JAAP VAN TATENHOVEN NU
TOCH WEER OP DE MOTOR
Philippine weer in
gunst van renners
Edwin Post fietst in
dertien uur 336 km
JAAP LENSEN: PUBLIEK WORDT WINNAAR
ONDANKS EEN GECOMPLICEERDE BEENBREUK
GROOT PROGRAMMA IN CLINGE
VAN MAASTRICHT NAAR DEN HELDER
Publiek winnaar
Ongedwongen
Voorzichtiger
Conditie
Plakken
Verkocht
Kermiskoers
Putten
Luidspreker
MAANDAG 21 JULi
Axel zal zich tegen
Ajax niet ingraven
AXEL - De trainer en spelers van de jubilerende vereniging Axel hebben er werkelijk alles
aangedaan om morgen (dinsdag) tegen Ajax zo goed mogelijk voor de dag te komen. De
selectiegroep - bestaande uit zestien spelers - is drie keer per week bezig geweest op een
oefenstrook achter de Axelse sporthal. Daar werd door trainer Jaap Lensen geschaafd aan de
conditie.
De amateurvoetballers van de zon
dag-vierdeklasser hadden de vakantie
voor dit absolute hoogtepunt in een
vroeger stadium al opgenomen of an
ders uitgesteld naar een latere datum.
Slechts Mels Verhelst (op vakantie) en
Renato Ambrosini (knieblessure) zul
len het treffen tegen Ajax moeten
missen.
.Volgens Jaap Lensen zijn de spelers er
'klaar voor. „Ze hebben er alles aange
daan. Slechts een enkeling moest een
trainingsbeurt overslaan, maar voor
de rest was de groep voltallig. Het
leeft onder de spelers en begrijpelijk
want zoiets maak je als 'amateurtje'
maar één keer mee. Ajax, PSV en
Feijenoord spreken hier nog altijd
aan. We zullen trachten goed tegen
spel te bieden, maalD0r wel 'meewer
ken' aan de wedstrijd".
De Axelse trainer bedoelt hiermee,
dat zijn team zich beslist niet zal
ingraven. Het publiek moet voor hem
de grote winnaar zijn. „Het is van
zelfsprekend, dat de ploeg door Ajax
in de verdediging gedrukt zal wor
den. Daar ontkom je niet aan. Aan de
andere kant proberen we via tegen
aanvallen er snel uit te komen. Daar
om is het goed, dat we vooraf zes keer
getraind hebben. Het is een onge
schreven wet wanneer je als voetbal
ler sprints moet maken van zestig
meter, dat dit aan de conditie vreet.
We zullen toch al genoeg achter Ajax
aan moeten hollen".
Jaap Lensen zal overigens gebruik
maken van alle selectiespelers. Het
strijdplan ligt klaar. Beginnen met de
'vaste' waarden en zien waar mogelijk
spelers ingepast moeten worden. Dit
naar gelang het verloop van de wed
strijd. Het is niet de bedoeling om
constant door te wisselen. Vier man
doorwisselen geeft problemen met de
opstelling. Spelers komen op andere
plaatsen te staan. Plaatsen waar ze
normaal niet spelen. Ik heb het vorig
jaar gezien bij Vogelwaarde tegen
Feyenoord. Het eerste half uur loopt
het goed, maar na het wisselen word
je met de neus op de feiten gedrukt. Ik
begrijp, dat je als trainer een keus
moet maken. De spelers, die tijdens
de rust gewisseld worden, komen in
de tweede helft als invaller op de
bank.
In een dergeliike wedstrijd
wordt de conditie van de spelers op de
proef gesteld, nou dan heb je in elk
geval de mogelijkheid om zonodig een
vermoeide speler te wisselen".
Tijdens de trainig heerst er een onge
dwongen sfeer bij de spelers. Bij het
horen van de naam Van Basten wordt
het even stil. Fonny Verstraeten en
'lange' Jan van de Broeke kunnen
zich in de kopduels waarschijnlijk
best aardig meten met de gevaarlijke
spits, maar het voetenwerk zal meer
problemen geven. De anders praat
grage Van de Broeke trekt zelfs even
'wit' weg. Het illustreert alleen maar
in hoeverre de gedachten al bij de
wedstrijd zijn. Ajax voor de eerste
keer op Zeeuwse bodem is ook niet
niks.
