Muziektamboer F. de Pauw is
vergroeid met de verenigingen
umlmm
GIDSEN STICHTING PROMOTIE
PZC/streek
1 f
Ingepompt
JUBILEUM 'HARMONIE' OOSTBURG
Groei
Taal
Campagne
Dorst
Vers
WOENSDAG 21 SEPTEMBER 1988
Ij I
Wij vinden soms
nog iets nieuws
HULST De burgemeester gevon
den. W. de Beaufort uit Wassenaar is
in de zevende hemel. Hij staat bij het
graf van zijn voorvader Pierre de
Beaufort in de WilHbrordusbasiliek
in Hulst. Pierre de Beaufort was meer
dan drie eeuwen geleden burgemees
ter van het Hulster Ambacht en in die
tijd werden zulke hoogwaardigheids
bekleders nog in de kerk begraven. De
Wassenaarder is er zeker van dat on
der de gewelven van het godshuis zijn
betovergrootvader in het kwadraat
en diens eega rusten. „Kijk maar het
familiewapen staat op de steen. Een
vrouw met een spiegel op een toren".
De Beaufort 'doet' samen met 36 ande
re leden van de Wassenaarse afdeling
van de Maatschappij tot Nut van het
Algemeen een dagje Zeeland. De rand
stedelingen deelden de dag in tweeën;
's morgens een stadswandeling door
Hulst en 's middags een bezoekje aan
Neeltje Jans. Voor het uitstapje in de
Reijnaartstad heeft de Maatschappij
de Stichting Promotie Zeeuwsch-
Vlaanderen ingeschakeld. En daar
hebben ze geen spijt van, verklaart or
ganisator P. Cleophas. Via een lande
lijke krant is hij op het bestaan van de
promotiestichting gewezen. „Het leek
ons wel aardig om wat historische \ve-
tenswaardigheden van de streek te ho
ren. Eerlijk gezegd had ik me er niet al
te veel bij voorgesteld. Maar het valt
me honderd procent mee. Hulst is een
heel aardig stadje en de gidsen vertel
len interessante dingen", verklaart
Cleophas terwijl hij achter gids Rian
Warmenhoven aandrentelt op de ves-»
tingwallen rond Hulst.
Niet alleen Cleophas is tevreden. De
Beaufort is natuurlijk verguld dat hij
gelijk met de historie van Hulst iets
van de eigen familiegeschiedenis bo
ven water haalt. Maar hij is niet de eni
ge. Een mevrouw vindt met de hulp
van gids Ireen van Waterschoot een
gebrandschilderd raam van de familie
Van Waesberghe. „Mijn buurman heet
Van Waesberghe en hij vertelde me dat
zijn voorouders nog een glas-in-lood-
raam in de basiliek moesten hebben",
aldus de mevrouw. „Ik kan hem nu
zeggen dat dat klopt". Van Water
schoot en Warmenhoven zijn natuur
lijk ingenomen met de ontdekkingen
van hun gasten. Ook voor de gidsen is
het mooi meegenomen als de bezoe
kers van te voren al geïnteresseerd zijn
in de historie van Hulst. Het kost dan
geen enkele moeite om de aandacht
vast te houden.
Van Waterschoot twijfelt overigens
wel aan het raam van de Van Waes-
berghes. „Die mevrouw zei dat haar
buurman dominee was. En de Van
Waesberghes die een raam in de basi
liek lieten plaatsen zullen toch wel
katholieken zijn geweest", veronder
stelt ze.
Sommige ramen zijn echter nog van
vóór de beeldenstorm, dus zekerheid
over de verwantschap heeft zij niet.
„In elk geval is het heel leuk dat de
mensen zelf al naar iets specifieks zoe
ken in een kerk waar ze nooit eerder
zijn geweest. Ook wij ontdekken soms
nog iets nieuws. Het graf van De Beau
fort bijvoorbeeld weten wij nog maar
een paar weken te vinden. Toevallig
schoven we een tijdje terug een kleed
opzij en toen kwam de steen te voor
schijn. Als iemand kort daarna dan
naar dat graf vraagt, is dat prachtig
natuurlijk", vinden beide gidsen.
