Nederlanders beneden hun stand
Damesteam van MZ
naar Griekenland
voor de Europacup
Wereldkampioen is
een grote belofte
Uitslag
HOGE VERWACHTINGEN KWAMEN NIET UIT
Vier titels
voor Italië
Verbruggen:
in voetbal
gebeuren deze
dingen ook
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
Twee baanrenners
op wk positief
Eindeloos
Verdeling
Coup
Opgeofferd
Ijshockeyer
Reflex
Verhuiswagen
Oranje-zonen
zc 1
'SPC
v:
RONSE (GPD) Zilveren me
daillewinnaar bij de prof
stayers, de Belg Stan Tourné, en
de Italiaanse tandemrijder Pa-
trizio Rampazzo (vierde) zijn of
ficieel in staat van beschuldi
ging gesteld van een overtre
ding van de dopingreglementen
tijdens de WK wielrennen.
De urinemonster van Tourné
was tot tweemaal toe positief tij
dens de controle in het Neder
lands Instituut voor Drugs- en
Dopingresearch in Utrecht. Hij
moet zijn zilveren plak inleveren,
krijgt een maand voorwaardelij
ke schorsing en een boete van
1750 gulden. Rampazzo is ama
teur en wordt een maand onvoor
waardelijk geschorst.
De lijst met dopingzondaars in
wielerjaar 1988 begint overigens
flinke vormen aan te nemen.
Voor zover er officiële communi-
qué's zijn verstrekt betreft het
reeds een vijftiental profs. Het
begon met Lech Piasecki in de
TirrenoAdriatico, waarna
volgden: Sean Kelly (Ronde van
Baskenland), de Spanjaarden
Cyrille Francello en Jésus Blan
co Villar in wedstrijden om de
Trofeo Castilla Léon, José Recio
(vijfmaal in de ronden van Ara-
gon en Cantabrië, Roger Ilegems
(Bordeaux—Parijs), Joel Pelier
(Ronde van Luxemburg), Pa
trick Cocquyt (Midi Libre), Wim
Arras en Rik van Slijcke (Ronde
van Zweden), en Roque De La
Cruz, Pedro Delgado (alhoe
wel...) en Gert-Jan Theunisse in
de Tour de France. Bovendien
meldden Roberto Visentini, Urs
Zimmermann en Flavio Giuppo-
ni zich te laat op een controle in
de Giro d'Italia.
MIDDELDBURG Het dames
team van de Middelburgse tafel
tennisvereniging MZ heeft voor de
Europacup een uitwedstrijd geloot
tegen AEK Athene. In het weekein
de van zaterdag 8 en zondag 9 okto
ber zullen de Zeeuwse spelers in de
Griekse hoofdstad aantreden. Wed
strijdsecretaris Jan Corver van de
Middelburgse club vertelt: „De
clubs kunnen in overleg met elkaar
beslissen of er in dat weekeinde op
zaterdag of zondag gespeeld zal
worden".
De dames van MZ spelen voor het
eerst in de geschiedenis van de club
in de Europacup. In Athene komen
voor MZ in ieder geval in actie de
speelsters Ingrid van Osselaar, An-
kie Kersten en Inge Treebusch. Ook
coach Dick Hendrikse en trainer
Koen de Vries zullen de reis meema
ken. Bij MZ tast men over de speel-
sterkte van de Griekse tegenstand
sters nog enigszins in het duister.
Corver: „Deze week krijgen we meer
informatie van de bond. Maar het
Griekse tafëltennis staat niet op
hoog peil. Vorig jaar won Amster
dam '78 met grote cijfers in Athene
en wij spelen Amsterdam '78 weg.
Het lijkt dus dat we een goede kans
hebben om de volgende ronde te ha
len".
Het Europacup-avontuur brengt
MZ wel in financiële problemen. De
club moet de reiskosten volledig be
talen. Corver: „De verblijfkosten
worden door de ontvangende club
gedragen, maar het reisgeld moeten
we zelf opbrengen. We zijn dan ook
een speciale actie begonnen. We
hebben 450 bedrijven aangeschre
ven en we hebben nu drie positieve
reacties binnen. Maar dat is nog on
voldoende". MZ is er zeker van de
financiële problemen te kunnen op
lossen. De reis naar Athene zal ze
ker doorgaan.
