PZC Vissers beboet voor overschrijden zeedagenregeling Sculptuur begeleidt Spuikom op weg naar bebouwd terrein Van Vliegende Aap tot Komieke Coco provincie zaterdag 15 juli 1989 11 ENQUETE SCHIPPERS Ouders contra gemeente Goes over reiskosten voor leerlingen Auto's gekraakt in Vlissingen Ongeluk Deltaweg GOES - De Nederlandse binnenvaartschippers pleiten voor meer inzamelstations voor afvalstoffen langs de vaarwegen. Een betere spreiding en bereikbaarheid van de depóts staat verder hoog op het verlanglijstje. Deze voorlopige conclusie valt te trekken uit een onderzoek van het afvalstoffenverwer- kingsbedrijf Terminal Moerdijk (ATM). Bekaaid KLEINE KOTTERS IN NADEEL Trucs Bouwsteiger Tegenslag WILLY VANDERSTEEN EN PAUL GEERTS Geuzen Modern Moeizaam Binnenvaart bepleit meer afvaldepots ATM rondde vrijdag een enquête af onder ongeveer vijftienhonderd bin nenvaartschippers. De schippers moe ten nu nog te vaak zoeken naar een in- zamelstation voor hun afvalstoffen. Hoewel het nog te vroeg is om duidelij ke conclusies te trekken, valt één as pect direct op. „We weten nu in ieder geval dat het een fabeltje is wanneer wordt gezegd dat schippers niet mi lieubewust zouden zijn. Ze zijn er be slist voorstander van om afvalstoffen zoals olie, waswater en ladingsresten op één centraal punt af te geven. Ze willen het spul zeker niet overboord flikkeren," zegt woordvoerder F. Roe- lofs Heymans van ATM. Uit het onderzoek blijkt verder dat het in Nederland droevig gesteld is met de bereikbaarheid en spreiding van spe ciale inzamelstations. „Een aak van zo'n 120 meter zetje niet één, twee, drie stil. Met zo'n ding is manoeuvreren ook een stuk lastiger. Er zijn boven dien wat wensen ten aanzien van inza melpunten. De concentratie vindt nu plaats in het Botlekgebied. Dat lijkt me ook logisch omdat het scheep vaartverkeer zich daar voor een deel concentreert. Maar het is zinvol om ook op andere punten, bij voorbeeld langs grote rivieren, inzamelstations aan te leggen." Hoe een eventuele uitbreiding van het aantal depots eruit moet gaan zien, kan Roelofs Heymans nog niet zeggen. „Er was één schipper met een nogal gechargeerde uitspraak. Die zei dat een automobilist op de weg om de dertig kilometer een pomp tegenkomt waar je een liter olie kan kopen en de oude kan achterlaten. Om de dertig kilometer een inzamelstation op bij voorbeeld de Maas neerzetten, gaat natuurlijk niet. Maar uit zijn verhaal bleek wel dat schippers er heel be kaaid vanaf komen. Ze moeten soms een dag varen voor ze een depót tegen komen." ATM denkt bij voorbeeld aan inzamel stations op punten waar de schepen toch ai vaak stilliggen, zoals bij slui zen. Roelofs Heymans: „Bij een sluis gaat de schipper vaak voor anker, hij kan daar telefoneren, zijn huisvuil afle veren en een krantje kopen. Al met al ben je toch vijftien a twintig minuten in de sluis bezig. Als nu veel mensen zeggen: een handkraantje om vaatjes afvalolie van het schip af te hijsen is zinvol, dan is dat het overwegen waard. Maar of 't gebeurt en of 't mag, weet ik niet." De woordvoerder van het Moerdijkse afvalstoffenwerkingsbedrijf verheelt niet dat het onderzoek ten eerste een commercieel doel dient. „We willen weten wat de markt voor ons inhoudt. Gegevens daarover bleken onvoldoen de en onbetrouwbaar." Om de concur rentie geen kans te geven met de resul taten goede sier te maken, zullen de uiteindelijke conclusies voor een groot deel binnenshuis blijven. „Wij hebben er tenslotte tijd en geld ingestoken," aldus de woordvoerder. Het onderzoek is uitgevoerd door stu denten van de Polytechnische Facul teit Hoger Nautisch Onderwijs van de Hoge School