
in het vak. Peter Boon is bezig aan
zijn vijftiende jaar als trainer.
Twee jaar geleden verliet hij MZ
om in de anonimiteit aan de toe
komst van 'zijn clubje' te gaan
werken, want de technisch hoog ge
kwalificeerde coach heeft zijn af
komst nooit echt verloochend. Pe
ter Boon heeft een zwak voor voor 't
Zand en zo is het ook andersom.
Diep in zijn hart is hij nog altijd het
meest begaan met het lot van die
vereniging. Hij is alleen ogenschijn
lijk iets gematigder, maar zijn ambi
ties zijn er niet minder om gewor
den. Zo kan hij ook nu weer strijd
lustig uitroepen: „We hebben talent
bij 't Zand en dus ook toekomst." En
het mag inderdaad opvallend heten
dat het uit hondertwintig leden be
staande clubje vele jeugdige talen
ten bezit.
Trainen met die talentjes, met de
vrij hoog spelende meisjes van 't
Zand (eerste divisie) en coachen van
het herenteam (vierde divisie). „Zo
ongeveer zien mijn taken te om
schrijven", vertelt hij op een trai
ningsavond. Het had voor de hand
gelegen dat Peter Boon het hoogst
spelende team (de dames) ook zou
coachen. „Maar Lou Louws is er al
jarenlang coach. Hij doet het uitste
kend, dus ik ga hem niet ineens voor
de voeten lopen."
De overwinning die Renate Louws,
Julia Salamoni en Sandra Tahapari
op de allereerste competitiedag
hebben behaald, zijn niettemin ook
de verdienste van de trainer. „Het
was toch een sterke tegenstander",
verzekert hij. „We moeten dus goed
kunnen meedraaien in deze klas."
»Het is een sterke klas", vervolgt hij
"Er spelen bijvoorbeeld topspeel-
sters als Marlies Somers, Melissa
Muller en Judy Williams in. Daarte
genover staat dat wij een ijzersterk
collectief hebben."
Voor de heren van 't Zand, die vorig
seizoen slechts op één puntje het
kampioenschap verspeelden, gaan
als grote favoriet van start in de vier
de divisie. Peter Boon is de nieuwe
competitie inmiddels ingegaan met
zijn vaste basisteam: Leo Zuidweg,
Jeroen Louws en Marinus Jan Uyl.
Jaap Meerman, de trainer van de
meisjes van Arneinuiden, debu
teert met zijn selectie in de tweede
divisie. Zaterdagmiddag was er ge
lijk al een eerste overwinning te
vieren. Het werd tegen tegen The
Backhands uit Sint Willebrord 6-4.
„Toch hadden we een zwaar hoofd
in de start", verzucht Meerman.
„We hebben namelijk twee gebles
seerde speelsters."
Tijdens een trainingskamp van een
week in Limburg liep Anita Kusse
een scheurtje in de enkelbanden op.
„Ze speelde op een dag mee in een
voetbalpartijtje en werd in een duel
geraakt", legt Jaap Meerman uit.
Bovendien was Monique Goor-
machtig ook niet fit en was er dus
sprake van verzwakking.
Jaap Meerman: „Vooral die eerste
wedstrijd was voor ons belangrijk,
omdat we tegen een ploeg speelden
die ook gepromoveerd was. We
moesten dus eigenlijk winnen, want
er gaan aan het eind twee ploegen
uit."
De drie speelsters (Anita Kusse, Co-
ra Schuit en Monique Goormachtig)
promoveerden vorig jaar en zijn dat
seizoen weer iets gegroeid. Jaap
Meerman: „Je moet vooral tactisch
als trainer met je tijd meegaan en
dat probeer ik zo veel mogelijk. Ik
heb bijvoorbeeld al veel opgestoken
van Peter Boon, me wie ik regelma
tig contacten heb."
