De grote verdwijntruc van
het PLI-onderzoek Zeeland
Filipino's op de vluch
voor guerilla-geweld
Blakend van zelfvertrou
wen zijn de Britse Conser
vatieven begonnen aan hun
jaarlijkse samenkomst. Want
deze staat vooral in het teken
van hun derde achtereenvol
gende verkiezingsoverwin
ning onder leiding van Marga
ret Thatcher. De premier, die
voortdurend omringd is door
een cordon van veiligheids
agenten en uit voorzorg tegen
een mogelijke aanslag onder
uitgebreide politie-escorte tot
in de hal van het conferentie
centrum werd gereden, zal tot
en met donderdag in gepaste
aandacht luisteren naar het
geen haar volgelingen te ber
de brengen. Waarna mevrouw
Thatcher op vrijdag zelf het
woord neemt. En dan onge
twijfeld in een bezielende toe
spraak zal duidelijk maken,
dat zij vast van plan is om ook
over vier jaar weer aan de
macht te blijven.
Stevig overhoop
Eenzijdig
Te smalle basis
In december vorig jaar sta
ken vijftig Filipijnse vis
sersgezinnen met boten van
Barangay Ubo over naar het
eiland Cebu om daar, zoals
gebruikelijk, het eindejaars
feest mee te vieren. Van het
opstandelingenleger, dat in
hun dorp de lakens uitdeelt,
hadden ze toestemming ge
kregen om te gaan. Maar het
werd geen feestreis ditmaal;
de boottocht eindigde in een
vlucht. Ze zitten namelijk
nog steeds op het strand van
Aguho, de uiterste noordpunt
van Cebu: in armoedige
hutjes, zonder eigen huis
raad, met gekregen vissers
boten om wat te kunnen ver
dienen. Ontheemde Filipi
no's zijn het geworden, die
niet meer terug durven naar
hun eigen dorp omdat het er
voor hen bloedlink is. Cora-
zon Aquino's democratie is in
Barangay Ubo nog altijd niet
gearriveerd.
Wijkplaatsen
Tweede generatie
vluchtelingen (slot)
Nog beroerder
PZC/ °Pinie en achtergrond
DONDERDAG 8 OKTOBER 1987
Thatchers Conservatieven
blaken van zelfvertrouwen
Van onze correspondent
Haye Thomas in Londen)
In deze sfeer van triomf en zelfverze
kerdheid is er op het partijcongres in
Blackpool aan de zee niemand die
daar openlijk zijn twijfels over durft uit
te spreken. Mevrouw Thatcher aan het
hoofd van een conservatieve regering
is gewoon vaste realiteit, die voorlopig
niet zal veranderen. Want volgens de
binnenkort inderdaad vertrekkende
partijvoorzitter Norman Tebbit zullen
de Tories waarschijnlijk nog wel tien
jaar regeringspartij zijn. Gewoon om
dat de Alliantie van liberalen en so
ciaal-democraten, wat hij noemt dood
is, en Labour in haar diepe verdeeld
heid eenvoudig geen aanspraak kan
maken op een alternatieve regering.
„Op ons valt daarom de zware last om,
totdat er een passend alternatief ont
staat, een bestuur uit te oefenen dat
niet mag falen, en niet het vertrouwen
van de kiezers verliezen. Want er is
geen andere politieke partij die deze
taak van ons kan overnemen".
Norman Tebbit zei het zonder blikken
of blozen in wat duidelijk leek op zijn
politieke zwanenzang in de frontlinie
van de Britse politiek. Om persoonlij
ke redenen wil hij zich terugtrekken op
de achterbanken van de conservatieve
fractie in het Lagerhuis. En dat aan
vullen met ongetwijfeld uiterst lucra
tieve adviseursfuncties in het bedrijfs
leven.
Die persoonlijke redenen hebben ener
zijds te maken met de gezondheidstoe
stand van zijn vrouw, die sinds de IRA-
bomaanslag van drie jaar geleden in
Brighton half verlamd is. Maar er zijn
ook aanwijzingen dat Norman Tebbit,
die eens duidelijke aspiraties had voor
het toekomstige leiderschap van de
Conservatieven, in zijn relatie met de
voorlopig onaantastbare aanvoerder
van de partij, Margaret Thatcher, op
problemen is gestuit. Met name in de
aanloop naar de verkiezingsoverwin
ning, die nu zo uitbundig wordt ge
vierd.