Criquielion
il naar
e rechter
Door Peter Ouwerkerk)
RONSE Ronse heeft zijn bijdrage geleverd aan nog eens 25 jaar wielerdis-
De allerlaatste woorden over de hoogst geruchtmakende sprint tussen
Rik van Looy en Benoni Beheyt op het WK van 1963 waren nog niet verstor
ven, of 'de parel van de Vlaamse Ardennen' schreef op 28 augustus 1988 een
hoofdstuk voor het theater op twee wielen.
Steve Bauer, de geblokte Canadees,
die met een uiterste krachtsinspan
ning op 700 meter van de Kruisberg-
streep nog naast de koplopers Claude
Criquielion en Maurizio Fondriest was
gekomen beroofde met een rasechte
ijshockey-elleboog Cri-Cri van een
tweede wereldtitel. En dat was een
aanslag, die het Belgische wielervolk
tot tot een ware volkswoede aanzette.
Bauer, al een paar jaar woonachtig in
Gullegem, een vlek op 30 km van Ron
se, in de buurt van Kortrijk, was op
eens niet meer die 'sympathieke ma
ple leaf van bij ons', maar een 'vieze
vunzige vuilbak'. Hij had geluk, dat
Criquielion, alhoewel uit de buurt van
Ronse, niet gezegend was met Vlaams
bloed a la bijvoorbeeld Eddy Planc-
kaert, anders was een publieke kastij
ding zijn deel geweest.
Maar er wacht Bauer wellicht toch iets
anders. Vol misbaar bulderde de spon
sor van Criquielion, dat hij de Cana
dees voor de rechtbank zou slepen. Hij
had 'de zaak' reeds in handen gegeven
van een 'befaamd advocaat', niemand
minder dan mr. Orphale Crucke, de or
ganisator van het WK, voor wie het
evenement dus mogelijk nog een zeer
interessant vervolg gaat krijgen. De
publiciteitsbeluste Crucke zal er aller
minst rouwig om zijn.
Sponsor Robert Depoortere van Hita
chi: „Criquielion is wereldkampioen,
en niemand anders. Die schurk van
een Bauer..." Hoe hij zijn gram dacht
te kunnen halen? Dreigend: „Bauer
kan zijn toekomst wel vergeten".
Valpartijen in de sprint horen bij de
wielersport. Maar zelden krijgen ze
zo'n draagkracht als gisteren aan het
slot van het 55ste wereldkampioen
schap op de weg. Het mooie van dit
televisie-tijdperk is, dat je het 'mo
ment suprème' tot in de kleinste de
tails eindeloos krijgt voorgeschoteld.
En face, van opzij, uit de lucht, ver
traagd, op gewone snelheid, versneld.
En al na het eerste 'rondje' was de con
clusie onverbiddelijk: Bauer trof
schuld.
Bij het ingaan van de allerlaatste ron
de was Criquielion gedemarreerd. Hij
had Fondriest achter zich aan gekre
gen. De ontsnapping werd amper in de
rug gedekt; alleen de Italiaan Cassani
zat namens België/Italië bij de tien
achtervolgers. Maar het kopduo was
sterk genoeg om uit de greep van on
der anderen een aandringende Lau
rent Fignon te kunnen blijven. Tot
Steve Bauer als een landauer wegkar-
de naar de kop.
De rode vlag gepasseerd, de Kruis
straat begon al te stijgen, en Bauer
sloot aan. De medaille-winnaars le
men. Bij Steven Rooks, Adrie van
der Poel en Erik Breukink, de man
nen die het moesten zien te maken in
naam van Oranje, was de pijp dan
wel niet helemaal leeg, maar toch
verre van voldoende gevuld om het
grote spel mee te spelen. Met plaats
19, op krap twee minuten van de
nieuwe wereldkampioen Maurizio
Fondriest, was Gert-Jan Theunisse
Neerlands beste renner.
