Trip Sluiskilse
voetbaljeugd naar
Amerika is rond
Als ik ergens aan begin
wil ik alleen maar winnen
Verrassingen in Terneuzense|
bedrijfsvolleybalcompetitie
PZC/ streek
LEDENAANTAL TERNEUZENSE VERENIGING GROEIT WEER
I OCCASIONS I
Biljarter nog steeds zonder persoonlijke titel
DANK ZIJ OPBRENGST ACTIES
SCHAATSTALENT PATRICK DANKAART (15):
Ideaal
Kaartingen
van de BMW-dealer
Garage Verbrugge bv
Safari
Jeugdopvang
Fysieke groei
Zelfvertrouwen
TWEE KEER VERLIES POLITIESPORTVERENIGING
Kansloos
Zondagsbiljarter
VRIJDAG 18 JANUARI 1985
Squashclub Flying Dutchman
klimt omhoog uit diep dal
TERNEUZEN De squash-sport, een racketsport die z'n oorsprong vond binnen de enge
muren van de Engelse kostscholen, kreeg zo'n zes jaar geleden bekendheid in Zeeuwsch-
Vlaanderen, door de opening van het Jarino tennis- en squashcomplex in Terneuzen.
Aanvankelijk sloeg de sport onder impuls van de vele Engelsen die op de diverse fabrieken in
de regio werkzaam waren, goed aan bij de Zeeuws-Vlamingen. Er werd door enkele
Dow-werknemers een squashvereniging opgericht voor mensen die werkzaam waren op dat
bedrijf (1979), maar na een jaar kreeg de vereniging een volledig open karakter met de
oprichting van de Squashclub Flying Dutchman.
De club groeide in korte tijd uit tot de moment is eigenlijk alles fout gelo- ledental op die twee courts gaf lange
grootste squashvereniging van Zee
land (Zeeland telt vier squashclubs),
met een ledental van 250. Toen de
balans begin dit jaar werd opge
maakt, kwam men tot de droevige
constatering, dat dat aantal is terug
gezakt tot 120.
De 31-jarige voorzitter Paul van de
Eijnde uit Axel, lijkt vooralsnog nie t
bereid het moede hoofd in de schoot
te leggen. Terugblikkend op een verlei
den met grote successen en evenzeer
vele dieptepunten, constateert Van de
Eijnde, die in het dagelijks leven
procuratiehouder is bij een container-
bedrijf in Terneuzen, weer een gestage
groei.
Toen de vereniging in het voorjaar
van 1980 werd opgericht, was er al een
stevige basis waarop werd gestart.
Dow bracht circa zestig leden mee, en
daar het lidmaatschap vanaf het mo
ment van oprichting open stond voer
iedereen, was de toeloop enorm.
pen. We waren als vereniging duide
lijk uit ons jasje gegroeid. Dat grol e
wachttijden. De mensen die van bui
ten Terneuzen kwamen, pasten er op
Van de Eijnde weet over die beginpe
riode: „Die start was ideaal. Er wa
ren destijds veel Engelsen lid, men
sen die al jaren bekend waren met de
squashsport. Daarnaast hadden we
toen de beschikking over Frans No
bel, die in die tijd de enige gediplo
meerde squashtrainer van Zeeland
was. Gevolg was, dat het niveau van
de 'nieuwkomers' met sprongen voor
uit ging".
De geschiedenis bevestigt de woorden
van de huidige voorzitter. Bij het
vertrek van de toenmalige voorzitter
en eerste teamspeler Mike Witt (natr
het buitenland) èn het vrijwel gelijk
tijdig vertrek van trainer Nobel, ston
den de eersten van de nieuwe lichting
al te trappelen om de opengevallen
plaatsen in te nemen.
Eén van die eerste mannen uit eigen
gelederen was Adje Schuurkes, die
het in korte tijd wist te brengen tot
een goede B-speler. „Dat was het
begin van onze glorietijd, met indivi
duele kampioenen, en teams die met
de regelmaat van de klok kampioen
schappen behaalden of zelfs promo
veerden", memoreert Van de Eijnde.
