HANDEL 'SLAP'
RENTE VOORAF
VOOR EEN EXTRA HOOG
RENDEMENT.
Wrange nasmaak
blijft na dood
kraker Hans Kok
Een oproep tot culturele ongehoorzaamheid
BBANK
PZC/°Pinle en achtergrond
De stilte aan de vooravond van de halfjaarlijkse vergadering van de Organisatie van Olie
Exporterende Landen (Opec) was opmerkelijk. Die stilte was zo treffend dat zij mogelijk
alleen is toe te schrijven aan het muilkorven van de voormalige olieminister Yamani door de
Saoedische koning Fahd. De verklaring moet waarschijnlijk gezocht worden in een opvallende
overeenstemming tussen vroegere rivalen binnen het oliekartel over het streven naar een ho
gere prijs voor een vat ruwe olie. Voorlopig gaat het om een verhoging van de huidige 14 naar 18
dollar per vat.
Politiek
Koude kermis
Als u in 1986 meer rente heeft ontvangen
dan betaald, dan is dat meerdere tot f 700,-
belastingvrij. Bent u getrouwd dan loopt
dat bedrag op tot f 1.400,-.
Heeft u nog niet zoveel rente ont
vangen, dan kan dat dit jaar nog makkelijk.
Met de NMB Rentevoorafbiljetten.
De rente over dit spaarpapier ontvangt u
namelijk direct bij aankoop. Looptijd 3 jaar
en 11'/, maand.
Rente vooraf kan overigens ook nog in
andere situatiesbelastingvoordeel opleveren.
Op het NMB kantoor geven wij u graag
alle informatie.
DE NMB DENKT MET U MEE.
Geen tijd
Voorlichting
Kleine dingen
stemmen uit de kerken
Rimpeling?
VRIJDAG 12 DECEMBER 1986
Nieuw realisme
olieproducenten
(Door Marien van den Bos)
De vrije internationale oliemarkt is
nogal sceptisch over de mogelijke uit
komst van de vergadering van de 13
Opec-ministers, die gisteren in Genè-
ve is begonnen. Nadat bijvoorbeeld de
prijs van de Noordzee-olie („brent")
vorige maand even een piekprijs van
boven de 15 dollar per vat noteerde,
daalt de prijs de laatste dagen toch
weer richting 14 dollar. De handel is
'slap', zo wordt alom vernomen. Niet in
de laatste plaats vanwege de enorme
voorraden die in de Westerse wereld
zijn aangelegd tijdens de uitzonderlijk
lage prijzen van enkele maanden gele
den. Zelfs bij een drastische produktie-
beperking van de Opec-landen het
geen vrijwel uitgesloten kan worden
geacht kan die voorraad de prijzen
tijdens een zachte winter op het noor
delijk halfrond behoorlijk binnen de
perken houden.
Toch wil een meerderheid van de
Opec-landen op korte termijn geen 14
maar 18 dollar betaald krijgen voor
een vat van 159 liter. Dat betekent dat
de landen terug moeten naar een sys
teem waarin de prijzen door de overhe
den worden vastgesteld en dat is in de
huidige omstandigheden een hachelij
ke onderneming. Met name Iran heeft
zich voor een dergelijke politiek al
vanaf de zomer sterk gemaakt en het
ontslag na 24 j aar trouwe dienst van de
Saoedische olieminister Yamani was
een eerste teken dat ook het Saoedi
sche vorstenhuis de bakens volledig
ging verzetten. Door de officiële prij
zen los te laten en de vrije markt het
werk te laten doen waren de olie-in
komsten immers dramatisch gekel
derd.
Koning Fahd heeft zich inmiddels in
het openbaar uitgelaten voor die
nieuwe politiek en ook andere, kleine
re toenaderingen tussen de Saoedi's
en de ayatollah's in Teheran wijzen
op enige mate van overeenstemming
tussen de leiders van beide kampen
binnen de Opec. Het voor schut zetten
van de Amerikaanse regering inzake
de geheime wapenaankopen zou bo
vendien het gezag van de Iraniërs bin
nen deze organisatie met stevige
wortels in de strijd tegen het imperia
lisme hebben versterkt.