Treurig ver beneden de stand van
het Nederlandse profwielrennen an
no 1988. De weelde van vijf meer
(Rooks, Van der Poel, Breukink) of
minder (Theunisse en Van de Velde)
serieuze kampioenskandidaten ten
spijt. Van hen deed Van der Poel als
enige nog een beetje van zich spre
ken. De Brabander, die binnenkort
net over de Belgische grens met zijn
Corinne (Poulidor) een 'kasteeltje'
gaat betrekken, liet zich in elk geval
nog zien. Hij was erbij in een kop
groep van negen, die 30 kilometer
voor de finish tot stand kwam en niet
zonder perspectief leek. Immers, de
Belgen hadden Planckaert en Ne
vens van voren, de Italianen Bon-
tempi en Ballerini, de Spanjaarden
Pino, terwijl de in de prognostieken
herhaaldelijk opduikende Westduit
ser Gölz (pupil van Raas) van de par
tij was.
Het (ontsnappings)feest voor deze
heren ging echter niet door. Van der
Poel: „Het liep wel, maar niet echt
lekker. En omdat er achter ons wel
flink werd doorgereden, waren we
kansloos". Teleurgesteld liet Van
der Poel zich weer opnemen in de
schoot van de groep om niet veel la
ter te ervaren dat de slag was geval
len. Een coup van Fransen (Gayant,
Fignon, Pensee), Italianen (Fon
driest, Cassani), een Belg (Criquie
lion), een Canadees (Bauer), een
Deen (Lilholt), een Australiër (Pei-
per), een Noor (Kuum), een Span
jaard (Fernandez), een Zwitser (Gia-
netti) en een Westduitser (Bolts).
Nationaliteiten te over, maar geen
Nederlanders. Van der Poel: „Ja, dat
had niet mogen gebeuren. Er had al
tijd iemand mee moeten gaan. Maar
het gebeurde op een plaats, waar we
dat niet hadden verwacht. Steeds
werd tegen die Kruisberg op gede
marreerd, dit keer echter op een
smal stukje weg voor die klim. Zelf
heb ik overigens helemaal niets van
die ontsnapping gemerkt. Ik zat op
dat moment een beetje achter in de
groep. Logisch als je net bent terug
gepakt, want zoiets doet toch wel
even zeer. Breukink kwam me het
vertellen. Dat moeten we rijden, heb
ik nog tegen hem gezegd. Maar ja,
dat gaat zo maar niet hé. Ook al om
dat wij het in feite alleen moesten
doen, want elke ploeg had wel ie
mand van voren zitten".
En waar was Rooks op het moment
suprème? Niet bij de les misschien?
Dat was het manco niet. Rooks: „Ik
reed gewoon niet zoals het moest
zijn. Echt slecht ging het zeker niet,
maar ook weer niet goed genoeg om
de hele dag goed mee van voren te
koersen". Identiek was in feite het
verhaal van Erik Breukink en Van
der Poel. „Kijk, als ik echt super was
geweest, kan ik ook zo'n tweede keer
mee in een kopgroep. Nu had ik die
macht niet om twee keer achter el
kaar te springen".
ken bekend, wat restte was slechts de
vraag van de verdeling. Vijfhonderd
meter zigzag voor de ogen van de se
lecte finish-groep van 70.000 toe
schouwers, en toen ging Bauer aan.
Nog 210 meter. Van de linkerkant van
de weg naar de rechter. Maar hij zou
de inspanning van zijn achtervolging
moeten bekopen.
Op 100 meter van de regenDoog moest
hij terug in het zadel, zijn vingers gin
gen op zoek naar een tandje, dat nog
wel was te betrappen. Zijn kin zakte
naar z'n borst, zijn ogen sloten zich
voor de ranke man die zich rechts aan
hem optrok: Claudy Criquielion, we
reldkampioen van Barcelona 1984...
Bauer: „Ik hoorde hem niet, ik voelde
hem niet, ik zag hem niet. Maar opeens
was hij met een kwart wiel voor me.
Een onmogelijke doorgang, vond ik.
En toen kwam die reactie..."
De ijshockeyer in Steve Bauer stond
in hem op. Toen hij nog in Ontario
woonde, was de strijd van stick en
puck zijn sport. Tot vorig jaar trok hij
nog steeds de hockeyschaatsen aan.
