Vrouwenkerk presenteert
een onbetaalde rekening
De PvdA 'op sterkwater':
regeren of vooruitzien?
Cory Aquino op Filipijnen
nog stevig in het zadel
Panama's Noriega
is gevaarlijk voor
vriend en vijand
GIRO 5850
TWEE JAAR NA DE VOLKSOPSTAND
Oceaan
levensbeschouwing
Angels eruit
Heilige huisjes
PZC/ 0P'n'@ en achtergrond 4
Rebellie
Vrouwensynode
Rekening
Populair
Cincinnati
Cocaine-dollars
V ASTEN AKTIc
53 831
mnesti
LUZON
•P-Quezon City
«5®manila=^
MINDORO
ÏAMAR
■PANA Y
IEGROS
:Sult<Zee:
MINDANAO
MALEISIË
PvdA-voorzitter Marjanne Sint
(Van onze parlementaire redacteur
Henri Kruithof)
De Haagse politiek heeft de laatste maanden een
wat merkwaardig aanzien. Terwijl het kabinet
worstelt met de zoveelste bezuinigingsoperatie, bezin
nen de politieke partijen zich op de lange termijn. Op
lossingen voor de jaren '90 worden te kust en te keur
aangedragen. Het dilemma bij dit alles: regeren of
vooruitzien? De laatste bijdrage in de serie vooruit
blikken is van de sociaal-democratische wetenschap
per Paul Kalma. Als adjunct-directeur van de Wiardi
Beekman Stichting (WBS) publiceerde hij deze week
zijn bijdrage aan de discussie over de 'Schuivende Pa
nelen', een bijdrage die hem in eigen kring niet in dank
werd afgenomen.
De titel van zijn geschrift deed al het ergste vermoeden:
'Socialisme op sterk water'. Het bleek niet eens een con
statering van Kalma, maar een nadrukkelijk geformu
leerde wens. De PvdA moet de socialistische beginselen
loslaten en het voorzichtig ingezette realisme krachtig
voortzetten.
En passant rekende Kalma af met oude, maar nog
steeds met veel verve verdedigde beginselen van de
PvdA als inkomensnivellering en koppeling van uitke
ringen aan lonen. „Een verschil van een paar tientjes
per maand zal vaak niet genoeg zijn om mensen tot
werken te bewegen". Een geluid dat we al jaren bij de
WD horen, maar dat uit een PvdA-keel echt nieuw is.
Van diezelfde WD pikte hij ook nog even het idee om
uitkeringsgerechtigden, die onvoldoende doen om een
baan te krijgen, strenger te straffen. Alsof er een liberale
infiltrant in het sociaal-democratische fort is binnenge
slopen.
Kalma's filosofie achter dit alles is dat de sociaal-demo
cratie in de afgelopen decennia ongelooflijk veel heeft
bereikt, vooral op het gebied van de inkomensnivelle
ring. Als je dat constateert, moet je daar met tevreden
heid naar kijken en niet drammerig op dezelfde weg
voortgaan. Het liefst zag hij de PvdA terugkeren naar
het realisme van de oude Drees.
PvdA-voorzitter Marjanne Sint was er dan ook als de
kippen bij om aan te geven dat veel van wat Kalma wil
niet in de PvdA-beginselen past. Ze noemde het rap
port van deze wetenschapper van de rechtervleugel
van de PvdA weliswaar een waardevolle, prikkelende
bijdrage aan de beginselendiscussie, maar haalde de
angels er onmiddellijk uit. Het pleidooi om het ver
schil tussen lonen en uitkeringen te laten groeien
noemde zij „wrang", gezien de bezuinigingen op de mi
nima van de afgelopen jaren. En ook de strengere sanc
ties tegen onwillige werklozen zag zij niet zitten.
De wens van Sint om de discussie over de toekomst van
de sociaal-democratie aan te wakkeren, zal met bijdra
gen als van Kalma zeker in vervulling gaan. PvdA-con-
gressen, waar de uiteindelijke besluitvorming moet
plaatsvinden, blinken in het algemeen niet uit door rea
lisme, laat staan dat zij het 'neo-reformisme' van Kalma
zullen omhelzen.
Toch gaat het te ver om hiermee Kalma's werk maar
opzij te schuiven. Daarvoor zijn delen uit zijn werk te
waardevol. Vooral de manier waarop hij het interne
functioneren van de partij aan de kaak stelt, moet de
PvdA'ers te denken geven. De sociaal-democraten moe
ten zo langzamerhand iets geleerd hebben van vele ja
ren oppositie.
