Gelijke behandeling
voor alle patiënten
Pas in 2000 vruchten van Gorbatsjovs koers
Rust heeft
Moskou
geprovoceerd
Als er niets verandert, en die kans is er nog, zal driekwart
van de medische specialisten in ons land de ziekenfonds
patiënten precies zo gaan behandelen als de particuliere. Dat
wil zeggen: ze krijgen de rekening thuisgestuurd. Die moeten
ze dan naar hun ziekenfonds sturen om vergoeding te krijgen.
Zo doen de particulier verzekerden dat immers ook?
Folders
Oorzaak
Lage prioriteit
Veel wind
Gezichtsverlies
DINSDAG 30 JUNI 1987
(Van onze redacteur volksgezondheid Kees Cornelisse)
Oorzaak van deze nieuwigheid in de
Nederlandse gezondheidszorg is dat er
geen contracten meer zijn tussen de
medische specialisten en de zieken
fondsen. Althans niet voor ruim 5000
van de 7500 specialisten. Die hebben
hun contract opgezegd; de overigen
niet. Voor dat kwart geldt het conflict
niet waardoor de ziekenfondsverze
kerden straks extra moeite moeten
gaan doen. Ruim acht miljoen Neder
landers waren dit tot dusver niet ge
wend...
Het is dan ook geen wonder dat de tele
foonlijnen van de ziekenfondsen bijna
dag en nacht bol staan van de vragen.
Zeker in het infocentrum van de Ver
eniging van Nederlandse Ziekenfond
sen beseft men dat het instellen van
een gratis nummer (06-8338) in een be
hoefte voorziet. Sinds vrijdag heeft in
formatielijn honderden telefoontjes
verwerkt. De gestelde vragen zijn veel
al informatief van aard; verzekerden
willen weten welke specialisten ze zon
der rompslomp kunnen bezoeken.
Ze bedoelen daarmee: is die en die spe
cialist nog medewerker van het fonds
of niet meer? Anders neem ik (eventu
eel) maar een andere. Dat kan de VNZ
(en de fondsen zelf) precies vertellen.
Men houdt een zogeheten positieve
lijst aan, waarop de specialisten staan
die hun contract niet hebben opge
zegd. Ook wordt gevraagd hoe te han
delen als men niet in het bezit is van
een verwijskaart en hoe men precies
moet omgaan met de nota van de spe
cialist.
De VNZ maakte het ook al mee dat
particulier verzekerden bellen om te
vragen om namen van specialisten die
de overeenkomst met het ziekenfonds
niet hebben opgezegd. De bedoeling
van deze vragen is om eventueel van
dokter te veranderen als de „eigen"
specialist zijn contract heeft verbro
ken. Deze patiënten lieten nadrukke
lijk weten solidair te zijn met de zie
kenfondsverzekerden.
De ziekenfondsen hebben tijdig fol
ders gemaakt, waarin staat hoe de
verzekerden het best kunnen om
springen met deze voor hen nieuwe si
tuatie. Ze zullen ook advertenties in
de kranten plaatsen. Uitleg wordt ge
geven over de oorzaak van het con-
flict. De verzekerden wordt op het Omlaag
hart gedrukt nooit direct contant te
betalen of iets voor te schieten. Dat
doen particuliere patiënten als regel
ook niet.
lopen, wil overigens de Tweede Kamer
ook. Want het parlement maakt zich al
jaren boos over het feit dat de specia-
listenkosten (dus de bruto omzetten
van alle behandelingen die de specia
listen doen of laten doen) te hoog oplo
pen. Staatssecretaris Dees (volksge
zondheid) zei vorige week nog dat er f
150 miljoen te veel is uitgegeven voor
dit onderdeel van de kosten. Althans
in vergelijking tot de ramingen, die elk
jaar worden gemaakt.
De ziekenfondsen raden al hun leden
aan te wachten tot de rekening komt.
Die dan naar het fonds te brengen of te
sturen. Vervolgens wachten tot nen
het geld krijgt van het fonds (giro of
bank) en dan de specialist te betalen.
De fondsen garanderen dat het geheel
binnen drie tot drieënhalve week gere
geld kan worden, Zo hoeft niemand
iets voor te schieten.
Ook geldt het parool: nadrukkelijk bij
de specialist te melden dat men zie
kenfondsverzekerde is. Bij de rekening
die aan het fonds wordt gestuurd,
moet een kopie van de verwijskaart
zijn ingesloten. Dat kan om admini
stratieve redenen niet anders. De zie
kenfondsverzekerden zullen dus een
beetje moeite en geld moeten spende
ren om de zaak afgewikkeld te krijgen.
