Trio gaat paalwormen in
steiger Nicaragua te lijf
Nieuwbouw station Ossendrecht
verbetert Zeeuws drinkwater
IRMA VAN WESTEN
Buiten de sfeer mis ik
het ballet absoluut niet
PZC/ provincie 15
POLITIERECHTER MIDDELBURG
Stieren losgebroken
Opbrengst collecte
gehandicaptensport
dan in 1987
hoger
PVC-FOLIE ALS STRIJDMIDDEL
Haaien
ZUIVERING VOOR ZOMER VAN 1991 KLAAR
MIDDELBURG De politierechter in Middelburg heeft de 54-jarige T. T. O. uit Terneuzen
donderdag conform de eis tot zes weken gevangenisstraf waarvan vier weken voorwaardelijk
veroordeeld voor bedreiging en overtreding van de vuurwapenwet.
VRIJDAG 15 JULI 1988
Bedreiging met vuurwapen
bestraft met twee weken
O. had een zesjarig buurmeisje vorig
jaar augustus met een alarmpistool
bedreigd en haar toegeroepen: „Ik
schiet jullie allemaal dood. Donder op
en ga terug naar je eigen land". O. zei
veel last te hebben van het gezin van
Turkse origine en voelde zich bespied
door de vader van het kind, die hele da
gen bij hem naar binnen zou hebben
zitten staren. Ook zou deze 'flikker' te
gen hem hebben gezegd.
Het incident had op een zondagmid
dag rond twee uur plaats. De gealar
meerde politie trof O. echter in bed
aan. Het alarmpistool was onder een
deken verstopt. Hij verklaarde op de
zitting dat hij dronken was en een mid
dagdutje deed. „Ze hebben me in mijn
onderbroek meegenomen. Schandalig
gewoon". Hij zei niets van het gebeur
de te weten. O. heeft een uitgebreid
strafblad waarop onder meer vernie
lingen en mishandelingen voorkomen.
R. J. A. van T. (42) uit Kloosterzande
werd voor rijden onder invloed veroor
deeld tot negen maanden rijontzeg
ging waarvan vier maanden voorwaar
delijk, twee weken voorwaardelijke ge
vangenisstraf en 150 gulden boete. Hij
reed in een weekend om half twee 's
nachts bij het achteruit insteken van
een inrit aan de Cloosterstraat op een
drietal jongens in waarbij een fiets
werd beschadigd. Van T. koos daarop
het hazepad.
De politie kon hem kort daarna aan
houden. Hij reed slingerend als gevolg
van te grote alcoholconsumptie. De
bloedproef gaf een zeer hoog promilla
ge aan, maar door vormfouten in de
procedure kon hem dat niet ten laste
worden gelegd.
Politierechter mr G. H. Nomes achtte
echter ook zonder de uitslag van de
bloedproef voldoende bewijs aanwezig
voor rijden onder invloed. Officier van
justitie mr C. M. P. Nijmeijer had de
rijontzegging van negen maanden in
haar geheel geëist, maar omdat Van T.
zei zijn bedrijf niet zonder rijbewijs te
kunnen uitoefenen, legde mr Nomes
een deel ervan voorwaardelijk od.
J. A. M. (35) uit Westdorpe werd bij
verstek veroordeeld tot 500 gulden
boete voor het doorrijden na een aan
rijding en tot 275 gulden en een week
voorwaardelijk voor het rijden zon
der rijbewijs.
In augustus reed hij in een weekend
rond twee uur 's nachts in de Jan Del-
laertstraat in Westdorpe een gepar
keerde auto aan, maar vervolgde zijn
weg. De eigenaar van de aangereden
wagen ging zelf op onderzoek en ont
dekte M.'s auto. Het onderzoek van de
politie wees uit dat de lakschilfers die
naast de aangereden auto op straat la-
SCHOONDIJKE In de nacht van
woensdag op donderdag zijn om 0.30
uur zes stieren aangetroffen op de
Rijksweg 61 tussen Schoondijke en IJ-
zendijke.
