BUL
VERWEY
EN DE
ROERIGE
JAREN VAN
VERONICA
1ÜÉ
dit is geen studio
van de staat,
deze is van ons...
HOLLYWOOD
4
i
■li
oedgelovig
geweren
apart
peter contant
opgewekt
succes
rouw
DONDERDAG 31 DECEMBER 1987
tl»
m*
Tineke komt bij me. „Oom Bul, ik kom
ontslag nemen." „Ben je gek meid. Jij
ontslag nemen? Dat is er niet bij." „Wel",
werpt ze tegen „ik moet een kind krijgen."
Gefeliciteerd," zeg ik. „Ja, maar ik ben niet
jetrouwd." „Nou en?" „Waar moet ik dan
met m'n kind naar toe?" vraagt ze. Ik zeg:
„Dat neem je gewoon mee naar de studio."
Zij: „Oom Bul, ik heb nog nooit een studio
gezien met daarin een kind." „Dat kan wel
zijn" zeg ik, „maar dit is geen studio van de
staat, deze is van ons."
Tineke was niet het enige talent. Het leek
iij ons wel een opleidingsinstituut. Want al
lie namen van toen, zijn nu nog even
lekend, al vinden we ze ongeveer bij alle
omroepen. We hebben er zoveel gehad:
iVillem van Kooten, Lex Harding, Gerard de
Mes, Eddie Becker, Tom Mulder, Lex
Harding, Adje Bouwman, Tom Collins, Jan
fan Veen, Will Luikinga, Stan Haag, Chiel
ïiontagne, Rob Rip, Pierre van Ostade,
armen Siezen, Arend Langenberg, Bart
;an Leeuwen. Ik zal er nog wel enkele
/ergeten zijn. Weet je wie ook heel belangrijk
was? Tante Erna. Die zorgde voor de koffie
in bakte eieren om zwakkelingen weer op te
;rikken".
De Studio stond altijd onder druk, want
iaarin werd het gezicht van Veronica naar
uiten gebracht; je moest de smaak van het
uisterpubliek aftasten. Dat vereiste een
lechte samenwerking. Die was er ook. Soms
eek het zelfs een soort commune, waarin het
leel emotioneel kon toegaan. Bij de
wekelijkse vergadering over de nieuwe
(Uarmschijf konden de jongens elkaar
ïitschelden. Dan vroeg ik me af: hoe krijg ik
ie lieve vrede weer terug? Maar na zo'n
eldslag keerde de rust altijd weer terug;
ilsof er nooit één hard woord was gevallen".
Juichend ging ik naar de zaak toe. Die
ionge mensen, dat sprak me aan. Je moest
wel enorm flexibel zijn; maar dat was voor
nij geen probleem. Mijn euvel was, dat ik
loms te makkelijk en te goedgelovig was.
)at zit nu eenmaal in mijn karakter. Ik ben
iaardoor ook wel eens goed onderuit
egaan, maar dat overkomt iedereen wel
ens vroeg of laat. Dat hoort nu eenmaal bij
iet leven. Maar ik kan zonder één aarzeling
eggen, dat de tijd van Veronica de mooiste
'ase van m'n leven is geweest, wat er ook
illemaal gepasseerd is. Inclusief de
iffaire-Noordzee".
„Ik wil daarover graag wat meer vertellen.
)en Zwiterse bank had tot een zekere hoogte
eld gestoken in Radio Noordzee. Op het
noment, dat de afbouw van het schip
vertraagde meldden de eigenaars, Meister
n Bollier, zich bij mijZe wilden een
;eldlening. Ik zei, dat ik er weinig voor
voelde om een concurrent te financieren.
Toen kwamen ze met het aanbod om in dat
geval nooit voor de Nederlandse kust te
gaan uitzenden. Het plan was om Londen, de
grootste financiële stad, te bereiken met
eklame".