Over de te voeren verkiezingsstrategie
hebben de twee, dat staat wel vast, ste
vig overhoop gelegen. En het is ook be
kend dat juist in die emotionele perio
de vol spanning en onzekerheden, me
vrouw Thatcher een nieuwe favoriet
gevonden heeft in Lord Young, de am
bitieuze minister van handel en indus
trie, die er nu openlijk op aast het voor
zitterschap van Norman Tebbit erbij
te nemen.
Vandaar dat er nu achter en vooral
tussen de coulissen van de Winter
Gardens in Blackpool toch weer een
beetje Hamlet gespeeld wordt. Com
pleet met intriges en verraad tussen
voor- en tegenstanders van Lord
Young en andere kandidaten. Want
als het gaat om een greep naar de
macht in de partij is het voorzitter
schap een zeer invloedrijke positie.
Mevrouw Thatcher beseft dat terde
ge. En zal dan ook niet nalaten om
zich ook nadrukkelijk met de opvol
ging van Norman Tebbit bezig te hou
den.
De Britse premier Margaret Thatcher en de voorzitter van de Conservatieve partij, Norman Tebbit, waren dinsdagoch
tend aanwezig bij de opening van het jaarlijkse congres van hun partij in Blackpool.
(Door mr. W. Blanken)
Gedeputeerde Staten gaven begin
1987 opdracht aan het Brusselse
bureau Plant Location International
(PLI) een onderzoek te doen naar de
positie van Zeeland als vestigingsge-
bied voor nieuwe economische activi
teiten. Doel van het onderzoek was na
te gaan voor welke soorten bedrijfsin
vesteringsprojecten er in Zeeland een
geschikte vestigingsplaats is te vin
den of gerealiseerd zou kunnen wor
den, om vitale kennis te verkrijgen
voor gerichte acquisitie. In de termen
van Zeeland in Harmonie (Hoofdlij
nen van beleid voor de statenperiode
1987 - 1991) wordt het onderzoek om
schreven als een onderzoek naar de
sterke en zwakke kanten van de
Zeeuwse economie. Inmiddels is de
eerste fase van het PLI-onderzoek af
gerond. Wat gevoegelijk kon worden
aangenomen en met zoveel woorden
ook in het voorontwerp streekplan
Zeeland 1986 is opgenomen, is dat be
langrijke ontwikkelingskansen voor
Zeeland zijn gelegen in 'de zeehaven
gebonden industriële en andere acti
viteiten' naast recreatie en toerisme
en landbouw en visserij. In die zin zijn
de resultaten van het PLI-onderzoek
goed te herkennen. Op zich ook niet
verwonderlijk als bedacht wordt dat
PLI zich beperkt heeft tot regionaal
stuwende investeringsprojecten in de
sectoren industrie en zakelijke
dienstverlening (wat vestigings
plaats betreft niet gebonden aan één
regio, provincie of land).
Het onderzoek heeft zich gericht op de
afstemming van bedrijfsprofielen
(vraag) op vestigingsprofielen (aan
bod). De bedrijfsprofielen kwamen tot
stand door een selectie te maken uit
gangbare en voor Zeeland relevante
bedrijfsinvesteringsprojecten in de
marktsector, in vergelijking tot de
door het CBS gebezigde typologie van
soorten economische bedrijvigheid en
de door de commissie-Wagner als per
spectieven biedende dan wel als kans
rijk aan te merken economische activi
teiten.
Van de ruim 80 geselecteerde projec
ten bleven er uiteindelij k 9 over. Dit re
laterend aan de verschillende vesti-
gingsgebieden (Goes, Hulst/Hontenis-
se, Middelburg, Oostburg, Reimers-
waal, Terneuzen, Tholen, Vlissingen
en Zierikzee) kwamen slechts 3 gebie
den in aanmerking: de zeehaven Vlis
singen (8 projecten), de zeehaven Ter-
neuzen (4 projecten), Middelburg (1
project).
Als ik een greep doe uit de geselecteer
de bedrijfsinvesteringsprojecten is dat
ook niet zo verrassend. Voor groot-me
tallurgische industrie en assemblage,
gieterijen, tabaksverwerkende indus
trie, distributiecentrum van finale
•consumptieprodukten van overzeese
afkomst, off-shore industrie, zijn om
vangrijke terreinen langs de zeehaven
gunstig en ze sluiten goed aan op de
daar reeds aanwezige bedrijvigheid.