„Door het sterke spel van Adje en de
resultaten die hij daarmee behaalde,
raakte de jeugd ook extra gemoti
veerd. Daarbij kwam, dat Rino Poco-
raro, die, toen hij met de squashsport
startte, al tegen de vijftig liep, bij de
veteranen ook uitstekend meedraaide
op landelijk niveau, waardoor er ook
een toeloop van wat oudere spelers te
bespeuren viel".
Door de opvang van Schuurkes en z'n
bereidheid om met ieder lid de baan
op te stappen, ging het spelpeil van de
jongeren aanzienlijk vooruit, hetgeen
in 1982 de eerste titel opleverde voor
zijn pupil Eric Veer uit Koewacht. Een
titel die hij het jaar daarop zonder al
teveel problemen wist te prolongeren.
Ook de dames lieten zich in die tijd
niet onbetuigd. Ze konden weliswaar
tijdens de Zeeuwse kampioenschap
pen van 1982 en 1983 nooit opboksen
tegen de suprematie van de Australi
sche Christy Burgers (Vlissingen, ook
dit jaar weer afgetekend kampioene),
maar de andere ereplaatsen werden
steeds opgeëist door Ilse Walraven en
Evelien Klever. Deze beide dames
wisten samen met Marlou Rouw en
Brigit van de Water (vele malen
Zeeuws kampioene badminton) door
te dringen tot de tweede divisie van
de landelijke competitie.
De Flying Dutchman stond toen op
'z'n top wat spelpeil en leden-aantal
betreft. Er waren 250 leden, een aantal
dat door de dirdetie van Jarino we.s
gesteld om in aanmerking te komen
voor uitbreiding van de accommoda
tie. Hadden ze tot dan toe de beschik
king over twee squashcourts, de toe
zegging dat er twee bij zouden komen
was er, zo ook de de toestemming van
de gemeente Terneuzen en de bouw
vergunning.
Van de Eijnde verzucht: „Vanaf dat
LAMSWAARDE In café Tonny in
Lamswaarde werd een kaarting ge
houden. Er waren 36 deelnemers.
Uitslag: 1. mevrouw Van Kerkhoven, Hulst;
2. E. Kint, Koewacht; 3. K. de Kegel,
Koewacht; 4. R. van Drieschhe, Lamswaar
de, 5. J. van Sikkeleras, Lamswaarde-
■BOSCHKAPELLE In café v.
Schaick in Boschkapelle werd een
kaarting gehouden, er waren 32 deel
nemers.
Uitslag: 1. A. Janssen, Vogelwaarde, 2. A. v.
d. Velde, Boschkapelle. 3. A. Pieters, Bosch
kapelle, 4. C. van Leuven, Vogelwaarde, 5
B. Visser. Kloosterzande.
(ADVERTENTIE)
Industrieweg 37
4538 AG Terneuzen
Telefoon 01150-13451
SLUISKIL Dank zij de opbrengst van diverse akties, waaronder het
ophalen van oud papier heeft de Amerika-commissie van de voetbalver
eniging Sluiskil onlangs de knoop kunnen doorhakken. Op 20 juli 1985
vertrekken de 15 spelertjes vanaf Schiphol naar het Amerikaanse San
Francisco. De totale groep bestaat uit 36 oersonen. Naast de vijf vaste
begeleiders gaan er nog 16 vaders, moeders en broers mee. Deze 16
moeten hun reis zelf betalen.
De commissie is het vorig jaar druk
bezig geweest allerlei akties te ont
plooien om aan de benodigde
35.000 gulden te komen. De ver
koop van oliebollen, pennen en
kerstkaarten liep prima. Het mees
te geld vloeide in het laatje dank zij
het ophalen van oud papier. Com
missielid Ronnie Agterhuis: „In to
taal hebben we ongeveer 114.350
kilogram opgehaald. De medewer
king van de Sluiskilse bevolking is
geweldig. We gaan hier zeker tot
juli 1985 mee door. Niet alleen de
Sluiskilse bevolking spaart het oud
papier voor de Amerikagangertjes,
maar ook de bewoners van het
Zuiddorpse bejaardenhuis 'Linden-
hof leggen hun oude kranten opzij
voor de Sluiskilse jeugd".
