Rijkswaterstaat betrekt in maart Lampsinshuis Directieleden 9 Vrederust9 in Halsteren namen afscheid ZWAAR AFZIEN IN SNEEUW EN KOU... )RIE WEKEN VOOR VORIGE VEROORDELING Broeder Ferrerius in Hulst overleden J de vroege ochtend van maandag 8 Igustus kwam M. bij haar in Tholen In de deur omdat hij met haar wilde laten. Zij liet hem aanvankelijk bin- In, maar kort daarna zei ze hem dat I weg moest gaan. Toen M. weigerde Jobeerde zij hem met enige aan- VRIJ NA VERTREK DGSM [annen aangehouden loor vernielingen in diefstal Goes Soos homofielen in Terneuzen RECEPTIE IN ZIEKENHUIS DRUK BEZOCHT PZC/ provincie 13 hlJDAG 11 JANUARI 1985 iidDELBURG - Het Gast- en Pleegadressen Project Zeeland kampt met een \oot tekort aan pleeg- en gastadressen, voornamelijk voor de jeugd vanaf iaalf jaar. Het gaat, volgens een persbericht van het project, veelal om tngeren die acuut in de problemen zijn geraakt en voor wie binnen korte tijd voorlopige oplossing moet worden gevonden, in de vorm van een Klisterend oor', onderdak en voeding. Door het grote tekort aan gezinnen, Uoet vaak een beroep worden gedaan op dezelfde mensen. Daarom is Utbreiding van de gastadressen, vooral in de grotere plaatsen, dringend J>wenst. let project zoekt gewone gezinnen, alleenstaanden, samenwonenden, al dan niet met kinderen, die ruimte hebben om jongeren tijdelijk onderdak en verzorging te bieden. Behalve gezinnen die voor kortere periodes jongeren willen opvangen, worden ook regelmatig mensen gevraagd die langdurig een jongere in hun gezin willen opnemen. In sommige gevallen blijven de jongeren, met wederzijds goedvinden op hun itijdelijkeopvangadres wonen. Tijdens het verblijf onderhoudt «ie instelling die bemoeienis heeft met de jongere, contact met het gastgezin en zal. waar mogelijk, bijstaan met raad en advies. Gezinnen die een kind of jongere opnemen krijgen een kostendekken de vergoedingErvaring is beslist niet noodzakelijk. even weken gevangenis oor mishandelen meisje llDDELBURG De politierechter in Middelburg heeft donderdag de 41-jarige Tholenaar M. veroordeeld tot acht weken gevangenisstraf, waarvan de helft voorwaardelijk met een I p ieftijd van twee jaar, wegens het mishandelen van een 18-jarig meisje. Zij raakte daarbij fven tanden kwijt en liep kneuzingen en schaafwonden op. Bovenop M's straf komen nog ie weken gevangenis die eerder voorwaardelijk werden opgelegd. ES De gemeentepolitie van ies heeft woensdagavond vier man nen aangehouden op verdenking van vernieling en diefstal. Het viertal bestond uit C. M. J. M. (28) uit Ril land, H. C. B. (28) uit Rilland, A. P. A. J. (23) uit Goes en A. H. (20) uit Goes, lm van hen bleek de ruit van een lekhandcl in de Lange Kerkstraat Goes te hebben vernield. Een an- !r had enkele boeken uit de etalage eggenomen. nk was een fiets vernield in de Jacob ilckestraat. Tegen een van de vier >rd bovendien proces-verbaal opge- aakt wegens verboden wapenbezit, adat hij een zogenaamde priemstok zich had. Na een nacht op het llitiebureau te hebben doorge- acht, mochten de mannen donder- igmiddag weer naar huis. HULST Op 60-jarige leeftijd is donderdag in het Sint-Lidui- na-ziekenhuis in Hulst broeder Ferrerius (C. J. Couweleers) overleden. Broeder Ferrerius heeft in de afgelopen 25 jaar veel betekend voor de Hulster gemeenschap, zowel op sociaal als sportief gebied. Morgen, za terdag, wordt in de basiliek