Hoe subtiel het verschil in politiek
misschien zal lijken, voor de Opec-lan
den betekent de verwachte koerswijzi
ging na een jaar van dramatisch lage
prijzen, een scherpe politieke wen
ding. Een jaar lang is vergeefs gezocht
naar de juiste produktiehoeveelheid
en de onderlinge verdeling daarvan in
de hoop de prijs de gewenste richting
uit te krijgen. Het terugkeren naar een
vastgestelde prijs betekent echter wel
dat de nog steeds noodzakelijke pro-
duktiebeperkingen zullen moeten vol
gen. Het probleem wordt in feite alleen
omgedraaid, maar zou in de huidige
omstandigheden beter kunnen
werken, beter voor de leeglopende
staatskassen van de Opec-landen in
ieder geval.
Volgens vele oliedeskundigen, de Ne
derlandse overheid gaat er in de eco
nomische prognoses zelfs min of meer
vanuit, is 18 dollar in het geheel geen
onrealistische prijs. Maar die prijs
komt er niet vanzelf, ook niet door het
plechtig declameren ervan. Boven
dien worden de duurdere produktie-
velden, zoals in de Noordzee, bij een
dergelijke prijs ook weer aantrekkelij
ker, waardoor het aanbod van olie op
de lange termijn kan stijgen. De Saoe
dische politiek van de afgelopen tijd
was er juist op gericht om met een bik
kelharde prijzenoorlog de minder ren
dabele olievelden uit de markt te druk
ken en zodoende het marktaandeel
van Saoedi-Arabië en de Opec te ver
groten.
Voor veel Opec-landen, inclusief Sa
oedi-Arabië, ging deze strategie te
lang duren. De vuist die de Opec met
de prijsverhogingen in de jaren '70
kon maken, toen het kartel nog een
marktaandeel van tweederde in de
wereld had, was niet herhaalbaar met
een prijzenslag op het moment dat het
marktaandeel tot éénderde gedaald
was. Van een koude kermis thuisgeko
men kiezen de Opec-leden nu eieren
voor hun geld.
Zo kan bij een afspraak van 18 dollar
de Saoedische regering eindelijk een
begroting maken voor het komende
jaar. Dat werd al twee keer eerder uit
gesteld, met als bijkomende moeilijk
heid dat elke prijs die de Saoedi's zelf
voor de nabije toekomst zouden incal
culeren, automatisch hun oliepolitiek
zou blootleggen. Door een Opec-af-
spraak houden ze hun kruit droog.
Het optreden van de laatste tijd als zo
genaamde „swing-producer", die meer
of minder produceert al naar gelang de
vraag van het moment en het feit of de
andere Opec-leden zich of wel of niet
aan hun afspraak houden, is boven
dien verleden tijd, zo hebben de Saoe
dische leiders de afgelopen tijd laten
weten. In Genève zullen daarom op
nieuw „harde" afspraken over de pro-
duktieverdeling gemaakt moeten wor
den. En zal er bovendien, in ieder geval
op zeer korte termijn, opnieuw een
produktiebeperking doorgevoerd
moeten worden. Vijf procent voor alle
landen, wordt wel gesuggereerd in
Opec-kring. Bij een huidig gezamen
lijk niveau van 17,3 miljoen vaten per
dag.
Maar het nakomen van dergelijke af
spraken is lange tijd het zwakke punt
geweest van de Opec-organisatie. Ook
de laatste weken waren er geruchten
over overproduktie in met name Koe
weit (zo'n 100.000 vaten per dag) en de
Verenigde Arabische Emiraten (ruim
200.000 vaten). Ook de Saoedi's produ
ceren de laatste tijd aanzienlijk meer,
maar door het sterke terugvallen van
de produktie van Iran wegens de aan
vallen van Irak lijken deze overschrij
dingen weinig invloed op de markt te
hebben gehad.
Klein lichtpuntje voor de Opec-landen
vormen de mededelingen uit Noorwe
gen, waar de bereidheid om mee te
doen met de produktiebeperkingen
lijkt toe te nemen. Noorwegen en En
geland zijn als belangrijkste Noordzee-
producenten herhaaldelijk door de
Opec benaderd om enigszins samen te
werken. Engeland wijst een dergelijke
samenwerking principieel af, maar de
Noren lijken gevoeliger voor de moge
lijk gunstige effecten. Ook een vijftal
landen in de Derde Wereld (waaronder
Mexico en Egypte) hebben al in een
eerder stadium bereidheid tot enige
samenwerking getoond, maar op voor
waarde dat de Opec eerst orde op ei
gen zaken stelt.
