PZC amenwerking ducatie niet verplichten Kruisvereniging houdt themamiddagen over omgaan met dementie Tim Krabbé stelt artistieke eisen aan verfilming boeken Dominee krijgt warm welkom in Sint-Laurens Vergunning geëist voor sleepnetvissen Onverwachte allure in de zompige klei provincie 13 studiedag in middelburg rechtbank den haag VRIJDAG 17 MAART 1989 VAAK PROBLEEM VOOR OMGEVING Situatie Plaquette Abraham Caland wordt woensdag onthuld Mening Jaarvergadering van Patiëntenvereniging Gedeputeerde opende Documentatiecentrum V r ouwenemancipatie MIDDELEEUWSE HOFCULTUUR Nat en eng Lichtvoetig sbw iviIDDELBURG - De overheid moet iet beroepsonderwijs aan volwasse- ien niet verlammen door allerlei ge- wongen samenwerkingsverbanden p te leggen aan scholingsinstituten, emeenten en anderen die actief zijn p de (om)scholingsmarkt voor baan- ozen. Dat betoogde directeur J. Swin- els van het Gewestelijk Arbeidsbu- eau Walcheren, donderdag tijdens en studiedag over volwassenenedu- atie van de landelijke vereniging oor het gemeentelijk sociaal-cultu- eel beleid, de LCSC, in Middelburg, iwinkels vindt dat iedereen de vrij- eid moet blijven houden om zelf plan- en te maken over een scholings- en I Directeur J. Swinkels van het Ge westelijk Arbeidsbureau Walcheren. omscholingsaanbod. Overheidsgel den moeten via de Regionale Besturen Arbeidsvoorziening naar individuele instanties gaan. De keus welke soor ten onderwijs er dan op de plaatselijke arbeidsmarkt nodig zijn, moet in han den komen van die regionale besturen, waar werkgevers, werknemers en over heid in samenwerken. Instellingen zelf plannen laten maken voorkomt veel bureaucratie en uren overlegtijd, denkt Swinkels, en de ei gen identiteit van de instellingen blijft overeind. Er blijft ook sprake van een gezonde concurrentiestrijd. Functio nele samenwerkingsverbanden ont staan door de werking van het markt mechanisme wel spontaan, meent Swinkels. Hij illustreerde die visie met een verhaal over samenwerkingsver banden die op Walcheren van de grond komen bij de bestrijding van de lang durige werkloosheid onder meer tus sen gemeenten en het arbeidsbureau. K. van Stijn, medewerker van het Mi nisterie van onderwijs en wetenschap pen, hield zijn gehoor in Middelburg eveneens voor dat de toekomstige wet ten voor volwasseneneducatie in prin cipe de mogelijkheden bieden om zeer veel educatieve samenwerkingsver banden aan te gaan voor alle mogelij ke vormen van volwassenenonderwijs van basiseducatie tot voortgezet alge meen volwassenenonderwijs. Van Stijn had uitgerekend dat er alleen al in Zeeland acht van dergelijke overleg vormen konden komen, wanneer de deelnemers, de onderwijsinstituten en gemeenten dat zouden willen. „Wijs beleid zorgt voor een evenwichtig plaatje, maar belangentegenstellin gen kunnen leiden tot veel verschillen de overlegorganen." VLISSINGEN - Demente mensen I worden tegenwoordig minder snel 'opgeborgen' in verpleegtehuizen. Ze blijven zo lang mogelijk thuis wonen. Om familie en vrienden te leren hier mee om te gaan en hen in contact te L brengen met anderen in gelijksoorti- i ge situaties, heeft de kruisvereniging IVlissingen/Souburg drie thema-mid- 1 dagen rond dementie opgezet. I Nederland telt naar schatting 30.000 fouderen die verschijnselen van de- I mentie vertonen. Met de vergrijzing neemt het aantal dementerenden toe. I De omgeving weet hiermee moeilijk om te gaan. De dementerenden probe ren zelf hun problemen zo lang moge lijk te verbergen. „Sommigen scha men zich en houden zich op de vlakte", zegt Jenny Dekker van de Vlissingse kruisvereniging. Met haar collega's Carolien Louwers en Monique Aer- noudts heeft ze de thema-middagen op poten gezet. De bijeenkomsten worden gehouden op de donderdagen 13, 20 en 27 april in het kruisgebouw aan de Leliënlaan. Deelnemers moeten zich vooraf aan melden om te voorkomen dat de groep te groot wordt, waardoor het onderling communiceren zou worden bemoei lijkt. De eerste