Martin Martens gaat
drukke tijd tegemoet
Terneuzen kan
niet zonder
Robert Peters
Architect Teun van Heelsbergen
verslingerd aan zeilvliegen
NA WINNEN VAN SCHAAKTITEL
Successen voor
fietscrossers
ORGANISATOR MICHIEL DE POOTER:
PZC/streek
Schietingen
UNIEKE
SAMENWERKING BIJ
MODEPRESENTATIE
MODESHOW
Zonder schroom
STERKSTE BADMINTONNER
van de BMW-dealer
Garage VeHmigge bv
VRIJDAG 27 FEBRUARI 1987
CLINGE Voor Martin Martens breekt nog een spannende tijd aan. De Zeeuwse schaakkam
pioen bij de jeugd was voordat hij zaterdag de titel greep op grond van zijn prima prestatie
vorig jaar opnieuw al zeker van een plaats in de finale om het Nederlands kampioenschap,
maar heeft de komende maanden buiten die titelstrijd nog meer zorgen aan zijn hoofd. Martens
(16) staat voor zijn eindexamen van het gymnasium en rekent erop dat hij volgend jaar in
Eindhoven studeert. En dan moet Martin Martens een knoop doorhakken.
De jeugdige schaker uit Clinge wordt
door de kenners als een groot talent
beschouwd. Hij maakt sinds oktober
deel uit van een nationale selectie, die
af en toe bij elkaar komt voor een trai
ningsstage. Martin Martens speelde
met een landenploeg in Ierland en
staat nu aan de vooravond van een
nieuw slopend trainingskamp. Als
geen ander beseft de bescheiden scha
ker dat het voor zijn ontwikkeling van
groot belang is dat aan het eind van
het seizoen de juiste voortzetting
wordt gekozen.
KOEWACHT In café De Oude Mo
len in Koewacht hield een schuttersso-
ciëteit De Blauwe Hoek een schieting
waaraan 29 schutters deelnamen.
Uitslag: hoge vogel J. Mei Vogelwaarde: eer
ste zijvogel en tweede zijvogel H. d'Hondt
Zuiddorpe: grootste aantal kleine vogels (6)
mevrouw Koemaqns Terneuzen; extra hoge
vogel J. de Waal Koewacht.
LAMSWAARDE In café De Vier
Jaargetijden in Lamswaarde werd
door schutterssociëteit De Vrede een
schieting gehouden waaraan 39 schut
ters deelnamen.
Uitslag: hoge vogel E. Warrens Ossenisse;
eerste zij vogel A. Roels Graauw; tweede zij-
voel P. Pauwels Kloosterzande; grootste
aantal kleine vogels (5) Irma Hulshout
Lamswaarde.
AARDENBURG In Aardenburg
hield schutterssociëteit St.-Sebas-
tiaan een schieting waaraan 20 schut
ters deelnamen.
Uitsla: hoge vogel W. Scheele; eerste zij vogel
idem; tweede zij vogel F. Lampaert; grootste
aantal kleine vogels (3) R. de Rooze;
vliegende vogel P. van Vooren.
KLOOSTERZANDE In café De
Kastanje in Kloosterzande waaraan
18 schutters deelnamen.
Uitslag; eerste hoge vogel R. Verschoten
Kloosterzande; tweede hoge vogel P. de
Waal Kloosterzande; tweede zijvogel T.
Cambeen Walsoorden; eerste zijvogel R.
Verschoten Kloosterzande; grootste aantal
kleine vogels 8mevrouw De Waal Klooster
zande.
KOEWACHT In café De Oude Mo
len in Koewacht heeft de schuttersso
ciëteit De Blauwe Hoek een schieting
gehouden, waaraan 42 mensen deelna
men.
Uitslag: hoge vogel J. de Waal (Koe
wacht), eerste zij vogel A. de Waal (Kloos
terzande), tweede zijvogel R. Baert (Koe
wacht), Grootste aantal kleine vogels M.
