KISSINGER GEEFT
COLLEGE VOETBAL
RECORD AANTAL
TOESCHOUWERS
MARADONA EREBURGER
VAN BUENOS AIRES
PZC/sP°rtkrant 13
overvallen
Door
schaamte
Eindronde
WK 2002
in China
GELUKSFACTOR SPEELDE GROTE ROL
Lotto 26
Cijferspel 26
W5-spel
Belgische lotto
Duitse lotto
Vooruitgang
Geluksfactor
Oorlog
Arbitrage
Sigaretten
Joop van der Reijden
MEXICO-STAD - Diego Maradona heeft in z'n eentje Mexico '86 gered. Klein van stuk, maar
groot in zijn voetbaldaden stak de Argentijn met kop en schouders boven de rest uit. Bij hem
verbleekten de andere leden van de Argentijnse ploeg tot middelmaat en deden Platini,
Rummenigge en Socrates eerbiedig een stap opzij. Aan zijn weergaloze acties en doelpunten
dankte de voetbalwereld het dat de Mexicanen nog iets overhielden aan het door de
money-makers vergiftigde toernooi.
De gastvrije Mexicanen hadden een
beter lot verdiend. Want op een enke
le uitzondering na voldeed de Mun-
dial niet aan de hooggestemde ver
wachtingen en kon het toernooi niet
in de schaduw staan van de eerdere
aflevering (1970) in het land der Azte
ken. Sindsdien ging het met het we
reldvoetbal snel bergafwaarts en kon
Mexico '86 niet het bewijs leveren dat
een kentering ten goede in aantocht
is. Alle optimistische geluiden van
FIFA-president Joao Havelange ten
spijt. Om die negatieve spiraal te
doorbreken zal het voetbal zich eerst
moeten bevrijden van het commercië
le juk. Maar het is even ondenkbaar
als de status van financiële onafhan
kelijkheid voor het straatarme Mexi
co.
Toch schonk dit toernooi meer bevre
diging dan dat van vier jaar geleden.
Daar was echter niet zo gek veel voor
nodig, voor wie zich nog de vernieti
gende kritieken herinnert, die toen
unaniem werden uitgesproken. Waar
in Spanje hooguit een vijfde deel van
de 52 wedstrijden het aanzien waard
was, gold dat in Mexico voor mini
maal een kwart van de ontmoetin
gen. Geen opmerkelijk verschil,
maar wel een vooruitgang. En dan
ben je al gauw geneigd tot een wat
milder oordeel. Een kinderhand is
tenslotte gauw gevuld in tijden van
kommer en kwel.
De landen die zich op de borst mogen
kloppen dat dit toernooi niet hele
maal in het water viel, waren op de
eerste plaats Denemarken, Argentinië
dank zij Maradona, en de Sovjet-Unie.
Dat gold toch in mindere mate voor
Frankrijk en Brazilië. Hun onderlinge
krachtmeting vormde weliswaar het
absolute hoogtepunt van dit WK, in
de drie weken daarvoor speelden de
Fransen en Brazilianen net iets te
berekenend en niet sprankelend ge
noeg om hun faam waar te maken.
Adel verplicht. Beide landen verdien
den het desondanks niet op zo'n wre
de manier uit het toernooi te worden
gestoten.
Een geducht verlies voor het mam
moet-evenement betekenden de on
verwachte uitglijders van de Denen
en de Russen. Zij moesten veel te
vroeg naar huis en hadden ten minste
recht op een plaats bij de laatste
acht. Het veel te naieve Denemarken
moest echter boeten voor de blunders
van Arnesen en Olsen, de Russen
werden het slachtoffer van de arbi
trage en de eigen verdedigingsfouten.
België, dat behalve verdedigen nog
nooit iets nieuws aan het voetbal
heeft toegevoegd, werd daardoor de
sensatie van het toernooi. Op het
laatste moment ingescheept voor Me
xico overleefde dit land twee verlen
gingen en struikelde het pas in de
halve finales over Maradona.