middag wordt een film vertoond over dementie in de thuissi tuatie, waarover vervolgens kan wor den gediscussieerd. De Vlissingse huisarts J. L. R. H. van Pelt behandelt tijdens de tweede bijeenkomst de oor zaken van dementie. Een medewerker van de RIAGG gaat in op de omgang met dergelijke patiënten en de taak van de RIAGG daarbij. Tijdens de laatste samenkomst vertelt iemand van de kruisvereniging over de prakti sche omgang met demente ouderen thuis en de hulp die de vereniging daarbij kan bieden. Dementie uit zich in een totale achter uitgang van de geestelijke vermo gens. Mensen vergeten feiten, namen WESTKAPELLE - Op de tweehon derdste geboortedag van Abraham Caland wordt woensdag (22 maart) in Westkapelle een plaquette van zijn beeltenis onthuld. Deze wordt ge plaatst tegen de keermuur van het naar hem vernoemde plein onderaan de Westkappelse zeedijk. De water bouwkundige Caland werd op 22 maart 1789 in het dijkdorp geboren. Het Abraham Calandplein is aange legd ter verfraaiing van de zeedijk, die de afgelopen jaren ingrijpend is veran derd om te voldoen aan de eisen van de deltawet. Na de verzwaring zijn op de dijk - om de toeristische belangen niet te verwaarlozen - dagrecreatieve voor zieningen aangebracht. Wandel- en fietspaden werden aangelegd. Het lan dingsmonument kreeg zijn prominen te plaats terug. Niet alle ideeën van het Westkappelse gemeentebestuur konden worden uit gevoerd. Het plan om op het buitenta lud van de dijk een skeelerbaan aan te leggen bleek niet haalbaar. Als kroon op het werk werd aan het einde van de Zuidstraat een multifuctioneel plein tje aangelegd dat de naam van Abra ham Caland kreeg. Met de onthulling van de plaquette worden alle gecreëerde voorzieningen officieel in gebruik genomen. De beel tenis wordt woensdag om 16.00 uur onthuld. en plaatsen en verliezen gevoel voor tijd en persoon. Vergeetachtigheid is echter een normaal verschijnsel bij het vorderen der jaren. De grens tus sen vergeetachtigheid en dementie is moeilijk te trekken. Jenny Dekker: „Het is van geen enkel belang om te weten of iemand nou wel of niet dement is. Je hebt te maken met de bestaande situatie. Daarmee moet je leren omgaan". Een patiënt kan bijvoorbeeld honderd keer achter elkaar dezelfde vraag stellen. Op de thema-middagen worden tips gegeven om irritatie over dergelijke zaken te voorkomen. Het verpleeghuis Der Boede in Koude- kerke heeft een dagbehandeling voor demente mensen opgezet. Thuis wo nende patiënten worden daar enkele malen per week beziggehouden, zodat de partner of verzorger even tijd voor zichzelf heeft. Een demente eist conti nu de aandacht van hen op. Toch be staat er een zekere angst voor Der Boe- de. Het wordt veelal als een eindsta tion van het leven gezien. Tim Krabbé tijdens zijn lezing in de Vlissingse bibliotheek. VLISSINGEN - Tim Krabbé hink te donderdagavond in de openbare bibliotheek van Vlissingen op vele gedachten. Als schrijver wil hij niets te maken hebben met de verf ilming van één van zijn boeken. Krijgt hij echter weinig geld voor de auteursrechten, dan stelt hij wel artistieke eisen. Nederlandstalige schrijvers krijgen nooit veel geld voor een verfilming. De conclusie ligt voor de hand: Krabbé stelt ei sen. De Amsterdamse schaker-wielren ner-schrijver Krabbé staat in de top vijf van de meest verfilmde auteurs van Nederland. Toch is hij geen fer vent liefhebber van het 'vertalen' van een roman in filmbeelden. ,,Er moet in Nederland meer gefilmd worden en niet zo veel verfilmd", hield de columnist van Playboy de redelijk gevulde zaal voor. Neder landse regisseurs vallen naar zijn idee te vaak terug op boeken. „De filmers leiden aan een collectief min derwaardigheidscomplex. Zij moe ten ophouden met het spieken bij schrijvers. Spieken dat doen ze en vaak nog slecht ook. Dat is pure ge makzucht. Filmers moeten dat af leggen, ook al is het voor schrijvers een klein goudmijntje". Het Gouden Ei (1984) is het laatste boek dat