COPPENBERG
PZC/ week-in
33
Bet peloton zal hem
beschouwen als de Markies
Sade van de moderne
elersport, zijn vrienden
rkneukelen zich aan het zeer
jzondere feest dat hij jaarlijks
eft en de organisatoren van de
inde van Vlaanderen zien in
m de redder van een zieltogende
edstrijd. Paul Hoffmann is zijn
iam, 37 jaar en van beroep
elfstandig fiscaal raadgever met
iste kliënteel", ofwel
lastingconsulent. Doodgewoon
enlijk, ware het niet dat een
cennium geleden op zijn
lorspraak de omstreden
oppenberg aan het parkoers van
belangrijkste Vlaamse
ielerklassieker werd
egevoegd.
flis op de top
\ief
feestje
effect
peter de jonge
JERDAG 6 APRIL 1985
iet uit sadisme, eerder als
dvermaak...dat de grote vedetten, die
ljoenen verdienen, hier te voet moeten
an. Want het is net zwemmen in een bad
t langzaam leegloopt. Ik hou van
ippen", zegt hij. „Toen koning Boudewijn
is een studenten-onderkomen in Gent
am openen en hij daarvoor met de lift
ar de veertiende verdieping moest, ben ik
lak voordat hij er instapte - de lift
;eglipt en heb met mijn arm alle veertien
opjes ingedrukt. Daardoor stopte de
ning op elke verdieping een keer",
n grapjas dus, die onder profwielrenners
iter niet zo getapt is. Als zondag de
lerelite tegen die steile (18 procent
niddeld, 25 pet maximaal) met
iderkopjes belegde bult optornt, wat
ils altijd zal ontaarden in een kluwen
llende, vloekende, scheldende en
esende fietsatleten, zal de meerderheid
man verwensen die deze vertoning op
a geweten heeft. Bernard Hinault laat de
inde van Vlaanderen om die reden al
'en links liggen en het legioen
'slaggevers dat het circus komt verslaan
opt de pen nogmaals in de gal om
lande te spreken van zo'n hindernis in
i wielerwedstrijd.
Franse wielerscribent Pierre Chany
lichtte in het tijdschrift Vélo de
lonsters van de wielersport". Hij noemde
Sormano, een helling als een muur die
het parkoers van de Ronde van
mbardije is geschrapt, het bos van
Hers in Parijs-Roubaix en de
ppenberg. „Een immens geval van
echtvaardigheid", betitelde hij die klim.
iffmann werkt zich handenwrijvend
lor de grote stapels knipsels. Twee
tpuilende plastic draagtassen staan
last de oranje bank in de woonkamer van
|t huis op de top van de Koppenberg,
har hij tien jaar geleden zijn intrek nam.
I" ik heb nog een paar dozen vol", zegt hij
t een grijns. Het is dinsdag en vijf dagen
lor de Ronde van Vlaanderen. Zijn vrouw
los heeft de gordijnen gewassen, want
I' huis moet proper zijn als zondag de
jeehonderd genodigden en de tientallen
irnalisten, fotografen, cameralieden en
ihnici zijn pand zullen bestormen,
hsschien kunnen we de gordijnen beter
zondag wassen, want er zijn elk jaar
insen die kans zien hun mond of hun
'oenen eraan af te vegen", lacht
iffmann.
zit midden in de voorbereiding op die
'ie dag. Heeft een week vakantie in het
•aanse Marbella achter de rug „om
irgie op te doen" en zijn handen vol aan
wat uit de hand gelopen hobby, die zo
schuldig begon. „Ik had dit huis gekocht
het werd verbouwd. Het was op een
[toloze zondag, die er toen waren in
mand met de petroleumcrisis. Met een
[ar kameraden ben ik naar boven gefietst
ais grap zei ik toen: volgend jaar passeert
•r de Ronde van Vlaanderen".
b schreef een brief, die niet op een beter
"'ment had kunnen komen. Sinds de
[«winning van Kees Bal in 1974 piekerde
f'n z'ch suf hoe zulke toevalstreffers
prkomen konden worden. „Met alle
respect voor Bal, maar ze vonden het geen
naam voor op de erelijst van de Ronde. Net
als vorig jaar Johan Lammerts trouwens,
waardoor ze dit jaar weer het parkoers
ondersteboven hebben gegooid. Ik kreeg
toen in elk geval reactie. Ze wilden de berg
er wel in hebben", herinnert Hoffmann
zich.
Die steenpuist van 77,5 meter hoog en 400
meter lang werd gezichtsbepalend voor de
wedstrijd. Een trekpleister voor het
publiek, vooral nadat renners en
ploegleiders op hun eerste verkenning van
de nieuwe bult vol afgrijzen boze
commentaren spuwden in de kranten. „Het
was een chaos, de eerste keer. De ene zei dat
Paul Hoffmann
foto piet mijzen
zwemmen in een bad
dat langzaam leegloopt.
er niemand fietsend de top zou halen.
Anderen beweerden dat elke geoefende
wielertoerist naar boven zou kunnen rijden.