De blonde blaasbalg moet zich voor
even weer op de piste van St. Cathéri-
ne hebben gewaand. Hij priemde zijn
rechterelleboog op de verschrikte
'wieler-Waal', liet nog een kleine por
volgen, waarna Cri-Cri begon te slin
geren als een aangeschoten valk. Hij
omzeilde de rijkswacht, ontweek ook
een toeschouwer achter het hek, maar
ketste, omdat het wel moest gebeu
ren, met zijn velg tegen een betonnen
voetstuk, en püüatssssü! Zijn re
genboog spatte als een zeepbel uiteen.
„Het is dezelfde gore streek, als waar
mee hij Jef Lieckens in Parijs-Camem-
bert dit vooijaar naar het leven heeft
gestaan", herinnerden heldere Belgen
zich. Ook de sprint van Henk Lubber-
ding met Michel Laurent, in de Tour
van 1983 (St. Etienne) werd weer eens
aan de vergetelheid ontrukt.
Bauer was (eveneens) zo uit zijn even
wicht, dat Fondriest moeiteloos de
laatste vijftig meter als snelste kon
overbruggen. Maar het focus van de
camera had het meeste oog voor de af
geschoten Criquielion: hand hulpe
loos omhoog, fiets achter zich aansle
pend. Hij slenterde pas over de finish,
toen de groep achtervolgers al in de
remmen had geknepen.
Tranen, hoofdschudden, keer op keer
het woord 'verschrikkelijk.' En: „Die
gewonnen heeft, heeft geen schuld.
Protesteren heeft ook geen enkele zin.
Maar datje als beroepssporter een col
lega zoiets durft aan te doen..."
Criqueilion komt na de elleboogstoot van Bauer ten val. De Italiaan Fondriest lijkt nog in geslagen positie.
RONSE (ANP) - De wereldtitel wiel
rennen op de weg voor profs kwam in
handen van een zeer beloftevol ren
ner: Maurizio Fondriest, 23 jaar uit
Cles in de Moseriaanse provicie Tren-
to.
Bij de amateurs behaalde hij 99 over
winningen. Door uitermate handig al
le ploegleiders tegen elkaar uit te spe
len, verwierf hij een profcontract voor
een astronomisch bedrag: gelijk een
jaarwedde van een kwart miljoen gul
den. Die handelwijze kwam hem op
een moeilijk eerste jaar te staan. Alle
ploegen die zijn handtekening niet
kregen spanden samen om Fondriest
nergens te laten winnen. Hij leek zijn
belofte in 1986 absoluut niet te kunnen
inlossen. Het enige dat hij naast een
etappe in de Ronde van Catalonië
won, was een criterium in Asiago.
Dit jaar toonde hij zijn klasse. De Ita
liaanse wielersport had dringend een
Steve Bauer wordt door politiemannen in burger zo snel mogelijk weggeleid om hem te beschermen tegen het publiek.
Bauer had het liefst door een onder
aardse gang de Kruisberg des onheils
verlaten. Het speet hem, het speet
hem echt. Hij stond bekend als een
eerlijk professional, in wiens woor
denschat het begrip 'opzettelijke aan
slag' niet voorkwam. „Het moet een
reflex in een black out zijn geweest".
De ceremonie protocollaire liet net zo
lang op zich wachten als 25 jaar gele
den na de spurt Van Looy-Beheyt. Al
leen hadden een paar Belgen toen ten
minste nog iets te vieren. Nu waren de
handen zo leeg als ze maar konden
zijn. Niemand had het meer over de
moedige momenten van Eddy Planc
kaert, de wereldkampioen van vorig
jaar Stephen Roche, die op 1 minuut
48 als 76e eindigde, niemand sprak nog
een woord over de falende mannen van
Oranje, niemand had zelfs nog oog
voor de nieuwe wereldkampioen.
Het was nog erger dan toen Zola Budd
de olympische aspiraties van Mary
Decker in Los Angeles 1984 met voeten
had getreden. Denk eens aan, wat Dec
ker aan die olympische titel had kun
nen verdienen. Denk eens aan hoeveel
geld Criquielion door de vingers is
geglipt. „Het wordt tijd dat dit soort
praktijken eens aan de burgerrechter
wordt getoetst," herhaalde het Hita-
chi-kamp. „In schorsingen zijn we niet
geïnteresseerd, we eisen een heel hoge
schadeloosstelling".
