Kevin Schwantz: doldwaze
waaghals met veel talent
Assen vernieuwd
Spaan snelste
in kwalificatie
Taru Rinne:
snelste vrouw
op twee wielen
Verslaggever en voetbalver slaaf de
FAVORIET IN TT VAN ASSEN
IR. AD VAN EMMENES (91) OVERLEDEN:
sport ZATERDAG 24 JUNI 1989 37
Ad Slot (30)
overleden
Jonge bridgers
boeken succes
Nieuw circuit
TT-races Assen
Glamour
Razend populair
Met de paplepel
Totale lengte circuit:
6,134 kilometer
1 kilometer
Milaan
Bewondering
TT-bureau
Ijsstadion Drenthe
richting r
Veendam
hoofdtribune
lans Spaan gokt
op een ereplaats
ASSEN (GPD) Nog dagelijks wordt motorcoureur Hans
Spaan (30) herinnerd aan de eerste Grand-Prixzege in z'n lange
racecarrière op 4 juni in het Oostenrijkse Salzburg in de 125 cc.
Op het rennerskwartier van het TT-circuit van Assen wordt
de Castricumer om de haverklap aangesproken en gefelici
teerd. Het doet de parttime automonteur zichtbaar goed.
want ik heb nog nooit zoveel pech ge
had als juist dit seizoen".
Het zat hem inderdaad tot nu toe, af
gezien van Salzburg dan, niet mee. In
Japan viel hij - rijdend op de tweede
plaats - met machinepech uit. In Au
stralië ging hij - rijdend op de vierde
plaats - onderuit en in Spanje had hij -
rijdend op de tweede plaats - opnieuw
motorpech. Verder boekte hij een
tweede en een vierde plaats.
Voor de Asser TT is Spaan optimis
tisch en hoopt hij op een goede klasse
ring. „Ik reken op een plaats bij de eer-
ASSEN (GPD) De motorcoureur Ad
Slot uit Bussum is in het Academisch
Ziekenhuis in Groningen overleden.
De teamgenoot van de Zeeuw Adrie
van Schoonhoven was dinsdag tij
dens de trainingen van de TT Formu
le I op het Asser circuit zwaar ten val
gekomen en brak daarbij zijn nek.
Slot had in de eerste ronde van de trai
ning ook al een schuiver gemaakt na
dat zijn motor was vastgelopen. Hij
pakte direct zijn tweede machine en
maakte enkele ronden later zijn fatale
val. Slot werd 30 jaar.
nDie overwinning ijlt nog steeds na",
zegt Spaan, „het was geen obsessie
hoor, dat ik per se een Grand Prix
moest winnen. Natuurlijk ben ik er
hartstikke blij mee. Al is het wel zo dat
er nu meer druk op de ketel komt, veel
publiciteit, maar daar is wel mee te le
ven".
Spaan is bezig met z'n tweede seizoen
in de 125 cc klasse, nadat hij in tien
jaar tijd respectievelijk de 50 en de 80
cc heeft afgewerkt. Naarmate de klas
se zwaarder werd, ging het Spaan pres-
tatief steeds meer voor de wind. „In de
80 cc moet je alles zelf maken, de mo
tor, alles moetje zelf doen. In de 125 cc
is het materiaal te koop en dat werkt
heel wat beter en sneller. De perspec
tieven zijn daardoor voor mij gunsti
ger. Ik geloof in deze klasse. Door die
overstap naar de 125 cc kreeg ik de tijd
om 20 uur per week als onderhouds
monteur te gaan werken".
Hoewel de Italiaan Enzio Gianola met
81 punten aan de leiding gaat in de
strijd om de wereldtitel en Spaan met
58 punten op de vierde plaats staat,
voorspelt Spaans teammanager Jan
Huberts van het Samson Sharp-ra-
cingteam dat zijn coureur dit seizoen
toch hoge ogen zal gooien. De coureur
self is duidelijk minder optimistisch.
„Ik moet dat allemaal nog zien. Na
tuurlijk is er nog een kans, wanneer de
concurrentie pech krijgt. Maar voor
tietzelfde geld krijg ik weer tegenslag,
lans Spaan sleutelt zelf aan zijn machine om hem voor de race van vandaag in optimale conditie te brengen.
ASSEN (GPD) Amper vijf jaar
jong, knalde Kevin Schwantz op
zijn mini-bike dwars door het tuin
hek van het ouderlijk huis in Paige
(Houston). Een brokkenpiloot is de
blonde krullebol altijd gebleven.