Deze 'spoorvernauwing', zoals de on
derzoekers dat noemen, heeft echter
geleid tot een wel wat eenzijdig beeld
van de economische potenties in Zee
land.
Behalve dat een groot aantal economi
sche activiteiten bewust is weg-onder-
zocht, levert het het beeld op van een
provincie waarin buiten de zeehavens
weinig economische ontwikkelings
mogelijkheden zijn. Voor dat resteren
de gebied wordt immers verdergaand
onderzoek niet zinvol geacht. Welis
waar wordt daarbij aangetekend dat
dat gebied zich sterk(er) zou kunnen
maken als vestigingsplaats voor an-
derssoortige bedrijven en in de sfeer
van toelevering voor stuwende econo
mische activiteiten waarop het PLI-
onderzoek zich richt, maar concrete
invulling daarvan blijft achterwege.
De verdwijntruc is compleet!
Bovendien concludeert het onder
zoeksrapport dat het opvallend is dat
de havenschapsgebieden Terneuzen
en Vlissingen ook aan niet-zeehaven-
gebonden projecten een geschikte ves
tigingsplaats kan worden geboden
middels uit te geven droog-bedrijfster-
rein.
Op deze wijze komen de economische
ontwikkelingen in de overige gebieden
in Zeeland in een tweederangs positie'
te verkeren. De kranten bevestigen in
hun publikaties over het PLI-rapport
dit ongenuanceerde beeld. De beide
havenschapsgebieden Vlissingen en
Terneuzen hebben de grootste kans te
gemoet te komen aan de vraag van be
drijven, op zoek naar een nieuwe vesti
gingsplaats, zo meldt de PZC van eind
september jl., terwijl in De Stem te le
zen valt dat het slechts de 3 geselec
teerde gebieden zijn, waar investeer
ders brood in zouden kunnen zien.
Natuurlijk is dat niet zo, want er is in
Zeeland gelukkig meer aan de hand
dan economische activiteiten in de
zeehavengebieden. In termen van
werkgelegenheid zou het wel eens zo
kunnen zijn dat de dienstensectorin
wat meer uitgebreide zin dan het PLI-
rapport heeft onderzocht en het
midden- en kleinbedrijf een meer door
slaggevende bijdrage aan de Zeeuwse
economische infrastructuur leveren
dan als gevolg van het PLI-rapport
thans wordt gesuggereerd. Natuurlijk,
uitbouw van de zeehaven-gebonden
grootschalige ontwikkelingen in de ge
selecteerde gebieden zal een sterke im
puls kunnen betekenen op additionele
werkgelegenheid in overig Zeeland.
Ook de verbetering van de infrastruc
tuur valt daaronder. De VOW werpt
zijn schaduwen al vooruit. In Goes is,
dat nu al goed te merken, aangezien
daarmee een extra positieve vesti
gingsfactor aan de horizon verschijnt.
In die zin is het bevorderen van groot
schalige economische activiteiten in
de zeehavengebieden voor pverig Zee
land van groot belang.
Waar het echter om gaat is dat in Zee
land een geïntegreerd en toekomstge
richt economisch beleid zal dienen te
worden gevoerd, dat de uitbouw
bevordert van de bestaande regionale
bedrijvigheid en de daar aanwezige
vestigingsmilieus. Voor kansrijke eco
nomische activiteiten hebben zeeha
vengebieden zeker niet het alleen-ver-
toningsrecht. De dynamiek, van het
bedrijfsleven blijkt de afgelopen jaren
vooral te liggen in het midden- en
kleinbedrijf. Daar is sprake van groei,
bewust gestimuleerd vanuit de lokale
besturen. Met bijzondere aandacht
voor het bestaande bedrijfsleven en de
ontwikkelingsmogelijkheden die
daarbij aan de orde zijn.
In Goes boeken we met een integraal
beleid goede resultaten. De werkgele
genheid neemt op breed terrein toe.