Wordt ongetwijfeld vervolgd. Mis
schien voor de zwarte toga's, maar in
ieder geval aan de tap. Steve Bauer,
die op weg leek zich een definitieve
plaats te veroveren in het professio
nele wielercircuit, doet er het best
aan op korte termijn een verhuiswa
gen naar Gullegem te dirigeren. Zijn
toekomst ligt hooguit nog in Italië.
Maar mocht Criquielion zondag
Planckaert hebben geheten, dan was
aan Bauers huisdeur nog slechts zo'n
donkere wagen met pluimen en bellen
voorbijgereden. Ronse was zeer, zéér
gebelgd.
(Door Dick Heuvelman)
RONSE - Het plaatje, zoals dat te
genwoordig heet, zag er prachtig
uit. Alles was in kannen en kruiken
voor de Nederlandse wielerprofs,
die gisteren in het Belgische stadje
Ronse een gooi deden naar de regen
boogtrui. Alleen over geld was nog
niet gesproken, maar dat was - op
voorspraak van gelegenheidsploeg
leider Jan Raas - van latere zorg.
„Eerst rammen en dan over geld
praten", luidde zijn credo.
De bespreking aan de vooravond
van de titelrace was derhalve een
fluitje van een cent geweest. In een
kwartier tijd, onthulde Mathieu Her
mans, waren spijkers met koppen ge
slagen. „De eenheid was bijna ont
roerend te noemen", meldde Theo
Mangnus, voorzitter van de commis
sie Beroepswielrennen van de
KNWU, gisteren rond het midda
guur met trots vervuld. Terwijl het
peloton nog in alle rust zijn rondjes
reed, was Mangnus bijzonder hoop
vol gestemd. „De renners zijn ervan
overtuigd dat een Nederlander hier
wereldkampioen moet kunnen wor
den."
De zon scheen toen nog voor Oranje,
zowel letterlijk als figuurlijk. Niet
veel later betrok de lucht en vervol
gens ook de stemming in de vader
landse box. Want met de weersve
randering vervaagden ook de kan
sen van de zwaar favoriete oranje-zo
nen. De oorzaak? Ondanks een kar-
revracht goede 'moraal' wilden de
benen niet zoals het zou moeten. En
dan is het over en sluiten, zoals in de
slotfase bleek. Geen Nederlander
bleek, toen puntje bij paaltje kwam,
in staat op de eerste rij plaats te ne-
A1 met al een sneu bestek voor de
renners die zich hadden opgeofferd
voor de grote jongens. Zoals de Ne
derlandse kampioen Peter Pieters,
Peter Winnen, Frans Maassen, Jelle
Nijdam, Mathieu Hermans en Teun
van Vliet. Allen afstappers, maar
niet nadat zij het voorbereidende
werk naar vermogen hadden ver
richt. Met - volgens gelegenheids
ploegleider Jan Raas - Pieters, Maas
sen en Winnen als uitblinkende pion
nen. Ontevreden toonde Raas zich
over het koersverloop. „Ik had ge
hoopt dat de koers harder zou wor
den gemaakt. Op die manier zou er
een flinke groep zijn afgegaan en dan
heb j e in de finale wat meer ruimte en
overzicht. Dat gebeurde echter niet.
Daarom heb ik Pieters na een paar
uur gevraagd tempo te maken. Hij
deed dat goed, maar de bedoelingen
zijn er desondanks niet uitgeko
men".
Zodat de oranjeklanten niet nog
eens bij elkaar hoeven te komen om
het financiële plaatje in te kleuren.
Daarbij zou de KNWU toch weer met
35.000 gulden van de partij zijn. Dit
op initiatief van Hein Verbruggen, de
Grote Internationale Bondsbonds
hoogstpersoonlijk. Het was een van
de weinige financiële wetenswaar
digheden die werden prijsgegeven
aan de media. Raas: „We hebben af
gesproken dat het we het een keertje
niet over geld zouden hebben. Dan
krijg je alleen maar indianen-verha
len van, zo is onze ervaring uit het
verleden".
Alle betrokkenen bij de premiepot
zullen na het echec van Ronse voor
lopig voor een jaar van die zorg ver
lost zijn. „Er is onvoldoende ge
ramd", om met de woorden van Jan
Raas te spreken.
nieuwe kampioen nodig. Fondriest
diende zich aan in Milaan-Sanremo.
