Seksueel misbrui! I Pants jen Lama versus Dalai Lama J PZC/°Pinie en achtergrond vr [15 Verplicht 'vakantie' Van dollarcultuur naar stenen tijdperk (1) Verdovende middelen Portefeuilles Macht en geweld vai koi ha. die Verzorgsters denkwijzer zie in Geurwater VRIJDAG 8 APRIL 1988 Panama en de kanaalvloek Van onze correspondent Rob Sprenkels in Midden-Amerika) Panama zal nooit meer zijn wat het kortgeleden nog was: een bron van welvaart, weelde en luxe, waar de rest van Latijns-Amerika tegenop keek. Een stukje Verenigde Staten, verdwaald op het sub-conti nent, zo leek het wel. In een paar we ken tijd zijn de steunpilaren van het Panamese model als plumpuddin gen in elkaar gezakt. Het financiële centrum, dat samen met Zurich, To kio, Hongkong en Singapore tot de grootste geldmarkten van de wereld behoorde, is op sterven na dood. Ook de commerciële vrijhaven, waar de laatste technologische snufjes uit Japan vaak voor lagere prijzen wer den verkocht dan in New York, lijkt z'n definitieve einde nabij. En Was- hinghton, de vroegere bondgenoot en peetvader, is in doorslaggevende ma te de oorzaak voor al het onheil. De Panamese samenleving is totaal ontwricht. Veelzeggend is de sluiting van de paardenrenbaan, het 'hipo- dromo', waar een paar weken geleden op een avond nog tienduizenden dol lars over de toonbank gingen. De 5000 werknemers zijn ontslagen. En zij zijn niet de enigen die op straat zijn komen te staan. Bijna al het bankpersoneel is naar huis gestuurd. Zo'n 30.000 bouwvak kers zitten al twee weken zonder werk. Kleine en middelgrote bedrij ven hebben een kwart van hun perso neel moeten ontslaan, de rest is werk tijdverkorting opgelegd. Ook in restaurants en hotels is het raak. Tientallen negoties zijn voor onbepaalde tijd gesloten. In andere wordt slechts twee dagen per week gewerkt. Behalve het Marriott, waar bijna de hele internationale pers is samengestroomd, moet de lu xe hotelwereld het zonder gasten stellen. De op commerciële basis opererende televisie heef z'n reclame-opbreng sten met meer dan 90 procent zien te ruglopen. De dagelijkse programme ring is gereduceerd van bijna 24 uur naar amper 5 uur. Verschillende ra diozenders hebben hun nieuwsbulle tins geschrapt. De verslaggevers zijn met vacantie gestuurd, onbetaald. Ook Panama's belangrijkste krant, 'La Estrella', heeft meer dan drie kwart van z'n personeel voor onbe paalde tijd verlof aangezegd. De nog wel werkende journalisten kregen vo rige week slechts 25 dollar de man uitbetaald. De dagelijkse edities zijn teruggebracht van meer dan 40 pagi na's naar amper 12. Afgaande op een nog in Panama wo nende Zwitserse bankier zal het min stens 10 jaar duren voordat de inter nationale zakenwereld weer enigs zins vertrouwen in Panama zal krijgen. De meeste buitenlandse ban ken, 103 in totaal, bereiden hun ver huizing voor. Ook elders in het Cari bische gebied zijn belastingparadij zen te vinden. En je moet wel gek zijn om nu nog een cent in Panama achter te laten. Van een typische dollarcultuur te rug naar het stenen, Latijnsameri- kaanse tijdperk. Hoe is het zover ge komen? De huidige crisis begon ei genlijk al vorig jaar juni. Generaal Noriega stuurde zijn tweede man, kolonel Roberto Diaz, met pensioen. Bij wijze van represaillemaatregel beschuldigde deze de generaal van moord, verkiezingsfraude en cor ruptie. Panama stond op z'n kop. Hand in hand met de katholieke kerk en de Amerikaanse ambassade pro beerde de conservatieve oppositie zich aan het hoofd te nestelen van de spontane protesten op straat. Maar tevergeefs. „Het gaat om een in Washington uit gedokterde samenzwering", zo ver kondigde Noriega, „de Amerikanen willen hun heerschappij over het Pa nama-kanaal behouden". Het traan gas en de wapenstokken deden de rest. Na twee maanden leek de rust hersteld. Maar achter de schermen bleef het rommelen. Volgens Noriega zou de Amerikaanse regering hem nooit hebben vergeven dat hij begin 1985 weigerde