Rijkswaterstaat betrekt
in maart Lampsinshuis
Directieleden 9 Vrederust9 in
Halsteren namen afscheid
ZWAAR AFZIEN IN
SNEEUW EN KOU...
)RIE WEKEN VOOR VORIGE VEROORDELING
Broeder
Ferrerius
in Hulst
overleden
J de vroege ochtend van maandag 8
Igustus kwam M. bij haar in Tholen
In de deur omdat hij met haar wilde
laten. Zij liet hem aanvankelijk bin-
In, maar kort daarna zei ze hem dat
I weg moest gaan. Toen M. weigerde
Jobeerde zij hem met enige aan-
VRIJ NA VERTREK DGSM
[annen aangehouden
loor vernielingen
in diefstal Goes
Soos homofielen
in Terneuzen
RECEPTIE IN ZIEKENHUIS DRUK BEZOCHT
PZC/ provincie 13
hlJDAG 11 JANUARI 1985
iidDELBURG - Het Gast- en Pleegadressen Project Zeeland kampt met een
\oot tekort aan pleeg- en gastadressen, voornamelijk voor de jeugd vanaf
iaalf jaar. Het gaat, volgens een persbericht van het project, veelal om
tngeren die acuut in de problemen zijn geraakt en voor wie binnen korte tijd
voorlopige oplossing moet worden gevonden, in de vorm van een
Klisterend oor', onderdak en voeding. Door het grote tekort aan gezinnen,
Uoet vaak een beroep worden gedaan op dezelfde mensen. Daarom is
Utbreiding van de gastadressen, vooral in de grotere plaatsen, dringend
J>wenst.
let project zoekt gewone gezinnen, alleenstaanden, samenwonenden, al dan
niet met kinderen, die ruimte hebben om jongeren tijdelijk onderdak en
verzorging te bieden. Behalve gezinnen die voor kortere periodes jongeren
willen opvangen, worden ook regelmatig mensen gevraagd die langdurig een
jongere in hun gezin willen opnemen. In sommige gevallen blijven de jongeren,
met wederzijds goedvinden op hun itijdelijkeopvangadres wonen.
Tijdens het verblijf onderhoudt «ie instelling die bemoeienis heeft met de
jongere, contact met het gastgezin en zal. waar mogelijk, bijstaan met raad en
advies. Gezinnen die een kind of jongere opnemen krijgen een kostendekken
de vergoedingErvaring is beslist niet noodzakelijk.
even weken gevangenis
oor mishandelen meisje
llDDELBURG De politierechter in Middelburg heeft donderdag de 41-jarige Tholenaar M.
veroordeeld tot acht weken gevangenisstraf, waarvan de helft voorwaardelijk met een
I p ieftijd van twee jaar, wegens het mishandelen van een 18-jarig meisje. Zij raakte daarbij
fven tanden kwijt en liep kneuzingen en schaafwonden op. Bovenop M's straf komen nog
ie weken gevangenis die eerder voorwaardelijk werden opgelegd.
ES De gemeentepolitie van
ies heeft woensdagavond vier man
nen aangehouden op verdenking van
vernieling en diefstal. Het viertal
bestond uit C. M. J. M. (28) uit Ril
land, H. C. B. (28) uit Rilland, A. P. A.
J. (23) uit Goes en A. H. (20) uit Goes,
lm van hen bleek de ruit van een
lekhandcl in de Lange Kerkstraat
Goes te hebben vernield. Een an-
!r had enkele boeken uit de etalage
eggenomen.
nk was een fiets vernield in de Jacob
ilckestraat. Tegen een van de vier
>rd bovendien proces-verbaal opge-
aakt wegens verboden wapenbezit,
adat hij een zogenaamde priemstok
zich had. Na een nacht op het
llitiebureau te hebben doorge-
acht, mochten de mannen donder-
igmiddag weer naar huis.