van Krabbé in een film is 'vertaald'. Hij maakte het script voor het beeldverhaal dat als Spoor loos enig succes heeft gekend in de bioscopen. Tot wederzijds genoegen hebben Krabbé en regisseur George Sluizer niet met elkaar samenge werkt. Ze kregen ruzie. Dat ontlokte aan de schrijver de opmerking: „Een goede filmer moet nooit te ver met een schrijver samenwerken". Het maken van scenario is hem ook te min geworden. „Er is iemand anders die uiteindelijk het kunstwerk moet maken". Krabbé beleefde in 1975 voor de eerste keer dat een boek van hem werd verfilmd, Flanagan of het einde van een beest. Adriaan van Ditvoorst volgde het verhaal tot in de puntjes. „Een droom ging eerst in vervulling. Iedere auteur wil een boek verfilmd zien". Het resultaat viel bitter tegen: de film verliep zeer traag, de acteurs speelden houterig. „De droom was een frustratie". Twee keer haalde Krabbé Graham Greene aan om zijn echte mening over de relatie tussen schrijver en filmer aan te geven: "Pak het geld, bemoei je er niet mee, ga vooral niet naar de film en geniet van het geld". De Amsterdammer nam dat citaat niet voor niets twee keer in de mond. Hij zou het tot z'n leidraad willen maken, maar alleen Harry Mulisch en Gerard Reve hebben meer dan 100.000 gulden gekregen voor de verfilming van respectievelijk De Aanslag en De Vierde Man. De meeste andere Hollandse auteurs blijven steken tussen 15.000 en 50.000 gulden. De boekenverkoop wordt bovendien, aldus Krabbé, nauwelijks gestimuleerd door de verfilming. Spoorloos maakte van Het Gouden Ei geen succes. Met het boek Red desert penitentiary van Krabbé was dat zeker niet het geval. De gelijknamige film van Sluizer uit 1985 trok twee- tot driehonderd toe schouwers. De schaker-wielrenner-auteur wil voor één miljoen gulden, zei hij, een regisseur wel volledig de vrije hand geven. „Van dat geld kan ik jaren lang onbekommerd schrijven". Krabbé bleek op dat punt echter weer op meer gedachten te hinken. „Nee, als De Renner zou worden ver tolkt met Jos Brink in de hoofdrol. Ik zou dat weigeren, ook als me één miljoen gulden werd geboden. Die man werkt voor een blad van een misdadigersorganisatie, Privé, en dat deugt niet. Tien miljoen, ook voor dat bedrag zou ik het niet doen". SINT-LAURENS - Ds S. Spanjer, wiens homoseksuele geaardheid eer der beroering wekte binnen de her vormde gemeente van het kerkver band Sint-Laurens/Gapinge, is don derdag warm onthaald door de ge meente tijdens een kennismakings bijeenkomst. De predikant, die af komstig is uit Voorburg, zal volgende week een beslissing nemen over het beroep dat hij uit Sint-Laurens/Ga- pinge ontving. Tijdens de bijeenkomst werd duidelijk dat de daar aanwezige gemeenteleden, ongeveer zestig mensen, hem graag zouden zien komen. Verschillende bin nen de kerk actieve groepen vertelden iets over hun werkzaamheden, zoals de kindernevendienst en de cantorij. De toespraakjes werden meestal be sloten met de constatering dat de be trokken groep de dominee in de toe komst graag bij het werk wilde betrek ken. Aan het eind van de bijeenkomst kregen mensen op persoonlijke titel het woord en ook uit de vragen die zij stelden over bepaalde opvattingen van de predikant over kerk en kerk dienst, bleek dat zij positief tegenover ds Spanjer stonden. Spanjer zelf zei nog enkele dagen no dig te hebben om het beroep te over denken. Hij vertelde dat het voor hem geen kwestie is van 'plussen optellen en minnen aftrekken', maar dat hij veel waarde hecht aan het begrip roe ping en aan hogere leiding bij zo'n be slissing. „Ik stel mijzelfde vraag: 'Weet ik mijn weg geleid uit Voorburg en naar Sint-Laurens/Gapinge?' Zoals gemeld leidde Spanjers mogelij ke komst enkele maanden geleden tot een felle strijd binnen het kerkver band. Tachtig bezwaarden zetten hun handtekening onder een protestbrief, MIDDELBURG - Beleidsmedewerker C. Innemee van de Nederlandse Pa tiëntenvereniging in Veenendaal spreekt dinsdag 21 maart voor