Nadat de eigenaar, R„ uit Schoondijke
werd opgespoord zijn de stieren weer
achter het hek gezet.
gen overeenkwamen met de lak van
M.'s auto.
M. ontkende aanvankelijk ergens te
genaan gereden te zijn, maar ver
trouwde de politie eveneens toe dat hij
die nacht met vijftien glazen bier op
aan het stuur van zijn auto was gaan
zitten. Het vonnis was conform de eis
van de officier. De tien jaar oude auto
van M. werd verbeurd verklaard.
De Terneuzense M. A. (34) werd we
gens diefstal tot twee weken gevange
nisstraf veroordeeld. Zij had in de
nacht van 30 op 31 juli vorig jaar in de
Bachlaan in haar woonplaats een
bankstel, een stereo-toren en een mok
kaservies weggenomen. Omstreeks
dezelfde tijd stal ze uit een woning aan
de Jacob van Heemskerkstraat een tu
ner/versterker. Alle goederen werden
teruggevonden in de schuur van de
woning van haar vriend. Zij had al een
reeks diefstallen met insluiping op
haar naam staan. Het vonnis, dat bij
verstek werd uitgesproken, was con
form de eis.
De 42-jarige Axelaar A. P. van M. werd
bij verstek tot 300 gulden boete veroor
deeld wegens vernieling. Hij had bij
het JAC in Terneuzen twee deuren in
getrapt. Zijn pleegdochter was wegge
lopen en hij wilde bij het JAC te weten
komen waar ze was.
VLISSINGEN Drie mensen van de dienstkring Wester-
schelde van rijkswaterstaat vertrekken volgende maand
naar Nicaragua om een zeer agressieve paalworm te lijf te
gaan. Wanneer het knagen van de beestjes niet wordt ge
stopt, dreigt een 650 meter lange aanlegsteiger over een
aantal jaren in te storten. Het drietal bekleedt met hulp
van de plaatselijke bevolking de 1700 palen, waar de stei
ger op rust, met speciale pvc-folie.
De aanlegsteiger bevindt zich in Puerto Cabezas aan de
noordoostkust van Nicaragua. Het project vindt plaats in
het kader van de ontwikkelingshulp van Nederland aan dit
Middenamerikaanse land. Rijkswaterstaat vervult daarbij
een ondersteunende rol. De Vlissinger P.J.M. van de Wege,
hoofd onderwaterinspectie, is één van de drie mannen die
de uitdaging aangaat. „Ik zie het inderdaad als een uitda
ging. Het wordt zeven dagen per week hard werken, want
enig vertier is daar niet te vinden".
Het drietal bivakkeert in een primitief vertrek boven het
havenkantoortje. Van de Wege is nog niet ter plekke ge
weest. Alle informatie heeft hij uit foto's, tekeningen en be
schrijvingen. Om zich het probleem te kunnen voorstellen
bouwde hij daarom een maquette van de steiger met de
palen.
De steiger loopt vanaf het strand de zee in en vormt daar
mee een aanlegplaats voor schepen. Havens zijn langs dat
stuk kust niet te vinden. Vorig jaar is de steiger gereno
veerd en werden rotte palen vervangen. In de nieuwe pa
len hebben echter paalwormen onderdak gevonden. Ze
knagen zich, gedreven door de golfslag, steeds verder in
het hout.
Door de Amerikaanse folie Pile-Gard om de palen heen te
rollen ter hoogte van het wateroppervlak worden de wor
men afgesloten van zuurstof en van het water waaruit ze
hun voedsel halen. De fabrikant van het systeem garan
deert een levensduur van twintig jaar.
Het bevestigen van de folie gebeurt gedeeltelijk boven en
gedeeltelijk onder water. De golven van een halve meter
hoog vormen het grootste probleem om evenwichtig te
kunnen werken. Van de Wege bestudeerde dit probleem en
ontwierp een platform dat aan de onderkant van de steiger
wordt bevestigd, zodat een stabiele werkbasis ontstaat. De
Pile-Gard wordt op het vlot uitgevouwen. Vanaf het vlot
wordt de folie van boven vastgemaakt, waarna een duiker
onder water aan de slag gaat.