HULST Op 60-jarige leeftijd
is donderdag in het Sint-Lidui-
na-ziekenhuis in Hulst broeder
Ferrerius (C. J. Couweleers)
overleden. Broeder Ferrerius
heeft in de afgelopen 25 jaar
veel betekend voor de Hulster
gemeenschap, zowel op sociaal
als sportief gebied. Morgen, za
terdag, wordt in de basiliek in
Hulst een dienst ter nagedachte
nis aan de overledene gehouden,
die begint om 11.00 uur. Gele
genheid tot afscheid nemen is er
zondag, 13 januari, in de rouw
kamer van het ziekenhuis. De
eucharistieviering begint
maandag om 14.30 uur in de
kapel van Sainte-Marie in Huij-
bergen. Aansluitend is de begra
fenis op het kloosterkerkhof.
Broeder Ferrerius is geboren in
Amsterdam en kwam na zijn
intrede in de Congregatie van de
Broeders van Huij bergen onder
meer terecht in Hulst, Amster
dam en Breda. In 1962 werd hij
leraar aan de MAVO-opleiding
in Hulst.
Op sportief gebied heeft hij zich
vooral ingezet voor de Hulster
voetbalvereniging HVV '24. Zo'n
25 jaar was hij voor de jeugdafde
ling de stuwende kracht: als se
cretaris, trainer, begeleider. Te
kens zette de broeder tal van
[activiteiten voor de vereniging
op touw. Ook was hij jarenlang
actief in de jeugdcommissie van
|de KNVB Zeeland. Enkele jaren
[geleden maakte broeder Ferre-
[rius gebruik van de VUT-rege-
fing, maar hij bleef zich inzetten
Foor HW '24. De KNVB heeft
kern onder meer onderscheiden
piet de gouden speld.
drang de deur uit te werken. Dat was
voor hem aanleiding om er op los te
rammen.
,,Ik werd min of meer naar buiten
gezet. Toen pakte ik haar automa
tisch terug", probeerde hij op de zit
ting duidelijk te maken. Verder ver
klaarde hij de vrouw alleen maar het
gillen te hebben willen beletten door
'zijn hand op haar mond te leggen'.
Dat dit zo ongelukkig uitpakte kwam
volgens hem doordat 'haar tanden
altijd al loszaten'.
Politierechter mr G. H. Nomes bracht
hem onder de aandacht dat hij zich
schandelijk gedragen had. De straf
viel nogal fors uit omdat M. vorig
jaar ook al eens voor een soortgelijk
feit was veroordeeld. De officier mr
TERNEUZEN - De regio Zeeuwsch-
Vlaanderen van het COC houdt van
daag (vrijdag) een soosavond voor
homofielen in het gebouw van de
Beweging van werkende jongeren aan
De Blokken in Terneuzen. Dat ge
beurt vanaf 21 uur.
C. M. P. Nijmeijer vond dat M. nu
maar eens goed moest beseffen dat
zijn gedrag niet door de beugel kon.
Boven op zijn straf komt nog drie
weken bij zijn vorige veroordeling
voorwaardelijk opgelegd en die hij
nu moet uitzitten.
De Goesenaar E. G. (19) had zich in
januari van het vorig jaar geërgerd
aan een stel jongelui, dat sneeuwbal
len naar zijn auto gooide. Op een
zeker moment werd hij zo kwaad dat
hij met een biljartkeu uit de wagen
stapte en één van hen daarmee een
aframmeling gaf. De gevolgen bleven
beperkt tot wat blauwe plekken en
een zere schouder.
Verder moest G. terechtstaan omdat
hij van vrienden vier gestolen spijker
broeken en een overhemd had aange
nomen. Mr Nijmeijer eiste drie weken
voorwaardelijk en een boete van 300
gulden. Mr Nomes halveerde de boete
omdat G. zei erg weinig te verdienen.
HALSTEREN „De periode Van Rossum en Filius sluiten we vandaag af. We
doen dat met gemengde gevoelens. Iedereen gunt hen natuurlijk van harte
dat zij meer vrije tijd krijgen. Anderzijds kunnen we er niet aan wennen, het
klinkt nog zo onwezenlijk". Dat zei de voorzitter van de vereniging tot
christelijke verzorging van geestes- en zenuwzieken in Zeeland, E. Baerends,
bij het afscheid van geneesheer-directeur van het psychiatrisch ziekenhuis
Vrederust in Halsteren, J. O. van Rossum, en de verpleegkundig directeur,
mevrouw M. C. Filius.
