Als par coursbouwer heb je
grote verantwoordelijkheid
Vandaag 22 finales in
tennistoernooi Goes
Martinus bijna zeker
van finaleplaats
„Ze gingen wel stappen,
maar trainen kon niet"
PZC/ sport
Modena wint
volleytoernooi
in Apeldoorn
Westduitse midlotto
GÖES - Hoewel parcoursbouwer Bram Maljaars uit Gapinge al ruim tien jaar in het vak zit,
is elk springconcours toch weer een spannende aangelegenheid voor hem. Zo nerveus als
paard en ruiter voor een wedstrijd kunnen zijn, zo gespannen is ook vaak de 34-jarige Wal-
chenaar vooraf. En dat is niet zo vreemd, want het welslagen van de springwedstrijd is
voor een groot deel van hem afhankelijk. „Een foutje is vlug gemaakt", zegt hij. „Als par
coursbouwer heb je een grote verantwoordelijkheid."
Waardering
PONYSPRINGEN INDOOR ZEELAND SLIJTAGESLAG
Veel gevraagd
Slecht
21
THORENAAR SNEUVELT IN KWARTFINALE
F avorietenrol
Verrassing
GUIDO DE BEULE KNAPTE AF OP JONGE SPELERS
Verkroppen
Kwaliteit
8B)0NDERDAG 31 DECEMBER 1987
Bram Maljaars bezig met de opbouw van het parkoers voor het springprogramma voor pony's op Indoor Zeeland in Goes
Bram Maljaars valt niet altijd te be
nijden. Hij kan het zich niet permit
teren zich te vergalopperen, want
dan breekt er meteen een storm van
kritiek los. De Walchenaar moet zich
op elke wedstrijd goed voorbereiden
en uiterst zorgvuldig te werk gaan.
„Zonder dat de veiligheid van ruiter
en paard in het gedrang komt, moet
ik een parcours bouwen dat aantrek
kelijk is voor de paarden, de deelne
mers en de toeschouwers", vertelt
Maljaars. „Maar dat valt niet altijd
mee. Het parcours mag niet te moei
lijk zijn, maar ook weer niet te ge
makkelijk. Het kaf moet zo goed mo
gelijk van het koren worden geschei
den. Ik moet zoveel mogelijk goede
ruiters in de barrage krijgen. Dat is
goed voor de springsport."
Bram Maljaars, die in het dagelijks
leven hoefsmid is, is geen onbekende
in de Zeeuwse paardesport. Als rui
ter behaalde hij verschillende
Zeeuwse titels in het mennen
(„paard met een wagentje erachter")
en bij het Nederlands kampioen
schap mennen behaalde hij eenmaal
zelfs de bronzen medaille. Daarnaast
was hij jarenlang instructeur bij di
verse ponyclubs en rij verenigingen.
„Ik rijd nog steeds op paarden, maar
ik doe niet meer mee aan wedstrij
den. En ik geef ook geen les meer, ik
heb daar geen tijd meer voor. Tegen
woordig ben ik alleen nog jurylid en
parcoursbouwer."
De eerste schreden als parcoursbou
wer zette hij ruim tien jaar geleden.
Hij meldde zich toen aan voor de cur
sus. „Vroeger kon iedereen parcours
bouwer worden, maar tegenwoordig
is het verplicht een cursus te volgen.
Wil je tot die cursus toegelaten wor
den, dan moet je als ruiter ervaring
hebben in het M-springen. Je krijgt
tijdens de cursus (20 lessen) veel
theorie en daarnaast moet je bij re
gionale wedstrijden een parcours
neerzetten, dat wordt beoordeeld
door een gediplomeerde parcours
bouwer. Een moeilijke cursus? Dat
valtmee. Doordatje als ruiter en trai
ner toch een bepaalde ervaring hebt,
krijg je er vlug kijk op."
het aantal deelnemers er zo goed mo
gelijk door te krijgen, die combina
ties mogen 0 tot vier strafpunten be
halen. De zwakkeren moet uitgese
lecteerd worden. Dat is in het belang
van ruiter en paard én van de
springsport."
