talenten niet te vlug
voor de leeuwen gooien.
Met kunststi
alleen komt
men er niet
Doof
Zo gezegd
Serieus
Rode gevaar
Kraaien
Interview
IRENE DE KOK DWINGT GELUK AF
OOSTBURG - De judotrainer Peter Ooms uit Tilburg houdt
vol dat het niets te maken heeft met bijgeloof. Maar altijd in de
week voor een groot toernooi is deze coach verslaafd aan een
merkwaardige traditie. Hij weet zeker dat hij geluk kan af
dwingen en maakt daar dankbaar gebruik van. Peter Ooms:
„We stappen op het vliegtuig naar Londen om een offer te bren
gen. Dat gaat altijd volgens hetzelfde ritueel. We steken hon
derd kaarsen op in de Westminster Abbey en gooien honderd
gulden in het offerblok. Daarna reizen we terug naar Neder
land. Dat werkt altijd, want wie een offer brengt krijgt er ook
iets voor terug".
Black out
Krachtmeting
Voetbal
Vaderfiguur
Sportcommentaai
MAANDAG 21 SEPTEMBER 1987
Judoster op
bedevaart
voor WK
Hij maakt de bedevaart altijd samen
met zijn gelouterde pupil: de wereld
kampioene Irene de Kok. Zaterdag
was deze twee-eenheid op een vriend
schappelijk toernooi in Oostburg. Ire
ne de Kok: „Vanaf vandaag gaan we
alleen nog zes weken hard trainen".
Peter Ooms: „Maar in de laatste week
bouwen we dat af en dan reizen we
voor een paar dagen naar Londen".
De 22-jarige judoka wil weer een gooi
doen naar de titel en heeft er alles voor
over om te slagen. Trainingsweken
van dertig uur waren meer regel dan
uitzondering en tussendoor was er tijd
voor een toernooi. Zoals pas nog in
Oostenrijk met een uitzonderlijk ster
ke bezetting.
Irene de Kok werd er tweede na een
verloren finale tegen Ingrid Berg-
hmans. Zaterdag, in Oostburg won ze
wel, maar eigenlijk was die overwin
ning niet verdiend. Marion van Dors-
sen werd in het rechtstreekse duel be
nadeeld door een onvoorstelbare
black-out van de scheidsrechter. De
Zeeuwse judoka scoorde met een ach
terwaartse worp (een tani-otoshi) een
vrijwel zekere yugo: goed voor vijf
punten en in dit geval voor de winst.
De scheidsrechter, Tomas van Don
gen uit Raamsdonkveer, beweerde la
ter echter: „Ik heb de worp wel gezien,
maar omdat het zo snel ging zag ik
niet wie het deed. Dan kan ik het punt
dus ook niet toekennen".
De arbitrale blunder wierp een smet
op de belangrijkste partij van het toer
nooi. Marion van Dorssen hield er een
slechte smaak aan over, wetend dat ze
voor de tweede keer de wereldkam
pioene had verslagen. „Voor ons telt
deze uitslag niet", zei trainer Staf de
Moor nors. „Marion heeft die wedstrijd
gewonnen, want ik trek me van zo'n
ongelooflijke flater niets aan".
Marion van Dorssen kreeg geen kans
op revanche. Haar grote rivale van de
ze middag mocht van haar trainer niet
meedoen aan de wedstrijd voor alle ca
tegorieën. „Ze is natuurlijk niet gek",
merkte Staf de Moor op. „Dan riskeert
ze nog eens te verliezen".
De wereldkampioene deed wat de trai
ner haar opdroeg en hield het toernooi
verder voor gezien. „Het is een flauw
om er een excuus voor te zoeken", zei
ze na afloop openhartig, „maar dit zijn
niet m'n beste wedstrijden. Ik was hier
pas laat, had zelf auto gereden en de
voorbereiding was dus gewoon slecht.
Zo'n wedstrijd tegen Marion moet je
niet te licht opvatten. Ze is een sterke
judoka aan het worden. Fysiek krach
tig, vooral in haar armen, en op de
grond technisch heel goecj".