Baerends hield zijn toespraak tijdens
een bijeenkomst donderdagmiddag in
De Sprenge op het terrein van het
ziekenhuis, voorafgaand aan een re
ceptie, waar velen van de gelegenheid
gebruik maakten om afscheid te ne
men van beide directieleden. Van
Rossum beëindigde zijn dienstver
band op 31 december, terwijl me
vrouw Filius eind januari haar taak
zal neerleggen.
Volgens de heer Baerends hebben
zowel geneesheer- als verpleegkundig
directeur in een moeilijke periode
leiding moeten geven. „De eenzame
positie van de directie is niet altijd
benijdenswaardig. Maar door uw toe
doen hebben we op Vrederust geen
roerige tijden meegemaakt zoals el
ders in de psychiatrie".
De voorzitter van het ziekenhuisbe
stuur deed een kleine greep uit de
zaken die speelden tijdens de directie
van Van Rossum en Filius. „Een
enerverende periode", aldus Bae
rends. Hij wees op de regionalisatie
in de gezondheidszorg, de vernieu
wingen in de psychiatrie en de grote
bouw- en renovatieplannen die de
laatste jaren op Vrederust speelden.
Baerends dacht met name aan het feit
dat het psychiatrisch ziekenhuis in
plaats van een Zeeuwse een Brabant
se instelling zal worden. „De voorbe
reidingen om Vrederust los te maken
van de Zeeuwse vereniging zijn be
gonnen tijdens het bewind van Van
Rossum van Filius".
Van beiden was Baerends vooral op
gevallen de grote liefde die zij koester
den voor de mensen die aan hen
waren toevertrouwd. „Geen koude za
kelijkheid. Het woord dienstbetoon is
karakteriserend voor uw inzet".
De voorzitter overhandigde namens
het bestuur aan beiden een kopie van
het beeldhouwwerk, dat de kunste
naar Hein Vree maakte ter gelegen
heid van het 75-jarig bestaan van
Vrederust.
De scheidende verpleegkundig directeur mevrouw M. C. Filius derde van rechts) en geneesheer-directeur J. O.
Rossum tijdens de afscheidsbijeenkomst in "Vrederust' in Halsteren. Rechts mevrouw Van Rossum.
allen een plaats kunnen vinden in het
Lampsinshuis. Nu zijn nog enkele
medewerkers op verschillende plaat
sen ondergebracht. De grotere kan
toorruimte staat volgens ir R. A. van
der Lee een beperkte uitbreiding van
het personeelsbestand toe. Hij ver
wacht echter niet dat die op korte
termijn zal plaatsvinden, evenmin
overigens als een verdere afslanking.
„Wij zitten nu al op ons minimum",
zegt hij desgevraagd.
De voorbereidingen voor de verhui
zing van de dienstkring van de Bad
huisstraat naar de Nieuwendijk vergt
enige tijd, in verband met de aanleg
van telefoon- en mobilifooninstallatie
in het nieuwe onderkomen.
VLISSINGEN - De dienstkring Vlis-
singen van rijkswaterstaat verwacht
in maart haar nieuwe onderkomen in
het Lampsinshuis aan de Nieuwen
dijk in Vlissingen te kunnen betrek
ken. Het monumentale pand is eind
vorige week vrijgekomen na de ver
huizing van het district Schelde-
mond van DGSM (directoraat-gene
raal voor de scheepvaart en maritie
me zaken) naar het nieuwe kantoor
aan het Stadhuisplein.
De ongeveer vijftien personeelsleden
van de dienstkring Vlissingen zullen
Het Lampsinshuis aan de Nieuwen
dijk in Vlissingen.
1
Leo en Marco Sturm vullen half zes in de morgen de fietstassen met de PZC's. Het is te koud om dat buiten te
doen.
Kr an tenbezorgers
De wielen van het transportbusje draaien door op de bevroren
sneeuwlaag. Het voertuig is niet meer voor- of achteruit te krijgen.