De vaste begeleiders zijn dagelijks
op pad om oud papier op te halen.
Ook het bedrijfsleven heeft zijn
steentje bijgedragen. Op dit mo
ment is de commissie in de slag
met een groot Amerikaanse papier
concern. Commissielid Herman
Visser: „Als deze sponsor positief
reageert zit het wel goed. De onder
handelingen zijn in een beslissende
fase en we zijn vol goede moed. De
prijs van het oud papier is boven
dien gestegen van 6 tot 17 cent per
kilo, een reuze meevaller. Naast
deze meevaller is de hoge dollar
koers een doorn in het oog maar we
blijven optimistisch", aldus Her
man.
Het programma voor het drie we
ken durende verblijf is rond. Mo
desto wordt de thuishaven. Alle
Amerikagangers worden onderge
bracht bij gastgezinnen. Na een
vliegreis van ruim elf uur worden
de Sluiskillenaren officieel ontvan
gen door de burgemeester van Mo
desto en door enkele afgevaardig
den van de Amerikaanse Soccer
bond. Na de officiële plichtplegin
gen volgt er een grote Amerikaanse
barbeque. In Calefornië worden zes
wedstrijden gespeeld en zal er aan
een groot toernooi worden deelge
nomen.
Net zoals de Amerikanen Neder
land hebben doorkruist zullen zij
Californië doorkruisen. Naast be
zoeken aan San Francisco, Los
Angeles en de Universal-studio in
Hollywood gaan ze ook nog twee
dagen op safari in het Yosemit
Nationaal park, waar ze in tenten
zullen overnachten. Het leukste
voor de jongens wordt de twee
daagse reis naar Anaheim volgens
Ronnie Agterhuis.
In Anaheim bevindt zich Disney
land. 's Avonds is er de verlichte
optocht van de bekende Walt Dis-
ney-figuren. De volgende dag zul
len ze alle attracties van dit wereld
beroemde pretpark bezoeken. De
begroting zit nog met een gat van
10.000 gulden, maar ze zijn vol
goede moed en op de carnavalsza
terdag gaan ze weer oliebollen ver
kopen: de eerste actie in 1985.
een gegeven moment voor om een
reis te ondernemen, een paar uur t.e
moeten wachten en dan nog maar
twintig minuten aan de bak te kun
nen.
Je kreeg kwade gezichten en een hoep
gekanker, zodat hoe langer er weid
gewacht met de start van de bouw, er
steeds meer leden wegliepen. Toen
ging óók de rente nog eens omhoog,
zodat het voor de vereniging geen
haalbare kaart werd, de contributie-
gelden zoals Jarino dat voorstelde, te
voldoen. Gevolg, leegloop en onder
linge spanningen binnen het bestuur.
Een en ander escaleerde in het najaar
van 1983, waardoor de toenmalige
voorzitter Piet Neven en secretaris
Rick Baring zich genoodzaakt zagen
op te stappen. Een gesprek was niet
meer mogelijk. Jammer, want het
waren goede bestuursleden".
De nieuwe man aan het roer diende
zich eerst bezig te houden met puin
ruimen. De verhoudingen lagen volle
dig scheef, besculdigende vingers wer
den over en weer uitgestoken en wat
eens een bloeiende en actieve vereni
ging was, was gereduceerd tot een
armetierig clubje met een schamele 75
leden.