Groenewegen (Koewacht) 4.
HULST Dertig schutters hebben in
café W. Blommaert in Hulst aan een
schieting deelgenomen.
De uitslag luidt: hoge vogel R. Herkx (Zei-
zate), eerste zijvogel H. Geerts (Moerbe-
ke), tweede zij vogel J. Dobbelaar (Bosch-
kapelle). Grootste aantal kleine vogels: A.
de Koster (Graauw) 4.
BRESKENS De vijftien Zeeuws-
Vlaamse crossers die van start gingen
in het in Heijningen gehouden Open
Nederlands kampioenschap fiets-
cross haalden daar een aantal opmer
kelijke resultaten. In de categorieën
10,11 en 14 jaar jongens gingen Daniël
van Houte (Forellencrossers), Loek de
Rijke (Maonetrappers) en Francois de
Potter (Belfortcrossers) onbedreigd
naar een titel.
Met drie nationale kampioenen zou
den begeleiders Bram van den Houte,
Jan de Rijk en Sjaak de Maat al tevre
den huiswaarts gekeerd zijn. De
Zeeuws-Vlaamse afvaardiging naar
dit titeltoernooi kwam echter ook in
een aantal andere categorieën erg
sterk voor de dag. Met derde plaatsen
voor Barbara de Ruyter (cat. 14 jaar,
Maonetrappers), Jurgen de Maat (jon
gens 6 jaar, EZFVA Axel), Luigi Jan
sen (jongens 14 jaar, Belfortcrossers)
en vierde klasseringen voor Thorsten
de Maat (EZFVA) en Piet Bogaart (Ma
onetrappers) sloot het gezelschap dit
kampioenschap af.
Advertentie
„Ik ga natuurlijk in Eindhoven eens in
formeren wat de mogelijkheden zijn.
Ik wil daar op de clubavond gaan scha
ken, maar ik kan natuurlijk niet ver
langen dat ik een plaats in het eerste
team krij g. Je zult j e toch eerst moeten
bewijzen. Het hangt er ook vanaf wat
Terneuzen doet. Als we promoveren
wil ik er nog eens over denken. De der
de klas landelijk is ook niet gek".
Martin Martens' ster rees vooral nadat
hij vorig jaar tijdens het nationaal
kampioenschap in de A-groep met een
vijfde plaats voortreffelijk debuteerde.
Het leverde hem onder meer een uitno
diging voor de centrale trainingen on
der leiding van bondscoach Cor van
Wijgerden op. „Dat is loodzwaar",
heeft hij ervaren. „Het komt erop neer
datje vier dagen achter elkaar bijna al
leen maar schaakt. We krijgen eind
spelen, combinaties en moeten stellin
gen uitspelen. Bovendien moet je
thuis opgaven maken, die op de cen
trale training besproken worden. Tus
sendoor is er tijd om even te sporten.
Ik ga ook wel eens een eindje lopen om
in conditie te blijven. Dat is nodig,
want zo'n Nederlands kampioenschap
Reeds velejaren werken de
Zaamslagse modezaken hecht
samen om met elkaar een
sprankelende
te brengen.
Dat hen dat steeds weer goed
lukt, wordt bewezen door de
drie overvolle zalen, die zij per
seizoen weten te trekken.
Vooral ditkeerwordt het een
avond vol informatie en
entertainment.
Plaatsen:
9 maart: Den Dullaert Hulst
10 en 11 maart:
Opstandingskerk Terneuzen.
Alleavonden: 20.00uur.
Maison Magdalena van
Westen, Buijze, Dees en van
Fraeijenhove.
Kaarten bestellen:
01153-1332 of 1734.
(in de paasvakantie) is heel zwaar.
Mijn vader ging wel eens een eindje
trainen en zo ben ik ermee begonnen.