de NVP-afdeling Walcheren over het pro ject thuiszorg. Dat gebeurt om 19.30 uur tijdens de jaarvergadering in de Getuigeniskerk in Middelburg. die werd overhandigd aan de kerke- raad. De zaak kwam voor een provin ciale geschillencommissie, die de be zwaarden in het ongelijk stelde. De groep besloot daarna geen gezamenlij ke acties meer te ondernemen, maar ieder voor zich zijn conclusies te trek ken over het al dan niet blijven in de kerk. Slechts een enkele onderteke naar was donderdag aanwezig op de kennismakingsbijeenkomst. Niemand rakelde het meningsverschil weer op. Alleen de gereformeerde predikant van Sint-Laurens, ds D. Westerneng, stipte het conflict nog even aan. Dit om te vertellen dat de Gereformeerde Kerk niets over die 'interne hervormde kwestie' te zeggen had, ondanks aller lei geruchten, die volgens hem de ron de deden in het dorp. Eén van de eerste stoelenrijen in het wijkgebouw waar de bijeenkomst werd gehouden, was bijna geheel gevuld met vertegen woordigers van de gereformeerde ker- keraad. Ds Spanjer was 's morgens ook op bezoek geweest bij ds Westerneng. DEN HAAG - Hoe spoedeisend is het dat de rechtsbankpresident van de Haag se rechtbank, mr M. R. Wijnholt, optreedt in het geschil tussen sleepnetvissers in de Oosterschelde en het ministerie van Landbouw en Visserij? Om die vraag draait het kort geding van de vissers tegen de Staat (eigenlijk het minis terie), waarin Wijnholt een oordeel moet vellen. Het landbouwministerie bepaalde vorig jaar dat de vissers niet meer in de Oos terschelde op garnalen en bepaalde soorten platvis mogen vissen. Het zou ge bleken zijn dat de vissers te veel andere bewoners van de bodem van de Ooster schelde (aal, kreeft) vangen. De totaalstand van de andere bewoners zou door de sleepnetvissers met fijne netten voor garnalen in gevaar worden gebracht. Omdat de discussie over de affaire nog niet was afgerond en de vissers reeds jaar en dag hun netten in de Oosterschelde uitwerpen, gaf het ministerie de vissers begin dit jaar een voorlopige vergunning, zodat zij konden doorvissen. Op 1 maart liep die vergunning af. Volgens het ministerie is dat niet zo'n groot probleem voor de vissers. Het vis sen op de Oosterschelde zou voor hen altijd al een gering deel vdn hun activitei ten zijn geweest. Ze kunnen immers ook buitengaats op garnalen vissen, oppert men bij het ministerie. Namens zijn cliënten betwistte advocaat mr A. A. den Hollander, deze stelling. Volgens hem zijn de vissers wel zeer afhankelijk van de garnalen uit de Ooster schelde. De motorvermogens van hun schepen zouden te gering zijn om echt de zee op te gaan. Wat Den Hollander en zijn cliënten vooral steekt, is dat het ministerie nooit een keihard rapport op tafel heeft gelegd, waaruit blijkt dat de activiteiten van de garnalenvissers echt schadelijk zijn. De advocaat ziet het liefst dat rechtbankpresident Wijnholt het ministerie verplicht opnieuw een voorlopige vergunning aan zijn cliënten te verlenen, die geldig blijft tot na de discussie over een nog te maken rapport over de visstand in de Oosterschelde. Wijnholt doet over een week uitspraak. MIDDELBURG - Met het indrukken van een knop op een computertoet senbord, waaruit vervolgens een lijst met het bestand van het Documenta tiecentrum Vrouwenemancipatie rol de, opende gedeputeerde E. Maris- Koster donderdag dit centrum, dat is gehuisvest in het Henriëtte van der Meyhuis in de Middelburgse Nieuw- straat. Het Documentatiecentrum is een sa menwerkingsproject van de Zeeuwse Vrouwenraad, de Stichting Vrouwene mancipatie Zeeland en de Stichting Vrouw en Werk Zeeland. Het herbergt documentatiemateriaal van de drie in stellingen dat goed op elkaar aansluit en het kan gebruikt worden door orga nisaties die zich bezig houden met ar beidsbemiddeling, educatie, gezond heidszorg en hulpverlening. Het nieu we centrum staat echter ook open voor 'de Zeeuwse vrouw'. Subsidie voor het project werd gege ven door de provincie