De naam Ajax heeft vooral door zijn
rijk historisch verleden - bijvoorbeeld
drie keer Europacupwinnaar - maar
tegenwoordig ook door de aanwezig
heid in het team van sterspelers als
Marco van Basten. Frank Rijkaard en
niet te vergeten de verantwoordelijke
man Johan Cruijff nog steeds een
magische klank bij het Nederlandse
voetbalpubliek.
De organisatie kreeg daarbij nog een
onverwachtse meevaller. De Zeeuw
Danny Blind werd aan het eind van
het seizoen gecontracteerd door de
Amsterdamse club.
Het zal ongetwijfeld nog meer publiek
naar het prachtig gelegen sportcom
plex in het Axelse bos brengen.
Een mooiere afsluiting van het 75-
jarig jubileumfeest valt niet te beden
ken.
De wedstrijd begint om 19.00 uur.
Trainer Jaap Lensen irechtsin actie met de selectie van Axel.
AXEL - Vlak voor de Zeeuwse motor
crosskampioenschappen vorig jaar
brak, de 31-jarige Terneuzense mo
torcrosser Jaap van Tatenhoven, zijn
been. Hij verkocht zijn 500cc-machi-
ne en dacht dat deze sympathieke
coureur de motorcrossport was afge
schreven. Maar het nieuwe seizoen is
slechts enkele weken oud en Van
Tatenhove heeft zich alweer aan het
starthek van het Axelse Smitsschor-
re-circuit gemeld, voor deelname aan
de strijd om de RES-troffee. „Zeg
maar, dat het bloed kruipt, waar het
niet gaan kan", merkt hij op, als hem
naar de reden van deze onverwachte
ommezwaai wordt gevraagd.
„Ik moet eerlijk zeggen, dat ik hier
beslist niet op had gerekend. Ik moet
toegeven, dat motorcrossen toch wel
wat meer gevaar in zich bergt dan
menige andere sport, maar tot vorig
jaar was ik nooit ernstig geblesseerd
geweest. En ook nu liep ik deze been
breuk niet op in een wedstrijd, maar
gewoon tijdens een training op het
Axelse circuit, waar ik geweldig goed
op thuis ben. Ik weet hier iedere knip
en bocht te liggen en toch ging het die
avond mis. Mijn motor schoot weg op
een van die zandruggen en ik kwam
ten val. Het ergste was dat ik die
wegspringende motor op mijn been
kreeg. Later bleek dat het been. op
drie plaatsen was gebroken. De dok
ter zette het met een plaat en twintig
bouten, het verbrijzelde zaakje weer
aan elkaar. In zo'n ziekenhuisbed heb
je de tijd om alles nog eens de reveu te
laten passeren. En dan vraag je je
toch af of het dit allemaal wel waard
is. Je bent niet meer van de jongste, je
hebt een gezin, een langdurige gene
zingsproces dat je in het vooruitzicht
is gesteld, allemaal factoren die me
deden besluiten er mee op te houden
en mijn motor te verkopen".
vrouw over praat en die toont er ook
nog begrip voor. dat je weer begint,
dan heb je toch weer snel een andere
motor en sta je weer zo aan het
starthek."
Toch is er bij de Terneuzense cou
reur, die zich drie jaar achter elkaar
de beste toonde in de 500cc klasse
van de RES-competitie, wel iets ver
anderd aan zijn wedstrijdmentali
teit. Jaap van Tatenhove: „Als ik van
start ga wil ik nog steeds winnen,
maar niet meer ten koste van alles.
Als men blijft aandringen en ik moet
keer op keer alles geven om de 'deur'
voor zo'n tegenstander dicht te gooi
en, dan zeg ik, nu ga je gang maar. Ik
denk dat dit komt. omdat je onbe
wust toch iets voorzichtiger bent
geworden".
