Bejaarde paarden
Verdere daling aantal
inwoners Vlissingen
Gangen onder Sasse Molenberg
zijn weer goed begaanbaar
PZC/ provincie 15
ZE VERDIENEN HET NIET
TE WORDEN GESLACHT
WONERS BEZORGD OVER VERNIELINGEN
GROTE TREK NAAR MIDDELBURG
SCHOUWEN-DUIVELAND EN THOLEN
reèk hechtenis
iverbeterlijke
Jfcvoegd rijder
Iisprakelijk
|s vernield
lanrijding
luist
fietser
jd kreek in
Cocaïnedealer
aangehouden
in Terneuzen
STELSEL LOOPT DOOD
Kazematten
ARt
-IDE DAG 7 JANUARI 1988
Atty Harthoom (links) met Tabor (21 jaar), die jarenlang de Gouden Koets heeft helpen trekken, en Laura van
Dijk met Nora (19 jaar), een paard dat in de 'boedel' van een opgeheven manege overbleef.
Op aard is niets zo droef misschien
als het kleine circuspaard MacLean
dat na zijn intocht uit de stallen
hier in het zaagsel neer moet vallen.
Met op zijn flank de schelle bellen
gaat het zijn korte reeks weer tellen
maar bij de mistdamp van het licht
vallen zijn donkere ogen dicht
uit heimwee naar de Schotse wei
Het klontje komt: het is voorbij.
Applaus, gerinkel, rode pluimen
een clown komt de manege ruimen.
-O God, wie telt zo droef tot tien
als het kleine circuspaard MacLean
Paarden, en zeker de dieren die
hun lieve lange leven moeten
werken voor de kost, roepen in meer
mensen dan in de dichter Edmond
de Clercq een diep gevoel van mede
dogen wakker. En echt niet alleen in
jonge romantische meisjes. Zelfs het
hart van Friedrich Nietzsche brak
bij de afranseling van een afgetobd
Turijns werkpaard. Precies hetzelf
de gevoel beweegt Atty Harthoorn
en Laura van Dijk om op de grens
tussen Ovezande, Driewegen en
Borssele een bejaardentehuis voor
werkpaarden draaiende te houden.
Een bejaardentehuis, geen verpleeg
huis, want de dieren die de stichting
Haram Bee heeft aangekocht, zijn
niet weggedaan omdat ze ziek of ge
brekkig waren. „Louter en alleen
omdat ze hun economische waarde
hadden verloren", vertelt Atty Hart
hoorn. „En dat is toch verschrikke
lijk, als je erover nadenkt".
Al in 1983 richtte Atty Harthoorn de
stichting op. Zelf had ze een oud
paard gekocht, dat weliswaar niet
meer kon werken, maar dat nog ge
noeg plezier in het leven had. Ze red
de het van de slachtbank door de
prijs te betalen die de slager ervoor
gaf. Atty's uitgave werd veel meer
dan goedgemaakt door de vriend
schap die ze in de jaren erna van het
dier ontving en dat zette haar aan
het denken. „Kijk, wij nemen alleen
manegepaarden op, werkpaarden,
die eigenlijk van niemand persoon
lijk zijn geweest, maar die wel voor
Jan en Alleman hebben moeten slo
ven. Die beesten hebben met plezier
vier, vijf mensen per dag rondgere
den en kunnen dan op een gegeven
moment niet meer. Net als een ma
chine of een ander gebruiksvoor
werp worden ze afgeschreven. Zulke
dieren verdienen het toch niet om te
worden geslacht. Zonder die inten
sieve arbeid kunnen ze nog jaren
lang dezelfde onbaatzuchtige
vriendschap opbrengen".
Bij paarden van particulieren ligt
meente Borsele, want het mag dui
delijk zijn dat we zonder medewer
king van de overheid niet veel op
schieten". Atty wijst erop dat de
stichting nog druk bezig is een repu
tatie te vestigen. „Veel mensen be
schouwen onze stichting als een uit
de hand gelopen hobby en nemen
het daarom niet serieus. Natuurlijk,
het komt allemaal voort uit liefheb
berij en dat is maar goed ook. Wij
zijn er hele dagen mee bezig en we
halen er geen inkomsten uit. Dat
lukt je niet als je niet een beetje een
paarden-tic hebt".
