Damesvoetbal nog ondergewaardeerd
Bij Zierikzee was
te veel onenigheid
Ik ben gebleven voor
het sfeertje in Goes
RENTREE IN SELECTIE VLISSINGEN ONVERWACHT
WEER DUEL KLOETINGE-VLISSINGEN
Fatale trap
Duurlopen
Saai
Verloop
Uitdaging
Publiciteit
VAN DER MAAS/DE BROEKERT:
Clubliefde
RONNIE KRIJGER:
Doelpunten
Scheiding
Jaap Meerman is er klaar voor
VLISSINGEN/ARNEMUIDEN - Afge
traind verscheen hij half juli al op de
eerste training van Vlissingen. Jaap
van Maris, één van de Arnemuiden-
trainers, was op die zonnige zomer
avond één van de belangstellenden.
„Ik heb van verschillende kanten ge
hoord dat Jaap Meerman heel inten
sief voor zichzelf bezig is geweest. Dat
kun je nu wel zien ook." Jaap Meer
man was en is er klaar voor. Het bles
sureleed is achter de rug en op 36-jari-
ge leeftijd doet hij nog mee. „Ik heb
hard getraind, want ik hou er niet van
uitgelachen te worden."
Door een zware enkelblessure was hij
vijftien maanden uit de roulatie. Het
leek de stille aftocht te worden van een
speler die jarenlang het gezicht van
het Zeeuwse voetbal mede bepaald
had. Jaap Meerman geeft toe dat hij
het in die periode zelf niet meer zag zit
ten. Maar ziedaar, aan het einde van
het vorig seizoen stond hij er ineens
weer. Eerst tien minuten, later een half
uur en uitgerekend in de bekerwed
strijd tegen Arnemuiden speelde
Meerman zijn eerste volledige wed
strijd na zijn rentree. Het haar wat grij
zer van kleur, maar alles behalve ver
sleten.
„Daar had ik zelf eigenlijk geen reke
ning mee gehouden," aldus de Arne-
muidse bouwvakker. „Door die enkel
zat ik een jaar in de ziektewet. Ik kon
niets. Alles deed zeer. Dan denk je op
een gegeven moment nauwelijks meer
aan voetbal. Je hoopt er alleen maar
op dat je niet afgekeurd wordt voor je
werk. Voetbal kwam echt op het twee
de plan. Ik wilde zo snel mogelijk weer
aan het werk."
Het medisch dossier Meerman blijkt
andermaal een misgreep van de medi
ci. Onderzoek, injecties, een kijk-ope-
ratie; het mocht allemaal niet baten.
Pas in november 1988, tien maanden
na de fatale trap tegen zijn enkel,
bleek tijdens een operatie in Breda
wat er mis was. De enkelbanden ble
ken finaal afscheurd en met kunst- en
vliegwerk werden de banden rond het
gewricht gerepareerd. „Ik voelde na
dat ik uit het gips kwam, dat het beter
ging."
Uit het oogpunt van revalidatie meld
de hij zich bij Vlissingen weer op de
training. Rondjes lopen terwijl de
groep met een bal bezig was. Lang
zaam groeide het besef dat voetbal
lid van de selectie. De veteraan heeft -
vermoedelijk als wisselspeler - nog
flink wat waarde voor het ambitieuze
Vlissingen. Een speler van 36 jaar als
kandidaat voor de basis. Armoede?
„Aan de ene kant wel natuurlijk, maar
aan de andere kant moet je naar leef
tijd niet kijken. Ik leef serieus voor het
voetbal. Ik ben niet op vakantie ge
weest. Ik heb de vakantie gebruikt om
te trainen. Ik heb na de competitie
maar drie weken stilgelegen. Daarna
ben ik gaan trainen."
Op warme zomerdagen trok hij 's mid
dags alleen de polder in. Duurlopen
en sprintjes langs het Veerse Meer.
„Een uurtje per dag, drie of vier keer
in de week." Zijn vrouw Lia: „Ben je
gek. Elke dag trainde hij. Hele midda
gen." Meerman bevoelt onbewust zijn
enkel. Er valt een korte stilte. Dan:
„Ik dacht: ik ben selectiespeler. Ik zal
er klaar voor zijn ook. Ik doe het nog
steeds graag. Ik heb geen hekel aan
duurlopen en ik train nog steeds
graag. Ik heb er alles aan gedaan. Als
ik een kans krijg ben ik al tevreden."