Dat heeft beslist niets te maken met
bang zijn, want dat been daar denk je
tijdens de wedstrijd niet meer aan. Ik
vind het een geweldige sport, om na je
dagelijkse werk je eens lekker uit te
leven op die motor. Ik noem dat de
accu weer opladen voor de rest van de
week. Maar dan moet je er ook voor
zorgen, dat die accu gebruikt kan
worden. En dat betekent voor mij dat
je gezin op de eerste plaats komt. dan
mijn werk. en daarna pas mijn hobbv.
En voor dat laatste haal ik beslist
geen halsbrekende toeren uit."
Hoewel de regelmatige bezoekers
van de wedstrijden voor de RES-
competitie, het niet zal zijn ontgaan
dat de Terneuzense motorrijder het
zijn achtervolgers niet meer zo lastig
maakt als voorheen, staat hij toch
nog steeds te boek als een van de
besten in deze competitie. Ook bij de
licentiehouders - in de RES-competi
tie mogen amateurs ook starten in de
wedstrijden voor licentiehouders -
weet Van Tatenhove zich onder de
besten te klasseren. Heeft hij nooit
overwogen om een licentie aan te
vragen en in wedstrijden van de
grote bonden van start te gaan.
een 250cc machine. Dit terwijl ik toch
wist, dat daar de tegenstand veel
groter zou zijn"
Van Tatenhove: „Dat heb ik zeker. Ik
trek veel met Johan Scheele op en
toen die als Grand-prix piloot vanuit
de KNMB terugkeerde naar de Belgi
sche Liefhebbersbond (BLB). vroeg
hij mij of ik mee ging naar deze bond.
Ik heb toen echt met plannen rond
gelopen om deze stap te maken, maar
uiteindelijk wonnen de amateurge
dachten het en besloot ik om het niet
te doen". Na drie jaar winst in de
500cc klasse ben ik nu overgestapt op
Dat Van Tatenhove nu regelmatig
iemand voor moet laten gaan, ligt
overigens niet uitsluitend aan de klas
se van de overige piloten. Hoewel de
Terneuzenaar, bescheiden als hij is,
daar beslist liever niet over praat, is
het toch bekend dat hij nog steeds
niets aan condititietrainig kan doen.
Iets wat hem in de wedstrijd natuur
lijk opbreekt. „Ik kan op dat been
goed steunen, maar hardlopen en an
dere conditieoefenigen doen, kan ik
nog steeds niet en dat ga je tegen het
einde van de wedstrijd toch duidelijk
merken. Ik mis deze conditietraining
overigens nog op een ander gebied.
Daar ontstaan namelijk de onderlinge
vriendschapsbanden en hoewel je tij
dens een wedstrijd eikaars rivalen
bent zijn deze banden onmisbaar.
Jongens zoals Johan Scheele, Eddy
Leenknecht, Johan Schelleman en
nog een aantal behoorden bij die
groep. Dankzij hun vriendschap zit ik
toch weer op de motor. Ik kan mij
weer uitleven in mijn sport en dan
vind ik een overwinning minder be
langrijk", stelt deze sympathieke pur-
sang amateur tot besluit.
1 an Tatenhove had bij het nemen
van dit besluit kennelijk één ding
over het hoofd gezien. Als zijn gene-
2|ng nu eens voorspoedig zou verlo
pen en hij als toeschouwer naar zijn
eroegere rivalen zou gaan kijken,
wat dan? De Terneuzenaar hierover:
•Alles verliep erg voorspoedig, want
na vier maanden kon ik alweer van
a'les doen, wel met enige pijn, maar
het ging. Toen maakte ik, laat ons
■naar zeggen de fout, om weer naar
het crossen te gaan kijken en ik was
meteen weer verkocht".
■Als je zo'n wedstrijd volgt, wil je er
weer tussen zitten en je op het sportie-
ve vlak weer meten met al die jon
gens, die in zovele wedstrijden je
tegenstanders zijn geweest. Dan is het
net of je met een virus besmet bent,
dat meteen de kop weer opsteekt.