Of de voetbalwereld echter gelukkig
moet zijn met de plotselinge opleving
van een stel kibbelende Belgen, mag
in twijfel worden getrokken. Dat zelf
de geldt voor de Westduitsers, die
nooit de finale hadden mogen berei
ken en dat deden met een doelsaldo
(plus twee) om van te huilen. Van de
zes wedstrijden wonnen de grootste
geluksvogels ter wereld er slechts
twee (Schotland, Marokko), waar de
ongeslagen Brazilianen in vijf wed
strijd negen punten verzamelden en
'slechts één tegendoelpunt moesten
incasseren.
De opzet van een toernooi zal toch
moeten zijn dat de beste twee over
blijven. Dat was in Mexico van geen
kant het geval, doordat het toeval en
de geluksfactor doorslaggevend wa
ren. Vooraf voorspelde Hermann
Neuberger, het brein achter deze
structuur, dat vanaf de achtste fina
les elke wedstrijd een finale zou zijn.
Daarin had de Westduitser ten dele
gelijk en leverde deze opzet met
België-Sovjet-Unie, Frankrijk-Brazi-
lië, Denemarken-Spanje, Argentinië-
Uruguay en Frankrijk-West-Duits-
land een paar interessante ontmoe
tingen op. Dit systeem bood echter
geen kans op herstel en kon het
eveneens gebeuren dat drie van de
vier kwartfinales vanaf de penaltys
tip moesten worden beslist. Specta
culair voor de tv-kijker, maar ont
nuchterend en een gruwel voor elke
voetballer.
Speltechnisch bracht dit toernooi
weinig noviteiten, of het moeten de
voortdurende positiewisselingen zijn
waarmee Denemarken, Argentinië en
brutaal waren en dat de gele kaart
nog niet eens bestond. Nu het resul
taat echter boven alles verheven is
en de schoonheid van het spel daar
aan ondergeschikt is gemaakt, geldt
de wet van de prairie en lijkt alles
geoorloofd. Het zal daarom niemand
verbazen dat het aantal spelers dat in
Mexico voortijdig de kleedkamer
moest opzoeken (acht) en dat met
geel werd bestraft (121) beduidend
hoger lag dan in Spanje (99). Dat
aantal had echter veel hoger kunnen
en moeten zijn, als de scheidsrechters
wat minder door de vingers hadden
gezien.
Terecht was de arbitrage in Mexico
het mikpunt van kritiek. Te vaak
kwam het voor dat arbitrale dwalin
gen een wedstrijd beslissend beïn
vloedden en mogen Spanje, Algerije
en de Sovjet-Unie zich terecht bekla
gen dat hun een goed resultaat door
de neus is geboord. Maar wat wil je
ook als er scheidsrechters mogen op
draven die het topvoetbal hooguit
van de tv kennen en die Zico niet eens
van Platini kunnen onderscheiden.
Dat waren de spelers die het in Mexi
co hadden moeten maken, maar die
het glansrijk moesten afleggen tegen
Maradona.
Een betere was er in Mexico niet. Pas
op afstand gevolgd door Schumacher,
Josimar, Julio Cesar, Edinho, Amo-
ros, Fernandez, Jacovenko, Arnesen,
Belanov en Elkjaer-Larsen. Dat zijn
de spelers die naast de Argentijn het
meest op de voorgrond traden en welk
aantal heel wat hoger lag dan in
Spanje. Een wereldelftal dat er zijn
mag, maar ook een ploeg waarin de
balans ontbreekt. Goede voetballers
kunnen het echter altijd met elkaar
vinden. Het goede voetbal hebben de
2,8 miljoen toeschouwers in de sta
dions te weinig gezien. En daar mag
Havelange best anders over denken.
MEXICO-STAD (SID) - De wereldti
telstrijd in Mexico heeft een record
aantal toeschouwers naar de sta
dions getrokken. De 52 duels werden
in totaal door 2.407.431 liefhebbers
bekeken. De vergelijking met eerdere
toernooien loopt echter scheef omdat
Mexico pas het tweede toernooi is
waarbij 52 duels werden gespeeld.