Voor het beperkte en realistische doel
de prijzen iets omhoog te krijgen lig
gen al met al de kaarten niet ongun
stig in Genève. Al zal er waarschijn
lijk een kleine extra produktiebeper
king en zeker een ijzeren discipline
voor nodig zijn. De nieuwe Saoedi
sche olieminister Hisham Nazir, die
zich al heeft uitgesproken voor korte
re en meer efficiënte Opec-vergade-
ringen, kan als vertegenwoordiger
van het machtigste Opec-land zijn in
vloed bewijzen. Iran kan, bij eventu
eel succes in Genève, een nieuwe
overwinning op het conto schrijven.
Komen ze er niet uit dan kunnen we
voorlopig rekenen op lage brandstof
prijzen en, wie weet, weer bezuinigin
gen of belastingvoorstellen van de
Nederlandse overheid om de lage
prijs van het aan de olieprijs gekop
pelde aardgas te compenseren.
Advertentie
Olieminister Nazir
Koning Fahd
Effectief rendement per 11 december.
r
Door Jos Heymans)
Het blijft een uiterst schokkende gebeurtenis voor de overheid".!
f f die woorden sloot minister Korthals Altes van justitie gisterene
uitermate pijnlijk onderwerp voorlopig af. Pijnlijk, omdat het onderzo
naar het overlijden van kraker Hans Kok in een Amsterdamse politiet
niet op alle vragen antwoord heeft kunnen geven. En voorlopig, omdat
Tweede Kamer zich nog moet uitspreken over het eindoordeel van dei
nister.
De feiten: Meer dan een jaar geleden
belandt de 23-jarige Hans Kok sa
men met 32 andere arrestanten in
een politiecel vanwege zijn aandeel
in de rellen tijdens de ontruiming
van een kraakpand. Omstreeks ze
ven uur die avond wordt hij, geboeid,
naar de wachtcommandant ge
bracht. Kok maakt een suffe, slome
en dronken indruk. Een politieman
vraagt hem of hij verslaafd is. Kok
ontkent, maar zegt wel methadon
(een afkickmiddel voor heroïnege
bruikers) te slikken.
Voor alle zekerheid wordt een arts
gewaarschuwd, die omstreeks half
negen arriveert en de kraker volko
men gezond verklaart. Hij gaat niet
in op het dringende verzoek van Kok
om aan hem methadon te verstrek
ken. Ook vindt hij het niet nodig de
methadonarts op te roepen. Kok
moet maar tot de volgende ochtend
wachten. De kraker, bang voor ont
wenningsverschijnselen in de loop
van de nacht, dringt aan op medicij
nen. De arts geeft hem uiteindelijk 50
mg. van het rustgevende middel li
brium.
Kok valt in zijn cel in slaap en wordt
om tien uur gewekt. Hij moet voor
een confrontatie met politiemensen
naar een andere ruimte worden ge
bracht. De kraker ziet lijkbleek,
zweet en zakt voortdurend door de
knieën. Politiemensen besteden er
weinig aandacht aan. De een meent
dat Kok slaapdronken is, de ander
dat hij oververmoeid is. De confron
tatie gaat niet door. Kok is te vroeg,
wordt naar zijn cel teruggebracht
waar hij opnieuw in diepe slaap valt.
Een halfuur later wordt Hans Kok
opnieuw voor de confrontatie opge
roepen. Het kost de politiemensen
moeite Kok wakker te krijgen. Hij is
onvast ter been en heeft een glazige
blik in de ogen. Een politieman
vraagt hem of hij wellicht verslaafd
is. Kók zegt dat dat hem niet aangaat
en dat er al een dokter bij hem is ge
weest. Na de confrontatie wordt Kok
voorgeleid aan de hulpofficier van
justitie. Die besluit dat Kok in verze
kering moet worden gesteld. De kra
ker wordt omstreeks elf uur naar zijn
cel teruggebracht.
weging, die de politie van moordt
ticht, blijven enige tijd aanhoudt
Maar deskundigen die op verzo
van de ouders van Hans Kok een
genonderzoek hebben gedaan, 1
men tot dezelfde conclusie als t
Gerechtelijk Laboratorium. Zij st
len wel vast dat de kraker veel mi
methadon moet hebben gebrui
dan hij gewoonlijk innam. Getuig
bevestigen dat. Zij hadden s
dat Kok in de wachtruimte bij
wachtcommandant een flesje pilli
voor eenderde gevuld, aan de mo
had gezet.