Zeeland, het Ge westelijk Arbeidsbureau Walcheren en het ministerie van Sociale Zaken. Maris-Koster: „De subsidiegevers stel len wel als voorwaarde dat het Docu mentatiecentrum niet wordt uitge bouwd tot een soort bibliotheek. Die functie behoort door de Zeeuwse Bi bliotheek te worden uitgevoerd. Voor de provincie is - bij de beoordeling van de subsidie - vooral de samenwerking tussen de drie (vrouwen)instellingen belangrijk geweest". De gedeputeerde had ook nog een cadeautje bij zich („Niet zo vrolijk, maar wel noodzake lijk"): de videofilm 'Man slaat Vrouw'. De film is gemaakt door het Landelijk Bureau Slachtofferhulp, mede met subsidie van de provincie Zeeland. Het is een gedramatiseerde rolprent over vrouwenmishandeling binnen het ge zin „en een aanvulling op de bestaan de documentatie". MIDDELBURG - Het beeld van de late Nederlandse middeleeuwen is stereotiep. Misschien dat er in het zompige landje wel eens een ver dwaalde dichter of zanger rondliep, maar veel kan het culturele klimaat niet hebben voorgesteld. Iedere ge schiedvorser, ieder literatuurhisto ricus kwam tot voor kort telkenma le met datzelfde, afgekloven verhaal aandragen. Aan de Bourgondische, de Franse en de Engelse hoven was het allemaal pracht en praal, daar werd pas cultuur bedreven. De Hol landse graven werden tegen die gla mour als een stel nurkse boerenkin kels afgeschilderd. Frits Pieter van Oostrom kan zich nog altijd verbazen over die langduri ge miskenning van de Hollandse hof cultuur. In zijn boek 'Het woord van eer' bereidt hij de lezer een pikante verrassing. De modder wordt uit het vertroebelde beeld weggepoetst. En wat blijkt: de graven van Holland en Zeeland waren niet de rauwe houw degens, die alleen opleefden als ze kans zagen hun concurrenten een kopje kleiner te maken. Uit bewaard gebleven rekeningen wordt duide lijk, dat het hofleven weldegelijk allu re gehad moet hebben. Goed gevulde tafels, jacht, toernooien, exotische dieren, tafelzilver, sieraden, muziek en literatuur. Voor al die geneugten des levens trokken de graven grif geld uit. Vergeleken met de pracht en praal van bijvoorbeeld het Bourgon dische hof is de luxe nog bescheiden. „Maar", zegt Van Oostrom, „het Haagse hof behoorde zonder meer bij de belangrijkste hoven op het tweede plan. Dat wilde in die tijd heel wat zeggen, want het is duidelijk dat het Hollandse hof internationaal voor vol werd aangezien". Waarschijnlijk hebben de graven van het Henegouwse huis tot pak weg 1350 hun steentje bijgedragen aan de negatieve beeldvorming over de Nederlanden. Ze regeerden van uit hun geboortestreek en lieten zich Literatuur aan het Hollandse hof rond 1400. Dat is het onderwerp van de lezingdie de Leidse literatuurhistoricus dr F. P. van Oostrom dinsdag 21 maart in de Zeeuwse Bibliotheek in Middelburg houdt. Het boek 'Het woord van eer', waarin hij het hofleven uitputtend behandelt, werd vorig jaar bekroond met de Wijnaendts Francken-prijs als zijnde de beste cul tuurhistorische studie van de afgelopen jaren. De University of California Press bereidt een Engelstalige versie van het boek voor, die in 1991 zal verschijnen. enkel bij bijzondere gelegenheden in hun meer noordelijk gelegen bezit tingen zien. Franstalig als de graven waren hadden ze eerder een rem mende dan een stimulerende in vloed op de Hollandse literatuur. In de Arturroman Perceforest - rond 1335 aan graaf Willem III opgedragen - wordt de Henegouwse visie op het barre noorden voor het voetlicht ge bracht. De held van het verhaal komt in Zeeland terecht, en verbaast zich over het vlakke en kale landschap. Voordat hij er erg in heeft wordt hij door een springvloed overvallen en weet ternauwernood het vege lijf te redden. Van Oostrom schrijft: „In al haar literaire overdrijving lijkt de scène tekenend voor de wijze waarop de Henegouwse graven tegen hun Hollandse domeinen hebben aange keken: vlak, nat en een beetje eng". In de tweede helft van de veertiende