Panama voor het karretje van een invasie te gen het Sandinistische Nicaragua te spannen. Tot die tijd stond de gene raal op de loonlijst van de Ameri kaanse inlichtingedienst CIA. Maar hij was tegelijkertijd bevriend met de Sandinisten, met het Cuba van Fidel Castro en met de Colombiaanse drugsmaffia. Zaken waarvan de Amerikanen maar al te goed op de hoogte waren. Eind vorig jaar kwam het conflict tussen Washington en Noriega op nieuw boven drijven. In alle stilte zou zijn afgesproken dat Noriega stilletjes zou verdwijnen. Maar toen hij tijdens de Kerst een privé-bezoek bracht aan de Dominicaanse Repu bliek, riep Washington de generaal op niet meer naar Panama terug te keren. „Verraad", zo schreeuwde No riega aan wie het maar wilde horen. Het pact was gebroken. Ook de Amerikaanse regering voelde zich op z'n tenen getrapt. Noriega werd in Miami officieel beschuldigd van directe betrokkenheid bij de in ternationale handel in verdovende middelen. Opnieuw werd Panama het toneel van rellen. Washington wist president Erick Ar- turo Delvalle zover te krijgen Noriega met ontslag te sturen. Maar met de grondwet in de hand en de geweer loop van Noriega in de rug stuurde het Panamese parlement in plaats van de generaal de president zelf naar huis. Washington kreeg op die manier een prima excuus voor economische re- pressailles. De Amerikaanse regering bleef Delvalle erkennen als de enige wettige president van Panama. Zo'n 70 miljoen aan Panamese dollars konden daarom in de Verenigde Sta ten worden bevroren. Dat betekende de nekslag voor de Panamese econo mie. Het bewind van Noriega heeft de af gelopen weken alle restjes bij elkaar moeten schrapen om z'n werkne mers en soldaten te kunnen betalen. Ondernemers en investeerders pro beren hun centen op het droge te krijgen voordat het te laat is. De hele samenleving is ontwricht. Wat er ge beurt, gebeurt er, maar Panama zal nooit meer zijn wat het is geweest. Noriega (Van onze verslaggever Bert R. Uri) Over het ambt van burgemeester zijn heel wat artikelen geschre ven. Beschouwingen over de staat kundige positie van de burgemeester of de veranderde positie van burge meester. Dat wil zeggen van magi straat en later burgervader naar bouwheer, van bouwheer naar mana ger/teamleider en van teamleider naar coördinator. Ook een thema als, dat van de gekozen burgemeester heeft heel wat discussies en artikelen opgeleverd. De burgemeester van Ob- dam, Jos Louter (CDA), heeft nu een boekje geschreven waarin hij niet uit voerig theoretiseert, maar een heel praktisch verhaal vertelt over het functioneren van een burgemeester in een kleine gemeente. Waarom een dergelijk boekje? „Het is eigenlijk bij toeval ontstaan. Ik ben zo'n beetje aan het einde van mijn eerste ambtsperiode. Voor mezelf wil de ik de afgelopen jaren evalueren. Ik schreef toen een stuk over de relatie van de burgemeester met de bevol king. Daarop volgde de relatie met het gemeentepersoneel en toen ik toch be zig was kwam er ook een artikel over de burgemeester en de gemeentepoli tiek. De rest volgde vanzelf en het werd een dun boekje, waar de uitgeverij Vu- ga uit Den Haag belangstelling voor bleek te hebben. Dat ook, omdat het al vijfentwintig jaar geleden was dat oud-burgemeester M. W. Schakel een dergelijk op de praktijk gericht boekje schreef. Ik heb die lijn gevolgd: ge woon de praktijk van alledag weerge geven. Het is dan ook niet geschreven voor collega's, maar veeleer voor men sen die eens wat meer willen weten over het ambt. Misschien is het ook ge schikt voor mensen die naar het burge meestersambt solliciteren. Het boekje is natuurlijk voor een groot deel geënt op de ervaringen in de gemeente Ob- dam (6000 inwoners)". Is het burgemeesterschap een poli tieke functie? „Zonder meer. De kreet die je nog wel eens hoort, dat een burgemeester bo ven de partijen moet staan, gaat al lang niet meer op. Ook voor een burge meester is er, sinds 1969, naar de ge meenteraad toe