De kruisrakettendiscussie, een van de belangrijkste
redenen waarom de PvdA bij de laatste formatie niet
de geringste kans had om te mogen meepraten, wordt
door Kalma genadeloos neergesabeld. „Het heeft er
een tijd op geleken dat we een politieke partij waren
die, op een onbeholpen manier, geleid werd door
Mient-Jan Faber, waarbij de PvdA elke afwijking van
het eenmaal ingenomen standpunt als verraad zag".
De PvdA moet zich realiseren dat ononderhandelbare
programmapunten, of strijdpunten, zoals ze in de dagen
van Den Uyl werden genoemd, de kans op invloed op
het beleid niet groter, maar juist kleiner maakt. Getuige
de woorden van Sint, toch niet de radicaalste uit de
PvdA, zijn de sociaal-democraten allerminst van plan
heilige huisjes als koppeling en nivellering ter discussie
te stellen.
En zo zijn we terug op het uitgangspunt: regeren of voor
uitzien? Kalma lijkt beide elementen te hebben willen
verenigen. Hij denkt, en velen met hem, dat de realisti
sche koers die de PvdA nu in de dagelijkse praktijk
vaart, de kans op invloed op en verantwoordelijkheid
voor het beleid vergroot. Dat realisme moet dan echter
eerst tot fundament van de PvdA worden uitgeroepen,
anders blijft het teveel 'een toevallig, conjunctureel ver
schijnsel'.
Het is de vraag of de PvdA bereid is deze sociaal-demo
cratische wetenschapper daarin te volgen. Vooral de
manier waarop hij de socialistische beginselen in de
PvdA 'op sterk water' wil zetten, zal hem niet in dank
worden afgenomen. De partij doet er echter goed aan
serieus aandacht te besteden aan de gedachten van
Kalma en deze niet terzijde te schuiven met als argu
ment de hier en daar wat te scherpe taal die hij heeft
gebruikt om zijn gedachten kracht bij te zetten.
ZATERDAG 27 FEBRUARI 1988
(Van onze correspondent
Bob Mantiri
in het Verre Oosten).
Deze week is het twee jaar gele
den dat een vreedzame volksop
stand op de Filipijnen een 20-jaar ou
de dictatuur ten val bracht en een
huisvrouw- naar voren schoof, die
van politiek geen kaas had gegeten.
Ambitieuze en invloedrijke politici
gaven Corazon Aquino, de weduwe
van de vermoorde senator Benigno
Aquino, geen schijn van kans. Niet
langer dan een jaar, was de voorspel
ling.
De militairen, die de rebellie begon
nen tegen Marcos, voelden zich mis
kend. De Ram-offlcieren, de naar her
vorming binnen de strijdkrachten
strevende topofficieren, die in de
voorste linies hebben gestaan, con
fronteerden de president met de ene
staatsgreep na de andere. Daarnaast
moest zij de communistische rebel
len op een afstand houden, evenals
de naar een eigen onafhankelijke
staat hunkerende islamitische Mo-
ro's op het zuidelijke eiland Minda
nao.
Het leger verweet haar slapheid in de
strijd tegen het 23.000 man sterke
communistische ondergrondse leger
(NPA) en pleitte krachtig voor harde
acties, liefst in de vorm van een nood
toestand of staat van beleg. Binnen
haar kabinet was het haat en nijd tus
sen de ministers.
Maar ondanks deze gigantische pro
blemen heeft president Cory Aquino
er zich de afgelopen twee jaar met re
delijk succes doorheen geslagen. Zij
is er in geslaagd om het democratisch
proces, dat twintig jaar lang door
Marcos bewust is onderdrukt, weer
op gang te brengen. Het Filipijnse
volk kreeg een nieuwe grondwet
waarin hun democratische rechten
stevig zijn verankerd. Het electoraal
proces werd hersteld en de Filipino's
kozen hun eigen vertegenwoordigers
op alle bestuursniveaus. De rechter
lijke macht werd gezuiverd van de
door Marcos benoemde corrupte
rechters en is in haar waardigheid
hersteld. Kortom de Filipino's kre
gen hun respect weer terug, dankzij
mevrouw Aquino.