In dat opzicht hoeft Jaap Meerman
niet te wanhopen. Hij behoort tot de
beteren in de immens grote Vlissingse
selectie. „Zonder schorsingen of bles
sures hebben we een goede ploeg,
maar er mag niet te veel gebeuren. Als
de sfeer maar goed is dit seizoen. Daar
staat of valt het bij. Als er geen sfeer is
krij g je kliekjes en dat is net wat je niet
mag hebben. Ik ben ook benieuwd hoe
alle nieuwe jongens zich straks gedra
gen. Vooral de geroutineerde spelers.
Veel zal afhangen van wat zij straks
doen."
Ook voor Jaap Meerman, die begint
aan zijn zevende jaar bij Vlissingen
(„ik had indertijd nooit gedacht dat ik
het zo lang zou volhouden") was het in
de voorbereiding wennen geblazen.
Voorstopper Ruud Cornells, met wie
hij vijfjaar lang een sterk duo vormde,
verdween naar Terneuzen. Hij zegt het
te betreuren. „Maar Huub Stokmans
is een goede. Dat heb ik al gezien. Daar
kun je op de training nog wel eens een
schop van krijgen, maar dat is niet erg.
Die jongen knokt er voor en net als
Ruud is hij sterk met de kop."
„Toch zal het een moeilijk jaar wor
den. Veel spelers weg, veel nieuwe spe
lers. Het moet allemaal maar klikken.
Een aantal jongens zal ook moeten le
ren dat er in de hoofdklas keihard ge
knokt wordt. Daar red je het niet al
leen met mooi voetbal."
Jaap Meerman (l) trainde keihard voor een plaats in de basis bij Vlissingen.
niet tot de onmogelijkheden behoor
de. „Maar met het eerste elftal hield ik
geen rekening. Ik weet nog goed dat ik
werd uitgelachen door Jo Jansen en de
spelers toen ik voor het eerst weer met
een bal trainde. Ik kon niets. Ik durfde
geen bal te trappen."
Een halfjaar later is hij een volwaardig
VLISSINGEN/KLOETINGE - Dames
voetbal wordt volgens Ella Kerkhove
en Jacqueline Assche, nog steeds door
het grote publiek ondergewaardeerd.
„Op mijn werk denken sommigen dat
we direct vanachter het aanrecht het
veld ophollen. En dat er daar een stel
gillende meiden achter een bal aan
hollen. Maar diegene die dat denken
zijn nog nooit naar een wedstrijd van
ons komen kijken", zegt Ella Kerkho
ve, speelster van Vlissingen.
Vlissingen is vorig seizoen gepromo
veerd naar de interregionale klasse en
met Kloetinge heeft Zeeland nu twee
teams die uitkomen in de hoogste
klasse. Kloetinge mocht vorig seizoen
proeven hoe het is om daarin te spelen.
„Elke wedstrijd moet je voluit gaan.
Vooral op conditioneel gebied wordt er
veel van je verlangd en het gaat er ook
harder aan toe", zegt Jacqueline van
Assche, de laatste vrouw ('het is ook
vrouwenvoetbal') van Kloetinge.
Kan een team in bijvoorbeeld de eer
ste klasse nog steunen op één speel
ster, in de interregionale klasse zijn
veel voetbalsters vaardig. „Öat klopt",
zegt Jacqueline van Assche. „Als je
een speelster opoffert om bijvoorbeeld
de spelbepalende middenveldspeel
ster van Oostkapelle uit te schakelen
dan win j e de partijMaar in de clubs in
de interregionale klasse zijn er meer
speelsters die de wedstrijd naar hun
hand kunnen zetten. Daar zul je reke
ning mee moeten houden", zegt Jac
queline van Assche tegen Ella Kerkho
ve.
De Vlissingse voetbalster knikt. „Ik
denk dat we ook harder moeten trai
nen dan we nu doen. Ik erger me aan
de matige opkomst van onze speel
sters in deze voorbereidende periode
op het nieuwe seizoen. Maar ja, dat
komt ook omdat onze selectie zo klein
is. Als iemand niet traint dan staat ze
er toch wel in. Ik heb juist hardstikke
veel zin in het nieuwe seizoen. Ik be
gon het net saai te vinden met die
ploegjes hier uit de buurt."
