'aulus Poortvliet: de
rfenis van broer Jan
AMATEUR I
MOETBAL_
Griep: beter dan Ovaa kan ik het niet doen
AZVV versterkt met acht spelers
Voor Schipper en
gaat veldvoetbal voor
Schillemans wil club
zonder haat en nijd
sport
ÏANS WATTEL NOG IN DE LAPPENMAND
Trainer
HDDENVELDER AL ROUTINIER BIJ ARNEMUIDEN
Anonimiteit
BEVELANDERS WIL ZICH HANDHAVEN
Plafond
AXELSE CLUB: FINANCIEEL NIETS MOGELIJK
Kopjes
Stijve benen
Toestemming
Roerend
ZAALVOETBAL PURE ONTSPANNING
IEDEREEN WIL VAN KLOETINGE WINNEN
ZATERDAG 26 AUGUSTUS 1989
Seroos wappert niet met geld
rEROOSKERKE - Op papier gaat de
faterdagtweedeklasser Serooskerke
Jen moeilijk seizoen tegemoet. Een
noeilijk jaar in die zin, dat het net als
lorig seizoen meedoen om het kam
pioenschap er hoogstwaarschijnlijk
tiet in zal zitten. Vertrokken zijn Jos
In Leo Kayser, VVim de Fouw, Arjen
luteijn en Marcel de Nijs. Ondanks de
fwee nieuwkomers Jan Geene (Wol-
laartsdijk) en Mark van de Guchte
lyieuwdorp) en een nieuwe trainer,
liet Puype, heeft het elftal, in verge
lijking met vorig jaar, duidelijk aan
Iwaliteit ingeboet.
Eén van de talentvolle spelers van Se-
fooskerke, verdediger Hans Wattel,
llijft desondanks optimistisch. „Wan-
teer we een goede start hebben, dan
ten ik van mening", dat we bovenin
kunnen meedraaien. Of de 22-jarige
Ipeler van Serooskerke de seizoen-
Itart zal meemaken is nog alleszins ze
ker. Viel hij het afgelopen seizoen nog
top door alle competitiewedstrijden
koor zijn club mee te spelen, nu kampt
(lans Wattel met een spierscheuring in
bovenbeen.
I Een vervelende blessure, want dezelf-
le spier is nu al voor de derde keer ge-
Jcheurd. De eerste keer tijdens de laat-
|te competitiewedstrijd, de tweede
leer tijdens ons toernooi en tijdens de
Wming-up voor de wedstrijd tegen
Fortuna Sittard scheurde hij voor de
[derde keer. Ik ben nu bij de Caluwe ge
leest en die heeft me een trainingspro-
jamma meegegeven. Hij zei dat ik ge-
loon moest blijven lopen, zodat ik nu
leer wat looptraining heb gedaan. Ik
leken er toch op om aan het begin van
Ie competitie weer fit te zijn."
pet is opmerkelijk dat Serooskerke,
een van de weinige clubs in het
feeeuwse, nog met veel 'jongens van
nen als dat ze zijn gekomen. Dus ik ben
zeer tevreden met de huidige situatie
bij Serooskerke".
Hans Wattel rechtsmet trainer Piet Puijpe en een deel van de selectie van seroosKerice.
het dorp' loopt te voetballen. De oor
zaak hiervan is wellicht het feit dat
men bij Serooskerke niet met biljetten
loopt te wapperen. „En dat hoeft voor
mij ook niet zo nodig", aldus Wattel.
„De spelers die van buitenaf komen
krijgen een reiskostenvergoeding en
voor de rest creëren we als spelers
groep, samen met de sponsor, een
potje met geld waar we tijdens het sei
zoen leuke dingen mee doen. Ik ben
van mening dat het belangrijker is
voor een speler dat er een plezierige
sfeer rond een elftal hangt en die krijg
je niet door middel van geld.
Ook dit seizoen hebben we weer een
hartstikke leuke groep die bereid is om
voor elkaar te knokken. Daar zullen
we het dit seizoen van moeten hebben.
Houden we het aantal blessures ook
een beetje binnen de perken dan denk
ik dat we leuk kunnen meedraaien.