Maar een heel peloton beroepsrenners, met
motoren en volgwagens ertussen is wel wat
anders. Ik had de chaos verwacht, want er
waren maar drie gendarmes voor
vijfduizend mensen".
Die hadden het gevoel alsof ze in het land
van Suske en Wiske met de tijdmachine
naar een ver verleden waren gestuurd. De
combinatie van gevierde vedetten op
superlichte fietsen en het onbegaanbaar
steile kasseipad leverde een onwezenlijk
beeld op. En één indruk werkte het langst
door: Eddy Merckx - weliswaar als
kannibaal in zijn nadagen - moest er van de
fiets. „Dat heeft de Koppenberg meteen
beroemd gemaakt", weet Hoffmann.
Een jaar later was het spektakel nog
groter, ondanks de maatregelen die er
•genomen waren om de chaotische taferelen
van het openingsjaar te voorkomen. „Ze
hadden alleen ploegleiderswagens
toestemming gegeven over de Koppenberg
te volgen. Voor de andere volgwagens was
een omleiding voorzien. Ik heb deze week
net de film teruggehad die een vriend van
mij daarover heeft gemaakt. Eddy Merckx
had een voorsprong en kwam naar boven.
In die goot stond een cameraman van de
Franse televisie met zo'n groot spul op zijn
schouders te filmen. Merckx reed ook in de
goot en je zag hem kijken... of die
cameraman opzij zou gaan. Dat deed-ie
niet en toen moest Merckx de kasseien op.
Dan zie je dat zijn wiel niet meer pakt,
gelijk hij in de boter rijdt. Robert Lelanque
was zijn sportdirecteur en die zet zijn auto
stil om Merckx, die in de berm was
gevallen, overeind te helpen. Maar daarna
krijgt hij zijn auto niet meer in gang".
De verwarring is compleet. Het peloton,
voorafgegaan door de „zwaantjes" -
gemotoriseerde gendarmes - zit al op de
bumper van de ploegleiderswagen. De
zware motoren slippen weg op de
spekgladde kasseien, die door een
regenbuitje tien minuten voor de
doorkomst spekglad zijn geworden.
Renners hijsen zich moeizaam naar boven,
komen noodgedwongen tot stilstand en
vallen vervolgens om als boeken op een
boekenplank.
„Op die film zie je de motor van
radioverslaggever Jan Wauters
onderuitgaan. Wauters ligt er met één been
onder, maar praat gewoon door. En een
zwaantje probeert de hele film door zijn
motor weer in gang te krijgen. Hij staat
maar te pompen, met z'n voet, maar de
motor slaat niet aan". Acht jaar zwierf die
film door België, en op sportavonden in
muffe parochiezaaltjes en
supporterslokalen werd smakelijk gelachen
om die vertoning.
„Er is dat jaar niet ene naar boven gefietst.
Merckx was gevallen en werd geduwd.
Freddy Maertens wisselde beneden van
fiets en werd ook helemaal naar boven
geduwd. Ze hebben hem daarvoor
gediskwalificeerd. Het had dat jaar
geregend, kort voordat de koers voorbij
kwam. Dat was de laatste keer dat ik dat
heb meegemaakt".
„Van mij zou het wel weer eens een
petsende regen mogen zijn". Om er zelf een
zeephelling van te maken gaat Hoffmann te
ver. Hij probeert zelfs met spa en bezem te
voorkomen dat het rioolwater uit zijn huis,
dat via een goot naar een gracht 'in het dal'
loopt, op het pad komt. „Ik heb een
zogenaamde sterfput bij het huis, waar het
rioolwater inzakt. Een put vol steengruis,
waarvan het water overloopt in de
betonnen goot. Dat gebeurt als er te veel
water gelijk inkomt en dat is op de dag van
de Ronde van Vlaanderen het geval, want er
zijn veel mensen in huis en de
schotelmachine draait".
„Ik zorg ervoor dat de goot schoon is, want
als het water tussen de steentjes loopt zal
de grond wegspoelen en krijg je een bos van
Wallers op de Koppenberg. Je moet wel
weten hoe ver ge kunt gaan. Het spektakel
zoals het nu is, is al mooi". Het zou nog
„schoner" kunnen zijn als
gemeentewerklieden van de stad
Oudenaarde in 1978 iets minder ijverig
waren geweest toen ze op verzoek van de
organisatie over een lengte van 20 meter
aan de zijkant van het pad wat asfalt
kwamen opbrengen.
„Ik was jammer genoeg niet thuis, anders
was het niet gebeurd. Maar toen ik kwam
bleek dat ze een hele camion asfalt hadden
uitgestort. Over 120 meter. Ik ben er blij om
dat het meeste al weer wat afgesleten is".
Morgen (zondag) wordt de klas
sieke wegwedstrijd Ronde van
Vlaanderen verreden. Met een
enigszins gewijzigd parkoers,
waarin de hellingen in laatste
tachtig kilometer zijn gestopt.