De cowboy uit Texas berijdt zijn
steigerende stalen strijdros gelijk
een rodeo-artiest een op hol gesla
gen stier. Vanwege zijn agressieve
rijstijl kreeg de waaghals vorig
aar de titel 'most exciting rider'
opgespeld.
Gekkenwerk, oordeelde Boet van
Duimen toen Kevin Schwantz in
6 over de Europese circuits be
gon te scheuren. Het was Den Boet
overigens niet ontgaan dat de dold
waze durfal talent had. „Als hij dit
aar overleeft, dan wordt het een he
le grote," liet de laatste Nederlandse
troef in de halve-literklasse destijds
eveneens weten.
De Yank overleefde niet alleen 1986,
maar ook 1987 en 1988 en kan nog
altijd „een hele grote" worden. Na
dat hij vorig seizoen al twee GP's op
zijn naam had geschreven (Japan en
Westduitsland), zegevierde
Schwantz dit jaar in de Grote Prij
zen van Japan, Oostenrijk en Joego
slavië. De Amerikaan mag dan de
meeste Grand Prix van allemaal
hebben gewonnen, hij bereikte ook
1 drie keer de finish niet (Australië,
Spanje en Westduitsland).
In de WK-tussenstand neemt hij
met 77 punten slechts de vierde
plaats in achter de rekenmeesters
Wayne Rainey (123 punten) en Ed
die Lawson (110 punten). De Frans
man Christian Sarron staat met 82
punten derde. „Een tweede of derde
plaats interesseert mij niet, alleen
een overwinning telt voor mij", luidt
Schwantz' stelregel. „Bovendien is
mijn achtertsand op Wayne en Ed
die al zo groot dat ik er niets mee op
schiet om op zeker te gaan rijden. Ik
ben genoodzaakt extra risico's te
nemen."
Vanwege zijn alles-of-niets stijl is
Schwantz razend populair bij het
publiek, maar hij zal de gashandel
met meer overleg moeten hanteren
wil hij ooit wereldkampioen wor
den. Maar misschien komt zelfs bij
Schwantz, van 19-6-1964 het ver
stand met de jaren. Hoewel—on
langs besloot hij met zijn maatjes
Randy Mamola en Eddie Lawson na
de Grote Prijs van Oostenrijk een
autotochtje te maken. De drie mus
ketiers waren in een jolige bui en
trapten hun Porsches 944 flink op
de staart. Zij haalden ook wat kwa
jongensstreken uit, waarbij zij hun
glanzende bolides gebruikten als
botsautootjes.
Men is niet het favoriete circuit van Keven Schwantz. Zijn vorige twee
Vtredens in Nederland werden beheerst door valpartijen.
Ondanks zijn woeste rijstijl, of mis
schien juist wel daarom, is Kevin
Schwantz momenteel de meest be
geerde coureur van het motorcircus.
Alle grote sponsors willen hem
graag in huis halen. „Voor het begin
van dit seizoen hebben zowel Yama
ha als Honda contact met me opge
nomen. Maar ik ben bij Suzuki ge
bleven omdat ze me er altijd goed
hebben behandeld. De enige reden
waarom ik zou vertrekken is als ik
ergens anders een betere motorfiets
tot m'n beschikking zou krijgen.
Maar Suzuki heeft me voor dit sei
zoen beloofd dat ze een flets voor me
zouden maken waarmee ik met de
anderen zou kunnen concurreren.
En ze hebben woord gehouden".
En geld dan? Hij wil toch niet be
weren dat hij daar vies van is.
Schwantz: "Nee, natuurlijk niet,
maar geld is niet alles. Eeen goede
verstandhouding met de fabriek
vind ik zeker net zo belangrijk. Als
ik het ergens niet naar m'n zin heb,
gaat dat ten koste van mijn presta
ties. En bovendien word ik bij Su
zuki ook goed betaald. Bij Honda en
Yamaha kon ik niet veel meer ver
dienen".
Kevin Schwantz kreeg het racen
met de paplepel ingegoten, want
zijn ouders hadden een motorzaak.
De kleine Kevin reed op tienjarige
leeftijd zijn eerste cross-wedstrijd,
die hij direct won. Aanvankelijk
probeerde hij zijn geluk in deze tak
van motorsport, maar hij bleek niet
goed genoeg om de top te bereiken.
In 1984 besloot hij een wegracecar-
riere te beginnen. „We habben in
Texas twee circuits waar ik terecht
kon".