Behalve door het werven van do
nateurs probeert de stichting
aan geld te komen door speciale ac
ties. Tijdens allerlei evenementen
wordt het initiatief gepresenteerd en
de jongste aanwinst van Haram Bee,
Blacky, is daarbij vaak behulpzaam.
De kleine, oude Shetlandpony heeft
altijd in een pretpark kinderen rond
gereden en is graag tussen de men
sen. „Zodra de stichting een eigen
lap grond heeft, willen we ook open
dagen houden en informatiebijeen
komsten. Nu is het niet mogelijk om
dat te doen, want ik moet er eerlijk
gezegd niet aan denken om een paar
honderd mensen in mijn tuin te ont
vangen", aldus Atty.
Ondanks die kleine handicaps blijft
Haram Bee stevig aan de weg tim
meren. „Je moet ten slotte wat kun
nen laten zien. Dat de paarden goed
verzorgd worden, dat het je
werkelijk ernst is", overweegt Laura
van Dijk. „Geen enkele organisatie,
zeker niet op non-profit basis, is een
makkelijk start beschoren. Wij moe
ten ervoor vechten en dat zullen we
ook doen. Hoewel we merken dat de
erkenning van dit soort werk groeit,
vinden we de grootste beloning in
hetgeen we er van de dieren voor te
rugkrijgen: onvoorwaardelijke
vriendschap. En probeer dat maar
eens ergens te kopen".
Mieke van der Jagt
Caravans in natuurgebied
everen veel klachten op
dat anders, stelt Laura van Dijk,
want daarvan mag je veronderstel
len dat ze een band hebben met de
eigenaar die sterkt genoeg is om niet
te breken als werken fysiek niet
meer mogelijk is. Bovendien zijn
paarden in particulier eigendom
veel minder gauw versleten: ze ma
ken niet van die lange werkdagen.
De stichting Haram Bee, ge
noemd naar het eerste oude
paard dat werd aangekocht en dat
overigens aan een koliekaanval be
zweek voor het in Driewegen aan
kwam, werkt met donateurs, van
wie er inmiddels zo'n 250 jaarlijks
een bijdrage storten. Het geld wordt
gebruikt om paarden aan te kopen
en te onderhouden. Als ergens in Ne
derland een manegepaard wordt af
gedankt, probeert de stichting ter
plaatse de fondsen te werven voor de
aankoop, want trouwe manegebe
zoekers zijn vaak graag bereid om
een bijdrage te leveren voor de oude
dagsvoorziening van hun viervoeti
ge vrienden. Zeven paarden zijn in
middels op die manier aangeschaft
en momenteel is dat voor de stich
ting wel het maximum.
„Wij zitten nu nog op mijn privéter-
rein en dat is niet toereikend voor de
opzet die we in ons hoofd hebben. We
zouden het liefst een aaneengeslo
ten hectare aankopen, waar winter
stalling en weiden kunnen worden
gecreëerd voor ongeveer 25 oude
paarden. Daarover moeten we op
korte termijn gaan praten met de ge-
VLISSINGEN Het inwonertal van
de gemeente Vlissingen is het afgelo
pen jaar verder gedaald met ruim
vierhonderd tot 44.428 per 1 januari
1988. Vlissingen telde 1 januari 1983
nog 46.382 ingezetenen. Ongeveer zes
tig procent van de vertrekkers blijft
in Zeeland. De rest vestigt zich in an
dere delen van Nederland. Middel
burg heeft de grootste aantrekkings
kracht op Vlissingers.
De gemeente Vlissingen kende vlak
voor de tweede wereldoorlog, 1 januari
1940, ruim 23.000 inwoners. Het aantal
ingezetenen is sindsdien gestaag ge
groeid tot 29.355 aan het begin van
1960. De samenvoeging van de ge
meenten Vlissingen. Ritthem, Oost
en West-Souburg en stukjes van de ge
meenten Koudekerke en Nieuw- en
Sint-Joosland per 1 juli 1966 stuwde
het inwonertal van de gemeente Vlis
singen op tot bijna 39.000. De groei zet
te daarna versneld door, met name in
de jaren zeventig.