Deze klus ziet Van de Wege als duiker wel zitten. „Het wa
ter is daar ongeveer 27 graden Celsius. Dat maken we in
Zeeland zelden mee". Optimisten hebben hem al meege
deeld dat in de Caraïbische Zee haaien voorkomen. De
menseneters schijnen echter angstvallig uit de buurt van
schepen te blijven.
Het systeem is door de tijdelijke ontwikkelingswerkers uit
geprobeerd in de Westerschelde en ook in het Kanaal door
Walcheren is een paal bekleed. Berekend is dat men gemid
deld een half uur per paal kwijt is. Voordat de folie wordt
aangebracht, moeten de houten steunpilaren worden ont
daan van pokken en mossels.
Al het gereedschap, waarvan het drietal vermoedde dat het
enigszins bruikbaar zou zijn, is eind mei vanuit Rotterdam
verscheept. Wanneer het materiaal via een lange omweg is
gearriveerd, vertrekt Van de Wege met zijn collega's C.
Goedegebure en E. van de Ketterij. Ze denken ongeveer zes
weken weg te blijven. Het is de bedoeling dat zij hun kennis
overdragen aan de daar wonende Indianen. Deze inheemse
bevolking moet het karwei afmaken en de bekleding van
folie blijven onderhouden. Van de Wege: „Ik heb begrepen
dat de Indianen op hun gemakje werken. Zelfben ik nogal
een fanatiek ventje. Dus ik hoop dat ik hen een beetje kan
opjutten. Misschien moet ik me vanwege de hitte wel aan
hun tempo aanpassen. Alhoewel, in de schaduw van de
steiger en in de nabijheid van het water zal dat wel meeval
len".
VLISSINGEN De in het voorjaar
gehouden collecte ten bate van de ge
handicaptensport heeft in Zeeland
ƒ99.470,82 opgebracht. Dat is bijna
3000 gulden meer dan de opbrengst
van vorig jaar.
Er waren 109 plaatselijke comités be
trokken bij de collecte. Bij 66 was de
opbrengst hoger dan vorig jaar. Het in
gezamelde geld komt ten goede aan
verschillende verenigingen en projec
ten voor gehandicaptensport. Dit jaar
is al voor ongeveer 50.000 gulden subsi
die verstrekt aan Zeeuwse verenigin
gen.
De watermaatschappij vindt de kos
ten voor beheer en onderhoud van het
oude pompstation niet meer in ver
houding staan tot de kwaliteit van het
geleverde drinkwater. Hoewel het wa
ter aan de wettelijk gestelde normen
voldoet, is volgens WMZ-directeur ir P.
Stoter het ijzergehalte te hoog. Ook
wat betreft de ontzuring het metaal-
oplossend vermogen is aan de hoge
kant werkt de Ossendrechtse zuive
ring niet naar tevredenheid. Doordat
cokesbedden open zijn, treedt tijdens
het zuiveringsproces ook een lichte
bacteriologische besmetting op.
De waterzuivering was overigens niet
de oorzaak van de grote hoeveelheden
aeromonasbacterie, die in mei vorig
jaar in het drinkwater van Midden-
Zeeland en Zeeuwsch-Vlaanderen
werden aangetroffen. Onvoldoende
werkende filters in het pompstation Het oude gebouw van de waterzuiveringsinstallatie van de WMZ in Ossendrecht, die aan vernieuwing toe is.
De Middelburgse danseres Irma van Westen, met op de achtergrond haar man, de Vlaamse acteur Aimé Anthoni.
OSSENDRECHT - De Watermaat
schappij Zuid-West Nederland (WMZ)
gaat de waterzuivering in Ossen
drecht vernieuwen. Het Zeeuwse
drinkwater zal hierdoor aan kwali
teit winnen. Het uit 1912 daterende
Ossendrechtse pompstation is de oud
ste operationele zuivering van de
WMZ. De nieuwbouw, die voor de zo
mer van 1991 klaar moet zijn, kost on
geveer zestien miljoen gulden. De
raad van commissarissen beslist
woensdag over een eerste krediet van
6,4 miljoen gulden.
