de mensen blijven
ons nogal trouw
PZC/ vrijdagkrant
handel
en
wandel
MEUBEL- EN TAPIJTBOERDERIJ
MINET
HEEFT
HET
MINET
\e fikser: „Die kast
-/heette Blikvanger,
en ongelooflijk lelijk
Ing. Ha ha ha. Zo van:
kts, heel die wand
[eens kast. We kochten
n wagentje vol, twaalf
uks. Vooruit dan maar,
ant we stonden er niet
erkant achter. Maar ja,
wikt en gewogen. Dat
hg was een succes. Nou
id je natuurlijk een
pidelijk verschil in
rijs. Normaal kostte die
kst f 2895,- en wij
oegen f1795,-, dat
heelt elfhonderd
plden. Via zo'n artikel
eet je wat er onder de
[ensen leeft. En dat zo'n
ïvertentie wel degelijk
ordt gelezen."
n interieur omvat niet meer
in twee jaar lagere technische
pool en een Spartaanse
voeding, die hij in
[nkbaarheid gedenkt. Tien
ar geleden bracht Aad
roenendijk (33),directeur van
n koopcentrum in Vlissingen,
erkende meubelbranche in
leland tot woede en wanhoop
or met zijn prijzen tientallen
loods
studio
weggetrapt
Grenen en eiken meubelen, vinyl en kurkparket, vitrage en overgordijnen.
U kunt ons vinden
vanaf Middelburg
richting Veere
voor Zanddijk
linksaf richting
sportpark Bieweg
Open: Maandag t/m zaterdag 9.00-18.00 uur.
Donderdag koopavond. Dinsdag gesloten.
Minet heeft het, een ongekend grote sortering
verlichting in allerlei uitvoeringen, formaten en
prijzen.
Ook een grote sortering gloeilampen voor alle
mogelijke toepassingen.
NIEUW!
NIEUW!!
NIEUW!!!
RIJDAG 5 APRIL 1985
ik hou het heft
graag in eigen hand
De specialist„Mooi blank
hout hè? Dat is Deens.
Van Möller. Kwaliteit. Zoiets
zie je meteen. Degelijk vak
werk." Evert van Dronkelaar
van meubelhuis Even Kijken
in Zuidzande en zijn vrouw
Denise van Dronkelaar-Beg-
heijn hebben een bijzondere
relatie met meubels.
Stoelen worden teder opgetild
en gestreeld, een banale lat-
tenbodem voor gezond slapen
krijgt een bemoedigend klop
je en voor hij goed en wel
beseft wat hem overkomt,
vindt de bezoeker zichzelf on
vast terug op de Balans Varia
ble, een van oorsprong Noors
zitelement dat de rugspieren
ontziet. Even Kijken omvat
3700 vierkante meter woon-
cultuur langs de Zeeuws-
Vlaamse route in een genre,
dat het meer moet hebben
van topmerken en vakman
schap dan van de waan van de
dag, al wordt in Zuidzande
het 'jonge wonen' zeker niet
vergeten. En als aangenaam
pluspunt is er de service, die
vroeger zo gewoon heette te
zijn. Voorbeelden? De klant
met vervoersproblemen
wordt gehaald. Meestal van
de veerboot in Breskens -op
dit moment op zich al een
barre onderneming, al heeft
Van Dronkelaar wel eens ge
dacht, dat de aangename kan
ten van een overtocht per
historische pont in de publici
teit wat onderbelicht zijn ge
bleven-, soms van verder. Aan
de inrichting van woonkamer
of huis gaan uitgebreide
schetsen en plattegronden
vooraf en het komt regelmatig
voor dat meubilair 'op proef
wordt meegegeven. De ex
perts van Even Kijken weten
uit ervaring hoe bedrieglijk de
ruimtewerking van een toon
zaal kan uitpakken. En ten
slotte zijn er de twee old finis
hed meubelmakers -Van
Dronkelaar spreekt lyrisch
van 'vier rechterhanden'- die
een bepaalde aanschaf kun
nen ver- of bijmaken, een
vorm van maatconfectie, die
in de branche zeldzaam is
geworden. De Zuidzandenaar-
:„We kunnen een huis inrich
ten voor bedragen die varië
ren van f 8000,- tot f 20.000,- In
Nieuwvliet bijvoorbeeld staat
een vakantiebungalow die
voor 8 mille piekfijn is aange
kleed. Veel wit grenen en zo.