Daar kwam ook nog bij. dat mijn
vnend, Eddy Leenknecht, me ook nog
S'ng stimuleren. Als je er dan met je
PHILIPPINE/CLIN'GE - Bij het begin van de bouwvakvakantie dingt een
aantal comitees naar de gunsten van de wielersupporters. Met dat doel
werd ondermeer de profronde van Ulvenhout (dit jaar op 23 juli) op de
kalender gezet en kwamen de beroepsrenners gisteren ook al in actie in
het avondcriterium van Bergen op Zoom. De Zeeuws-Vlaamse 'bouw
vak-opening' is al jaren een zaak van de comitees Philippine en Clinge.
Onafhankelijk van elkaar wordt in beide grensdorpen het startschot
gegeven aan een - meestal omvangrijk en sterk - amateurpeloton,
terwijl de organisatie in Clinge op zijn programma vaak ook nog een
plaatsje inruimt voor dames en liefhebbers.
Zo ook dit jaar: vandaag (maandag
om 19.00 uur) worden in Philippine
bijna tachtig amateurs op weg ge
schoten voor een i avond icriterium
over 80 kilometer, morgen brengt
'Clinge' vanaf half twee een dagvul-
lend kermis-wielerprogramma met
liefhebbers (13.30 uur), dames (15.00
uur) en amateurs (18.30 uur). Een
ruim aanbod waarmee de suppor
ters ruim aan hun trekken komen.
Even dreigde die Zeeuws-Vlaamse
amateur-tweedaagse echter ver
stoord te zullen worden: in Philippi
ne was de belangstelling van ren
nerszijde vorig jaar zó minimaal dat
het plaatselijk comitee meteen liet
weten zich te zullen beraden over
voortzetting van deze wedstrijd.
„Toen we zochten naar oorzaken
voor dat totaal onverwachte en dus
verrassend kleine deelnemersveld
kwamen we aan de weet dat ons
parkoers daar een grote rol in
speelde. Veel renners vonden dat
door de vele bochten tamelijk ge
vaarlijk" zegt secretaris Johan van
Steenberge.
Voldoende reden voor de organisa
tie om terug te keren naar het 'oude'
rondje van drie kilometer. Een par
koers dat een aantal jaren geleden
verlaten werd omdat men de ama
teurs wat meer in het dorp zelf aan
het werk wilde zien. Dat werd door
het peloton niet goed ontvangen, de
'rechthoek' langs de oude Braak-
mandijk is nu weer het strijdtoneel.
Een kennelijk juiste beslissing,
want met zijn tachtig deelnemers
draait 'Philippine' weer 'vol'. En
daarmee zit het comitee weer op de
plaats die het zich door de seizoe
nen heen veroverd had: een topposi
tie die in Zeeuwsch-Vlaanderen al
leen gedeeld werd met Kloosterzan-
de. Sas van Gent en later ook
Zuiddorpe.
De organisaties van genoemde
amateurwedstrijden staken elkaar
jaarlijks naar de kroon met een
schitterend rennersveld. Als Kloos-
terzande Feder den Hertog liet aan
treden wedijverde Philippine met
de destijds vrij unieke Ketting-
ploeg. De supporters voeren er wel
bij, die zagen nationale kwaliteit
als tegenstander van het selecte
Zeeuwse kwartet Bal-Van de Bun
der-De Waal-Raas. Met vaak zinde
rende wielersport als resultaat.
„Dat gekke is er alweer een tijdje
af' weet comité-lid Pielaat. ..Philip
pine is een modale organisatie ge
worden" vervolgt hij en denkt dat
zoiets ook wel voordelen heeft... Die
concurrentieslag dreef de organisa
tie telkens op. dat is nu voorbij. We
doen met ons criterium als ieder
een.„gewoon", aldus Pielaat. Dat
'gewone', gevoegd bij de terugkeer
naar het vroegere parkoers en het
betalen van een aanvaardbare reis
kostenvergoeding (toen daar vorig
jaar vanaf gestapt werd hield dat
ook een aantal amateurs weg) heeft
als gevolg dat vandaag weer een
groot gezelschap aan de start komt.