Bij het neerzetten van de hindernis
sen komt het nodige kijken. Er gaat
een lange voorbereiding aan vooraf.
„Van tevoren krijg je van de vereni
gingen de situatie, de afmetingen
door. Dan kun je aan het werk. Dan
ga je een ontwerp op schaal tekene-
Anouska Bevin (links) en Marjoke van Strien huielden de Zeeuwse eer hoog
in de klasse M/Z.
nen. Soms doe ik daar 12 uur over,
een andere keer heb ik het in drie
uur voor elkaar. De avond voor de
wedstrijd ga ik meestal opbouwen,
de hindernissen zorgvuldig neerzet
ten en de hoogte meten. Tsja, en dan
kan het wel eens nachtwerk worden,
dat hangt af van de medewerkers
die je tot je beschikking hebt. Maar
ik vind dat geen probleem. Ik vind
het leuk werk, het is liefhebberij."
Als parcoursbouwer staat Bram Mal
jaars zo af en toe wel eens bloot aan
kritiek. „Het valt het over het alge
meen wel mee, al gebeuren er wel
eens onplezierige dingen. Ik heb het
meegemaakt, dat een hindernis met
een bepaalde lakverf was behandeld.
Op de dag van de wedstrijd scheen de
zon er op en weerspiegelde dat, waar
door de paarden er niet overheen wil
den. Ik kreeg toen het nodige te ho
ren, maar ja bij het opbouwen de'
avond daarvoor had ik daar niet bij
stilgestaan. En veranderen op de dag
zelf kon ook niet meer, want als het
parcours eenmaal staat, mag je het
niet meer veranderen."
„Van zulke dingen leer je. Je advi
seert de organisatie in het vervolg
geen lakverf meer te gebruiken of je
zet de hindernis naar het Noorden
toe. Het is maar een detail, maar wel
vreselijk belangrijk. Ik sta wel open
voor kritiek en ben op mezelf ook kri
tisch. Zelfkritiek moet je in dit vak
wel hebben. Als je jezelf niet wilt ver
beteren, schop je het niet ver."
Meestal echter is er waardering voor
Bram Maljaars. „Toch is het elke
keer weer spannend. Ik heb wel een
zekere routine, maar toch is er altijd
enige onzekerheid. Pas na de wed
strijd voel ik me op mijn gemak, dan
weet ik of ik het goed heb gedaan. Als
ik dan zie dat de beste combinaties
ook daadwerkelijk in de prijzen val
len, geeft mij dat voldoening. Nee,
van tevoren weet ik nooit hoe het zal
lopen. Soms denk ik een gemakkelijk
parcours uitgezet te hebben en dan
vliegen de balken je om de oren...."
Wanneer je eenmaal het diploma
hebt behaald, kunnen de verenigin
gen je uitnodigen het parcours op te
bouwen. Bram Maljaars, die het
aantal parcoursbouwers in Zeeland
op tien schat, is een veel gevraagd
man. „Er is tegenwoordig bijna elk
weekend een springwedstrijd, dus
dan word je nogal eens benaderd.
Maar ik zeg wel eens af. Ik vind één
keer in de maand genoeg. Het nadeel
is, dat wanneer je te dikwijls op
wedstrijden verschijnt, de ruiters je
gaan kennen. Ze gaan te goed weten,
hoe je bouwt en passen het rijden
daaraan aan. Dat is niet goed voor
de springsport. Er moet variatie
zijn, zodat je all-round ruiters
krijgt."