Zijn debuut in Assen, in 1986, kan
Kevin Schwantz nog kristalhelder
voor de geest halen. Prettige herin
neringen bewaart hij er niet aan. „Ik
ben er toen nogal vaak afgevallen,
een keer of vier wel, geloof ik". Ook
zijn volgende optreden op de Drent
se hei verliep pijnlijk. „Ik viel er toen
weer af en brak mijn teen. Assen is
niet mijn favoriete circuit. Ik heb er
tot dusver weinig geluk gehad, maar
misschien zit het me zaterdag in
eens wel mee".
ste drie. Assen is niet iets speciaals
voor mij om te winnen. Elke Grand
Prix is voor mij gelijk".
De Honda-coureur pakte in Salzburg
z'n eerste zege vooral door een goede
bandenkeus op dat moment. Spaan
koos voor regenbanden op het natte
circuit en dat pakte dus uitstekend
uit. „Mooi of slecht weer maakt mij
trouwens niet zoveel uit. Het is wel zo
dat er met mooi weer meer kansheb
bers zijn, want op een nat circuit is het
moeilijker rijden".
Gezien het feit dat de prestaties ver
beteren naarmate de klasse zwaarder
wordt, zou het in de lijn der verwach
tingen liggen dat Spaan overstapt
naar de 250 of 500 cc. „Ik zit er op dit
moment niet op te wachten. Ja, mis
schien ooit de 250. De 500 cc bijvoor
beeld vind ik helemaal niets aan.
Daar kijk ik nauwelijks naar. De 500
cc is met meer glamour omgeven,
maar dat creëren de coureurs zelf. Het
veld ligt altijd verschrikkelijk ver uit
elkaar. Je moet maar eens het verschil
zien tussen de eerste en de laatste. Dat
is in onze klasse lang niet zo erg. En op
dit moment vind ik de 125 cc de mooi
ste klasse".
Spaan werd in 1985 door teammana
ger Huberts tijdens de presentatie van
de renstal gepresenteerd als de nieuwe
wereldkampioen in de 80 cc. „Dat
heeft er in die klasse geen moment in
gezeten. Ik heb eenvoudigweg het ma
teriaal niet gehad om een Grand Prix
te kunnen winnen. Ik heb zelf nooit in
een wereldkampioenschap geloofd in
de 80 cc. In de 125 cc ligt de zaak duide
lijk anders".
Nieuwe circuit van Assen
tribune met zitplaatsen
tribune met staanplaatsen
doorgaande wegen
brug over circuit
ASSEN - Het circuit van Assen is dit jaar in een nieuw jasje gestoken. Op het
kaartje een overzicht van het wegencomplex dat een totale lengte heeft van
6,134 kilometer.
ASSEN(ANP) - Hans Spaan heeft vast
een voorschot genomen op de over
winning in de Grand Prix 125cc van
morgen (zaterdag). Net als vorig jaar
sloot de Castricummer de training als
beste af, waardoor hij zaterdag van
pole-position van start gaat.
Spaan's teamgenoot Wilco Zeelenberg
verging het in de kwalificatietrainin
gen een stuk minder. De Zuidhollan
der bleef op de 23ste plaats steken.Zee-
lenberg werd nog gepasseerd door Pa
trick van den Goorbergh, die zich als
negentiende kwalificeerde en daar te
vreden mee was.
Egbert Streuer zag zijn topplaats in de
zijspanklasse in de laatste minuten
van de training in handen van zijn
Zwitserse vriend Rolf Biland over
gaan. De Drent zette 's morgens met
2.17,75 de beste tijd neer. Biland dook
er laat op de dag net onder: 2.17,42.
In de 500cc-klasse noteerde Kevin
Schwantz de beste tijd. De Suzuki-rij-
der bleef als enige onder de twee minu
ten en tien seconden. Die prestatie le
verde hij donderdag op de eerste offi
ciële trainingsdag en werd een dag la
ter niet meer benaderd. Cees Doorak
kers kwalificeerde zich als 22ste.
Trainingstijden: 80cc-klasse is: 1. Dörflin-
ger (Zwi) Krauser 2.33,35 (gem. snelheid:
144,000 km/uur), 2. Torrontegui (Spa) Krau
ser 2.34,81, 3. Oettl (BrD) Krauser 2.34,81,10.
Koopman (Ned) Ziegler 2.38,01, 16. Smit
(Ned) Krauser 2.39,41, 22. Van Dongen (Ned)
Casal 2.40,93.