Een sterke Zeeuws-Vlaamse afvaar
diging neemt het daarbij op tegen
de rest van Zeeland en een selecte
groep Brabantse prijsrijders. Philip
pine heeft de zaken in één seizoen
rechtgezet, als deelnemer in het
Zeeuws-Vlaamse najaarsklasse
ment is het vanavond gegarandeerd
van een boeiend wielerspektakel.
De wedstrijd in Clinge, morgen, is
anders van opzet. Daar vormen de
wielerwedstrijden een onderdeel
van het kermisprogramma. Het
wielergebeuren is met liefhebbers,
dames en amateurs een daverende
afsluiting van de kermis. Secreta
ris Jo Verstraeten licht toe:„ We
hebben tijden gekend dat we twee
wedstrijddagen hadden, er op Clin
ge zondag en dinsdag gekoerst
werd. Erg plezierig natuurlijk,
maar wel een enorme belasting
voor de leden van het comité. Op de
duur hadden we zelf niks meer aan
onze kermis, en dat was toch wat
teveel van het goede gevraagd"
herinnert Verstraeten zich. Enkele
jaren terug viel dan ook het besluit
om alle wedstrijden op één enkele
wedstrijddag te houden. Dat werd
de dinsdag". En we zijn daar tot nu
toe zeker gelukkig mee" zegt Jo
Verstraeten.
De wielerdag van Clinge loopt al
jaren als een goed geoliede machi
ne. Dat weten ook de renners: ter
wijl andere organisaties het de laat
ste jaren wel eens met een mindere
bezetting moesten doen vliegen de
inschrijvingen voor de kermiswed-
strijden in Clinge massaal de brie
venbus van Jo Verstraeten in. Ook
de wedstrijden van morgen zijn alle
maal goed bezet: de liefhebbers
.komen met ongeveer 60 man aan de
startstreep, ondanks concurrentie
worden nog altijd 25 dames wegge
schoten. terwijl het avondcriterium
van de amateurs een zeventig man
aan de start.
Bij de liefhebbers tijdens Sam
Broersma, Nout Westerbeeke, Leo
de Jonge, Henk Vijfhoek en Hans
van de Oever. Allemaal mannen die
in die categorie de toon aangeven.
Zij krijgen 60 kilometer lang de tijd
om dat te bewijzen. Bij de,dames,
die ruim 51 kilometer tijden, nemen
de Zeeuwse Petra van Stel en Ma-
riette Zoetewei het op tegen de rest.
En in het amateurveld zijn zoveel
kanshebbers op de overwinning dat
Verstraeten geen favoriet vooruit
durft te zetten. Toon van der Steen
verdedigt zijn zege van vorig jaar.
Hij krijgt als voornaamste tegen
standers een Zeeuws-Vlaams pak
renners dat zich voor het na
jaarsklassement wil plaatsen (Ab
Verplanke, Karei van Goethem,
Eric Vereecken, lokaal favoriet Cy-
riel Hoefnagels, Conno van de San-
de en Guus Barhorst). En met ook
de namen van Werner Wieme, John
de Crom, Ad Prinsen, Rob Bijvank,
Peter en Nico van de Klundert en
Tommy Post op de deelnemerslijst
is wel duidelijk dat 'Clinge' (in het
spoor van Philippine waar de mees
te van genoemde renmners ook in
actie komen) een schitterend en
select gezelschap ter opluistering
van zijn kermisronde laat vertrek
ken.
BRESKENS Afzien is een van de
bekendste termijn uit de wielersport.
Sinds korte tijd kan Edwin Post
precies uitleggen wat de betekenis
van deze term is en hoe het is om zelf
flink af te zien. De in Breskens
woonachtige trimmer nam pas deel
aan de fietstoertocht Maastricht-Den
Helder, een door een Nederlands
weekblad, speciaal voor trimmers
georganiseerde rit met een afstand
van 336 kilometer.
„Een paar keer heb ik er flink doorge
zeten", bekent de jonge Bressiaander.
„En het is vooral aan mijn clubmaats
te danken dat ik de hele afstand
gereden heb Ik fiets nu drie jaren,
maar Maastricht-Den Helder is mijn
grootste tocht tot nu toe. Ofschoon ik
regelmatig mijn kilometers pak. is het
uitzondering dat er grote afstanden
op mijn programma staan. Eenmaal
reed ik Oostburg-Gerardsbergen-
Oostburg en ook eenmaal Gent-We-
velgem. die beide ruim tweehonderd
kilometer lang zijn".