Maar voor de miljoenen arme Filipi
no's is het veel belangrijker om elke
dag over een redelijke portie rijst te
kunnen beschikken. Armoede is troef
op de Filipijnen. De arme boeren
schreeuwen om de grond die presi
dent Aquino hen beloofde toen zij
twee jaar geleden aan de macht
kwam. De arbeiders verlangen hoge
re lonen. Het landhervormingspro
gramma is vastgelopen in oeverloze
debatten in de Senaat en het Huis
van Afgevaardigden, waar de meeste
grootgrondbezitters zitten. Ondanks
het feit dat zij het voorbeeld gaf door
haar eigen landgoed in Tarlac te ver
delen onder de boeren.
De politieke onzekerheid maakt het
land weinig aantrekkelijk voor bui
tenlandse investeerders. Zelfs lokale
zakenlieden zijn huiverig om geld te
steken in landbouwprojecten, zolang
ze niet weten waar ze aan toe zijn.
De problemen met de communisti
sche rebellie, alsmede de voortdu
rende couppogingen, maakten me
vrouw Aquino zeer afhankelijk van
de militairen en hebben haar aan
dacht afgeleid van de nijpende eco
nomische en sociale problemen. Een
actiecomité van de rooms-katholie-
ke kerk stelde vast, dat vorig jaar 30
mensen spoorloos zijn verdwenen,
149 zijn vermoord en meer dan 7000
zijn gearresteerd. Mevrouw Aquino
heeft de beschuldigingen dat zij
geen oog meer heeft voor de mensen
rechten 'als pure leugen' van de
Er groeit een internationale en
oecumenische vrouwenkerk,
ftlet als een nieuw instituut naast de
bestaande organisaties en institu
ten, maar als een beweging van
vrouwen, die samen kerk zijn. Vrou
wenkerk is een strijdterm. Ze maakt
duidelijk dat vrouwen niet langer
willen dat een sexe het in de kerken
voor het zeggen heeft. Vrouwenkerk
is 'georganiseerd gist' voor een kerk,
waar vrouwen echt aan te pas ko
men. Mannen kunnen dat blijkbaar
al lang. Daarom zullen vrouwen nu
eerst een eigen ruimte moeten opei
sen. Maar ook de mannen moeten
van de vrouwenkerk Ieren om zelf te
veranderen. En dan zullen we elkaar
daarna echt wel weer ontmoeten".
Zo schilderde Lieve Troch, mede
werkster aan het Diocesaan Pasto
raal Centrum te Breda, op een on
langs in Middelburg gehouden Open
Avond voor talrijke vrouwen en en
kele mannen de betekenis van de
vrouwenkerk.
Enkele voorbeelden kunnen duide
lijk maken welke concrete inhoud
aan deze beweging van de vrouwen
kerk wordt gegeven. Op tal van
plaatsen, ook in Zeeland, bestaan
'vrouw-en-geloof-groepen'. Op dit
moment zijn zo'n duizend van deze
groepen op een veelkleurige manier
bezig met onderwerpen, die vrouwen
direct raken. Het kan gaan over erva
ringen van sexueel geweld, over poli
tieke kwesties of de sociaal-economi
sche actualiteit zoals de feminisering
van de armoede. Dat laatste wil zeg
gen, dat het vooral vrouwen zijn die
de gevolgen van de moderne armoe
de ondervinden en moeten dragen.
Verder gaat het in die groepen ook
over Bijbelse vrouwenfiguren of over
het ontdekken van de processen
waardoor vrouwen in de Bijbel vaak
door mannen zijn 'weggeschreven'.
Steeds is op een of andere manier aan
de orde hoe vanuit de eigen positie
als vrouw de verbinding is te leggen
tussen maatschappelijke vragen en
de betekenis van Bijbel, geloof en
kerk.
Een ander voorbeeld dat de vrouwen
kerk al bestaat, is de eerste oecume
nische vrouwensynode, die in augus
tus vorig jaar in Driebergen werd ge
houden. Het was de afsluiting van het
symposium 'Vrouw-en-macht', waar
mee het tweede lustrum van het
vrouw-en-geloof-werk van Kerk en
Wereld werd gevierd. Ook tussen
vrouwen bestaan economische en so
ciale verschillen. Maar in het geza
menlijk omgaan met de spanningen
die deze verschillen opleveren, werd
daar een gezamenlijke weg gevon
den.