Op dat ogenblik is het een drukte
van belang in het cellencomplex.
Naast de 32 krakers moet er ruimte
worden gevonden voor de drie ont
voerders van Gijs van Dam die die
dag na een wilde achtervolging zijn
gegrepen. De drie bewaarders, die
op dat tijdstip aan hun nachtdienst
beginnen, hebben geen tijd om de
kens en matrassen aan de arrestan
ten uit te delen.
De volgende ochtend om vijf uur wor
den de arrestanten gewekt en de
maaltijden uitgereikt. Geen van de
drie bewaarders kan zich later herin
neren wie de cel van Hans Kok heeft
bezocht. Twee uur later vertrekken
de bewaarders, hun nachtdienst zit
erop. De dagploeg neemt de zorg
over. Om half twee die middag treft
een van de bewaarders Hans Kok
dood in zijn cel aan. Onderzoek wijst
uit dat Kok is overleden aan een ge
combineerd gebruik van methadon
en alcohol. De verstrekte librium zou
mogelijk bevorderend hebben kun
nen werken.
Geruchten over een andere dood
soorzaak, vooral gevoed door een
woedende Amsterdamse kraakbe-
Toch blijft er twijfel, niet in de laats
plaats omdat de Amsterdamse po
tiewoordvoerder Klaas Wilting in
eerste dagen na de dood van K
voortdurend verkeerde voorlichti
geeft. „Als Wilting onjuiste inforn
tie krijgt, is dat hem niet te venj
ten", zou de minister later z
Twijfel blijft ook bestaan over
temperatuur in de cel. Door het oi
breken van een matras en dekens z
die te laag zijn geweest. TNO st
een onderzoek in en noemt de temj
ratuur in de cel 'comfortabel kos
De dood is niet ingetreden als reet
streeks gevolg van afkoeling,
van de deskundigen, prof. Beek
stelt vast dat niet is aan te geven
welke mate lichamelijke afkoeli
een rol bij het overlijden heeft
speeld. Volgens prof. De Wolff do
de factor afkoeling niets af aan
conclusie dat Kok is overleden t
gevolge van methadonvergiftiginj
Twee vragen die van essentieel I
lang zijn om te kunnen vaststellen
door de bewaarders uit de nacl
dienst strafbare fouten zijn gemaa
die tot de dood van Kok hebben s
leid, blijven onbeantwoord. „Wehf
ben niet kunnen vaststellen wie v
antwoordelijk was voor het uitgev
van slaapfoumituren en wie verai
woordelijk was voor het verstrekk
van het ontbijt", aldus minis!
Korthals Altes. Het valt niet te ben
zen of de bewaarders wisten van
slechte gezondheidstoestand
Hans Kok. Overtuigend bewijs vo
grove nalatigheid is er niet. Del
waarders van de dagploeg die Ki
dood in zijn cel vonden, kan ni(
worden verweten. De kraker mo
voor het begin van hun dienst al zi
overleden.
De uitkomst van het onderzoek, dl
veertien maanden heeft geduuif
had niet teleurstellender kunnl
zijn. Geen bewijs, dus geen vervl
ging. Maar ook geen bewijs voorh[
tegendeel. Het staat niettemin o
omstotelijk vast dat de richtlijn®
voor het toezicht op verslaafde f
restanten onvoldoende zijn of nil
naar behoren worden nageleefd.*
nister Korthals Altes verwal
daarover volgende week een flk|
discussie met de Tweede Kamer.S
men met zijn collega Van Dijk vl
binnenlandse zaken, verantwoord!
lijk voor de gemeentepolitie, voel
hij volgende week woensdag el
mondeling overleg met de Kami
commissies van justitie en politie!
De regels zullen ongetwijfeld wordf
bijgesteld. De meeste fracties he|
ben al geluiden in die richting 1
horen. Maar of nalatigheid tot d
dood van Kok heeft geleid, zal nil
kunnen worden vastgesteld. Dus of
de vraag of hij gered had kunnen w|
den, blijft onbeantwoord.