Ook moeten ze uiteraard hun bank- of
postgirorekening opgeven.
Wat de oorzaak van dit confli t be
treft, die zit dieper dan alleen de wei
gering van de specialisten om een
contract te tekenen, zoals de zieken
fondsen vorige week vroegen. Het
gaat de specialisten vooral om hun
positie. De ziekenfondsen hebben na
melijk vorig jaar in een nota voorge
steld dat de kosten die de specialisten
maken in de ziekenhuisbudgetten
worden opgenomen.
Dat betekent: alle geldstromen zou
den via de ziekenhuizen moeten gaan
lopen. Dat willen de specialisten niet.
De ziekenhuizen voelen er ook weinig
voor. Die voelen zich door de zogehe
ten budgettering (door de overheid
aangegeven maximale uitgaventota-
len per jaar) in de knel. En de artsen
voelen zich vrijgevestigd ondernemer.
De meerderheid van hen wil niet „met
een pennestreek" in dienst van het zie
kenhuis.
Dat die kosten via het ziekenhuis gaan
De meerderheid van de Tweede Ka
mer vindt ook dat de werkelijke inko
mens van de specialisten omlaag
moeten. Dat is de afgelopen jaren al
voor een deel gelukt. Maar het kabi
net wil nu de zogeheten norminko
mens (aanvaardbare brutojaarsala-
rissen, lasten inbegrepen) nog verder
laten dalen. Daarover zijn de specia
listen heel boos geworden, het gaat
om een verschil van ongeveer zestig
duizend gulden.
Dat meningsverschil was de druppel
die de emmer deed overlopen. Directe
redenen voor de medici om enkele da
gen zondagsdienst te draaien, enkele
weken geleden. Daar komt dan bij dat
ze een geschil hebben met de zieken
fondsen. Dat uitte zich vorig j aar en dit
jaar in het opzeggen van contracten.
De sfeer werd er niet beter op toen de
ziekenfondsen lieten weten dat de
praktij kkosten omlaag moesten.
De ziekenfondsen berekenden dat ze
per jaar 200 miljoen te veel kosten aan
de specialisten vergoeden. Bijna f
50.000 per jaar is voldoende, zeggen de
fondsen, maar de specialisten bereke
nen dat het f 130.000 moet zijn. Het bij
de wet ingestelde tarievenorgaan
moet die zaak uitzoeken. Dat duurt
nog wel enkele maanden. Maar inmid
dels was de sfeer goed verziekt. De spe
cialisten voelen zich zwaar belaagd
van alle kanten.
Daarom willen ze niets meer over hun
kant laten gaan. Over de inkomens
kwestie gaan ze wellicht een kort ge
ding voeren tegen de staat. En in het te
elfder ure nog op gang gekomen nader
overleg met de fondsen weigerden ze
een zogeheten modelovereenkomst te
tekenen. Die zou dan tijdeijk zijn om in
een rustiger sfeer verder te overleggen,
maar de specialisten zeiden: eerst pra
ten, later tekenen.
De ziekenfondsen bleven op hun stuk
staan en zo kwam er ook hier een con
flict. Met de gemelde gevolgen voor
de verzekerden. Die zullen nu dus eni
ge moeite voorlopig voor lief moeten
nemen. Ze zien nu wel wat het alle
maal kost. In de hoop dat deze gang
van zaken tijdeijk zal zijn...
(Van onze correspondent
Hans Hoogendijk in Bonn
Terwijl in de buurlanden al dui
zenden windmolens draaien,
lijkt de op kernenergie gefixeerde
Bondsrepubliek deze boot te missen.
Producenten uit Nederland en voor
al Denemarken exporteren op rede
lijk grote schaal windmolens, maar
Bonn experimenteert alleen nog
maar. Een van die experimenten is
de reusachtige molen Growian,
maar dit eens als 'meesterwerk van
Duitse ingenieurskunst' aangepre
zen bouwwerk zal worden gesloopt.
Growian stond meer stil dan hij
draaide.
„We zullen over de hele wereld voor
grote koppen in de kranten zorgen",
voorspelde een Noordduitse politi
cus, nadat eind jaren '70 het besluit
was gevallen om in Dithmarschen de
grootste windmolen ter wereld te
bouwen.