Rotterdam en omstreken en enkele vakantiekrachten die de af gelopen twee weken gewapend met een enquêteformulier gepost hebben op de Volkeraksluizen bij Willemstad. „We hebben volop medewerking ge kregen", zegt ATM. „Slechts een enke ling had of geen tijd of geen zin. Wat opviel was, dat de schippers het initia tief toejuichten, omdat er eindelijk eens een keer naar hun mening werd gevraagd. Dat was namelijk nog nooit gebeurd." ATM hoopt met de gegevens zijn ser vice naar de scheepvaart aan te pas sen. Het bedrijf zamelt nu al afge werkte olie, waswater en ladingsres ten in, die vervolgens worden gezui verd. Rijkswaterstaat werkte mee aan het onderzoek. Dat de enquête is gehouden op de Volkeraksluizen is niet zo verwonderlijk; jaarlijks pas seren zo'n 150.000 schepen het com plex. MIDDELBURG - Het Breskense vis serijbedrijf H. V. Co en de 53-jarige A. P. K„ eveneens uit Breskens, moes ten zich vrijdag voor de economische politierechter in Middelburg verant woorden voor het overtreden van de zeedagenregeling. De firma V. had met de BR 10 (300 pk) in het tweede kwartaal van 1988 negen dagen meer gevist dan was toegestaan en in het derde kwartaal ging het vier dagen boven zijn tax. K. had in het tweede kwartaal acht dagen te veel op zee ge zeten met de BR 19 (225 pk). Officier van justitie mr R. H. A. M. Beaumont ging uit van de standaard boete van 1500 gulden per zeedag die op dit vergrijp is gesteld. Omdat de schepen in kwestie maar een klein mo torvermogen hebben, halveerde hij dit tarief zodat hij tot een eis van 9750 gul den voor de firma V. kwam en voor K. tot 6000 gulden. De advocaat mr J. de Bliek wees erop dat de zeedagenregeling zeer nadelig is voor 'dagvissers' zoals V. en K„ die 's morgens vroeg uitvaren en 's middags hun vangst aan wal brengen. In feite zijn deze vissers maar een halve dag op zee, die wel als een volle zeedag wordt aangerekend. Een extra onrechtvaar digheid is dat ze een deel van het jaar hoofdzakelijk op garnalen vissen en dan nauwelijks tong, schol en andere gequoteerde vissoorten aan wal bren gen, terwijl de regeling bedoeld is om de vangst van juist die soorten te be perken. Hij voerde aan dat deze kleine vissers nauwelijks het hoofd boven water kun nen houden. Om nog winst te kunnen maken is de bemanning van hun scheepjes in de afgelopen jaren van vier naar twee man teruggebracht. Hij citeerde een rapport van het Land bouw Economisch Instituut (LEI) dat meldde dat de garnalenvangst in Ne derland over 1988 verliesgevend is ge weest. K. verklaarde op de zitting dat zijn besommingen varieerden van 500 tot 800 gulden per dag. De economische politierechter mr G. de Wilde baseerde zich bij de vaststel ling van de boetes op de pk's van de schepen. „Er is een groot verschil tus sen een schip met 4000 pk of 225 pk," vond mr De Wilde, die zei zich goed te kunnen voorstellen dat de eigenaars van de grote kotters heel tevreden zijn met de zeedagenregeling. Voor de bei de Breskense vissers leek hem 150 gul den per dag een redelijk bedrag. Hij legde de firma V. 1950 gulden boete op en K. kwam eraf met 1200 gulden. van B. uit Arnemuiden, schipper van de VLI 28, kreeg 21.500 gulden boete opgelegd voor illegale aanvoer van zestien ton kabeljauw in septem ber en oktober 1987. Voor de aanvoer van een partij platvis en kabeljauw begin november van dat jaar was dat 10.800 gulden. Deze vis werd buiten de vismijn om verkocht voor 36.000 gul den. De boetes bedroegen 40 procent van de opbrengst van de vis. De advocaat mr J. M. E. Schieman wees er op dat de boomkorvisserij in 'de zuid' structureel benadeeld is door het verbod op de aanvoer van kabel