Evenwel, de wind lijkt ten goede
gekeerd. Het bestuur heeft in trainer
Luc de Booy een man die bereid is het
voornaamste programmapunt voor
z'n rekening te nemen, namelijk de
jeugdopvang en begeleiding. De gedi
plomeerde instructeur heeft tot taak
de jeugd voor te bereiden op het
spelen in competitieverband en de
resultaten zijn goed te noemen. E'e
talenten dienen zich aan in de perso
nen van Lucien van der Mark en
Peter Bakker.
Paul van de Eijnde is zichtbaar tevr ;-
den over de ontwikkeling zoals die
zich de laatste tijd laat aanzien, maar
weet dat de weg nog lang is. De
ontwikkelingsmogelijkheden voor de
Zeeuws-Vlaamse squasher zijn door
het gebrek aan competitie in cle
buurt, erg moeilijk. Hij weet dan ook:
„Toen we nog een grote verenigirg
waren, vond je altijd wel iemand
bereid om met de spelers toernooien
af te reizen. Degenen die zorgden voor
het vervoer deden zelf ook mee. In het
begin ging ik ook vaak mee, terwijl ik
helemaal niet zo'n ster ben, ik geloof
zelfs, dat ik Zeeuws recordhouder
'Tin'slaan (uitslaan op de onderste
tin) ben, met negen keer op rij, maar je
ging mee voor de gezelligheid. Naar
die onderlinge samenhang willen we
weer toe".
Het bestuur van de Flying Dutchman
weet dat de goede weg is ingeslagen.
Het ledental is in korte tijd weer
aangegroeid tot 130 en de trainings
avonden worden weer goed bezocht.
Van de Eijnde zegt dan ook: „Zoals
het nu gaat ziet het er hoopgevend
uit. Feit blijft, er is te weinig capaci
teit in Zeeuwsch-Vlaanderen, terwijl
er voldoende potentieel is. Daar ben
ik van overtuigd".
Toon van de Bosch: Misschien ben ik wel te sportief'.
Patrick Dankaart bezig met de training.
AXEL Als een duvel kwam hij uit een doosje: Patrick Dankaart uit
Axel. De 15-jarige VWO-scholier imponeerde tijdens de eerste schaatswed
strijden die in Zeeuwsch-Vlaanderen werden gehouden en won drie van de
vier afstanden waarop hij startte. De jeugdige Axelaar liet daarbij de
gevestigde orde achter zich. De hardrijders die wekelijks vele kilometers
maken op de kunstijsbaan in Eindhoven reageerden sportief. Want, zo
zeggen de kenners: dit is een natuurtalent.
De 15-jarige scholier blijft er nuch
ter onder. Natuurlijk: de compli
menten doen hem goed. „Die 'grote
mannen' vroegen me zelfs of ik zin
had om eens mee naar Eindhoven te
gaan", zegt hij. „Ik zou het graag
willen, maar ik ben bang dat het
allemaal teveel wordt".
Het was voor Patrick Dankaart niet
eens zo heel erg verrassend dat hij
zo goed voor de dag kwam. Hij zat
in Axel al op de baan toen er nog
geen entree werd geheven en benut
te ook daarna veel vrije tijd om zijn
hobby te beoefenen. „En toen had
ik wel al gezien dat ik- met die
hardrijders meekon. Ook in voor
gaande jaren was dat het geval.
Toen kwam ik in conditioneel op
zicht echter nog tekort en moest ik
dus afhaken".
Het laatste jaar is hij echter flink
gegroeid. Hij ruilde onlangs zijn
oude schaatsen (maat 39) en schafte
zich nieuwe aan: maat 42. Het is die
fysieke groei die hem meer krach
ten geeft. „Maar daarnaast is het
vooral ook een kwestie van menta
liteit", zegt hij. „Er waren in Ter
neuzen mannen die opgaven, om
dat het ijs zo slecht was. Als ik
ergens aan begin wil ik alleen maar
winnen. Dat heb ik zelfs bij het
vissen nog. Na mijn overwinning in
de categorie '15 tot 18 jaar' had ik
voor mezelf niets meer te verliezen.