Begin jaren 80 was Growian, een af
korting van 'Grote Wind Anlage',
klaar en sinds die tijd heeft de molen
zeker voor nieuws gezorgd, maar dan
wel in negatieve zin. Growian bleek
een windei.
De technici hebben het 100 meter ho
ge monster met de twee 50 meter lan
ge wieken nooit onder controle gekre
gen. De ene keer liepen de remmen
warm, de andere keer traden er
scheurtjes op in de naaf, braken de
vleugels of werden onverklaarbare
trillingen geregistreerd. Growian
stond meer stil dan hij draaide. Vaak
gaf hij, om de Bremer Groenen te cite
ren, in het beste geval de juiste win
drichting aan.
In Bonn heeft minister Riesenhuber
(technologie en onderzoek) nu het
doodvonnis uitgeproken over de ko
los, die 100 miljoen heeft gekost. Dat
is ruim de helft van het totale bedrag
dat Bonn de laatste tien jaar voor
windresearch heeft uitgegeven.
Growian had te weinig vrienden, stel
len critici. In 1981 citeerde de linkse
krant TAZ al een directielid van de
machtige elektriciteitsproducent
RWE: „We bouwen Growian om te
bewijzen dat het niet gaat".
Dat bewijs is dan nu geleverd. De
voorvechter van windenergie Erich
Haye schreef voordat het vonnis over
Growian was geveld in zijn tijdschrift
'Anders leven': „De Bondsrepubliek
heeft het actief meedoen aan de ont
wikkeling van deze zachte technolo
gie gemist, waarschijnlijk zelfs be
wust niet gewild".
Harde woorden, maar de ervaringen
bewijzen dat de alternatieve energie
een lage plaats heeft op het prioritei
tenlijstje van Bonn. Terwijl er sinds
de oliecrisis van de jaren '70 16 mil
jard mark is gestopt in de kernener
gie, moest de windenergie het doen
met 200 miljoen.
Riesenhuber wil nu per jaar 20 mil
joen vrijmaken voor de windenergie.
In een rapport schetst Riesenhuber
de toekomst. Uitvoerig wordt stilge
staan bij Growian, 'de verstrekkende
poging op het gebied van grote win
denergiecentrales'.
Het falen wordt onder meer geweten
aan het feit dat hier een geheel nieuw
technologiegebied werd betreden. De
buitengewone grootte van Growian
maakt reparatie veel te duur, stelt
het ministerie. Maar: „De positieve
en negatieve ervaringen met Gro
wian maken het mogelijk de volgen
de generatie preciezer en zekerder te
berekenen".
Dat Bonn nog niet veel heeft geleerd
uit deze dure misser wordt in de vol
gende alinea van het rapport duide
lijk: „Een alternatieve grote Duitse
windcentrale is de Monopteros". Dit
is een 30 miljoen kostende 50 meter
hoge molen met een rotor. Terwijl de
twee-driebladige buitenlandse mo
dellen overal storingsvrij lopen, staat
dit volgens de 'nieuwste technologie'
ontwikkelde Westduitse prototype
ook bijna altijd stil.
Toch erkennen ook de experts in
Bonn dat wind een goedkope en on
uitputtelijke energiebron is. Bere
kend is dat windenergie 27 pfennig
per kilowatt-uur kost tegen zonne-
energie 3,57 mark. Kernenergie kost
volgens de rekenaars 13,5 pfennig per
kilowatt-uur.
Er waait in de Bondsrepubliek zo
veel wind, dat windmolens in drie
procent van de totale energiebehoef
te kunnen voldoen. In sommige ge
bieden zou dit percentage zelfs tot
boven de 20 kunnen stijgen. Voor
waarde is dan wel, en dat erkent ook
het ministerie, dat de stroom wordt
opgewekt op de plaats waar zij di
rect kan worden gebruikt. „Interes
sant zijn vooral de kleine en middel
grote installaties met een vermogen
tot 200 kilowatt".
Voor deze molens wordt een serie sti
muleringsmaatregelen aangeboden.
Zij strekken zich uit van pure onder-
zoeks- en ontwikkelingsplannen tot
demonstraties van enkele modellen
en windparken. Bonn wil daartoe ver
scheidene windparken aanleggen.
Dat klinkt allemaal veelbelovend,
maar de praktijk is' anders. Hoewel
het ministerie toegeeft dat kleine mo
lens vooral voor de particuliere ver
bruiker aantrekkelijk zijn, moet de
milieubewuste wind-enthousiast zich
eerst door een berg van bureaucrati
sche hindernissen heen worstelen
voordat de molen kan worden ge
bouwd.