Het is natuurlijk niet erg wanneer er
goeie voetballers van buiten zouden
komen, maar wat gebeurt er wanneer
de resultaten minder worden? Dan
hebben ze zo weinig binding met een
club, dat ze net zo snel weer verdwij-
Hoewel de voorbereiding nog maar
net is begonnen, heeft Hans Wattel al
een positieve mening over de nieuwe
trainer, Piet Puype.
"Een erg enthousiast man die erg goed
overkomt bij de groep. Natuurlijk vind
ik het jammer dat Jan naar Kloetinge
is gegaan, want die kent elke tegen
stander en is tactisch ongelooflijk
sterk. Maar ik ben er van overtuigend
dat het met Piet ook zal lukken".
Over een mogelijke titelkandidaat
kan Wattel nog niet veel zeggen. „Ik
denk dat er niet veel favorieten zijn en
dat we kwalitatief gezien niet veel voor
elkaar onder zullen doen. Alleen het
gedegradeerde RVVH uit Ridderkerk
ken ik niet. Ik weet alleen dat het een
verschrikkelijke grote vereniging is,
dus misschien is die ploeg wel een out
sider".
Over een overgang naar een andere
vereniging heeft de bij de Ziektekos
tenverzekeringsmaatschappij ZHV in
Goes werkzame Wattel nog niet nage
dacht. „Het liefst wil ik natuurlijk nog
eens in de eerste klas van het zaterdag
voetbal spelen. En dan het liefst bij Se
rooskerke. Zit die kans er voorlopig
met Serooskerke niet in dan zou ik er
toch over denken om, wanneer zich de
mogelijkheid voordoet, naar een ande
re club over te stappen. Maar die club
moet dan wel in de buurt spelen, Wal
cheren of Beveland bijvoorbeeld. Een
vereniging die op zondag speelt is voor
mij uitgesloten, dus ik begrijp ook wel
dat de spoeling hiermee wel erg dun
wordt".
IRNEMUIDEN - Paulus Poortvliet
s de broer van oud-international Jan
[Poortvliet, die tegenwoordig zijn da
len slijt bij de Franse eerstedivisio-
Sist Cannes. Hij is bijna tien jaar jon-
ler dan zijn broer Jan, die in 1978 in
Argentinië zelfs nog een WK-finale
speelde. „Ik ben nooit jaloers op Jan
[geweest. Ik vind het juist prachtig dat
lij zoveel bereikt heeft. Om zover te
tomen moet je iets extra's hebben als
loetballer en bovendien moet je een
peetje geluk hebben. Nee, dat heeft er
[tij mij nooit ingezeten."
paulus Poortvliet is, hoewel hij nog
laar 25 jaar oud is, één van de routi
niers bij Arnemuiden. Hij begint aan
gijn achtste seizoen op het midden-
leid. Jaren geleden kwam hij met
Chris Schroevers en Jacco Oosterling
jfan de A-junioren naar het eerste,
sindsdien heeft hij hooguit twee wed
strijden gemist. Poortvliet mag dan
nisschien niet gezegend zijn met het
[Voetbaltalent van zijn broer Jan, het
[karakter is praktisch hetzelfde.
lik werkte eerst bij Vitrite in Middel
burg, maar op het moment dat ik daar
de ploegendienst terecht kwam, ben
naar de Schelde gegaan. Daar werk
nu als onderhoudsmonteur. Dat is
bewuste keuze geweest. Puur voor
let voetbal, want dat wilde ik niet mis-
len."
Vlak na zijn overgang naar de senioren
werd Paulus Poortvliet nog regelma
tig geconfronteerd met de erfenis van
broer Jan bij Arnemuiden. Het was in
de dagen dat Jan Poortvliet bij PSV
furore maakte als middenvelder. „Ik
ging in die tijd elke week naar PSV kij
ken. Als ik zelf moest spelen werd er al
gauw gezegd: kijk, de broer van Jan
Poortvliet. Dat is er nu wel een beetje
vanaf. In die tijd had Jan ook een sup
portersclub hier in het dorp. Dat vond
ik machtig mooi. Als ik naar PSV ging
kijken vond ik het schitterend als Jan
scoorde. Ik heb het hem altijd ge
gund."