jauw, doordat die in deze regio altijd zo'n 20 procent van de vangst uit maakte. „De Zeeuwse vissers hebben daardoor bijgedragen aan het lande lijk quotum, dat nu door anderen wordt opgevist," aldus mr Schieman. Hij vroeg aandacht voor het feit dat het tweede kwartaal van dit jaar voor de bedrijven met grote schepen desa streus is uitgepakt doordat deze alleen ten noorden van de 55e breedtegraad mochten vissen. Dit bleek een verlies gevende zaak, zodat de schepen in die periode voor de wal bleven. „Deze maatregel heeft diepe sporen achter gelaten", aldus mr Schieman. De ARM 4 (W. van B. en zn), de ARM 6 (A. C. en zn) en de VLI 25 van de firma De N. waren 2 juni vorig jaar de haven in Vlissingen binnengelopen voordat de AID aanwezig was om controle op het lossen uit te oefenen. Er was in de vroege uurtjes van die donderdag nog niemand op het kantoor van de dienst aanwezig. Ze hadden toen in strijd met de regels toch hun schepen gelost. De officier van justitie herinnerde er aan dat in die tijd de vissers allerlei trucs toepasten om de stelselmatige controle te omzeilen en eiste in alle drie zaken 500 gulden boete. Mr De Wilde constateerde dat de schepen wa ren binnengekomen op een uur dat er normaal gelost kan worden en dat er geen meldingsplicht bestaat. Welis waar achtte hij de bedrijven schuldig aan het lossen zonder toestemming, maar hij legde er geen straf voor op, omdat het toch niet al te veel moeite mag kosten om een ambtenaar te vin den die toestemming voor het lossen moet geven. De zeevisgroothandel Noordzee uit Breskens kreeg duizend gulden boete opgelegd omdat deze een partij kabel jauw had gekocht die de BR 15 op een illegale plaats gelost had. Aan de los- wal van de Handelshaven werden 14 oktober 1987 49 kisten kabeljauw in een auto geladen, die even later werd aangehouden. Volgens raadsman De Bliek was het de bedoeling om de vis in koelruimten van het bedrijf aan de Handelshaven op te slaan, wat wel va ker gebeurde. Er was 1200 gulden boe te geëist. VLISSINGEN - Op de grens van land en water doemt aan het begin van de Spuikom in Vlissin gen een ruimtelijke sculptuur op. Het kunstwerk, opgebouwd uit glanzende aluminium buizen die met een speciale constructie aan elkaar zijn ver bonden, fonkelt in het zonlicht. De Italiaanse beeldend kunstenaar Leonardo Mosso uit Pino Torinese heeft het spits afgebeten van de buiten expositie. Die tentoonstelling maakt onderdeel uit van het internationaal symposium construc tivisme, architectuur en kunst dat deze zomer in Vlissingen wordt gehouden. Op een afstand valt het kunstwerk van Mosso in het niet bij het ruw begroeide Spuikomgebied. Wat dichterbij blijkt eerst goed hoe groot de ruim telijke sculptuur is. Leon Riekwel, medewerker in Vlissingen van de Culturele Raad, kent als één van de direct betrokkenen de afmetingen. Mosso's creatie steekt acht meter de lucht in, is vijfentwin tig meter breed en ook vijfentwintig meter lang. Dat de sculptuur ondanks de afmetingen de Spui kom nauwelijks opvult, verbaast Riekwel niets. Het natuurgebied in het hartje van de stad Vlissin gen is met zijn driehonderd meter vele keren gro ter dan het kunstwerk. De Spuikom is doelbewust uitgekozen door de Culturele Raad Vlissingen en de stichting Pro Art Architecture uit Dordrecht. Het terrein wacht in zijn maagdelijke staat af tot de stad er bezit van neemt. Architecten kunnen er dan hun ei in kwijt. Eén van de elementen van het internationaal sym posium, architectuur, is daarmee binnen handbe reik. Zolang de stedebouwkundigen nog niet aan zet zijn, is het de beurt aan de beeldende kunste naars. Hun taak is het aangezicht van de