De Duitse bureaucratie bestrijdt de
geplande rotoren met meer verbeten
heid dan Don Quichotte zijn windmo
lens. Buitenlandse fabrikanten van
kleine, beproefde rotoren hebben dat
ook ervaren.
Een Deense firma richtte bijvoor
beeld in de Bondsrepubliek een doch
terbedrijf op, kocht in Noord-Duits-
land een stuk grond om molens te
bouwen, maar kreeg geen been aan
de grond omdat de molens niet Duits
genoeg zouden zijn.
De Denen stelden dat 70 procent van
de onderdelen uit de Bondsrepubliek
kwamen en de molens dus zelfs in
aanmerking kwamen voor het predi
kaat 'Made in Germany', maar een
aanloopsubsidie kregen ze niet.
Bonn zet zich blijkbaar niet alleen af
tegen grote molens, maar probeert
ook nog de markt af te schermen voor
kleine goedkope buitenlandse mo
dellen. En dat is kortzichtig. Een on
langs op het Noordzee-eiland Pell-
worm afgesloten project bewijst dat.
Daar draaiden tien rotoren jarenlang
op proef.
Vijf types bleken niet produktierijp,
vier kregen de beoordeling 'bruik
baar'. Een molen liep zonder storin
gen, maar dat was een Deense die bui
ten meededinging meedraaide.
Minister Riesenhuber mag dan nu
wel de reus Growian hebben afge
schreven, veel kans op doorbraak
van de kleintjes is er niet zo lang
Bonn zo weinig geld beschikbaar
stelt, de grenzen dicht houdt en de
supervisie over de proeven in han
den laat van het kernenergiecen
trum in Julich.
Van onze correspondent in
Moskou Alexander Münninghoff)
Het zojuist beëindigde plenum
van het Centraal Comité van de
Communistische Partij van de Sov
jet-Unie heeft duidelijk gemaakt,
dat partijleider Gorbatsjov het met
de verwezenlijking van zijn hervor
mingsplannen (de fameuze 'pere
strojka') veel moeilijker zal hebben
dan hij zelf wellicht in het begin
heeft gedacht.
Vorige zomer nog liet de Sovjet-leider
zich tijdens een straatgesprek met
een groep burgers optimistisch ont
vallen, dat het misschien nog maar
twee jaar zou duren voordat de bevol
king de vruchten van de 'perestrojka'
zou kunnen plukken.
Maar op dit plenum sprak Gorbats
jov in een zorgvuldig opgebouwde re
devoering van drie uur beduidend
hardere taal. Eerst moet de structuur
van de economie worden hervormd,
dat wil zeggen de bureaucratie van de
meeste ministeries en grote bedrijven
moet de nek worden omgedraaid. Dit
zou voor het eind van het huidige vijf
jarenplan, dus over ruim driejaar, ge
daan moeten zijn. Daarna iou dan, in
het volgende vijfjarenplan-nieuwe-
stijl, de economie onder een efficiënt
management eindelijk een begin
kunnen maken met de vlotte produk-
tie van de kwaliteitsgoederen waarop
de Sovjet-consument nu al decennia
lang zit te wachten. Kortom, het zou
al heel mooi zijn als rond het jaar 2000
de economie naar ieders tevreden
heid draait.
Voor de gewone burger, die mede
door toedoen van de enthousiaste
Sovjet-pers gewend was geraakt aan
het woord 'perestrojka' als een soort
toverformule met vooralsnog weinig
effect maar wel met een glorende ho
rizon, betekent deze uitkomst van
het plenum psychologisch een flinke
klap. Immers, nu wordt van hoger
hand toegegeven dat de afgelopen 27
maanden slechts een voorbereiding
zijn geweest en er nog zeker een gene
ratie overheen zal gaan voor het echt
beter wordt. Het enige direct meetba
re resultaat van de 'perestrojka' ligt
op het gebied van de cultuur, die in al
zijn uitingen een stuk vrijer is gewor
den. Maar of dat opweegt tegen de na
delen van de nieuwe lijn valt te be
zien.