Vlissingen en de bijgevoegde dorpen
traden de jaren zeventig in met iets
meer dan 41.000 inwoners en per 1 ja
nuari 1980 was dat aantal gestegen tot
45.726. De top was toentertijd in zicht.
De ommekeer kwam in de jaren 1982-
'83, toevalligerwijs de periode waarin
het Rijn-Schelde-Verolme-concern
wankelde. De bevolking bleef stabiel
in 1982, maar daalde in 1983 voor het
eerst sinds de tweede wereldoorlog
met ongeveer tweehonderd personen.
Deze tendens heeft zich versterkt
voortgezet.
Als dit zo doorgaat, heeft de provincia
le planologische dienst (PPD) bere
kend, telt de gemeente Vlissingen aan
het einde van deze eeuw nog slechts
40.000 inwoners. De PPD voorspelde
aan de hand van gegevens uit de jaren
zestig dat de Scheldestad in het jaar
2000 80.000 inwoners zou tellen.
AMSTEDE Het bewoners-comité Nieuw-Haamstede maakt zich grote zorgen over activi-
envan eigenaren van percelen en caravans in de aangrenzende Duinpolder, onderdeel van
beschermd natuurmonument Kop van Schouwen en waterwingebied. „De caravanbezit-
'i maken misbruik van de situatie en denken zich langzamerhand alles te kunnen permitte-
De ontwikkelingen van de laatste tijd gaan alle perken te buiten. Hoe dit mogelijk is, is ons
rfwdsel", aldus P. J. van den Akker, namens de verontruste bewoners.
e aanwijzing destijds van de Kop Hij stelt vast dat de bewoners van
Nieuw-Haamstede in hun eigen ach
tertuin 'geen spa in de grond mogen
Maiciuavaiiö in uc aui- steken'. Maar intussen wordt in de
.eefjméér zelfs dan de gemeente aangrezende Duinpolder ongestraft
■jewhouwen en gedeputeerde sta- de begroeiing weggekapt om nieuwe
Dll/aii^eeland zich hadden voorge- grote caravans het terrein op te sle
pen, aldus de heer Van den Akker.
„Het vervelende is dat niemand iets
>aa^B>uwen als beschermd natuur-
ik) umënt stond de Kroon toe dat een
§Bravans in de Duinpolder ach-
eefjméér zelfs dan de gemeente
houwen en gedeputeerde sta
an [Zeeland zich hadden voorge-
IH|.[ Jlerigens ging de Kroon wel ak-
™dmet de hoofddoelstelling van
uisffflprnmingsplan Duinpolder: be-
nrrMip- van het natuurgebied in dit
va» de Kop van Schouwen (in
bu aalgewezen tot beschermd na-
ïhupionument).
BRhouwen en gedeputeerde sta-
«rilden een nogal rigoreuze sane-
vaq de vele caravans in de Duin-
jjjP'p Kroon vond de daarvoor ge
le eisen echter veel te streng, om-
wwterschouwen in het verleden
wilde of kon' optreden tegen de
dij®vans in het natuurgebied,
ings heeft het bewoners-comité
iw Haamstede het gemeentebe-
r en milieu-organisaties gewezen
iwenste ontwikkelingen' en
gen in het gebied. Zo worden
.vanfe in de Duinpolder door steeds
ere genheden vervangen, veelal in
de kleuren, aldus woordvoer-
Vanlden Akker.
onderneemt tegen deze illegale prak
tijken. De caravaneigenaren gaan
steeds door. En als bewoners staan
wij machteloos. We gunnen deze men
sen graag hun genoegens. Maar dan
moeten ze zich wel aan de regels van
het beschermd natuurgebied houden.
Als er geen paal en perk aan de activi-
ZIERIKZEE De dienstkringen Schouwen-Duivelanden
Tholen/Sint-Philipsland van provinciale waterstaat zijn
met ingang van dit jaar samengevoegd. Het kantoor van
de dienstkring Noord-Zeeland, zoals de nieuwe naam
luidt, is in Zierikzee. In de plaats Tholen is het bijkantoor
gevestigd. Ontslagen zijn niet gevlllen.
Volgens het hoofd van de dienstkring Noord-Zeeland, ing J.
B. Katerber'g, zijn de kringen onder andere samengevoegd
omdat één dienst efficiënter werkt. En met de ontsluiting
van de eilanden is het niet meer noodzakelijk op elk voor
malig eiland een aparte dienstkring te hebben.