..Elke parcoursbouwer heeft zijn ei
gen manier van bouwen. De één
zoekt het in de afstanden tussen de
hindernissen, de ander zoekt het in
de technische dingen, zoals wendin
gen. Ik probeer zoveel mogelijk va
riatie erin te brengen, dus van alles
wat. Je moet ook durven te bouwen,
zodat de kwaliteit beter wordt. Als je
de hindemissen altijd erg laag neer
zet, krijg je een zwak deelnemers
veld. Mijn streven is 60 procent van
GOES - De ponyspringdag van In-
door Zeeland is voor alle betrokke
nen een ware uitputtingsslag ge
worden. Het aan de start brengen
van negentig pony's in verschillen
de rubrieken, waardoor de hoogte
van het parcours telkens moest wor
den aangepast aan de maat van de
diverse categorieën, nam veel meer
tijd in beslag dan was voorzien. Het
resultaat was een langzaam dood
bloedende wedstrijddag. Tegen half
negen 's avonds verlieten de laatste
trailers het veilingterrein. En dat is
een beetje laat voor een middagpro
gramma...
Een tegenvaller op het concours,
maar leerzaam voor de organisatie.
Opmerkelijk was gisteren in de Goe-
se veilinghal dat minstens de helft
van de deelnemertjes uit Noord-Bra
bant kwam. De sfeer op het ponycon
cours was zoals gebruikelijk zeer
huiselijk. Groepjes moeders langs de
kant, die af en toe van hun breiwerkje
opkijken om hun kroost in de spring-
ring aan te moedigen. Vaders die re
soluut de teugels pakken als de pony
soms geen zin heeft om de arena te
betreden en clubgenootjes die jui
chen of kermen, al naar gelang de
omstandigheden.
In de B-klas werd vrij slecht gereden.
Er waren vooral veel weigeringen in
de buurt van de uitgang. Elf van de
vierentwintig deelnemers in het B-
progressief kregen drie weigeringen,
zodat duidelijk is dat er wat te voor
barig gestart werd. In de L-klasse
was het beter. Beste Zeeuwse was
hier Bianca Sturm (Hulst) met een
derde plaats in het progressief sprin
gen. In de M/Z klasse hielden Anous-
ka Bevin uit Waterlandkerkje en
Marjoke van Strien met een vierde en
vijfde plaats de Zeeuwse eer hoog.'
De Grand Prix finale (er werd een
progressief- en een klassiek parcours
gereden en de vijf besten daarvan
kwamen in de finale terecht), met
duizend gulden aan gebruiksvoor
werpen als prijzen geschonken door
de Goese middenstand, leverde een
felle strijd op voor het handjevol toe
schouwers.
De uitslagen van de finales waren: klasse
B: 1. Robert Bles, Heede PC; 2. Mariska
Boone, Noord-Beveland; 3. Sabine van
Steenpaal, La Capelle-ruiters; 4. Krista
van Oers, Oranjeruiters Moerstraten.
Klasse L: 1. Chan telle Franken, Oranjerui
ters Moerstraten; 2. F. Mol'enaar, Masep-
pa; 3. Jeroen Burm, Hulst; 4. Jan Hop
mans, Markiezaat.
Klasse M/Z: 1. Marielle Hurkmans, Heerj-
kansruitertjes; 2. Annemarie Kerstens,
Oranjeruiters; 3. Anouska Bevin, NPC
Zuid; 4. Anja Mouwen, Heerjansruitertjes.
Zaterdag, de laatste dag van Indoor
Zeeland, begint het programma om
negen uur met het B-springen van de
paarden en loopt non stop door tot
rond elf uur 's avonds. De strijd om
de gouden mossel wordt tot op Z-ni-
veau uitgevochten door gerenom
meerde springruiters.
GOES - In de donkere dagen tussen
kerst en oudjaar is het tenniscentrum
Schelde-International in Goes inder
daad het werkelijke tenniscentrum
van Zeeland: honderden speelsters en
spelers uit alle windstreken van deze
provincie (en uit Brabant) nemen dan
deel aan het inmiddels tradionele
toernooi. Vandaag (oudejaarsdag)
groeit dit evenement naar een climax,
want op deze slotdag moeten niet
minder dan 22 finales plus nog vele
halve finales worden afgewerkt. Ver
rassend was gisteren dat een van de
favoriete Zeeuwen, de Middelburger
Joost Thorenaar, in de kwartfinales
van het herenenkelspel B werd uitge
schakeld.