.Na ampel beraad deed ik toezeggingen, dat
ze een renteloze lening konden krijgen onder
hele stringente voorwaarden: niet voor de
Nederlandse kust en geen uitzendingen in de
Nederlandse taal. Als zij deze contractuele
verplichtingen door welke oorzaak dan ook
zouden schenden, dan hadden wij het recht
het schip van zee te halen. Dat werd door een
groot Utrechts advocatenkantoor
uitgewerkt. Ik beschouwde deze affaire als
een soort levensverzekering voor ons
station, wetende dat Noordzee met al die
vergevorderde plannen niet tegen te houden
was".
„De Mebo vertrok aanvankelijk naar de
Engelse kustwateren; programma's
begonnen op een heel professionele wijze.
Maar Meister en Bollier begingen één heel
grote fout. In de verkiezingsstrijd besloot
het station volop steun te geven aan de
lorries, die dan ook als winnaars uit de
verkiezingsbus kwamen. Zoiets kan je als
commercieel station natuurlijk nooit doen.
De gevolgen bleven dan ook niet uit.
Noordzee werd geconfronteerd met een
stoorzender".
„Zonder overleg ankerde Noordzee bij ons in
de buurt aan en begon nota bene uit te
zenden in het Nederlands. Wij claimden het
station op grond van contractbreuk. Maar
Noordzee trok zich er niets van aan. Het
gevolg was een kort geding, dat door ons
tegen de verwachtingen in niet gewonnen
werd. Ik denk door onduidelijke en
omstreden jurdidische formuleringen in het
contract, dat in het Engels was opgesteld.
Toen begon iedereen te broeden op
mogelijkheden om het schip toch op de één
of andere manier binnen te brengen".
„Wij gingen 's nachts met de Ger Anna naar
4e Mebo. Ik zeg tegen Bollier en Meister, de
eigenaars: „Jullie zijn fout. Je ligt hier nu
weer in het Nederlands uit te zenden: maar
we hebben een contract."
„Als je op ons schip komt, dan schieten we
je er af," begint er één. „Dat kan mi j wat
schelen," schreeuw ik terug. Ik zeg tegen
mijn kapitein Arie de Ruiter, die met me
■nee was: „Ik ga naar boven." Arie zegt:
„Oom Bul, ben je gek. Ze staan daar met
geweren. Ze schieten je hartstikke dood."
„Die schieten niet zo gauw," zeg ik.
„Ie bent wel de baas van ons bedrijf, maar
niet van deze schuit," zegt De Ruiter. „Ga
nou mee terug." Dat is gebeurd.
„Er volgde een stroom van aanbevelingen en
aanbiedingen; vissers uit Volendam en
Oom Bul aan de Plassen
foto kastermans
Af en toe ratelt de telex in het kleine huis van Bul Verweij aan de Loos-
drechtse Plassen. De 78-jarige ex-Veronica-directeur handelt „voor de
aardigheid nog wat" in melkpoeder voor het Midden-Oosten. Rijk is hij
niet. („Door mijn eigen stommiteit heb ik mijn vermogen verloren.") Ge
zond is hij wel.
Verweij lijkt niet kapotte krijgen. De tand destijds heeft ook weinig vat op
hem gekregen, terwijl zijn leven toch vol turbulentie zat.
Bul Verweij gaat de historie in als de gedreven directeur van de etherpi
raat Veronica. Een man, die op handen gedragen werd door zijn perso
neel. Een man, die dag en nacht knokte voor zijn station, waarin meer
muziek zat, dan hij aanvankelijk dacht. Verweij moest voor zijn Veronica
ook een jaar in de gevangenis zitten, vanwege de aanslag op concurrent
Noorzee. Niet dat Verweij zelfde brandbom wierp op de Mebo, of daarvan
afwist, maar omdat de rechter oordeelde dat Verweij als directeur verant
woordelijk was voor het totale reilen en zeilen van Veronica.
me
andere havens boden aan het schip binnen
de 3-mijlszone te slepen, maar wij wezen dit
van de hand, nadat gebleken was dat er aan
boord wapens waren".
„Van een plan om door duikers het anker
van de kettting te laten verwijderen en het
schip binnen de 3-mijlszone te trekken is
niets terecht gekomen. De affaire liep
helemaal uit de hand toen de zogenaamde
duikers een brandje in de machinekamer
wilden veroorzaken. Ik ben me rot
geschrokken toen ik erover werd
geinformeerd. De Ruiter belde me op: „Oom
Bul, het schip van Noorzee staat in brand.