Nog een voorbeeld. Eind vorig jaar
organiseerde de Vereniging voor
Theologie en Maatschappij een stu
dieconferentie. Binnen de kortste ke
ren was deze volgeboekt. Er volgde
een tweede conferentie over hetzelf
de onderwerp en ook hieraan werd
door het maximale aantal belang
stellenden deelgenomen. In totaal
zeshonderd mensen hebben zich dan
een dag lang gebogen over een theo
logisch boek dat bepaald niet gemak
kelijk is. Er was dus iets bijzonders
aan de hand. Het verschijnen van het
Hun nationale organisatie was ook
medeverantwoordelijk voor deze sa
menkomst.
Op deze bijeenkomst stond de vraag
centraal: hoe breken we de banden
van racisme, klassetegenstellingen
en sexisme die vrouwen overal in de
wereld tot de onderliggende groep
maken? Hoe leren vrouwen te
werken aan een kracht die maakt dat
ze van niemand meer macht over
haarzelf aanvaarden behalve van het
goddelijke?
Een bijzondere belevenis was de vie
ring, waarover Lieve Troch vertelde.
„Op zaterdagmorgen werd aan drie
honderd tafels gedurende vijftien mi
nuten gewerkt aan het samen berei
den, kneden en vormen van brood.
Drieduizend vrouwen hebben samen
het brood gekneed, dat tijdens de dag
in plaatselijke ovens werd gebakken
en 's avonds werd uitgedeeld en ge
broken. In de vrouwenkerk geldt dat
enkel het brood waarvoor je samen
hebt gewerkt en datje samen kneedt,
ook kan worden gedeeld en samen
gegeten". Zo werd daar vrouwenkerk
een intense beleving van 'het kan
toch anders'.
De vrouwenkerk lijkt steeds duidelij
ker een onbetaalde rekening te pre
senteren aan onze voornamelijk door
mannen bepaalde kerken. Het is een
nieuwe religieuze beweging in de lan
ge rij, die uit de kerkgeschiedenis be
kend is. Want telkens weer hebben
kerken de neiging om te verstarren,
om toe te geven aan de belangen en
machtsinvloeden van enkelen: van
priesters, geleerden of rijken, meestal
van blanken en mannen. Enkelen die
de leidende posities innemen, maken
dan de dienst uit. Een dienst, een ker
kelijke en maatschappelijke orde, die
dan ook nog wordt 'heilig verklaard'.
Want: God zelf heeft het toch zo ge
wild, of Jezus zelfheeft het toch zo en
niet anders ingesteld? Het gevolg
hiervan is steeds, dat bepaalde socia
le en vaak lagere groepen mensen
zich niet meer thuis voelen in deze
eenzijdige kerkelijke vormen. Zij
kwamen niet voldoende aan hun
trekken en voelden zich niet serieus
genomen. Zij waren als het ware 'ont
erfd'.
De kerkgeschiedenis laat zien, dat
als deze beleving leidt tot protest en
conflict, er een nieuwe religieuze
groepering kan onstaan, waarin deze
onterfden zich wel thuis voelen. Het
kan dan bijvoorbeeld gaan over een
nieuw kerkgenootschap, een klooste
orde of een groepering die als sekte
wordt afgeschilderd. Zo presenteren
deze nieuwe religieuze groepen en be
wegingen telkens een onbetaalde re
kening aan de officiële kerken. De
vrouwenkerk doet dat nu ook, op
haar eigen manier. Dat kunnen de
mannen in de kerken negeren, be
strijden of belachelijk maken. Maar
het lijkt meer overeen te komen met
de eigenlijke bedoelingen van de
kerk als ecclesia om die rekening te
accepteren. Ze kan, als ze ook nog be
taald wordt, een motor zijn voor ver
andering en vernieuwing van de ker
ken. Want ook het 'georganiseerde
gist' wordt pas echt effectief, als het
door het hele deeg is gekneed.
Jan W. Scheffers
Generaal Noriega toont trots een T-shirt met opdruk, waarin de Amerikam
se beschuldiging van drugshandel wordt veroordeeld.
(Van onze correspondent
Rob Sprenkels in
Midden-Amerika
Als de Amerikanen van me af
willen, dan zullen ze me eerst
moeten vermoorden". Met of zonder
de zege van Washington, generaal
Manuel Antonio Noriega, de 'sterke
man' van Panama, klampt zich vast
aan de macht. Moordenaar, drugs
smokkelaar, diktator. Noriega blijft
alle beschuldigingen van de hand
wijzen. En ook al stapelen de bewij
zen zich op, Noriega beweert dat het
gaat om een in Washington uitge
dokterd komplot.