125cc-klasse: 1. Spaan (Ned) Honda 2.25,20
(gem. snelheid: 152,082 km/uur), 2. Criville
(Spa) Cobas 2.25,92, 3. Gianola (Spa) Honda
2.26,05, 34. Nijenhuis (Ned) 2.30,58. Niet ge
kwalificeerd: 37. Smit (Ned) Honda 2.30,92,
44. Van Dongen (Ned) Honda 2.32,55.
250ee-klas.se: 1. Pons (Spa) Honda 2.15,10
(gem. snelheid: 163,452 km/uur), 2. Roth
(BrD) Honda 2.15,18, 3. Ruggia (Fra) Yama
ha 2.15,44,19. Van den Goorbergh (Ned) Ya
maha 2.18,72, 23. Zeelenberg (Ned) Honda
2.18,98. Niet gekwalificeerd: 46. Koopman
(Ned) Honda 2.25,85.
500cc-klasse: 1. Schwantz (VSt) Suzuki
209,85 (gem. snelheid: 170,060 km/uur), 2.
Rainey (VSt) Yamaha 2.10,34, 3. Chili (Ita)
Honda 2.10,59, 4. Christian Sarron (Fra) Ya
maha 2.10,66, 5. Magee (Aus) Yamaha
2.10,95, 6. Lawson (VSt) Honda 2.11,33, 7.
Haslam (GBr) Suzuki 2.11,46, 8. Spencer
(VSt) Yamaha 2.11,87,9. Gardner (Aus) Hon
da 2.12,20, 10. Mamola (VSt) Cagiva 2.12,42,
22. Doorakkers (Ned) Honda 2.18,72.
Zijspan-klasse: 1. Biland/Waltisperg (Zwi)
LCR Krauser 2.17,42 (gem. snelheid: 160,692
km/uur), 2. Streuer/Schnieders (Ned) LCR
Yamaha 2.17,75, 3. Webster/Hewitt (GBr)
LCR 2.17,84,20. Van Stekelenburg/Bettgens
(Ned) LCR Yamaha 2.24,90.
VLISSINGEN Aan de laatst gehou
den zomeravond bridgedrive namen
28 paren deel. Twee groepen van 14
paren speelden volgens het Mitchell
systeem. De uitslagberekening voor
beide groepen werd gesplitst voor de
N-Z en O-W spelers.
De Zeeuwse jeugdbridgers lieten weer
merken dat zij er waren. Ramondt/
Pattenier werden eerste in de C-lijn als
N-Z met 60.41%, tevens hoogste score
van de avond. Het duo Ramondt/Mar-
kovic legde beslag op de eerste plaats
als O-W spelers in die zelfde lijn met
57,73%.
Uitslag groep A (N-Z): 1 Schute/Schrijne-
makers 194, 2 Masbv. Geel 173, 3 mevr. v.
Gelder/Smits en v. Oost/Lamein 170, 5 da
mes Kessel/Sandberg 165 mp.
Groep A (O-W): 1 mevr. v. Vorstenbos/Bas-
tiaanse 184, 2 Ladonsky/Nuijten 183, 3 da
mes Bezemer/Verstoep 174,4 echtp. Lamers
167, 5 echtp. v. d. Boomgaard 165 mp.
Groep C (N-Z): 1 RamondfPattenier 203, 2
dames De Blieck-Mulder 184,3 dames Lopes
Dias/Raaymakers 167, 4 mevr. Brouwer-v.
Gent 163, 5 echtp. Dreessens 160 mp.
Groep C (O-W): 1 Ramondt-Markovic 194, 2
echt. Otten 188,3 mevr. v. Boven/v. Leerdam
185, 4 echtp. Kramer 174, 5 echtp. Gouw 167
mp. Gemiddelde 168 mp.
ASSEN (GPD) - Taru Rinne is een
20-jarige Finse juffrouw, die heel
hard op een motorfiets kan rijden.
Het roodharige 'pluisje' is de at
tractie in de 125 cc. Geloof het of
niet, maar Hans Spaan heeft een
hele kluif aan haar. In de luwte van
haar camper mag Taru Rinne een
ingetogen, haast verlegen typetje
zijn, gezeten op het zadel van een
racemachine gaat zij voor niemand
aan de kant. „Als je bang bent kun
je het wel vergeten".
Haar meest in het oog springende
prestatie leverde Taru Rinne eind
mei in de Grote Prijs van Westduits
land. Zij klasseerde zich toen, na
een tweede trainingstijd als zeven
de. Nog nooit eindigde een vrouw zo
hoog in een solorace meetellend
voor het wereldkampioenschap. Er
had op het circuit van Hockenheim
nog meer voor haar ingezeten, als zij
in de laatste ronde geen stuurfout
had gemaakt. Een plaats op het ere
podium ging voor haar verloren.