'Perestrojka' is voor de meeste arbei
ders een synoniem voor harder
werken, minder drinken en geleide
lijk hoger wordende prijzen bij gelijk
blijvend loon. Kleine enquêtes, door
het instituut voor sociaal onderzoek
verricht op enkele fabrieken in Mos
kou, wijzen uit dat ruim de helft van
de arbeiders de 'perestrojka' be
schouwt als een voornamelijk een ge
compliceerd en traag proces, dat ze
wel goed vinden klinken maar waar
ze geen duidelijk zicht op hebben. Als
nu een direct resultaat ook nog tot
het magische jaar 2000 wordt ver
daagd, zal er weliswaar geen oproer
uitbreken in dit strak georganiseerde
land maar zullen wel de rijen wach
tenden voor de schaarse drankwin
kels weer langer kunnen worden - dat
gebeurt trouwens de laatste tijd al
steeds meer.
Maar Gorbatsjov heeft geen keus.
Hij heeft ongetwijfeld de lessen van
de nog zo jonge Sovjet-geschiedenis
goed begrepen en daarbij vastge
steld, dat het eenvoudig proclame
ren van een nieuwe aanpak slechts
negatieve resultaten oplevert. Dat
was de stijl van wijlen Chroesjtsjov:
op een plenum onverwacht afkondi
gen dat het Westen binnenkort 'inge
haald en voorbijgestreefd' zal wor
den. Het resultaat van deze boude
taal was voorspelbaar: niemand ge
loofde erin en niet lang daarna was
Chroesjtsjov van het toneel verdwe
nen.
Zijn opvolger Breznjev zette de stolp
op het land. Plenums onder zijn lei
ding werden tot in de details voorbe
reid, tot en met de discussies na de
toespraken. De enige die nog iets van
een verrassing beleefde was Breznjev
zelf, die immers het schrijven van zijn
redevoering overliet aan zijn mede
werkers en het produkt op de dag zelf
voor het eerst onder ogen kreeg.
Gorbatsjov heeft het midden gevon
den tussen beide stijlen. Voor dit ple
num kregen de Centraal Comité-le
den slechts inzicht in de stellingen
van de leider, niet in de toespraak
zelf. Wie wilde kon zich adhoc opge
ven voor de discussie, met een maxi
male spreektijd van één kwartier. Er
waren 32 aanmeldingen en 30 van hen
kregen ook het woord, wat aangeeft
dat er nog fikse meningsverschillen
bestonden.
Het gebruik wil namelijk, dat om tijd
te sparen redevoeringen die de lijn
van de belangrijkste toespraak, in ca-
su die van Gorbatsjov, ondersteunen
van de agenda worden afgevoerd. Dit
betekent wellicht dat, naarmate het
concept van de 'perestrojka' zich 'ver
diept', om Gorbatsjov's eigen woor
den te gebruiken, de kritiek erop zich
eveneens in de nuances aanscherpt.
Zonder dat overigens de algehele in
stemming in de partij, dat er iets van
hervormingen tot stand moet komen,
geweld wordt aangedaan.
Voorlopig is de stand van zaken dus,
dat Gorbatsjov de partijtop weet mee
te krijgen op zijn weg. Ongetwijfeld is
zijn taktiek om de discussie over de
'perestrojka' zoveel mogelijk in het
openbaar te voeren daarbij succes
vol. Op dit plenum had bijvoorbeeld
een kwart van de ruim 300 Centraal-
Comitéleden direct persoonlijk be
lang bij diverse ministeries die nu
binnen drie jaar drastisch afgeslankt
moeten worden. Deze mensen, die op
grond van het oude systeem een om
vangrijke achterban van vrienden en
cliënten op deze voor Gorbatsjov on
bruikbare instanties moeten onder
houden, kunnen toch moeilijk anders
dan als natuurlijke tegenstanders
van Gorbatsjovs nieuwlichterij wor
den aangemerkt.
Maar je hoorde ze niet en tot het vor
men van één anti-'perestrojka'-front
lijken ze evenmin in staat. Aan de an
dere kant duiden de wijzigingen in
de topfuncties, waarmee dit plenum
traditiegetrouw besloot, niet op een
dermate grote machtsbasis voor
Gorbatsjov dat hij al zijn tegenstan
ders eenvoudig kan wegwerken.
Slechts de door Mathias Rust gebla
meerde defensieminister Sokolov en
de reeds lang geleden als schurk ont
maskerde Kazachstaanse partijbons
Koenajev werden uit het Politburo
verwijderd. Maar Koenajevs opvol
ger Kolbin kreeg geen verdere pro
motie, terwijl de nieuwe defensiemi
nister Jazov wel in het hoogste partij
gezelschap werd opgenomen. Tot vol
waardige Politburo-leden werden be
noemd Sljoenjkov en Jakovlev, twee
warme voorstanders van de 'pere
strojka'. Maar Gorbatsjovs grootste
kameraad, de Moskouse partijchef
Jeltsyn, bleef slechts kandidaat-lid.