Het echtpaar Wan Dronkelaar-Begheijn
ïen stoel is een stoel, een
cast biedt zelden uitzicht op
jeheimen en overal ter we-
■eld piepen de bedden hun
entonig lied. Maar achter,
eder meubelstuk zit een ver-
laal. En een handelaar. De
jrijdagkrant portretteert
wee gave maar sterk ver
skillende steunpilaren van
iet vak. Aad Groenendijk
lit Vlissingen bouwde met
wee jaar technische school,
>en onverzettelijke vader en
>.en dosis handelsgeest een
neubelbedrijf op, dat zich
oelegt op stuntwerk met
rijzen. Vandaag Bauhaus-
ioelen. Morgen misschien
•en bed. Of een kast. Type
llikvanger. Evert van Dron-
celaar en zijn vrouw Denise
irijven meubelhuis Even
Kijken in Zuidzande. Een
legrip voor wie uit is op
cwaliteit en vakmanschap.
En service, die ouderwets
mag heten. Zeg nu zelf:
mar wordt een klant nog
kt pont over de brug gehol
penOp deze pagina vertel
en de fikser en de specialist
over hun gezamenlijke lief-
Ie: meubelen.
Aad Groenendijk fotografie: wim riemens
Maar een belangrijk deel van
onze klanten bestaat uit men
sen van 30, 35 tot een jaar of
60, die hun brood verdienen in
het bedrijfsleven, het onder
wijs of de ambtenarij en be
reid zijn om geld uit te trek
ken voor kwaliteit. Het is niet
hun stijl om iedere drie of vijf
jaar een nieuw bankstel te
kopen. Je zou kunnen zeggen
dat we de mode volgen op
afstand. Jongeren die met een
klein budget iedere nieuwe
trend bijhouden zul je hier
niet vaak vinden. Al kunnen
ze best terecht voor een goed
koop kastje of een aardige
tienerkamer."
Van Dronkelaar en het betere
binnenhuis. Het verhaal be
gint met een omweg. In '48
treffen we senior in een loods
in Zuidzande bezig met het
repareren van meubelen en
antiek. Na de oorlog was er
nogal wat beschadigd. In
Breskens specialiseert het
bedrijfje zich in de fabricage
van naaimachinekasten en
winkelbetimmering. 'All
over the world'. De handel
krijgt doodklap met de komst
van de electrische naaima
chine. Evert (37): „Uiteinde
lijk zijn we altijd meubelboe-
ren geweest. Mijn vader had
de academie in Arnhem ge
daan en voelde zich met hart
en ziel aangetrokken tot de
detailhandel. Een echte wo
ningadviseur - toen al."
In '58 gaat in Zuidzande het
meubelhuis van start. Mo
menteel staan er 7 mensen op
de loonlijst, inclusief het echt
paar Van Dronkelaar. Hij
zegt: „Het lijkt allemaal heel
simpel, maar dat is het na
tuurlijk niet. Je hebt in dit
vak nogal wat concurrentie.
konden pakken en opnieuw
neerzetten, zou ik in Middel
burg of Goes willen zitten.
Want hoe vreemd het ook
mag klinken voor een bedrijf
uit West Zeeuwsch-Vlaande-
ren: we hebben veel klanten
op Walcheren en de Bevelan-
den. Dat is zo gegroeid. Regel
matig je gezicht laten zien op
de woonbeurs in Goes en daar
bekroond voor de best inge
richte stand. En verder adver
teren en mondreclame. De
mensen blijven ons over het
algemeen nogal trouw. Zijn
ooit eens een keer goed gehol
pen en zien niet de noodzaak
om naar een ander te lopen."