In tegenstelling tot zijn illustere
voorganger verkeert Paulus Poort
vliet bij Arnemuidén al jaren min of
meer in de anonimiteit. Een speler die
niet opvalt, maar niettemin zijn
waarde heeft voor het elftal. Poort
vliet is een noeste werker. Hij is één
van de spelers die het huidige Arne
muiden karakter geeft. „Wij worden
wel vaker een karakterploeg ge
noemd. Het gekke is juist dat we in
wedstrijden tegen Zeeuwse ploegen
vaak verliezen. Juist in die wedstrij
den komt het er op aan. Er zijn nog
steeds veel clubs die per se van Arne
muiden willen winnen."
Met Arnemuiden speelde Paulus
Poortvliet in de afgelopen seizoenen
twee keer voor promotie naar de eerste
klas. Beide keren mislukte die missie
en verder dan de tweede klas kwam hij
nimmer met zijn ploeg. „Dat zie ik ook
niet snel gebeuren. O ver het afgelopen
seizoen kunnen we al meer dan tevre
den zijn. We draaiden goed mee en dat
viel honderd procent mee. Misschien
kunnen we dit jaar iets hoger eindigen.
Chris Schroevers is terug en Jan Wil
len Dhooge is een goede keeper. Het
publiek in Arnemuiden leeft in élk ge
val mee. De harde kern is fanatiek. Dat
geeft een bepaalde druk, maar aan de
andere kant moet je juist blij zijn met
zo'n publiek."
Paulus Poortvliet (op de voorgrond) in actie tijdens een trainingspartijtje
gens Griep: ,,Ik denk niet dat Bevelan
ders dit seizoen minder gaat scoren
i vorig seizoen.
HEINKENSZAND - „Beter dan mijn
voorganger Wim Ovaa kan ik het niet
doen. Maar ik denk dat dat ook niet
hoeft." Nuchter en doordacht begint
Rens Griep, de nieuwe trainer van
promovendus zaterdag tweedeklas
ser Bevelanders, zijn relaas over het
met rasse schreden naderende voet
balseizoen. „Het gaat nu om de de
tails. Dat is de uitdaging."
Rens Griep (36) stapte na twee seizoe
nen trainerschap bij Wemeldinge over
naar het drie keer achter elkaar gepro
moveerde De Bevelanders. „Ik heb
wel even moeten nadenken over het
aanbod van Bevelanders. Want eigen
lijk was mijn werk bij Wemeldinge nog
niet af. Ik hoefde daar niet zo nodig
weg. Maar uiteindelijk heeft mijn am
bitie om op zo hoog mogelijk niveau te
willen trainen, toch de doorslag gege
ven."
„Het is met twee jaar ervaring als trai
ner toch een sprong in het diepe. Maar
wel een kans om me te bewijzen. Het
uitgangspunt in de gesprekken met
bestuur en een aantal spelers was
handhaving in de tweede klasse van
het zaterdagvoetbal. De indrukken die
ik opdeed waren positief, waarom zou
je het dan niet doen? Bovendien denk
ik dat het een goede zaak is, dat jonge
trainers doorstromen in het Zeeuwse
voetbal. Er is een nieuwe lichting aan
het werk, kijk maar naar Paul Telussa
bij Middelburg en Ronny Schrier bij
Goes."
Griep, de oud-voetballer van Yerseke,
Goes, Serooskerke en Heinkenszand,
denkt allerminst aan een onmogelijke
opgave te beginnen. „Ik ben ervan
overtuigd dat bij Bevelanders de
klasse voor lijfsbehoud aanwezig is.
Wel is het denk ik zo, dat die tweede
klasse voor Bevelanders het plafond
is. Het grote werk is door Ovaa al ver
richt, het gaat nu om de details bin
nen het elftal. Dat zie ik als een uitda
ging."
Griep was als voetballer prestatiege
richt („Om in een tweede of derde elftal
te gaan spelen, dat heb ik nooit zien
zitten"), evenzeer zegt hij dat te zijn als
trainer. „Als je een tweedeklasser gaat
trainen, ben je volgens mij vanzelf
sprekend prestatiegericht. Of ik als
trainer hard ben? Ik denk datje reke
ning moet houden met verschillende
karakters binnen een spelersgroep.
Maar als het aankomt op het samen
stellen van een elftal, moetje hard zijn.
Je hebt zestien of achttien spelers,
maar je kunt er maar elf opstellen."