Rinne: „Ik reed een beetje te en
thousiast een bocht in, daardoor
ging het even mis".
Bij de Grote Prijs van Oostenrijk
noteerde Rinne een week later de
negende trainingstijd, nauwelijks
een halve seconde langzamer dan
Hans Spaan, de latere glorieuze
winnaar van de race. Door een val in
de eerste bocht was haar rol in de
wedstrijd razendsnel uitgespeeld.
Zij kneusde daarbij haar pols, maar
was ondanks de harde buiteling
verder nauwelijks aangeslagen.
„Die dingen kunnen in deze sport
nu eenmaal gebeuren", haalt zij
haar ranke schouders op.
Taru Rinne, 1.65 meter hoog en 50
kilogram licht, is afkomstig uit
Turku, honderdvijftig kilometer
zuidelijk van Helsinki gelegen.
Sinds twee maanden woont zij in
Milaan. „Dat is een stuk prakti
scher omdat ik dan dicht bij de fa
briek zit". Haar Italiaans is nog
niet perfect. „Maar ik kan mij al be
hoorlijk verstaanbaar maken".
In 1985, 16 jaar jong, begon Taru
Rinne te racen. Twee jaar later ein
digde zij in het Finse kampioen
schap in de 125 cc als tweede. In de
zelfde literklasse werd zij toen ze
vende in de Europese titelstrijd. In
1987 reed zij ook haar eerste Grand
Prix, in het Zweedse Anderstorp.
Vorig seizoen klasseerde zij zich als
37e in de WK-eindstand.
Toen Rinne vier jaar geleden haar
baan als cassière in een supermarkt
opgaf („Dat vond ik zo saai") en dui
delijk maakte een motorsportcar
rière na te streven, reageerde haar
omgeving hoofdschuddend en la
cherig. Wat bezielde dat meisje wel
haar geluk te willen beproeven in de
keiharde mannenwereld die het
wegracen per slot van rekening is.
Alleen van haar vader, een gewezen
autocoureur, kreeg zij direct alle
steun. Pa Rinne, gisteren aanwezig
op het Circuit van Drenthe, liet we
ten vaak trillend van angst de race
van zijn dochter te volgen. „Motor
sport is gevaarlijk. Maar ik kan haar
moeilijk tegenhouden. Assen is ge
lukkig een veilige baan".
Tegen de verdrukking in werkte Ta
ru Rinne Scandinavisch stoïcijns
aan haar carrière. „Ik heb me er
niets van aangetrokken dat ik aan
vankelijk werd uitgelachen. Ik wist
dat ik goed was, ben steeds in me
zelf blijven geloven en heb willen
aantonen dat een meisje net zo goed
kan motorracen als een jongen".
Inmiddels lacht niemand haar
meer uit. Tegenwoordig begelei
den blikken van bewondering,
maar toch ook van verbazing haar,
als zij haar bokkende motorfiets,
gelijk een kerel, in razende vaart
over een circuit stuurt. Haar colle
ga's nemen haar ook al lang serieus
- ze zullen ook wel moeten. „Ze zijn
erg aardig tegen mij, maar hoe ze
over mij denken, weet ik niet. Denk
overigens niet dat ze mij, omdat ik
een vrouw ben, voor laten gaan,
daarvoor staat er te veel op het
spel".
In haar eerste racejaren trok Rinne,
vaak slechts begeleid door haar va
der, in een oud, rammelend bestel
busje van circuit naar circuit. „Ra
cen was toen niet gemakkelijk,
maar ik heb doorgezet". Haar vast
houdendheid werd beloond. Inmid
dels maakt zij deel uit van een Ita
liaans fabrieksteam. „Motorracen
kost mij nu niets meer. Alles wordt
tegenwoordig voor mij geregeld".
Het enige dat haar nog met zekere
regelmaat kwelt is heimwee naar
pa en ma, haar broer, twee zusjes
en het schitterende Finse land,
waar zij uren door de uitgestrekte
bossen kon dwalen. Op de Dom van
Milaan raak je per slot van reke
ning ook een keer uitgekeken.
„Maar ik moet niet zeuren, ik heb
hier nu eenmaal voor gekozen".
Nee, een vaste vriend heeft ze niet.
„Dat zou ten koste gaan van het ra
cen".