Het was, zo vlak voor de WK, nog een
aardige krachtmeting, meer niet, zo
beweerde ze later. „Die kleine toer
nooien? Ik moet ze natuurlijk winnen,
maar het kost veel energie". Ze gaat
overigens uit van „een redelijke kans"
op een nieuwe wereldtitel. Peter
Ooms: D'r mag niets geks meer gebeu
ren in de weken die nu komen". De
Kok: „Ik mag niet ziek worden, dan
valt de voorbereiding weg. Ik mag bij
voorbeeld ook geen ruzie krijgen met
m'n trainer. Dat kan ik voor een toer
nooi niet hebben".
Henny Zandbergen liggendwordt op handen gedragen door zijn spelers.
MIDDELBURG - Mensen in zijn om
geving verklaren hem wel eens voor
gek, maar zelf vindt Henny Zand
bergen het de gewoonste zaak van
de wereld. De 34-jarige rugbytrainer
uit Middelburg, die door de week als
administrateur werkzaam is op de
vliegbasis Soesterberg, komt op
woensdag speciaal naar huis om de
selectie van het Middelburgse Oe-
moemenoe onder handen te nemen.
„De rest van de week blijf ik in Soes
terberg, maar op woensdag kom ik
even op en neer om training te ge
ven. Dat hoort zo. Ik heb destijds die
klus aangenomen, dus dan moet je
die zo goed mogelijk uitvoeren. Ik
houd niet van half werk".
Hoewel de 34-jarige Zandbergen er fi
nancieel weinig tot niets wijzer van
wordt, heeft hij het er graag voor
over. Het is liefdewerk-oud-papier,
maar dat vind ik geen probleem. Ik
doe het uit liefde voor de club en de
sport".
Oemoemenoe vaart er in elk geval
wel bij. De Middelburgse rugbyclub
boekt de laatste jaren de nodige suc
cessen. Zo werden de voorbije jaren
zes spelers (Wilco Bouwens, Jan Aal-
bregtse, Harm-Jan de Voogd, Marlon
Zandbergen, Edo Jansen en Arno
Seijbel) geselecteerd voor Jong
Oranje. En afgelopen seizoen werd
het tweede herenteam ongeslagen
kampioen. Insiders beweren dat dat
allemaal te danken is aan Zandber
gen. „Ik probeer eruit te halen wat er
in zit. Ik werk hard, ben enthousiast,
maar je bent als trainer toch afhan
kelijk van je materiaal. Als je geen ta
lent hebt, is het moeilij k om succes te
behalen", is hij realistisch.
scrum. „Ik heb eerst een tijd lang ge
voetbald. Ik heb nog met Halsteren
in de vierde klasse gespeeld. Dat was
in de slechte tijd. Toen was het nog
geen bijeen gekocht stelletje. Later
toen ik in Deventer gelegerd was,
kwam ik door vrienden in aanraking
met rugby. Ik werd lid van de Pic-
kwick-players en vond het een leuke
sport. Ik heb er vier jaar gespeeld en
ben in 1981 vanwege mijn werk (ad
ministrateur bij het ministerie van
defensie) naar Middelburg verhuisd.
Al heel snel kwam ik daarna bij Oe
moemenoe terecht".
Hoewel hij inmiddels weer overge
plaatst is naar Soesterberg („Binnen
Henny Zandbergen is bezeten van
de rugbysport („het is een stuk van
mijn leven") en eist veel van zich
zelf. Van zijn spelers vergt hij ook
het nodige. „Op bepaalde punten
ben ik wel streng", bekent hij. „Als
we om half acht moeten trainen, eis
ik dat de spelers er ook om half acht
zijn. Wie niet op tijd is, krijgt op zijn
flikker. En als iemand door werk of
studie niet kan komen, vind ik dat
niet erg, maar hij moet wel de be
leefdheid opbrengen om dat van te
voren te zeggen".
„Ik eis een zekere discipline, maar
het is echt niet zo dat ik over lijken
ga. Het moet niet te gek worden. Ik
Peter Ooms geeft aanwijzigingen aan Irene de Kok tijdens het toernooi in Oost
burg.