Hij werd tweede achter Fignon. De
overwinning in de primavera verspeel
de hij door een dom gereden sprint. Hij
werd wel eerste in de vierde etappe van
Tirreno-Adriatico, de Grote Prijs Pra-
to en vierde etappe van de Ronde van
Zwitserland. Fondriest kon niet schit
teren in de Giro d'Italia door een val in
de Ronde van Trento, die hem op een
rugblessure kwam te staan.
De beginnersfout van Sanremo stond
Fondriest in Ronse nog voor ogen. „Ik
wilde hier absoluut niet meer van kop
af beginnen", zei Fondriest. „Daarom
hield ik Bauer en Criquielion steeds
voor me. Ik was bereid voor een echte
sprint, het werd me zo wel heel gemak
kelijk gemaakt."
De uitslag van de strijd om het wereldkam
pioenschap op de weg voor professionals
is:
1. Fondriest (Ita) 272 km in 7 uur 2 minuten
en 11 seconden, 2. Gayant (Fra) op 27 secon
den, 3. Fernandez (Spa) 0.41, 4. Bölts (WD1),
5. Gianetti (Ita), 6. Pensee (Fra), 7. Cassani
(Ita), 8. Fignon (Fra) zelfde tijd als Fernan
dez,
9. Kuum (Noo) 0.46, 10. Peiper (Aus) 0.56,11.
Criquielion (Bel) 1.00, 12. Wegmüller (Zwi)
1.12, 13. Planckaert (Bel) 1.48, 14. Colage
(Ita), 15. Dominquez (Spa), 16. Kiefel (VSt),
17. Rolf Sörensen (Den), 18. Da Silva (Por),
19. Theunisse (Ned), 20. Vandenbrande
(Bel), 21. Nevens (Bel), 22. Argentin (Ita), 23.
Aja (Spa), 24. Wahlqvist (Zwe), 25. Kelly
(Ier), 26. Caritoux (Fra), 27. Brian Holm Sö
rensen (Den), 28. Fuchs (Zwi), 29. Sergeant
(Bel), 30. Golotti (Fra), 40. Winnen (Ned), 49.
Van der Poel (Ned), 58. Stevenhaagen (Ned),
65. Breukink (Ned), 70. Rooks (Ned), 75. Ro
che (Ier) zelfde tijd als Planckaert, 79. en
laatste Corredor (Col) 8.58.
Er waren 178 renners vertrokken. Steve
Bauer (Can), die als tweede over de eind
streep kwam, werd door de wedstrijdcom
missarissen gediskwalificeerd wegens in
correct en gevaarlijk rijden.
De Italiaan Maurizio Fondriest gaat
uitzinnig van vreugde als de nieuwe
wereldkampioen over de finish.
RONSE (ANP) - Italië was veruit het suc
cesvolste land bij de wereldkampioen
schappen wielrennen in Gent en Ronse.
Van de elf beschikbare titels wonnen de Az-
zuri er vier.
De medailleverdeling in goud, zilver, brons
was als volgt:
1.
Italië
4
3
1
2.
Australië
2
0
0
3.
Frankrijk
2
0
0
4.
Zwitserland
1
2
0
5.
Groot-Brit.
1
1
0
6.
Polen
1
0
0
7.
W.-Duitsland
0
1
1
8.
Oostenrijk
0
1
0
9.
Sovjetunie
0
1
0
10.
Ver. Staten
0
0
2
11.
Denemarken
0
0
2
12.
België
0
0
1
Japan
0
0
1
Nederland
0
0
1
Tsjechoslow.
0
0
1
RON SE (GPD) Hein Verbruggen, de
voorzitter van de profsectie van de
UCI, over de sprint in Ronse: „Het is
heel erg wat er gebeurde. Voor Cri
quielion, voor de wielersport, voor
Bauer. Maar het hoort bij de sport".
„Het is hetzelfde als wanner bij het
voetbal een doorgebroken speler
wordt neergelegd in het strafschopge
bied en de penalty wordt naast gescho
ten. Dat is ook heel knullig. Maar het
enige wat reglement air kan worden ge
daan is Bauer deklasseren. Meer niet".