Schijf (bij Roosendaal) bleken de boos
doeners. Volgens directeur Stoter is
daarvoor nog geen structurele oplos
sing gevonden. De WMZ houdt wel een
vinger aan de pols door extra te con
troleren op de verwijdering van ammo
niak in het drinkwater. Vorig jaar
kwam aan het licht dat door een sur
plus aan ammoniak in het leidingnet
voedingstoffen ontstonden, die de
groei van de aeromonasbacterie
bevorderden.
De oude zuiveringsinstallatie in Os
sendrecht is sinds de ingebruikname
op enkele (kleine) punten verbeterd.
De laatste aanpassing dateert van
1968. De bediening gaat nog groten
deels met de hand. Beheer en onder
houd zijn eveneens arbeidsintensief.
Met de bouw van een modern pomp
station gaat het huidige gebouw tegen
de vlakte. De WMZ hoopt met de nieu
we zuivering, die onder meer een geslo
ten filtersysteem en een betere slibbe
handeling krijgt, de minpuntjes van
het huidige pompstation weg te
werken.
De Ossendrechtse zuivering voorziet
de gemeenten Putte, Hoogerheide, Os
sendrecht en Woensdrecht recht
streeks van drinkwater. Voor Zeeland
wordt in wisselende verhoudingen wa
ter bijgemengd vanuit het pompsta
tion Huijbergen, dat ook dient als dis
tributiecentrum voor water uit Schijf.
Tien jaar danste Irma van Wes
ten bij het Ballet van Vlaande
ren en maakte in die periode tour-
nées door China, Zuid-Amerika, Is
raël en vrijwel alle landen van
West-Europa. Sinds kort is zij weer
thuis in haar geboorteplaats Mid
delburg, waar balletlerares Helen
Riemens haar ooit op het grote
werk voorbereidde. „Mensen vra
gen wel eens: mis je het niet? Nee,
niet echt. Ik mis de situaties, de
mensen die ik gekend heb. En als ik
naar het theater ga, krijg ik wel de
kriebels in mijn buik als ik die sfeer
weer proef. Maar voor de rest mis ik
het absoluut niet. Ik heb een leuke
tijd gehad en daarmee klaar".
Maar toch, het bloed kruipt waar
het niet gaan kan, want het komen
de theaterseizoen zal Irma voor het
eerst 'voor eigen publiek' als gast te
bewonderen zijn in de voorstellin
gen van de Zeeuwse Stichting
Dansz. Dat werk is echter minder in
tensief en speelt zich dichter bij huis
af dan een professionele carrière. De
aanleiding voor Irma om met dan
sen te stoppen, is wellicht de meest
menselijke: „Ik wou al lang een
kind, maar wilde wachten tot ik ge
noeg had van het ballet. Nu was de
tijd gekomen, ik word natuurlijk
ook een dagje ouder en als je nog aan
kinderen wilt beginnen...".
De in 1957 geboren Irma van Westen
begon een nieuw leven: „Ik wil graag
zelf voor mijn zoontje zorgen en ge
niet daar ontzettend van. Er zijn
meisjes bij het ballet die ook kinde
ren hebben, maar ik vind dat moei
lijk te combineren, zij zien hun kind
nooit. Nee, nu ik een kind heb, wil ik
er ook van genieten door hem zelf op
te voeden. Ik heb vijftien jaar in Ant
werpen gewoond en voel mij daar
even thuis als hier in Middelburg.
Maar mijn man werkt zoveel, dat ik
zonder het dansen alleen in die grote
stad had gezeten. De stad is leuk als
je werkt en uit wilt gaan, maar voor
het opvoeden van mijn kind vind ik
het hier in Zeeland fantastisch. En
mijn man ook, hij heeft het er voor
over om elke dag op en neer te rij
den".