Eerst op de fiets achter hem aan, later
ben ik mee gaan lopen. In het begin
hield ik hem altijd op. Maar vorig jaar
liep ik op een Coopertest (twaalf minu
ten) toch 3225 meter".
Omdat hij op grond van zijn vijfde
plaats vorig jaar al geplaatst was voor
de eindronde van het NK, speelde Mar
tin Martens in zijn tweede jaar om het
Zeeuws kampioenschap zonder
schroom. „Ik ga dit jaar ook met een
andere instelling naar het Nederlands
kampioenschap", verzekert hij. „Vorig
jaar nam ik geen overbodige risico's
omdat Henk-Willem van Klaveren het
jaar daarvoor met 1 uit 9 was geëin
digd. Het was voor mij allereerst zaak
om niet af te gaan, maar ik heb mensen
achter me gelaten die normaal gespro
ken voor me hadden moeten eindigen.
Dit jaar zal ik in elke partij op winst
spelen. Mijn openingsrepertoire heb ik
helemaal rond en ik weet nu al dat ik
steeds (met wit) met E4 zal openen".
Martin Martens: Druk met studie en schaken.
TERNEUZEN Tijdens het internationale Avanti-toernooi in Middelburg
kon Robert Peters zijn titel in het herenenkelspel B niet prolongeren. De Ter-
neuzenaar verloor in de eerste ronde van Flying Shuttle-speler Vic de Haas.
Geen schande omdat De Haas in de competitie een klasse hoger speelt. Een
kwartier na zijn uitschakeling kreeg Peters al zijn revanche. Samen met Mar
cel Wisse versloeg hij De Haas en partner in het herendubbel.
In die spelsoort drongen de jonge
Zeeuws-Vlamingen door tot de finale.
Daar moesten ze echter hun meerdere
erkennen in het sterke Metro-duo Ed
ward van de Heuvel en Theo den Boef.
Twee heren, die uitkomen in de eerste
klas van de landelijke competitie. De
twintigjarige Robert Peters, wiens va
der, moeder en zus ook actief in de bad-
mintonsport, speelt nu op de kop af
tien jaar. De laatste vier jaar deed hij
dat op landelijke niveau, waarvan drie
jaar in het eerste team van BC Terneu
zen. In het afgelopen seizoen behaalde
het team een heel verdienstelijke
tweede plaats in de derde klas lande
lijk.
„Ik hoop, dat we volgend seizoen weer
in de top meedraaien en misschien
zelfs kampioen kunnen worden", al
dus een voorzichtige Peters. Of hij zelf
weer van de partij zal zijn, blijft voor
alsnog een vraagteken. Na het vervul
len van zijn militaire dienstplicht ver
trekt hij mogelijk naar Assen om na te
dienen. „Dan kan ik niet iedere week
naar huis komen en zal ik me daar bij
een club aan moeten sluiten". Want
dat hij als badmintonner actief blijft, is
wel zeker. In het gunstigste geval
wordt Robert Peters echter aangeno
men voor de opleiding tot beroepsmili
tair. „Dat wil ik graag worden. En dan
kan ik vanuit Weert wekelijks naar
Terneuzen om een partijtje mee te
draaien".
In Terneuzen zullen ze dat zeker toe
juichen, omdat het vlaggeschip van
de vereniging de talenten van Peters
moeilijk zal kunnen missen. Hoogte
punten in tien jaar badminton waren
voor Peters deelname aan het Neder
lands kampioenschap („ook al maak
te ik daar niets klaar") en het drie jaar
Michiel de Pooter
AXEL - Het wielerjaar 1985 werd
voor de organisatoren van verschil
lende Zeeuws-Vlaamse wedstrijden
een dieptepunt in hun bestaan.