Henny Zandbergen is al zo'n tien jaar
actief in het wereldje van de try en
nu en anderhalfjaar krijg ik hoogst
waarschijnlijk weer werk op de ka
zerne in Middelburg") is Henny
Zandbergen anno 1987 nog altijd ver
bonden aan Oemoemenoe. Niet meer
als speler echter, zoals in de beginja
ren, maar als oefenmeester van de
eerste en tweede herenselectie, waar
toe ook een groot aantal jeugdspe
lers behoort. „Zo af en toe doe ik nog
wel eens mee, als we mensen tekort
hebben of wanneer het slecht gaat",
grinnikt hij. Én dan serieus: „Toch
probeer ik dat zoveel mogelijk te be
perken. Als je eenmaal in het veld
staat ben j e niet meer objectief en dat
moetje als trainer juist wel zijn".
zou bijvoorbeeld graag nog meer dan
twee keer anderhalf uur per week
(woensdag en vrijdag) willen trainen,
maar het houdt op een gegeven ogen
blik op. De spelers zitten ook met
werk of studie en ik besef heel goed
datje van het rugby niet kan leven".
„Ja, net als iedere andere trainer win
ik graag, maar als de tegenstander
gewoon beter is, accepteer ik dat. Je
moetje ook altijd goed realiseren dat
bepaalde jongens op een zeker mo
ment niet beter kunnen, dus dat ze
hun top bereikt hebben".
Forceren heeft dan geen zin weet
Zandbergen uit ervaring. „Ik werk
toch via de weg van geleidelijkheid.
Ik ben erg voorzichtig met het talent
dat we hebben. Ik zou die jongens zo
in het eerste mee kunnen laten doen,
maar dan loop je het risico dat zo'n
talent tegen een verkeerde vent op
loopt. Dus dat hij iemand tegen
komt, die een veel zwaarder postuur
heeft dan hem. Tsja, dan help je zo'n
jongen helemaal de vernieling in. Je
moet de talenten daarom eerst aan
het niveau laten wennen en niet te
vlug voor de leeuwen gooien".
De aanpak van Zandbergen, die on
langs ook districts-trainer van de
colts (17-18 jaar) is geworden, legt
hem bepaald geen windeieren en
spreekt de spelers aan. Het klikt tus
sen hem en zijn pupillen. „Je hebt
trainers, die hun training voorberei
den, vervolgens een uurtje les geven
en dan naar huis gaan. Zo ben ik niet.
Na afloop ga ik nog eens lekker met
die gasten praten. Ik probeer een ver
trouwensman te zijn. Want ik ben
van mening, dat wanneer de jongens
geen vertrouwen in je hebben, je het
niet redt. Ik sta open voor hun pro
blemen. Dat heeft niet alleen op het
rugby betrekking. Ze komen met al
lerlei problemen naar me toe, van
vriendin tot school. Ik wil niet zeggen
dat ik alle problemen oplos, maar ik
probeer een soort vaderfiguur te zijn.
Ik sta midden tussen de jongens, ik
hoef niet op een voetstuk te staan".
„De spelers mogen bij mij ook in
spraak hebben. Als ze een andere
mening hebbenmogen ze die venti
leren. Ik weet het heus niet alleen.
Bang dat ik daardoor een keer on
deruit ga Welnee, ik heb de afgelo
pen jaren zoveel krediet opge
bouwd, dat ik dat niet zie gebeuren".
Jan Dagevos
Alsof er helemaal geen rivJ
sen Middelburg en Vlissingenj
koesterden bestuurders zo'n
jaar geleden de dubbelstad-i
te'. Wat zou er niet allemaaltu,
gebracht kunnen worden aki
grootste gemeenten van Zeek
handen ineensloegen? Het ene
andere luchtkasteel schoot
grond in het gebied tussen hei
en Scheldestad.
Vooral in sportkringen liet m
enige tijd het hoofd aardig opt,
gen. Een overdekt zwembad nu
pische afmetingen, dat moest
dracht maakt macht - toch u
zijn. Een wielerbaan, een rnoit
letiekaccommodatie, het korun,
niet op. Maar tenslotte bleken
teit en financiële barrières t,
groot en van al die planneni»i
terecht gekomen.