Haar echtgenoot Aimé Anthoni (40)
s eerste-plan-acteur bij het Konink
rijk Jeugd Theater (KJT) in Antwer
pen, één van de grootste in zijn soort
in West-Europa. Daar dit gezel
schap hoofdzakelijk overdag repe
teert en speelt, heeft hij in de avond
uren tijd voor andere creaties, zoals -
afwisselend - apostel Petrus en Je
sus in de pop-opera Jesus Christ Su
perstar bij de musical-afdeling van
het Ballet van Vlaanderen. „Ik rijd 's
morgens van Middelburg naar Ant
werpen", vertelt hij, „Daar speel ik
dan soms twee voorstellingen, zoals
op zaterdag, en stap om vijf uur in
mijn auto richting Amstelveen, Arn
hem of Nijmegen om een rol in Evita
te doen. 's Nachts keer ik terug naar
Middelburg. Ik heb dit seizoen bij
het jeugdtheater 170 voorstellingen
gespeeld en bij het ballet ongeveer
50. Dan ben je niet veel thuis".
Aimé ontmoette Irma acht jaar ge
leden, toen hij een gastrol speelde
in de musical Kiss me Kate: „Bij de
eerste repetitie samen met het bal
let zag ik Irma en dacht: nou, die
ziet er leuk uit. Maar ik heb wel se
rieus mijn best moeten doen voor ik
een beetje voet aan de grond kreeg.
Het was een geluk dat die produk-
tie zó goed liep, dat ze het seizoen
daarna hernomen werd, anders was
het mij niet gelukt".
„Dansen heb ik altijd willen doen",
neemt Irma de draad weer op. „Op
de lagere school kreeg je zo'n test en
dan vroegen ze watje wilde worden.
Balletdanseres, zei ik. En dan begon
iedereen hard te lachen, want dat
wil ieder kind. Van mijn ouders
mocht ik doen wat ik wilde, maar ik
moest eerst de mavo afmaken. Ze
zagen echter dat ik nergens in geïn
teresseerd was, alleen in ballet. Het
ging slecht op school en ik mocht 's
avonds minder trainen, van drie
keer naar twee keer, naar één keer
per week. Uiteindelijk zeiden ze: als
je je best niet doet, ga je helemaal
van balletles af. Dat waren allemaal
dreigementen die niets hielpen".
Tenslotte legden haar ouders het
hoofd in de schoot en mocht hun eni
ge kind naar het Stedelijk Instituut
voor Ballet in Antwerpen. „Ik was
zestien en dat is laat, want eigenlijk
moet je al aan zo'n opleiding begin
nen als j e een j aar of acht bent. Maar
ik werd toch toegelaten dankzij de
lessen van Helen Riemens. Zij heeft
er ook extra aan gewerkt, omdat ze
wist dat ik die kant uit wilde".
„Ik heb nooit ergens naar gestreefd,
het is gewoon zo gegaan. Ik heb er
altijd plezier in gehad en dacht, als
ik die balletschool niet haal, heb ik
toch een leuke tijd gehad. Toen ik
bij het ballet zat, dacht ik, nou, we
zullen wel zien. Het is altijd gladjes
gegaan, ik heb van elk jaar genoten,
van elk ballet, van elke reis. Toen ik
nog op school zat, deed ik in de
weekeinden al figuratie bij de opera.
Dat was de eerste keer dat ik in con
tact kwam met het theater, dat was
fantastisch, dan pas krijg je de sfeer
te pakken. Ik kon dan niet naar huis,
maar dat had ik er wel voor over".
Irma voltooide het instituut in Ant
werpen en werd aangenomen bij
het Ballet van Vlaanderen, waar zij
aanvankelijk deel uitmaakte van
de opera-groep, die de balletgedeel
ten in operavoorstellingen ver
zorgt. Daarna werd zij gevraagd
voor de reis-groep, die over de hele
wereld dansuitvoeringen geeft. De
eerste reis voerde Irma al gelijk
naar China, dat toen juist zijn gren
zen had opengesteld. „We werden
overal naar toe gebracht met bus
sen, want je kon daar niet zomaar
vrij rondlopen. Ik vond het prach
tig".