In dit massale toernooi duurt iedere
partij driekwartier en als na 45 minu
ten de stand nog gelijk is, wordt door
gespeeld tot een van de rivalen het be
slissende punt scoort. Voor Joost Tho
renaar leek de buit dan ook binnen,
toen hij tien minuten voor het einde
met 5-2 leidde in zijn partij tegen de
Brabander Ferdinand Werger. Ogen
schijnlijk had de toernooileiding de
krachtsverhoudingen uitstekend in
geschat, want Thorenaar was als vier
de geplaatst en Werger als vijfde. In de
laatste tien minuten werd de Middel
burgse tennisser echter van het veld
gespeeld. Thorenaar scoorde geen
punt meer, terwijl zijn Brabantse op
ponent viermaal beslissend toesloeg.
Eindstand derhalve 6-5 in het voordeel
van Werger, die hiermee de halve fina
le bereikte.
„Zoiets kan gebeuren als er op tijd
wordt gespeeld", reageerde Thore
naar. „Bij die 5-2 stand begon Werger
alles of niets te spelen en daaiin was ie
erg gelukkig. Bij de stand 5-5 had hij
een netbal die er net overheen ging en
bij mij net niet. Op zich mag je zo'n 5-2
stand natuurlijk niet uit handen ge
ven, maar het blijkt maar weer dat het.
toch kan."
Jaap Moerland uit Kapelle maakt zijn
favorietenrol tot nu toe wel waar. De
speler, die als eerste is geplaatst, be
reikte de halve finale door een zege op
Gilles van de Gruijter (8-3). Overigens
had Van de Gruijter eerder opzien ge
baard door de als derde geplaatste
Brabander John Bruining uit te scha
kelen (6-4). De niet geplaatste Mark
Zuidweg voegde zich na een adembe
nemend gevecht tegen Frans Verhulst
ook bij de halve finalisten. In de
kwartfinale was de krachtmeting
Zuidweg-Verhulst volkomen gelijk-
opgaand en toen de tijd verstreken
was, prijkte er een 4-4-stand. Zuidweg
scoorde daarna het beslissende punt:
5-4.
De vierde halve finalist werd gister
avond laat Remco Maandag, die over
dag met jeugdtennissers naar Heem
stede was geweest en die pas om negen
uur aantrad tegen Ronald van de
Broeke uit Souburg. De als tweede ge
plaatste Remco Maandag maakte zijn
favorietenrol ook waar en schakelde
de Souburger uit: 6-5
Bij de dames is het enkelspel B een vol
komen Brabantse aangelegenheid ge
worden: in de finale staan vandaag
Carmen Kaan (le geplaatst) en Sandra
Suijkerbuijk (niet geplaatst) tegen
over elkaar. Carmen schakelde in de
halve finale Marjolein Cijsouw met
duidelijke cijfers uit: 8-2. Sandra Suij
kerbuijk bewees dat zij ten onrechte
niet geplaatst is. Zij versloeg de als
tweede geplaatste Mirjam Kaan in de
halve finale overtuigend: 8-2. In de fi
nale is zij zeker niet kansloos.
Harold Schipper is in het herenenkel
Cl de grote verrassing. Hij was als C2-
speler niet eens geplaatst, maar be
reikte de halve finale door een 6-4-ze-
ge op Michel Gorsse. De drie andere
halve finalisten zijn: de eveneens niet
geplaatste Eric Eversdijk, die achter
eenvolgens won van Hans Verhage (5-
3) en Chris Versteeg (6-4), de grote fa
voriet Antoine van Bockel, die afre
kende met Dennis de Jong (9-3) en de
als vijfde geplaatste Robert Lentink,
die Robert Springer versloeg (9-5).