Een oproep tot culturele ongehoorzaamheid door
het leven anders in te richten en in te gaan tegen
de slechte trends van onze tijd. De reactie van som
migen zal zijn: begint die onzin opnieuw? De oproep
komt uit het christelijke kamp. Zij heeft niet zozeer
betrekking op zaken van de persoonlijke moraal,
maar vooral op het meer ernst maken met een
rechtvaardige inrichting van de samenleving. Het
gaat dan om het 'nee' zeggen tegen de machten die
het leven beheersen en overwoekeren en die de
mensen in hun ban hebben: de tomeloze bewape
ning waarbij het als de meest normale zaak van de
wereld wordt beschouwd dat de kernwapens de
mensheid driehonderd maal kunnen vernietigen,
de steeds maar doorgaande aanslag op de rijkdom
men der aarde, de onmacht en de onwil milieuram
pen te voorkomen, de ongebreidelde consumptie in
het rijke deel der wereld, die de armoede in de derde
wereld vergroot, de niets en niemand ontziende
geld- en hebzucht die keurige burgers tot crimine
len maakt.
Op sommige momenten in de geschiedenis van kerk
en wereld staan mensen op die geen vrede meer heb
ben met de situatie waarin kerk en wereld zijn te
rechtgekomen. Vaak worden zij beschouwd als fan
tasten, dromers, hemelbestormers, vooruitgrijpers
op wat misschien weieens zal komen. Nu zijn het
dwazen die denken ijzer met handen te kunnen bre
ken, ontevredenen, teleurgestelden, gefrustreerden,
naïevelingen die niet weten hoe de wereld in elkaar
zit, ideologen, zeurpieten, mensen van grote woor
den die zelf redelijk comfortabel leven en daarom
dus geen kritiek mogen hebben.
De recente oproep tot wat hij culturele ongehoor
zaamheid noemt is afkomstig van dr. mr. W. Kist uit
Velp, oud-vice-president van de Arnhemse recht
bank, daarvoor lange tijd werkzaam geweest in het
vormingswerk en mede-oprichter van Kerk en We
reld in Driebergen.
Uit alle hoeken en gaten van ons land heeft dr. Kist
inmiddels instemming ontvangen met zijn initiatief
tot het vormen van een breed oecumenisch collec
tief, in samenwerking met vertegenwoordigers van
oecumenische instanties, kerken en geloofsgemeen
schappen. Dat collectief moet dienen tot 'verdieping
van het geloof, ter bezinning op actuele wereldpro
blemen en tot daadwerkelijke inzet voor de verande
ring van onze samenlevingsstructuren en van het
kerkelijk leven'. Men wil werken in lokale en regiona
le groepen.
Wat in deze oproep staat is zeker niet nieuw (maar
mag daarom niet minder serieus worden genomen).
In oproepen en activiteiten van de Wereldraad van
Kerken en van vele aangesloten kerken zijn duide
lijk overeenkomsten te ontdekken. Die oproepen
zijn dan vooral bestemd voor christenen die, als ge
settelde kerkgangers, steeds maar weer dreigen te
vergeten dat zij. naar het woord uit de Bijbel, in ten
ten wonen en op zoek zijn naar een blijvende stad. In
een brochure over zijn gedachten schreef mr. Kist
dat zijn doel niet is „het nieuwe stratenplan van de
heilige stad met de twaalf poorten te ontwerpen,
maar een grondhouding van gehoorzaamheid en
dienst te ontwikkelen en aldus te werken aan de con
touren van een nieuwe cultuur en maatschappij
waarvoor we nog geen naam hebben".
In 1974 werd in ons land op een kerkenconferentie
een eerste aanzet gegeven voor de actie 'nieuwe le
vensstijl'. Heel wat Nederlandse christenen hebben
zich daarna op de consequenties daarvan bezonnen.
'Bezitten of bezeten zijn' heette bijvoorbeeld een in
februari 1975 door de Gereformeerde Kerken uitge
geven themanummer van het blad Kerkinformatie.
Later werd vanwege de Raad van Kerken het boekje
'Inspelen op morgen' uitgegeven.
Niemand kan 'meten' wat er sindsdien is veranderd
in levensstijl en levenshouding. Blijken zij niet sterk
afhankelijk te zijn van de op- en neergang van de eco
nomie?
De vraag blijft hoe je als individu of als kleine groep
veranderingen kunt aanbrengen, de maatschappij
kunt ombuigen als je dat zou willen. En mag je toch
niet 'onder dankzegging voor de zegeningen' genie
ten van wat je wordt geschonken, door je eigen in
spanningen hebt verdiend? Neem je niet een nieuw
juk op je schouders door krampachtig anders te wil
len gaan leven?