Er wordt volop geïnvesteerd in
nieuwbouw en verbouw/uitbreidin
gen van bedrijfspanden en in de ge
meentelijke infrastructuur. Getracht
wordt een ondernemersklimaat te
creëren dat een stimulerende attrac-
tiewaarde heeft op bestaande, veelal
sterk exporterende bedrijven en op
nieuwe bedrijven om zich in onze re
gio te vestigen. En dat werkt, niet al
leen in Goes maar op meerdere plaat
sen in Zeeland.
Terecht maakte de Zeeuwse gedepu
teerde voor de ruimtelijke ordening
zich recentelijk druk over de positie
van Zeeland in de ontwerp Vierde No
ta over de Ruimtelijke Ordening van
de Rijks Planologische Dienst. Zee
land mag in die nota geen 'witte vlek'
worden. Ook de statencommissie EZ
heeft daar deze week over gediscus
sieerd. Alle aandacht in de nota die op
de Randstad gericht is, kan een pro
bleem voor de ruimtelijke en economi
sche ontwikkeüng van Zeeland gaan
vormen. De redenering dat de aanwe
zigheid in de Randstad van grote con
centraties van bedrijvigheid niet mag
leiden tot een onevenredige aandacht
voor die motor van de economie, is mu
tatis mutandis ook toepasbaar op Zee-
larfd. De aandacht voor en het onder
zoek naar de economische potenties
van de zeehavengebieden mag niet lei
den tot een tweederangs positie van
overig Zeeland. Daar zijn de gemeen
ten niet mee gediend of anders gezegd,
daar is de Zeeuwse economie niet mee
gediend.
Waar behoefte bestaat is een kader
voor het ontplooien van veel verschil
lende economische activiteiten, die in
onderlinge samenhang, geïntegreerd,
een bijdrage leveren aan een nieuwe
profilering van onze regionale econo
mie.
Het opzetten van een innovatiecen
trum voor Zeeland, een idee uit de
Commissie-Dekker, gericht op het
bundelen van kennis op technologisch
gebied en het gebruik daarvan door
middelgrote en kleinere ondernemin
gen wordt door Goes voluit onder
steund. Met het nastreven van vooral
grootschalige projecten, die het econo
mische heil zouden moeten brengen, is
reeds lang leergeld betaald.
Waar het nu om gaat is de noodzaak
initiatieven te entameren en te onder
steunen vanuit een samenhangende
visie op de economische ontwikke
ling van de gehele provincie: verbete
ren van de vestigingsfactoren voor de
bedrijven, diversificatie van de eco
nomische structuur, verbeteren van
de flexibiliteit van de arbeidsmarkt
door uitbreiding van de beroepsoplei
dingen, verbeteren van de transport
verbindingen en vergroten van het
export potentieel van de gevestigde
bedrijven. De gemeenten willen wel,
de provincie meen ik ook. Ik hoop dat
het PLI-onderzoek daaraan een bij
drage kan leveren. De eerste aanzet le
vert echter een te smalle basis op.
(De auteur van de beschouwingmr. W.
Blanken, is burgemeester van Goes.)
De burgeroorlog op de Filipijnen - ar
chipel van ruim 7000 eilanden - woedt
nog overal. In Luzon in het noorden,
op Mindanao in het zuiden, op veel
kleine eilanden niet minder. Schiet
partijen tussen groepjes rebellen en
het regeringsleger, bomaanslagen, de
taktiek van de verschroeide aarde, nu
en dan afschuwelijke executies: het
geweld regeert op onverwachte plaat
sen en momenten. Waar guerrilla's
zich hebben verschanst in afgelegen
dorpen en gehuchten chanteren en
intimideren zij de plaatselijke bevol
king. Met de stengun in de aanslag ei
sen zij geld, voedsel, sigaretten en...
onvoorwaardelijke medewerking.
Wie weigert komt snel in de proble
men. In die vuurlinies durven veel
mensen hun leven niet langer te ris
keren. Bij duizenden gaan op de loop
en worden zo vluchteling in eigen
land.
De berooide gemeenschap in Aguho
bivakkeerde al zo'n vijf weken op het
strand, eer kranten uit de hoofdstad
Manila er lucht van kregen. Inmid
dels was ook de hulporganisatie Phil-
rads, in 1980 opgericht door de Fili
pijnse raad van Evangelische Ker
ken, gealarmeerd. Snel kwam een ac
tie op gang om de gevluchte vissers
en hun gezinnen aan onderdak, eer
ste levensbehoeften en nieuwe boten
te helpen.