De vrouwen in het enkelspel C hielden
zich keurig aan de schema's: Chantal
van Schelven (als eerste geplaatst) en
Manon Kienjet (als tweede geplaatst)
bereikten inderdaad de finale. Chantal
schoof Marion Mewiss aan de kant (7-
4) en de Zeeuws-Vlaamse Manon was
te sterk voor Esther Levolger: 6-4.
Harold Schipper bereikte in het here
nenkel C2 ook de halve finale met over
winningen op Denny Boom (8-4) en
Sigvard van Olm (8-5). De andere drie
halve finalisten zijn: Richard van de
Vrie (de met 7-4 won van Frans
Schauw en met 8-2 van Robert Sprin
ger), Ramon Öe Jong (9-1-zege op Mark
Roovers en 7-1-zege op Ronald Pateer)
en Eric Eversdijk (5-3-zege op Ronald
Vasseur en 8-1-zege op Tom Gunter).
Bij de dames enkel C2 staan Anita
Brand (6-5-zege op Vanessa de Haan)
en Els Ars (8-3-zege op Mireille Drent)
in de finale.
In het herenenkel D zijn de halve fina
listen: de als eerste geplaatste Dennis
Reijnhout (10-2-zege op Kees Tilroe en
5-3-zege op Guido van de Boom), Eric
Olijdam (8-5-zege op Aart de Looff en
8-3-zege op Peter van de Veer), René de
Looff (een 9-4 overwinning op Chris
tian Hiensch) en Gerrit Verwaal, die in
de kwartfinale met 7-4 won van Ewalt
Saalmink.
De vier halve finalisten in het dame
senkel D zijn: Anneke Engelse (9-0-ze-
ge op Jolanda Barends), Annemarie
Bruijnzeel (6-5-zege op Lenie de Haan),
Hester de Jong (9-7-zege op Gwen Me
lis) en Bep Meerhof, die verrassend
won van Hester de Jong (7-4) en van
Jule Zuidweg (7-3).
Vandaag, tijdens de vele finales, zal
de spanning nog toenemen. Maar om
iedereen op tijd oudejaarsavond te la
ten vieren, zullen alle beslissingen
omstreeks 16.00 uur gevallen zijn.
LEIPZIG (ANP) - De volleyballers van
Martinus hebben in Leipzig hun ver
wachte plaats in de finalegroep van
APELDOORN (ANP) - De heren van
Modena hebben woensdagavond de
eindstrijd van het Apeldoornse vol
leybaltoernooi gewonnen. In de finale
werd Zweden in vijf sets, na ruim
twee en een half uur, verslagen.
De Zweden hadden in de vierde set, op
de stand 14-13 een wedstrijdpunt. Mo
dena protesteerde op dat moment, dat
het dak lekte. De wedstrijd werd on
derbroken en na de „pauze" maakte
Modena drie punten, voor de winst van
de vierde reeks. Het evenwicht werd in
de vijfde set pas doorbroken na 15-15:
17-15.
De finale van het dames toernooi werd
met overmacht gewonnen door de Cu
baanse ploeg. Europees kampioen
Oost-Duitsland scoorde in drie sets 28
punten tegen de Caraïbische speel
sters, 15-11,15-11,15-6.
De uitslagen van het internationale volley
baltoernooi van Apeldoorn luiden:
Heren: om plaats 3: Cuba - Finland 3-1 15-4,
5-15,15-12,15-10). Om plaats 5: West-Duits-
land - Minas Belo Horizonte (Bra) 3-2 (10-15,
7-15, 15-13, 15-11, 15-9). Om plaats 7: Animo
Sneek - Frankrijk 3-2 (15-5, 6-15, 15-9, 13-15,
15-5). Finale: Modena (Ita) - Zweden 3-2 (6-15,
6-15,15-6, 16-14, 17-15.
Dames: om plaats 3: Ravenna (Ita) - Olym
pus Sneek 3-0 (15-5,16-14,17-15). Om plaats
5: Ambassadors Berkeley (VSt) - Dynamo
Apeldoorn 3-2 (13-15,15-17,15-7,15-6,15-12).