Sinds vorig jaar juni valt de span
ning te snijden. Kolonel Roberto
Diaz, op dat moment net ontslagen
als de tweede man van het Paname
se leger, legde toen een eerste lijst N
van beschuldigingen op tafel: Norie
ga zou een oppositie-leider hebben
laten vermoorden; hij zou een rel
hebben gespeeld in de misterieuze
dood van de legendarische generaal
Omar Torrijos; hij zou verkiezings
fraude hebben laten plegen; en hij
zou op allerlei onfrisse manieren geld
hebben bemachtigd.
Onder aanvoering van de conserva
tief gezinde oppositie stond Panam
op z'n kop. Maar de direkte betrol
kenheid van de Amerikaanse au
bassade bij de organisatie van o
protesten en een uiterst felle resoli
tie van de Amerikaanse Senaat g:
ven de generaal een machtig wape
in handen.
Ik verdedig onze nationale waardij
heid en onze souvereiniteit, zo bi
weerde Noriega. De Amerikanen wi
len een regering van marionetten. Z
willen ook na het jaar 2000 het Pam
ma-kanaal overheersen, ze wille
dat hun militairen hier kunnen bi
ven.
En dergelijke argumenten bleken
werken. De belangrijkste vakboi
den besloten om onder geen bedin
zij aan zij met de oppositie de straa
op te trekken. De demonstrante
van betere huize bleken niet bestan
tegen het traangas en de wapenstok
ken van de speciale oproertroepei
De oppositie-pers werd tot zwijge
gebracht. Langzaam maar zeker lee
de rust terug te keren.
Maar tijdens de jaarwisseling bego
het opnieuw te rommelen. De Amer
kaanse pers wist te melden dat N<
riega akkoord was gegaan met ee
overeenkomst om geruisloos te vei
dwijnen. Niets bleek minder waai
Bij wijze van antwoord ontsloeg
generaal de auteur van het plan, Jo
se Blandon, op dat moment de Pam
mese consul in New York.
u
hand gewezen. Maar haar critici ver
wijten haar dat zij soldaten die men
senrechten schenden niet vervolgt,
maar juist in bescherming neemt.
Haar wordt ook aangewreven, dat zij
weinig doet om de corruptie te be
strijden. De klacht is dat mevrouw
Aquino de democratie wel heeft her
steld, maar er geen inhoud aan heeft
gegeven. Ze heeft de oude instituten
nieuw leven ingeblazen, maar echte
hervormingen zouden zijn uitgeble
ven. Oude, in discrediet geraakte po
litici hebben via het electoraal sys
teem hun verloren macht herkregen.
Het gezaghebbende blad, Manila
Chronicles, schrijft dat de tweede
verjaardag van de Februari revolutie
'de uitvaart bevestigt van een mis
lukte reformistische revolutie'. Het
blad vergelijkt de revolutie met een
mierenheuvel die verpletterd is waar
bij de mieren chaotisch over elkaar
heen lopen en niet weten welke rich
ting zij uit moeten gaan. Maar daarin
ligt de gespleten persoonlijkheid van
de Filipino's, zegt een diplomaat. Zij
hebben zich achter Aquino ge
schaard als hun symbool, juist omdat
zij politiek onervaren is. Maar toen zij
eenmaal aan de macht was, zagen zij
haar gebrek aan politieke bekwaam
heid en bestuursvaardigheid en ver
weten haar gebrek aan visie, iets was
zij nooit heeft beweerd te hebben.
boek 'Ter herinnering aan haar' van
Elisabeth Schüssler Fiorenza is in
derdaad een bijzondere gebeurtenis.
De schrijfster is professor voor Nieu
we Testament en theologie aan de
Amerikaanse Harvard-universiteit
en actief in de vrouwenbeweging. In
ons land geniet zij bekendheid als fe
ministisch theologe. Als geen ander
heeft zij de bijna tweeduizend jaar
durende stilte rondom vrouwen door
broken en hun marginalisering bin
nen de christelijke godsdienst uitge
daagd. De titel van haar nieuwste
boek verwijst naar de tekst van Mar
cus 14,9. Daar wordt de profetische
daad van de vrouw, die Jezus zalfde.
Wat zij gedaan heeft zal worden door
verteld tot haar gedachtenis, ter her
innering aan haar.