De dames Warmenhoven en Van Wa
terschoot zijn zeer tevreden over hun
gidsschap. Het bezoek van de Wasse-
naarders is voor beiden de tweede
klus. Ruim een jaar geleden gaven zij
zich op bij de Stichting Promotie
Zeeuwsch-Vlaanderen. Dat het baan
tje geen geld oplevert (de gidsen ont
vangen slechts een onkostenvergoe
ding), vinden zij geen probleem. De ge
zelligheid en de uitbreiding van de his
torische kennis is voldoende beloning.
„Toen ik me opgaf, dacht ik: 'Ik zie wel
wat er van komt en of ik geschikt
wordt bevonden.' Ik was al erg geïnte
resseerd in de geschiedenis en dat is
alleen maar sterker geworden. Boven
dien is het ook heel leuk om te doen",
zegt Ireen van Waterschoot. Zij komt
uit Hulst, haar collega Rian Warmen
hoven uit Nieuw-Namen.
Met de woonplaatsen van de ongeveer
35 vrijwilligers wordt rekening gehou
den, zegt coördinatrice Tiny Maen-
hout van de Stichting Promotie. „Als
er zo'n wandeling door Hulst op het
programma staat is het logisch om
daar twee mensen uit de buurt voor te
vragen. Tenslotte kennen zij hun eigen
omgeving het best". Dat neemt niet
weg dat alle gidsen de historie van de
hele regio globaal moeten kennen. „Er
komen ook groepen die een rondrit
maken. Als je met een bus in Hulst
aankomt en vervolgens naar Aarden
burg en Sluis gaat, moet er wèl iemand
meerijden die overal wat van kan ver
tellen", legt Maenhout uit.
Die kennis is er het afgelopen jaar in
gepompt. „En dat is echt geen sinecu
re. De mensen moesten wel zo'n dertig
weken achter elkaar één avond in de
week naar cursus. En niet zomaar een
uurtje, maar een hele avond", zegt
Maenhout. De enige vaste kracht van
de Stichting Promotie Zeeuwsch-
Vlaanderen heeft grote bewondering
voor de vrijwilligers. Zonder hen had
het promotiebeleid geen enkele
kracht gehad. Maenhout hoopt dan
ook nog jaren van hun diensten ge
bruik te kunnen maken. Landelijk
doet de roep om professionele gidsen
sterk opgeld omdat de kundigheid
van degenen die nu als 'wandelende
wegwijzers' functioneren in twijfel
wordt getrokken.
Voor Zeeuwsch-Vlaanderen blijft het
aantrekken van professionele gidsen
voorlopig een utopie denkt Maenhout.
„Daar is gewoon geen geld voor. Bo
vendien wordt aan de kennis van de
vrijwilligers ook blijvend gewerkt. Dit
jaar gaat de cursus gewoon door en
wordt onder meer de kennis op het ge
bied van musea, reis- en organisatie
techniek aangescherpt". De dames
Van Waterschoot en Warmenhoven
kijken alweer uit na de aanvullende
cursus. Niet alles kan echter worden
aangeleerd. Een beetje flair en impro
visatievermogen moet je wel zelf al
hebben, menen de dames. „Wij hebben
bijvoorbeeld op eigen initiatief van
daag de groep gesplitst. Er zijn nogal
wat oudere mensen bij die niet alle
maal even goed ter been zijn. En daar
om is Ireen direct met een groep naar
de basiliek gegaan, terwijl ik met een
groep wandelaars de wallen opklau
terde", zegt Warmenhoven.
Van Waterschoot brengt intussen in
praktijk hoe je de historie met wat he
dendaagse voorbeelden verduidelijkt.
Op zoek naar het glas-in-loodraam van
de familie Van Waesberghe vertelt ze
dat niet iedereen zich zo'n raam in de
basiliek kon veroorloven. „Alleen de
rijken konden op die manier zichzelf
een beetje de lucht insteken. Wat dat
betreft is er niet zoveel veranderd. Als
je rijk bent dan kom je er wel. Kijk
maar naar die Dan Quayle in Ameri
ka".
Ireen van Waterschoot (tweede van rechtsi in de Basiliek:
weken te vinden".
,,Dat graf van Beaufort weten wij ook nog maar een paar
René Hoonhorst Rian van Warmerhoven derde van links) met het gezelschap op de wallen van Hulst.