Om plaats 7: AMVJ Amstelveen - Zweden 3-
2 (13-15, 8-15,15-8,15-7,15-9). Finale: Cuba -
Oost-Duitsland 3-0 (15-11,15-11,15-6).
het Europa-Cuptoernooi voor lands
kampioenen voor bijna honderd pro
cent veilig gesteld. De Amstelveners
wonnen in de Oostduitse stad in an
derhalf uur met 3-0 van SC Leipzig,
waardoor de tweede wedstrijd op 9 ja
nuari in Nederland een formaliteit is
geworden. De setstanden in Leipzig
waren 15-13,15-9 en 15-4.
Grote uitblinker bij Martinus was de
linkshandige routinier Marco Brou
wers. Brouwers vormde met Teffer,
Goedkoop, Benne, Zwerver en spelver
deler Blangé de basis. Buijs en Selin-
ger vielen korte tijd in. In de eerste set
kwam de Nederlands kampioen met 8-
12 achter. Goed blokkeren en scherp
aanvallen vormden in die fase de ster
ke kanten van Martinus, waardoor de
set met 15-13 toch in Nederlandse han
den kwam. In de tweede set liep de
ploeg van coach Arie Selinger met ge
mak uit naar 13-4. Toen de concentra
tie verslapte, kwamen de Oostduitsers
terug tot 13-9, maar de winst was daar
na toch snel voor Martinus: 15-9. In de
derde set rolde de Nederlandse ploeg'
de opponent op: 15-4.
Het eindtoemooi om de Europese be
ker wordt van 19 tot 21 februari in
Frankrijk gehouden.
Derde ronde Europa Cup landskam
pioenen (heren), eerste wedstrijd: SC
Leipzig (OD1) - Martinus (Ned) 0-3 (13-
15, 9-15, 4-15).
HAMBURG (DPA) - De trekkingen van de
Westduitse Midlotto van woensdag 30 de
cember hadden het volgende resultaat:
Trekking A: 12 -17 - 22 - 25 - 27 - 46Reserve-
getal: 6
Trekking B: 9 -11 -12 - 27 - 35 - 46. Reservege
tal: 8.
Spiel '77: 4 7 4 5 9 2 4.
HULST - Teleurgesteld over de instel
ling van enkele vooral jeugdige mede
spelers zei Guido de Beule dit jaar de
volleybalclub Morres uit Hulst vaar
wel. De geroutineerde aanvaller van
het ooit zo succesvolle team vond dat
de onderlinge afspraken niet werden
nagekomen en zag zich verder niet
meer gebonden aan de club waar hij
vanaf zijn twaalfde jaar had gespeeld.
Zijn vertrek naar de Belgische club
Maldegem heeft de aftakeling van
Morres alleen nog maar versneld.
Voor de huidige kern is er dit jaar
slechts een zeer bescheiden rol wegge
legd in de tweede divisie.
Guido de Beule (28) heeft overigens
nog geen spijt gehad van zijn beslis
sing. „Ik had deze stap misschien al
eerder moeten zetten", vindt hij zelfs.
„Jo Everaert is natuurlijk een kei op
volleybalgebied. De trainer die ik nu
meemaak doet het anders, maar is ook
een vakman. Ik doe weer nieuwe din
gen op en dat is toch een beetje een
verrijking van m'n kijk op volleybal."
De Hulstenaar is min of meer afge
knapt op de inzet van de j onge lichting
van spelers. Drie van hen (Michel van
Bremen, Peter Paul Everaert en Wer
ner Tak) studeerden in Breda. „We
hadden de afspraak gemaakt dat zij
twee keer in de week kwamen trai
nen", vertelt Guido de Beule. „Dat
mag van spelers op dit niveau toch mi
nimaal verwacht worden."