In de afgelopen tijd is hier ent
de Zeeuwse atletiekwereldie'i
stad-gedachte' weer in herinnei
roepen. Aanleiding: de aanlegt
kunststofbaan in Middelburgj
zes jaar geleden kreeg vusm,
kunststofbaan en dus kon Midi
op den duur niet achterblijven,
recht.
De nieuwe baan in Vlissingen
destijds acht ton en voor de km
baan in Middelburg was een i
van één en een kwart miljoen
Maar noch Vlissingen noohl
burg heeft daarvoor een accon
tie, waarop internationale
den gehouden kunnen worde
aan die eisen te voldoen is, oj
iets te noemen, een accommoit
acht banen nodig. En zowel I
burg als Vlissingen heeft 'mm'
nen.
Was het daarom toch niet it
weest de handen ineen te slaan
internationale baan ergens ini
van Abeele aan te leggen? U
woord moet ontkennend zijn.
namelijk een illusie te veronin
dat met een internationale m
datie ook grote internationale
menten naar Zeeland zullenh
De internationale toppers en;
pers vragen zoveel aan sim
dat voor de organisatie van a'
nationale wedstrijd tonnen nen
De begroting van de nog niet t
persterk bezette wedstrijdenin
lo sloot met een bedrag van
gulden. Men hoeft geen insiiei
om te weten dat in Zeelandzo't
niet bijeen te krijgen is aan ij
gelden. Kortom: grote intern
wedstrijden kan men op een
stad-gedachte-baan wel vergil
Bovendien zijn de kunststofn\
in de eerste plaats belanghj
wedstrijden. Deze accommoiit
eerst en vooral tot stand gebn
de training voor de clubs zooi
mogelijk te maken. Als er ergi
sen Vlissingen en Middelburg
daad een internationale baan:
gerealiseerd dan zou de traini
gelijkheid veel minder zijn.
Geheel in het kader van 'eet
maakt macht' hadden de atlil
enigingen dan tot een fusie km
men, zo werd hier en daar ook
toogd. Maar de geschiedenisk
geleerd, dat dit soort fusies al
een een mislukking uitlopen
kend voorbeeld zijn de fusies
Goese handbalwereld. Jaren
kende Goes vele handbalclés
kaar door onderlinge rivaliteit
te hoogte opjoegen. Toen die ri
door fusie grotendeels ven
was, zakte het niveau zienden
In de Vlissingse en Middelburg
tiekwereld is die stimulerende
teit juist sterker geworden m
steden een kunststofbaan I
Naast een schitterende accomi
is echter ook een uiterste inzet
clubs nodig. Na zes jaar kunstst
in Vlissingen moet vastgestelde
dat het ledental nauwelijks
men. Kortom: met
komt men er niet.
JOOP
Engelands oudste wedstrijdatleet, de.
83-jarige sprinter Bill Baker, zet zijn
loopbaan voort op de. langere af
stand. De superveteraan, die bij de
laatste wereldkampioenschappen in
zijn leeftijdsgroep twee gouden me
dailles won op de korte loopnum
mers, had een simpele verklaring
voor het breken met zijn oude liefde
in de baanatletiek. „Ik word steeds
dover en kan het startschot niet-meer
horen. Daarom kies ik nu voor de lan
ge afstand. Dan kan ik bij de start op
mijn tegenstanders letten en blijft er
genoeg tijd over ze in te halen," zei
Baker.
„Trainers moeten eens afleren zich
als magiërs te gedragen. Ze moeten
beseffen dat hun loopbaan onlosma
kelijk verbonden is met de talenten
die zich wel dan niet aandienen".
Jupp Derwall in de Volkskrant
„En dan krijg je doelpunten tegen,
waarvan je de haren ten berge rij
zen".
Gerard (Pummy) Bergholz, de biljartbal-
kale ex-trainer van AA Gent, in het BRT
tv-programma Extra Time.
„Met de brede selectie die Ajax nu
heeft moet er ook nationaal meer te
bereiken zijn. Ik geloof dat we ons de
kampioenskansen niet zo snel meer
zullen laten ontnemen als vorig jaar
het geval was".