Spuikom lang zaam te veranderen in een gebied met een totaal andere functie. Zij moeten de Spuikom begelei den in het proces van onbebouwd naar bebouwd terrein. De sculptuur van Mosso past daar uitste kend in, vindt Riekwel. Een aantal mensen leefde bij voorbeeld in de veronderstelling dat in de Spuikom een bouwsteiger werd neergezet. Dat idee past in het beeld dat de Culturele Raad en de stichting van Fré Ilgen - de ontwerper van bran dingsmonument Eruption voor Boulevard Ban- kert - willen scheppen met de buitenexpositie. De bedoeling is eenzelfde sculptuur als aan de stadskant van de Spuikom aan de andere zijde van dat gebied te plaatsen, bij het voetpad naar de Boulevard Bankert. De Italiaanse ontwerper moet daarin nog toestemmen. Riekwel verwacht geen moeilijkheden. Ook kan de Italiaan zich naar zijn mening verenigen met de gekozen constructie. Mosso had alleen een schaalmodel geleverd voor een tentoonstelling van veertien constructivisti sche modellen in de galerie Bellamy 19. Het omzetten van een model in de werkelijke vorm levert altijd problemen op. De kunstenaar weet dat, merkt Riekwel op, en zal dan ook blij zijn met de gevonden oplossing. Het probleem met Mosso's model was, op welke wijze de aluminium buizen met elkaar moesten worden verbonden. Vrijwilli gers Gijs Groenier en Rob Jansen van de Culturele Raad Vlissingen kwamen op het idee met polye- thyleenslang bedekte klemmen te gebruiken als verbindingsstukken. Zo is het gebeurd. De opbouw van de eerste ruimtelijke sculptuur in de Spuikom is enigszins overschaduwd door een tegenslag voor het symposium in Vlissingen. Het ministerie van WVC berichtte afgelopen week dat de Culturele Raad geen geld uit Den Haag be hoeft te verwachten voor de betaling van de beel dend kunstenaars van wie iets in de Spuikom wordt gerealiseerd. Riekwel heeft zich er niet door uit het veld laten slaan. „Ik heb de buiten tentoonstelling altijd als een expositie verkocht die moet groeien." Hij heeft goede hoop dat met steun van het be drijfsleven dit jaar nog twee tot drie kunstwerken kunnen verrijzen. Welke sculpturen daarvoor in aanmerking komen, is vanaf 2 september te zien in de voormalige Galerie Marquis aan de Nieuwen- dijk 15. Veertien schaalmodellen blijven daar tot 30 september en verhuizen vervolgens door naar Galerie Bellamy 19. De expositie in die ruimte be gint 2 oktober en eindigt tien dagen later. VLISSINGEN - Autokrakers hebben in de nacht van donderdag op vrijdag twee keer hun slag geslagen in Vlis singen. Uit een auto aan de Hogeweg in Vlissingen vermiste de eigenaar H. S. vrijdagmorgen zijn rijbewijs, giro pas, kentekenbewijs, veertig casset tes en twee radioboxen. De daders hadden geprobeerd de autoradio te stelen, maar dat lukte niet. De radio is wel onherstelbaar beschadigd. Uit de personenwagen van A. C. die aan de Coosje Buskenstraat stond ge parkeerd, was vrijdagmorgen de bin nenspiegel verdwenen. De inbrekers hadden het gemunt op de radiocasset terecorder, maar zij slaagden er niet in het apparaat los te krijgen. De wagen van H. S. is met een valse sleutel ge opend en die van A. C. was niet afgeslo ten. GOES - Het ongeluk van afgelopen dinsdag op de Deltaweg bij Goes, dat een driejarig meisje uit Breda het le ven kostte, werd niet veroorzaakt doordat een tegemoetkomende auto mobiliste de macht over het stuur kwijtraakte, zoals in de PZC van vrij dag werd gemeld. Het ongeluk gebeur de doordat de auto waarin het meisje met nog vier andere passagiers zat, ging slingeren en frontaal in botsing kwam met een tegenligger, zoals ook gemeld in de krant van woensdag. De ruimtelijke sculptuur van de Italiaan