De chauffeur slaat het aanbod om even te helpen duwen af. „Want als jij
er morgen niet bij bent, moet ik me ook alleen zien te redden". Duizenden
kranten, keurig gebundeld in pakjes van honderd stuks, worden opzij
gelegd. Chauffeur Nico Vogel uit Sint-Laurens pakt een schep uit de
laadruimte en bikt de bonken sneeuw en ijs weg. Het busje heeft weer
grip op het wegdek en Vogel vervolgt zijn weg. Donderdagochtend, iets
voor vijven, bijna acht graden vorst.
Vogel rijdt op een vrachtwagentje
van de PZC. Elke ochtend vanaf
vier uur brengt hij de kranten van
die dag naar punten in verschillen
de steden en dorpen op Walcheren.
Daar worden ze opgehaald door de
bezorgers, die ze vervolgens bij de
abonneés thuis brengen, 's Zomers
best een aardig karweitje; 's winters
echter zwaar afzien. De chauffeur zit
eigenlijk nog wel comfortabel in zijn
verwarmde bus. Maar dat geldt dui
delijk niet voor de jongens en meis
jes van pakweg vijftien, zestien jaar,
die zich, bepakt met tweehonderd
kranten, op twee dunne bandjes een
weg moeten zien te banen door
sneeuw en over ijs...
Leo en Marco Sturm in Veere zijn
twee van die bezorgers. De vijftien
jarige Leo bezorgt de PZC in de
kern Veere; zijn bijna achttienjarige
broer Marco 'doet' de nabijgelegen
nieuwbouwwijk Zanddijk. Zes keer
per week speelt zich in huize Sturm
hetzelfde ritueel af.
Vijf minuten nadat Vogel ruim drie
honderd kranten voor hun voordeur
heeft gelegd, komen de jongens
naar beneden. De dagbladen ver
huizen naar de keukentafel en zwij
gend worden twee fietsen de keuken
binnengereden. De fel oranje kran-
tentassen weerkaatsen in het bleke
tl-licht. Als de lading 'aan boord' is,
moet Leo nog een heel eind fietsen
voor hij bij zijn eerste abonnee is
aangeland. Marco daarentegen be
gint al om de hoek van zijn ouder
lijk huis.
Het zit de jongens deze keer niet
tegen. Die nacht heeft het niet
gesneeuwd en de gemeente Veere
had de trottoirs goed schoonge-
schoven. De ijskoude wind van een
paar dagen geleden blijft achterwe
ge. De nieuwbouwwijk, waar de
krant bijna huis-aan-huis kan wor
den bezorgd, levert weinig proble
men op. Moeilijkheden ontstaan
wanneer Marco op zijn zwaar bela
den fiets straten moet oversteken,
waar de overdag licht gesmolten
sneeuw 's nachts bevroren is ge
raakt. Echt spannend wordt het
pas, wanneer Marco via een bospad
een aantal in de struiken verscholen
'aanleunwoningen' van een bejaar
denoord moet zien te bereiken.
Veelvuldig moet hij van de fiets.
Een vergelijking met het veldrijden
dringt zich op. Op het geleende
rijwiel van één van Marco's zusjes
krijg ik een idee van wat Liboton en
Stamsnjder soms moeten door
staan...
Marco heeft zich niet echt tegen de
kou gekleed. Hij draagt een wollen
muts en handschoenen waarvan de
vingers zijn afgeknipt. Dat is nodig
om de kranten te kunnen vouwen
voor ze in de brievenbus verdwij
nen. Marco en Leo lopen daarom
nog wel eens min of meer bevroren
vingertoppen op. Leo, die veel meer
in het buitengebied werkzaam is
dan zijn broer, kleedt zich nu en dan
in een regenbroek, die hem be
schermt tegen al te venijnige koude.
Niet lang na het lopen van hun
krantenwijk moeten beide
broers op weg naar school. Vooral
Marco heeft na zijn wijk nog even
tijd om thuis op verhaal te komen.
Toch fietst hij meestal direct na
het bezorgen van de laatste krant
het tien kilometer lange traject
van Zanddijk naar het Middelburg
se Delta College. „Door die kran
tenwijk heb ik het toch al koud. Als
ik thuis opwarm, moet ik even
later wéér de kou in. Dan ga ik
liever in één keer door", zegt hij,
alsof het de gewoonste zaak van de
wereld is.