Ton Harmsen in de Ajax-presentatiegids
„Het is een en al bot en pees, zoals
Cruyff vroeger. Als je tegen hem aan
loopt, denk je een tafelrand te hebben
geraakt".
Barry Hughes over Juul Ellerman in de
Volkskrant.
„Ik ben wie ik ben: Hamilton Ri
chardson, de beste honkballer die Ne
derland ooit heeft gekend".
Het Vrije Volk.
dekerke, verschillende keren dam-
kampioen van Zeeland: „Wordt Jan
nes van der Wal wel serieus genomen
door Ton Sijbrands?". Antwoord:
„Iemand, die zijn vak zo serieus
neemt als Ton Sijbrands, neemt Jan
nes van der Wal zeker niet serieus".
De plaats van handeling is de Ont-
moetingskerk in Middelburg, het
clubhuis van de damvereniging Mid
delburg, waar oud-wereldkampioen
Ton Sijbrands doende is in een simul-
taanwedstrijd de ene na de andere te
genstander te verslaan.
Als organisator Jan Moens zaterdag
morgen de 37-jarige oud-Amsterdam-
mer, die nu in het Gelderse Voorst
woont, van de trein haalt, voorspelt
Ton Sijbrands, dat hij misschien niet
zo op dreef zal zijn. Vrijdagavond
heeft hij in een dorp bij Gouda ook
een simultaan gespeeld (41 overwin
ningen en 1 remise) en het is daar een
voldoende plezier" (zoals De Volks
krant schreef) deed hem besluiten
zijn internationale loopbaan te beëin
digen.
U bent gelukkig eindelijk van ge
dachten veranderd?
Sijbrands: „Ja, ik wil weer meedoen
aan de wedstrijden om de nationale
titel. Ik ben blij, dat het bestuur van
de dambond mij direkt tot de finale
heeft toegelaten".
Kammeraat: „Nu Harm Wiersma
nog. Ook een oud-wereldkampioen,
die niet meer meedoet. Hij houdt zich
alleen bezig met trainingen. Als én
Sijbrands én Wiersma weer meedoet,
wordt het weer een echt kampioen
schap".
Heeft de lange afzijdigheid Sijbrands
een achterstand in theoretische ken
nis bezorgd?
Sijbrands: „Zeker niet. Maar ik heb te
weinig tegen toppers gespeeld om
beetje laat geworden. Maar als Sij
brands eenmaal langs de Middel
burgse borden wandelt, af en toe een
slokje bier nemend, groeit zijn vorm
onmiskenbaar. Resultaat: 32 over
winningen en 1 remise.
De bewondering voor Sijbrands is
grenzeloos. Middelburg-voorzitter
Rinus de Jonge: „Hij schudt schitte
rende combinaties zo maar uit z'n
mouw. Zijn wereldrecord blinddam-
men is onwaarschijnlijk. Een paar
weken geleden speelde hij in Velsen
blind tegen veertien tegenstanders
tegelijk. Met een sigaartje in de hand
en een glaasje bier binnen handbe
reik, won hij zonder ook maar één
bord te zien twaalf partijen, speelde
er'éen remise en verloor er maar één".
In 1973 speelde Sijbrands tegen de
Rus Andreiko zijn laatste tweekamp
om het wereldkampioenschap. Ge
brek aan erkenning en „een algemeen
gevoel van te veel spanning zonder
voldoende indicatie te hebben over
mijn kansen. Ik moet toch wel bij de
eerste drie eindigen om weer interna
tionaal verder te gaan". Als dampu-
blicist is Sijbrands inderdaad voort
durend op de hoogte gebleven van ie
der theoretisch nieuwtje".
Hij geeft zichzelf kennelijk meer kans
dan bijvoorbeeld Bobby Fischer als
die in de internationale schaakwe
reld zou terugkeren: „Fischer zou
waarschijnlijk toch geen schijn van
kans hebben tegen Kasparov".