„Daardoor hebben we ons in de drie
jaar dat ik trainer ben al aardig ont
wikkeld. Vroeger was tafeltennis
een kwestie van schuiven en nog
eens schuiven, maar nu spelen ze
veelvuldig met contra-slagen en
topspin-slagen. Snelheid en reactie
zijn heel belangrijk, daar trainen we
dan ook ontzettend veel op."
Peter Boon: „We hebben talent en
dus toekomst bij 't Zand."
Voor het bescheiden, maar al jaren
lang zeer redelijk presterende SAR
uit Kloosterzande (dat met het he
renteam uitkomt in de derde divi
sie) zag het er even naar uit dat er
versterking zou opdagen. Pascal
Neve vertrok bij Middelburg Zuid
en leek terug te keren naar zijn
vroegere club. Maar de onstuimige
aanvaller koos voor een transfer
naar België.
Trainer/coach Joop Maas moet het
dan ook klaren met zijn drie oudge
dienden: Johan en Wim van 't Hooft
en Mare Maas. Vorig jaar eindigde
hij met dit team keurig op een derde
plaats. „De tegenstanders die we nu
krijgen zijn allemaal onbekend voor
ons."
Zijn tiende jaar als trainer bij SAR is
ingegaan met een 5-5 score tegen het
vierde team van Tempo Team. „De
motivatie onder mijn spelers", zo
verzekert hij, „is nog altijd opval
lend."
„We hadden jaren geleden een groep
die op zondagmorgen bij ons train
de. Dat waren bijna stuk voor stuk
talenten: Peter en Eric Roelandt,
Pascal Neve, Octaaf Eggermont,
Anja van de Vijver. Toen was het
nog meer regel dan uitzondering' dat
er vijf, zes keer per week werd ge
traind."
„Zo fanatiek gaat het er nu niet
meer aan toe", moet de trainer wel
vaststellen. „Maar we zijn in onze ei
gen omgeving nog altijd een behoor
lijke club, die wat het niveau betreft
boven de rest uitsteekt."
Ad Landsman en Els Traskalik bij een terreinwagen zoals die zaterdag worden gebruikt.
KRABBENDIJKE - De zestien jaar ou
de volleybalvereniging Reimerswaal
(WR) staat in twee opzichten voor
een seizoen vol uitdagingen. Het eer
ste team maakt zijn opwachting op
landelijk niveau, in de derde divisie.
Het bestuur moet de leden vavavond
overtuigen dat een contributieverho
ging van vier gulden per maand on
ontkoombaar is voor het voortbe
staan van de Reimerswaalse vereni
ging. Kortom, WR staat op een twee
sprong.
Met name sinds het toetreden van de
gedreven, in volleybalkringen zeer be
kende Hans Dieleman gaat het de Rei-
merswalers sportief voor de wind. Die
leman traint het eerste herenteam en
bemoeit zich zijdelings met het twee
de. „De komst van Hans Dieleman
heeft er in eerste instantie voor ge
zorgd dat het spelniveau is verbeterd.
Daarnaast betekent zijn aanwezigheid
een stimulans voor het eerste heren
en damesteam. We zijn dus erg geluk
kig iemand als Dieleman binnen de
vereniging te hebben", zegt Gérard
Schouten, die na vier jaar voorzitter
schap zegt inmiddels wel ontgroend te
zijn.
Ook bestuurlijk is er de afgelopen vier
jaar bij WR, dat nu ruim vijftig leden
telt, het een en ander gewijzigd.
Schouten: „WR is afgestapt van de
idee dat de voorzitter een soort dui
zendpoot is, die alles weet. Leden heb
ben gauw de neiging om mét vragen
naar de voorzitter te stappen. Die
wordt gezien als iemand die op alle
vragen antwoord heeft. Ik ken natuur
lijk wel de hoofdlijnen van het beleid,
maar niet de details. Daarvoor dragen
andere mensen binnen de club hun
deel van de verantwoordelijkheid."