Het administratieve werk is door de fusie verminderd. De
administratieve kracht van het Thoolse kantoor is op
wachtgeld gezet, omdat de reistijd naar Zierikzee met het
openbaar vervoer ongeveer drie uur is. Het hoofd van de
dienstkring Tholen ging onlangs met de VUT. Zijn functie
is met de samenvoeging overbodig geworden en hij wordt
dus niet opgevolgd.
Eén van de betwiste, nieuwe caravans in het natuurgebied Duinpolder. Op de
achtergrond zijn vernielde duindoornstruiken te zien.
iW.BIIRG De 32-jarige R. D.
IVlissingen kon het maar niet la-
hetf rijden zonder rijbewijs. Al
keer eerder was hij daarvoor ver-
leelp en woensdag stond hij weer
r de Middelburgse kantonrechter,
imdat hij op 22 mei vorig jaar was
jehouden op de Sloeweg in zijn
nph ats. Hij reed -zoals gewoon-
- in de auto van zijn vriendin die
de meeste boetes voor D. betaal-
ontl Dkte kantonrechter mr W. van
nge Je opmerking: „Lekker mak-
k zeg, heeft u voor mij ook zo'n
sje' D. probeerde door middel
alle 'lei smoesjes de zaak minder
tig e laten lijken. Noch officier
ust tie mr T. Stein, noch mr Van
nge ng daar op in. De officier: „D.
t ni£ t proberen een rookgordijn op
n". Hij deelde verder mee dat
[g was gelegd op de auto van
ddels ex-)vriendin en zei: „Ik
t waarom zij u er steeds maar
den". Hij eiste een week hech-
sen verbeurdverklaring van de au-
dat hij conform vonniste, zei
jntonrechter: „Die vriendin had
k boter op haar hoofd".
5-ja 'ige Amsterdammer P. S. was
;ren helemaal naar Middelburg ge
ien im te vertellen dat de auto
^■e in oktober in Goes was gere-
wel op zijn naam stond, maar niet
ndom was. „Ik had er zelfs nog
gereden". Voor een vriend had
(onduidelijke redenen- de auto
IS. dus) naam laten zetten. In
'S w-rd de autobestuurder (weer
and;re vriend) aangehouden om-
deiiuto niet verzekerd en niet ge-
rd as en er op technisch gebied
=alleaan mankeerde. S.: „Ik had
Kn die vriend gezegd dat ie 'm
ïst laten verzekeren".
het zeer onverstandig is om je
m pt te lenen, werd S. snel duide-
hij de eis en het vonnis hoor-
maanden rij-ontzegging voor
dijk met twee jaar proeftijd en
le boete van 770,-. S.: „Die
^—jgging snap ik niet, ik heb
t p die auto gereden". Van Solin-
maar dit zijn nu eenmaal de
U bent aansprakelijk, omdat
op uw naam stond",
t Zoutelande kreeg niet alleen
boete maar ook een compli-
van de kantonrechter. Begin
reed hij met zijn auto heel
ver de bochtige Weyevlietweg
Het sneeuwde en was
een naar rechts draaiende
eed hij door en schepte een uit
re richting komende fietser,
an liep gebroken wervels en
p. K. hielp het slachtoffer, ging
mee naar het ziekenhuis en
k na het gebeurde contact met
kantonrechter: „Dat zou heel
1 moeten zijn, maar het ge-
Jfclden en dat siert K.". De offi-
r eist een boete van 120,-. Van So-
a, u reed voorzichtig. Ik kan u
iet vrijspreken, want er valt u
te verwijten. De geëiste boete
aal, lager kan in zo'n geval
hij vonniste conform.
WU
eigen
t in g
om
lijn
Bij een aanrijding tussen
Is en een auto werd woensdag-
f om 8.45 uur op de kruising
rslaan met de Rooseveltweg in
(e fiets volledig vernield. Fiets-
uit Hulst verleende op de krui-
|en voorrang aan automobilist
uit Hulst. De fietsster liep al-
laafwonden op.
- De 17-jarige bromfietser W.
Pamme is woensdagmiddag bij
geval op de Heilleweg in Heille
geraakt. V. reed in een bocht
de nabijgelegen kreek in.
werd in bewusteloze toestand per
overgebracht naar het
in Oostburg.
feiten wordt gesteld staan er straks
nog complete bungalows in de Duin
polder."