Gekeken naar het aantal toeschou
wers per wedstrijd, wordt de eerste
plaats nog steeds ingenomen door de
titelstrijd van 1950 in Brazilië. Daar
kwamen in de 22 wedstrijden gemid
deld 60.773 kijkers naar de stadions.
Mexico steekt daar met 46.297 wat
schril bij af. In Mexico-Stad werd de
Socrates, op de foto tijdens een training van de Brazilianen in Mexico, bleef
diep in de schaduw van Maradonna.
BUENOS AIRES ANP/SID) - Diego Armando Maradona viel zaterdag een
hoge eer ten deel. De aanvoerder van het Argentijnse voetbalelftal werd nog
voor de finale om het wereldkampioenschap onderscheiden als ereburger van
Buenos Aires. Het gemeentebestuur van de Argentijnse hoofdstad zal hem na
afloop van het toernooi huldigen. De voetballer is pas de tweede topsporter die
ereburger van Buenos Aires wordt. De eerste was de legendarische autocou
reur Juan Manuel Fangio.
de Sovjet-Unie de tegenstander in
verwarring brachten. De voetbalwe
reld kreeg echter wel de bevestiging
dat de specifieke buitenspeler niet
meer bestaat en dat die taak is over
genomen door middenvelders en op
komende verdedigers. Met uitzonde
ring van Engeland (Lineker-Beards-
ley) is er bovendien bijna geen land
meer dat met twee spitsen speelt.
Dat plaatst de voetbalvisie in Zeist
in een opmerkelijk daglicht. Met de
speelstijl die Rinus Michels voor
ogen staat zou hij in Mexico lelijk op
de koffie zijn gekomen en moet de
bondsmanager zich vooral zorgen
gaan maken over de technische
zwakte van de vaderlandse vleugel
verdedigers. Die hebben de toekomst
en krijgen nog de ruimte om aanval
lend iets te ondernemen. Maar even
onzinnig is de gedachtengang in
Zeist om van hoog tot laag een speel
stijl te ontwikkelen waaraan je de
voetballer ondergeschikt maakt. Er
staat tenslotte niet elke dag een Van
Basten en Gullit op.
Hoe duur de doelpunten worden en
vooral het voorkomen daarvan, het
heeft het hedendaagse topvoetbal be
heerst, heeft Mexico '86 nog eens
pijnlijk onderstreept. Met een totaal
van 132 in 52 wedstrijden tegen 137 in
Spanje lag het gemiddelde opnieuw
lager en is het aantal nagenoeg gelijk
aan dat van 1974, het minst produk-
tieve WK-toernooi dat ooit werd ver
speeld. Die cijfers steken al erg schril
af bij het moyenne (5,39) van 1954,
toen voetbal nog op de eerste plaats
een spel was en de commercie zich er
nog verre van hield.
Dat waren ook de jaren dat de over
tredingen heel wat minder hard en
In alle standen was Maradona de absolute uitblinker van het WK-toernooi in Mexico.
Karl-Heinz Rummenigge links), hier tijdens de wedstrijd tegen Marokko, kon
zijn grote faam in Mexico ook niet bevestigen.
finale bijgewoond door 114.660 toe
schouwers.
De statistiek van toeschouwersaantallen
(achtereenvolgens jaar, plaats, totaal,
duels, gemiddelde) is:
1930 Uruguay 434.000 18 24.139
1934 Italië 395.000 17 23.235
1938 Frankrijk 483.000 18 26.833
1950 Brazilië 1.337.000 22 60.773
1954 Zwitserland 943.000 26 36.269
1958 Zweden 868.000 35 24.800
1962 Chili 776.000 32 24.250
1966 Engeland 1.614.677 32 50.549
1970 Mexico 1.673.975 32 52.312
1974 West-Duitsland 1.774.022 38 46.685
1978 Argentinië 1.610.215 38 42.374
1982 Spanje 1.856.277 52 35.698
1986 Mexico 2.407.431 52 46.297
WASHINGTON (ANP/AFP) - De
communistische landen behalen in
het algemeen weinig succes in de
eindronden van het wereldkam
pioenschap voetbal door de „ver
starring in het systeem, die de
creativiteit van hun elftallen
schaadt". Dat zegt Henri Kissinger
in de zondagseditie van de Was
hington Post.