Ik dacht bij mezelf: de mannen
moeten even ver als ik. Laat ik het
maar eens proberen. Direct na het
begin ging ik weg", zegt hij nog
zichtbaar genietend.
Ze dachten natuurlijk: die rijdt zich
de pijp uit, laat hem maar rijden.
„Zondag in Westdorpe kon ik wel
merken dat mijn naam al 'bekend'
was. Langs de kant werd mijn naam
gefluisterd", zegt de Axelaar. „Die
kleine daar", zeiden ze.
De kleine Dankaart reed ook in
Westdorpe als een grote. Hij zat in
een kopgroep van vijf man, maar
raakte door een uitwijkmanoeuvre
de sneeuwrand en viel. Toch klas
seerde hij zich nog als vierde.
Het is natuurlijk negen jaar geleden
toen hij leerde schaatsen niet te
voorzien dat hij zo goed uit de
voeten zou kunnen. „Een oom heeft
me leren schaatsen toen ik zes jaar
was. Eerst een jaar op Friese doorlo
pers en daarna op kunstschaatsen.
Ook toen won ik al wedstrijden.
Maar de laatste drie jaar dat het
mogelijk was om te schaatsen rijd
ik op Noren. Dan kan ik ook op de
langere afstanden goed mee. Nu
Komt er nog een belangrijke wed
strijd: tegen mijn oom", lacht hij.
„Die zegt nog altijd dat ik iets beter
zal moeten schaatsen om hem eens
te kunnen verslaan".
Vol zelfvertrouwen gaat Patrick
Dankaart de komende wedstrijden
tegemoet. Hij volgt in de krant
waar wedstrijden zijn en kiest de
zijne eruit. Zijn ouders brengen
hem met de auto en staan vervol
gens langs de kant. „Maar het leren
gaat voor", waarschuwt zijn moe
der. „Misschien kom ik dan toch
nog in Eindhoven", zegt de 15-
jarige scholier. „Het is de bedoe
ling dat ik naar de Technische
Hogeschool in Eindhoven ga. Dan
kan ik wellicht toch nog wat kilo
metertjes maken".
„Voorlopig houd ik het bij het na
tuurijs en waarschijnlijk op niet al
te lange afstanden. Ik train nu per
dag gemiddeld vijftien kilometer en
dat is natuurlijk niet voldoende
voor een lange toertocht. Boven
dien krijg je het op die toertochten
meestal zo koud. Stel je voor dat je
een heel eind wind tegen hebt. Laat
mij nou maar lekker hier in de buurt
wedstrijden rijden, dan kom ik aan
mijn trekken. En", besluit hij, „ik
heb eigenlijk een beetje voordeel.
Die mannen trainen een heel jaar en
staan echt gespannen. Voor mij
blijft voetbal echter sport nummer
één (hij werd onder meer voor de
Zeeuwse jeugdselectie gekozen).
Schaatsen is niet meer dan een
leuke bijkomstigheid".
TERNEUZEN Meteen bij het ingaan van de tweede ronde van de
Bevobo-competitie is de politiesportvereniging uitgegleden. Deze week
kwam de eerste selectie van PSV twee keer in de zaal, zowel tegen
Promenade (1-2) als later tegen DOW (0-3) werd het een nederlaag. Het gevolg
was dat de ploeg van een riante positie in de top van de eerste klas naar een
plaats in de subtop duikelde.