Leonardo Mosso in het Vlissingse Spuikom-gebied. DEN HAAG/BORSELE - Een zeven tal ouders uit Gravenpolder is het niet eens met de weigering van de ge meente Borsele om reiskosten te ver goeden voor hun kinderen, die in Goes op de vrijgemaakte gereformeerde basisschool De Wingerd onderwijs volgen. Hun beroep werd gisteren be handeld door de afdeling rechtspraak van de Raad van State. Het steekt de ouders, die op zitting van de Raad van State werden vertegen woordigd door G. Emmens en mr J. Boersma van het schoolbestuur, dat de afstandsnorm om voor de vergoe ding in aanmerking te komen, is ver laagd van zes naar vier kilometer. De school zou met het openbaar vervoer 'slechts' met een reistijd van twee uur te bereiken zijn. Volgens Emmens is het beleid van de gemeente ingegeven door bezuiningen. Ook zouden ouders op deze wijze ontmoedigd worden om hun kinderen elders onderwijs te laten genieten, zodat de met opheffing be dreigde plaatselijke openbare school meer leerlingen krijgt. De gemeente beroept zich op de Wet op het basisonderwijs. Volgens Em mens echter ten onrechte. „De ge meente mag pas spelen met het af standscriterium wanneer zij heeft na gegaan of de feitelijke bereikbaarheid van de school, gelet op de vervoerssi tuatie op het Zeeuwse platteland, nog wel gewaarborgd is," aldus de veront ruste ouder, die zich afvraagt of de vrij heid van onderwijs niet in gevaar komt. Volgens de gemeente moeten lange reistijden echter voor lief wor den genomen op het Zeeuwse platte land. MIDDELBURG - Het is een bekend verschijnsel. Zet een groep kinderen in een museum waar een schilderij van Pieter Breughel hangt en de reac tie zal zijn: hé, maar dat plaatje komt uit Suske en Wiske Willy Vander- steen (76) kan er nog altijd om glimla chen. Het was Hergé, de tekenaar van Kuifje, die hem ooit de Breughel van het stripverhaal noemde. Dus zover zitten zijn jeugdige lezertjes er niet naast, als ze Breughel de Oude in het sprookjesland van Sus en Wis, Lam- bik, Sidonia en Jerommeke plaatsen. Vrijdag was Vandersteen met zijn op volger Paul Geerts eregast bij de offi ciële opening van de tentoonstelling van zijn twee geesteskinderen in het Zeeuws Museum in Middelburg. Daar is aan de hand van originele tekenin gen de ontwikkeling van de strip sinds 1945 in beeld gebracht. Van het Eiland Amoras, de Zwarte Madam en de Vliegende Aap tot en met recente uit- gaves als de Komieke Coco en de Krachtige Krans. Suske en Wiske is in de loop der jaren één van de succesvolste strips in Euro pa geworden. Van elk album dat wordt uitgebracht gaan er gemiddeld bijna een half miljoen over de toonbank. Van de inmiddels ruim 150 titels zijn meer dan honderd miljoen exempla ren verkocht. Tot in Tibet toe. De na druk ligt uiteraard op de Europese markt. Daaraan wordt volgens een woordvoerder van de Standaard Uit geverij, die de strip uitbrengt, nog druk gewerkt. Momenteel wordt de Franse markt on der vuur genomen. Als Bob et Bobette boekten Suske en Wiske daar in het verleden wel successen. De laatste ja ren ligt in Frankrijk de nadruk op de strip voor volwassenen, met veel ero tiek en geweld. Momenteel is er een kentering waarneembaar, de kinder strip krijgt weer meer aandacht. Suske en Wiske - vindt men in Antwerpen - zouden daarvan moeten profiteren. Vandersteen volgt de ontwikkelingen nu op afstand. Bessy, de Rode Ridder, Robert en Bertrand en al zijn andere creaties worden in studioverband vervaardigd. Suske en Wiske komen tegenwoordig uit de pen van Paul Geerts. Zelf houdt Vandersteen zich alleen nog bezig met de Geuzen, een strip die in de Tachtigjarige Oorlog speelt. Terugblikkend komt