in Hulst een dienst ter nagedachte nis aan de overledene gehouden, die begint om 11.00 uur. Gele genheid tot afscheid nemen is er zondag, 13 januari, in de rouw kamer van het ziekenhuis. De eucharistieviering begint maandag om 14.30 uur in de kapel van Sainte-Marie in Huij- bergen. Aansluitend is de begra fenis op het kloosterkerkhof. Broeder Ferrerius is geboren in Amsterdam en kwam na zijn intrede in de Congregatie van de Broeders van Huij bergen onder meer terecht in Hulst, Amster dam en Breda. In 1962 werd hij leraar aan de MAVO-opleiding in Hulst. Op sportief gebied heeft hij zich vooral ingezet voor de Hulster voetbalvereniging HVV '24. Zo'n 25 jaar was hij voor de jeugdafde ling de stuwende kracht: als se cretaris, trainer, begeleider. Te kens zette de broeder tal van [activiteiten voor de vereniging op touw. Ook was hij jarenlang actief in de jeugdcommissie van |de KNVB Zeeland. Enkele jaren [geleden maakte broeder Ferre- [rius gebruik van de VUT-rege- fing, maar hij bleef zich inzetten Foor HW '24. De KNVB heeft kern onder meer onderscheiden piet de gouden speld. drang de deur uit te werken. Dat was voor hem aanleiding om er op los te rammen. ,,Ik werd min of meer naar buiten gezet. Toen pakte ik haar automa tisch terug", probeerde hij op de zit ting duidelijk te maken. Verder ver klaarde hij de vrouw alleen maar het gillen te hebben willen beletten door 'zijn hand op haar mond te leggen'. Dat dit zo ongelukkig uitpakte kwam volgens hem doordat 'haar tanden altijd al loszaten'. Politierechter mr G. H. Nomes bracht hem onder de aandacht dat hij zich schandelijk gedragen had. De straf viel nogal fors uit omdat M. vorig jaar ook al eens voor een soortgelijk feit was veroordeeld. De officier mr TERNEUZEN - De regio Zeeuwsch- Vlaanderen van het COC houdt van daag (vrijdag) een soosavond voor homofielen in het gebouw van de Beweging van werkende jongeren aan De Blokken in Terneuzen. Dat ge beurt vanaf 21 uur. C. M. P. Nijmeijer vond dat M. nu maar eens goed moest beseffen dat zijn gedrag niet door de beugel kon. Boven op zijn straf komt nog drie weken bij zijn vorige veroordeling voorwaardelijk opgelegd en die hij nu moet uitzitten. De Goesenaar E. G. (19) had zich in januari van het vorig jaar geërgerd aan een stel jongelui, dat sneeuwbal len naar zijn auto gooide. Op een zeker moment werd hij zo kwaad dat hij met een biljartkeu uit de wagen stapte en één van hen daarmee een aframmeling gaf. De gevolgen bleven beperkt tot wat blauwe plekken en een zere schouder. Verder moest G. terechtstaan omdat hij van vrienden vier gestolen spijker broeken en een overhemd had aange nomen. Mr Nijmeijer eiste drie weken voorwaardelijk en een boete van 300 gulden. Mr Nomes halveerde de boete omdat G. zei erg weinig te verdienen. HALSTEREN „De periode Van Rossum en Filius sluiten we vandaag af. We doen dat met gemengde gevoelens. Iedereen gunt hen natuurlijk van harte dat zij meer vrije tijd krijgen. Anderzijds kunnen we er niet aan wennen, het klinkt nog zo onwezenlijk". Dat zei de voorzitter van de vereniging tot christelijke verzorging van geestes- en zenuwzieken in Zeeland, E. Baerends, bij het afscheid van geneesheer-directeur van het psychiatrisch ziekenhuis Vrederust in Halsteren, J. O. van Rossum, en de verpleegkundig directeur, mevrouw M. C. Filius. Baerends hield zijn toespraak tijdens een bijeenkomst donderdagmiddag