OOSTBURG Al vanaf zijn achtste
jaar is hij lid van een muziekvereni
ging: muziektamboer F. de Paauw, nu
67 ja'ar, uit Oostburg. Hij is al vele ja
ren lid van de muziekvereniging 'Har
monie' uit Oostburg. Die vereniging
werd op 10 september 1863 opgericht
en bestaat nu dus 125 jaar. Het eerste
instrument dat De Paauw bespeelde
was een blikken trommeltje. „Dat
hadden we thuis en dat heb ik hele
maal murw geslagen". Het was niet
verwonderlijk dat de Oostburger iets
aan muziek dou doen. „Mijn grootva
der was organist in de kerken te Sas-
put en Schoondijke". En ook de vader
van De Paauw was muzikant. De fa
milietraditie wordt voortgezet want
De Paauws zoon, Marcel, is ook lid
van 'Harmonie' en tevens secretaris
van de verengiging.
De eerste leraar waar De Paauw senior
mee te maken kreeg was Arjaan Lu-
teijn. „Eerst kregen we notenles en
toen moest ik op een bugel spelen.
Maar ik wilde altijd al trommelen". De
bugel bespeelde hij dan ook niet lang.
In de loop der jaren speelde De Paauw
bij diverse muziekverenigingen:
Schoondijke, Biervliet, Zuidzande,
Sint-Kruis. „Dat komt omdat er altijd
weinig muziektamboers zijn en ik pro
beerde altijd om te helpen".
Hij speelde ook een korte periode in
het seniorenorkest van Zeeland.
„Maar we moesten dan 's middags om
twaalf uur weg, naar Kapelle om te re
peteren en dan na de repetitie weer
snel naar huis. Dat ging allemaal te ge
haast", vond De Paauw.
Het werd op den duur ook wat veef „Ik
was vier dagen van de week weg om te
repeteren". Nu is hij nog lid van de mu
ziekvereniging Breskens Groede en de
jubilerende muziekvereniging 'Har
monie' te Oostburg.
Bij de Oostburgse muziekvereniging
maakte hij mee dat de fanfare werd op
geheven. „Dat was in 1969. Een van de
zwartste bladzijden uit onze geschie
denis", vinden alle muzikanten. Er
werd nog een poging gedaan om sa
men te gaan met de muziekvereniging
'Veronica' te Zuidzande, maar dat mis
lukte.
„Overigens gaan wel de vier beste mu
zikanten van 'Harmonie' naar 'Veroni
ca', staat te lezen in 'Het wel en wee
van een muziekvereniging' dat is opge-
Het vaandel van de jubilerende veren
iging.
nomen in het programmaboekje ter
ere van het 125-jarig jubileum.
Vanaf 1969 wordt de Oostburgse ver
eniging uitsluitend als drumband
voortgezet. Voor De Paauw betekent
dat het einde als muziektamboer bij de
fanfare. „En dat doe ik nu eenmaal het
liefste".
Aan het begin van de jaren zeventig
had de drumband veel leerlingen en
werd steeds vaker samengewerkt met
het Eerste Terneuzense Majoretten
Peloton (ETMP). Ook de samenwer
king met 'Veronica' ontwikkelde zieh
in die jaren positief. Een hoogtepunt
in 1972 was het vierdaagse uitstapje
naar het Franse Evron. Ook De Paauw
herinnert zich dat nog goed. „Met iets
te veel Calvados op... daardoor speel
de ik op den duur met de Fransen".
In 1974 speelde de drumband op een
concours in Kwadendamme in de eer
ste divisie 216 punten bijeen. Dit bete
kende een eerste prijs met onderschei
ding en promotie naar de Eredivisie.
Later bleek dat 'Harmonie' landelijk
het hoogst aantal punten had behaald
zodat de Oostburgse vereniging het
Erediploma van de Koninklijke Ne
derlandse Federatie (KNF) werd toe
gekend.
Het waren in 1975 ook drie leden van
de jubilerende muziekvereniging die
het initiatief namen voor het eerste
West-Zeeuws-Vlaamse Muziekfesti
val. Sindsdien heeft dit evenement een
vaste plaats gekregen op de evene
mentenkalender.