Hoewel het WR sportief goed ver
gaat, moeten er vanavond harde no
ten gekraakt worden. De contributie
moet, zo vertelt Schouten, met vier
gulden per maand omhoog. Zo niet,
dan is het voortbestaan van de club
niet meer te garanderen. Ondermeer
de verhuizing van de trainingen van
uit gespreid gelegen sportzaaltjes
naar de sporthal in Kruiningen heeft
de kosten behoorlijk doen toenemen.
„Eigenlijk wisten we vier jaar geleden
al dat die contributieverhoging er eens
moest komen. Toen de toenmalige
penningmeester Dick Visser aftrad
waarschuwde hij al dat zonder contri
butieverhoging binnen drie jaar de re
serves verbruikt zouden zijn. Daarin
heeft hij gelijk gekregen. Zonder ver
hoging van de ledenbijdrage kunnen
we het hoogstens nog een jaar uitzin
gen. Ik hoop dat de leden daar begrip
voor hebben. Vier jaar geleden vond
men vier gulden nog te veel. Maar nu
zal het moeten."
De sportieve prestaties stijgen bij
WR zo bezien alleszins uit boven de
(tijdelijke) bestuurs- en mogelijk op
langere termijn clubperikelen. De Rei
merswaalse vereniging heeft het
standpunt dat alleen met spelers uit
eigen kweek wordt gewerkt inmiddels
verlaten. Schouten erkent dat die ont
wikkeling hem in het begin enigszins
deed huiveren. „Toen ik voorzitter
werd vreesde ik dat mensen van bui
tenaf niet binnen de mentaliteit van
WR zouden passen en zodoende de
club meer schade zou berokkenen dan
goed zouden doen. Maar dat is ontzet
tend meegevallen. Alle spelers van
buitenaf zijn prima ingepast binnen
het eerste team. Het is een fanatiek
team, dat zich extra trainingsinspan
ningen getroost met het doel om mini
maal in die derde divisie te blijven."
VVR-voorzitter Gérard Schouten:
„Een voorzitter is geen duizendpoot."
SCHARENDIJKE - Volgens de ken
ners op de voetbalvelden is Ronald
van Oeveren binnen nu en twee jaar
rijp voor een topclub. Volgens Peter
van Vossen zal hij RBC ontgroeien en
is het een opstapje naar het grotere
werk. De 23-jarige Schouwse semi-
prof stelt zelf vast dat hij dat eerst
maar moet bewijzen en voelt zich tot
nu toe perfect in zijn nieuwe omge
ving. Het gaat dus in elk geval goed
met de voetballer uit Scharendijke,
die vorig jaar voor Vlissingen zo dik
wijls excelleerde.
Zelfs ondanks de moeilijke start in het
markante profmilieu, want de midden
velder van nature is voor zijn doen
zeldzaam lang uitgeschakeld geweest.
Zijn debuut was net zo ongelukkig als
de tackle waarmee hij in de voorberei
ding door een medespeler werd ge
vloerd, want in een trainingspartijtje
op het strand met zijn nieuwe club liep
hij midden juli een hardnekkige bles
sure op.
Drie weken na zijn eerste kennisma
king op het veld werden zijn hoge ver
wachtingen onmiddellijk de grond in
geboord. Het gevolg van die stevige
botsing („het gaat in die partijtjes al
tijd hard tegen hard") was zorgwek
kend. Ronald van Oeveren, die tijdens
zijn amateurtijd zelden geblesseerd
was, hield er een scheurtje in de enkel
band en enkele pijnlijke zwellingen
aan over.
Daarna stond hij zes weken volledig op
non-actief en miste hij derhalve de
aanloop naar de competitie. De onge
makken zijn weliswaar nu bijna gene
zen, maar de naweeën spelen hem
sportief gezien nog altijd parten. Zo
heeft hij zijn centrale rol op het mid
denveld voorlopig moeten inleveren
voor een onwennige positie in de voor
hoede.