Ik zeg: Daar hebben wij toch niks mee te
maken. Maar na een tijdje werd ik opgehaald
door de politie. En toén werd me duidelijk,
dat die zogenaamde duikers brand hadden
gesticht".
„De president van de rechtbank zei, dat hem
bekend was, dat ik hiertoe nooit opdracht
had gegeven, maar dat ik deze operatie nooit
aan anderen had mogen overlaten. Hij stelde
devraag.ofik wist wat mij n
verantwoordelijkheid als directeur inhield.
Daar was maar één antwoord op mogelijk:
als directeur ben je verantwoordelijk voor
alles wat er in je zaak gebeurt. Dus kreeg ik
ook een jaar, net als de anderen".
,Mij werd verweten, dat ik mezelf niet had
verdedigd. Maar de president had gelijk. Als
er op een ministerie iets mis gaat, dan wordt
de minister hiervoor ook verantwoordelijk
gesteld. Elke medaille heeft nu eenmaal zijn
keerzijde".
„Het was een zwaar jaar in die cel. Ik moest
eerst smerige emmers schoonmaken.
Omdat ik aardig in m'n talen was, vroeg de
direkteur later aan mij of ik als tolk wilde
fungeren. Dus ik was aardig op de hoogte
van wat er in de gevangenis gebeurde. Ik
had ook het geluk, dat ik m'n
schrijfmachine mocht houden. Vaak
vroegen mede-gevangenen aan me of ik hun
levensloop wilde opschrijven, die zij
moesten indienen. Die mochten dan een
uurtje bij me in de cel zitten, 's Avonds zat
ik het dan uit te tikken, zodat ik als het ware
een verlengstuk was van de sociale dienst".
„Ik ben het natuurlijk niet altijd eens met al
die Veronicaprogramma's. Maar als ik nu
langs dat gebouw in Hilversum kom, geeft
me dat toch voldoening. Fantastisch. Daar
is Rob Out de motor van geweest. Toen we
moesten stoppen met onze uitzendingen
vanaf zee en iedereen dacht van: nu is het
gedaan met Veronica, zei alleen Rob Out:
nee, nu gaat het pas beginnen. De
journalisten tegen wie hij dat destijds
vertelde in Nieuwspoort, zaten zich
lachend op de knieën te slaan. Maar Rob
Out, op wie vaak wordt gekankerd, heeft
het toch maar voor elkaar gekregen. Dat is
een hele bokserij geweest".
„Rob is vooral in het begin regelmatig met
z'n hoofd tegen de muur gelopen. De
regeringscommissaris heeft hem heel wat
keren op z'n vingers getikt. Overal moest
hij een aparte vent voor aannemen; voor
het uitzoeken van de platen, voor het
aannemen van de telefoon... Rob zei tegen
die man: „Zo zijn we niet opgevoed. We
hebben geleerd zo economisch mogelijk te
werken." Rob vertelde later eens tegen mij:
„Dat was wat voor jou geweest." Dat heb ik
allemaal aan zien komen. In zo'n systeem
had ik nooit gepast. Ik heb nooit geweten,
dat er bij de omroep zoveel functies bedacht
kunnen worden. Daarom was het
verstandig van me, dat ik niet meegegaan
ben met het Veronica nieuwe stijl".
„Of ik daar een beetje jaloers naar kijk?
Welnee. Ik heb een prachtig leven gehad en
nog steeds trouwens. Ik kan nog gaan
hardlopen en schaatsen. Elke ochtend als ik
wakker word, doe ik direct een uur
gymnastiek; elke zaterdag ga ik hardlopen
in de Lage Vuursche. Eerst op de fiets naar
Hollandsche Rading. En dan doe ik mijn
traject van 12 kilometer; dat heb ik pas
gelopen in anderhalf uur. Man, wat was ik
gelukkig. Als een kind...".