Maar het karakter van de koers
is niet aangetast, zodat voor de
tiende maal ook de Koppenberg
wordt aangedaan. Een attractie
in het wielercircus, waar de
ontdekker van die bult jaarlijks
een vrolijk feestje rondbouwt.
inviteert hij vrienden en relaties („Ja, de
hoofdinspecteur van de belastingdienst in
Oudenaarde, de stad waar ik de meeste
cliënten heb, komt ook", grinnikt hij) voor
een party met als hoogtepunt de krappe
tien minuten waarin het kruim en de
stumperds van het internationale
wielerpeloton over de helling kruipen.
Onder de genodigden dit jaar zijn premier
Wilfried Martens, Minister Herman de Croo
van „bruggen en wegen", ex-Anderlecht
trainer Urbain Braems („die zichzelf heeft
geinviteerd") en oud-wielrenner Rik van
Steenbergen.
Ze worden gefêteerd met spijs en drank in
de woonkamer, de bar in het sousterrain en
een flinke tent op het grasveld naast zijn
woning. „Ik heb geprobeerd de wijn te
krijgen, met het etiket van Moser erop. Die
wordt door hem en zijn broer Diego op de
narkt gebracht. Teroldego Rotaliano heet
iet. Dat zou leuk geweest zijn, want hij is
lier twee keer als eerste boven gekomen. Ik
ïad er 120 flessen van besteld, maar ik kon
;e niet op tijd hier krijgen". Nu staan er 48
lessen Beaujolais Villages van George du
ioeuff gereed, plus vier dozijn flessen Cote
le Provence les maitres vignerons de
iaint-Tropez en 50 liter aperitief, met
me ver en apricot als belangrijkste
bestanddelen. In reserve heeft hij 24 flessen
Kir.
De brouwerij Primus Haacht heeft
inmiddels een commercieel nut gezien in de
bijeenkomst en leverde vorig jaar een
complete biertapinstallatie en twee man
personeel af, die 300 liter schuimend nat uit
de kraan lieten stromen. Een klant die een
visrokerij heeft zorgt voor de sprot, makreel
en heilbot. Als tegenprestatie zorgt
Hoffmann ervoor dat een van de zoons van
de vishandelaar die dag mag meerijden in
de karavaan en aan de zoon van een
ex-cliënt (groothandelaar in vleeswaren,
goed voor smakelijke lappen parmahesp en
geurige paté's) levert hij een perskaartje,
waarmee hij op de Koppenberg tussen de
beroepsfotografen mag staan.
Maar ondanks die regelingen kost het feest
natuurlijk toch een slordige duit. „Ach",
zegt hij, „anderen nodigen iedere week
mensen uit. Ik maar een keer per jaar. En
het is toch een schitterende gelegenheid om
dat temidden van de televisiecamera's te
doen".
Tegen het onreglementair gebruik van de
perskaarten van Hoffmann wordt geen
bezwaar gemaakt, want hij zorgt goed voor
de mediaHij maakt met een spa speciale
opstapjes in de berm, zodat de fotografen
hun werk kunnen doen. Vorig jaar
schilderde hij zelfs kleine naamplaatjes:
Bernard Chalet van France Soir had er een
en de Nederlander Cor Vos.
foto roei custers
Want Hoffmann wil wel dat de doorkomst
van de Ronde van Vlaanderen op de
Koppenberg een bizar feestje blijft. Een
evenement waar hij en zijn honderden
gasten - net als de gewone toeschouwers en
de televisiekijkers - van kunnen genieten.
„Dat feest is belangrijk. Want eigenlijk ben
ik helemaal geen wielergek. Toen
Milaan-San Remo op televisie was, ben ik
m'n twee uurtjes gaan tennissen". Voor de
Vlaamse klassieker blijft hij wel thuis. Dan
Trouwens, de stad Oudenaarde kan zich
nauwelijks een betere publiciteitsman
voorstellen. De afgelopen twee jaar
stuurde hij stencils naar kranten in alle
wielerlanden. „Ter gelegenheid van het
10-jarig jubileum houd ik eraan U allen
oprecht te danken voor de veelvuldige,
weliswaar meestal negatieve
commentaren dewelke U over de
Koppenberg geschreven of uitgesproken
hebt. Dankzij uw bereidwillige
medewerking is de Koppenberg zowat de
meest roemruchte helling uit het
wielercircus geworden", liet hij de media
dit jaar weten.
Met het beoogde effect, want als vliegen op
de strooppot zijn de verslaggevers uit alle
windstreken richting Koppenberg
nummer 12 in de voormalige gemeente
Melden getrokken.
„Dat is een enorme persoonlijke
genoegdoening, dat de Koppenberg
internationaal een naam is geworden als de
Poggio van Milaan-San Remo. Twee jaar
geleden had ik een heel leuke ervaring. Ik
was op vakantie geweest naar Marbella en
kocht op de vlieghaven een krant: France
Soir, een van de Parijse kranten met de
grootste oplage. Op de frontpagina staan
twee grote foto's van mij en links bovenin
een heel kleintje van JR van Dallas.
Binnenin stond een verhaal van Jean Perez
over mij'De man die het schandaal van de
Koppenberg op zijn geweten heeft...'
Schitterend, vond ik dat".