Taru Rinne: „Ik wist dat ik goed was.'
VOORSCHOTEN (GPD) - Van Em-
menes overleden! Hij zou in augustus
aanstaande 92 zijn geworden en
mocht, sinds hij zijn laatste jaren met
zijn vrouw sleet in een verzorgings
flat in Voorschoten, terugzien op een
enorm arbeidzaam leven, gewijd aan
de sport en heel speciaal aan de voet
ballerij. Een encyclopedie schreef 12
jaar geleden over hem: „Wordt alge
meen erkend als voetbalprofessor,
wandelende encyclopedie en nestor
van de Nederlandse voetbaljournalis-
tiek. Vierde in 1974 gouden jubileum
als journalist".
Daar is geen woord verkeerd bij. Van
Emmenes was een unieke man. Qua fa
natieke belangstelling voor de voet
ballerij en alles wat daarmee te maken
had.
Hoewel opgeleid voor scheikundig in
genieur en afgestudeerd in Delft kwam
hij in de journalistiek terecht, name
lijk bij 'De Sportkroniek', het officiële
orgaan van de KNVB (toen nog NVB).
Hij is daar 21 jaar als redacteur geble
ven, tot Kick Geudeker, prominent
Amsterdams journalist, hem weg
kocht naar het weekblad 'Sport', dat
later 'Sport en Sportwereld' ging he
ten. Op wat bij anderen de 'oude dag'
heet, werd ir. Ad nog redacteur van
'Neerlands Voetbal', een KNVB-blad
dat de plaats van De Sportkroniek had
overgenomen.
Ad van Emmenes was in de voetballe
rij zeer allround. Behalve journalist
en boekenschrijver was hij een kwart
eeuw lang docent op trainerscursus
sen, waar hij spelregelkennis en spel
techniek doceerde aan bekende en on
bekende vakmensen, tot aan Rinus
Michels toe.
Wat heeft hij in de sport NiET gedaan?
Bijna 25 jaren lang is hij hoofdredac
teur van het blad 'De Scheidsrechter'
geweest. Hij ontwikkelde trouwens
een aanzienlijk begrip voor het lastige
vak van arbiter. Er waren collega's die
vonden dat Van Emmenes de heren in
het zwart wat al te nadrukkelijk de Pionier
hand boven het hoofd hield. Hij was
geen man die met de vuist op tafel
sloeg. De beheerste overreding was
verving Van Emmenes op uitstekende
wijze.
Hij was de enige vaderlandse sport
journalist die bij een doelpunt van
het Nederlands elftal een luchtsprong
maakte. In hem hebben de liefhebber
en de beschouwende verslaggever al
tijd hand-in-hand gestaan.
Ir A. van Emmenes
hem liever. Bovendien had hij groot
respect voor allen die zich aan arbitra
ge waagden. De enige keer dat hij even
van zijn geloof in deze afviel, was in
1966, toen Johan Cruijff door de DDR-
scheidsrechter Glöckner tijdens de in
terland Nederland-Tsjechoslowakije
uit het veld werd gestuurd en Van Em
menes (die het radioverslag deed) op
ontzette toon uitriep: „Maar wat heeft
die jongen nou helemaal misdaan?"
Van radio gesproken: Van Emmenes
creëerde ook op dat gebied een zekere
faam voor zichzelf. Halverwege de ja
ren dertig was Han Hollander de onge
kroonde Koning op dit moeilijke ter
rein. Hollander had flair, routine plus
een uitmuntende microfoonstem.
Maar toen hij een keer wegens fami
lieomstandigheden was verhinderd,
Als tv-commentator behoorde hij tot
de pioniers, want samen met Jan Cot-
taar en Aad van Leeuwen werkte hij
in 1951 mee aan experimentele uitzen
dingen uit Brabant, waar Philips in
actie kwam met uitzendingen van
PSV thuiswedstrijden die in een
straal van 60 kilometer rond Eindho
ven ontvangen konden worden en
waarbij de verslaggevers vanuit een
vrachtwagen achter het doel moesten
werken.
Hij leefde de laatste jaren teruggetrok
ken in Voorschoten, maar tot voor kort
bezocht hij daar nog amateurwedstrij
den, al gingen zijn ogen sterk achter
uit, zodat hij geen kranten meer kon
lezen. Zijn liefde voor voetbal is hij
trouw gebleven. Toen iemand hem vo
rig jaar vroeg welke geheimzinnige
macht hem altijd weer naar de voet
ballerij trok, antwoordde hij: „Het is
een ziekte".