Overigens heeft het plaatsen van nieu
we caravans in de Duinpolder intussen
wel degelijk de aandacht en is er in
middels ook schriftelijk actie tegen on
dernomen, aldus desgevraagd ad
junct-consulent van de directie Na
tuur, Milieu en Faunabeheer Zeeland,
ing W. de Wilde. Hij tekent aan dat in
middels één Nederlandse en twee
Duitse families zijn aangeschreven
hun in de plaats van de oude caravans
geplaatste nieuwe en aanmerkelijk
grotere vakantieverblijven weer te
verwijderen, en de in het natuurgebied
aangerichte schade te herstellen.
De rijkspolitie heeft verder zeer on
langs zogeheten 'processen-verbaal
van bevindingen' in de Duinpolder op
gemaakt, op grond van de natuurbe
schermingswet en het feit dat voor de
plaatsing van de caravans geen ver
gunning is aangevraagd. Volgens ad
junct-consulent De Wilde hebben de
eigenaren tot dusver niet gereageerd
op het aanschrijven van de directie
Natuur, Milieu en Faunabeheer.
Woordvoerder Van den Akker van het
bewoners-comité Nieuw Haamstede:
„Die nieuwe caravans ontsieren het
landschap zeer. Iedereen ergert zich er
aan. In enkele gevallen zijn er in plaats
van de oude caravan zelfs twee grote
nieuwe eenheden haaks op elkaar ge
plaatst. En de volgende stap is dat er
muurtjes worden opgetrokken."
Secretaris-penningmeester J. W. van
Vliet van de vereniging van caravan-
bezitters in de Duinpolder vindt de
klachten van het bewoners-comité
sterk overdreven, maar maakt ander
zijds duidelijk de aan de natuur aange
richte vernielingen zeer te betreuren.
„Want dat is volstrekt in strijd met de
richtlijnen van het beschermd natuur
gebied. Bovendien is de onderlinge af
spraak: blijf zitten waar je zit, en ver
roer je niet. Enkelen hebben dat helaas
aan hun laars gelapt", aldus Van Vliet.
Burgemeester J. L. Niemantsverdriet-
Leenheer van Westerschouwen wijst
er nog op dat niet in eerste instantie de
gemeente, maar Natuur, Milieu en
Faunabeheer verantwoordelijk is voor
de controle op de ontwikkelingen in de
Duinpolder. Maar het is wel duidelijk
dat de thans meer dan het oorspronke
lijk toegelaten aantal caravans weer
weg moeten, aldus mevrouw Nie-
mantsverdriet.
TERNEUZEN De gemeentepolitie
van Terneuzen heeft dinsdag de der
tig-jarige Antilliaan H. S. aangehou
den op verdenking van cocaïne-han-
del. De man woont in Rotterdam en de
politie van Terneuzen koesterde al eni
ge tijd verdenkingen tegen hem. Ver
moed wordt dat hij enkele keren naar
Terneuzen is gekomen om cocaïne te
verhandelen.
Hij wordt op dit moment vastgehou
den in het politiebureau aan de Rose-
gracht. Bij zijn aanhouding werden
geen drugs aangetroffen. Hij heeft nog
geen bekentenis afgelegd.
In het midden van de kamer waar alle
gangen op uitkomen zit in het plafond
een luchtgat. Schuin daaronder is een
put in de kamer te vinden. Waar die
put voor gediend heeft, is niet duide
lijk. In de put vonden de gravers twee
kanonskogels uit de zeventiende
eeuw. Het zijn de pronkstukken van de
gevonden voorwerpen. De rest van de
buit bevat onder meer twee granaat
hulzen uit de Eerste Wereldoorlog, een
deel van een geweer (type achterlader)
uit het begin van deze eeuw en bierfles
jes en aardewerk van zo'n jaar of veer
tig, vijftig terug. „In de Tweede We
reldoorlog zijn de gangen regelmatig
als schuilkelder gebruikt. De ge
bruiksvoorwerpen zullen dan ook wel
uit die tijd stammen. Vermoedelijk
zijn de kanonskogels nooit gevonden
omdat ze in de put in het zand zaten",
verklaart Engels.
In één van de gangen, aan de kant van
de Westdam, hebben de leden van de
werkgroep ook kazematten ontdekt.
„Die bewaarplaatsen voor munitie
hadden we ons eigenlijk groter voor
gesteld. Het zijn niet meer dan kleine
schappen die iets hoger liggen om het
kruit droog te houden", zegt P.