Die ene slechte avond verziekte der
halve een seizoensaanloop die erg veel
beloofde. Tegen Promenade bleek
echter al gauw dat de ploeg toch wat
boven zijn stand leefde. Er moest
'gebuffeld' worden om de tegenstan
der bij te houden. Dat lukte aanvan
kelijk met 'werkvolleybal' waarin de
slechte aanvoer naar de netspelers
echter te vaak dwong tot tactische
ballen en de smash er zelden uit
kwam, omdat de set-up te ver naar
achter lag. Bovendien vormde Prome
nade een totaal geconcentreerde te
genstander die zich op alle onderde
len van het spel de betere toonde van
zijn opponent. Met een verdediging
die alles haalde, gevarieerd aanvals-
spel en een sterke smash haalde Pro
menade de eerste set naar zich toe
(15-9). De tweede leek verrassend naar
PSV te zullen gaan, tot Jaap van
Wijck bij een 4-12 stand Promenade
op gelijke hoogte bracht via een schit
terende opslagserie. En langs 12-12
liep Promenade toen naar de 2-0 voor
sprong. De derde set hetzelfde beeld,
weer een ver weggelopen PSV (10-5),
ook weer die schitterende achtervol
ging van Promenade en twee ploegen
die na 12-12 zij-aan-zij naar de finish
gingen. PSV haalde die het eerst, 2-1.
Mogelijk nog aangeslagen door die
krachtenkostende nederlaag kwam
PSV in het tweede duel (tegen DOW)
ook lucht te kort. DOW sloeg meteen
toe: 3-0. In die hoofdklas werd verder
ook nog V&V-Sterbanden gespeeld.
De uitslag daarvan was 3-0 in het
voordeel van Sterbanden waarmee
verlies van het eersteklasseschap|
voor V&V een feit lijkt.
Stand: Neckermann 9-25; Promenade 10-24]
Zeldenrustcollege 9-22; PSV 11-21; Deel
9-16; DOW 10-13; MTS/MEAO 9-10; Ster]
banden 10-9; Douane 8-7; V&V 9-0.
In de tweede klas begint het er slecht]
uit te zien voor PZEM en Juliana]
Beide teams verloren en zagen dj
andere degradatiekandidaat (Roelofsj
II) een punt pakken bij Kind TC.
Uitslagen: Promenade II-PZEM 3-0; Roej
lofs II-Kind TC 1-3; Gemeente-Juliana 3-0,
De Hoop-De Meyer 1-2.
Stand: Promenade II 10-28; Wiekslag 9-23;|
De Meyer 10-21; Kind TC 10-18; De Hoop]
10-15; Roelofs FL 9-13; Roelofs II 10-10
Juliana 10-7; PZEM 10-6.
WALSOORDEN Als Toon van de
Bos van de Walsoordense biljartclub
(WBC) erin slaagt om het districts-
toernooi vierde klas bandstoten (van
19 tot en met 27 januari in Oostburg)
naar zijn hand te zetten en kampioen
te worden, betekent dat voor de
kastelein uit Walsoorden de eerste
persoonlijke titel in zijn dertigjarige
biljartcarrière. In die dertig jaar klas
seerde hij zich weliswaar ongeveer
tien keer voor de eindstrijd. Een gou
den bondsmedaille was er in de per
soonlijke kampioenschappen tot nu
toe niet bij.
Nou moet direct gezegd dat Toon van
de Bosch, met zijn 70 jaar de oudste
deelnemer in die Oostburgse finale,
daar niet al te zwaar aan tilt. „Als ik
een finaleplaats haal vind ik het al
prachtig. Bij de beste acht van het
district zien te komen is de allereerste
ambitie. Verder kom ik meestal niet".
De verklaring van die fraaie erelijst
zonder titel ziet Toon van de Bosch in
zijn manier van deelnemen: „Ik vertik
het om in een kampioenschap carotte
te gaan spelen en laat daarom nogal
eens wat voor de tegenstander liggen.
Je krijgt natuurlijk wel eens te horen
datje verdedigend moet spelen, datje
dan verder zou komen. Ik doe dat
niet, zelf wil ik plezier aan een finale
beleven. Ik verpest het dan ook niet
voor een ander door steeds onmaak
bare stootbeelden achter te laten. Ja,
mogelijk ben ik in dat opzicht te
sportief'.
Die instelling van de clublokaalhou
der van WBC komt mogelijk ook
voort uit de late start in deze sport.