In de Sovjetunie gaan stemmen op
een eigen formule 1-team van de
grond te brengen. Het blad „Pravda"
lanceerde deze week een campagne
om de benodigde financiële middelen
bijeen te krijgen. Het is de bedoeling
dat de bolides ook door rijders uit de
Sovjetunie worden bemand. Een bij
drage van het bedrijfsleven aan de
ontwikkeling van de autosport in de
Sovjetunie wordt voorlopig buiten
beschouwing gelaten wegens de rigo-
reuze economische hervormingen in
het land. In het september nummer
van het automagazine „Za Rulyem"
werden foto's gepubliceerd van een
door automobielfabrikant Lada ont
worpen formule 1-wagen. De Sovjetu
nie beschikt over circuits in de Oe
kraïne, Georgië en Litouwen. In na
volging van Hongarije wil de Sovjetu
nie ook wedstrijden voor de wereldti
tel in de formule 1-klasse gaan hou
den.
Een kolonie kraaien heeft de voetbal
vereniging Haaksbergen voor zeker
enkele maanden verbannen naar een
bijveld. Ruim een kwart van het
hoofdveld is omgeploegd, nadat de
vogels in het gras een grote hoeveel
heid larven ontdekt hadden. Het ge
meentelijk sportveld is daardoor on
bespeelbaar. Als gevolg van de kraai-
enactie moest de VV Haaksbergen
haar competitieduel tegen Velpse
Boys al verplaatsen naar een bijveld.
In de komende weken gaan ook alle
reclameborden naar dit terrein. De
gemeente heeft inmiddels een onder
zoek ingesteld naar de herkomst van
de larven. Men vermoedt dat het om
engerlingen of larven van de boktor
gaat.
Nederlandse topsporters krijgen bin
nenkort de gelegenheid zich te trai
nen in het geven van interviews. Tij
dens de zaterdag 11 oktober op Pa
pendal te houden Nationale Topspor
tontmoeting zal de afdeling Opleidin
gen van de NOS door middel van een
demonstratietraining laten zien op
welke zaken-de geïnterviewde top
sporter attent moet zijn.
Het is de bedoeling dat de Nederland
se topsporters beter voorbereid voor
Een gewone atleet zou er torenhoog tegenop zien, maar Steve Silva (39) is er van overtuigd dat hij het kan: een
Eifeltoren-beklimmen vestigen. Op 3 oktober wil hij zeveneneenhalf keer de trappen van de Eifel-toren opee
rennen. Nuis hij volop aan het trainen. Op de trappen van het Harvard Soldier Field in Boston. Het zal niet a
grootse prestatie zijn, die hij in zijn leven vestigt. Ooit woog hij ruim tweehonderd kilo, maar inmiddels is hij
een streng dieet afgevallen tot 95 kilogram.
de televisiecamera's, de microfoons
van de radioreporters, maar ook voor
de schrijvende pers verschijnen. Met
name voor de nog niet door de wol ge
verfde topsporter of het jonge talent
is een interview een ingrijpende zaak,
die voor een belangrijk deel het ima
ge van de topsporter of van zijn/haar
tak van sport bepaalt. De afdeling
Maatschappelijke begeleiding van de
NSF, die de topsportdag op Papendal
organiseert, vindt dat hier voor haar
ook een taak ligt.
In de maatschappij getuigt tegen de
stroom inzwemmen van durf. In de
zwemsport leidt het tot succes. De
Oostduitsers doen het al jaren. Dat
bleek bij het driedaagse congres dat
de Nederlandse Vereniging van
Zwemtrainers voor zon 150 deelne
mers in Aalten heeft gehouden. De
Amerikanen hebben nogal ophef ge
maakt van hun plan zwemtanks te
ontwerpen, waarin het water met ho
ge snelheden wordt rond gepompt.
De zwemmer moet al de weerstanden
die op hem afkomen overwii®
blijft op één plaats, zoals een n
per op een lopende band. In
gebruikt men die methode aljar
het dat het bassin, waarin het
vindt slechts twee bij vijf niete
en de proefpersoon letterlijk vo
leven zwemt, omdat hij and®
de kant wordt geworpen. „Het
van de redenen, waarom de Oo
se zwemmers en zwemsters nu
strijden zo effectief en geuj
zwemmen", aldus Renate vog