Vooral bij enkele amateur-wedstrij
den was het qua deelname bedroe
vend gesteld. Schoondijke en Phi
lippine waren daar schrijnende
voorbeelden van. Terwijl de organi
satoren er alles aan hadden gedaan
om hun wedstrijd 'rond' te krijgen,
lieten de renners de mensen behoor
lijk in de kou staan. Beide wedstrij
den gingen met amper twintig man
van start. Het gevolg was onder
meer dat Schoondijke het niet meer
zag zitten en geen wedstrijd meer op
de agenda liet plaatsen. Voor het
Axelse jurylid Michiel de Pooter nog
altijd een onverkwikkelijke zaak.
Nog voordat het jaar 1985 ook maar
ten einde was, had hij zijn plannen al
op papier staan. Een klassement met
aantrekkelijke prijzen, zoals er dat
inmiddels weer al jaren geleden ook
was. Daarmee meende De Pooter
meer renners naar de Zeeuws-Vlaam
se wedstrijden te kunnen lokken. De
Pooter zocht en vond een sponsor; de
organiserende comité's betaalden
mee, terwijl ook de Zeeuwse wieler
verenigingen startgelegenheid voor
hun renners in eigen provincie be
langrijk vonden. Ook deze drie clubs
waren bereid een bijdrage te storten.
Tenslotte deed De Pooter ook een be
roep op zijn collega juryleden uit
Zeeuwsch-Vlaanderen; een groot
aantal van hen droeg eveneens een
steentje bij.
En het resultaat was er naai-. Een
groot aantal coureurs bleek toch wel
bereid te zijn, in ruil voor een geld
prijs, de reis naar Zeeuwsch-Vlaan-
deren te maken. „En achteraf beke
ken is het zonder meer een succes ge
worden. De deelname aan de ver
schillende wedstrijden was goed te
noemen. Dieptepunten als Schoon
dijke en Philippine zijn er gelukkig
niet meer geweest", aldus De Pooter,
die daaruit -terecht- concludeerde
dat een klassement een aantrekkelij
ke zaak is, voor zowel renners als or
ganisatoren. Het systeem dat De
Pooter hanteerde was simpel: niet al
leen punten geven bij een goede pres
tatie, maar ook voor het van start
gaan. En daarbij kregen de 'noodlij
dende' organisatie's nog iets extra's:
in die wedstrijden werden de 'start'-
punten verdubbeld.
„Dat succes was het bewijs, dat het
klassement niet een éénmalige zaak
mocht zijn. Vandaar, dat ik alweer
snel ben gaan werken om ook voor
dit jaar iets dergelijks op touw te
zetten", zegt De Pooter, die echter
met een groot probleem kreeg af te
rekenen. De hoofdsponsor van vorig
jaar trok zich terug uit de wieler
sport.
Maar De Pooter ondervond al snel
dat de wielersport toch behoorlijk
blijkt te leven in Zeeuwsch-Vlaande-
ren. „Na enkele gesprekken met een
adspirant-sponsor konden we al snel
overeenstemming bereiken. De Ver
enigde Spaarbank bleek enthousiast
te zijn voor de wielersport: het ver
liep daardoor allemaal erg positief.
En we kunnen de toekomst ongetwij
feld met vertrouwen tegemoet zien.
We kunnen de renners hetzelfde bie
den als vorig jaar. In zowel het voor-
jaars als het najaarsklassement zal
de hoofdprijs opnieuw een race-fiets
zijn en daarnaast zullen er weer ver
schillende geldprijzen te verdienen
zijn".
De Pooter hoopt daarbij weer op de
medewerking van de comité's
(„Maar dat lijkt me geen probleem;
er zijn al comité's, die ondanks dat ze
nog niet benaderd zijn, hun bijdrage
al hebben gestort. Hierdoor ben ik ze
ker gesterkt in mijn mening, dat we
hiermee door moeten gaan".), de
Zeeuwse wielerclubs en de Zeeuws-
Vlaamse juryleden.