„Ik ben door een hel gegaan, toen ik dacht
dat ik blind zou worden. Ik dacht, dan krijg
ik een halsband om en een ketting, en dan
vraagt men zich af: wie moet Bul vanavond
uitlaten? Ze wilden mij in Utrecht niet meer
opereren. Ik had een oogdruk van 36. Dat
vond ik een mooi getal. Maar in Utrecht
zeiden ze: dat is onrustbarend; 'tmoet onder
de twintig zijn. Toen ben ik driejaar geleden
via via bij professor Dake in het AMC terecht
gekomen. Nou, die durfde het wel aan. Ik ben
vijfmaal aan m'n ogen geopereerd. Alle twee
m'n lenzen zijn er uitgehaald, omdat ik
zwaar staar had en daarna ben ik geopereerd
aan een te hoge oogdruk. „Dan maak ik een
luikje van de achterste oogkamer naar de
voorste... Kijk eens naar boven, kijk eens
naar beneden," zo ging dat. Maar het lukte.
De eerste keer, toen ik na de operatie weer
kon hardlopen in de Vuursche heb ik lopen
zingen. Ik was zo blijIk kwam onderweg
mensen tegen, die me aankeken met een blik
van: die vent komt vast uit een gesticht. M'n
grootste triomf is, dat ik mijn blindenstok
niet meer hoef te gebruiken'
„Ik heb de Elfstedentocht drie keer gereden.
Toen Paping won, werd ik bij Hindeloopen
van het ijs gestuurd; het was te slecht. Afzien
man. De ijspegels hingen in m'n sik. Nu mag
ik niet meer meedoen. Ik heb m'n nummer
moeten inleveren. Dat een kerel van 78 zo'n
tocht nog kan rijden, geloven ze niet. Maar
als m'n ogen nog goed waren, zou ik de
Elfstedentocht toch weer aan durven".
sterren
rijzen en
vallen
In Hollywood zou het jaar 1987 door
het verscheiden van oude sterren
wel eens de geschiedenis kunnen in
gaan als het jaar waarin een legende
stierf. Nog nooit eerder verwissel
den zovele groten uit de vermaaksin
dustrie in één jaar tijd het tijdelijke
met het eeuwige:
Fred Astaire (88), Rita Hayworth (68),
Jackie Gleason (77), Ray Bolger (83),
Randolph Scott (89), Danny Kaye
(74), Liberace (67), Robert Preston
(69) en Lee Marvin (63). Allen waren
tientallen jaren sterren van de eerste
grootte, in heel de beschaafde wereld
bekend waar filmdoek en televisie
scherm worden aangetroffen.
De Dood haalde ook sterren die nog
'diva' waren geweest: Pola Negri (90)
en Mary Astor en Madeleine Carroll
(beiden 81).
Vier belangrijke regisseurs overleden
in 1987: John Huston (81), Rouben
Mamoulian (90), Clarence Brown (97)
en Bob Fosse (60). Van het firmament
verdwenen ook de filmmakers Mer-
vyn LeRoy (86), Quinn Martin (60) en
Joseph E. Levine (82).
Onder andere beroemde en geliefde
artiesten die het in 1987 welletjes von
den, waren de komieken Dan Rowan.
Jackie Vernon, Dick Shawn en Ar
thur Lake en de muzikanten Woody
Herman, Buddy Rich en Sammy
Kaye.
Op de dodenlijst staan verder de Hol-
lywoodse topadvocaat Greg Bautzer
en de actrices Geraldine Page, Her-
mione Gingold, Joan Shawlee en Eli
zabeth Hartman en de acteurs James
Coco, Alejandro Rey, Richard Egan,
Lome Greene en Dean Paul Martin.
Er kwam in 1987 echter ook opge
wekt nieuws uit Hollywood. De ac
trice Cybill Shepherd kreeg een
tweeling en uit de echtvereniging
Debra Winger-Timothy Hutton werd
een kind geboren. Tom Selleck van
de televisie stapte voor de tweede
keer in het huwelijksbootje en John
ny Carson -- ook niet helemaal onbe
kend op het medium -- voor de vierde
keer.
Diahann Caroll en de zanger Vic Da-
mone probeerden het ook voor de
vierde keer en Brace Willis verscheen
voor het altaar met de actrice Demi
Moore.