Tijdens de bijeenkomst over vrou
wenkerk in Middelburg deed Lieve
Troch uitvoerig verslag van haar er
varingen tijdens de tweede nationale
vergadering van de Amerikaanse
vrouwenkerk, in oktober 1987 in Cin
cinnati. Het woord vrouwenkerk
Tot haar nagedachtenis. Marie Ma
deleine Vézelay).
heeft in de Verenigde Staten ingang
gevonden bij allerlei groepen vrou
wen, meestal afkomstig uit de
rooms-katholieke kerk, die met el
kaar zoeken naar nieuwe vormen van
gemeenschap, weg uit en voorbij de
patriarchale kerken. Bijna dertig na
tionale organisaties waren verant
woordelijk voor de opzet van deze bij
eenkomst. Het thema van de eerste
conferentie van de vrouwenkerk,
1984 te Chicago, was: 'Vrouwenkerk:
wij maken aanspraak op onze kracht
en macht'. De drieduizend aanwezi
gen beleefden op een unieke manier
saamhorigheid en eenheid, die blijk
baar in het samen strijden en in diep
besef van verscheidenheid toch kun
nen worden verworven. Opvallend
was daarbij de aanwezigheid van gro
te aantallen vrouwelijke religieuzen.
De Amerikaanse regering kreeg o
die manier een nieuw wapen in han
den. Blandon begon te praten: No
riega zou miljarden aan cocaïni
dollars hebben 'gewit' en hij zo
nauwe banden onderhouden met d
Colombiaanse drugs-mafia. Op b;
sis van alle details die Blandon wis
te geven, werd de generaal eerde
deze maand door twee Amerikaan
rechtbanken in staat van beschuld
ging gesteld.
Maar de onthullingen van Blando
gingen verder dan alleen de hande
in verdovende middelen: Norieg
zou voor een jaarlijks bedrag var
200.000 dollar op de loonlijst van d
Amerikaanse Inlichtingendiens
CIA hebben gestaan; en ook zou hj
tal van 'vieze karwijtjes' hebben op
geknapt voor Oliver North, het brei:
achter het Iran-Contra's-schandaal
Noriega zelf gooide daar nog eer
schep bovenop. Hij beweerde da
North en zijn baas Poindexter hen
uit naam van Ronald Reagan voo
een militaire invasie tegen het San
dinistische Nicaragua hadden wille:
spannen. En ook liet hij recente brie
ven zien waarin het hoofd van dl
Amerikaanse drugsbestrijdings
dienst DEA hem bedankte voor a
zijn medewerking.
De generaal gaat er nu prat op dat hi
'te veel' weet. „Noriega is een echte
zakenman", zo Jose Blandon te ver
tellen, de Amerikaanse kroongetui
ge tegen de generaal: „Hij heeft za
ken gedaan met de Contra's en mei
de Sandinisten, met de Cubanen ei
de CIA, met de Colombiaanse drugs
mafia en de DEA, de Amerikaans!
drugsbestrijdingsdienst".
Al met al is Noriega een gevaar
worden voor vriend en vijand. D(
meest recente gebeurtenissen bewij
zen dat hij zich ongenaakbaar voel
en dat hij nog altijd de 'sterke man
is. Maar voor Panama kan het eei
ramp worden. De beslissing van pre
sident Erick Delvalle om het aftre
den van Noriega te eisen, was zeei
waarschijnlijk ingegeven door Was
hington. Het antwoord van Noriegi
was te voorzien. Heel wat waarne
mers vrezen dat president Reagai
de huidige gebeurtenissen zal aan
grijpen als een excuus voor een mill
taire invasie.
Advertentie
Hoewel zij allang niet meer als een
Jeanne d'Arc wordt beschouwd, blijft
president Aquino populair bij het
volk. Voorlopig heeft zij de touwtjes
nog stevig in handen. Haar ernstigste
confrontatie met de ontevreden mili-
taien, was de rebellie vorig jaar au
gustus van RAM-kolonel Gringo Ho-
nasan. Het scheelde maar weinig of
zij was toen door de opstandige mili
tairen afgezet, maar dankzij legerbe
velhebber Fidel Ramos, die nu haar
minister van defensie is, mislukte de
ze staatsgreep.
Na twee woelige jaren lijkt Aquino
een rustiger jaar tegemoet te gaan.
Aan trouwen denkt de 54-jarige we-
Corazon Aquino
duwe niet. 'Welke man zou een presi
dent ten huwelijk durven vragen?
Bovendien ben ik als president ge
wend om bevelen te geven en niet om'
bevelen op te volgen".
steunt jaarlijks
±450 kleinschalige
sociale projekten
in 70 landen.
te amersfoort.
banknr. 70.70.70.147
t.g.v. vastenaktie-nederland