in De Sprenge op het terrein van het ziekenhuis, voorafgaand aan een re ceptie, waar velen van de gelegenheid gebruik maakten om afscheid te ne men van beide directieleden. Van Rossum beëindigde zijn dienstver band op 31 december, terwijl me vrouw Filius eind januari haar taak zal neerleggen. Volgens de heer Baerends hebben zowel geneesheer- als verpleegkundig directeur in een moeilijke periode leiding moeten geven. „De eenzame positie van de directie is niet altijd benijdenswaardig. Maar door uw toe doen hebben we op Vrederust geen roerige tijden meegemaakt zoals el ders in de psychiatrie". De voorzitter van het ziekenhuisbe stuur deed een kleine greep uit de zaken die speelden tijdens de directie van Van Rossum en Filius. „Een enerverende periode", aldus Bae rends. Hij wees op de regionalisatie in de gezondheidszorg, de vernieu wingen in de psychiatrie en de grote bouw- en renovatieplannen die de laatste jaren op Vrederust speelden. Baerends dacht met name aan het feit dat het psychiatrisch ziekenhuis in plaats van een Zeeuwse een Brabant se instelling zal worden. „De voorbe reidingen om Vrederust los te maken van de Zeeuwse vereniging zijn be gonnen tijdens het bewind van Van Rossum van Filius". Van beiden was Baerends vooral op gevallen de grote liefde die zij koester den voor de mensen die aan hen waren toevertrouwd. „Geen koude za kelijkheid. Het woord dienstbetoon is karakteriserend voor uw inzet". De voorzitter overhandigde namens het bestuur aan beiden een kopie van het beeldhouwwerk, dat de kunste naar Hein Vree maakte ter gelegen heid van het 75-jarig bestaan van Vrederust. De scheidende verpleegkundig directeur mevrouw M. C. Filius derde van rechts) en geneesheer-directeur J. O. Rossum tijdens de afscheidsbijeenkomst in "Vrederust' in Halsteren. Rechts mevrouw Van Rossum. allen een plaats kunnen vinden in het Lampsinshuis. Nu zijn nog enkele medewerkers op verschillende plaat sen ondergebracht. De grotere kan toorruimte staat volgens ir R. A. van der Lee een beperkte uitbreiding van het personeelsbestand toe. Hij ver wacht echter niet dat die op korte termijn zal plaatsvinden, evenmin overigens als een verdere afslanking. „Wij zitten nu al op ons minimum", zegt hij desgevraagd. De voorbereidingen voor de verhui zing van de dienstkring van de Bad huisstraat naar de Nieuwendijk vergt enige tijd, in verband met de aanleg van telefoon- en mobilifooninstallatie in het nieuwe onderkomen. VLISSINGEN - De dienstkring Vlis- singen van rijkswaterstaat verwacht in maart haar nieuwe onderkomen in het Lampsinshuis aan de Nieuwen dijk in Vlissingen te kunnen betrek ken. Het monumentale pand is eind vorige week vrijgekomen na de ver huizing van het district Schelde- mond van DGSM (directoraat-gene raal voor de scheepvaart en maritie me zaken) naar het nieuwe kantoor aan het Stadhuisplein. De ongeveer vijftien personeelsleden van de dienstkring Vlissingen zullen Het Lampsinshuis aan de Nieuwen dijk in Vlissingen. 