Moet je bij zo'n oproep onder andere denken aan tri
viale dingen als een auto? Niemand hoeft je toch ze
ker de trein of de bus in te jagen? En hebben recla
memakers alsmede politici niet gelijk als zij erop
wijzen dat je in de ingewikkelde maatschappij je-
zelf niet mag vergeten? Maar bovendien probeer je
toch ook inhoud te geven aan het tegenwoordig zo
sterk benadrukte begrip van een zorgzame samen
leving?
De vraag bij dit alles is natuurlijk wel of je jezelf met
dit alles geen rad voor de ogen draait, de ogen sluit
voor zaken die mogelijk wat verder van je bed liggen
en die jezelf toch niet kunt oplossen. Die vraag wordt
dringender in de wetenschap dat een duidelijke ten
dens van de laatste tijd is de 'verinnerlijking'.
1
Daarmee wordt bedoeld het leggen van nadruk op
betekenis en boodschap van het Evangelie voor de
individuele mens zonder een bewuste 'uitstraling'
naar samenlevingsverbanden. Uitvloeisel daarvan is
onder andere dat uitspraken, besluiten of adviezen
van kerkelijke instanties over samenlevingsvraag
stukken voor kennisgeving worden aangenomen:
men neemt het die instanties kwalijk dat zij zich zou
den bemoeien met zaken waar zij niets mee te maken
hebben. Met zulke uitspraken veroorzaken zij polari
satie.
In met name gereformeerde kring is de laatste tijd
weer opgelaaid de discussie over de kerk als insti
tuut en de kerk als organisme. Kuitert heeft aan dit
van Abraham Kuyper afkomstige onderscheid aan
dacht besteed in zijn geruchtmakende boek 'Alles is
politiek, maar politiek is niet alles'. De kerk als in
stituut dient zich in zijn opvatting te beperken tot
de verkondiging van het Heil; eventuele bemoeie
nis met de maatschappij dient te geschieden door
christenen die zich hebben georganiseerd in
christelijke organisaties. Bij gesprekken over een
oproep tot culturele ongehoorzaamheid is ook dit
een aspect dat ongetwijfeld de aandacht zal krij
gen.
Wat zal de oproep van mr. Kist en de zijnen uitwer
ken? Gaat zij onrust veroorzaken of zal zij niet meer
zijn dan een rimpeling in de (kerkelijke) vijver? Zijn
de sociale, politieke en culturele schema's in ons
land en daarbuiten zo sterk dat er geen verwrikken
meer aan is? De voorafgaande en allesbeheersende
vraag is natuurlijk of wij veranderingen willen en zo
ja, hoe wij ons die dan voorstellen.
De oproep van mr. Kist heeft onder andere tot gevolg
gehad dat in de Janskerk in Utrecht zo'n 500 mensen
bijeen zijn geweest en dat een 'open brief van zijn
hand enkele duizenden malen werd opgevraagd. Een
comité tot oprichting van een landelijk missionair
collectief met een werkcomité is inmiddels aan de
gang en in alle provincies zijn regionale contactper-1
sonen aan het werk.
In de Utrechtse bijeenkomst is gevraagd welke, vol-1
gens de deelnemers, de meest verontrustende vraag
stukken zijn. Zonder aan de uitslag van de enquête
wetenschappelijke waarde toe te kennen gaf de uit
komst toch wel enkele typerende aanwijzingen te
zien. In volgorde van belangrijkheid waren de gesig-1
naleerde problematieken: bewapeningswedloop, ar
moede en honger in de derde wereld, milieubederf,
consumentisme en materialisme, sociale on
rechtvaardigheid, normverlies, kernenergie,
werkeloosheid, wereldgelijkvormigheid en racisme.
Het lijstje toont overeenkomsten (en verschillen1
met de conclusies van een conferentie van de We
reldraad van Kerken over het diaconaat die eind no-1
vember op Cyprus is gehouden. Daar werd onder 'de
destructieve krachten van deze tijd' onder andere
verstaan militarisering, racisme en economische uit-1
buiting.
Daar werd ook vastgesteld dat diaconaat in zijn ve
le vormen niet te scheiden is van het werk voor vre
de en gerechtigheid. Maar ook werd geconcludeerd
dat onrecht niet alleen een probleem is in de derde
wereld. Ook in rijke landen bestaat hartverscheu
rende armoede. Gesproken werd over de noodzaak
van 'een profetische diaconie'. Daarin stemt zij zeer
wel overeen met de bedoelingen van de oproep tot
culturele ongehoorzaamheid.
J. J. Tevel