Evenals vorig seizoen zullen de klas
sementen worden verreden bij de
amateurs. „Op die categorie is uit
eindelijk toch de meeste aandacht
gericht. We hebben nog wel met de
gedachte gelopen om ook bij de ju
nioren iets dergelijks op touw te zet
ten, maar dat is uiteindelijk niets
geworden. Voor het overige zal alles
op de oude formule voort gezet wor
den. Die is aangeslagen en waarom
daar nu al van afstappen. Misschien
dat die hier en daar wat zal worden
bij geschaafd. Vorig jaar ging het
nog op zijn boerefluitjes; dit jaar
krijgen we een meer professionelere
aanpak", besluit De Pooter.
met foto Schelstraete
achtereen behalen van het clubkam
pioenschap. In oktober '86 drong hij
nog door tot de halve finale van het
Zeeuws kampioenschap. „Daarmee
was ik dik tevreden, temeer omdat ik
al een jaar geen mogelijkheid meer
heb om te trainen", aldus Peters.
Volgend seizoen zal Peters zijn trainin
gen weer hervatten. „Zonder training
ga je meer achter- dan vooruit en bo
vendien zou ik mijn naam graag nog
eens op de A2-lijst zien staan". Met be
hulp van pa Peters, die al die jaren
zoon Robert onder zijn hoede heeft ge
had, moet dat zeker lukken.
De Zeeuwse toppers zullen volgend
seizoen een zware dobber hebben aan
de twintigjarige Terneuzenaar, die
zeker een gooi zal doen naar de dis-
trictstitel. Maar zijn eerste streven is
het terugpakken van de wisselbeker,
die hij afgelopen weekeinde verloor.
i Advertentit i
AARDENBURG De gemeente Aar
denburg heeft zijn vliegende archi
tect. Zonder de hulp van een motor of
een zweeftoestel, maar vliegen met
gebruik van de eigen spierkracht. „Je
hangt echt als een vogel in de lucht.
Het vliegen het los zijn van de
grond dat is een grandioos gevoel",
aldus Teun van Heelsbergen, die in de
ban van het zeilvliegen is geraakt.
Het enige hulpmiddel is de driehoek-
vormige buizenconstructie waarover
een zeil is gespannen. Modernere ont
werpen hebben meer de vorm van een
grote vleugel en worden daarom ook
wel 'wings' genoemd. Onder het geheel
hangt de zeilvlieger in een harnas. De
sport is in Zeeland nog vrij onbekend.
Teun van Heelsbergen: „De dichtsbij-
zijnde zeilvliegschool is die van John
van Beek in Rotterdam. Vroeger was
er ook één in Zoutelande, maar die be
staat niet meer. De opleiding voor Bre-
vet-1 gaat over 5 a 6 lesdagen en kost
450 gulden. De eerste dag ben je alleen
maar een beetje aan het hardlopen
met dat ding. Zo leer je het zeil aan te
voelen en de zaak in balans te houden.
Want lukt dat niet dan is het gevolg de
zogenaamde 'nose-in'. De neus van het
toestel duikt hierbij voorover en boort
zich in de grond. Iets wat veel voor
komt en bepaald niet prettig is. Het ge
beurt ook vaak bij het landen als men
vergeet te gaan hardlopen. Vooral dat
kan hard aankomen".
Gevaarlijk dus? „Het is gevaarlijker
dan ik in het begin dacht. Je moet niet
denken: dat doe ik even. Het gaat er
om dat je goed weet wat je doet. Het
mag geen routine worden, want daar
mee vergeet je ook de gevaren. Vooral
het goed opbouwen en controleren
van het toestel is belangrijk. Want het
grootste gevaar ontstaat als de con
structie kapot gaat...
Naast een zeer gevoelige kwestie, is
zo'n geval ook in de portemonnee pijn
lijk. Van Heelsbergen: „Ikzelf heb nog
geen wing. Maar voor een nieuwe be
taal je zo'n 3500 tot 7000 gulden. Twee
dehands ben je tweeduizend gulden
kwijit. Een noodzakelijk harnas komt
op duizend gulden. Vergeleken met
het zweefvliegen is een eigen toestel
hier nog betaalbaar. Een ander voor
deel is dat je overal kunt starten en
landen. Met hulp van een auto-lier
wordt je dan aan een kabel in de lucht
getrokken. Zo'n lier is eenvoudig op de
auto te monteren".