Toen bekend werd dat de tocht dwars
door Nederland dit jaar opnieuw ver
reden zou worden werd de lts-scholier
door enkele leden van Trimclub Bres
kens enthousiast gemaakt om zich
met hen in te schrijven. „Samen met
Leen Jongman, Gerrit Smidt en Ber-
tus Vilijn gaf ik me op. Ik wist in feite
totaal niet wat me te wachten stond,
maar daar ben ik inmiddels wel ach
ter gekomen".
Jaap van Tatenhoven: 'Ik kari het niet laten'.
„Tweehonderdveertig deelnemers
uit het hele land werden om de tien
seconden vanuit Maastricht wegge
schoten. Ik startte even na midder
nacht. De eerste uren ben je lichame
lijk volkomen fit, maar we troffen
het in die periode niet met het par
cours dat af en toe dwars door de
bossen leidde. Zwakke plekken, zoals
putten en dergelijke zie je in het
donker niet, zodat het rijden beslist
geen pretje was. Gelukkig bleef ik
bespaard van materiaalpech en rond
half vijf hadden we een goed zicht".
„Na de eerste stop in Maarheeze ge
had te hebben, gingen we richting
Vianen. Het begon al wat harder te
waaien en dat was nu niet bepaald.in
ons voordeel. Bij Vianen zat ik er dan
ook voor de eerste keer goed door en
ik profiteerde dankbaar van het feit
dat we daar een verplichte rust opge
legd hadden gekregen. Jongman,
Smidt en Vilijn hadden minder last
van vermoeidheid, ook al omdat ze
veel meer ervaring met dergelijke
lange tochten hebben", vertelt Edwin
Post.
Tijdens het vervolg werd het weer er
niet beter op. Een af en toe stormach
tige (tegen)-wind en enkele fikse re
genbuien maakten de weg naar Den
Helder er niet korter op. „Daarbij
kwam ook nog eens dat het een
volkomen onbekend traject was,
waarbij we vrij matig op de hoogte
waren van de te volgen richting",
vervolgt Edwin Post. „WeJiebben dan
ook veel (teun gehad aan onze eigen
volgwagen, die bemand was door
Hans van Eijk en Piet Bouman, be
stuursleden van Trimclub Breskens.
Op het dak hadden zij een luidspreker
gemonteerd om ons, en vele andere
deelnemers, de nodige inlichtingen te
verstrekken".
Ook nu wogen de laatste loodjes het
zwaarst. Tientallen keren vroeg Post,
die naar alle waarschijnlijkheid met
zijn zestien jaar de jongste deelnemer
aan de tocht was, omdat de minimale
leeftijd achttien jaar was. aan Gerrit
Smidt hoe ver het nog was. „En die
zei steeds maar weer dat het nog nog
maar een paar kilometers was. Als
we in de verte de omtrekken van een
dorp of wat daar ook maar op leek
zagen, dan beweerde Gerrit dat dit
Den Helder was, waardoor hij mij
weer wat moed gaf. Uiteindelijk be
reikten we na dertieneneenhalfuur
op de fiets gezeten te hebben de
finish. Ik was doodop".
Edwin Post denkt er voorlopig niet
aan om nog eens aan dezelfde tocht
deel te nemen: „De afstand is niet
direct mijn grootste bezwaar, maar
organisatorisch vond ik het nogal
chaotisch. Over de route werd je bij
voorbeeld slecht geiinformeerd. Bij
iedere rustplaats kreeg je een of ander
onduidelijk papiertje in je handen
gedrukt met het vervolg van de tocht
en daar hield het eigenlijk mee op. Je
moest het dus zelf maar uitzoeken en
dat valt niet mee, vooral als je al zo
moe bent", besluit hij, al was hij na de
lange terugreis niet te moe om naar de
plaatselijke kermis te gaan.
Ab Verplanke. een van de renners, die in Philippine en Clinge aan de start komen