een volledige verant woordingsplicht in de Gemeentewet (Advertentie) gecreëerd. Het bestuurswerk van een burgemeester verkeert daarmee in een wezenlijk politiek milieu. Daarmee treedt hij op als vormgever van maat schappelijke krachten. Ik kan me niet voorstellen dat een dergelijke vraag ontkennend beantwoord wordt. Trou wens, in de praktijk van de benoemin gen blijkt, dat de Kroon niet iemand benoemt die geen lid is van een politie ke partij. Ik denk dat het 'boven de partijen staan' van een burgemeester vandaag de dag als arrogant wordt ervaren. Ook een burgemeester steekt zijn nek uit. Autoriteit ontleent hij of zij niet aan zijn functie. Hij zal zijn gezag ver werven door inzet, bekwaamheid en integriteit. Als politicus ben je als zo danig herkenbaar. Als onpartijdige voorzitter van de raad roept dat soms een spanningsveld op. Ik zeg wel eens dat door deze tweeslachtigheid het ba lanceren op het slappe koord in de hand wordt gewerkt". Een burgemeester in een kleine ge meente heeft toch ook portefeuilles. Wordt het dan niet erg moeilijk alle maal? „Heel theoretisch kan een burgemees ter naast de hem wettelijk toekomen de taken verstoken blijven van het be heer van portefeuilles. In kleine ge meenten mag dat eigenlijk niet voorkomen. Te meer daar de burge meester de enige full-time bestuurder is. Het ambt is natuurlijk geen deco ratieve functie. Een scherpe schei ding in de uitvoering van de porte feuilleverdeling is vaak niet eens dui delijk aan te geven, want de burgemeester wordt ook aangespro ken door de burgerij voor zaken die hij niet in portefeuille heeft. Als een bepaalde portefeuille allerlei con troversiële reacties oproept - en dat kun je vaak van te voren weten - dan moet je een dergelijke portefeuille niet ambiëren. Aan de andere kant geeft het beheer van portefeuilles uitstekende moge lijkheden om goede contacten te leg gen met de inwoners of met organisa ties. Het beheer van de portefeuille voor welzijn geeft mij wat dat betreft erg veel mogelijkheden". „Het boekje heet: 'Het functioneren van een burgemeester in een kleine ge meente'. Een gemeente als Obdam met zesduizend inwoners kun je zeker een kleine gemeente noemen, al vind ik dat een wat bedenkelijke uitdruk king. Wanneer men daar slechts het aantal inwoners mee op het oog heeft, heb ik daar geen bezwaar tegen. Een dergelijke gemeente is vaak de eerste gemeente, waarmee de burgemeester in aanraking komt als hij uitverkoren wordt om daar als zodanig te dienen. Het is echt geen ere-ambt meer zoals heel vroeger. Er worden hem veel be perkingen opgelegd door de plaatselij ke omstandigheden en de lokale poli tieke verhoudingen. Maar ondanks dat, vind ik het burgemeestersambt het mooiste ambt dat men kan bekle den". Burgemeester J. Louter overhandigt zijn boekje aan drs. R. de Wit, commissaris van de koningin in Noord-Holland (links). (Door René Diekstra Seksuele omgang tussen volwas senen en kinderen is een uiter mate gevoelige kwestie. Omdat sex en dus lustbevrediging in het spel is, is de belangstelling ervoor, zo gauw het in de openbaarheid komt, groot. Omdat er kinderen - onschuldige, onbezoedelde en betrekkelijk krach teloze wezentjes - mee gemoeid zijn, is de verontwaardiging over 'het smerige misbruik' navenant groot. Zoals altijd wanneer emotionerende taboe-onderwerpen publieke ge spreksstof worden, gieren de misvat tingen en fabels razend in het rond. De trammelant rond de Oude Peke- la-affaire en de van kinderporno verdachte directeur van Unicef in België en Frankrijk heeft dat weer eens heel duidelijk gemaakt. Een van de fabels, die ik de laatste tijd vaak gehoord heb, is dat seksueel misbruik van kinderen tegenwoor dig sterk aan het toenemen is. Er zou een soort epidemie aan de gang zijn. Maar uit wetenschappelijk onder zoek blijkt duidelijk dat seksueel misbruik van kinderen zo'n 40 tot 60 jaar geleden relatief even vaak voor kwam als nu. Een andere misvatting is dat seksu eel