In een plaatselijk café raakt
Evert van Dronkelaar in ge
sprek met de jonge aannemer
Piet Lohman, met een broer
en een compagnon uit Sluiskil
aan het hoofd van een bedrijf
je met 11 bouwvakkers. Het is
bijna te kleurrijk voor woor
den maar onder een pint en
zonder bemoeienis van amb
telijke circuits besluit het duo
tot en vorm van innovatie.
Plaats van handeling: de
mooiste maar tevens minst
winstgevende etalage van de
meubelfirma. „Mensen zitten
nu eenmaal niet graag te
kijk," weet Van Dronkelaar.
In de ruimte werd een bouw
en ontwerpstudio van Loh
man ondergebracht met een
assortiment keukens (Pog-
genpohl, Nobilia), plavuizen,
rolluiken en deuren. Even Kij
ken haalde daarmee alles aan
interieurverzorging in eigen
huis, al opereren beide fir
manten gescheiden. Van
Dronkelaar, die voorrekent
dat hij toch al gauw 70 tot 80
uur per week aan het werk is,
vindt het achteraf "een goeie
greep". „Je bent niet langer
afhankelijk van derden. En je
kunt nu eindelijk eens be
hoorlijk laten zien wat je
hebt." Een enkele keer ligt hij
wakker van de concurrentie
foto: camile schelstraete
procenten onder de markt te
duiken. Inmiddels is de storm
wat gaan liggen en telt zijn zaak
8 werknemers en een uit
no-nonsense opgetrokken
verkoophal van 4000 vierkante
meter. De bezoeker wordt er
vergast op muzak en een
slagveld van stijlen. Inclusief de
allerlaatste Bauhausstoelen,
restant van een handig
ingekocht partijtje, dat tegen
bedragen van f 19.75 tot f 298,-
met gemiddeld 60 per dag de
deur uitging. Groenendijk,
daadkrachtig en goedlachs:
„We proberen vier of vijf keer
per jaar met iets te komen,
waarvan we zeggen: dat is het
helemaal. Van die
Bauhausstoelen heb ik er 300
gekocht. Ze gaan weg voor
minder dan de inkoopprijs. Het
is wat de markt vraagt. Inspelen
op watje te horen krijgt. We
hebben het complete
assortiment, maar we zijn
toch...ja, jongens van de handel.
Al hebben we in de loop der
jaren natuurlijk wel ontzettend
veel geleerd in het meubelvak.
We bekijken iets en dan zeggen
we: tsja...nou, dat zou het
wezen. Dat is gevoel. Dat kan ik
niet precies uitleggen hoor."
Met die Bauhausstoelen stunt
het Vlissingse koopcentrum nu
voor de derde keer. Vertelt:
„Vorig jaar zijn we begonnen.
Aanvankelijk was het geen
succes. Ach, ik probeer dat
soort dingen vier of vijf keer in
een jaar. Dan blijft het een
En in Zeeuwsch-Vlaanderen
zijn we sterk afhankelijk van
de revaluatie en devaluatie
van frank en gulden. We heb
ben ons filiaal in Terneuzen
moeten sluiten. In die stad
was met ons assortiment (be
tere merken als Hülsta,
Young International, Arco,
Hatéma, Tredford, Gardisset-
te) weinig te verdienen. En
dat zou ook gelden voor een
typische industrieplaats als
Vlissingen. Nee, ik heb wel
eens gezegd: als we de boel op
Al die meubelgiganten op een
smalle strook grond ten
zuiden van de Westerschelde.
Last en uitdaging tegelijk.
„Maar dan zeg ik maar tegen
mezelf: sommigen zijn groter,
sommigen kleiner. Maar ik
ben er ook."
beetje nieuw hë. Volgende week
komt er een man die zegt: ik heb
een partijtje bedden voor je. Ik
heb wel 's ontzettend grote
problemen gehad met Auping.
Bekend merk. Hebben we niet.
Dat staat bij die en bij die en bij
die. Maar toen kon ik daar mijn
vingers tussenkrijgen in België
en heb daar een partij gekocht.