Ronald van Oeveren is door zijn trai-
tweeling. Zijn vrouw Anneke is tien
weken eerder dan voorzien van een
zoon en een dochter bevallen. Voor de
voetballer zelf, die van beroep metse
laar is en een rijtjeshuis heeft gekocht
in zijn geboorteplaats Scharendijke,
is er daardoor veel veranderd.
Het gaat ook hemzelf inmiddels alweer
enkele weken aardig voor de wind. Ro
nald van Oeveren heeft er vijf competi
tiewedstrijden opzitten als spits, waar
van één voor de volle negentig minu
ten. „Ik heb nog niet gescoord", lijkt
hij zich te verontschuldigen. RBC, dat
uit zes wedstrijden zeven punten haal
de, kan niettemin op een voortvarende
start terugkijken.
Voor Ronald van Oeveren dringt zich
af en toe nog de vergelijking met Vlis
singen op. „We trainen scherper", ver
zekert hij bijvoorbeeld. „De blessure
die ik opliep was daar waarschijnlijk
ook een gevolg van. Je hebt in het be
gin toch een zekere rivaliteit. Ze
knokken voor een basisplaats en gaan
er in trainingspartijtjes ook behoor
lijk tegenaan."
„Ik vind Cor Pot een goeie trainer",
vervolgt hij. „Ze hadden me gewaar
schuwd voor hem, dat het een bluffer
was en zo. Maar hij is menselijker dan
Jo Jansen, die alleen met voetbal bezig
was en met niets anders. Ik denk niet
dat Jansen spelersvrouwen kende, om
eens een voorbeeld te noemen. Cor Pot
besteedt meer aandacht aan de men
selijke dingetjes."
„Ik heb ook de indruk dat ik niet zo
veel uitdeel, maar meer moet incasse
ren." En verwijzend naar de zeven
boekingen die hij vorig seizoen met
Vlissingen kreeg: Het is natuurlijk wel
anders, zoals ik nu voetbal. Ik sta
meestal ver vooruitgeschoven, wordt
dus vaak aangespeeld in de voet en
moet veel overtredingen incasseren."
ner (Cor Pot) voorlopig in de spits ge
posteerd om langzamerhand naar een
goeie conditite te groeien. Hij is gre
tig genoeg om die omzetting met twee
handen te grijpen en wacht op zijn
volgende kans. „Mid-mid", zoals de
centrale middenveld-positie in voet
baltaal heet, is de plaats waar hij het
best tot zijn recht komt.
Zijn balvaardigheid in de korte ruim
te, de gave om ineens te versnellen en
afwisselend een bal vast te houden,
maken hern tot een uitstekende spel
verdeler. RBC, waar hij voor twee jaar
heeft getekend, heeft die kwaliteiten
nog nauwelijks gezien.
„Ik zal", zegt hij, „nog even geduld
moeten hebben, omdat ik er nog niet
klaar voor ben. M'n conditie heeft veel
te lijden gehad onder die blessure. Ik
heb wekenlang alleen maar een beetje
kunnen lopen en niets met een bal ge
daan. En het is nu eigenlijk pas zo ver
dat ik een wedstrijd goed kan uitspe
len."
„Twee weken geleden kon ik zelfs nog
geen bal met m'n wreef trappen. Ik
speelde wel mee, een beetje op halve
kracht en meestal zo aanvallend mo
gelijk. Ik speel vooruitgeschoven,
maar laat me af en toe wel eens terug
zakken, zodat vooral de rechter mid
denvelder er overheen kan. M'n trainer
vindt dat ik als een aanspeelpunt in de
spits redelijk voldoe. Ze zijn dus bij
RBC best tevreden over me."
Het is een maand geleden dat Ronald
van Oeveren, vorig jaar nog spelend
voor Vlissingen, daarvoor bij ZSC en
Zierikzee, vader is geworden van een
Ronald van Overen: Cor Pot is menselijker dan Jo Jansen."