misbruik van kinderen vooral binnen gezinnen plaatsvindt. Er zijn inmiddels heel wat studies die aanto nen dat minstens de helft van de vol wassenen, die kinderen misbruiken, geen familieleden van het kind zijn. Wel is het zo dat het vaak personen uit de wat wijdere omgeving van het kind zijn. Opmerkelijk is dat volwas senen, die kinderen uit hun gezin misbruiken, heel vaak hetzelfde doen met kinderen van buiten het ge zin. Nog een andere misvatting: het idee dat kinderen die zoveel misbruikt zijn, daarvan op den duur altijd schadelijke gevolgen ondervinden. Inderdaad is het zo dat seksueel mis bruik bij kinderen de kans op allerlei emotionele problemen en stoornis sen zowel direct als later, op volwas sen leeftijd, duidelijk vergroot. Slachtoffers ervan lijden vaker aan depressies, komen vaker onder psy chiatrische of psychologische be handeling, raken vaker verslaafd aan alcohol en drugs, enzovoort. Maar vastgesteld is dat meer dan 50 procent van de kinderen die seksu eel misbruikt zijn zich niettemin psy chisch normaal ontwikkelen. Onge veer 20 procent van zulke kinderen ontwikkelt meteen of later psychi sche stoornissen. De belangrijke boodschap hierin is dat veel kinde ren zich goed van het trauma van seksueel misbruik blijken te herstel len. Heel weerbaar zijn dus. Het idee dat een kind verloren is, een geestelijke 'kneus' wordt, is in veel gevallen dus een onterechte zorg van veel ouders. Opvallend zijn ver der ook de misvattingen over de per soon van de dader. Zo denkt men vaak, dat iemand die kinderen sek sueel gebruikt, zelf als kind ook die ervaring heeft ondergaan. Studies onder jong volwassenen die kinde ren misbruiken laten zien dat dit 'maar' in minder dan de helft van de gevallen waar is. Jeugdervaringen van misbruikers leveren dus meestal geen afdoende verklaring (of ex cuus) voor hun gedrag op. Nog een andere misvatting is dat het bij seksueel misbruik van kinderen niet zozeer gaat om sex, als wel om misbruik van macht, van geweld. Die misvatting hangt samen met de op vatting dat verkrachting in het alge meen minder te doen heeft met sex dan met geweld (machtswellust). Maar bij sex met kinderen gaat het meestal werkelijk om sex. Veel mis bruikers praten op een heel sensuele erotische manier over kinderen en hebben ook heel vaak exotische ge tinte fantasieën over sex met kinde ren. Dat gegeven, en het feit dat de meeste seksuele misbruikers van kinderen mannen zijn (bij 95 procent van de meisjes en 80 procent van de jongetjes), wijst er op dat mannen meer dan vrouwen echte liefhebbers zijn van sex met kinderen. Op zich zelf lijkt dat verwonderlijk, want vrouwen hebben veel meer en veel in tensiever contact met kinderen en ook bij sex maakt de gelegenheid vaak de dief. Maar bij nader inzien zijn er goede redenen aan te voeren voor het feit dat mannen vaker dan vrouwen kin deren misbruiken. Allereerst hebben mannen in onze cultuur problemen met het ontwik kelen van intieme relaties met ande ren waarbij geen sex in Waarom hebben ze die m Waarschijnlijk omdat jong^S den opgevoed op een mank^Ê paalde belangrijke emotV],U hoeftes die zij - net als mei: ben, onbevredigd laat; cfe-Ka aan aanraking of streling hoefte aan nabijheid, aan ;:y| met anderen. Voor hen behoeften meestal veel laferitl ven pas vervuld, en meestuM door seksuele relaties. Het ^3 gen van hele fundamentele ,jV niet-seksuele behoeften iroriil manier gekoppeld aan J beelden en fantasieën. Dit tl gevolg dat mannen, als erj hoefte opkomt, de neiging naar een seksuele manier n-L diging te zoeken, zelfs als c| gang met een kind betekent Jf jes daarentegen, wordt al ht\ in de opvoeding een onderscJ leerd tussen 'tedere' emofio-l hoeften die te maken /te&ij aanraken en intimiteit, en siL omgang. fj De ond vine gen 'dat tol Tot op zekere hoogte wordt zelfs geleerd hun intieme bi. juist niet via sex te bevredif worden veel meer voorbereidt, zorg sters van kinderen. Afe daarvan zijn vrouwen veel