Verslapen is er bij de broertjes
Sturm niet bij. „Vaak horen we het
busje van Vogel al van verre aanko
men. Vooral onze vader slaapt daar
als het ware op. Bovendien zijn we
met z'n tweeën. Als Leo zich zou
verslapen, maak ik hem wakker en
andersom. Daar komt nog bij dat
meneer Vogel, als het regent of
sneeuwt altijd even bij ons aanbelt.
Anders zouden de kranten te lang in
de nattigheid liggen".
Krantenbezorgers van de PZC ont
vangen per maand gemiddeld 1,50
per krant. Een doorsnee wijk telt
150 kranten. Globaal krijgt iedere
bezorger dus ongeveer 225 gulden
per maand bruto. Marco wil dat
geld gebruiken om rijlessen te gaan
nemen en wellicht straks een au
tootje te kopen. „En verder heb ik
een vriendin. Dat brengt ook uitga
ven met zich mee", lacht hij. Hoewel
Marco al twee jaar op een brommer
mag rijden en hij dagelijks bijna
twintig kilometer van en naar
school fietst, ziet hij zo'n gemotori
seerde tweewieler niet zitten. „Veel
te duur. Aanschaf, verzekering, ben
zine, noem maar op. Dan spaar ik
liever even door voor een autootje".
Zijn de jongeren in Marco's klas niet
jaloers op zo'n rijke medescholier?
„Welnee. Wij hebben drie middagen
in de week vrij. De meeste van mijn
klasgenoten werken dan bij een
grootwinkelbedrijf of bij een super
markt. Ik ben echt geen uitzonde
ring"
Klachten over de bezorging krijgen
Leo en Marco bijna nooit. Alleen na
een storing in de drukkerij wordt
het problematisch. Want negen van
de tien bezorgers zijn scholier. Als
de kranten vertraging oplopen ko
men ze pas van de pers als de
bezorgers naar school moeten. In
dergelijke gevallen kunnen de kran
ten dan pas 's middags worden
bezorgd. „Maar dat is al heel lang
niet meer gebeurd".
Omdat Marco en Leo Sturm de
krant bezorgen in kleine kern
en, weten de abonnees bij wie ze
terecht kunnen als iets niet hele
maal in de haak is. „Wij hebben wel
de indruk dat sommige hoge heren
het beneden hun stand vinden om
ons thuis te bellen over be
zorgklachten. Die bellen dan eerst
naar het PZC-kantoor in Middel
burg of Vlissingen en dan pas naar
ons. Dat is toch nergens voor no
dig?" Wie klaagt over de bezorging,
kan er op rekenen dat Marco de
abonneé bezoekt om de zaak uit te
leggen of uit te praten.
Hoewel de fiets het vervoermiddel
bij uitstek is bij het bezorgen van de
krant, hebben door de barre weers
omstandigheden ook de auto en de
slee hun intrede gedaan. Een paar
dagen geleden was de sneeuw in het
bungalowpark Buiten de Veste bij
Veere zó hoog, dat Leo er met zijn
fiets onmogelijk door kon. Vader
Sturm sprong toen bij met zijn auto,
terwijl Marco serieus overwoog om
een slee achter zijn fiets te binden.
„Stom eigenlijk dat ik dat niet heb
doorgezet, want nu moest ik bijna
het hele stuk lopen..."
Het is niet meer dan logisch dat die
enorme sneeuwval er toe heeft ge
leid, dat de krant later dan anders
bij de abonnees werd bezocht. He
laas kan een handvol mensen daar
absoluut geen begrip voor opbren
gen. Marco: „Maar toen we die
woensdagmorgen om half tien de
laatste kranten rondbrachten, wa
ren er ook abonnees die zeiden 'Hé,
de krant is er al'. En dat vind ik dan
toch wel leuk..."
Koen van Dijen
Leo Sturm.
'Baggeren' door de sneeuw. Marco Sturm op weg naar
zijn 'klanten'.