Nou jonge jonge jonge, dat heeft
toestanden gegeven.
Advocaten. Auping witheet.
Nou, dan bel ik gewoon
rechtstreeks naar het bedrijf.
alleen maar om je mentaal te
trainen. In het begin natuurlijk
de grootste bonje gehad. Maar
hij zei: jongen, het is de enige
manier om het later te
waarderen. Daar moet ik hem
100 procent gelijk in geven, 't
Groeit.
Elk jaar een stukkie. Al heeft
het ook wel eens tegen gezeten."
De komst van de prijsbreker
werd niet met gejuich
ontvangen. Aad Groenendijk:
„Je komt in een gevestigd
wereldje. Dat druipt er soms
wanen
Want ik hóef die juristen niet,
die daar omheen zweven. Kom
ik eruit hoor. Ja hoor."
Over zijn jeugd: „Ik heb twee
jaar technische school gehad.
Werd eraf getrapt, want ik wou
gewoon niet. Ik zat hele dagen
op die stoel te wippen. Die
voorbereidende klassen vond
ik eigenlijk nog het mooiste,
want dan kon je elk uur naar
iets anders. Ik was bezig hë. Ik
kon dat niet, dat stilzitten. Niks
voor mij. Mijn vader, die de
zaak heeft opgebouwd, een
pure vechter, zei: dan ga je
maar eens een halfjaar voor
weinig werken. Dat weinig was
25 piek in de week. Dat was
aan alle kanten af. Nee, ze
vonden het maar
niks in het begin. Een heleboel
leveranciers hielden bewust de
boot af. Maar ik geloofde er
heilig in. Ik wist gewoon dat er
een stuk markt lag in de sfeer
van het prijsartikelWant dat
gebeurde hier nooit. Ja, met
rotzooi. Dat kan iedereen. Weet
je, het is een sport. Ik vind het
prachtig om iets in te kopen via
twee, drie omwegen. Dat dan
toch in je zaak te krijgen en de
boel een beetje levendig te
houden. Want daar gaat het om.
En die boycot? De centen lagen
altijd klaar en op den duur gaan
ze je dan toch waarderen. Want
daar draait het allemaal om.
Kijk, als ik met een grote mond
binnenkom en ik kan niks
presteren, dan ben je gauw
uitgepiest. Maar ja, waar niet?"
Groenendijk beschouwt
Zeeland als 'thuismarkt'. De
directeur heeft niet de intentie
om verder te gaan, al is hij wel
eens aan het wikken en wegen.
BOB LAGAAIJ
„Ik had misschien wel tien
winkeltjes kunnen hebben.
Maar dan rijd je hele dagen door
't land. Je moet er achteraan.
Die doet het niet goed, die doet
het uitstekend. Waar ligt dat
aan? Dan krijg je een heleboel
andere problemen, waarvan je
jezelf niet meer vrij kunt maken.
Moetje ook een inkoper nemen.
Zegje: die sufferd heeft
verkeerd ingekocht. Nee hoor,
ik hou het heft graag in eigen
hand. Het is voor mij enorm
belangrijk dat ik kan blijven
overzien wat ik doe. Als ik dan
op m'n bek val, heb ik het zelf
gedaan. Wantje begeeft je toch
op glad ijs hè. Maar me vergist
-nee, nog nooit. Wel dat het wat
langer duurde. Maar nooit dat
we zeggen: jongens, daar
moeten we het kanaal mee
dempen."
- Wat is zijn jaaromzet?
Schaterend: „Dat kun je beter
niet schrijven jongen. Dat kun
je niet maken. Echt, dat kun je
niet maken. Maar wel behoorlijk
veel. Ha ha ha."
BIEWEG 2 VEERE
Voor uw complete woninginrichting
RADIO-TV-ELEKTRO
Segeersstraat 25J27, Middelburg, tel. 13060/28949
M'
Verlichtingspecialist
Middelburg, Lange Delft 127, tel. 33844
Vlissingen, Walstraat 84, tel. 19077