k staat aan hun emotionele be te voldoen zonder dat er spel is en zijn ze veel minder j relaties te 'seksualiseren'. Een ander belangrijk punt is nier waarop mannen in hun ding wordt geleerd om geschil suele partners te vinden. Opti richt mannen in het algemeen zoeken naar partners in o die jonger, kleiner, en lick zwakker zijn dan zijzelf. Ki zijn klein en zwak en daan schikte' seksuele partners in van waarnaar mannen heil leerd te zoeken. Aan de andti worden vrouwen 'getraind' zoeken naar sexpartners inn die ouder, groter en sterkerij] zijzelf. Kinderen passen niel beeld. Want zij missen juist it schappen die vrouwen gentj seksueel aantrekkelijk te rint Het zou dus heel goed kun dat seksueel misbruik van een uitwas is van een oij| maatschappelijk gegeven t welke mannen geleerd won zwakheid en onderwerping is. Vandaar dat mannen genti allerlei gezagsverhoudingen eel te kleuren, zoals de verk werknemer/werkgever en tel ter/patiënt. Een ander belangrijk puntisi meeste mannen een opvoe&\ gen waarin hun niet geleerij de zorg voor kinderen als ei name verantwoordelijkheid Als gevolg daarvan hebben meer moeilijkheden in het len, en begrijpen van de van kinderen. Omdat ze zicha zien als verzorgers van kit gaan ze zorgendhezig zijn mil ren uit de weg vinden het :£jgn vervelende, onbelangrijke ac en leren ze dus ook niet zien met kinderen voor die ki) schadelijke gevolgen kan hë Zelfs na seksueel misbruik kind zien veel mannen nog alfj in dat de ervaring voor het kil wrichtend was. Eenvoudig <M zich niet in het kind kunne plaatsen. Ik denk, dat dezen in de toekomst nog verder a slechteren. Als gevolg van dei kleinere gezinnen, waarin dei ren elkaar in leeftijd snel ow hebben nog maar heel weinif] mensen de kans om ervaring f by's en kleine kinderen op It Het eerste kleine kind dat ze t armen houden is dat van ha dan zijn ze vaak al 25, 30 jaar zelfs nog ouder. Nogal wat M zullen zelfs nooit in hun lei kind in hun armen houda staan verzorgen. Voor een vriendelijke wereld is dat nali niet bevorderlijk. Misschien is een oud idee f Amerikaanse kinderarts Bei Spock, namelijk baby- en kinlt zorging als verplicht vak te middelbare scholieren, tocht gek. En het is evenmin een als vaders met hun kindertfl meer 'moedertje' en wat minde gertje' zouden spelen. zep Ai UTB ziek moe wor 4.92 (Van onze correspondent Bob Mantiri in het Verre Oosten) In de eerste dagen van de (nog lo pende) zitting van het Chinese parlement in Peking stal de Pants- jen Lama, de tweede hoogste leider in Tibet, de show. De Pantsjen Lama kritiseerde de Chinese regering voor haar gebrek aan religieuze toleran tie en veroordeelde krachtig de poli tici die een harde lijn voorstaan te gen de dissidente Tibetanen. Hij sprak ook de officiële berichten tegen, dat de onlusten van afgelopen maart slechts één slachtoffer hebben geëist. Volgens zijn informatie waren vijf Tibetanen als gevolg van het ge welddadige optreden van de politie om het leven gekomen. Anderzijds bood de Pantjsen Lama de Dalai La ma, de hoogste religieuze leider in Ti bet, aan om terug te keren naar zijn land of zich in Peking te vestigen. Op voorwaarde dat hij zijn ambities om Tibet onafhankelijk te maken, op geeft. Zijn kritiek kreeg een promi nente plaats in de officiële bladen en het Chinese nieuwsbureau Xinhua besteedde er veel aandacht aan. Enkele jaren geleden zou de Pantsjen Lama met dergelijke uitspraken een lange gevangenisstraf riskeren. Nu wordt de 50-jarige Pantjsen Lama zelfs getipt voor het vice-president- schap en krijgt hij alle gelegenheid om kritiek op de Chinese leiding te spuien. Is zijn stem representatief voor het groeiende verzet van het Tibetaanse volk tegen de Chinezen, die Tibet in 1959 binnenvielen? Of is de Pantsjen Lama een Chinees marionet? Tijdens de culturele revolutie heeft de Pantsjen Lama tien jaar vastgeze ten omdat hij het Chinese beleid in Tibet kritiseeide en weigerde de Da lai Lama te veroordelen. Maar