Pas op veertigjarige leeftijd begon
Toon van de Bosch met dit spel",
daarvoor was ik een zondagsbiljar
ter: na de kerk om een pint spelen. En
verder geen flauwekul". Dat veran
derde toen Toon in Walsoorden café
Scheldegalm ging runnen. De vroege
re zondagsbiljarter werd een man
waar in de voorronden van alle spel-
soorten geducht rekening mee moest
worden gehouden. „Ik deed na ver
loop van tijd overal aan mee, schreef
in voor bandstoten, driebanden en
libre. En ik had er nog plezier in ook,
wat kun je op latere leeftijd nog meer
van je sport verlangen" kijkt Van de
Bosch op die dertig 'hondsjaren' te
rug.
Dat plezier is er duidelijk nog altijd.
Waarschijnlijk ook omdat de biljart-
sport hem nooit tot een fanaat ge
maakt heeft. Het is altijd ontspanning
gebleven. Ook nu nog, nu er toch
enorm veel tijd is om te spelen of te
trainen. Dat laatste doet hij zelden of
nooit: „meer in de vorm van een
partijtje met een caféklant. Weer om
een pint dus", lacht Toon van de
Bosch die bovendien in twijfel trekt of
een serieuze trainingsaanpak bij hem
nog wel zou helpen. „Want ik ben toch
zeventig, dan pak je bepaalde dingen
toch niet zó gemakkelijk meer op.
Nee, laat me maar gewoon mijn gang
gaan. Dat is dertig jaar goed gegaan,
heeft me een groot aantal vrienden en
kennissen opgeleverd. Zo moet dat
maar blijven „denkt Toon van de
Bosch. Als 'uitsmijter' geeft hij toch
nog een voorkeur prijs: „Het liefst
speel ik in teamwedstrijden. Met drie
man op stap, het leutigste dat er is".
Niet alleen 'leutig' bovendien, Toon
van de Bosch en zijn maats zijh in die
teamwedstrijden al twee keer dis
trictskampioen geworden. Een per
soonlijke titel in Oostburg zou 'het
einde' zijn.
Ook in de derde divisie liet de politie
sportvereniging het - gedeeltelijk
afweten: PSV III verloor kansloos]
van Dees II en ziet Belastingen (3-0
winst op de MTS/MEAO-reserves) en
datzelfde Dees II voorbij komen. En
met DOW II in de rug lijkt het derde
team van PSV naar de middenmoot
af te zakken. Gelukkig houdt PSV II
de eer hoog, na de 3-0 zege op Ge
meente II is die ploeg alleen leider
Uitslagen: PSV Ill-Dees II 0-3; Gemeente
II-PSV II 0-3; MTS/MEAO II-Belastingen|
0-3; BRAM-DOW II 0-3.
Stand: PSV II10-26; Dees II10-23; Belastin
gen 10-22; PSV III 10-20; DOW II 10-19
Gemeente II10-15; V&V II 9-9; BRAM 10-81
MTS/MEAO II 10-7; Dethon 9-1.
In de vierde klas kan volgende week
beslist worden wie kampioen van de]
recreantenklas wordt. Dan staat Ra
bo-De Stem op het programma. Twee
teams die ver boven de rest uitsteken
Rabo bleef leider door de 3-0 zege op
Gemeente III )met van Rabo-kant een
hoofdrol voor de tandem Anita Ver-
straeten-Jaap Herrebout), De Stem
werd in zijn aanval vooral gesteund
door de dames Koomen: 3-0 op PZEM
II. En verder was Havenschap, met
rode lantaarn en al bijna goed voor
een setwinst op Philips (de tweede set
ging met 14-16 verloren).
Uitslagen: De Stem-PZEM II 3-0; Gemeen
te III-Rabo 0-3; Havenschap-Philips 0-3
Dees m-Douane H 1-2.
Stand: Rabo 10-27; De Stem 10-24; PhiliP'
10-22; Elopak 9-20; Douane II 10-19; PZD'
II 10-13; Dees III 10-11; Gemeente I»
Promenade III 9-5; Havenschap 10-4.