In het artikel „Voetbal, spiegel van
het leven" laat Kissinger, voormalig
minister van buitenlandse zaken
van de Verenigde Staten, uitvoerig
zijn gedachten gaan over de voet
balstijlen en de hartstochten die het
voetbalspel oproept. Volgens Kis
singer is het geen toeval, dat Frank
rijk de meest offensieve en meest
elegante equipe is. „Het Franse
voetbal weerspiegelt de levensstijl.
Het is weer een grootmacht in het
voetbal".
Aan de andere kant is Kissinger
niet verrast door het feit, dat de
communistische landen in Mexico
niet prat kunnen gaan op succes
sen. „Sinds 1954, toen Hongarije in
de finale verloor van West-Duits
land, heeft een communistisch land
nooit meer de finale bereikt. Dat is
een gevolg van de stereotiepe plan
ning, de onveranderlijkheid in de
geleide economie, die de onmisbare
creativiteit in het nationale elftal
verwoest", die de finale van 1962
tussen Brazilië en Tsjechoslowakije
in Chili vergeet te vermelden.
Het succes van de Westduitsers ligt
volgens Kissinger aan de zeer zorg
vuldige voorbereiding van de
Henry Kissinger
Mannschaft. „Het elftal heeft zich
voorbereid zoals de Westduitse be
velhebbers zich prepareren op een
oorlog". Volgens de staatsman, die
geboren werd als Duitser en daar
zijn jeugd doorbracht, is het West
duitse succes geen onverdeeld ple
zier voor een volk, dat het nationa
le gevoel aan de borst koestert.
„Brazilië lijdt niet aan zulke opvat
tingen. Zoals in de politiek is het
individualisme in het voetbal ge
koppeld aan de buitengewone capa
citeiten van de spelers. Op die basis
worden de noodzakelijke maatrege
len genomen om tot succes te gera
ken, maar zoals gewoonlijk zijn de
prestaties wisselvallig". In de stijl
van de Italiaanse elf herkent Kissin
ger de „nationale overtuiging, vast
geroest door de wederwaardighe
den uit de geschiedenis, dat moeilij
ke strijd om te overleven gefun
deerd moet zijn op een zorgzaam
omspringen met krachten voor de
voornaamste levenstaken".
Voorts schrijft hij, dat de aandoen
lijke verrichtingen van de Britse
deelnemers hun basis vinden in 'de
weigering om zich de tactische be
vindingen van de moderne tijd ei
gen te maken'. Kissinger eindigt
zijn college met het uitspreken van
de wens dat de eindronde van het
wereldkampioenschap in 1994 in de
Verenigde Staten zal worden gehou
den.
Door Albert Geesing)
MEXICOSTAD - De verveling onder
de voetbalbonzen in Mexico heeft
toch nog tot iets geleid. Beter laat
dan nooit is de FIFA tot inkeer
gekomen en heeft zij ingezien dat een
wereldkampioenschap niet onge
straft over een periode van vier we
ken kan worden uitgesmeerd. Met de
organisatie in Italië zijn de eerste
gesprekken op gang gebracht om de
duur van het toernooi in te korten tot
23 dagen.
„We vragen ons af', hield Joao Have
lange het monstertoernooi van Span
je en Mexico.tegen het licht, „of vier
weken voetbal wel aanvaardbaar is
voor een organisatie, de pers en de
televisiekijkers". Met geen woord rep
te de FIFA-voorzitter over de voetbal
lers om wie het op de eerste plaats
gaat. Beslist is er echter nog niks.
Maar als het even kan en de televisie
geen roet in het eten gooit, zullen de
36 wedstrijden in de eerste ronde
negen dagen in beslag nemen tegen 14
nu.
Onbehouwen en autoritair in zijn
optreden als altijd ging Havelange in
zijn afsluitende persconferentie de
benarde vragen uit de weg en gaf hij
een ontwijkend antwoord. In plaats
daarvan stak hij uitvoerig de lof
trompet op de organisatie en prees
hij het niveau van de arbitrage, dat
een gemiddeld rapportcijfer had ge
kregen van 8,2. Sportief noemde Ha
velange Mexico '86 een doorslaand
succes, met goed en positief voetbal,
dat 700.000 toeschouwers meer had
getrokken dan vier jaar eerder in
Spanje.