1 Leo en Marco Sturm vullen half zes in de morgen de fietstassen met de PZC's. Het is te koud om dat buiten te doen. Kr an tenbezorgers De wielen van het transportbusje draaien door op de bevroren sneeuwlaag. Het voertuig is niet meer voor- of achteruit te krijgen. De chauffeur slaat het aanbod om even te helpen duwen af. „Want als jij er morgen niet bij bent, moet ik me ook alleen zien te redden". Duizenden kranten, keurig gebundeld in pakjes van honderd stuks, worden opzij gelegd. Chauffeur Nico Vogel uit Sint-Laurens pakt een schep uit de laadruimte en bikt de bonken sneeuw en ijs weg. Het busje heeft weer grip op het wegdek en Vogel vervolgt zijn weg. Donderdagochtend, iets voor vijven, bijna acht graden vorst. Vogel rijdt op een vrachtwagentje van de PZC. Elke ochtend vanaf vier uur brengt hij de kranten van die dag naar punten in verschillen de steden en dorpen op Walcheren. Daar worden ze opgehaald door de bezorgers, die ze vervolgens bij de abonneés thuis brengen, 's Zomers best een aardig karweitje; 's winters echter zwaar afzien. De chauffeur zit eigenlijk nog wel comfortabel in zijn verwarmde bus. Maar dat geldt dui delijk niet voor de jongens en meis jes van pakweg vijftien, zestien jaar, die zich, bepakt met tweehonderd kranten, op twee dunne bandjes een weg moeten zien te banen door sneeuw en over ijs... Leo en Marco Sturm in Veere zijn twee van die bezorgers. De vijftien jarige Leo bezorgt de PZC in de kern Veere; zijn bijna achttienjarige broer Marco 'doet' de nabijgelegen nieuwbouwwijk Zanddijk. Zes keer per week speelt zich in huize Sturm hetzelfde ritueel af. Vijf minuten nadat Vogel ruim drie honderd kranten voor hun voordeur heeft gelegd, komen de jongens naar beneden. De dagbladen ver huizen naar de keukentafel en zwij gend worden twee fietsen de keuken binnengereden. De fel oranje kran- tentassen weerkaatsen in het bleke tl-licht. Als de lading 'aan boord' is, moet Leo nog een heel eind fietsen voor hij bij zijn eerste abonnee is aangeland. Marco daarentegen be gint al om de hoek van zijn ouder lijk huis. Het zit de jongens deze keer niet tegen. Die nacht heeft het niet gesneeuwd en de gemeente Veere had de trottoirs goed schoonge- schoven. De ijskoude wind van een paar dagen geleden blijft achterwe ge. De nieuwbouwwijk, waar de krant bijna huis-aan-huis kan wor den bezorgd, levert weinig proble men op. Moeilijkheden ontstaan wanneer Marco op zijn zwaar bela den fiets straten moet oversteken, waar de overdag licht gesmolten sneeuw 's nachts bevroren is ge raakt. Echt spannend wordt het pas, wanneer Marco via een bospad een aantal in de struiken verscholen 'aanleunwoningen' van een bejaar denoord moet zien te bereiken. Veelvuldig moet hij van de fiets. Een vergelijking met het veldrijden dringt zich op. Op het geleende rijwiel van één van Marco's zusjes krijg ik een idee van wat Liboton en Stamsnjder soms moeten door staan... Marco heeft zich niet echt tegen de kou gekleed. Hij draagt een wollen muts en handschoenen waarvan de vingers zijn afgeknipt. Dat is nodig om de kranten te kunnen vouwen voor ze in de brievenbus verdwij nen. Marco en Leo lopen daarom nog wel eens min of meer bevroren vingertoppen op. Leo, die veel meer in het buitengebied werkzaam is dan zijn broer, kleedt zich nu en dan in een regenbroek, die hem be schermt tegen al te venijnige koude. Niet lang na het lopen van hun krantenwijk moeten beide broers op weg naar school. Vooral Marco heeft na zijn wijk nog even tijd om thuis op verhaal te komen. Toch fietst hij meestal direct na het bezorgen van de laatste krant het tien kilometer lange traject van Zanddijk naar het Middelburg se Delta College. „Door die kran tenwijk heb ik het toch al koud. Als ik thuis opwarm, moet ik even later wéér de kou in. Dan ga