Vlissingen kwam vorig jaar dus nog uit
in de eerste klasse. Met zeven teams
werd twee keer een halve competitie
gespeeld. Volgens Wim Broekhoven,
competitieleider van de KNVB-afde-
I üng Zeeland, kun je beter een voor- en
een najaarscompetitie spelen. „Het is
niet leuk als een team elke zaterdag of
zondag met een nulletje of tien wint.
Dan kun j e beter zorgen dat j e een klei-
I ne competitie hebt waarin je de tegen-
standsters van min of meer gelijke
sterkte onderbrengt."
Wim broekhoven meldt dat er in de
loop der jaren meer meisjes aan voet
bal zijn gaan doen. „We begonnen drie
jaar geleden met vier meisjesteams
aan de competitie. Dit jaar doen er ne
gen mee. Dat gaat niet op voor de da-
nes. Daar zie je veel meer verloop. Je
kunt zeggen dat er zich de laatste ja-
j ren zo'n twintig damesteams hebben
aangemeld, maar evenveel hebben
I zich weer afgemeld. Of dat nu dezelf
de clubs zijn of niet, dat maakt niet
uit. Er is geen continuïteit in het da
mesvoetbal."
De KNVB-afdeling Zeeland moet dit
seizoen voor 35 damesteams en negen
meisjesteams een aantrekkelijke com
petitie regelen. Dat zijn zo'n 700 leden.
Afgezet tegen het aantal voetballende
vrouwen en meisjes in Nederland is
dat een mager aandeel. Nederland
kent zo'n 30.000 vrouwelijke KNVB-le-
den, en dat betekent 1606 dames
teams, 294 teams van 16 tot 18-jarigen
en 256 meisjes zeventallen.
Ella Kerkhove, de 25-jarige admini
stratieve medewerkster van een Vlis
singse bank, denkt nog lang niet aan
stoppen. „Ik heb altijd geprobeerd om
zo hoog mogelijk te voetballen. Van
daar dat ik het nu een uitdaging vind
in de hoogste klasse uit te komen. Lek
ker de beuk er in."
Jacqueline van Assche (27) daarente
gen zegt met klem dat dit seizoen voor
haar het laatste zal zijn. „Ik ben be
jaardenverzorgster en vandaar dat ik
ook vaak in het weekeinde moet
werken. Ik probeer dan wel zo te wisse
len dat ik zaterdag toch nog kan voet
ballen maar dat lukt natuurlijk niet al
tijd. Ik ben bovendien bijna geen
avond thuis want ik doe ook nog aan
handbal. Nee, volgend jaar neem ik
gas terug", aldus Van Assche, de Kloe-
tinge-speelster die een paar jaar gele
den nog was doorgedrongen tot de
laatste 26 van Nederland.
Beide speelsters kennen elkaar van
het Zeeuwse afdelingselftal, maar
Jacqueline van Assche was ook ooit
lid van Vlissingen. „Ik weet precies
hoe Ella (Kerkhove) speelt én hoe
Vlissingen speelt. Dat kan van pas ko
men", zegt Jacqueline van Assche la
chend.
Jacqueline van Assche waarschuwt de
Vlissingse speelster voor Rijsoord, Ter
Leede en Zwart Wit. „Die Zuid-Hol-,
landse ploegen zijn verschrikkelijk
sterk." Beide speelsters beweren blij te
zijn dat er nu twee Zeeuwse ploegen in
de interregionale klasse uitkomen.
„Dat is goed voor de publiciteit. En
wat denk je van het in ere herstelde
duel Kloetinge-Vlissingen. Prachtig
toch", zegt Ella Kerkhove. Met een 'tot
ziens in het veld' nemen de voetbal
sters afscheid van elkaar.
Selectie Vlissingen: Nicolien Baert, Moni
que Baljeu, Sylvia Belfroid, Tina Blokpoel,
Wil Böhmer, Josephien van Dam, Sylvia
Dingemanse, Sonja van Eenennaam, Ella
Kerkhove, Ine Kooien, Monica Melis, Marin-
ga Vogel, Esmée Welleman, Bianca Corré.
Selectie Kloetinge: Jolanda Borsselaar,
Janneke hamers, Jacqueline van Assche,
Corina Eckhardt, Nicole van de Berg, Karin
van Leeuwen, Miranda Bekenes, Nathalie
Maccow, Dianne de Vos, Ingeborg d'Hondt,
Marlinda Verhoeven, Sylvia Verkaik, Ka
rin Rats, Jolanda Boer, Joyce Picasouw, Ir
ma de Witte.