Kribbig bestreed Havelange echter de
onrechtvaardigheid van het systeem
en vond hij het de gewoonste zaak van
de wereld dat bijvoorbeeld Brazilië,
zijn eigen vaderland, door strafschop
pen was uitgeschakeld. „Mensen die
het systeem aanvallen, laten zich lei
den door persoonlijke gevoelens. Het
is echter niet de schuld van de FIFA,
maar van de landen zelf. Strafschop
pen horen bij de spelregels, al hon
derdjaar. Iedereen had gelijke kansen
en wie die mist, heeft zich technisch
en psychisch niet goed voorbereid".
Naar het oordeel van Havelange ont
wikkelt het voetbal zich ook positief
en heeft het toernooi in Mexico aan
getoond dat deze in de verdrukking
geraakte wereldsport op de goede
weg is. Even kreeg hij het Spaans
benauwd, toen hem werd gevraagd
hoe de FIFA een sigarettenfirma kan
tolereren als sponsor terwijl Have
lange zelf altijd de mond vol heeft
over de jeugd. Zijn verweer was even
veelzeggend als nietszeggend: „Ik
ben 70 jaar en heb nooit gerookt,
terwijl er in mijn jeugd toch ook al
reclame voor sigaretten werd ge
maakt". Voor geld doet de FIFA alles.
DEN HAAG (ANP) - De resultaten
van de trekkingen van de sportprijs-
vragen in Nederland, België en West-
Duitsland zijn:
De winnende combinatie is: 1-12-27-
31-34-41
Reservegetal: 5
Aantal deelnemers: 544.326, inleg
ƒ2.418,275,00, prijzengeld
ƒ1.148.680,00
Het winnende getal is: 97 42 44
Aantal deelnemers: 236.816, inleg
355.230,00 prijzengeld 143.337,00.
Het W5 spel werd zondag op de
renbaan van Duindigt gespeeld. De
winnaars in de koersen zijn: eerste
koers: nummer 3 (Amazone Cede,
G.van Eykelenborg), tweede koers:
nummer 5 (Adrienne, W.Swart), derde
koers: nummer 5 (Wevento. J.Batist),
vierde koers: nummer 11 (Yogi Bear,
R.Kromkamp), vijfde koers: nummer
2 (Walko B, C.Wortel). Winnende
reeks: 3-5-5-11-2. Omzet 186.319,50.
Uitbetaling: 13.973,90.
De winnende combinatie is: 3 - 5 -10 -
15 - 20 - 37.
Bijkomend nummer: 42
Jokemummer: 7166968
De winnende getallen zijn: 1 - 3 - 31 -
37 - 40 - 45.
Reservegetal: 48.
Spel'77: 5740925.
-)
I AAN DAG 30 JUNI 1986
Onthutst vloog Alain Danet,
de voorzitter van het Parijse
organisatiecomité 1992 uit zijn
stoel op en riep met een verwil
derde blik in z'n ogen, anderhal
ve toon te hoog uit: „Une desa-
stre véritable". De Nederlandse
delegatie bekeek enigszins af
standelijk, zelfs met enig leed
vermaak, de totale ontreddering
van de anders zo zelfbewuste
Parijzenaar.
Duitsland had - opnieuw -
Frankrijk uit het toernooi om de
wereldcup gestoten nadat de
Fransen op onnavolgbare wijze
Italië en Brazilië te hebben ge
wipt. Heel dom, heel dom om dan
van het matige Duitsland te ver
liezen. EEN RAMP!
Naar aangenomen mag worden
uit sympathie voor onze
zuiderburen merkte een der Ne
derlanders op: „Kop op Alain,
een mooie Westeuropese finale
toch: België-Duitsland". Het
monterde de wakkere bepleiter
van de Franse olympische kan
sen voor 1992 niet op, integen
deel.