„Je kan van rang veranderen als je
beter presteert en zo, maar ik ben al
tijd lid van het corps de ballet ge
weest, dus alle meisjes in een groep.
Ik heb wel solistisch werk gedaan of
een pas de deux, maar alleen af en
toe. Ik heb niet de rang van soliste
gehad. Ik was gewoon een goede
corps de ballet en niet meer. Dat
deed ik graag. Je hebt ook balletten
waar niet echt solisten bij zijn en ie
dereen gelijkwaardig werk heeft. Als
het corps de ballet maar de kans
krijgt om fijn te dansen, dan heb je
daar ook voldoening van".
In de tien jaar (1977-1987) dat Irma
van Westen aan het Ballet van
Vlaanderen verbonden was, heeft zij
allerlei stijlen gedaan, van modern
tot klassiek, werk van George Ba-
lanchine, Jiri Kylian en Nils Christe,
maar ook Spaans en tapdans. „We
hebben een paar balletten voor tv
opgenomen bij de BRT en ik heb
aan showprogramma's meegedaan.
Zo'n dansje van Singing in the rain
met een paraplu. Dan krijg je dat ca
merawerk erbij, dat is weer eens wat
anders. Maar de sfeer van het thea
ter is altijd het leukste".
„Ik vind dat danseressen in inter
views dikwijls overdrijven van: je
mag dit niet en je mag dat niet. Zo
streng is het nou ook weer niet. Je
mag niet feesten, je mag niet drin
ken, dat merk je zelf wel of dat gaat
of niet. Soms lijkt het alsof wij een
kloosterleven leiden, maar dat is
niet zo, hoor. Sommige danseressen
krijgen overal last van als ze stop
pen, van gewrichten en zo. Ik niet,
nou ja, je wordt stijf. Ik dacht eerst:
ik doe niks meer, ik ga lekker uitrus
ten, maar na een tijdje voel je je toch
ongemakkelijk doordat alles vast
gaat zitten. Je wilt je lichaam ge
bruiken".
Om aan die behoefte te voldoen,
ging Irma les nemen bij Marjolein
Verheijen van het ZIKV, die ook als
choreografe en danseres is verbon
den aan de Stichting Dansz. Zo
doende hoorde Irma van het werk
van Lia Sorber bij deze club. „Ik
kende Lia van vroeger, want ik heb
met haar bij Helen Riemens ge
danst. Ik ben naar een voorstelling
in Goes geweest en die vond ik hart
stikke leuk. Na afloop vroeg Lia - die
echt capaciteiten heeft voor choreo
grafie - of ik een volgende keer mee
wilde doen. En zo is het gekomen.
Het zal wel raar zijn om weer op het
toneel te staan".
Voor haar man Aimé is dat al acht
tien jaar dagelijks werk. Talrijk zijn
de gezelschappen waarbij Aimé in
de avonduren zijn talenten voor een
volwassen publiek ten toon spreid
de, zoals tweemaal bij de operette
vereniging in Bergen op Zoom.
Dankzij Irma ontstond er een hech
te band met het Ballet van Vlaande
ren, waarmee hij op tournee ging
door Amerika en Israël.
„Ik heb niet altijd alleen voor het
ballet geleefd", besluit Irma. „Er
zijn mensen die het echt niet kun
nen missen en in een gat vallen als
ze op hun 35ste moeten stoppen. Dat
is jammer en heel zielig. Ik heb er
veel zo gekend". „Irma is op de top
van haar kunnen bij het ballet weg
gegaan. Dan heb je die aftakeling
niet", brengt Aimé in het midden.
Irma knikt: „Je moet het van je af
kunnen zetten. AI vind ik het toch
wel leuk, dat ik er nu bij Dansz weer
mee bezig kan zijn".
Frans P. J. Doeleman
P.J.M. van de Wege uit Vlissingen bij de maquette van de aanlegsteiger in Nicaragua. D epalen worden met folie bekleedt
om ze te beschermen tegen wormen.