Zijn interesse voor deze sport bestaat
eigenlijk al van voor de tijd dat het
zeilvliegen ontstond. Samen met een
vriend, een student vliegtuigbouw-
kunde, geraakte hij meer dan 20 jaar
geleden gefascineerd door de 'Rogal-
lo-wing'. Deze was door de gelijkna
mige Amerikaanse NASA-ingenieur
ontworpen om de Apollo-capsules te
rug op de aarde te brengen. Maar
werd daar nooit voor gebruikt.
Van Heelsbergen: „Wij dachten daar
kun je ook mensen aanhangen en be
gonnen schaalmodellen op halve
grootte te maken. Daaraan hingen we
bakstenen of zandzakken en zo renden
we ermee over de hei. Maar die dingen
bleken niet te deugen en klapten dicht
of gingen in duikvlucht". Ook achter
de speed-boat bleek het geen succes.
Zodoende werd van verdere experi
menten afgezien. Maar jaren later op
vakantie in heuvelachtig Frankrijk
kroop het bloed toch weer waar het
niet kon gaan. „Ik dacht nu moet het
gebeuren. En met boerenplastic, PVC-
pijpen en tape zette ik mijn toestel in
elkaar. Vanaf de heuvel nam ik mijn
aanloop. Maar toen ik één meter van
de grond was herinnerde ik mij die
proefmodellen van vroeger. Ik dacht
bij mijzelf eruit of het is gepiept met
jou. Razendsnel heb ik dan het zaakje
verlaten". Daarmee was hij weer voor
enige tijd van zijn zeilvlieg-obsessie
verlost. Ook de ervaringen van een
studiemakker, die op een cursus in
Duitsland dwars door een schuur land
de, hielp hem daarbij.
De sport ontwikkelde zich verder en
de periode van experimenten ging
voorbij. Deze zomer kwam hij een
kennis tegen die aan zeilvliegen deed.
„Ik dacht waarom hij wel en ik niet".
Toen hij later bij een tennistoernooi
Fred Eliott evenals Van Heelsber
gen een verdienstelijke C-speler
sprak, die er ook wel voor voelde, was
de kogel door de kerk. Het tweetal
meldde zich aan voor de cursus die-
leidt tot het Brevet-1. Deze hebben ze
bijna achter de rug. Als de weersom
standigheden het toelaten wil Van
Heelsbergen proberen deze week dat
brevet te behalen. „Daarvoor moet je
vanaf een 25 meter hoge duin een ge
slaagde vlucht en goede landing uit
voeren. Dat betekent ongeveer 25 se
conden vliegen".
Als dat lukt begint het echter pas.
„Voor Brevet-2 ben je zeker een jaar
bezig. Men leert dan onder andere
thermiekvliegen en 'soaren'. Dat is de
mogelijkheid in Nederland om bij een
strakke wind uit zee boven de duin te
vliegen.
Door gevorderden kan dat onder gun
stige omstandigheden uren worden
volgehouden. Aan het eind van de cur
sus ga je dan voor hoogtevluchten
naar Frankrijk".
Zover is het nog niet. Menige verre reis
naar Rotterdam zal nog moeten wor
den ondernomen. „We proberen daar
om in Zeeuwsch-Vlaanderen een veld
te vinden waar we met toestemming
van de eigenaar en met een vergun
ning terecht zouden kunnen. Zodat we
ook in onze eigen omgeving onze sport
kunnen beoefenen".
(ADVERTENTIE)
Industrieweg 37
4538 AG Terneuzen
Telefoon 01150-81121
Teun van Heelsbergen