Vandersteen tot de conclusie dat zijn tekentalent een aangeboren gave moet zijn geweest. Als jongetje spaarde hij zakgeld om krijtjes te kunnen kopen. Zijn tekenin gen sierden de Antwerpse stoepen. Op de lagere school haalde hij goede cij fers voor opstellen en tekeningen. Het kon dus bijna niet anders of hij moest wel tekenaar van stripverhalen wor den. Vandersteen: „Ik heb een visuele instelling. En ik was een verwoede le Willy Vandersteen en Paul Geerts (r> in het Zeeuws Museum: ...dezelfde bril. Gezamenlijk bezichtigden ze vrijdag de tentoonstelling in het Zeeuws Mu seum. Hun reacties waren enthou siast. Suske en Wiske doen het nu een maal goed in een historische omge ving. De figuurtjes mogen zich dan aan de moderne tijd hebben aange past, het uiterlijk en het karakter van het avontuurlijke duo is onveran derd. „Dat is ook de bedoeling", zegt Geerts. „Ik wil in de geest van mijn voorganger verder werken, ik pro beer door zijn bril te kijken." Zolang de boeken de jeugd blijven aanspreken, is er voor de Standaard Uitgeverij geen vuiltje aan de lucht. Al jaren wordt erover gedacht om de bei de stripfiguren te verfilmen. Tot nu toe bleven alle pogingen vruchteloos, Sus ke en Wiske laten zich slecht in het be wegende beeld vangen. Toch wordt be keken of het Spaanse Spook - één van de succesvolste uitgaven - op het witte doek kan worden gebracht. Geen te kenfilm, maar een rolprent met ac teurs van vlees en bloed. Zekerheid kan nog niet worden gege ven. „Maar", zegt Geerts, „als er één verhaal voor een verfilming in aanmer king komt, dan is het wel het Spaanse Spook. Dat album is in de blauwe reeks verschenen, de stripfiguren ko men er net iets menselijker over dan in de andere boeken." zer van de Antwerpse mannekesbla- den. Jop en Bob, de vertaling van Wea ry Willy and Tired Jim, hadden mijn voorkeur. Later kwamen de boeken van Hergé." Na de oorlog mochten zijn Lambik, Suske en Wiske in de Vlaamse uitgave van het weekblad Kuifje figureren. Lambik was de typische volksfiguur, met alle goede en kwade eigenschap pen die een rondborstige Vlaming kan hebben. De naam Suske stamt uit het Antwerpse dialect. Iedereen die Franc heette, werd zo genoemd. En aange zien de vader van Vandersteen met die naam door het leven ging, was de link vlug gelegd. Wiske is vernoemd naar de in die na-oorlogse jaren populaire operette-zangeres Wiske Gijs. Tot 1952 werkte Willy Vandersteen zelfstandig. Daarna kreeg hij profes sionele hulp van tekenaars als Karei Verschuere en Karei Boumans. In 1967 verscheen de toen dertigjarige Paul Geerts op het toneel. Hij was als striptekenaar actief voor de Chiro- jeugdbeweging. Zijn komst was on aangekondigd, toen hij bij huize Van dersteen in Kalmthout aanbelde. „Is meneer Vandersteen thuis", vroeg hij nadat de heer des huizes zelf in de deu ropening was verschenen. Aanvankelijk verliepen de contacten moeizaam. Willy Vandersteen mag dan zeggen, dat het tussen hem en Geerts meteen klikte, feit is dat de nieuwkomer lang moest aandringen voordat hij zelfstandig op Suske en Wiske werd losgelaten. Pas nadat hij maandenlang de potloodtekeningen van de meester zelf had geïnkt, mocht hij aan de hand van een scenario een blanco vel vullen. Het resultaat gaf uiteindelijk de door slag. De Charmante Koffiepot werd het eerste verhaal waaraan hij mocht meewerken. In 1973 debuteerde hij met de Gekke Gokker. Zeventien jaar geleden deed Vandersteen Suske en Wiske volledig aan hem over. Inmid dels heeft Geerts al meer dan zeventig titels op zijn naam staan, bijna net zo veel als Vandersteen zelf.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1989 | | pagina 31