In het gigantische Aztekensta
dion vervloog luttele uren later
het leedvermaak van de Neder
landers na de rust en voltrok
zich aldus nu voor de Belgische
fans opnieuw, EEN RAMP.
Niet van deze planeet noemde
Rinus Michels later de solo van
de kleine voetbaltovenaar Mara
dona. Menotti kwam terug in het
hotel echter niet verder dan de
zure constatering dat de Belgen
Maradona helemaal niet had
den gedekt. Geen schaduw van
Pele of Cruijff. Maar ja Menotti
had voor het toernooi zich nogal
laatdunkend over de nieuwe
verlosser van het Argentijnse
voetbal uitgelaten. En in een
dergelijk zonnetje worden de
druiven nu eenmaal snel zuur.
door
Welk een stadion. Als je er lang
inzit krijg je onwillekeurig hoog
tevrees. Geen wonder dat er
115.000 mensen in kunnen merk
te een verwende Hollander op.
Je zit in kinderstoeltjes. Een dik
ke Mexicaan naast me, hebben
ze eruit moeten bikken. Veel
sfeer. Een constante consumptie
van bier, cola, popcorn, worstjes
en ijs. Niet noodzakelijk in deze
volgorde maar wel constant. De
tijdig gearriveerde bezoeker
moet zeker gedurende het eerste
half uur uitsluitend opstaan om
dat natuurlijk niet iedereen met
een motoragent voor de auto
naar het stadion gebracht is.
Toch luid claxonerend van de
linker- naar de rechterbaan la
verend en omgekeerd werd ge
poogd door de onafzienbare ver
keersstroom het stadion tijdig te
bereiken. Hetgeen kennelijk niet
iedereen was gelukt. Mensenkin
deren wat een verkeerschaos.
Alhoewel: één dag eerder was
het op het Dominicaanse eiland
waar de Centraal Amerikaanse
en Caraibische Spelen geopend
zouden worden, zeker niet min
der. Slechts door kilometers
lang met groot licht en de hand
op de claxon op de linkerbaan
het tegemoetkomende verkeer te
trotseren maakte de Domini
caanse chauffeur het mogelijk
het grootste deel van het bonte
openingsfeest bij te wonen.
Samaranch, de voorzitter van
het Internationale Olympische
Comité opende ook deze spelen.
Vervolgens vloog een ieder naar
Mexico om zich onmiddellijk in
het gewoel om de gunst van het
lederen monster te storten.
Na een succesvolle persconfe
rentie rond de kansen van Am
sterdam op de Spelen van '92
met veel sprekende, schrijvende
en beeldende journalisten 's
avonds in de Sonna Rosa, echt
Mexicaans eten. Heel smakelijk,
toch goedkoop. Discussies met
de andere uitsluitend Mexicaan
se gasten over de rampzalige
afwezigheid van Nederland en
de eliminatie van Mexico en Bra
zilië. Goedgeluimd vervolgens
weer de natte buitenlucht in.
Bijna struikelend over een jonge
Mexicaanse vrouw die met een
baby in de armen op de droge
plek onder de luifel van het
restaurant zit. Met naast zich
een iets ouder kind slapend on
der een dun dekentje. Het jonge
vrouwtje accepteert de aalmoes
van de plotseling door grote
schaamte overvallen vreemde
ling met dankbaarheid in de
donkere ogen. Hetgeen het besef
van de wanhopige en bizarre
tegenstelling alleen nog maar
duidelijker maakt. De realiteit
van Mexico 1986: EEN ECHTE
RAMP!
Alleen Maradona
redt Mexico '86
(Door Albert Geesing
LONDEN (AFP) - Joao Havelange, de
voorzitter van de wereldvoetbalbond
FIFA, wil de eindronde van de strijd
om het wereldkampioenschap voet
bal in 2002 onderbrengen in de volks
republiek China.
Tot nu toe werd het eindtoemooi
afwisselend in een Europees of een
Zuidamerikaans land gehouden. Ha
velange wil deze gewoonte doorbre
ken. De strijd om de wereldtitel in
1990 vindt in Italië plaats en Marokko
heeft zich kandidaat gesteld voor de
organisatie in 1994.