Schauwvliege.
Schauwvliege is, evenals Engels, vanaf
het begin bij het 'gangenproject' be
trokken geweest. „Ja er gaan heel wat
vrije weekeinden inzitten. Dat is overi
gens geen probleem want we vinden
het leuk om te doen. Wel zouden we
graag wat meer medewerking van de
bevolking hebben. Nu we dit eerste
deel van de gangen hebben blootge
legd, willen we graag nog meer toegan
kelijk maken. Daarbij hebben we ech
ter de hulp nodig van mensen die be
schikken over oude foto's en kaarten.
Ook hulp van mensen of bedrijven die
een seismograaf of een sonderingsap
paraat hebben, zou ons een eind op
weg kunnen helpen. Daarmee kunnen
we makkelijker uitvinden waar de
gangen verder lopen", betoogt hij.
Het geheugen wil mensen nogal eens
in de steek laten, zo merkten de werk
groepleden. „De gangen zouden onder
heel Sas doorlopen. Er zou een recht
streekse verbinding zijn tussen de Mo
lenberg en de Markt en zo zijn er nog
meer van die geruchten. Wij hebben
niet het geld en de mogelijkheden om
dat allemaal uitputtend te onderzoe
ken. Daarom willen we graag oude fo
to's en publicaties bestuderen om daar
conclusies uit te kunnen trekken",
zegt Engels. De Molenberg was vol
gens hem vroeger voor een gedeelte af
gegraven. „Op foto's van bijvoorbeeld
de molen van Maenhaut van veertig
tot tachtig jaar terug kun je misschien
van allerlei aanwijzingen vinden",
hoopt de secretaris van Bolwerk Gene
raliteit.
Enkele leden van de werkgroep snuffe
len binnenkort eens in de archieven
van de Gentse universiteit. „In publi
caties die we tot nu toe doorworstel
den, worden heel wat bronnen ge
noemd maar Gentse bronnen ontbre
ken. En in de stadsarchieven en de uni
versiteitsbibliotheek moet een karre-
vracht aan informatie opgeslagen lig
gen", denkt Schauwvliege. Het meest
verwacht de werkgroep echter van de
Sasse inwoners. „Het ondergrondse
Sas leeft enorm bij de mensen. Maar ze
zijn nog wat huiverig om hun spullen
aan ons uit te lenen. Misschien denken
ze dat het veel geld waard is. Wij hoe
ven er echt niet rijk van te worden. We
zouden oude foto's, kaarten en boeken
graag in bruikleen hebben om bijvoor
beeld eens een tentoonstelling te kun
nen inrichten. En ook hopen we daar
door op het spoor te komen van de pre-
ciese loop van andere gangen", dro
men Engels en Schauwvliege geza
menlijk hardop.
De heren Engels linksi en Maenhaut in één van de begaanbaar gemaakte on
dergrondse gangen.
SAS VAN GENT De gangen onder
de Molenberg in Sas van Gent zijn in
dik twee maanden tijd volledig leeg-
gegraven door medewerkers van de
werkgroep Bolwerk Generaliteit.
Eind oktober kroop burgemeester
mevrouw J. M. H. M. van Rest de gan
gen in om een emmertje vol zand te
scheppen waarmee zij een aanzet gaf
voor het blootleggen van het gangen
stelsel. Nu kunnen mensen tot 1.80
meter rechtop in de gangen lopen. Ze
moeten dan wel laarzen aantrekken,
want het grondwater laat zich moei
lijk weren.
Hoewel al het zand uit het gangenstel
sel is verdwenen, heeft de werkgroep
zichzelf figuurlijk een beetje vastge-
graven. De gangen blijken minder ver
door te lopen dan eerst was aangeno
men en de leden van de werkgroep we
ten niet precies hoe ze nu verder moe
ten. Oude Sassenaren wisten te vertel
len dat de gangen tot onder de Markt
moesten doorlopen, maar dat blijkt
niet het geval te zijn. „We hebben één
kamer blootgelegd, waar acht gangen
op uit komen. Alle acht gangen lopen
dood. Aan het begin van de hoofdgang,
de Lange Jan voor Sassenaren, zijn de
resten van een toegangspoort te on
derscheiden", vertelt F. Engels, secre
taris van de werkgroep.