eeuw ging 'de heerschappij over Hol land, Zeeland en Henegouwen over op de Beierse dynastie. Hertog Al- brecht en zijn opvolgers bouwden Den Haag tot hoofdzetel van hun be stuursapparaat uit. Als zoon van kei zer Lodewijk was Albrecht gewend aan een bepaald niet armzalig hofle ven. Logisch dus dat hij van het jachtslot in het Haagse een vorstelij ke residentie maakte. Zijn komst bevorderde de bloei van de Holland se literatuur. Immers, van huis uit sprak de nieuwe heer Duits. Die taal was nauw verwant aan het Hollands, zodat er van hogerhand meer waar dering kwam voor de Nederlandstali ge pennevruchten. Ook de vestiging van een omvangrijk ambtelijk appa raat in Den Haag bleek een stimule rende werking op de hofliteratuur te hebben. Geletterde klerken konden boekhouden, maar waren eveneens in staat 'literatuur' te schrijven. Priester Dire van Delft, Willem van Hildegaersberch, ambtenaar Dirc Potter - om er enkelen te noemen - zijn schrijvers die zich in de grafelij ke belangstelling mochten verheu gen. Hun aan het hof geschreven ge dichten - dikwijls geïnspireerd door Jacob van Maerlant, de 'vader der dietsche dichters algader' - hebben de eeuwen getrotseerd, en geven ons nu een blik achter de schermen van de late middeleeuwen. De teksten vormen overigens slechts een fractie van wat er aan literatuur werd ge produceerd. In die tijd was het de gewoonste zaak van de wereld dat schrijvers zich als voordrachtskunstenaars presenteer den tijdens de maaltijd van de grafe lijke familie. Naast het genre van de officiële hofschrijvers was er een lichtvoetiger variant, die zelden werd opgeschreven, maar die een belang rijk stempel op de literaire belevenis van die tijd drukte. Zelfs de hofdich ters waren niet vies van een olijk drinkelied of een schunnig rijmpje. Zoals Van Oostrom schrijft: „Gevoel voor het grove naast het gewijde was kennelijk niet iets waarvoor men zich aan het hof wenste te schamen". Daar komt bij, dat de ridderlitera tuur op zijn retour was. Net als in de huidige tijd waren die heroïsche ver telsels enkel nog bestemd voor de jeugd. In de volwassen wereld had de hoofse ridder afgedaan. Met de op komst van de stad en de groeiende economische activiteiten verander den de geharnaste zwaardvechters in brave administrateurs, die hun han den vol hadden aan de steeds om vangrijker boekhouding van hun be zittingen. Is die cultuurverandering de oorzaak van het algemene gevoel van onvrede, dat Van Oostrom bij de hofschrijvers aantreft? „Het is alsof de auteurs aan hun eigen tijd lijden", licht hij toe. „Vroeger was het beter, dat is het algemene gevoel. De schrij vers hadden het idee dat het bergaf waarts ging. dat er dingen aan het verglijden waren. In zekere zin had den ze daar - zo tegen het eind van de middeleeuwen - natuurlijk gelijk in". Van Oostrom zal dinsdag in zijn le zing behalve aan het hofleven ook uitgebreid aandacht besteden aan Jacob van Maerlant. Het Belgische Damme heeft die dichter der dichters opgeëist. In zijn nieuwe studie, waar voor nu de voorbereidingen worden getroffen, zal Van Oostrom op de banden tussen Maerlant en de Hol landse graven wijzen. Een Vlaamse dichter die vooral in opdracht van de Hollanders schreef, dat is ongeveer de strekking van het verhaal. Van Oostrom (1953) is sinds 1982 hoogleraar in de Nederlandse letter kunde aan de Rijksuniversiteit van Leiden. In dat jaar kreeg hij de prijs van het Prins Bernhardfonds voor zijn proefschrift over Lantsloot van der Haghedochte. Jan van Damme De Stichting Literaire Activiteiten Zeeland organiseert de lezing in de Zeemvse Bibliotheek in Middelburg dinsdag 21 maart, aanvang 20 uur. Kaarten zijn in Middelburg verkrijg baar bij de Nutsacademie, boekhan del Fanoy, het Zeemvs Kunstenaars centrum en de Zeeuwse Bibliotheek. kB Hollandse hofcultuur rond 1400: hertog Albrecht van Beieren (boveni en zijn schrijver Dirc van Delft.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1989 | | pagina 13