Hardnekkige geruchten, dat tegen
standers van de 'perestrojka', zoals
Talyzin, de baas van de bureaucrati
sche supermoloch Gosplan, Dolgych
en Alijev het veld zouden moeten
ruimen, werden al evenmin bewaar
heid, terwijl het voor Gorbatsjov
met deze mannen in de toekomst
toch steeds moeilijker werken zal
zijn. En de laatste Breznjevianen,
Gromyko en de Oekrainse partijchef
Sjtsjerbytski bleven ook aan. Vooral
van deze laatste mag dat opmerke
lijk heten, gezien de niet aflatende
kritiek op tal van Oekrainse mis
standen in de landelijke pers en het
Tsjernobyl-schandaal nog vers in
het geheugen. Gorbatsjov weet zich
kennelijk nog lang niet overal sterk
genoeg.
(Van onze correspondent
Alexander Münninghoff in Af os-1
kou
De Sovjet-autoriteiten wachten
kennelijk op een voor hen gun
stig moment om de zaak-Rust uit:
te spelen, maar dat moment lijkt!
niet ver meer. De Komsomolskaja;
Pravda kwam afgelopen weekend
met een soort overzicht van deze
kwestie, waarin Matthias RustS
met zijn spectaculaire vliegtocht jl
naar de muur van het Kremlin in
Moskou, wordt voorgesteld als één
van de velen die op instigatie van
de CIA de Sovjet-Unie hebben ge
provoceerd. Het verhaal ver
scheen juist op het moment dat er
in de bewapeningsonderhandelin
gen enig succes geboekt leek te
worden.
De Koreaanse Boeing-747, die op 1
september 1983 door de Russen
werd neergeschoten, wordt met de
éénmansvlucht van Rust vergele
ken. De Komsomolskaja Pravda
weet overigens te melden, dat dat
Koreaanse toestel door een Ameri
kaans verkenningsvliegtuig van
het type RS 135 werd begeleid en
dat die vlucht samenviel met het
moment dat Amerikaanse satellie
ten boven de Sovjet-Unie waren.
Precies zo, zegt de Komsomolskaja
Pravda, was het in 1978 gegaan,
toen op 20 april ook een Koreaans
lijntoestel het Sovjet-luchtruim
had geschonden. Dat vliegtuig
werd tot landen gedwongen.
Na deze krachtige insinuaties komt
de Komsomolskaja Pravda echter
niet met verdere bewijzen omtrent
de betrokkenheid van Rust bij een
CIA-complot. Weliswaar is er vast
gesteld dat Rust bij zijn vertrek uit
Helsinki al van plan was naar Mos
kou te vliegen (zijn Cessna was aan
gepast voor zo'n vlucht en hij had
kaarten van het noordwestelijke
gedeelte van de Sovjet-Unie bij
zich), maar volgens de auteur van
het artikel, de jurist A. Savinov,
zijn er nog steeds meer vragen dan»
antwoorden in deze zaak, al zal het
volgens hem niet lang meer duren
voor 'de puntjes op de i' worden ge
zet.
Het geruchtencircuit van Moskou
weet te melden, dat de ondervra
gers van Rust inmiddels van zijn
naiviteit overtuigd zijn geraakt en
dat Gorbatsjov zelf, met wie Rust
immers een gesprek schijnt te wil
len hebben gehad, enige interesse
voor deze zaak heeft-getoond, maar
natuurlijk geen onderhoud met de
ze bevlogen jongeman kan toe
staan.
De oplossing zou liggen in een ver
oordeling van Rust door een Sov
jet-rechtbank, gevolgd door een
prompte inwilliging van een gratie
verzoek, liefst voordat de Westduit
se president Von Weizsacker Mos
kou zal bezoeken.
De aankondiging in de Komso
molskaja Pravda, dat de Westduit
se autoriteiten inmiddels een zaak
tegen Rust aanhangig hebben ge
maakt, wijst sterk in deze richting.
Op die manier zouden de Russen
met minimaal gezichtsverlies de
kwestie kunnen afsluiten. Intern
heeft de zaak, met het ontslag van
defensie-minister Sokolov en drie
luchtmachtgeneraal, al buiten
proportie veel schade opgeleverd.