Het huwelijk werkte in Hollywood
voor de een en het werkte voor een an
der niet. Een van de meest verbitter
de echtscheidingen van het jaar was
die tussen 'macho' Sylvester Stallone
en Brigitte Nielsen, wier stormachti
ge huwelijk tenslotte op de rotsen
liep.
Joan Collins trok haar filmrol in "Dy
nasty" in haar privéleven door en
maakte van haar echtscheiding van
Peter Holm een aflevering apart. Hij
vroeg om alimentatie en zij liet hem
van huis en haard verdrijven.
Een echtscheiding tussen popster
Madonna en haar onder invloed ru
ziezoekende man Sean Penn, de film
acteur, ging voorlopig niet door.
Penn zat in 1987 in de gevangenis om
dat hij fotografen en anderen die hem
wilden kieken, tegen de grond had ge
slagen.
Een romance van het jaar tussen Os
carwinnaars William Hurt en Marlee
Matlin werd met wederzijds goedvin
den afgebroken. Joan Rivers kreeg in
1987 een toontje lager te zingen: haar
televisieshow werd geschrapt wegens
gebrek aan belangstelling en zij
moest genoegen nemen met rollen in
"The Hollywood Squares".
Filmbeest Mark Harmon belandde in
een familieruzie en probeerde de zorg
te verkrijgen over de zoon van zijn
zuster Kris, Sam Nelson, wiens vader
wijlen Ricky Nelson was.
Timothy Dalton slaagde in zijn de-
DannyKay
buut als de nieuwe J ames Bond. "The
Living Daylights" verdiende in Ame
rika meer geld dan enige voorgaande
Bondfilm.
Het grootste bioscoopkassucces van
vorig jaar, "Howard the Duck", werd
dit jaar als grootste mislukking geë
venaard door de dodelijk vervelende
'komedie' "Ishtar" met - niettemin -
Warren Beatty en Dustin Hoffman.
Het grootste kassucces van dit jaar
was "Beverly Hills Cop II" en de
meest bekeken televisieserie "The
Cosby Show".
NBC ging van het jaar alweer met de
eer strijken en gaf de twee andere top-
netten, ABC en CBS, het nakijken.
Het arrogantste prima-donna-gedrag
van het jaar op de Amerikaanse tele
visie nam 'Newsman' Dan Rather van
CBS voor zijn rekening. Hij wilde niet
opkomen en het scherm bleef enkele
minuten zwart.
De meest publieke en alom rode
hoofden bezorgende ruzie op televisie
betrof Valerie Harper, die haar show,
"Valerie", liet voor wat ie was in een
loonconflict met Lorimar Telepictu-
res. Harper werd vervangen door
Sandy Duncan.en de show kreeg als
nieuwe naam "Valerie's Family".
De grote Oscarwinnaars van 1987 wa
ren "Platoon" (beste film), Marlee
Matlin (beste actrice), Paul Newman
(beste acteur) en Oüver Stone (beste
regisseur).
Op het zakelijke vlak was hét nieuws
van '87 de fusie tussen Tri-Star Pictu
res en Columbia Pictures onder aus
piciën van Coca-Cola.
De droevigste aanblik van 1987 bood
de verwijdering van het vertrouwde
embleem van Metro-Goldwyn-Mayer
en de watertoren van het studioter
rein in Culver City. Het vignet van Lo
rimar, die het rijk van Louis B. Mayer
overnam, kwam er voor in de plaats.
Regisseur John Landis ontsprong in
1987 de dans op zijn proces in ver
band met de dood op de set van de ac
teur Vic Morrow en twee Vietnamese
kinderen tijdens het maken van
"Twilight Zone" in 1982. Een helikop
ter stortte op hen neer.
Dolly Partons nieuwe muziekrevue-
reeks leed schipbreuk en ging in ge
brek aan belangstelling ten onder.
In het algemeen was 1987 een voor
spoedig jaar voor de Amerikaanse
film, een jaar zonder hoogte- en laag-
tepunten voor de televisie en, als ge
volg van de dood van zoveel beroem
de gezichten, een jaar van rouw in
Hollywood.
Pola Negri, een van de sterren van de stomme film uit de jaren '20, overleed op
90-jarige leeftijd.