Van de kennis en ervaring die bij de
Oostburgse drumband aanwezig is
kunnen ook andere verenigingen ge
bruik maken. Dat bleek bijvoorbeeld
in 1976. Enkele leden van de Breskense
en IJzendijkse drumband kregen bij
les bij 'Harmonie'. Een jaar lager was
het hogere niveau van die bands al
goed te horen tijdens het muziekfesti
val...
„Het verhogen van het muzikale peil
bij de zusterverenigingen is niet het
enige doel dat men nastreeft; tevens
wordt daardoor voorkomen dat de ei
gen leden door anderen wordt 'wegge
kocht", zo schrijft secretaris De
Paauw.
In het begin van de jaren tachtig wa
ren er veranderingen op til. Het Eerste
Terneuzensen Majoretten Peloton
werd in 1982 opgeheven. De drumband
was daardoor genoodzaakt om zich
nog mer als zelfstandig opererend
korps te ontwikkelen. Positief was de
komst van een tiental ex-majorettes.
Zij meldden zich aan als lyristes. Daar
om is er sindsdien sprake van het
Drum- en Lyrakorps 'Harmonie'.
De vereniging telt nu 24 spelende le
den. „We leven nog steeds en groeien
ook nog steeds, zij het momenteel niet
bepaald in ledental. Maar toch noe
men wij het 'groeien', namelijk in de
betekenis van 'ontwikkelen' aldus
Marcel de Paauw.
„Het is moeilijk om jonge mensen te
pakken te krijgen. Er is weinig animo
voor muziekverenigingen", weet ook
de voorzitter van 'Harmonie' J. Jan
sen. die tevens al meer dan 25 jaar in
structeur van de vereniging is. Moede
loos zijn ze bij 'Harmonie' zeker niet.
„Gezien de recente aankoop van een
tweede marsxylofoon en een marimba
zijn we nu op weg om ons te ontwikke
len als 'malletband'. Eenvoudig ver
taald is dit een slagwerkgroep die goed
in het gehoor liggende muziek, met na
me populaire nummers, ten gehore
kan brengen", aldus de secretaris. Het
fenomeen 'malletband' is echter zo
nieuw dat er nog weinig composities
voor zijn geschreven. Toch heeft 'Har
monie' nieuwe nummers ingestueerd
waaronder stukken van Brahms die
ten gehore worden gebracht op de ju
bileumuitvoering op 24 september in
het Ledeltheater te Oostburg. Aan de
jubileumuitvoering, die om 19.30 uur
begint, wordt verder meegwerkt door
de Koninklijke muziekvereniging
'Veronica' uit Zuidzande. Axelrando
uit Axel, de Koninklijke harmonie
'Sint Cecilia' uit Kloosterzande en de
Harmonie 'Vereenigde Vrienden' uit
Sas van Gent. Tussen de verschillende
concerten zijn er optredens van de
conferencier Frans de Schepper. De
toegang tot de jubileumuitvoering is
gratis. „Dit om een zo'n groot mogelijk
publiek te bereiken aldus voorzitter
Jansen
Sary Pieters
De Pauw in actie tijdens een repetitie van muziekverenging 'Harmonie'
'Harmonie' heeft onlangs een nieuwe marsxylofoon aangeschaft (links op de
foto), waarmee de vereniging een zogenoemde malletband wil beginnen.
GENT - De taal blijft onze dier
bare zuiderburen bezighouden.
De Belgen zijn verdeeld in twee
kampen, die elkaar waar moge
lijk met verwijten om de oren
slaan. Gelukkig is het land geze
gend met een koning, die boven
de strijdende partijen staat en
daardoor voor enige eenheid in
de chaos kan zorgen. De koning
is als het ware de lijn van een ver- i
brokkeld land. Hij spreekt het
mooiste Frans van de hele natie j
en zijn Vlaams is zelfs tot in Ne- j
derland verstaanbaar.
Een dankbaar object voor een jj
wetenschappelijk onderzoek, j
vond een medewerker van de j
universiteit in Gent. De koning j
zal de wetenschapper minder
dankbaar zijn voor de resultaten
van het speurwerk. Want de pijn
lijke conclusie was, dat het ne-
derlands van de vorst zeer te
wensen over liet.