„Ik denk dat het per definitie een voor
deel is als je zelf gevoetbald hebt. Hoe
hoger, hoe beter. Je weet dan eerder
wat er binnen een groep leeft, je voelt
eerder dat er iets scheef zit. Op een ho
ger niveau maak je meer mee, foefjes,
trucen. Dan weet je dat in bepaalde
wedstrijden de normen anders liggen."
Griep heef zijn elftal vrijwel rond in
zijn hoofd. „Mijn elftal staat op één,
misschien twee posities na, vast. Ik
verwacht toch het een en ander van
Jan Leendertse. Hoewel het bij elke
promotie een stukje moelijker wordt
om te scoren, denk ik niet dat Bevelan
ders dit seizoen minder doelpunten
maakt dan vorig seizoen."
frdy Hermans: de
'roter geworden.
concurrentie is
AXEL - Hij wist, zo rond deze tijd vo
rig jaar, waaraan hij begon, zegt hij.
Ferdy Hermans (33) had er twee jaar
bij Hoofdplaat opzitten en keerde als
hoofdtrainer terug bij AZVV, waar hij
al eens als jeugdtrainer werkzaam
was geweest. De Axelse club leek
voorbereid op een moeilijk jaar, maar
desondanks moet de jonge oefenmees-
ter al vroeg in het seizoen in zijn spe
lers teleurgesteld zijn geweest. AZVV
belandde na de eerste wedstrijden op
de laatste plaats en slaagde er daarna
niet één keer in die te verlaten. Uit
eindelijk degradeerde de ploeg met
niet meer dan tien schamele punten
en een doelsaldo van 14-40.
„Natuurlijk was het vorig jaar alle
maal niet best", geeft Hermans terug
kijkend toe, „Op voorhand had ik me
wel gerealiseerd dat AZVV een van de
degradatiekandidaten zou worden,
maar dat we ons zó gemakkelijk ge
wonnen zouden geven had ik niet ver
wacht. Ik vind dat je je niet zonder
meer bij degradatie moet neerleggen
en dat je in elk geval moet proberen
om er het beste van te maken. Maar
daaraan zijn we niet eens toegeko
men..."
Het was uiteraard te voorzien dat
AZVV vooral aanvallend zijn proble
men zou kennen. Na het vertrek van
Gerard Maas naar Sluiskil (twee jaar
terug) speelden Philip Wolfert en An-
toine Thoen enige tijd samen in de
spits, maar Philip Wolfert kon het ni
veau van de tweede klas - hoewel hij
redelijk voldeed - in fysiek opzicht niet
aan en Antoine Thoen viel nog voor
het seizoen weg omdat hij zich opgege
ven had voor een opleiding als mari
nier.
„Ik blijf er bij", houdt Hermans staan
de, „dat we qua voetbal niet eens zo
veel voor de rest onderdeden, alleen
kwamen we in de voorste linje te kort,
omdat we over weinig of geen speci
fieke voorhoedespelers beschikten.
We begonnen al niet best natuurlijk,
maar toen we daarna ook nog eens vijf
wedstrijden op rij met 1-0 verloren
was 't gebeurd. Bij ieder tegendoel
punt zag je als het ware de kopjes al
weer naar beneden gaan
Daar kwam bovendien bij dat de selec
tie niet al te breed was. Als Ferdy Her
mans al eens in wilde grijpen, dan was
hij beperkt in zijn mogelijkheden. „Te
veel spelers hadden de zekerheid dat
ze toch wel opgesteld zouden worden",
vindt hij nog, „Ik kan nu makkelijk
zeggen dat het vorig jaar aan de moti
vatie schortte, omdat we er inmiddels
acht spelers bijgekregen hebben. Maar
alleen op de training al merk je dat de
concurrentie groter is geworden. Zou
ik het in procenten moeten uitdruk
ken, dan zou ik zeggen: vorig jaar was
de motivatie 80%, nu 100%".