Het was geregeld dat Morres de reis
kosten zou vergoeden. Jan Schut, toen
nog trainer van Morres, had er ook op
aangedrongen dat de groep op woens
dag en vrijdag compleet zou zijn. Gui
do de Beule: „Maar na verloop van tijd
bleven ze gewoon weg. Ze staken het
op hun studie dat ze door de week niet
konden komen. Ik heb wel een paar
keer gehoord dat ze op donderdag al
tijd gingen stappen."
Voor Guido de Beule was de onwil
van de jonge spelers tenslotte de re
den voor zijn vertrek. Hij kon het, zegt
hij, als aanvoerder op den duur niet
meer verkroppen. „We hadden ook
twee spelers van de overkant: Rini
Boutense en Ronald Kurvers. Die wa
ren er wel op alle trainingen." Morres
ging dan ook ten onder aan het gebrek
aan inzet van een kleine kern. Aan het
eind van dat jaar was de degradatie
uit de eerste divisie onafwendbaar.
Het was vooral een bittere ervaring
voor spelers als Guido de Beule, Ro
nald van Eerdenburg en William Tael-
man. Zij hadden de gloriejaren nog
meegemaakt en moesten ineens wel
een forse stap terugdoen. Guido de
Beule hield het uiteindelijk voor ge
zien. Hij wist dat er belangstelling was
voor een geroutineerde hoek-aanval-
ler bij Maldegem en is inmiddels een
respectabele kracht bij deze club.
Hij vergelijkt het spelpeil met dat van
een topclub in Nederland in de tweede
divisie. „We spelen twee klassen onder
de hoogste divisie. Halverwege de
competitie hebben we twee punten
achterstand op de koploper. We zijn
sterker dan het Morres van nu, dat
bleek ook wel in de voorbereiding.
Guido de Beule
Toen speelden we vriendschappelijk
tegen elkaar en wonnen we met 3-0."
Zijn eerste indrukken zijn hoopge
vend: de sfeer is goed, het publiek leeft
mee en het volleybal is van een redelij
ke kwaliteit. „We hebben", vertelt hij,
„pas nog een wedstrijd voor de beker
gespeeld. Daarin waren we tot de beste
zestien doorgedrongen. Toen kregen
we de Belgische kampioen Lennik als
tegenstander en speelden we voor vijf
honderd toeschouwers. Dat zijn toch
mooie ervaringen voor een volleybal
ler."
Desondanks wil hij best toegeven dat
er ooit een ploeg heeft gestaan bij Mor
res die nog meer kwaliteit en nog meer
mogelijkheden had. Vier, vijfjaar gele
den had zich het sterkst denkbare
team uit de streek verzameld in Hulst.
Met Michel Everaert, Martin Rood-
zant (nu allebei bij Brevok in Breda),
Ronald Reunis (vertrokken naar 't
Wipke in Harelbeke), Guido de Beule,
Kees Jan van Haelst, Pieter Hamelink,
Ronald van Eerdenburg en William
Taelman. „Met die spelers", beweert
Guido de Beule, „hadden we mis
schien wel de eredivisie kunnen ha
len."
Zo ver is het echter nooit gekomen. Jo
Everaert, de stuwende kracht achter
Morres, heeft inmiddels door een ver
sleten heup zijn aktiviteiten als trainer
moeten beperken. Door studie waren
er ook al een paar prominente spelers
vertrokken. Die samenloop van om
standigheden heeft er voor gezorgd
dat het de club sinds die tijd veel min
der goed vergaat.
Guido de Beule stelt vast: „De jonge
ren bij Morres hebben het altijd veel
te gemakkelijk gehad. Ze waren van
jongsaf aan gewend om te winnen. Ze
hebben niet moeten knokken voor een
plaats, omdat de vaste jongens uit het
eerste door studie wegvielen. Ik mag
wel zeggen: ze liepen al naast hun
schoenen voordat er echt gepresteerd
werd. En nu blijkt dat ze niet de vech
tersmentaliteit hebben die er bij ons
wel is ingekweekt."