Patrick de Broekert (links) en Wim van der Maas: hereniging in de defensie
van Zierikzee.
Iers (Marco Saman, René Dekker en
Rini Verwest) op een zijspoor ran
geerde. Waarna de ploeg prompt be
ter begon te presteren en van een
derde plaats van onderen oprukte
naar een gedeelde derde plaats in de
eindrangschikking in de tweede
klasse.
Ooit kregen De Broekert en Van der
Maas een aanbod van Goes. „We zijn
eens gepolst om bij Goes te komen
spelen, maar we hebben toen duide
lijk nee gezegd. Nee, ik heb ook niet
overwogen om bij Goes te gaan spe
len. Ik weet niet of je dat woord
moet gebruiken, maar misschien is
dat nog een vorm van clubliefde.
Het is bekend dat er bij Zierikzee
niet betaald wordt en wat mij be
treft mag dat zo blijven", zegt De
Broekert.
Over Van der Maas: „Hij zou mis
schien wat meer zijn mond open
moeten doen. Soms neemt hij wel
eens risico's als laatste man, waar
door anderen de zenuwen krijgen,
maar als hij scherp is, gaat het
meestal goed. Enne, hij is niet te be
roerd om iemand aan te pakken.
Voor mij is hij een ideale laatste man,
we zijn op elkaar ingespeeld, al zal
het best een paar wedstrijden vergen
voor we weer aan elkaar gewend zijn.
Als we tenminste allebei de basis ha
len."
Van der Maas over De Broekert:
„Een voetballende voorstopper.
Zwakke punten heeft hij eigenlijk
niet, misschien zou hij fysiek wat
sterker moeten worden. Als je hem
soms ziet staan tegenover die kolos
sen van spitsen, zo'n mager kerel
tje."
De Broekert repliceert: „Nou, ik
weet niet of dat nodig is. Ik ben ook
niet van plan om aan krachttraining
te gaan doen, of zo. Tegen grote, zwa
re spitsen heb ik ook nooit proble
men, je ziet van tevoren wat ze gaan
doen."
GOES - De Goese trainer Ron
Schrier is een groot bewonderaar
van zijn speelstijl en roemt hem als
„het hart van de ploeg". Ronnie
Krijger (23), karakterspeler bij uit
stek en ook nog inzetbaar op alle po
sities, sloeg maanden geleden al een
aanbod af van Vlissingen. De uitda
ging op zich („ze willen toch ooit nog
eens naar het profvoetbal") sprak
hem wel aan. Tot twee keer toe had
hij zelfs een gesprekje met Piet de
Jong. „Maar het sfeertje in Goes, hè,
dat spreekt me geweldig aan", licht
hij zijn uiteindelijke beslissing om
te blijven toe.
Zijn drie treffers tegen koploper Clin-
ge waren vorig seizoen de ommekeer
in de strijd om het kampioenschap.
Ronald Hoekman, de topschutter,
raakte langdurig geblesseerd en
moest afhaken. „Ik mocht in de spits
spelen en was gelijk het mannetje",
glundert Ronnie Krijger nog na.
Vanaf die wedstrijd rukte Goes op
naar de koppositie in de derde klas.
Jarenlang had de club tevergeefs
jacht gemaakt op de felbegeerde ti
tel.
Ronnie Krijger erkent: „Het is door
de komst van een paar nieuwe spe
lers eindelijk gelukt. Ronald Hoek
man is bijvoorbeeld heel belangrijk
geweest. Hij kon soms een hele wed
strijd onzichtbaar zijn, maar dan
pikte hij toch weer z'n goaltje mee.
Zo bleven we in de race en konden we
het na de winterstop afmaken."
Toen het kampioenschap tenslotte
werd binnengehaald werd het sport
park overstroomd met supporters.