Of AZVV met dat achttal ook werke
lijk verbeterd is, valt vanzelfsprekend
af te wachten, „maar", zegt Hermans,
„ik neem aan van wel. Bij die acht
nieuwelingen zit sowieso een aantal
aanvallers. Werner Bisschop en Eric
Dey in de eerste plaats, maar ook Jac-
ky en Johnny Jacobse en Rolf Luteijn
kunnen voorin spelen. Ik moet toege
ven datje het nog wel terugziet dat de
meesten niet hoger dan de vierde klas
hebben gespeeld, maar dan nog zeg ik:
we hebben nu veel spelers voor een be
perkt aantal posities. Alleen dat is al
een hele verbetering".
Tegenover de komst van acht nieuwe
spelers (Hermans: „Ze zijn allemaal uit
vrije wil gekomen. AZVV heeft finan
cieel geen mogelijkheden, ook niet
voor de totale groep") staat het ver
trek van Nico Bouwman. De 34-jarige
middenvelder, jarenlang vaste keus,
vertrok naar Kloetinge.
Stoffel Schipper (linksen Piet Baan: veldvoetbal gaat voor zaalvoetbal.
OOSTKAPELLE - Piet Baan is veld-
voetballer van de derde klasser
Oostkapelle én zaalvoetballer van
de warme bakker Grent. Stoffel
Schipper komt eveneens uit voor
Oostkapelle en voetbalt in de zaal
bij Maartense Tapijt. „Ook Jean-
Pierre van Lieshout en Harro Haze
laar komen uit voor èn Oostkapelle
én Maartense Tapijt", zeggen Baan
en Schipper. „Maar zaalvoetbal is
gewoon een leuk spel, terwijl het
veldvoetbal altijd voor gaat", bewe
ren Baan en Schipper stellig.
Vooral voor de 32-jarige Stoffel
Schipper geldt dat hij eerst probeert
weer op het veld goed te presteren.
De middenvelder heeft vorig jaar
slechts vier competitiewedstrijden
gespeeld. Daarna moest hij aan de
kant blijven wegens een ontsteking
aan de mediale banden van zijn knie.
„Op 25 mei heeft de Belgische dokter
Maertens mij geopereerd. Dezelfde
die ook Johnny Bosman onder han
den heeft genomen", zegt Stoffel
Schipper die vier weken geleden met
de looptraining is begonnen.
Stoffel Schipper zal voorzichtig weer
aan het nieuwe seizoen beginnen.
„Ik wil helemaal niets meer aan mijn
knie voelen, en voor forceren waken,
vóórdat ik het in de zaal probeer. In
de zaal is de belasting voor je spieren
en gewrichten toch iets groter." „Dat
klopt", vult de 23-jarige Piet Baan
aan. ,,'s Woensdags speel ik altijd in
de zaal en dat merk ik donderdag wel
tijdens de training. Dan heb ik stijve
benen."
Jaap Labrujère, de trainer van Oost
kapelle, zegt geen problemen te heb
ben met voetballers die zowel in de
zaal als op het veld in actie komen.
„Ik heb echter drie voorwaarden ge
steld. Ze mogen niet in de zaal spelen
als ze geblesseerd zijn. Als ze zich af
melden voor een training op dinsdag
dan mogen ze de dag erop niet in de
zaal spelen en een dag voor de com
petitiewedstrijd mogen ze sowieso
niet in de zaal spelen."
Voor Harro Hazelaar heeft Jaap La
brujère water bij de wijn moeten
doen. „Harro voetbalt bij Maarten
se Tapijt en dat is ook de sponsor
van Oostkapelle. Toen hij anderhalf
jaar geleden met het idee rondliep
overschrijving naar Oostkapelle
aan te vragen, zei hij alleen maar lid
te worden als hij vrijdag in de zaal
zou mogen voetballen. Ik heb de be
langen tegen elkaar afgewogen en
hem vervolgens toestemming gege
ven om twee of drie keer per seizoen
de dag voor een competitiewedstrij
den voor Maartense Tapijt uit te ko
men. Maar dat gaat alleen maar op
voor Harro Hazelaar, want met hem
heb ik die afspraak gemaakt", zegt
Jaap Labrujère met klem.
De trainer ziet dus het liefste dat zijn
spelers prioriteit geven aan het veld
voetbal. Piet Baan en Stoffel Schip
per laten er geen twijfel over bestaan
voor welke discipline zij kiezen.
„Zaalvoetbal is pure ontspanning."
„Maar ik ben jong en kan veel aan
dus waarom zou ik iets laten schie
ten. 's Maandags train ik op het veld.