ik liever in één keer door", zegt hij, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Verslapen is er bij de broertjes Sturm niet bij. „Vaak horen we het busje van Vogel al van verre aanko men. Vooral onze vader slaapt daar als het ware op. Bovendien zijn we met z'n tweeën. Als Leo zich zou verslapen, maak ik hem wakker en andersom. Daar komt nog bij dat meneer Vogel, als het regent of sneeuwt altijd even bij ons aanbelt. Anders zouden de kranten te lang in de nattigheid liggen". Krantenbezorgers van de PZC ont vangen per maand gemiddeld 1,50 per krant. Een doorsnee wijk telt 150 kranten. Globaal krijgt iedere bezorger dus ongeveer 225 gulden per maand bruto. Marco wil dat geld gebruiken om rijlessen te gaan nemen en wellicht straks een au tootje te kopen. „En verder heb ik een vriendin. Dat brengt ook uitga ven met zich mee", lacht hij. Hoewel Marco al twee jaar op een brommer mag rijden en hij dagelijks bijna twintig kilometer van en naar school fietst, ziet hij zo'n gemotori seerde tweewieler niet zitten. „Veel te duur. Aanschaf, verzekering, ben zine, noem maar op. Dan spaar ik liever even door voor een autootje". Zijn de jongeren in Marco's klas niet jaloers op zo'n rijke medescholier? „Welnee. Wij hebben drie middagen in de week vrij. De meeste van mijn klasgenoten werken dan bij een grootwinkelbedrijf of bij een super markt. Ik ben echt geen uitzonde ring" Klachten over de bezorging krijgen Leo en Marco bijna nooit. Alleen na een storing in de drukkerij wordt het problematisch. Want negen van de tien bezorgers zijn scholier. Als de kranten vertraging oplopen ko men ze pas van de pers als de bezorgers naar school moeten. In dergelijke gevallen kunnen de kran ten dan pas 's middags worden bezorgd. „Maar dat is al heel lang niet meer gebeurd". Omdat Marco en Leo Sturm de krant bezorgen in kleine kern en, weten de abonnees bij wie ze terecht kunnen als iets niet hele maal in de haak is. „Wij hebben wel de indruk dat sommige hoge heren het beneden hun stand vinden om ons thuis te bellen over be zorgklachten. Die bellen dan eerst naar het PZC-kantoor in Middel burg of Vlissingen en dan pas naar ons. Dat is toch nergens voor no dig?" Wie klaagt over de bezorging, kan er op rekenen dat Marco de abonneé bezoekt om de zaak uit te leggen of uit te praten. Hoewel de fiets het vervoermiddel bij uitstek is bij het bezorgen van de krant, hebben door de barre weers omstandigheden ook de auto en de slee hun intrede gedaan. Een paar dagen geleden was de sneeuw in het bungalowpark Buiten de Veste bij Veere zó hoog, dat Leo er met zijn fiets onmogelijk door kon. Vader Sturm sprong toen bij met zijn auto, terwijl Marco serieus overwoog om een slee achter zijn fiets te binden. „Stom eigenlijk dat ik dat niet heb doorgezet, want nu moest ik bijna het hele stuk lopen..." Het is niet meer dan logisch dat die enorme sneeuwval er toe heeft ge leid, dat de krant later dan anders bij de abonnees werd bezocht. He laas kan een handvol mensen daar absoluut geen begrip voor opbren gen. Marco: „Maar toen we die woensdagmorgen om half tien de laatste kranten rondbrachten, wa ren er ook abonnees die zeiden 'Hé, de krant is er al'. En dat vind ik dan toch wel leuk..." Koen van Dijen Leo Sturm. 'Baggeren' door de sneeuw. Marco Sturm op weg naar zijn 'klanten'.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1985 | | pagina 13