Ronnie Krijger („ik ben een type
Marcel Schenk, alleen niet zo veel
boekingen") stelt vast: „Het voetbal
is weer opgebloeid in Goes. We heb
ben wedstrijden gespeeld voor meer
dan vijfhonderd man en dAt belooft
wat voor de komende competitie. Ik
verwacht dat het vol zal lopen, zeker
als we tegen Zierikzee en Dosko spe
len." 1
Hij kijkt er nu al met spanning naar
uit en vertelt met enige trots over de
voorbereiding. De Goese doelpun-
tenmachine draaide immers al
vroeg op volle toeren. Zo werd We-
meldinge met 10-0 verslagen, een
jeugdselectie van de eigen club met
8-0 en Bruse Boys met 6-1. „Maar we
speelden ook tegen RBC (3-4) en Hal
steren (3-3) al veel beter dan ver
wacht in zo'n vroeg stadium."
ZIERIKZEE - Eén ding wil het cen
trale verdedigingsduo van Zierik
zee zo snel mogelijk: het afgelopen
seizoen vergeten. „We hebben met
Zierikzee duidelijk een rotseizoen
achter de rug. Er was te veel onenig
heid onder de spelers en dat had zijn
weerslag op het veld. Laten we ho
pen dat dat het komend seizoen niet
meer het geval is", zeggen Wim van
der Maas en Patrick de Broekert, die
vol optimisme het naderende voet
balseizoen tegemoet zien.
„Je moet natuurlijk wel optimistisch
zijn in het begin. Ik denk dat we lang
mee kunnen doen om het kampioen
schap, ja, ik denk dat dat een reëele
gedachte is", stelt De Broekert
(1.80m lang en „een schriel ventje",
zegt Van der Maas). De Broekert ba
seert zijn stelling op de bredere selec
tie, waarop de nieuwe trainer Jack
Schipper een beroep kan doen.
Zierikzee-doelman Peter Noordijke
verwisselde van positie met de van
Kloetinge gekomen Henk van Sab-
ben. Van Kloetinge kwam ook spits
Emiel Dorst. Verder zijn vooralsnog
alle spelers die vorig seizoen met
blessures kampten fit. Onder wie
ook Wim van der Maas, die in de vo
rige voetbaljaargang niet verder
kwam dan 4,5 wedstrijd. Een enkel
blessure speelde de laatste man van
Zierikzee van de laatste zes seizoe
nen danig parten, zodat bij het de
fensie-duo het woord scheiding na
die periode bijna op zijn plaats was.
„Ik heb op dit ogenblik geen last
meer van die enkel, maar voor mij
vormt dit seizoen nog een groot
vraagteken", zegt Van der Maas, die
bij terugkerende enkelpijnen niet zal
aarzelen naan. de KNVB-medici te
stappen.
De persoonlijke ellende van Van der
Maas was maar een onderdeel van de
problemen in de Zierikzeese selectie,
waar de vertrokken trainer Hans van
der Wekke in de winterstop drie spe-
Voor Ronnie Krijger, de sfeermaker
van het elftal, die echter ook het vui
le werk niet uit de weg gaat, staat het
rotsvast: „We zullen op karakter
meedraaien in deze klasse en fysiek
moeten we voor niemand onder
doen. Ik geloof er heilig in, dat we het
redden."
Het wordt alweer het zevende jaar
voor de rechtsbenige middenvelder
in het eerste elftal. Hij dwong als ze
ventienjarige een vaste plaats af,
trainde eerst bij Lieven van Belzen,
toen onder Cor van Aken en vervol
gens Maarten de Kok.
„Ron Schrier blijkt voortreffelijk te
passen bij deze groep", kan hij verze
keren. „Hij is wel een sfeertrainer,
maar heeft ook de wind eronder. Ik
hou er wel van: van een trainer die op
zijn tijd ook eens gezellig mee kan
doen."
Ronnie Krijger, woonachtig in Hans-
weert, gehuwd en coördinator bij
Perfecta chemie BV, heeft er toch
even over getwijfeld of hij zou blij
ven. „Het klonk wel aantrekkelijk
om naar Vlissingen te gaan, maar ik
heb het afgewogen en toch gekozen
voor Goes. Je zit met het heen en
weer reizen en ik heb ook best een
pittige baan. Ik kan het van Romeo
van Aarde overigens begrijpen dat
hij de stap wel heeft gemaakt. Het is
voor ons alleen vreselijk jammer, dat
we die kwijt zijn." Voor Ron Schrier
is het een geluk, dat Jan Hage van
Halsteren is overgekomen, want die
kan de rol van spelbepaler overne
men
Jacqueline van Assche riechts) van Kloetinge en Ella Kerkhove van Vlissingen: „Tot ziens in het veld.
Ronnie Krijger.