Dat is een vrijwillige training maar
dan ben ik er altijd. Dinsdag is de
normale trainingsavond, woensdag
speel ik in de zaal, donderdag weer
op het veld en zaterdag de competi
tiewedstrijd. Ik kan het gemakkelijk
volhouden", stelt Piet Baan tenslot
te.
KLOETINGE - Bescheidenheid
siert de mens, luidt een bekend ge
zegde. Op het voetbalveld komt die
eigenschap echter minder van pas.
Dat André Schillemans, al vijf jaar
een steunpilaar van Kloetinge, het
met meer haar op de tanden veel
verder had kunnen schoppen staat
voor de ware Zeeuwse voetballief
hebber inmiddels allang vast. Zijn
nieuwe trainer Jan Meulmeester
vindt hem bijvoorbeeld „een uitste
kende speler die zelf een mannetje
kan uitspelen en ook voor het doel
levensgevaarlijk is". Hoofdklasser
Vlissingen had de voormalige Goe-
senaar voor het komende seizoen
dan ook zielsgraag ingelijfd. Die
jacht was tevergeefs. Schillemans is
niet iemand voor wie sportieve am
bities of geld voorop staan.
„Ik ben erg sfeergevoelig", om
schrijft de tegenwoordig in Wemel
dinge woonachtige Schillemans zijn
persoonlijke instelling, „Voor mij on
tstaat het ideale klimaat om te pres
teren pas als ik in een spelersgroep
sta waar het geen haat en nijd is". De
30-jarige sierlijke atleet op het Kloe-
tingse middenveld wiens soeplesse
en lichamelijke uitstraling menig
vrouwenhart langs de lijn sneller
doet kloppen bewees zijn eigen
kwetsbaarheid al eerder bij Goes,
waar hij uit onvrede vertrok. „Daar
liepen de jongens elkaar op een gege
ven moment doelbewust voor de
schenen te schoppen en stevig uit
gaan hoorde er ook helemaal bij. In
zo'n vereniging paste ik niet, want ik
ben zelf nogal serieus".
Schillemans zal niet gauw zijn kont
tegen de krib gooien, behalve als on
recht dreigt. Zijn hondetrouw aan de
vorig seizoen bij Kloetinge wegge
stuurde trainer André Wurth was bij
na roerend: de oefenmeester moest
zijn oogappel er persoonlijk van
overtuigen dat het beter was om zijn
voetbalschoenen niet aan de wilgen
te hangen. „Ook wilde ik toen puntje
bij paaltje kwam de andere jongens
niet in de steek laten". Hij kan het
trouwens nog steeds nauwelijks ge
loven dat zijn ploeg is gedegradeerd.
„De club zal nog best aspiraties heb
ben om zo hoog mogelijk te spelen,
maar volgens mij niet koste wat het
kost", is de mening van de ranke sti
list, ondanks het duiventil-image
dat Kloetinge de afgelopen jaren
heeft opgebouwd door het aantrek
ken van nieuwe en het afscheid ne
men van teleurgestelde spelers.
Schillemans is uiteraard ook veel te
bescheiden (of te voorzichtig) om te
beweren dat Kloetinge het komende
seizoen het verloren gegane terrein
wel even zal heroveren. „Iedereen wil
natuurlijk weer van ons winnen", is
zijn verwachting van de ontvangst in
de zaterdag-derdeklas. „Het wordt
voor ons dus extra moeilijk om kam
pioen te worden. Niettemin denk ik
dat we bij de bovensten mee zullen
draaien". Over zijn eigen rol in de
ploeg is de Kloetingse spelmaker
nog bescheidener. „Ik ben niet meer
dan een ander en op mijn plaats kan
ik niet ontkomen aan verdedigende
werkzaamheden", vindt de man van
de individuele actie, die door defen
sieve beslommeringen soms aanval
lend de kracht mist om de beslissen
de actie te maken. Met de rentree
van een breker als Joep Zoetewey
naast zich gaat hij wellicht een beter
seizoen tegemoet, denkt Schille
mans. „Moet ik de bal ook meer opei
sen? Misschien wel. Maar zo iemand
ben ik nu eenmaal niet".
André Schillemans (links) met de nieuwe Kloetinge-trainer Jan Meulmees
ter.