na zijn vrijlating in 1975 werd hij benoemd tot vice-voorzitter van het Nationale Volkscongres en mocht hij naar Ti bet terugkeren, waar het volk hem als een koning verwelkomde. De Ti betaanse geestelijk leider, die tegen de boeddhistische kloosterregels in trouwde, was vier jaar toen hij in 1941 werd gevonden en erkend als de tien de reincarnatie van de Pantsjen La ma. Zijn 'gewichtige' omvang, kaal geschoren hoofd en donkerrood priestergewaad maken van de Pants jen Lama een imposante verschij- ning. Sinds de Dalai Lama in 1959 tijdens de Chinese invasie naar India vluchtte, is de Pantsjen Lama de be langrijkste geestelijk leider van Ti bet. In de ogen van de naar schatting 100.000 Tibetaanse vluchtelingen is de Pantsjen Lama een collaborateur, hoewel de Dalai Lama openlijk zijn waardering voor hem heeft uige- sproken. Een feit is dat Pantsjen La ma, ondanks druk van de Chinese autoriteiten, de Dalai Lama nooit is afgevallen en hardnekkig geweigerd heeft om hem te veroordelen. De Dalai Lama heeft buiten Tibet niet veel aanhang, maar hij richt zich in zijn toespraken tot een select ge zelschap van invloedrijke politici en geestelijk leiders. In Engeland woont hij op het ogenblik een congres bij waar prominente figuren als VN-se- cretaris-generaal Perez de Cuellar rondlopen. Ook in Amerika werd naar zijn mening geluisterd door le den van het Huis van Afgevaardig den en de Senaat. De Amerikaanse politici bleken zo onder de indruk van zijn getuigenis, dat zij een krach tige verklaring uitgaven waarin Chi na werd gekritiseerd over de schen ding van de mensenrechten in Tibet. Hij is een charismatisch figuur, doet zich heel gewoon voor, maar komt in gesprekken zeer overtuigend over. De Chinese regering is zich bewust van de politieke draagkracht van zijn verklaringen. Zij zorgt er dan ook voor het contact met de geestelijk lei der niet te verliezen. De Chinese mi nister van buitenlandse zaken, Wu Xueqian, verklaarde onlangs tijdens een bezoek aan Londen, dat Peking regelmatig met de Dalai Lama in contact staat. De broer van de Dalai Lama was vorig jaar oktober, na de eerste rellen in Tibet. In Peking en in de plaatsen waar de Dalai Lama ver tegenwoordigingen heeft (zoals in New York, New Delhi en Tokio) is ge regeld contact met de Chinese am bassadeurs. De Dalai Lama voert re gelmatig gesprekken met deze am bassadeurs om op de hoogte te blijven van de situatie in het land. Ti betaanse vluchtelingen en buiten landers die een bezoek hebben ge bracht aan Tibet worden door de Da lai Lama tot in de details uitgehoord. In zijn land wordt de Dalai Lama als een heilige vereerd. Een Ameri kaans geleerde beschreef in een boek over Chinees Boeddhisme de baad- gewoonten van de hoogste Tibetaan se geestelijk leider. „Hij ligt naakt deel Noo pek bed 4.18 De waai hom nom bed tot 3 tiem slui inbi ran op bed, terwijl de lama's henU diep ontzag met doeken, gedrenH warm water, wassen. Daarna vrf de Dalai Lama met geurwater i sprenkeld, vervolgens in een fi achtig stof gewikkeld en naar* ander bed gedragen waar hij aangekleed. De doeken waarmei Dalai Lama zijn gewassen, als relikwieën naar Tibet gebrü vak en als beloning geschonken i waardige lama's". De 52-jarige Dalai Lama heet eifl lijk Tenzin Gyatso. Volgens boeddhistische sage werd hij ops jarige leeftijd, na een orakel. infgB afgelegen klooster gevonden enflH geroepen tot de veertiende natie van de Dalai Lama. De Chinese regering doet alle om de Pantsjen Lama, die in |9 zelf serieus wordt genomen, dezej jjjB belangrijkheid te geven als de Lama. In Peking, waar hij al ®ze jaar woont, beschikt de Pantsjenj ma over een eigen religieus en M tiek hoofdkwartier. Maar algenjj sn, wordt geloofd, dat al zou de Pantf^H Lama vice-president worden, eecj^H noeming die binnenkort laf] het Nationaal Volkscongres, del n tanen hem toch niet als de Dalai-j ma zullen erkennen. X?

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1988 | | pagina 4