Vluchtelingen in eigen land, displa
ced persons, zoals ze in het interna
tionalejargon heten. Op de Filipijnen
komen er steeds meer. De verdrijving
van dictator Marcos heeft geen eind
gemaakt aan het geweld van links,
van uiterst rechts en van de islamiti
sche seperatisten. Voor de mensen
die hun leven niet meer zeker zijn
maakt het allemaal weinig uit wiens
gelijk er wordt verdedigd.
Dominee Augustin B. Veneer jr., alge
meen secretaris van Philrads, wijst
op een grote landkaart in zijn kan
toor, Quezon City (Manila), de brand
haarden van het verzet aan. „In 1985
telden we 2000 families op evacuatie
adressen in overheidsgebouwen of bij
familie, vrienden en kennissen. Nu is
dat getal volgens officiële opgaven al
gegroeid tot 26.000. Maar op grond
van gegevens van onze medewerkers
in het veld moeten het er inmiddels
tussen de 60.000 en 100.000 zijn. Filipi
no's die constant rennen voor hun le-'
ven. Ze verliezen alle middelen van
bestaan. Hebben vrijwel geen con
tact meer met familie of vrienden in
hun dorp. Een opgejaagd en ellendig
leven. Er zijn maar weinig organisa
ties die zich iets van deze mensen
aantrekken. Wij vinden het onze
christenplicht voor hen in actie te ko
men. En we hebben een programma
opgezet, dat ruwweg bestaat uit:
voedselhulp, zorg voor moeder en
kind, onderdak, gezondheidszorg en
aanschaf van materiaal om in eigen
levensonderhoud te kunnen voor
zien."
De komst van de democratie op de Filipijnen heeft er nog geen ei:
gemaakt aan het geweld van de verzetsgroepen. Ruim anderhalf j«
nadat Corazon Aquino tot president werd uitgeroepen opereren h
bergen en in het moeilijk bereikbare binnejiland nog steeds de guen
la's. Ze duiken ook in de steden op, plegen er aanslagen er stichtm
branden. De tegenstand tegen Aquino wordt eigenlijk met de dagji
ter. In de afgelopen maanden heeft zij een paar gevaarlijk milité
coups ternauwernood overleefd.
De onvrede met het nieuwe bewind in Manila komt van links, vant
treem rechts en uit islamitische hoek. Het felst is het verzet vanuit),
voormalige nieuwe volksleger NP Aeen militair geschoolde beweg it
waarin de communistische invloed beduidend is. De NPA bestrijk
regeringstroepen van Aquino hardnekkig en zwaar Maar ook devtl
ger aanhang van Marcos is nog steeds actief. In het zuiden, op
land Mindanao vooral, bevechten islamtische strijdgroepen de autoi
mie voor een aantal provincies. Als reactie tegenover dit alles zijni
en der bewapende burgerwachten in het leven geroepen.
De dupe van deze geweldspiraal zonder eind is de bevolking, roonl
melijk op het platteland. Mannen, vrouwen en kinderen die tussen»
elkaar bevechtende partijen raken en geen uitweg meer weten, Het»
gelijks leven is zo de afgelopen jaren al voor vele duizenden menset
een hel veranderd. Een hel die zij proberen te ontvluchten. De hel ®ml
Filipijnse democratie. PZC-hoofdredacteur Kees van der Maas (roti
men met vertegenwoordigers van de hulporganisaties Philrads i
ZO A-Vluchtelingenzorg een week langs evacuatiecentra op de eik
den Cebu en Mindanao. Vandaag als laatste in de serie reportages
het relaas van deze tocht.
Nederland steekt sinds vorig jaar
een financiële hand uit naar het pro
bleem van de ontheemden op de Fili-
pijnen. Er is een nauwe samenwer
king tussen ZOA-yiuchtelingenzorg
in Apeldoorn en Philrads gegroeid.
In gezelschap van ZOA-directeur
Azië, Kor van der Helm en Philrads-
projectleidster Juliet Jimeno trok ik
een week lang van wijkplaats naar
wijkplaats. Op Cebu was ons doel de
nederzetting van de gevluchte vis
sers aan het strand van Aguho. Op
het grote eiland Mindanao, in de om
geving van Davao City, waren het
groepjes angstige mensen die bijeen-
hokten in leegstaande schoolgebou
wen, - tenminste voor zolang de
vakantie van de schooljeugd duurde.