Meer dan veertig koninklijke
toespraken waren onder de mi
croscoop gelegd en beproefd op
hun kwaliteiten. De taalbeheer
sing van de koning bleek ronduit
bedroevend. Ouderwets en ge
kunsteld, zo vond de onderzoe
ker. De stijl van het Nederlands
was stroef en onpersoonlijk. Ge
lukkig kreeg de bedremmelde
vorst hiuer en daar een beschei
den schouderklopje. Hij sprak
inderdaad slecht Nederlands,
maar had zich duidelijk verbe
terd in vergelijking met zijn vroe
gere gestuntel. En bovendien
kon de koning moeilijk verant
woordelijk worden gesteld voor
de slechte kwaliteit van zijn re
devoeringen. Een vorst schrijft
zijn toespraken immers niet zelf,
maar laat dit werk graag over
aan zijn personeel.
Deze overweging kan gemakke
lijk aanleiding geven tot nieuwe
onrust onderzijn onderdanen. In
sommige kringen wordt al ge
fluisterd, dat de koning niet kan
schrijven.
TEMSE - Het is in Temse een
beetje anders gelopen, dan ieder
een gedacht had. In het zicht van
de verkiezingen hadden de par
tijen de koppen bij elkaar gesto
ken om de burger te beschermen
voor vervelende uitwassen. De
zuiverheid van de politiek was
bij de vorige strijd om de stem
men enigszins verloren gegaan
en dat mocht geen tweede keer
gebeuren. De campagnes moes
ten ditmaal in alle rust verlopen.
Een goede boodschap kan ook
worden overgebracht zonder
bombarie en geschreeuw, von
den de plaatselijke kopstukken.
Daarom zou het aanplakken van
affiches tot een minimum worden
beperkt. De gemeente moest ge
vrijwaard blijven van de gebrui
kelijke papieren milieuvervui
ling.
De politieke partijen hielden zich
keurig aan de afspraak, maar
nooit eerder kwamen de cam
pagnes zo in opspraak. De kran
ten en wekbladen puilen de laat
ste weken uit met advertenties,
die de kiezer gunstig proberen te
stemmen met mooie beloften. En
ook de affiches hebben alsnog
een passende bestemming ge
vonden.
Vlak over de gemeentegrens
staan de weien vol met grote bor
den, die de burgers van Temse
als vanouds toeschreeuwen.
Nooit eerder kostte de verkie
zingsstrijd de partijen in Temse
zoveel geld als dit jaar.
ST.-PAUWELS - Een ongeluk
komt nooit alleen. De inwoners
van St. Pauwels beseffen dit als
geen ander. Enkele weken gel
den begon de ellende. De bewo
ners van de Hoogstraat moeten
het stellen zonder stromend wa
ter uit de kraan.
Een lastig probleem, maar daar
voor was gelukkig een noodop
lossing te vinden. Evenals in
vroegere tijden werd het drink
water naar boven gepompt uit de
diepte van de bodem. Het ene na
het andere huis kreeg een ro
mantische waterput in de ach
tertuin.
De autoriteiten hadden geen be
zwaar tegen de noodgreep, al
maakten ze zich een beetje onge
rust over de kwaliteit van het
grondwater. Een onderzoek be
vestigde de bange vermoedens.
Het water bleek zo ernstig ver
vuild, dat het gebruik voor men
selijke consumptie dringend
moest worden afgeraden.
De bewoners zijn nu eenmaal ten
einde raad, temeer omdat ook
een allerlaatste redmiddel geen
zekerheid kan bieden. Waar kun
nen de dorstigen nog hun toe
vlucht zoeken, nu de prijs van
een pint bier wordt verhoogd?
BUGGENHOUT - Nooit tevoren
was de vis in Buggenhout zo vers.
De haringfeesten dreigden even
in de soep te lopen doordat het
vistransport niet kwam opda
gen. De bezoekers moesten zich
enkele uren behelpen met ge
rookte vis om de groeiende hon
ger te stillen. Onder dergelijke
omstandigheden kon het record
van 3500 haringen natuurlijk
nooit worden verbroken. Toen de
gasten eindelijk verzadigd wa
ren en met gevulde magen ach
terover konden leunen, werd het
verlossende sein gegeven. Met
grote snelheid kwam de haring-
kar de hoek om gescheurd. Rij
kelijk laat maar verser dan ooit.