Zuidelijker in Santa-Cruz een eva
cuatie-centrum op een particulier
terrein. Eé Paclip, de eigenaresse er
van, had de bergstam die met 150 fa
milies naar het dal was gevlucht
voor de bedreigingen van de verzets
beweging, gastvrij opgevangen. In
de Jappentijd van de tweede wereld
oorlog was ze zelf immers onderge
doken geweest bij de bergboeren.
Overal horen we dezelfde verhalen,
overal de geijkte problemen. Het ver
zet in de bergen past een vaste tac
tiek toe. Om de drie maanden wordt
een nieuw gebied uitgekamd. De
guerrilla's houden dit dan scherp on
der controle en ze verdwijnen na ver
loop van tijd weer. Voor de bevolking
een angstige periode. 'Verdachte'
mensen worden opgepakt. Het verzet
teert op de zak van de kleine boeren,
die het toch al niet breed hebben. Zo
dra er een aanval komt van het rege
ringsleger, ligt het dorp aan het front.
De mensen worden uit hun huizen ge
jaagd. Wat er na zo'n bloedig incident
overblijft is vaak niet meer dan een
rokende puinhoop. Velen wachten
dat allemaal niet af. Er zijn genoeg
gruwelverhalen van elders bekend...
Maar zodra deze opgejaagden ergens
anders neerstrijken ontbreekt het
hen letterlijk aan alles. Ze zijn volle
dig aangewezen op hulp uit de omge
ving. Ze accepteren bescherming van
iedereen die dat kan bieden. Onge
merkt worden ze zo opnieuw betrok
ken in de burgeroorlog. Want ze die
nen als ruggesteun voor een compleet
assortiment van burgerwachten, zo
als de rechtse groepjes Alsa Masa,
Tadtad en El Tigre. De hulpverleners
van Philrads hebben het er niet een
voudig mee. Het is verdraaid lastig
enige lijn te brengen in de opvang van
deze evacués. Hun verblijf is soms
van korte duur; een andere keer zit
ten ze er meer dan een half jaar. Als
het even kan willen ze terug
eigen dorp, hun eigen huis, 1
boerenbestaan. Maar de t
over de situatie daar zijn vaakl
strijdig. Philrads zoekt het da»
hulp bij de basisbehoeften.
Evelyn Grace Fernandez v
rads op Mindanao is onze gid;
opvangcentra in Santé Cim 'fl
stuk bosgrond van Fé Paclip
honderd families hard aan tij®
hutten van bamboe, openbareg
ten en een provisorische wat®
ziening. In de dorpen waar T,
daan komen is de kerk hun bi®
factor; hier is dat opnieuw hen
Het begint al een hechte dfjj
meenschap te worden. Materia
noodhulp van Philrads hebbel®
baar effect. In twee andere
tingen ligt dat heel wat
Sanitaire voorzieningen zijnde
peloos. Het terrein en de hut
terst schamel. Het Philrads-tei»
dokter en maatschappelijk®
gaat er van tijd tot tijd langst!
dicijnen uit te delen en oplosstj
helpen zoeken voor de du®
één problemen van de mens®
Het gemeentebestuur van D:
ty vraagt ons een dag later
een inspectietocht langs s(
bouwen, waar evacués vanuit!
gen rondom de stad zijn
bracht. We treffen er angstige®
in klaslokalen, die op korte tj
ook déze onderkomens weer
ontruimen. Het schoolseizo®
voor de deur. En de autoriteit
Davao komen tot de conclusie
eigenlijk geen raad weten n®
vluchtelingen.
Terug in Manila maken we
minee Veneer van Philrads de'
op. Hij is bepaald somber.,,®:
bleem van de vlcuhtelingen®
land op de Filipijnen is
stukken na opgelost. De sit®]
veel slechter dan enkele
Met de verkiezingen voor de ft
teraden in november voor®]
zou het nog wel eens veel b(?
kunnen worden. Maar we
probleem niet omzeilen. 0i®
we democratie heeft hier
haar aerste verplichtingen, 1»
pino's, op de loop voor het ft
mogen niet het kind van de®
worden." I
KEES VAN D&>
I
Een berooide vissersgemeenschap op het strand.
